Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό του Πρωτ. Θεοδώρου Μπατάκα, Προέδρου του Συλλόγου, ο οποίος, αφού έκανε μια μικρή αναδρομή στην ιστορία του «Εσταυρωμένου», μεταξύ άλλων, σημείωσε: «Το ράψιμο των χειλέων του φυλακισμένου με σπάγκους και σύρματα, οι απόπειρες αυτοκτονίας, οι αυτοτραυματισμοί, το κόψιμο των φλεβών, η κατάποση καρφιών, κρυστάλλων, μπαταριών και ό,τι άλλο μπορεί να οδηγήσει και στο θάνατο, είναι ουσιαστικά μια «σιωπηλή κραυγή» του απελπισμένου με αποδέκτη την Πολιτεία, την Εκκλησία, την Οικογένεια και ολόκληρη την κοινωνία.
Στη φυλακή ο κρατούμενος δοκιμάζεται «ψυχή τε και σώματι». Προσπαθεί να επιβιώσει, ζώντας έγκλειστος μέσα σ' ένα γκρίζο σκηνικό. Σήμερα, οι φυλακές είναι μια ωρολογιακή βόμβα, που από στιγμή σε στιγμή μπορεί να εκραγεί με σοβαρά αποτελέσματα. Οι συνθήκες κράτησης είναι τριτοκοσμικές, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των υπευθύνων των τοπικών φυλακών και των συνεργατών τους. Οι φυλακές κατά κανόνα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι «αποθήκες, μέσα στις οποίες στοιβάζεται ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων», για να κοιμούμαστε ήσυχοι όλοι εμείς και τόσοι άλλοι που αποτελούμε « την κοινωνία των ελευθέρων ».
Όλοι εμείς, οι ιερείς και οι αδελφοί που μας συνοδεύουν στους χώρους κράτησης τονίζουμε προς κάθε κατεύθυνση, πως ο σωφρονισμός του κρατουμένου είναι «ένα άπιαστο όνειρο», διότι όλα τα προγράμματα, όσο σύγχρονα κι αν είναι, χωρίς τη χάρη του Θεού δεν μπορούν να φέρουν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Μόνο η χάρη του Θεού μπορεί να αλλοιώσει εσωτερικά τον άνθρωπο. Ναι, αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί. Η χάρη του Θεού, όταν επισκεφθεί τον άνθρωπο, σ΄ όποια κατάσταση κι αν τον βρει και σε οποιοδήποτε χώρο κι αν τον συναντήσει, θα μαλακώσει την ψυχή του, θα τον παρηγορήσει, θα τον ειρηνεύσει, θα τον οδηγήσει στην μετάνοια και τη σωτηρία.
Και ο Σύλλογός μας αυτό τον στόχο έχει: Να μεταφέρει στους απαράκλητους χώρους της φυλακής τη Χάρη και την ευλογία του Θεού με την τέλεση της θ. λειτουργίας και των άλλων ιερών ακολουθιών, το λόγο του Θεού και την έμπρακτη αγάπη, Αυτά τα σωτήρια μηνύματα, της πίστεως, της αγάπης, της μετάνοιας και του εσωτερικού αγώνα, μεταφέρουν όλοι όσοι διακονούν τον κρατούμενο στη φυλακή, κληρικοί και λαϊκοί, απεσταλμένοι της μητέρας Εκκλησίας...»
