«Ἀ γα πη τοί μου ἀ δελ φοί,
Ἡ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ τῆς Τυροφάγου, ὅπως ἐπικράτησε νά ὀνομάζεται, ἀποτελεῖ κατά τήν ὡραία ἔκφραση τοῦ Μεγάλου Βασιλείου τό «προπύλαιον τῶν νηστειῶν». Ἀπό αὔριο ἀρχίζει ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἀπό αὔριο ἀρχίζει ἡ περίοδος τῆς νηστείας. Ἀπό αὔριο οἱ πιστοί καλούμαστε νά ἀναλάβουμε ἐντατικότερο πνευματικό ἀγώνα μέ σκοπό τήν προετοιμασία ψυχῆς καί σώματος γιά νά ὑποδεχτοῦμε τό ἅγιο Πάσχα. Νά προσκυνήσουμε τά ἄχραντα Πάθη καί τήν ἔνδοξη Ἀνάσταση τοῦ Λυτρωτῆμας Κυρίου.
Τό ἀ πο στο λι κό ἀ νά γνω σμα τῆς ση με ρι νῆς Κυ ρι α κῆς, ἕ να ἀ πό σπα σμα ἀ πό τήν πρός Ρω μαί ους ἐ πι στο λή τοῦ ἀ πο στό λου Παύ λου, συν δέ ε ται μέ τό νό η μα τῆς εὐ λο γη μέ νης πε ρι ό δου στήν ὁ ποί α ἀ πό αὔ ρι ο εἰσερ χό μα στε. Ἐ πι τρέψ τε μου, λοι πόν, σή με ρα νά ἑ στι ά σου με τήν προ σο χή μας στόν ἀ κό λου θο στί χο τοῦ ἀ να γνώ μα τός μας : «ἀλ λ᾽ ἐν δύ σα σθε τόν Κύ ρι ον Ἰ η σοῦν Χρι στόν, καί τῆς σαρ κός πρό νοι αν μή ποι εῖ σθε εἰς ἐ πι θυ μί ας».
ΒΑ ΣΙ ΚΟ ΣΤΟΙ ΧΕΙ Ο τῆς χρι στι α νι κῆς μας ζω ῆς εἶ ναι ὁ ἀ γώ νας κα τά τῆς ἁ μαρ τί ας. Νά ἀ πορ ρί ψου με τά «ἔρ γα τοῦ σκό τους». Νά ἐ λευ θε ρωθοῦ με ἀ πό τά πά θη πού μᾶς κα τα δυ να στεύ ουν καί πού κα το νό μα σε προ η γου μέ νως ὁ Ἀ πό στο λος. Ὅ μως, αὐ τό καί μό νο δέν ἀρ κεῖ. Ἡ χρι στι α νι κή ζω ή ἔ χει καί τή θε τι κή της ὄ ψη. Προ ε κτεί νε ται καί ὁ λο κλη ρώ νε ται μέ τήν ἐ πι δί ω ξη καί τήν κα τά κτη ση τῶν χρι στι α νι κῶν ἀ ρε τῶν. Τήν τή ρη ση ὅ λων ἐ κεί νων τῶν ἐ ντο λῶν τοῦ Κυ ρί ου μας πού συ νι στοῦν τό θε τι κό πε ρι ε χό με νο τῆς εὐ αγ γε λι κῆς δι δα σκα λί ας.
ΤΟ ΔΕΥ ΤΕ ΡΟ ΤΟΥ ΤΟ ὁ Παῦ λος μᾶς τό πα ρου σι ά ζει στόν στί χο πού ἀ να φέ ρα με μέ τή θαυ μά σι α εἰ κό να τῆς ἔν δυ σης τοῦ Ἰ η σοῦ Χρι στοῦ : «ἀλ λ᾽ ἐν δύ σα σθε τόν Κύ ρι ον Ἰ η σοῦν Χρι στόν...»
