Τα Χριστούγεννα του Μνημονίου θυμίζουν κάτι από την κατοχή για τους μεγαλύτερους αλλά και κάτι από τις δεκαετίες μέχρι το 1980. Φτώχεια παντού, κατάθλιψη, αγώνας για τα προς το ζην, περικοπές στις δαπάνες, απαισιοδοξία. Τα στοιχεία που έγιναν γνωστά για την πρώτη περίοδο των εορτών είναι ενδεικτικά της κρίσης που έχει περάσει για τα καλά στην καθημερινότητα των Ελλήνων.
Η έξοδος των Αθηναίων για τα Χριστούγεννα μειώθηκε πάνω από 16% ως αποτέλεσμα της πανάκριβης βενζίνης και των απίστευτων διοδίων που έχουν ξεφυτρώσει προς όφελος των εργολάβων. Ακόμη να ήθελε να πάει κάποιος στην επαρχία για ένα τραπέζι… ρεφενέ, είναι αδύνατο να το κάνει με τη βενζίνη να έχει ξεπεράσει το 1,70 και το κόστος μετακίνησης να έχει εκτιναχθεί στα ύψη.
Ο τουρισμός βούτηξε για τα καλά. Οι πρώτες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για μείωση κατά 50% των κρατήσεων για τα Χριστούγεννα ενώ ακόμη χειρότερα θα είναι τα στοιχεία για την Πρωτοχρονιά.
Τα ξενοδοχεία στους παραδοσιακούς προορισμούς ήταν άδεια ενώ το ίδιο άδεια ήταν και αυτά στην Αθήνα καθώς ούτε οι Ελληνες ούτε οι ξένοι προτίμησαν να κάνουν γιορτές μακριά από το σπίτι τους.
Ο τζίρος των εορτών εκτιμάται ότι θα είναι πάνω από 50% λιγότερος από πέρυσι και τα καταστήματα θα χάσουν 3 δις ευρώ από τον τζίρο τους.
Ακόμη και στα εμπορικά κέντρα οι αγορές ήταν μειωμένες έστω κι αν φαινομενικά υπήρχε κίνηση.
Όσο για τα παραδοσιακά εδέσματα, μάλλον οι έμποροι έμειναν με άδεια χέρια αφού ότι ήταν ακριβό δεν προτιμήθηκε από τον κόσμο. Η γαλοπούλα… πέθανε και ο κόσμος αγοράζει φθηνό χοιρινό σε μια προσπάθεια να… γιορτάσει. Τα δώρα έχουν περιορισθεί στο ελάχιστο ακόμη και για τα παιδιά.
Μέσα στην εθνική μαυρίλα που περνά ο κόσμος προσπαθεί να εξοικονομήσει ότι μπορεί καθώς από 1ης Ιανουαρίου έρχονται νέα μέτρα – σοκ. Αυξήσεις στον ΦΠΑ, αυξήσεις στα εισιτήρια των μέσων μεταφοράς, η βενζίνη στα ύψη, τα προϊόντα βασικής ανάγκης πανάκριβα.
Χαρακτηριστικό της… κατοχικής εικόνας είναι και η δραματική αύξηση των συσσιτίων, τόσο από την Εκκλησία όσο κι από τους δήμους και τις νομαρχίες. Ολη η Ελλάδα μια απέραντη ουρά για ένα κομμάτι ψωμί.
Στους δρόμους αυξάνονται οι μοναχικοί άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια για κάτι πολύτιμο ή ακόμη και για φαγητό. Περισσότεροι και οι άστεγοι που μένουν σε χαρτόκουτα τα βράδια.
Κι όλα αυτά είναι μόνον η αρχή, λένε οι γνωρίζοντες. Γυρίζουμε πολλά χρόνια πίσω, σε άλλες εποχές και σε άλλες χώρες.
Πριν κάποια χρόνια ένα ταξίδι στη Βουλγαρία ή στην Αλβανία θα αποτύπωνε την κατάσταση της Ελλάδας σήμερα.
Το χειρότερο είναι ότι μαζί με τη φτώχεια έχει εμποτιστεί το DNA του Ελληνα και με την απαισιοδοξία.
Σκυμμένα κεφάλια…
antinews.gr
