Δίκαιος έπαινος στον π. Μιχαήλ Βαϊου, εφημερίου Μακρυνίτσας

Την ανώτατη τιμητική διάκριση της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, τον Χρυσό Σταυρό μετά Διπλώματος, απένειμε ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος στον πολυσέβαστο και πολιό Πρωτοπρεσβύτερο π. Μιχαήλ Βαϊου, την Κυριακή 7 Αυγούστου, κατά την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μακρινίτσης, όπου ο π. Μιχαήλ διετέλεσε εφημέριος επί σειρά ετών και έως την συνταξιοδότησή του.

Τον π. Μιχαήλ προσφώνησε ο Προϊστάμενος του Ναού Αρχιμ. Δαμασκηνός Κιαμέτης, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ο οποίος παρουσίασε συνοπτικά την ζωή και το πολύπλευρο πνευματικό και κοινωνικό έργο του τιμωμένου, ο οποίος εισήλθε στις τάξεις του Ιερού Κλήρου το 1967 και έκτοτε διακονεί ανελλιπώς το γεώργιο της Εκκλησίας. Κατέληξε δε, αναφερόμενος στον ζήλο του π. Μιχαήλ για την διακονία του λαού του Θεού ακόμα και μετά την συνταξιοδότησή του. Χαρακτηριστικά ανέφερε: «Αν καί συνταξιούχος στα χαρτιά, παραμένει στή διάθεση της Μητέρας Ἐκκλησίας, συντρέχοντας σε κάθε ανάγκη της. Απλός, αφιλοχρήματος, με αμεσότητα στην επικοινωνία του με τις ψυχές,
με σπάνιο ιεραποστολικό ζήλο, ως καλός ποιμένας εξακολουθεί να διακονεί, να ιερουργεί όταν μπορεί, να εξομολογεί όπου προσκαλείται, πιστός στο ιερατικό του χρέος μέχρις εσχάτων. Η τοπική μας Εκκλησία, έχοντας τραφεί από τους ποιμαντικούς κόπους και μόχθους του, έχοντας γεωργηθεί σαν καλό και γόνιμο χωράφι από τις εργατικές ιερατικές του χείρες όλα αυτά τά χρόνια, σεμνύνεται σήμερα για το άξιο τέκνο της και αντιπροσφέρει, διά του Επισκόπου της, τον μητρικό της έπαινο και την αξιόχρεη τιμή…»

Στη συνέχεια ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος αναφερόμενος στον π. Μιχαήλ τόνισε ότι «Είναι ο άνθρωπος που εκφράζει τον Χριστό με μια εξαιρετική πληρότητα. Γιατί και ο Χριστός μας ήταν απλός, μιλούσε τη γλώσσα του λαού, μιλούσε στις καρδιές των ανθρώπων, χρησιμοποιούσε πολύ απλά παραδείγματα με τα οποία έλεγε τις πιο μεγάλες αλήθειες για τον άνθρωπο, για τη σχέση του με το Θεό, με τον συνάνθρωπο, με τον εαυτό του. Έτσι είναι και ο παπά – Μιχάλης. Απλός, όχι γιατί δεν έχει σοφία, εύχαρις όχι γιατί δεν είναι σοβαρός, κοινωνικός όχι γιατί δεν ξέρει να μένει μόνος του, αλλά γιατί αγάπησε και αγαπά τους ανθρώπους ως ζωντανές εικόνες του Θεού και νιώθει χαρά που τους βλέπει να γελούν, νιώθει όμορφα να τους ψυχαγωγεί με τα τραγούδια του, αλλά κυρίως έχει ένα μοναδικό τρόπο να κατευθύνει τις ψυχές τους στο δρόμο του Θεού και στην πνευματική ζωή. Όπου κι αν τον καλούσαν ήταν παρών. Τα πιο πολλά απ’ όσα έκανε τα ξέρει μόνο ο Θεός. Έχω την εντύπωση ότι και ο ίδιος τα έχει ξεχάσει, γιατί έτσι είναι ο άνθρωπος του Θεού, δεν περιμένει ανταπόδοση, ίσα ίσα, ξέρει πολύ καλά ότι όσο θα προσφέρει τόσο θα πονάει, όσο θα κηρύττει την αλήθεια τόσο κάποιες φορές θα δυσφημείται κι όσο δείχνει καλοσύνη τόσο οι άνθρωποι θα τον εκμεταλλεύονται…»

Στη συνέχεια ο κ. Ιγνάτιος εξήρε το έργο του π. Μιχαήλ στη Μακρινίτσα και τόνισε και τον ρόλο της άξιας Πρεσβυτέρας δίπλα του, η οποία έκανε τα πάντα προκειμένου ο Ιερεύς σύζυγός της να επιτελεί απρόσκοπτα το ποιμαντικό του έργο, παίρνοντας πάνω τις, πολλές φορές, το σύνολο των οικογενειακών βαρών.


Από τη μεριά του ο π. Μιχαήλ Βαϊου, με πολύ ταπείνωση δέχθηκε την τιμητική διάκριση σημειώνοντας ότι δεν είναι άξιος γι’ αυτήν και ζήτησε συγγνώμη από όλους όσους, ενδεχομένως, πίκρανε και στενοχώρησε κατά την διάρκεια της μακράς του διακονίας. Κάλεσε δε όλους, κλήρο και λαό, να συσπειρωθούν γύρω από τον Επίσκοπο, τον οποίο χαρακτήρισε «ορθοδοξώτατο, πιστότατο και άξιο διάδοχο των Αγίων Αποστόλων»

Ακολούθησαν τα θυρανοίξια του παρεκκλησίου του Αγίου Χαραλάμπους, το οποίο δημιουργήθηκε με τη μέριμνα του Πρωτοσυγγέλλου π. Δαμασκηνού, τον οποίο ο Σεβασμιώτατος επαίνεσε για το πολύπλευρο έργο που επιτελεί και στην ενορία της Μακρινίτσας.