Ὁ Χρι στός εἶ ναι τό ἔν δυ μά μας ἀ πό τήν ὥ ρα τοῦ βα πτί σμα τός μας (Γαλ. 3,27). Εἶ ναι ὁ «φω τει νός χι τών» καί τό «ἔν δυ μα ἀ φθαρ σί ας». Ἡ ἔν νοι α τῆς ἀ πο στο λι κῆς προ τρο πῆς εἶ ναι νά ἐ νερ γο ποι ή σου με οἱ πι στοί τή βα πτι σμα τι κή χά ρη πού ἤ δη λά βα με καί νά ἐ πι τύ χου με τόν ἐν Χρι στῷ ἁ γι α σμό μας.
«Ἐ ν δύ σα σθε τόν Κύ ρι ον Ἰ η σοῦν Χρι στόν» ση μαί νει ὁ Χρι στός νά ἐ νοι κή σει μέ σα μας. Νά ζοῦ με ἑ νω μέ νοι μα ζί Του. Τό θέ λη μά μας νά συ νταυ τι στεῖ μέ τό θέ λη μα τοῦ Κυ ρί ου. Νά ἀ πο κτή σου με «νοῦν Χρι στοῦ» (Α ’ Κορ. 2,16). Ὅ πως δι δά σκει ὁ Μέ γας Βα σί λει ος, ὀ φεί λου με νά ἐν δυ θοῦ με τόν Χρι στό ὄ χι ἐ ξω τε ρι κά, «κα τά τόν ἔ ξω ἄν θρω πον», ἀλ λά ἐ σω τε ρι κά· μέ τρό πο πού ἡ μνή μη τοῦ Θε οῦ νά «πε ρι σκε πά ζει» τό νοῦ μας.
Ο Ε ΜΠΑ ΘΗΣ ΑΝ ΘΡΩ ΠΟΣ ἐ πι δι ώ κει νά ἱ κα νο ποι ή σει τίς δι ά φο ρες ἀ νά γκες τοῦ σώ μα τός του μέ τρό πο φι λή δο νο καί γι᾽ αὐ τό ἀ ξι ο κα τά κρι το. Ἀ ντί θε τα, οἱ χρι στι ανοί, ὅ πως προ τρέ πει ὁ Ἀ πό στο λος, δέν φρο ντί ζου με γι ά τό σῶ μα μας μέ σκο πό τήν ἱ κα νο ποί η ση τῶν ἐ μπα θῶν ἐ πι θυ μι ῶν του· «καί τῆς σαρ κός πρό νοι αν μή ποι εῖ σθε εἰς ἐ πι θυ μί ας».
Ὁ ἀ πό στο λος Παῦ λος ἀ σφα λῶς δέν ἀρ νεῖ ται τή φρο ντί δα τοῦ σώ μα τος πού ἀ πο βλέ πει στήν κά λυ ψη τῶν φυ σι κῶν ἀ να γκῶν του. Ἀ πο τρέ πει ἀ πό τή φρο ντί δα ἐ κεί νη πού ἐ ξά πτει τίς σαρ κι κές ἐ πι θυ μί ες καί ἀ να πτύσ σει μέ σα μας τή φι λη δο νί α.
Ο ΛΟ ΓΟΣ ΤΟΥ Α ΠΟ ΣΤΟ ΛΟΥ στόν στί χο πού σχο λι ά ζου με ἀ πο τε λεῖ ἰ σό βι ο χρέ ος μας. Ὅ σο ζοῦ με, οἱ Χρι στι α νοί ἀ γω νι ζό μα στε νά ἐν δυ θοῦ με τόν Χρι στό. Ὁ Χρι στός νά κα τοι κή σει στήν καρ δι ά μας. Ἡ χά ρη Του νά ἁ γι ά ζει τήν ὕ παρ ξή μας. Τό Εὐ αγ γέ λι ό Του νά κα τε θύ νει τή ζω ή μας.
Πα ράλ λη λα, ἐ πα γρυ πνοῦ με ὥ στε ἡ ἀ πα ραί τη τη φρο ντί δα γι ά τό σῶ μα μας καί τίς ἀ νά γκες του νά μήν ἐ πι τρέ πει νά γεν νι οῦ νται μέ σα μας ἐ μπα θεῖς ἐ πι θυ μί ες καί ἡ κα τα κρι τέα φι λη δο νί α.
