Ο ήρωας του Παναθηναϊκού
O Δημήτρης Πιερράκος κέρδισε το μοναδικό προπολεμικό πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού το 1930. Είχε γεννηθεί στο Γύθειο, το 1909. αλλά από μικρός και συγκεκριμένα το 1912 ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Ξεκίνησε να παίζει μπάλα στην Ένωση Αμπελοκήπων για να τον εντοπίσουν οι υπεύθυνοι των «πρασίνων» και να τον πάρουν στην ομάδα τους το 1926 όταν ήταν 17 χρόνων. Έπαιξε σε ένα ματς με το Γουδί, αλλά η καθιέρωση άργησε δύο χρόνια, όταν ο Μιχάλης Παπαδόπουλος ολοκλήρωσε τη δική του καριέρα. Έπαιξε 4 φορές στην εθνική ομάδα (1931-33) και σημείωσε ένα γκολ στη Λεωφόρο κόντρα στη Γιουγκοσλαβία.
O Δημήτρης Πιερράκος κέρδισε το μοναδικό προπολεμικό πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού το 1930. Είχε γεννηθεί στο Γύθειο, το 1909. αλλά από μικρός και συγκεκριμένα το 1912 ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Ξεκίνησε να παίζει μπάλα στην Ένωση Αμπελοκήπων για να τον εντοπίσουν οι υπεύθυνοι των «πρασίνων» και να τον πάρουν στην ομάδα τους το 1926 όταν ήταν 17 χρόνων. Έπαιξε σε ένα ματς με το Γουδί, αλλά η καθιέρωση άργησε δύο χρόνια, όταν ο Μιχάλης Παπαδόπουλος ολοκλήρωσε τη δική του καριέρα. Έπαιξε 4 φορές στην εθνική ομάδα (1931-33) και σημείωσε ένα γκολ στη Λεωφόρο κόντρα στη Γιουγκοσλαβία.
Την 28η Οκτωβρίου 1940 πήγε στο στρατολογικό γραφείο για να καταταχτεί. Εκεί του είπαν ότι μπορούσε να μείνει πίσω επειδή ήταν περασμένης κλάσης, αλλά και γνωστός. Εκείνος δεν ήθελε να ακούσει κάτι τέτοιο και πήγε στο μέτωπο ως ασυρματιστής.
Το πρωί της 18ης Νοεμβρίου, το πρωί, έπιασε ένα Ιταλό αεροπόρο που είχε πέσει με το αλεξίπτωτό του, αιχμάλωτο και πήγε τα σχετικά «μπράβο» από τους ανωτέρους του. Τη μέρα εκείνη η μονάδα του Πιερράκου βρισκόταν στο χωριό Διποταμιά. Εκεί κάποια στιγμή άρχισε το ιταλικό πυροβολικό τις βολές. Όλοι έτρεξαν να κρυφτούν. Ο Πιερράκος όμως δεν έφυγε καθώς ήθελε να τελειώσει ένα γράμμα που έγραφε στον αδελφό του. Εκεί ήταν που τον βρήκε το μοιραίο, όταν ένα θραύσμα οβίδας τον σκότωσε!
Ο Πιερράκος μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες στρατιώτες θάφτηκε στην Αλβανία. Ο αδερφός του, Στέφανος Πιερράκος κατάφερε να βρει τα οστά και τον τόπο που είχαν ταφεί. Ο άνθρωπος που τον βοήθησε προερχόταν και αυτός από τον χώρο του αθλητισμού. Ήταν ο έφεδρος λοχίας, τότε, Χαράλαμπος Παπαδόπουλος που είχε διατελέσει προπολεμικά σύμβουλος στον Άρη. Αυτός υπέδειξε τον τόπο, αλλά κι ένα Έλληνα βορειοηπειρώτη που είχε βοηθήσει στη ταφή. Το 1950 λίγο μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου ο Στέφανος Πιερράκος κατάφερε να πάει στην Αλβανία και να βρει τον τάφο του αδερφού του. Αναγνώρισε το κρανίο του αφού λίγο πριν τον πόλεμο είχε βγάλει κάποια δόντια της κάτω σιαγώνας και μετέφερε τα οστά του στην Ελλάδα. Στις 19 Νοεμβρίου 1950 τα οστά τυλίχτηκαν με τη σημαία του Παναθηναϊκού και θάφτηκαν στον οικογενειακό τάφο στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.
