Ἡ ἐπανάληψις ἀπό τούς Ἰσλαμιστάς τοῦ ἀποτροπαίου ἐγκλήματος δολοφονίας ἀνυπόπτων καί ἀθώων μελῶν τῆς Κοπτικῆς Χριστιανικῆς Κοινότητος τῆς Αἰγύπτου ἀναδεικνύει ἐκτύπως μίαν ἀλήθειαν πού δολίως κρύπτεται ὑπό τήν ἐπίδραση
τῶν εἰρηνοποιῶν κηρυγμάτων τῶν δῆθεν διαθρησκειακῶν διαλόγων καί τῆς καλλιεργείας φιλικῆς ἀτμοσφαίρας μεταξύ τῶν λαῶν. Ἀποσιωπᾶται ἐντέχνως ὁ χαρακτηριστικός πυλῶνας τοῦ ἀνθρωποπαθοῦς Ἰσλαμισμοῦ, πού δημιουργήθηκε ἀπό τήν «εὐφυεστάτην» προσπάθειαν τοῦ Ἄραβος ἐμπόρου Μωάμεθ ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη τό ἔτος 570 μΧ στή Μέκκα τῆς Ἀραβικῆς χερσονήσου, υἱός τοῦ Ἀμπνταλάχ καί τῆς Ἄμινα Μπίντ Οὐαχάμπ ἀπό τήν φυλή τῶν Κουραϊσιτῶν πού ἀνῆκε στήν οἰκογένεια τῶν Χασιμιτῶν καί πού ὀρφανός ἀνετράφη ἀπό τόν πάππον του Ἀμπντούλμουτταλίμπ καί τόν θεῖον του Ἀμπού Ταλίμπ καί 25ετής ὤν συνεζεύχθη τήν 40χρονη χήρα Χαντίτζα καί ἄλλας ὀκτώ (8) ἐπισήμους γυναίκας, μετά τόν θάνατόν της καί πού ἄρχισε νά κηρύττει τό 610 μ.Χ. σέ ἡλικία 40 ἐτῶν ἔχων πολλάς ἀμφιβολίας διά τό ἔργον αὐτό, ἐνῶ κατ’ οὐσίαν εἰς αὐτόν ὀφείλει τήν ἐπικράτησίν του καί ἀναφερόμεθα στόν «ἱερό πόλεμο»(Τζιχάντ). Καί ἄν ἀκόμη παραθεωρήσωμε τά συγκεκριμένα γεγονότα παραμένουν τά κείμενα.
Αἱ παροτρύνσεις τοῦ Κορανίου πρός δυναμικήν, μαχητικήν ἀντιμετώπισιν τῶν ἀπίστων εἶναι πολλαί καί ἄμεσοι. Μέ τήν σούρα τοῦ Κορανίου (Ἡ μετάνοια 9:5) «Ὅταν παρέλθωσι οἱ ἱεροί μῆνες τότε φονεύετε τούς πολυθεϊστάς ὅπου ἄν συναντήσητε, ζωγρεῖτε πολιορκοῦντες καί ἐνεδρεύοντες αὐτούς», καθώς καί μέ τή σούρα (Ὁ Μωάμεθ 47:4-10) «Ὁπόταν συναντᾶτε τούς ἀπίστους φονεύετε καί κατασφάζετε, συγκρατοῦντες στερρῶς τά δεσμά τοῦ αἰχμαλώτου. Μετά δέ τήν κατάπαυση τῆς μάχης ἄφετε ἐαυτόν ἐλεύθερον ἤ ἀνταλλάξατε ἀντί λύτρων. Πράττετε οὕτως ἐάν ἐβούλετο ὁ Θεός θά ἐθριάμβευε ὁ ἴδιος ἐπ’ αὐτῶν ἀλλά ὑποβάλλει ὑμᾶς εἰς τόν πόλεμον διά νά δοκιμάσει τούς μέν διά τῶν δέ. Ὁ Θεός δέν θά ἀπωλέσῃ τά ἔργα τῶν πεσόντων ἐν τῇ μάχῃ ὑπέρ πίστεως. Θά εἰσαγάγῃ αὐτούς εἰς τόν Παράδεισον ὅν ἤδη ὑπέδειξεν αὐτοῖς. Ὅσοι πιστοί ἐάν συνδράμετε τόν Θεόν εἰς τήν μάχην Αὐτοῦ κατά τῶν ἀπίστων καί ὁ Θεός θά συνδράμει ὑμᾶς κατευθύνων τά ὑμέτερα διαβήματα» (Πρβλ. σοῦρες Τά Λάφυρα 8:73,76. Ὁ Σίδηρος 57:10), ὡς καί μέ τή σούρα (Ἡ Βοῦς, 2:189) «Μάχεσθε μέχρις ὅτου ἀποσοβηθῇ ἀφ’ ὑμῶν ὁ κίνδυνος τοῦ πειρασμοῦ, καί ὅταν δέν ὑπάρχῃ ἄλλη λατρεία εἰμή ἡ τοῦ μόνου Θεοῦ. Ἄν οἱ ἐχθροί θέσωσι τέρμα εἰς τάς πράξεις αὐτῶν, τότε ἄς παύσωσι αἱ ἐχθροπραξίαι, ἐκτός ἄν πρόκειται περί ἀσεβῶν», κυρίαρχο στοιχεῖο στήν ζωή τῶν πιστῶν τοῦ Ἰσλάμ εἶναι ἡ σφαγή καί ὁ θάνατος ὅσων δέν ἀποδέχονται τήν δῆθεν ἀποκάλυψι τοῦ δῆθεν προφήτου. Ἡ ἐντολή τοῦ Ἱεροῦ πολέμου παραμένει γιά τό Ἰσλάμ ἀναμφισβήτητος. Αἱ ἐκτός τῆς κυριαρχίας τοῦ Ἰσλάμ χώραι ὡς ἡ ἡμετέρα ὀνομάζονται «Οἶκος Πολέμου» καί ἀντιδιαστέλλονται