Μήπως όλα τα παραπάνω αποτελούν πικρόχολες
διαπιστώσεις υποκειμενικού τύπου πίσω από τις οποίες υποκρύπτονται κάποιες μικροπολιτικές σκοπιμότητες;
Κατηγορηματικά ΟΧΙ!
Έχουμε τελματώσει σε έναν απίστευτα βρώμικο και δύσοσμο βούρκο...Κολλήσαμε! Εάν περάσει στο συλλογικό, εθνικό μας υποσυνείδητο η αίσθηση ότι ΔΕΝ υπάρχει πια στέρεο, υγιές, ηθικό κομμάτι γης για να σταθούμε, τότε το επόμενο βήμα είναι ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ,η απώλεια της ιδεολογίας, η προσφυγή στην απάθεια και την άρνηση που αποτελούν το ικρίωμα θανάτωσης της κοινωνικής αλληλεγγύης, καθώς το δημιουργικό ΕΜΕΙΣ υποκαθίσταται από το μικροπρεπές...ΕΓΩ!
Καιρός να...ξυπνήσουμε, να θυμηθούμε το "εμείς", να διαπιστώσουμε ότι ακόμα υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ! Αλλιώς, ο τελευταίος ας φροντίσει, παρακαλώ, να ρίξει την αυλαία και να σβήσει τα φώτα..!
Καληνύχτα... Ελλάδα;
ISBN: 978-960-7682-07-9
Καληνύχτα Ελλάδα; Τα μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά που με την ολοκλήρωσή τους μορφοποιούν νέα σχήματα και δομές σε θεσμικά όργανα και θεσμούς κάθε κοινωνικού συστήματος, είναι δύσκολο, εάν όχι ακατόρθωτο, να τα μελετήσει και να τα αξιολογήσει κανείς με επιτυχία την ώρα που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Ίσως ακουστεί δυσάρεστο, αλλά φρονώ ότι τέτοια φαινόμενα βιώνουμε ήδη στην Πατρίδα μας. Το ερμηνευτικό έργο των κοινωνικών επιστημόνων της συμπεριφοράς γίνεται ακόμη πιο δύσκολο καθώς η γοητευτική εικόνα της τηλεόρασης και των ΜΜΕ γενικότερα, παρεμβάλλει πρόσθετες δυσκολίες και αδρανοποιεί πλήρως τον μέσο Έλληνα και Ελληνίδα, που αποδεικνύουν περίτρανα το αληθές της Κινεζικής παροιμίας όπου «μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις». Και δυστυχώς οι εικόνες της ελληνικής ΤιΒι μας κατάντησαν από Λαό λεξιπλάστη και λεξιλάγνο σε λαό πάσχοντα απόϜ λεξιπενία.
Η καθημερινή τηλεοπτική πραγματικότητα και μαζί η κυρίαρχη θεματολογία της είναι γνωστή σε όλους μας. Ξεκινά χαράματα, καθώς οι παρουσιαστές των εκπομπών σε σταθμούς τηλεοράσεων και ραδιοφώνων πανελλαδικής εμβέλειας βοηθούμενοι από «ειδικούς» περί την οικονομία και στελέχη των κομμάτων της συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, βομβαρδίζουν τα αυτιά μας με αριθμούς, επιχειρήματα, εικόνες και λεκτικές απεικονίσεις της καθημερινής μας πραγματικότητας και τελειώνει τις μεταμεσονύκτιες μικρές ώρες με τις σχετικές πολιτικές – οικονομικές - πολιτισμικές εκπομπές. Εάν δεχθούμε όσα οι παρουσιαστές των εκπομπών και οι επισκέπτες τους μας σερβίρουν, θα οδηγηθούμε ως Έθνος με αδιαφιλονίκητη σιγουριά σε βαθιά κατάθλιψη!