Ὁ ἀ γώ νας αὐ τός πού ἁ πλώ νε ται σέ ὅ λη μας τή ζω ή, στήν εὐ λο γη μέ νη πε ρί ο δο τῆς Με γά λης Τεσ σ σα ρα κο στῆς θά πρέ πει νά γί νε ται ἐ ντο νώ τε ρος καί συ στη μα τι κώ τερος. Ἡ ἄ σκη ση, ἡ νη στεί α, ἡ με τά νοια, ἡ προ σευ χή, ὁ ἀ γώ νας κα τά τόν πα θῶν, ἡ προ σπά θει α γι ά τήν κα τά κτη ση τῶν χρι στι α νι κῶν ἀ ρε τῶν, ὅ λα ἀ πο βλέ πουν στήν ἕ νω σή μας μέ τόν Χρι στό : «κα τοι κῆ σαι τόν Χρι στόν ἐν ταῖς καρ δί αις ἡ μῶν» (Ἐφ. 3,17). Ὁ Χρι στός νά κα τοι κή σει στίς καρ δι ές μας.
Ἀ γα πη τοί μου ἀ δελ φοί,
Ἀ πό τά βά θη τῆς καρ δι ᾶς μου σᾶς εὔ χο μαι Κα λή Τεσ σα ρα κο στή. Ὁ Κύ ρι ός μας Ἰ ησ οῦς Χρι στός ἄς μᾶς ἀ ξι ώ σει νά τήν πε ρά σου με μέ ὑ γεί α ψυ χῆς καί σώ μα τος. Καί ἄς μᾶς ἐ νι σχύ σει μέ τήν πα ντο δύ να μη χά ρη Του γι ά νά δι ε ξα γά γου με τόν πνευ μα τι κό μας ἀ γώ να μέ φι λο τι μί α, μέ ζῆ λο, μέ χα ρά».
Ἡ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ τῆς Τυροφάγου, ὅπως ἐπικράτησε νά ὀνομάζεται, ἀποτελεῖ κατά τήν ὡραία ἔκφραση τοῦ Μεγάλου Βασιλείου τό «προπύλαιον τῶν νηστειῶν». Ἀπό αὔριο ἀρχίζει ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἀπό αὔριο ἀρχίζει ἡ περίοδος τῆς νηστείας. Ἀπό αὔριο οἱ πιστοί καλούμαστε νά ἀναλάβουμε ἐντατικότερο πνευματικό ἀγώνα μέ σκοπό τήν προετοιμασία ψυχῆς καί σώματος γιά νά ὑποδεχτοῦμε τό ἅγιο Πάσχα. Νά προσκυνήσουμε τά ἄχραντα Πάθη καί τήν ἔνδοξη Ἀνάσταση τοῦ Λυτρωτῆμας Κυρίου.
Τό ἀ πο στο λι κό ἀ νά γνω σμα τῆς ση με ρι νῆς Κυ ρι α κῆς, ἕ να ἀ πό σπα σμα ἀ πό τήν πρός Ρω μαί ους ἐ πι στο λή τοῦ ἀ πο στό λου Παύ λου, συν δέ ε ται μέ τό νό η μα τῆς εὐ λο γη μέ νης πε ρι ό δου στήν ὁ ποί α ἀ πό αὔ ρι ο εἰσερ χό μα στε. Ἐ πι τρέψ τε μου, λοι πόν, σή με ρα νά ἑ στι ά σου με τήν προ σο χή μας στόν ἀ κό λου θο στί χο τοῦ ἀ να γνώ μα τός μας : «ἀλ λ᾽ ἐν δύ σα σθε τόν Κύ ρι ον Ἰ η σοῦν Χρι στόν, καί τῆς σαρ κός πρό νοι αν μή ποι εῖ σθε εἰς ἐ πι θυ μί ας».
