"Έλα και ΣΥ μαζί με την παρέα σου, την οικογένεια και τα παιδιά σου, στην μεγαλύτερη παρέα καλαντάρηδων που γέννησε αυτός ο τόπος. Για μας ο Χριστός που γεννιέται αύριο δεν τελειώνει στον Σταυρό. Για μας η Ανάστασή του είναι αντίδοτο στην όποια θανατίλα γεννούν τα πάθη των ανθρώπων. Στη θανατίλα των κερδοσκόπων αντιπροτείνουμε τα τρίγωνά μας. Δεν απογοητευόμαστε γιατί έχουμε ο ένας τον άλλον. Φέτος η γιορτή βγήκε στον δρόμο. Σάββατο 24 Δεκέμβρη 2011, Παραμονή Χριστουγέννων μαζευόμαστε στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, να ψάλλουμε τα Κάλαντα σε όλη την πόλη. Τρίγωνα, Τουπελέκια, Ντέφια, Κεριά και Φαναράκια ευπρόσδεκτα.
Συντονιστικό Καλαντάρηδων 2011"
και όπως συνεχίστηκε:
- Ώρα: Έναρξη στις 12:30' και διάρκεια περί τις 3 ώρες (όσο αντέξουμε).
- Τόπος - διαδρομή: Εκκίνηση από Δημαρχείο, πιθανή διαδρομή Αγγελάκη - Σβώλου - Γούναρη - Τσιμισκή - Αριστοτέλους
- Αντικείμενο: Θα ψάλουμε τα κάλαντα ως μήνυμα ελπίδας, με σαφή κοινωνική προέκταση και
αναφορά στην σημερινή πραγματικότητα. Χωρίς ακρότητες, αλλά με σαφές μήνυμα.
- Στίχοι:
- Κείμενο: Διανέμουμε σύντομο κείμενο χριστουγεννιάτικης ελπίδας, με σαφή αναφορά στο σήμερα.
Συντονιστικό Καλαντάρηδων 2011"
και όπως συνεχίστηκε:
- Ώρα: Έναρξη στις 12:30' και διάρκεια περί τις 3 ώρες (όσο αντέξουμε).
- Τόπος - διαδρομή: Εκκίνηση από Δημαρχείο, πιθανή διαδρομή Αγγελάκη - Σβώλου - Γούναρη - Τσιμισκή - Αριστοτέλους
- Αντικείμενο: Θα ψάλουμε τα κάλαντα ως μήνυμα ελπίδας, με σαφή κοινωνική προέκταση και
αναφορά στην σημερινή πραγματικότητα. Χωρίς ακρότητες, αλλά με σαφές μήνυμα.
- Στίχοι:
- Κείμενο: Διανέμουμε σύντομο κείμενο χριστουγεννιάτικης ελπίδας, με σαφή αναφορά στο σήμερα.
Κάλαντα.
Φίλε διαβάτη, αβεβαιότητα, απογοήτευση κι οργή βασανίζουν ίσως κι εσένα…
Γιατί, κι αν κάπου-κάπου το νοιώθαμε ότι δεν πηγαίναμε καλά,
ποτέ δεν φανταστήκαμε ότι θα καταλήγαμε εδώ.
Γι’ αυτό κι εμείς πήραμε τους δρόμους –τώρα που κανείς πια δεν ελπίζει- να ψάλουμε την ελπίδα·
γι’ αυτό ξεχυθήκαμε -στην ακοινώνητη πολιτεία μας- να μετατρέψουμε της πόρτες από ταφόπλακες σε ανοίγματα ζωής.
Καλήν εσπέραν άρχοντες·
όλοι το ξέρουμε πια πως, κι αν δεν τα φάγαμε μαζί, ωστόσο κάπου σφάλαμε. Αμελήσαμε τα μικρά, τα καθημερινά, αγαπήσαμε πράγματα που δεν το άξιζαν· ξεχάσαμε φίλε διαβάτη πως είμαστε όλοι άρχοντες, προτιμήσαμε να χωριστούμε σε αφεντικά και υποτελείς.
-κι αν είναι ορισμός σας-
Άρχοντα διαβάτη, τώρα -που χάσαμε τα πολλά- θα βρούμε τα σημαντικά. Τώρα -που ποδοπατήθηκε η αξιοπρέπειά μας- θα βρούμε την αξία μας.
Χριστού την Θεία γέννηση θα πω στ’ αρχοντικό σας.
Γιατί, όσο ακόμα παίρνει τους δρόμους η Αλήθεια των καλάντων,
όσο αντηχεί το κάλεσμά τους σε έναν αλλιώτικο, ερωτικό τρόπο ζωής,
όσο νικούμε τον ατομισμό και την βουβαμάρα που μας επιβάλλουν ολούθε,
οι άχαρες πόλεις μας και το μέλλον που ξεπουλιέται και σκοτεινιάζει δεν έχουν πάρει ακόμα διαζύγιο από την Ελπίδα.
Φωτιά στα τόπια, παιδιά,
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
(σκέψεις βασισμένες στο βιβλίο του Θανάση Παπαθανασίου, «Ο Θεός μου ο αλλοδαπός»)
vasileiosblog.blogspot.com
