Χριστούγεννα. Πρωτοχρονιά. Θεοφάνεια. Το λεγόμενο Δωδεκα-ήμερο. Γεννιέται ο Χριστός. 1η Ιανουαρίου περιτομή του Κυρίου κατά τον Μωσαϊκόν Νόμον. Ο Χριστός κατεδέχθη και την υπό του Νόμου περιτομήν, μετά την ογδόην ημέραν της γεννήσεώς του, και έλαβε το όνομα ''ΙΗΣΟΥΣ'' που σημαίνει Σωτήρ. Η περιτομή του Μωσαϊκού Νόμου ήτοι του αρχαίου Ισραήλ, είναι ο τύπος του βαπτίσματος του Νέου Ισραήλ, της Καινής Διαθήκης, της Εκκλησίας του Χριστού που είναι η πνευματική περιτομή. Γιατί με το βάπτισμα αποτάσσωμεν τα πνευματικά πάθη και γευόμεθα την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος.
Εορτή Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου του Ουρανοφάντορος Αρχιεπισκόπου Καισαρείας. Ο Μέγας Βασίλειος εγεννήθη το έτος 329 εις την Καισαρείαν της Καπαδοκίας από γονείς ευσεβείς.Τα εγκύκλια γράμματα τα έλαβε στην Κωνσταντινούπολη, και κατόπιν εις Αθήνας. Μετ' ολίγον επέστρεψε εις την ιδίαν χώραν, και το έτος 375 ανεδείχθη Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας. Συνέγραψε κείμενα δογματικού περιεχομένου, γέμοντα σοφίας και πολυμάθειας. Τόση ήτο η δεινότης και μεγαλοπρέπεια του λόγου του, με το να δεχθεί την επωνυμίαν Ουρανοφάντωρ.
6η Ιανουαρίου. Βαπτίζεται ο Χριστός εις τον Ιορδάνην ποταμόν από τον Ιωάννην τον Βαπτιστήν. ''Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...''.
Αφήνω εδώ την σκέψη μου να ανατρέξει αρκετές δεκαετίες πριν για να περιγράψω, να μάθουν τα νέα παιδιά το φυτώριο της Ελλάδας μας, και να αναπολέσουν οι μεγαλύτεροι τις εποχές εκείνεςπου πέρασαν κιόλας τόσο σύντομα.
Δεκαετία 1940 - 1950.
Ο χρόνος βλέπετε δεν έχει σταματιμό, κυλά και φεύγει, και τον διαδέχεται ο Νέος Χρόνος.
Τα μέσα σε εκείνες τις αλλοτινές εποχές πενιχρά έως ανύπαρκτα. Ημέρες γιορτής κάπως φτωχικές. Ημέρες όμως με ζεστές τις καρδιές. Το χαμόγελο. Τις χαρές. Τα ξεφωνητά.
Στα σπίτια άρχιζαν οι προετοιμασίες για την υποδοχή των εορτών. Πιο έντονα τα ζούσε κανείς στο χωριό μέσα στην όμορφη φύση. Ασπρίζανε τις αυλές. Να φέρουν το νερό με τα βαρέλια και τις βούτες από το πηγάδι. Να φέρουν τα ξύλα από το βουνό για το τζάκι και τον φούρνο για να ψήσουν το χριστόψωμο με τα σύκα και τα καρύδια, τα πρόσφορα και προσκομίδια για τις λειτουργιές, όπως λέγανε οι γιαγιές.
Να παχνιάσουν (να ταΐσουν), τα πρόβατα στο κατώγι, και τα χοντρά τα ζώα, άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια, όπως τα λέγανε, κρατώντας το λαδολύχνι, φοβούμενοι μήπως πέσει καμιά σπίθα στο άχυρο, γιατί δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα.
Προσπαθούσαν να καθαρίσουν τα πάντα πατόκορφα, για να μην βρει ατέλειες ο Καινούργιος Χρόνος.
Θυμάμαι τις λαγάνες που ψήνανε στη γωνιά και τις βουτούσαν στο κρασί γιατί νήστευαν.
Στις πόλεις τα πράγματα αρκετά διαφορετικά. Στα σπίτια τα μέσα στολισμού ελάχιστα σε σχέση με το σήμερα, αλλά περίσσευαν όμως το κέφι, το μεράκι, το γλέντι έξω καρδιά.