ΒΑ ΣΙ ΚΟ ΣΤΟΙ ΧΕΙ Ο τῆς χρι στι α νι κῆς μας ζω ῆς εἶ ναι ὁ ἀ γώ νας κα τά τῆς ἁ μαρ τί ας. Νά ἀ πορ ρί ψου με τά «ἔρ γα τοῦ σκό τους». Νά ἐ λευ θε ρωθοῦ με ἀ πό τά πά θη πού μᾶς κα τα δυ να στεύ ουν καί πού κα το νό μα σε προ η γου μέ νως ὁ Ἀ πό στο λος. Ὅ μως, αὐ τό καί μό νο δέν ἀρ κεῖ. Ἡ χρι στι α νι κή ζω ή ἔ χει καί τή θε τι κή της ὄ ψη. Προ ε κτεί νε ται καί ὁ λο κλη ρώ νε ται μέ τήν ἐ πι δί ω ξη καί τήν κα τά κτη ση τῶν χρι στι α νι κῶν ἀ ρε τῶν. Τήν τή ρη ση ὅ λων ἐ κεί νων τῶν ἐ ντο λῶν τοῦ Κυ ρί ου μας πού συ νι στοῦν τό θε τι κό πε ρι ε χό με νο τῆς εὐ αγ γε λι κῆς δι δα σκα λί ας.
ΤΟ ΔΕΥ ΤΕ ΡΟ ΤΟΥ ΤΟ ὁ Παῦ λος μᾶς τό πα ρου σι ά ζει στόν στί χο πού ἀ να φέ ρα με μέ τή θαυ μά σι α εἰ κό να τῆς ἔν δυ σης τοῦ Ἰ η σοῦ Χρι στοῦ : «ἀλ λ᾽ ἐν δύ σα σθε τόν Κύ ρι ον Ἰ η σοῦν Χρι στόν...»
Ὁ Χρι στός εἶ ναι τό ἔν δυ μά μας ἀ πό τήν ὥ ρα τοῦ βα πτί σμα τός μας (Γαλ. 3,27). Εἶ ναι ὁ «φω τει νός χι τών» καί τό «ἔν δυ μα ἀ φθαρ σί ας». Ἡ ἔν νοι α τῆς ἀ πο στο λι κῆς προ τρο πῆς εἶ ναι νά ἐ νερ γο ποι ή σου με οἱ πι στοί τή βα πτι σμα τι κή χά ρη πού ἤ δη λά βα με καί νά ἐ πι τύ χου με τόν ἐν Χρι στῷ ἁ γι α σμό μας.
«Ἐ ν δύ σα σθε τόν Κύ ρι ον Ἰ η σοῦν Χρι στόν» ση μαί νει ὁ Χρι στός νά ἐ νοι κή σει μέ σα μας. Νά ζοῦ με ἑ νω μέ νοι μα ζί Του. Τό θέ λη μά μας νά συ νταυ τι στεῖ μέ τό θέ λη μα τοῦ Κυ ρί ου. Νά ἀ πο κτή σου με «νοῦν Χρι στοῦ» (Α ’ Κορ. 2,16). Ὅ πως δι δά σκει ὁ Μέ γας Βα σί λει ος, ὀ φεί λου με νά ἐν δυ θοῦ με τόν Χρι στό ὄ χι ἐ ξω τε ρι κά, «κα τά τόν ἔ ξω ἄν θρω πον», ἀλ λά ἐ σω τε ρι κά· μέ τρό πο πού ἡ μνή μη τοῦ Θε οῦ νά «πε ρι σκε πά ζει» τό νοῦ μας.
Ο Ε ΜΠΑ ΘΗΣ ΑΝ ΘΡΩ ΠΟΣ ἐ πι δι ώ κει νά ἱ κα νο ποι ή σει τίς δι ά φο ρες ἀ νά γκες τοῦ σώ μα τός του μέ τρό πο φι λή δο νο καί γι᾽ αὐ τό ἀ ξι ο κα τά κρι το. Ἀ ντί θε τα, οἱ χρι στι ανοί, ὅ πως προ τρέ πει ὁ Ἀ πό στο λος, δέν φρο ντί ζου με γι ά τό σῶ μα μας μέ σκο πό τήν ἱ κα νο ποί η ση τῶν ἐ μπα θῶν ἐ πι θυ μι ῶν του· «καί τῆς σαρ κός πρό νοι αν μή ποι εῖ σθε εἰς ἐ πι θυ μί ας».
