Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ
«Ὁ φιλῶν πατέρα ἤ μητέρα ὑπέρ ἐμέ
οὐκ ἔστι μου ἄξιος∙ καί ὁ φιλῶν υἱόν ἤθυγατέρα ὑπέρ ἐμέ οὐκ ἔστι μου ἄξιος»
(Ματθ.10,37)
Στο σημερινό Ἀνάγνωσμα τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἴδιος ὁ Σωτήρας μας Ἰησοῦς Χριστός προσδιορίζει τούς ἀληθινά ἀξίους ἐνώπιόν Του, καταγράφοντας τίς ἀπαραίτητες γι' αὐτό προϋποθέσεις.
Ἔτσι, μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας, ὅτι ὅποιος ἀγαπάει τόν πατέρα του ἤ τήν μητέρα του περισσότερο ἀπό Ἐκεῖνον, δέν εἶναι ἄξιός του χριστιανός. Κι ὅποιος ἀγαπάει τόν γιό του ἤ τήν θυγατέρα του παραπάνω ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο, δέν εἶναι ἐπίσης ἄξιος. Καί στή συνέχεια λέγει ὅτι ὅποιος δέν σηκώνει τόν σταυρό του καί δέν τόν ἀκολουθεῖ δέν εἶναι ἄξιος ἀκόλουθός του.
Προσέξτε, ἀδελφοί μου, δέν λέγει ἐδῶ ὁ Χριστός μας νά μήν ἀγαπᾶτε τόν πατέρα καί τήν μητέρα σας, τόν γιό ἤ τήν θυγατέρα σας. Θέλει νά τονίσῃ ὅτι ἡ ἀγάπη πρός τόν πατέρα καί τήν μητέρα, τόν γιό καί τήν θυγατέρα, πού πρέπει ὁπωσδήποτε νά ὑπάρχῃ, δέν πρέπει ἐπ' οὐδενί λόγῳ νά ξεπερνάει ἤ νά ὑπερφαλαγγίζει τήν ἀγάπη πρός τόν Ἰησοῦ Χριστό καί κατ' ἐπέκτασιν εἰς τόν ἅγιο Τριαδικό Θεό μας, καί στά ἄλλα δύο πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Αὐτό σημαίνει ὅτι ποτέ χάριν τῆς ἀγάπης τῶν οἰκείων μας προσώπων δέν θά θυσιάσωμε τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό. Ποτέ δέν θά περιφρονήσωμε τόν Χριστό καί τόν θεῖο νόμο του γιά χάρι τους καί ποτέ δέν θά τόν ἐγκαταλείψωμε καί δέν θά τόν ἀρνηθοῦμε. Αὐτό, ἀκόμη, δηλώνει ὅτι ἡ λατρεία ἀνήκει μόνο στόν Κύριο καί ὄχι στά ἀγαπημένα οἰκογενειακά μας πρόσωπα, στά ὁποῖα, ὅμως, πρέπει νά δίνουμε τήν ἁγνή καί ἄδολη ἀγάπη μας, τήν θυσιαστική ἀγάπη καί προσφορά.
Οἱ Ἅγιοι Πάντες τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, οἱ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ἐναρέτως βιώσαντες καί μαρτυρικῶς ἤ ὁσιακῶς τελειωθέντες, οἱ ἐπώνυμοι καί οἱ ἀνώνυμοι, οἱ Ἅγιοι πού ἔζησαν σέ ὅλες τίς ἐποχές, σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τοῦ πλανήτη μας, αὐτοί πού ἀνῆκαν σέ κάθε φυλή, γλῶσσα καί ἔθνος καί ἦταν κάθε ἡλικίας καί κάθε κοινωνικοῦ στρώματος ἦσαν οἱ κατ' ἐξοχήν φίλοι καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄξιοι καί καταξιωμένοι τοῦ Κυρίου. Καί τό κατόρθωσαν αὐτό γιατί μπροστά στίς δοκιμασίες, τίς ἀπειλές καί τόν φόβο τοῦ θανάτου προέταξαν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Δέν ἐδείλιασαν ἐνώπιον τῶν τυράννων καί τῶν βασανιστηρίων, δέν ἐγκατέλειψαν καί δέν ἀρνήθηκαν τόν Χριστό, ἀλλά καρτερικά καί μέ τήν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως τῆς αἰωνίου ζωῆς ὑπέμειναν τόν πρόσκαιρο χωρισμό καί τήν στέρησι τῶν ἀγαπημένων τους προσώπων.
Ὅταν τούς ἐρωτοῦσαν : Ποιός εἶσαι, ἀπαντοῦσαν : εἶμαι χριστιανός, ποιά ἡ πατρίδα σου ἀποκρίνονταν τό ἴδιο, ποιο τό ἐπάγγελμά τους, Χριστιανός ἔλεγαν. Ὅταν σέ κάποιες ἔγκυες καί ἐπίτοκες γυναῖκες, φυλακισμένες καί προωρισμένες γιά τό μαρτύριο, ἔλεγαν οἱ τύραννοι : καλά δέν λυπᾶσαι τή ζωή σου, δέν λυπᾶσαι καί αὐτό τό ἀθῶο πλᾶσμα, πού θά ἔλθη στόν κόσμο, ἀπαντοῦσαν : ἔχει τόν Θεόν πού τό ἐγέννησε γιά νά τό φροντίση. Ὅλα ὅσα ὑπέμειναν οἱ «Ἀπόστολοι, Μάρτυρες καί Προφῆται, Ἱεράρχαι, Ὅσιοι καί Δίκαιοι, οἱ καλῶς τόν ἀγῶνα τελέσαντες καί τήν πίστιν τηρήσαντες...» τά ὑπέμειναν μόνον καί μόνον διά τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, γι' αὐτό καί ἀνεδείχθησαν οἱ ἄξιοι καί οἱ ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ.
Μέ τίς εὐχές καί τίς πρεσβεῖες τῶν ἀξίων αὐτῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, εἴθε ἀδελφοί μου νά μᾶς ἀναδείξη ἡ Θεία Χάρις Του ἀξίους καί πιστούς δούλους Του καί κληρονόμους τῆς αἰωνίου Του Βασιλείας καί μακαριότητος. Γένοιτο.
† Ὁ Κ.Σ.