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο με πολύχρωμα κεράκια, βαμβάκι για χιόνι, και κουκουνάρια. Λίγες χριστουγεννιάτικες κάρτες ανάμεσα στα κλαδιά τους. η χάρτινη φάτνη που την φτιάχναμε εμείς τ6α παιδιά δίπλα στο δέντρο.
Χριστουγεννιάτικο τραπέζι με το λινό τραπεζομάντηλο. Στη πρώτη θέση το χριστόψωμο, το κρασί και το λικέρ. Το κύριο φαγητό ήταν το χοιρινό, που για την σφαγή του γουρουνιού στο χωριό γινόταν ολόκληρη ιεροτελεστία.
Να, ξεπρόβαλε και ο ταχυδρόμος με τα πόδια μέσα σε ένα μέτρο χιόνι με την σάκα στον ώμο, να φέρει το γράμμα από τα μακρινά ξένα (Αμερική, Καναδά, Αυστραλία) από τους μετανάστες. Εκεί επάνω στο άσπρο χαρτί καμιά φορά λίγο λερωμένο, που έπλεναν τα χιλιάδες πιάτα στα εστιατόρια οι μετανάστες, που τύπωναν τον πόνο τους, για την μάνα Ελλάδα που την είχαν μακριά τους.
Έγραφαν με δάκρυα στα μάτια που υγραινόταν το χαρτί, τις ευχές για τα Χριστούγεννα και το Νέο Έτος, στους γονείς, στην γυναίκα τους, με μια λάκα παιδιά από 6-12 τον αριθμό, στα αδέρφια, στους παππούδες και γιαγιές. Στα χωριά δε και στους γείτονες, γιατί όλοι μαζί αποτελούσαν μια μεγάλη οικογένεια.
Θυμάμαι αχάραγα τα παιδάκια με τα σκουφάκια τους, με τις κοκκινισμένες μυτούλες τους από το κρύο, ξεπετάγονταν στους δρόμους για να φέρουν το εόρτιο μήνυμα. Καλήν ημέρα άρχοντες..., Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά.., Σήμερα τα φώτα και ο φωτισμός....
Το φιλοδώρημα ήταν λίγες σταφίδες, καρύδια, καραμέλες και μελομακάρονα. Τα λίγα φράγκα που μάζευαν τα έριχναν κατευθείαν στον πήλινο κουμπαρά, για να τον σπάσουν την Πρωτοχρονιά, και να αγοράσουν βόλους, μπαλόνια, τσίγκινα παιχνίδια.
Αυτά ήταν τα χρόνια εκείνα τα παλιά. ''Όμορφη Αθήνα που είν' τα χρόνια εκείνα τα παλιά...''.
Γυρίζομε την μηχανή του χρόνου και φθάνουμε στο σήμερα.
Μετά από μια εικονική ευμάρεια που μας ενέπλεξε η Ευρωπαϊκή Ένωσις μετά από την ψεύτικη καλοπέραση, φθάσαμε σήμερα σε μια κατάσταση άκρως τραγική και επώδυνη, με άστεγους, με φτωχούς, με πεινασμένους, με το να παρακαλούν για ένα κομμάτι κρέας στην Βαρβάκειον αγορά της Αθήνας και αλλαχού. Να στέκονται στους πάγκους της λαϊκής αγοράς, με τα φρούτα και τα λαχανικά και να μην μπορούν να αγοράσουν.
Είναι κανείς να δακρύζει, όταν διαβάζει στον τύπο : ''Προσφέροντας σε άστεγους, αισθάνομαι ότι ζω ....''. ''Βλέπεις τα μάτια των ανθρώπων θλιμμένα, να απλώνουν τα χέρια τους, και με αξιοπρέπεια να παίρνουν τα πράγματα, που τους φέρνω'', μας λέγει αξιότιμος κυρία, που χρόνια προσφέρει.
21ος αιώνας. Η εποχή της αλματώδους εξελίξεως. Η τεχνολογία στον κολοφώνα της. τα αγαθά πλούσια. Να όμως που ήλθε ο καιρός, να μην μπορεί να τα πλησιάσει τόσο εύκολα ο Έλληνας καταναλωτής.
Αν τις προηγούμενες 357 μέρες του χρόνου περάσαμε δύσκολα, οι τελευταίες οκτώ, είναι οι δυσκολότερες για να κλείσει ο χρόνος.
Τα παιδάκια παραπονεμένα κοιτάζουν στα χέρια τους γονείς τους, προσμένοντας το δώρο τους. Οι μεγάλοι με τα χέρια στις άδειες τσέπες τους, με βλέμμα απελπισίας, άνεργοι, απολυμένοι, χωρίς τα στοιχειώδη, για να περάσουν τις γιορτινές μέρες.
