Για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνισμού της Αλάσκας, το φετινό καλοκαίρι οι ορθόδοξοι θα έχουν την δική τους εκκλησία στο Άνκαρατζ, την μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας.
Οικοδομήθηκε ολοκληρωτικά από δωρεές πιστών, αλλά και έσοδα του ετήσιου φεστιβάλ που διοργανώνεται στην πόλη, όπου περίπου πενήντα ελληνικές οικογένειες δίνουν το δικό τους παρόν, όπως αναφέρει η ελληνική υπηρεσία της «Φωνής της Αμερικής».
Οι περισσότεροι εξ αυτών ασχολούνται με τα εστιατόρια.
Ο ναός, βυζαντινού ρυθμού, θα εξυπηρετεί τις ανάγκες όχι μόνο των ομογενών μας, αλλά και των αλλοεθνών ορθοδόξων της περιοχής (Γάλλους, Σέρβους, Άραβες, Αρμένιους, Ρουμάνους, Σλάβους, Ουκρανούς και Αμερικάνους).
Μιλώντας στην «Φωνή της Αμερικής», μετά την κυριακάτικη λειτουργία, ο ιερέας Λίο Σέφε είπε: «Βρίσκομαι εδώ οκτώ χρόνια και αγαπώ κάθε στιγμή που περνώ. Η λειτουργία μας εδώ θυμίζει κάπως την έννοια της Αμερικής. Εδώ έρχονται Ορθόδοξοι από κάθε χώρα, και όταν φτάνει η ώρα του πάτερ ημών, όσοι ξένοι βρίσκονται εδώ λένε με την σειρά τους την προσευχή στην δική τους γλώσσα. Είναι η εκκλησία που κρατά όλους αυτούς τους ορθόδοξους ενωμένους. Πιστεύω πως κάθε Χριστιανός, όπου κι αν αυτός βρίσκεται, αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα αυτής της ορθόδοξης κοινότητας, θα βοηθήσει με κάθε τρόπο για την αποπεράτωση του ναού».
Η ιστορία της κοινότητας πηγαίνει πίσω στο 1953 όταν για πρώτη φορά τελέσθηκε λειτουργία στο υπόγειο ενός διαμερίσματος, με Ρώσους ιερείς, στην προσπάθεια των Ελλήνων της εποχής να διατηρήσουν την Ελληνική και ορθόδοξη ταυτότητά τους. Αρχικά ως Κοινότητα του Σωτήρος, αργότερα, την ίδια χρονιά, υπό την καθοδήγηση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, μετονομάστηκε σε Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως και μέχρι φέτος λειτουργούσε στην σάλα ενός σπιτιού, που είχε αγοραστεί από τα μέλη της κοινότητας.
Οικοδομήθηκε ολοκληρωτικά από δωρεές πιστών, αλλά και έσοδα του ετήσιου φεστιβάλ που διοργανώνεται στην πόλη, όπου περίπου πενήντα ελληνικές οικογένειες δίνουν το δικό τους παρόν, όπως αναφέρει η ελληνική υπηρεσία της «Φωνής της Αμερικής».
Οι περισσότεροι εξ αυτών ασχολούνται με τα εστιατόρια.
Ο ναός, βυζαντινού ρυθμού, θα εξυπηρετεί τις ανάγκες όχι μόνο των ομογενών μας, αλλά και των αλλοεθνών ορθοδόξων της περιοχής (Γάλλους, Σέρβους, Άραβες, Αρμένιους, Ρουμάνους, Σλάβους, Ουκρανούς και Αμερικάνους).
Μιλώντας στην «Φωνή της Αμερικής», μετά την κυριακάτικη λειτουργία, ο ιερέας Λίο Σέφε είπε: «Βρίσκομαι εδώ οκτώ χρόνια και αγαπώ κάθε στιγμή που περνώ. Η λειτουργία μας εδώ θυμίζει κάπως την έννοια της Αμερικής. Εδώ έρχονται Ορθόδοξοι από κάθε χώρα, και όταν φτάνει η ώρα του πάτερ ημών, όσοι ξένοι βρίσκονται εδώ λένε με την σειρά τους την προσευχή στην δική τους γλώσσα. Είναι η εκκλησία που κρατά όλους αυτούς τους ορθόδοξους ενωμένους. Πιστεύω πως κάθε Χριστιανός, όπου κι αν αυτός βρίσκεται, αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα αυτής της ορθόδοξης κοινότητας, θα βοηθήσει με κάθε τρόπο για την αποπεράτωση του ναού».
Η ιστορία της κοινότητας πηγαίνει πίσω στο 1953 όταν για πρώτη φορά τελέσθηκε λειτουργία στο υπόγειο ενός διαμερίσματος, με Ρώσους ιερείς, στην προσπάθεια των Ελλήνων της εποχής να διατηρήσουν την Ελληνική και ορθόδοξη ταυτότητά τους. Αρχικά ως Κοινότητα του Σωτήρος, αργότερα, την ίδια χρονιά, υπό την καθοδήγηση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, μετονομάστηκε σε Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως και μέχρι φέτος λειτουργούσε στην σάλα ενός σπιτιού, που είχε αγοραστεί από τα μέλη της κοινότητας.
romfea
