Όνειρα σε άλλη γλώσσα from f:LoMak on Vimeo.
Ελλάδα, 2010. Ντοκιμαντέρ. Σκηνοθεσία - σενάριο: Λουκία Ρικάκη. Μοντάζ: Γιάννης Δαρίδης. 68'
Εξαιρετικό ντοκιμαντέρ γύρω από τα παιδιά μεταναστών, αλλά και Ελληνοκυπρίων σε δημοτικό σχολείο στο κέντρο της παλιάς Λευκωσίας.
Το ιστορικό σχολείο της Φανερωμένης, πολύ κοντά στην Πράσινη Γραμμή, ήταν για πολλές δεκαετίες Παρθεναγωγείο. Μετά την τουρκική εισβολή και την εγκατάλειψη της παλιάς πόλης από τους περισσότερους Ελληνοκύπριους, το σχολείο εγκαταλείφθηκε για να μετατραπεί, στη συνέχεια, σε δημοτικό σχολείο όπου, μαζί με τους λιγοστούς Ελληνοκύπριους, βασικά φοιτούν παιδιά μεταναστών από Ρωσία, Γεωργία, Πόντο, Ιράκ, Φιλιππίνες και αλλού.
Το ντοκιμαντέρ εξετάζει την αλλαγή αυτή μέσα από τους ίδιους τους μαθητές και τους δασκάλους που με πίστη και επιμονή αγωνίζονται να διδάξουν όχι μόνο την ελληνική γλώσσα, αλλά και τις παραδόσεις της κάθε εθνότητας. Σε μια σκηνή τα παιδιά ξεναγούνται από τους μουσουλμάνους συμμαθητές τους σ' ένα τζαμί, ενώ σε άλλη κάνουν διάλογο για τις διαφορές των θρησκειών. Το κύριο βέβαια που επιτυγχάνεται στο σχολείο είναι η αρμονική συμβίωση παιδιών από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς. Ακόμη κι ένα κορίτσι από την Τουρκία, που αρχικά φοβάσαι πως θα έχει προβλήματα με τους Ελληνοκύπριους, μέσα από τις προσωπικές της ιστορίες για την καταπίεση των γυναικών στο χωριό της, καταφέρνει να γίνει αγαπητή απ' όλους και να κερδίσει βραβείο της UNESCO με την καλογραμμένη έκθεσή της. Η Ρικάκη έφτιαξε ένα ωραίο ντοκιμαντέρ, αν και οι εικόνες μιλούν τόσο εύγλωττα από μόνες τους που η αφήγησή της μου φάνηκε υπερβολική και καθόλου αναγκαία. (Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010)
agiazoni.gr
Εξαιρετικό ντοκιμαντέρ γύρω από τα παιδιά μεταναστών, αλλά και Ελληνοκυπρίων σε δημοτικό σχολείο στο κέντρο της παλιάς Λευκωσίας.
Το ιστορικό σχολείο της Φανερωμένης, πολύ κοντά στην Πράσινη Γραμμή, ήταν για πολλές δεκαετίες Παρθεναγωγείο. Μετά την τουρκική εισβολή και την εγκατάλειψη της παλιάς πόλης από τους περισσότερους Ελληνοκύπριους, το σχολείο εγκαταλείφθηκε για να μετατραπεί, στη συνέχεια, σε δημοτικό σχολείο όπου, μαζί με τους λιγοστούς Ελληνοκύπριους, βασικά φοιτούν παιδιά μεταναστών από Ρωσία, Γεωργία, Πόντο, Ιράκ, Φιλιππίνες και αλλού.
Το ντοκιμαντέρ εξετάζει την αλλαγή αυτή μέσα από τους ίδιους τους μαθητές και τους δασκάλους που με πίστη και επιμονή αγωνίζονται να διδάξουν όχι μόνο την ελληνική γλώσσα, αλλά και τις παραδόσεις της κάθε εθνότητας. Σε μια σκηνή τα παιδιά ξεναγούνται από τους μουσουλμάνους συμμαθητές τους σ' ένα τζαμί, ενώ σε άλλη κάνουν διάλογο για τις διαφορές των θρησκειών. Το κύριο βέβαια που επιτυγχάνεται στο σχολείο είναι η αρμονική συμβίωση παιδιών από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς. Ακόμη κι ένα κορίτσι από την Τουρκία, που αρχικά φοβάσαι πως θα έχει προβλήματα με τους Ελληνοκύπριους, μέσα από τις προσωπικές της ιστορίες για την καταπίεση των γυναικών στο χωριό της, καταφέρνει να γίνει αγαπητή απ' όλους και να κερδίσει βραβείο της UNESCO με την καλογραμμένη έκθεσή της. Η Ρικάκη έφτιαξε ένα ωραίο ντοκιμαντέρ, αν και οι εικόνες μιλούν τόσο εύγλωττα από μόνες τους που η αφήγησή της μου φάνηκε υπερβολική και καθόλου αναγκαία. (Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010)
agiazoni.gr