τοῦ «Οἴκου τοῦ Ἰσλάμ». Εἶναι περιοχαί πολέμου ἕως ὅτου τεθοῦν διά τῆς Τζιχάντ ὑπό τό κράτος τῆς δῆθεν ἀληθοῦς πίστεως. Ὁ χαρακτήρ τοῦ Ἰσλάμ ὑπῆρξε ἐπιθετικός καί ἀποδεικνύεται μέ τίς ἐγκληματικές πράξεις τῶν Ἰσλαμιστῶν ὅτι καί σήμερα παραμένει. Τό ξῖφος καί ἡ μάχαιρα θεωροῦνται πειστικότερα τοῦ κηρύγματος καί τῆς πειθοῦς. Ἄλλωστε ἡ μέσῳ τοῦ Ἱεροῦ Πολέμου διάδοσις τοῦ Μουσουλμανισμοῦ ἦταν ἡ αἰτία τῆς ἐπικρατήσεώς του ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ Ἡρακλέους μέχρι τοῦ Ἰνδοῦ ποταμοῦ. Τό Ἰσλάμ διά νά ἐπικρατήση δέν ἐχρειάσθη ὅπως ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἑκατομμύρια μαρτύρων ἐκ τῶν πιστῶν της, ἀλλά προετίμησε νά τούς ἀναζητήση μεταξύ τῶν ὀπαδῶν τῶν ἄλλων θρησκειῶν σφάζοντας καί κατακρεουργώντας αὐτούς. Ὁ δῆθεν προφήτης Μωάμεθ δἐν ἵδρυσε ἁπλῶς μιά θρησκευτική κοινότητα ἀλλά καί ἕνα κράτος τῶν ὁποίων κυρίαρχο στοιχεῖο εἶναι ὁ ἱερός πόλεμος.
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω δεδομένων καί ἐκ τῆς θρησκευτικῆς παραδοχῆς τοῦ Ἰσλάμ προβλεπομένων, ὁ Μουσουλμανισμός ἀποτελεῖ καταστροφική λατρεία, μή συμβατή μέ τάς προβλέψεις τοῦ ἰσχῦντος ἐν Ἑλλάδι Συντάγματος ὅπου ἐν ἄρθρῳ 13 καθιεροῦται ἡ ἐλευθερία θρησκευτικῆς συνειδήσεως ἀλλά σέ θρησκευτικές παραδοχές, πού δέν ἀντίκεινται στή δημόσια τάξη καί τά χρηστά ἤθη. Ὁ Ἰσλαμισμός a priori προωθεῖ ὡς μέσον ἐξαπλώσεώς του ὅπως τά ἀνωτέρω χωρία τοῦ Κορανίου ἀναφέρουν, τό ἔγκλημα, τή βία, τήν τρομοκρατία καί τόν θάνατο. Συνεπῶς ὁ Νόμος πού ἐψηφίσθη διά τήν δημιουργία Ἰσλαμικοῦ τεμένους στήν Πρωτεύουσα τῆς Χώρας τυγχάνει ὁπωσδήποτε ἀντισυνταγματικός διότι ἀναγνωρίζει ὡς γνωστή θρησκεία δυναμένη νά ἐπιτελεῖ ἀκωλύτως τή λατρεία της, μία θρησκευτική παραδοχή πού εὐθέως ἀντίκειται στήν δημοσία τάξη, τά χρηστά ἤθη καί τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο. Καί ναί μέν δι’ ἱστορικούς λόγους καί συμβατικούς λόγους εἰς τήν Ἑλληνικήν Θράκην ἡ συγκεκριμένη θρησκευτική παραδοχή ἐπιτρέπεται κατά παρέκκλισιν τῶν ἀρχῶν τῆς νομιμότητος ἀλλά εἰς τήν λοιπήν χώραν ἡ ἀνοχή μιᾶς τοιαύτης θρησκευτικῆς ἐκτροπῆς θά καταστῆ δυναμίτης διά τόν κοινωνικόν ἱστόν καί τήν κοινωνικήν εἰρήνην, ἐφ’ ὅσον κυρίαρχον αἴτημα τῆς συγκεκριμένης ψευδοῦς θρησκείας εἶναι ἡ διά τῆς βίας ἐπιβολή καί ἐπικρατησίς της. Ἄλλωστε τό Μαρτυρολόγιον τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας καί τό Πάνθεον τοῦ Ἔθνους μυρώνονται ἀπό τό αἷμα ἑκατομμυρίων μαρτύρων καί ἡρώων πού εἰρηνικῶς ἀντέστησαν καί ἐθυσιάσθησαν στήν βάναυσον καί δολοφονικήν ἐπιθετικότητα τοῦ Ἰσλάμ.
Καλοῦμεν ὅθεν τήν Κυβέρνησιν νά ἀποσύρῃ τό ἀντισυνταγματικόν Νομοθέτημά της διότι ἄλλως θά εἶναι ὑπεύθυνη παρομοίων ἐγκληματικῶν ἐνεργειῶν στήν χώρα μας τῶν φονταμενταλιστῶν Ἰσλαμιστῶν.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
