Την εκδήλωση χαιρέτησαν η Δήμαρχος Ρήγα Φεραίου κ. Ελένη Λαϊτσου και ο Πρόεδρος της Εταιρείας κ. Δημήτριος Καραμπερόπουλος. Κεντρικοί ομιλητές ήταν ο Πρωτ. Χαρίλαος Παπαγεωργίου, Γραμματέας της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, Προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου - Εκπαιδευτικός και ο Πρωτ. Κωνσταντίνος Βηλαράς, Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Αποστόλου Θωμά Αερινού. Αμφότεροι οι ομιλητές μίλησαν με γλαφυρό τρόπο για την ζωή, τις περιπέτειες και τις δοκιμασίες της πολυκύμαντης ζωής του τιμωμένου, καθώς και για την πολυετή ευδόκιμη προσφορά του στην Εκκλησία και την διακονία του στις Ιερές Μητροπόλεις Δημητριάδος και Ιεραπύτνης (Κρήτη), όπου υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελλος και Ιεροκήρυξ, καθώς και στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όπου το 2002 εξελέγη Βοηθός Επίσκοπος, ύστερα από πρόταση του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου.
Μετά το πέρας των ομιλιών, τον λόγο έλαβε ο Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος, ο οποίος αναφέρθηκε στην ιδιαίτερη σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης που ανέπτυξε με τον Μητροπολίτη Βελεστίνου, από την πρώτη στιγμή της ελεύσεώς του στον Βόλο, όταν ο κ. Δαμασκηνός υπηρετούσε στην Μητρόπολη Δημητριάδος ως Πρωτοσύγκελλος: «Τον έζησα και Τον γνώρισα λιγότερο χρονικά, πολύ, όμως, ουσιαστικά για μένα και την πορεία μου. Ο καθένας είναι όμορφο να καταθέτει την προσωπική του εμπειρία και έτσι, λοιπόν, θα επαναλάβω κάτι που είπα στην χειροτονία Του και το λέγω πάντοτε σε παρόμοιες εκδηλώσεις. Εγώ έφυγα από μία οικογένεια με πατέρα, με μητέρα, εντάχθηκα σε μία Αδελφότητα με πατέρα, με αδελφούς και κάποια στιγμή η Εκκλησία αποφασίζει να με ξεριζώσει από τη δεύτερη οικογένειά μου για να αναλάβω τις ευθύνες μιας Μητροπόλεως σε κρίσιμη καμπή. Ήταν οι πλέον δύσκολες στιγμές της δικής μου ζωής… Και έτσι αξιώθηκα στη ζωή μου να αποκτήσω και τρίτο πατέρα. Θα το λέγω πάντοτε και θα Τον μνημονεύω έτσι. Ούτε ως Συνεπίσκοπο, ούτε ως Πρωτοσύγκελό μου, αλλά ως Πατέρα μου… Στάθηκε κοντά μου ένας άνθρωπος με χαμόγελο, με πατρική αγάπη, η εμπιστοσύνη έγινε αμοιβαία σε ελάχιστο χρόνο και έτσι μπόρεσα και στηρίχτηκα. τα πέντε πρώτα χρόνια που ήταν και τα ποιο δύσκολα, τα ποιο καίρια…»