Ας βοηθήσουμε λοιπόν όσο και όπως μπορούμε, γιατί αυτή η κρίσις είναι πρωτόγνωρη. Ο κόσμος υποφέρει. Ο Έλληνας δεν αντέχει άλλο. Εξαντλήθησαν οι δυνάμεις του. Τρομάζει η εξαθλίωσις. Η φτώχεια αυξάνει συνεχώς. 950.000 είναι οι άνεργοι Έλληνας. Τρομάζουν τα στοιχεία που αφορούν τους πολίτες, που λόγω οικονομικής δυσπραγίας καταφεύγουν στα συσσίτια του Δήμου Αθηναίων, Αρχιεπισκοπής Αθηνών, λοιπών Ιερών Μητροπόλεων και ενοριών, ως και λοιπών Δήμων, και φιλανθρωπικών φορέων.
Αυτά είναι δυστυχώς τα φετινά Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά.
Κουράγιο Έλληνα πατριώτη, και θα ανατείλει μια καινούργια μέρα και για μας.
Έτσι και εφέτος κύλισαν οι Άγιες μέρες των Χριστουγέννων και σε λίγο θα αποχαιρετήσουμε τον παλιό χρόνο που φεύγει.
Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά . Ας πάρει μαζί του κάθε τι που πλήγωσε ανθρώπινες ψυχές, ως επίσης και τον πλανήτη γη, που δεν έχει φωνή για να αντισταθεί στις ανθρώπινες παρεμβάσεις, με αποτέλεσμα όμως να αρχίζει να διαμαρτύρεται με τα ακραία φαινόμενα που πλήττουν αρκετά διαμερίσματά του.
Ο Νέος Χρόνος που σε λίγα εικοσιτετράωρα θα ανατείλει, να είναι ένας χρόνος ειρηνικός, άλυπος και φόρος πάσις αγαθοσύνης. Να είναι ένας χρόνος δημιουργικός. Ένας χρόνος χωρίς πολεμικές συρράξεις. Χωρίς βία, χωρίς εγκληματικότητα. Να είναι ένας χρόνος που θα διακρίνεται και θα χαρακτηρίζεται δια την ίση μεταχείριση των ανθρώπων. Να μην υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ των. Να μην υπάρχει πια δυστυχία στο κοινωνικό σύνολο. Να μην υπάρχουν πια ανέστιοι και άπολεις, άοικοι και άστεγοι. Να μην κοιμώνται πια σε παγκάκια σταθμών λεοφωρείων και τραίνων συνάνθρωποί μας, που ποιος ξέρει πια μοίρα τους έφτασε έως εκεί, χρησιμοποιώντας για μαξιλάρι ένα κουβαριασμένο, μαύρο από την απλησιά μπουφάν, και για στρώμα ένα κομμένο χαρτόκουτο.
- Ποτέ πια να μην αργοπεθαίνουν χιλιάδες παιδιά στην μακρινή Αφρική.
- Ποτέ πια να μην υπάρξουν φοβισμένα και κλαμμένα ματάκια μικρών παιδιών από την φρίκη του πολέμου.
- Ποτέ πια να μην υπάρξουν αποστεωμένα κορμάκια λόγω έλλειψης, και αυτού ακόμη του επιουσίου.
- Ποτέ πια να μην ωθούνται στην παιδική πορνεία αγνές ψυχές λόγω πενίας.
Όχι η εγκατάλειψη και η αποστροφή. Αλλά η ελπίδα, η στοργή, η γαλήνη, να τα συνοδεύουν στο διάβα της ζωής τους. Το σύνθημα να είναι, ότι όλα τα παιδιά του κόσμου, έχουν δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή.
- Ας σταματήσει λοιπόν αυτός ο αργός θάνατος νέων παιδιών από χρήση ναρκωτικών ουσιών.
- Ας προτάξωμεν λοιπόν τα στήθη μας ασπίδα σ' αυτούς που με την μολυσμένη σαγήνη τους αγρεύουν αγνές ψυχές, με αποτέλεσμα να τις οδηγούν στον θάνατο.
- Ο Νέος Χρόνος λαμπρός και Φωτεινός να φωτίσει ψυχές σκοτεινιασμένες, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να είναι οι κινητήριες δυνάμεις προς επίτευξιν οραμάτων για μια ποιοτική ανθρώπινη δυναμική.
