Το περιστατικό της θεραπείας του τυφλού που μας διασώζει το ιερόν ευαγγέλιο στέλνει πολύ βαθειά μηνύματα γύρω από το θέμα της πίστης, η οποία αποβαίνει σωτήρια για τον άνθρωπο που την εγκολπώνεται στη ζωή του. Πραγματικά, ο τυφλός της περικοπής, όπως αυτή απορρέει μέσα από την ιερή γραφίδα του ευαγγελιστή Λουκά, διέθετε την πίστη εκείνη, η οποία δεν περιορίζεται βέβαια στα στενά όρια της στείρας λογικής πάνω στην οποία στηρίζεται ο άνθρωπος, αλλά που προσφέρει η χάρη του Θεού με τη θετική ανταπόκριση βέβαια του ανθρώπου. Σωτήρια προσέγγιση Ο τυφλός εκδηλώθηκε με τρόπο που μαρτυρούσε ότι ήθελε να προσεγγίσει τον Κύριο όχι από περιέργεια αλλά ως Σωτήρα. Στεκόταν στην άκρη του δρόμου και ζητούσε τη βοήθεια των ανθρώπων. Μόλις όμως πήρε την πληροφορία ότι περνούσε ο Ιησούς άρχισε να κράζει με δυνατή φωνή: “Ιησού, Υιέ του Δαυϊδ, ελέησόν με”. Με αυτή την κραυγή αναγνώριζε τη Θεότητα του Κυρίου. Μάλιστα, ούτε οι παρεμβολές τους πλήθους το οποίο προσπαθούσε να σταματήσει την προσπάθειά του, δεν μπόρεσαν να τον εμποδίσουν από το να ζητήσει το έλεος του Κυρίου μας. Επιβράβευση Για την πίστη που εκδήλωσε ο τυφλός ήλθε άμεσα ως ευλογία η επιβράβευση του Κυρίου: “ανάβλεψον, η πίστις σου σέσωκέ σε”. Ο τυφλός θεραπεύτηκε αμέσως. Απέκτησε το πολύτιμο φως που τόσο πολύ στερήθηκε στη ζωή. Ένα θαύμα σίγουρα προκαλεί εντύπωση στον άνθρωπο και γίνεται αιτία για να δοξάζεται ο Πανάγαθος Θεός. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση του τυφλού της Ιεριχώ. Μόλις απέκτησε το φως του “ηκολούθει αυτώ δοξάζον τον Θεόν. και πας ο λαός ιδών έδωκεν αίνον τω Θεώ.” Συγκεκριμένα, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι ο τυφλός εκδήλωσε την ευγνωμοσύνη του προς τον Δωρεοδότη Κύριο κάνοντας δύο απλά πράγματα: Τον ακολούθησε στην πορεία του στα Ιεροσόλυμα και επίσης δόξαζε και υμνούσε τον Θεό. Οι δύο αυτές ενέργειες του ανθρώπου εκείνου που τον συνόδευε για τόσα χρόνια ο πόνος από την ασθένειά του, αποκαλύπτουν με τον πιο τρανταχτό τρόπο το μεγαλείο της πίστης και τα ανεβάσματα που αυτή προσφέρει στον καθένα που την διαθέτει. Αγαπητοί αδελφοί, ο σημερινός άνθρωπος συλλαμβάνεται πολλές φορές να τρέχει ασθμαίνοντας με την ψευδαίσθηση ότι από μόνος του μπορεί να καταφέρει πολλά πράγματα στη ζωή του. Όμως φαίνεται τόσο κουρασμένος και ταλαιπωρημένος επειδή δεν έχει για στήριγμά του την πίστη. Βλέπουμε πολλές φορές να ακολουθεί μια πορεία χωρίς Θεό. Η πορεία όμως αυτή παραμένει και χωρίς ελπίδα και το μόνο που σκορπά είναι η απογοήτευση και τα αδιέξοδα που συνθλίβουν με τον πιο οδυνηρό τρόπο το πρόσωπο. Ένας είναι ο δρόμος που μπορεί να οδηγήσει και σήμερα τον άνθρωπο στη σωτηρία. Να τον οδηγήσει σε πορεία που θα μπορέσει να αναβλέψει και να εξέλθει από την τραγικότητα που βιώνει καθημερινά. Αυτός ο δρόμος είναι εκείνος που ακολούθησε και ο τυφλός της ευαγγελικής περικοπής. Δηλαδή εκείνος που έχει ως κύριο χαρακτηριστικό την αληθινή πίστη η οποία σε καμιά περίπτωση δεν μένει στην επιφάνεια αλλά κινείται σε βάθος που μετουσιώνεται σε πράξη καθημερινής ζωής.
churchofcyprus.org.cy