Αναφέρομαι, όπως καταλαβαίνετε, στην περιώνυμη και συνάμα περιβόητη πλέον ραδιοτηλεοπτική «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ» της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, την οποία εκπροσωπούν παππούδες και γιαγιάδες που συνθέτουν την ευπαθή ομάδα των δεινοπαθούντων Ελλήνων συνταξιούχων. Αυτούς εγκλωβίζουν στο σπίτι η υγεία και η ανέχεια και καθηλώνουν μπροστά στους δέκτες της τηλεόρασης σε καθημερινή βάση, μετουσιώνοντάς τους σε φανατικούς θαυμαστές και «καταναλωτές» των «πρωινάδικων» όπως τους καταγράφουν τα μηχανάκια της ΑὒΒ στην πυρίκαυστη ζώνη του τρίωρου επτά με δέκα προ-μεσημβρίας.
Τις θέσεις «θαυμαστών στατιστικών στοιχείων τηλεθέασης» παίρνουν στη συνέχεια με τα πάθη και τις παλινωδίες τους οι συνομήλικοί μου μπαμπάδες και μαμάδες, που εξέρχονται κατά χιλιάδες αναπάντεχα βίαια από τους χώρους της παραγωγικής διαδικασίας, καθώς εργοστάσια, βιοτεχνίες και μικρό-μεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν με ρυθμούς απίστευτα γοργούς ακόμη και για την Ελληνική οικονομική πραγματικότητα, η οποία τόλμησε να περάσει από την προ-βιομηχανική στην μετά-βιομηχανική κοινωνία χωρίς να γίνει ποτέϜ βιομηχανική!
Ακολουθούν μπροστά στις οθόνες των τηλεοπτικών δεκτών τα παιδιά μας τα οποία κρατώντας πτυχία πολύ καλών σχολών και τμημάτων ελληνικών και ξένων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, παραμένουν συνωστισμένα στην ουρά τηςϜανεργίας, σε απέλπιδες προσπάθειες, φορτισμένες και, ενίοτε σφαλερά φωτισμένες, από την ελπίδα ότι θα δούνε κάποια μέρα σύντομα το ποθητό φως στην άλλη άκρη του τούνελ!
Εάν την παραπάνω ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ του τηλεόπληκτου λαού των Ελλήνων, κάποιοι μας την περιέγραφαν μερικά χρόνια πριν ως πιθανό σενάριο του «εκσυγχρονισμού και της παγκοσμιοποίησης», είμαι σίγουρος ότι με την κλασική ειρωνική διάθεση που μας διακρίνει ως λαό θα τους λέγαμε «Ϝνα μας λείπει το βύσσινο!...» Δυστυχώς, το βύσσινο μας το σερβίρισαν και ήδη το μασάμε χωρίς να προβάλλουμε καμία αντίσταση!
Δεν χρειάζεται να παραθέσω στατιστικά στοιχεία που αφορούν στα εκατομμύρια Ελλήνων που ζούν κάτω από το όριο της φτώχειας, εκατοντάδων χιλιάδων που είναι επίσημα γραμμένοι στις λίστες ανεργίας του ΟΑΕΔ και αμέτρητων ανέργων που είναι άνεργοι χωρίς να είναιϜδηλωμένοι, ούτε στο ότι ΕΞΙ στους ΔΕΚΑ ΔΕΝ κάνουν εδώ και μερικά χρόνια διακοπές, καθώς έχουν εξαντλήσει τις δυνατότητες «διακοποδανείων» και βρίσκονται σε οικονομικάϜανέχεια!
Δεν προτίθεμαι να σας κουράσω με επίσημα στοιχεία που αφορούν στην διάλυση της αγροτικής μας υποδομής, στο σβήσιμο της ραχοκοκαλιάς της οικονομίας μας που αποτελούσαν στη Θεσσαλονίκη και τον ευρύτερο Βόρειο-Ελλαδικό χώρο οι Μικρό –Μεσαίες – Επιχειρήσεις και στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο μεσαίου μεγέθους βιομηχανικές μονάδες, που ήδη μετανάστευσαν στα Βόρεια σύνορά μας.