Κεντρική ομιλήτρια της εκδήλωσης ήταν η κ. Ιφιγένεια Παπαγεωργίου, τ. Κοινωνική Λειτουργός του Σωφρονιστικού Καταστήματος Κασσαβετείας, η οποία μίλησε με θέμα «Αναμνήσεις από τη συνεργασία μου με τον «Εσταυρωμένο». Η κ. Παπαγεωργίου αναφέρθηκε σε λεπτομέρειες και προσωπικές της εμπειρίες από την επαφή και τη συνεργασία της με τον Πρόεδρο του Συλλόγου π. Θεόδωρο και τους συνεργάτες του και απαρίθμησε το πολύτιμο έργο της ψυχολογικής και υλικής στήριξης που προσφέρεται όλα αυτά τα χρόνια στους κρατουμένους. Σημείωσε δε ότι «Είχαμε ανάγκη να βλέπουμε τα πρόσωπα τους, να μιλάμε μαζί τους, να παίρνουμε κουράγιο και δύναμη απ΄ αυτούς. Πόσες φόρες αναρωτήθηκα που έβρισκε τόση δύναμη, τόσο κουράγιο ο πατήρ Θεόδωρος και ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, όση κούραση κι αν είχε! Την απάντηση την έδωσα μόνη μου. Είναι η φλόγα που είχε μέσα του, είπα, γι' αυτό που κάνει. Αυτή η φλόγα που μετέδωσε και στους συνεργάτες του και όλοι μαζί κατάφεραν να μεταδώσουν σε πολλούς συμπολίτες μας. Κατάφεραν με το παράδειγμα τους να ευαισθητοποιήσουν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, να ενδιαφερθεί για τον πάσχοντα συνάνθρωπο, τον κρατούμενο. Να παραβλέψει τα λάθη του, να σταθεί κοντά του, να τον βοηθήσει να ορθοποδήσει, να μετανοήσει και να μην ξανακάνει τα ίδια λάθη...»
Ακολούθησε βράβευση του αειμνήστου τ. Δ/ντού των Φυλακών Κασσαβετείας Χρήστου Δρογούτσου και παρουσίαση του βιβλίου του π. Θεοδώρου Μπατάκα «Ο... Ξένος», από τον Δημοσιογράφο κ. Νίκο Βαραλή, καθώς και καλλιτεχνικό πρόγραμμα, με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια από την Κρητική Αδελφότητα Βόλου «Το Αρκάδι».
Την εκδήλωση έκλεισε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος, αφού συνεχάρη τον Σύλλογο «Ο Εσταυρωμένος» για το σπουδαίο έργο που επιτελεί τα τελευταία 15 χρόνια στον χώρο των φυλακών σημείωσε: «Σήμερα νιώθει κανείς να χάνει την ελευθερία του στα όρια ενός ελεύθερου Ελληνικού κράτους, γιατί, τελικά, η ελευθερία δεν έχει να κάνει μόνο με αυτό που εμείς της δίνουμε, αλλά κυρίως με την ψυχή και την καρδιά, με τους αληθινά ελεύθερους ανθρώπους, που έχουν την χάρη του Θεού να ζήσουν την ελευθερία. Τί να την κάνεις την ελευθερία χωρίς την χάρη του Θεού; Και να πού κάποιοι μέσα στα δεσμά της φυλακής μπορούν και βρίσκουν την χάρη του Θεού, την πραγματική ελευθερία. Μακάρι να φανούμε αντάξιοι, έστω κι υφιστάμεθα, για άλλη μια φορά, καθεστώς υποδούλωσης, ουσιαστικά εξαιτίας των σφαλμάτων μας. Μακάρι να βρούμε το κουράγιο για αληθινή μετάνοια, για ένα βίο ακεραιότητας, για μια πορεία με αξίες, στηριγμένη στις παραδόσεις μας, στην πίστη των Πατέρων μας, στις θυσίες αυτών που μάς έδωσαν ένα ελεύθερο κράτος που εμείς, δυστυχώς, κινδυνεύουμε να μη το αξίζουμε, τελικά. Αλλά να μη χαθεί η ελπίδα. Τούτη η βραδιά ήταν μια βραδιά ελπίδας, που πηγάζει από την πίστη στον αληθινό Θεό και την αγάπη προς το πρόσωπο του άλλου, που είναι ο ίδιος μας ο Θεός. Έτσι ας πορευτούμε, και τα Χριστούγεννα αυτά μπορούν να είναι Χριστούγεννα αληθινής ελευθερίας για εμάς»
