Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος, αφού επαίνεσε όλους όσοι συνέβαλαν στην δημιουργία του Πν. Κέντρου, αναφέρθηκε στις εξελίξεις που αφορούν στις σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας στην Ελλάδα και στις δυσκολίες που ήδη αντιμετωπίζει η Εκκλησία, λόγω των μέτρων που λαμβάνει το Κράτος για την αντιμετώπιση της κρίσης. Έκανε λόγο για την παύση, ουσιαστικά, της μισθοδοσίας των νέων κληρικών, που οδηγεί στον περιορισμό των χειροτονιών, ενώ αναφέρθηκε στο ζήτημα των κρατικών επεμβάσεων επί της Εκκλ/κής περιουσίας, κάθε φορά που η Ελλάδα βίωνε περιόδους πτώχευσης και κρίσης. Επεσήμανε ότι το Κράτος «Στέρησε από την Εκκλησία το 96% της περιουσίας της. Στα χρόνια της απελευθέρωσης και μέχρι σήμερα, σε κάθε περίοδο κρίσεως, σε κάθε περίοδο πτωχεύσεως, κάθε στιγμή που η Ελλάδα δεχόταν πρόσφυγες και είχε ανάγκη προσέφευγε στην περιουσία της Εκκλησίας. Και έτσι φτάσαμε πλέον στην κατάσταση η Εκκλησία να κατέχει μόνο το 4% εκείνης της περιουσίας. Μη βιαστείτε όμως να την πείτε κι αυτή ολόκληρη και μεγάλη. Από το 4% τα 3% είναι δεσμευμένα και δεν μπορεί η Εκκλησία να κάνει τίποτα απολύτως. Είναι και ήτανε πάντοτε η εύκολη λύση, να δεσμεύονται τα εκκλησιαστικά κτήματα…. Έτσι, λοιπόν, η Εκκλησία διαχειρίζεται μόλις το 1% της περιουσίας που Τής απέμεινε. Με αυτή την περιουσία η Εκκλησία, αυτή τη στιγμή, λειτουργεί Ιδρύματα με 7.000 κλίνες εξαιρετικής ποιότητας, κρατάει ζωντανό το κοινωνικό της έργο, λειτουργεί τις υποδομές της. Και το Κράτος σε ανταπόδοση όλης της περιουσίας που πήρε το μόνο που έχει ως καθήκον και υποχρέωση είναι η μισθοδοσία των κληρικών. Και αυτή την Εκκλησία εμείς, όπως επανειλημμένα έχω πεί, ούτε την χρεοκοπήσαμε, ούτε χρειάστηκε να δανειστούμε. Αυτή είναι η πραγματικότητα...»
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Ιγνάτιος αναφέρθηκε στην ανάγκη, πλέον, η Εκκλησία να αποκτήσει αυτονομία και ανεξαρτησία για να λειτουργεί αδέσμευτα από την κρατική μέγγενη και σημείωσε χαρακτηριστικά: «Φθάσαμε σ’ ένα σημείο, πλέον, που θα πρέπει να αναζητήσουμε τη δυνατότητα η Εκκλησία, όσο μπορεί, να λειτουργήσει ανεξάρτητα και αδέσμευτα. Όσο μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις να είναι μια ελεύθερη Εκκλησία που να διακονεί αυτό το λαό, που να μπορεί να έχει λόγο ενότητος και συνοχής του λαού, συνέχεια της παραδόσεως αλλά και εμπεδώσεως της πίστεως και ευαγγελισμού των ψυχών…»
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος έστειλε, προς κάθε κατεύθυνση, μήνυμα ενότητας και αισιοδοξίας: «Θέλω να πω σε όλους να μην αποκάμετε. Κανείς μας δεν πρέπει να απελπιστεί. Θα βρούμε λύσεις αρκεί να συνειδητοποιούμε κάθε φορά πού οδηγούν τα πράγματα. Μπορούμε κάλλιστα και αυτή την κρίση να την κάνουμε μια μοναδική ευκαιρία για να οικοδομήσουμε και πάλι μια Ελλάδα που να είναι πραγματικά ελεύθερη, που να νιώθουν οι πολίτες της ότι ανήκουν σ’ αυτήν και τους ανήκει αυτός ο τόπος. Αρκεί να ξαναβρούμε αξίες, ιδανικά, να θελήσουμε μια όντως χρηστή κοινωνία, μια κοινωνία με πίστη, με δικαιοσύνη, με πραγματική ελευθερία, αλληλεγγύη και αγάπη προς όλους. Η Εκκλησία έτσι θα συνεχίσει να διακονεί τον τόπο και τον λαό μας…»