Δεν θα αναφερθώ στα δραματικά ελλείμματα του Εθνικού μας ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών, ούτε και στην εύκολα παρεχόμενη ψευδαίσθηση της εφήμερης οικονομικής επάρκειας, που στηρίζεται στα περιώνυμα καταναλωτικά δάνεια που πνίγουν μυριάδες ελληνικών οικογενειών.
Διαπιστώστε, παρακαλώ μόνοι σας, πόσες πινακίδες που αναγράφουν «επιδιορθώνονται ρούχα» ή «παπούτσια» και πόσοι τσαγκάρηδες και ράφτες αρσενικού ή θηλυκού γένους έχουν ξεπροβάλλει στη δική σας γειτονιά, κάνοντας μια βόλτα με τα πόδια, σε όποια πόλη της πατρίδας μας και αν ζείτε!
Μετά μετρήστε πόσες καφετέριες και ορθάδικα ξεφυτρώνουν από το πουθενά καθημερινά, εκεί όπου από το πρωί μέχρι το βράδυ οι νέοι μας, σκοτώνοντας την ανία και κουβεντιάζοντας τα πτυχία τους πίνουνϜφραπέ, ενώ οι ενδεείς και άνεργοι γονείς, παππούδες και γιαγιάδες - όπως παραστατικά προσπάθησα να γράψω παραπάνω - παρακολουθούν πρωί-βράδυ ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές στο σπίτι τους.
Βουλιάζουμε με γοργούς ρυθμούς σε μεγέθη απίστευτα στην ανέχεια, καλπάζει η ανεργία – όσο και αν την ωραιοποιούν την εικόνα οι υπεύθυνοι του Υπουργείου Εργασίας και των διαφόρων θεσμικών του οργάνων και οργανισμών – στους νέους με πτυχία, στους νέους και τις νέες χωρίς πτυχία, στις δραματικές ηλικίες εκείνων που δεν πρόλαβαν και δεν θα προλάβουν την συγκομιδή των απαραίτητων για συνταξιοδότηση ενσήμων.
Μας κύκλωσε ένα απίστευτο συμβολικό «νεκροσέντονο» της οικονομικής ανασφάλειας και απραξίας που γιγαντώνει τελικά την απελπισία και την απόγνωση!
Και σε αυτό ακριβώς το σημείο νοερής και πραγματικής αναφοράς, σε σχέση ΕΥΘΕΩΣ ΑΝΑΛΟΓΗϜΔΥΣΤΥΧΩΣ, αυξάνουν σε αριθμητικά μεγέθη οι τσαγκάρηδες, οι ράφτες και οι γαζώτριες της γειτονιάς και μαζί η προσέλευση σε πανελλαδική κλίμακα στα δωρεάν συσσίτια Δήμων και Εκκλησιών!
Και δεν μπορεί τόσο εύκολα να ξεχνάμε ότι προ ετών, παραμονές τότε της Βρετανικής Προεδρίας, εκεί στις Βρυξέλλες, με την κόντρα ανάμεσα στους Άγγλους και τον Γάλλο-Γερμανικό άξονα εμείς και άλλοι «φτωχοί» της Ευρώπης, ΔΕΝ πήραμε αυτά που ελπίζαμε.
Βρισκόμαστε, τελικά, ως Έθνος, λαός και κοινωνία στο μάτι ενός κυκλώνα. Στη δίνη προβληματισμών, με τον κλυδωνισμό θεσμών και δομών, με την ακύρωση παραδοσιακών προτύπων συμπεριφοράς και πλαισίων αναφοράς προβάλλει επιτακτική η ανάγκη για μια προσεκτική ψυχοκοινωνική αξιολόγηση των δεδομένων χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς φόβο και πάθος και χωρίς υστερικές αντιδράσεις.