Το πρωί της 18ης Νοεμβρίου, το πρωί, έπιασε ένα Ιταλό αεροπόρο που είχε πέσει με το αλεξίπτωτό του, αιχμάλωτο και πήγε τα σχετικά «μπράβο» από τους ανωτέρους του. Τη μέρα εκείνη η μονάδα του Πιερράκου βρισκόταν στο χωριό Διποταμιά. Εκεί κάποια στιγμή άρχισε το ιταλικό πυροβολικό τις βολές. Όλοι έτρεξαν να κρυφτούν. Ο Πιερράκος όμως δεν έφυγε καθώς ήθελε να τελειώσει ένα γράμμα που έγραφε στον αδελφό του. Εκεί ήταν που τον βρήκε το μοιραίο, όταν ένα θραύσμα οβίδας τον σκότωσε!
Ο Πιερράκος μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες στρατιώτες θάφτηκε στην Αλβανία. Ο αδερφός του, Στέφανος Πιερράκος κατάφερε να βρει τα οστά και τον τόπο που είχαν ταφεί. Ο άνθρωπος που τον βοήθησε προερχόταν και αυτός από τον χώρο του αθλητισμού. Ήταν ο έφεδρος λοχίας, τότε, Χαράλαμπος Παπαδόπουλος που είχε διατελέσει προπολεμικά σύμβουλος στον Άρη. Αυτός υπέδειξε τον τόπο, αλλά κι ένα Έλληνα βορειοηπειρώτη που είχε βοηθήσει στη ταφή. Το 1950 λίγο μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου ο Στέφανος Πιερράκος κατάφερε να πάει στην Αλβανία και να βρει τον τάφο του αδερφού του. Αναγνώρισε το κρανίο του αφού λίγο πριν τον πόλεμο είχε βγάλει κάποια δόντια της κάτω σιαγώνας και μετέφερε τα οστά του στην Ελλάδα. Στις 19 Νοεμβρίου 1950 τα οστά τυλίχτηκαν με τη σημαία του Παναθηναϊκού και θάφτηκαν στον οικογενειακό τάφο στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην ομάδα του Λευκού Αστέρα και το 1932 πήγε στον ΠΑΟΚ. Όμως εκεί υπήρχε ένας καλός τερματοφύλακας, ο Χαλκιάς κι ο Σωτηριάδης έπρεπε να περιμένει. Στις 19 Φεβρουαρίου 1933 έπαιξε κόντρα στον Ηρακλή. Ο «Δικέφαλος του Βορρά΄» κέρδισε 4-1 με τον ίδιο να πραγματοποιεί μια εκπληκτική εμφάνιση.
Υπήρξε ο πρώτος ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ που φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας και ο μοναδικός που αγωνίστηκε σʼ αυτήν προπολεμικά. Στην εθνική ομάδα έπαιξε μία φορά. Στον αγώνα με τη Παλαιστίνη για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1938.
Στις 28 Ιανουαρίου 1941, πολεμώντας με το βαθμό του λοχία στο 50ο Σύνταγμα Πεζικού στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, ξεχύθηκε μαζί με άλλους στρατιώτες έξω από το χαράκωμα στο ύψωμα της Τσέροβας, στην Κλεισούρα, προσπαθώντας να κυριέψει το πολυβολείο των Ιταλών. Μία ριπή όμως, τον γάζωσε στο στήθος και έφυγε ηρωικά μαχόμενος σε ηλικία 33 ετών.
Στα Αλβανικά βουνά σκοτώθηκε και ο μπακ του ΠΑΟΚ Γιώργος Βατίκης, ωστόσο δεν έγιναν γνωστές οι συνθήκες του θανάτου του.
sday.gr
