Είναι καιρός πλέον -γράφειο Φριτς- να ακουσθεί η φωνή της Ανατολικής Εκκλησίας. Πρέπει να γνωρίσει η Δύση, όσον είναι δυνατόν περισσότερον, τον πλούσιον θησαυρόν της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας. Από εκεί πρωτοήλθε το φως. Εκεί ανεδείχθησαν οι πρώτοι Θεολόγοι. Εκεί κτίστηκαν οι πρώτοι χριστιανικοί ναοί. Εκεί χύθηκε άφθονο το αίμα των μαρτύρων κι έλαμψεν η δύναμη της νίκης, η οποία νίκησε τον κόσμον. Εκεί διεμορφώθη η πρώτη λατρεία, εκεί ανεπτύχθη η χριστιανική τέχνη, από εκεί ξεκίνησαν οι πρώτες ιεραποστολές. Με ιδιαίτερη συγκίνησιν ο Γερμανός Θεολόγος θυμάται ότι η Ανατολική Εκκλησία είναι η Εκκλησία των ασκητών και των μαρτύρων και με πολλήν νοσταλγίαν αναπολεί τους αγώνες τους και τον χαρούμενον ηρωισμόν τους. Στο σημείο αυτό αναφέρει τα υπέροχα λόγια του Ιγνατίου του Θεοφόρου μπροστά στο μαρτύριο: «Σίτος ειμί Θεού και δι' οδόντων θηρίων αλήθομαι, ίνα καθαρός άρτος ευρεθώ του Χριστού».
Και συνεχίζει ο Φριτς: «Ημείς οι προτεστάντες είμαστε σαν τους δύο μαθητές, που βάδιζαν προς την Εμμαούς. Εξωνυχίσαμεν όλα τα θεωρητικά ζητήματα του ''Λόγου''. Αλλ' η καρδία μας είναι καιόμενη και πεινασμένη. Άραγε τέλειωσε για μας η μέρα αυτή της θεωρητικής και εγωιστικής εκζήτησης;
Ας μπούμε στο πανδοχείο, για να χορτάσουμε την πείνα μας, εκεί όπου Εκείνος (ο Χριστός) "λαβών τον άρτον ηυλόγησε και κλάσας επεδίδου αυτοίς"».
Αυτή, αδελφοί μου, είναι η νοσταλγία για την Ορθοδοξία ενός ετερόδοξου. Εμείς, αδελφοί, που είμαστε ορθόδοξοι, σκεφτόμαστε την τιμήν και την ευθύνην; Και λοιπόν, τι κάμνουμε γι' αυτό;
Σωκράτης Αριστοτέλους- Σωτήρα Αμμοχώστου
«Η Σημερινή»09/12/2010
aktines.blogspot.com
