Κάθε τόπος έχει τον γραφικό του τύπο που σε πολλές περιπτώσεις χρησιμεύει σαν τουριστική ατραξιόν, για να διασκεδάζει
ντόπιους και τουρίστες. Συνήθως τον άνθρωπο αυτό όλοι τον αντιμετωπίζουν με συμπάθεια και κατανόηση και δέχονται τα χωρατά του όσο σοβαρά και αν είναι γιατί προέρχονται από μια καρδιά που δεν καταλαβαίνει την δικιά μας λογική. Στην Καστοριά όμως υπάρχει μια διαφορετική περίπτωση. Ο γελωτοποιός είναι ένας βουλευτής που διασκεδάζει τους πάντες με φτηνές και ανόητες πρόζες χαμηλού επιπέδου και αισθητικής, με ακαταλαβίστικες παρλάτες για να ξεφαντώνει ο όχλος. Τα καμώματα του βουλευτή είναι τόσο γελοία, που σίγουρα θα διεκδικήσει θέση στο επόμενο διαφημιστικό σποτ του Υπουργείου τουρισμού! Αφήστε που αν το κόμμα του κερδίσει την εξουσία μπορεί και να αναλάβει και το ίδιο το Υπουργείο! Η επόμενή του εμφάνιση στην λογική του τουρισμού είναι να κάνει τον πελεκάνο Πέτρο της Μυκόνου.
Ασφαλώς και τα καμώματά του δεν τα παίρνει και δεν πρέπει κανείς να τα παίρνει στα σοβαρά γιατί έχει το ακαταλόγιστο και με βάση αυτό μόνο με συμπάθεια και λύπη μπορεί κανείς να τα αντιμετωπίσει. Δεν θα ασχοληθούμε άλλο με τα καμώματα του, εξάλλου έχει μεγάλες ικανότητες τέτοιες που γελοιοποιείται μόνος του και δε χρειάζεται την δική μας συνδρομή.
Αλλά ας πάμε και στα σοβαρά. Ο άνθρωπος αυτός είναι ιστορικά τουλάχιστον ημιμαθής. Θαυμάζει και υμνεί τον Άρη Βελουχιώτη και αυτό ασφαλώς είναι δικαίωμά του, αλλά δεν έχει μπει στον κόπο να διαβάσει τον σεβασμό που είχε το ίνδαλμα του για τον κλήρο που αυτός διακωμωδεί.
Από τα τελευταία του καμώματά διαφαίνεται και μία ψυχολογική πτυχή που θα πρέπει ειδικοί ψυχολόγοι να αντιμετωπίσουν, αφού μάλλον η τελευταία του εμφάνιση μπορεί να κρύβει κάποια παιδική επιθυμία, που δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει γιατί τον κέρδισε το κόμμα και οι αγώνες για μια σοσιαλιστική κοινωνία, που όλοι θα είναι ίσοι εκτός βέβαια από τους προύχοντες και τους κομματικούς βαρόνους, που σε αυτούς φυσικά εντάσσει τον εαυτό του.
Είναι απορίας άξιο αν ένας κληρικός από τον άμβωνα ή από οποιοδήποτε βήμα καταφερόταν κατά του Μάρξ ή του Λένιν ή του πατερούλη του, του Στάλιν με ποιο τρόπο μετά θα συμπεριφερόταν αυτός... Αφήστε που η αφέλεια του είναι τόσο μεγάλη και επικίνδυνη ακόμα και για τον εαυτό του που δεν ξέρει καν τις νομικές κυρώσεις της πράξης του.
Αλλά και το πιο σοβαρό που μας προκαλεί πόνο. Ο άνθρωπος αυτός βιώνει την θεοεγκατάλειψη και έχει αφεθεί στην εκδήλωση του υπαρξιακού του προσανατολισμού που είναι αυτός που μας παρουσιάζει από τη στιγμή που η επίδραση της χάριτος δεν είναι πλέον παρούσα και έκδηλη στη ζωή του. Μόνο με προσευχή μπορούμε και πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη συμπεριφορά του και να μην συμμετέχουμε στην επικοινωνιακή φασαρία που επιδιώκει.
Γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει τη δύναμη του Θεού που μπορεί να μετατρέψει τον γελωτοποιό της Καστοριάς σε σαλό για τον Χριστό, κάτι που από καρδιάς του το ευχόμαστε.
