Ήταν Άνοιξη όταν έπεσε. Μάρτης ο μήνας και οι ανθοί μοσχοβολούσαν. Όλη γύρω η γη έσφυζε από ζωή κι αυτός, με το κεφάλι ορθό, βάδιζε στο θάνατο. Το παλληκάρι, που πέρασε από το σκαλί της ζωής κι ανέβηκε στο ατελεύτητο πάνθεον των ηρώων και ηρωομαρτύρων της κυπριακής ρωμέικης εποποιίας, δεν ήταν άλλος από το λυγερόκορμο λεβεντονιό της ΛΥΣΗΣ, που έπεσε μαχόμενος ηρωικά και ανυπότακτα στα βουνά του Μαχαιρά, χαράζοντας με το αίμα του ολόχρυση σελίδα έξαρσης, αυτοθυσίας και παλληκαριάς στον αμόλυντο αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. και στην πολύχρονη και μαρκαίωνη ιστορία της Ελληνορθόδοξής μας Κύπρου.
Τούτες λοιπόν τις μέρες τουΜαρτίου, η σκέψη γυροφέρνει ξανά και φτεροπετά ασύλληπτη στη μνήμη της όσιας θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου, γονατίζει ταπεινά, σκύβει ευλαβικά το γόνυ και προσκυνά! Προσκυνά τον μεγάλο Έλληνα ιδεολόγο, τον Χριστιανό πιστό, τον αδαμάντινο πατριώτη, τον αγέρωχο μαχητή, τον ολόλαμπρο αγωνιστή, τον ηρωικό νεκρό, το πανέμορφο τούτο παλληκάρι που πίστεψε με φανατική κατάφαση στην αθάνατη ιδέα του Έθνους, στην πανώρια θωριά της γαλανομάτας θεάς της Λευτεριάς, και έδωσε για αυτήν την ίδια του τη ζωή. Στην πυρωμένη αλήθεια των καιρών, το πλήρωμα του χρόνου φαντάζει ξεγέλασμα. Οι αναμνήσεις και οι θύμησες της ηρωικής και αξέχαστης θυσίας του Γρηγόρη Πιερή Αυξεντίου γεμίζουν ασφυκτικά, ιερά και νοερά τα φυλλοκάρδια και τα τρίσβαθα κάθε ελληνικής ψυχής. Η καρδιά πάλλεται από ύψιστη εθνική υπερηφάνεια και η ψυχή ριγά από πρωτόγνωρα και θυελλώδη πατριωτικά αισθήματα, καθώς αντικρίζει βαθιά μέσα της αυτή την υπέροχη ιδέα της Λευτεριάς και του Δικαίου, για την οποία ο αθάνατος γιος της γραφικής κωμόπολης της Λύσης παράτολμος κι ωραίος υπερέβη κατά πολύ τα ανθρώπινα και στεφανώθηκε με την αθανασία της ζωής.
«Φιλελεύθερος»28/02/2011
