Μέγα πλήθος και μέγα πάθος, καθώς οι Ρώσοι της Αγίας Πετρούπολης υποδέχθηκαν θερμά την ΕΛΒΥΧ, παρά το γεγονός ότι η δική τους εκκλησιαστική μουσική παράδοση είναι κυρίως τετράφωνη. Η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία εντυπωσίασε το κοινό ερμηνεύοντας μέλη από την έρευνα (παλαιορωμαϊκά), που αναφέρονται στον Τίμιο Σταυρό. Ακολούθησαν μέλη από την Μ. Τεσσαρακοστή, το επιβλητικότατο χερουβικό "Σιγησάτω πάσα σαρξ" του Μ. Σαββάτου και άλλα μέλη που προκάλεσαν τον ενθουσιασμό των εκατοντάδων ακροατών. Ο ενθουσιασμός κορυφώθηκε όταν η ΕΛΒΥΧ, εκτός προγράμματος, ερμήνευσε στίχους από την Μεγάλη Δοξολογία στα σλαβωνικά.
Ο Λυκούργος Αγγελόπουλος ανταποκρίθηκε στο αυξημένο ενδιαφέρον των ΜΜΕ της Αγίας Πετρούπολης, εξηγώντας, με συνεντεύξεις του την ιδιαιτερότητα της μονοφωνικής βυζαντινής μουσικής και την ερμηνεία της από την ΕΛΒΥΧ ανά τον κόσμο. Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι εδώ και μερικά χρόνια στη Ρωσία υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από τους μουσικολόγους - και όχι μόνο - για την μονοφωνία στη λατρεία, κάτι που ίσχυε και στη Ρωσία παλαιότερα.
Η ΕΛΒΥΧ πυκνώνει, τελευταία, τις εμφανίσεις της στη Ρωσία, γεγονός που αποδεικνύει την ανάγκη για μια περαιτέρω έρευνα στην μονοφωνική εκκλησιαστική μουσική, και επαναφορά της όπου είναι δυνατόν - στη ρωσική λατρεία.
Ο μουσικολογιώτατος Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, σε πρόσφατη συνέντευξή του, επιβεβαίωσε αυτή την πραγματικότητα, λέγοντας για το θέμα τα εξής:
Τελευταία στη Ρωσία έχει σημειωθεί άνοδος του ενδιαφέροντος για την παλαιά ρωσική εκκλησιαστική παράδοση. Αυτό αφορά τόσο τη ναοδομία, όσο και την αγιογραφία και την εκκλησιαστική ψαλμωδία. Ορισμένα μοναστήρια και ενοριακοί ναοί έχουν εγκαταλείψει την πολυφωνική ψαλμωδία (όπου κάθε φωνή ακολουθεί τη δική της μουσική παρτίδα), και την οποία υιοθετήσαμε από τη Δύση τον 18-19 αι., για να επανέλθουν στο παραδοσιακό για τη Ρωσία λεγόμενο μονοφωνικό μέλος «ζνάμεννογιε». Οπως η Βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική, το μονοφωνικό μέλος «ζνάμεννογιε» συμβάλλει και διδάσκει την προσευχή, διότι το μέλος «ζνάμεννογιε» βασίζεται στην εμπειρία της προσευχής. Ενώ η μουσική γλώσσα των πολυφωνικών έργων έχει κοσμικό χαρακτήρα και στην περίπτωση, όταν αυτά προορίζονται για την εκκλησιαστική χρήση.
Ο Λυκούργος Αγγελόπουλος ανταποκρίθηκε στο αυξημένο ενδιαφέρον των ΜΜΕ της Αγίας Πετρούπολης, εξηγώντας, με συνεντεύξεις του την ιδιαιτερότητα της μονοφωνικής βυζαντινής μουσικής και την ερμηνεία της από την ΕΛΒΥΧ ανά τον κόσμο. Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι εδώ και μερικά χρόνια στη Ρωσία υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από τους μουσικολόγους - και όχι μόνο - για την μονοφωνία στη λατρεία, κάτι που ίσχυε και στη Ρωσία παλαιότερα.
Η ΕΛΒΥΧ πυκνώνει, τελευταία, τις εμφανίσεις της στη Ρωσία, γεγονός που αποδεικνύει την ανάγκη για μια περαιτέρω έρευνα στην μονοφωνική εκκλησιαστική μουσική, και επαναφορά της όπου είναι δυνατόν - στη ρωσική λατρεία.
Ο μουσικολογιώτατος Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, σε πρόσφατη συνέντευξή του, επιβεβαίωσε αυτή την πραγματικότητα, λέγοντας για το θέμα τα εξής:
Τελευταία στη Ρωσία έχει σημειωθεί άνοδος του ενδιαφέροντος για την παλαιά ρωσική εκκλησιαστική παράδοση. Αυτό αφορά τόσο τη ναοδομία, όσο και την αγιογραφία και την εκκλησιαστική ψαλμωδία. Ορισμένα μοναστήρια και ενοριακοί ναοί έχουν εγκαταλείψει την πολυφωνική ψαλμωδία (όπου κάθε φωνή ακολουθεί τη δική της μουσική παρτίδα), και την οποία υιοθετήσαμε από τη Δύση τον 18-19 αι., για να επανέλθουν στο παραδοσιακό για τη Ρωσία λεγόμενο μονοφωνικό μέλος «ζνάμεννογιε». Οπως η Βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική, το μονοφωνικό μέλος «ζνάμεννογιε» συμβάλλει και διδάσκει την προσευχή, διότι το μέλος «ζνάμεννογιε» βασίζεται στην εμπειρία της προσευχής. Ενώ η μουσική γλώσσα των πολυφωνικών έργων έχει κοσμικό χαρακτήρα και στην περίπτωση, όταν αυτά προορίζονται για την εκκλησιαστική χρήση.