Απευθυνόμενος, τέλος, στον Σεβ. Βελεστίνου, ο κ. Ιγνάτιος σημείωσε: «Σεβασμιώτατε σε ευχαριστούμε που υπάρχεις, σε ευχαριστούμε για ότι έκανες. Ξέρω πολύ καλά περισσότερο απ’ όλους τη σημαίνει αδικία ακριβώς στο πρόσωπό σας, αλλά η Εκκλησία λειτουργεί με τους δικούς της κανόνες και ο Θεός με τον δικό Του τρόπο. Και ίσως επιλέγει κάποιους ανθρώπους που έχουν τα ξεχωριστά προσόντα για να γίνουν υπόδειγμα ζωής και αγιότητας. Πιστεύω ακλόνητα ότι έχετε επιλεγεί από το Θεό γι’ αυτή την πορεία που καταγράφεται τώρα και ευγνωμονώ όσους μάς δίνουν τη δυνατότητα να σάς ευγνωμονούμε εν ζωή… Είστε ένας άνθρωπος του Θεού, ένας άνθρωπος της αιωνιότητας, αυτός είναι ο βηματισμός σας και ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε να γευτώ τη χαρά της συναναστροφής μαζί σας και να νιώσω και την πατρότητά σας στο πρόσωπό μου. Σας ευχαριστώ όλους, κρατήστε αυτή την αγάπη, αυτό τον σεβασμό και νομίζω ότι ευχή του Γέροντά μας Μητροπολίτου Βελεστίνου είναι απόλυτα πολύτιμη για όλους μας ιδιαίτερα τούτη την κρίσιμη εποχή. Του εύχομαι κι εγώ υγεία, το σπίτι Τον περιμένει, οι άνθρωποί του είναι εδώ. Ο ίδιος θα επιλέξει την ώρα και την στιγμή που θα μάς ξαναδώσει τη χαρά, αλλά έτσι κι αλλιώς τη χαρά που Τον γνωρίσαμε και Τον γνωρίζουμε δεν μπορεί κανείς να μας την αφαιρέσει»
Την εκδήλωση έκλεισε ο τιμώμενος Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός, ο οποίος ιδιαίτερα συγκινημένος, αναφέρθηκε στις περιπέτειες της ζωής του, στην διακονία του στον Βόλο, στην Κρήτη και στην Αθήνα, στην δοκιμασία που υπέστη κατά την παρ’ ολίγον εκλογή του στην Ιερά Μητρόπολη Ιεραπύτνης και Σητείας, αλλά και στο ιστορικό της εκλογής του στη θέση του Βοηθού Επισκόπου του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και μεταξύ άλλων σημείωσε: «δεν ξέρω αν όλα αυτά τα καλά λόγια που ακούστηκαν έχουν σχέση μαζί μου. Εγώ ερευνώντας τον εαυτό μου ξέρω πως είμαι γεμάτος αδυναμίες, ελαττώματα, σφάλματα και δεν είναι λίγα τα χρόνια, μόνο μισό αιώνα. Βρέθηκα, όμως, μπροστά σε καλούς ανθρώπους. Μπορεί ορισμένοι, όπως ακούστηκε, να δημιούργησαν προβλήματα τα οποία τελικά με υπερχρέωναν να δω ότι είχαν δίκιο και ότι έπρεπε να προσπαθήσω εγώ να γίνω καλύτερος. Αυτό δεν ξέρω κατά πόσο το επέτυχα. Εκείνο που ξέρω μόνο είναι ότι δεν έχω με κανένα κακία…»
Μιλώντας για την πολύχρονη διακονία του στο Βόλο επεσήμανε: «η καταγωγή μου λέω είμαι από το Βόλο και αισθάνομαι Βολιώτης όχι γιατί θέλω να σας κολακεύσω, αλλά γιατί στην πατρίδα μου έζησα μερικά χρόνια δύσκολα, ενώ εδώ πάνω από πενήντα χρόνια. Ευχαριστώ το Θεό γιατί μου επέτρεψε να συνεργαστώ με σπουδαίους ανθρώπους, όπως ο Δημητριάδος Δαμασκηνός, όπως ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, όπως, επίσης, ο Μακαριστός Ιεραπύτνης και Φιλόθεος και όπως ο νυν Μητροπολίτης σας κ. Ιγνάτιος, ο ευγενέστατος, καλοκάγαθος άνθρωπος, ο οποίος μου επιτρέπει να έρχομαι εδώ σα να έρχομαι στο σπίτι το δικό μου και Τον ευχαριστώ από αυτή τη θέση και εύχομαι να είναι κοντά σε Εκείνον πάντα ο Κύριος για να Τον ενισχύει να επιτελεί το έργο της Εκκλησίας…»
