Τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων καί Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, Τρίτη 28 Ἰουνίου, τελέσθηκε στόν αὔλειο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ ἁγίου Γεωργίου στό Ξηροτάγαρο Παλαιοῦ Φαλήρου ὁ καθιερωμένος Πανηγυρικός Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών.
Πλήθη πιστῶν χριστιανῶν εἶχαν προσέλθει ἀπό νωρίς τό ἀπόγευμα πρός τιμήν τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Παύλου καί ἰδιαίτερα γιά νά τιμήσουν τόν ἱδρυτή τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὁποῖος, ἐρχόμενος ἀπό τή Βέροια στήν Ἀθήνα, ἀποβιβάστηκε στόν τόπο αὐτό τοῦ Παλαιοῦ Φαλήρου.
Τήν πανηγηρική ὁμιλία κατά τόν Ἑσπερινό ἐξεφώνησε ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος Δ. Ξυνός, Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ἀργυρουπόλεως. Ὁ ὁμιλητής μεταξύ ἄλλων τόνισε καί τά ἑξῆς:
«Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ὁ Μέγας ἱεραπόστολος τῆς Οἰκουμένης. Εἶναι ἀκόμα ὁ φωτιστής τῶν Ἑλλήνων. Σ’ αὐτόν τόν Μέγα Ἀπόστολο, πού κράτησε στά χέρια του “τοῦ φωτός τήν ἁγία δάδα” καί φώτισε τίς ψυχές μας καί κατάκαψε τίς καρδιές μας καί φλογίζει γιά πάντα τίς ὑπάρξεις μας, νά πλέξουμε ἕνα ἐγκώμιο, ἀφοῦ ὁλόκληρη ἡ ζωή του ὑπῆρξε μιά ἐποποιία γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας μας. (...)
Ὁ δρόμος τῆς ἀποστολικῆς του πορείας δέν ἦταν ἀνθόσπαρτος. Ἦταν γεμάτος μέ ἀγκάθια. Αὐτό πού ἐδῶ γράφουμε δέν εἶναι μιά ἔκφραση πού λέγεται “ποιητικῇ ἀδείᾳ”, ἀλλά εἶναι μιά ἀλήθεια πού βγαίνει μέσα ἀπό τίς ἐπιστολές πού ἔγραψε στίς Ἐκκλησίες πού Ἐκεῖνος ἵδρυσε καί στήριξε»
Ἀνθολογώντας ἀπό τίς ἐπιστολές τοῦ ἁγίου Παύλου, ὁ ὁμιλητής π. Χρυσόστομος μᾶς μετέφερε στό πνεῦμα καί στή σκέψη τοῦ Ἀποστόλου, ἀλλά ταυτόχρονα καί στή σημερινή πραγματικότητα, λέγοντας:
«Ζοῦμε, πραγματικά, τίς ἔσχατες ἡμέρες. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ξεφύγει κι ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ἔχουμε προδώσει τόν Ἐσταυρωμένο. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος βρίσκεται καί πάλι ἀνάμεσά μας καί τό πνεῦμα του, ὅπως γράφουν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, “παροξύνεται” ὅπως τότε στήν Ἀθήνα, γιατί βλέπει τήν πόλη μας νά εἶναι ”κατείδωλος”. Ποιά εἶναι τό εἴδωλά μας; Εἶναι τό ψέμα, εἶναι τό ἐγώ, οἱ ἡδονές, ἡ διαφθορά, τό ψέμα, ἡ ἀπάτη καί πολλά ἄλλα.
Ἔρχεται ἐκεῖνος μέσα στή νύχτα τῆς ζωῆς μας καί μᾶς καλεῖ εἰς μετάνοιαν. (...) Γονατιστοί στ’ ἀκρογιάλι τῆς μετανοίας μέ εὐλάβεια εὐχαριστοῦμε τόν Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν, τόν Μέγα Ἀπόστολο Παῦλο πού ἦλθε καί μᾶς ἔφερε τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, καί τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς μάθει ν’ ἀγαποῦμε κι ἐμεῖς τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Ἐκεῖνος μᾶς τό εἶπε: “Μιμηταί μου γίνεσθε” (Α΄ Κορ. 4,16)».
«Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ὁ Μέγας ἱεραπόστολος τῆς Οἰκουμένης. Εἶναι ἀκόμα ὁ φωτιστής τῶν Ἑλλήνων. Σ’ αὐτόν τόν Μέγα Ἀπόστολο, πού κράτησε στά χέρια του “τοῦ φωτός τήν ἁγία δάδα” καί φώτισε τίς ψυχές μας καί κατάκαψε τίς καρδιές μας καί φλογίζει γιά πάντα τίς ὑπάρξεις μας, νά πλέξουμε ἕνα ἐγκώμιο, ἀφοῦ ὁλόκληρη ἡ ζωή του ὑπῆρξε μιά ἐποποιία γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας μας. (...)
Ὁ δρόμος τῆς ἀποστολικῆς του πορείας δέν ἦταν ἀνθόσπαρτος. Ἦταν γεμάτος μέ ἀγκάθια. Αὐτό πού ἐδῶ γράφουμε δέν εἶναι μιά ἔκφραση πού λέγεται “ποιητικῇ ἀδείᾳ”, ἀλλά εἶναι μιά ἀλήθεια πού βγαίνει μέσα ἀπό τίς ἐπιστολές πού ἔγραψε στίς Ἐκκλησίες πού Ἐκεῖνος ἵδρυσε καί στήριξε»
Ἀνθολογώντας ἀπό τίς ἐπιστολές τοῦ ἁγίου Παύλου, ὁ ὁμιλητής π. Χρυσόστομος μᾶς μετέφερε στό πνεῦμα καί στή σκέψη τοῦ Ἀποστόλου, ἀλλά ταυτόχρονα καί στή σημερινή πραγματικότητα, λέγοντας:
«Ζοῦμε, πραγματικά, τίς ἔσχατες ἡμέρες. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ξεφύγει κι ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ἔχουμε προδώσει τόν Ἐσταυρωμένο. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος βρίσκεται καί πάλι ἀνάμεσά μας καί τό πνεῦμα του, ὅπως γράφουν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, “παροξύνεται” ὅπως τότε στήν Ἀθήνα, γιατί βλέπει τήν πόλη μας νά εἶναι ”κατείδωλος”. Ποιά εἶναι τό εἴδωλά μας; Εἶναι τό ψέμα, εἶναι τό ἐγώ, οἱ ἡδονές, ἡ διαφθορά, τό ψέμα, ἡ ἀπάτη καί πολλά ἄλλα.
Ἔρχεται ἐκεῖνος μέσα στή νύχτα τῆς ζωῆς μας καί μᾶς καλεῖ εἰς μετάνοιαν. (...) Γονατιστοί στ’ ἀκρογιάλι τῆς μετανοίας μέ εὐλάβεια εὐχαριστοῦμε τόν Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν, τόν Μέγα Ἀπόστολο Παῦλο πού ἦλθε καί μᾶς ἔφερε τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, καί τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς μάθει ν’ ἀγαποῦμε κι ἐμεῖς τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Ἐκεῖνος μᾶς τό εἶπε: “Μιμηταί μου γίνεσθε” (Α΄ Κορ. 4,16)».
Στό τέλος τοῦ Πανηγυρικοῦ Ἑσπερινοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Συμεών εὐχήθηκε πρός ὅλους καί ἐξέφρασε τήν προτροπή πρός πάντας νά καθρεπτιστοῦμε πνευματικά στή ζωή, τή διδασκαλία καί τούς ἀγῶνες τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν, τοῦ Ἀποστόλου τῆς Ἑλλάδας· καί νά ἐξετάσουμε τούς ἑαυτούς σέ ποιά καί πόσο ὑπολειπόμεθα ἀπό τίς πνευματικές ὑποθῆκες καί τούς ἡρωικούς ἀγῶνες τοῦ Ἀποστόλου τῆς Πατρίδας μας. Αὐτό ἄλλωστε συνιστᾶ καί ὁ κυριότερος ἑρμηνευτής τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Μή θαυ μάζειν μόνον, ἀλλά καί μιμεῖσθαι τό ἀρχέτυπον τοῦτο τῆς ἀρε τῆς».