ντόπιους και τουρίστες. Συνήθως τον άνθρωπο αυτό όλοι τον αντιμετωπίζουν με συμπάθεια και κατανόηση και δέχονται τα χωρατά του όσο σοβαρά και αν είναι γιατί προέρχονται από μια καρδιά που δεν καταλαβαίνει την δικιά μας λογική. Στην Καστοριά όμως υπάρχει μια διαφορετική περίπτωση. Ο γελωτοποιός είναι ένας βουλευτής που διασκεδάζει τους πάντες με φτηνές και ανόητες πρόζες χαμηλού επιπέδου και αισθητικής, με ακαταλαβίστικες παρλάτες για να ξεφαντώνει ο όχλος. Τα καμώματα του βουλευτή είναι τόσο γελοία, που σίγουρα θα διεκδικήσει θέση στο επόμενο διαφημιστικό σποτ του Υπουργείου τουρισμού! Αφήστε που αν το κόμμα του κερδίσει την εξουσία μπορεί και να αναλάβει και το ίδιο το Υπουργείο! Η επόμενή του εμφάνιση στην λογική του τουρισμού είναι να κάνει τον πελεκάνο Πέτρο της Μυκόνου.
Ασφαλώς και τα καμώματά του δεν τα παίρνει και δεν πρέπει κανείς να τα παίρνει στα σοβαρά γιατί έχει το ακαταλόγιστο και με βάση αυτό μόνο με συμπάθεια και λύπη μπορεί κανείς να τα αντιμετωπίσει. Δεν θα ασχοληθούμε άλλο με τα καμώματα του, εξάλλου έχει μεγάλες ικανότητες τέτοιες που γελοιοποιείται μόνος του και δε χρειάζεται την δική μας συνδρομή.
Αλλά ας πάμε και στα σοβαρά. Ο άνθρωπος αυτός είναι ιστορικά τουλάχιστον ημιμαθής. Θαυμάζει και υμνεί τον Άρη Βελουχιώτη και αυτό ασφαλώς είναι δικαίωμά του, αλλά δεν έχει μπει στον κόπο να διαβάσει τον σεβασμό που είχε το ίνδαλμα του για τον κλήρο που αυτός διακωμωδεί.
Από τα τελευταία του καμώματά διαφαίνεται και μία ψυχολογική πτυχή που θα πρέπει ειδικοί ψυχολόγοι να αντιμετωπίσουν, αφού μάλλον η τελευταία του εμφάνιση μπορεί να κρύβει κάποια παιδική επιθυμία, που δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει γιατί τον κέρδισε το κόμμα και οι αγώνες για μια σοσιαλιστική κοινωνία, που όλοι θα είναι ίσοι εκτός βέβαια από τους προύχοντες και τους κομματικούς βαρόνους, που σε αυτούς φυσικά εντάσσει τον εαυτό του.
Είναι απορίας άξιο αν ένας κληρικός από τον άμβωνα ή από οποιοδήποτε βήμα καταφερόταν κατά του Μάρξ ή του Λένιν ή του πατερούλη του, του Στάλιν με ποιο τρόπο μετά θα συμπεριφερόταν αυτός... Αφήστε που η αφέλεια του είναι τόσο μεγάλη και επικίνδυνη ακόμα και για τον εαυτό του που δεν ξέρει καν τις νομικές κυρώσεις της πράξης του.
Αλλά και το πιο σοβαρό που μας προκαλεί πόνο. Ο άνθρωπος αυτός βιώνει την θεοεγκατάλειψη και έχει αφεθεί στην εκδήλωση του υπαρξιακού του προσανατολισμού που είναι αυτός που μας παρουσιάζει από τη στιγμή που η επίδραση της χάριτος δεν είναι πλέον παρούσα και έκδηλη στη ζωή του. Μόνο με προσευχή μπορούμε και πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη συμπεριφορά του και να μην συμμετέχουμε στην επικοινωνιακή φασαρία που επιδιώκει.
Γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει τη δύναμη του Θεού που μπορεί να μετατρέψει τον γελωτοποιό της Καστοριάς σε σαλό για τον Χριστό, κάτι που από καρδιάς του το ευχόμαστε.