Δεν εννοώ με τα παραπάνω ότι θα έπρεπε να μιλάμε για το τέλος της ελληνικής κοινωνίας όπως την ξέραμε! Καλώ την προσοχή σας αγαπητέ αναγνώστη και αναγνώστρια στο γεγονός ότι, με όλα τα τεκταινόμενα ίσως θα πρέπει να μιλάμε για την κατακρεούργηση της ελληνοπρεπέστατης ΟΥΤΟΠΙΑΣ ενός λαού, ενός Έθνους και μιας κοινωνίας που αυτάρεσκα πιστεύει ότι μια και τα καταφέρνει επί τρεις χιλιετίες, ότι μπορεί και τώρα να αντιμετωπίσει τους πάντες και τα πάντα, μπορεί να αυτό-θεραπεύεται και σαν τον μυθικό Φοίνικα να αναγεννιέται από τις στάχτες του!
Μήπως όλα τα παραπάνω αποτελούν πικρόχολες διαπιστώσεις υποκειμενικού τύπου πίσω από τις οποίες υποκρύπτονται κάποιες μικροπολιτικές σκοπιμότητες;
Κατηγορηματικά ΟΧΙ!
Έχουμε τελματώσει σε έναν απίστευτα βρώμικο και δύσοσμο βούρκοϜΚολλήσαμε! Εάν περάσει στο συλλογικό, εθνικό μας υποσυνείδητο η αίσθηση ότι ΔΕΝ υπάρχει πια στέρεο, υγιές, ηθικό κομμάτι γης για να σταθούμε, τότε το επόμενο βήμα είναι ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ, η απώλεια της ιδεολογίας, η προσφυγή στην απάθεια και την άρνηση που αποτελούν το ικρίωμα θανάτωσης της κοινωνικής αλληλεγγύης, καθώς το δημιουργικό ΕΜΕΙΣ υποκαθιστά το μικροπρεπέςϜΕΓΩ!
Καιρός ναϜ ξυπνήσουμε. Αλλιώς, ο τελευταίος ας φροντίσει, παρακαλώ, να ρίξει την αυλαία και να σβήσει τα φώτα!..
ΚαληνύχταϜ Ελλάδα!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ Γνωστός από τις συχνές του εμφανίσεις σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές και την πυκνή αρθρογραφία του στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο ο συγγραφέας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας της Θεσσαλονίκης γεννήθηκε στην Κατερίνη από Πόντιο πατέρα και Θρακιώτισσα Μικρασιάτισσα μητέρα και είναι απόφοιτος του Β´ Γυμνασίου Αρένων Θεσσαλονίκης.
Σπούδασε με υποτροφίες Κοινωνιολογία και Ψυχολογία στα Πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης και της Μασσαχουσέττης των Η.Π.Α., του Σααρμπρούκεν της Γερμανίας και του Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Είναι επίσης διπλωματούχος της Διεθνούς Ακαδημίας Ιατρικής της Συμπεριφοράς, Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής.
Δίδαξε σε πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ευρώπης και διετέλεσε στέλεχος και σύμβουλος μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων, κρατικών οργανισμών και Μη-Κυβερνητικών-Οργανώσεων.
Έχει δημιουργήσει πλούσιο συγγραφικό έργο στο εξωτερικό και στην Ελλάδα και ένα από τα πολυάριθμα βιβλία του με τίτλο «Αλκοολισμός - Ναρκωτικά· Αιώνιες Μάστιγες της Ανθρωπότητας» που το έχει παραχωρήσει αφιλοκερδώς, δημοσιεύθηκε με χορηγίες διαφόρων επιχειρήσεων και οργανισμών και έχει διανεμηθεί μέχρι σήμερα ΔΩΡΕΑΝ σε περισσότερα από 600.000 αντίτυπα.
Έχει κάνει σχεδόν 2000 ομιλίες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις και βραβεία για το επιστημονικό και κοινωνικό του έργο τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Είναι μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Νέας Υόρκης και της Αμερικανικής Ακαδημίας Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών, της Αμερικανικής Κοινωνιολογικής Εταιρίας, της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας, της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρίας, της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγείας, της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρίας και του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων.
Η βιογραφία του περιλαμβάνεται στο ελληνικό, στο ευρωπαϊκό, στο παγκόσμιο "Who is who" και στο διεθνές "Who is who" Ιατρικής και Υπηρεσιών Υγείας.