Ὁ ἀ πό στο λος Παῦ λος ἀ σφα λῶς δέν ἀρ νεῖ ται τή φρο ντί δα τοῦ σώ μα τος πού ἀ πο βλέ πει στήν κά λυ ψη τῶν φυ σι κῶν ἀ να γκῶν του. Ἀ πο τρέ πει ἀ πό τή φρο ντί δα ἐ κεί νη πού ἐ ξά πτει τίς σαρ κι κές ἐ πι θυ μί ες καί ἀ να πτύσ σει μέ σα μας τή φι λη δο νί α.
Ο ΛΟ ΓΟΣ ΤΟΥ Α ΠΟ ΣΤΟ ΛΟΥ στόν στί χο πού σχο λι ά ζου με ἀ πο τε λεῖ ἰ σό βι ο χρέ ος μας. Ὅ σο ζοῦ με, οἱ Χρι στι α νοί ἀ γω νι ζό μα στε νά ἐν δυ θοῦ με τόν Χρι στό. Ὁ Χρι στός νά κα τοι κή σει στήν καρ δι ά μας. Ἡ χά ρη Του νά ἁ γι ά ζει τήν ὕ παρ ξή μας. Τό Εὐ αγ γέ λι ό Του νά κα τε θύ νει τή ζω ή μας.
Πα ράλ λη λα, ἐ πα γρυ πνοῦ με ὥ στε ἡ ἀ πα ραί τη τη φρο ντί δα γι ά τό σῶ μα μας καί τίς ἀ νά γκες του νά μήν ἐ πι τρέ πει νά γεν νι οῦ νται μέ σα μας ἐ μπα θεῖς ἐ πι θυ μί ες καί ἡ κα τα κρι τέα φι λη δο νί α.
Ὁ ἀ γώ νας αὐ τός πού ἁ πλώ νε ται σέ ὅ λη μας τή ζω ή, στήν εὐ λο γη μέ νη πε ρί ο δο τῆς Με γά λης Τεσ σ σα ρα κο στῆς θά πρέ πει νά γί νε ται ἐ ντο νώ τε ρος καί συ στη μα τι κώ τερος. Ἡ ἄ σκη ση, ἡ νη στεί α, ἡ με τά νοια, ἡ προ σευ χή, ὁ ἀ γώ νας κα τά τόν πα θῶν, ἡ προ σπά θει α γι ά τήν κα τά κτη ση τῶν χρι στι α νι κῶν ἀ ρε τῶν, ὅ λα ἀ πο βλέ πουν στήν ἕ νω σή μας μέ τόν Χρι στό : «κα τοι κῆ σαι τόν Χρι στόν ἐν ταῖς καρ δί αις ἡ μῶν» (Ἐφ. 3,17). Ὁ Χρι στός νά κα τοι κή σει στίς καρ δι ές μας.
Ἀ γα πη τοί μου ἀ δελ φοί,
Ἀ πό τά βά θη τῆς καρ δι ᾶς μου σᾶς εὔ χο μαι Κα λή Τεσ σα ρα κο στή. Ὁ Κύ ρι ός μας Ἰ ησ οῦς Χρι στός ἄς μᾶς ἀ ξι ώ σει νά τήν πε ρά σου με μέ ὑ γεί α ψυ χῆς καί σώ μα τος. Καί ἄς μᾶς ἐ νι σχύ σει μέ τήν πα ντο δύ να μη χά ρη Του γι ά νά δι ε ξα γά γου με τόν πνευ μα τι κό μας ἀ γώ να μέ φι λο τι μί α, μέ ζῆ λο, μέ χα ρά».