Με φάρο την ελπίδα ας ξεκινήσουμε όλοι μαζί για έναν κόσμο όμορφο, χαρούμενο, γελαστό.
Ας αρχίσει ένας μεγάλος αγώνας για πλήρη δικαίωση, που δυστυχώς κάθε τι το ανθρώπινον συμπνίγεται κάτω από την αιμοσταγή σπάθη των δήθεν ισχυρών της γης, που είναι ίδιον των αδυνάτων, των δειλών, και των τυραννικών κυβερνήσεων, ''οσάκις δεν δύνανται να εκδικώνται τους πταίσαντας, να παιδεύουσι τους αθώους''.
Απώτερος σκοπός όλων μας, να είναι η ανθρώπινη ακεραιότητα και η κοινωνική ευημερία.
Με πυξίδα την αγάπη, την θέληση, την πίστη, όλα μπορούν να βρουν τον δρόμο, για έναν προορισμό που εναγωνίως επιζητεί ολόκληρη η ανθρωπότητα, μέσα σε μια ασθμαίνουσα δραστηριότητα και βιασύνη.
Εμπρός λοιπόν δυνατοί και ανθρώπινοι, για να δρέψωμε καρπούς αγλαείς.
Εορτή Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου του Ουρανοφάντορος Αρχιεπισκόπου Καισαρείας. Ο Μέγας Βασίλειος εγεννήθη το έτος 329 εις την Καισαρείαν της Καπαδοκίας από γονείς ευσεβείς.Τα εγκύκλια γράμματα τα έλαβε στην Κωνσταντινούπολη, και κατόπιν εις Αθήνας. Μετ' ολίγον επέστρεψε εις την ιδίαν χώραν, και το έτος 375 ανεδείχθη Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας. Συνέγραψε κείμενα δογματικού περιεχομένου, γέμοντα σοφίας και πολυμάθειας. Τόση ήτο η δεινότης και μεγαλοπρέπεια του λόγου του, με το να δεχθεί την επωνυμίαν Ουρανοφάντωρ.
6η Ιανουαρίου. Βαπτίζεται ο Χριστός εις τον Ιορδάνην ποταμόν από τον Ιωάννην τον Βαπτιστήν. ''Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...''.
Αφήνω εδώ την σκέψη μου να ανατρέξει αρκετές δεκαετίες πριν για να περιγράψω, να μάθουν τα νέα παιδιά το φυτώριο της Ελλάδας μας, και να αναπολέσουν οι μεγαλύτεροι τις εποχές εκείνεςπου πέρασαν κιόλας τόσο σύντομα.
Δεκαετία 1940 - 1950.
Ο χρόνος βλέπετε δεν έχει σταματιμό, κυλά και φεύγει, και τον διαδέχεται ο Νέος Χρόνος.
Τα μέσα σε εκείνες τις αλλοτινές εποχές πενιχρά έως ανύπαρκτα. Ημέρες γιορτής κάπως φτωχικές. Ημέρες όμως με ζεστές τις καρδιές. Το χαμόγελο. Τις χαρές. Τα ξεφωνητά.
Στα σπίτια άρχιζαν οι προετοιμασίες για την υποδοχή των εορτών. Πιο έντονα τα ζούσε κανείς στο χωριό μέσα στην όμορφη φύση. Ασπρίζανε τις αυλές. Να φέρουν το νερό με τα βαρέλια και τις βούτες από το πηγάδι. Να φέρουν τα ξύλα από το βουνό για το τζάκι και τον φούρνο για να ψήσουν το χριστόψωμο με τα σύκα και τα καρύδια, τα πρόσφορα και προσκομίδια για τις λειτουργιές, όπως λέγανε οι γιαγιές.
Να παχνιάσουν (να ταΐσουν), τα πρόβατα στο κατώγι, και τα χοντρά τα ζώα, άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια, όπως τα λέγανε, κρατώντας το λαδολύχνι, φοβούμενοι μήπως πέσει καμιά σπίθα στο άχυρο, γιατί δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα.
Προσπαθούσαν να καθαρίσουν τα πάντα πατόκορφα, για να μην βρει ατέλειες ο Καινούργιος Χρόνος.
Θυμάμαι τις λαγάνες που ψήνανε στη γωνιά και τις βουτούσαν στο κρασί γιατί νήστευαν.
Στις πόλεις τα πράγματα αρκετά διαφορετικά. Στα σπίτια τα μέσα στολισμού ελάχιστα σε σχέση με το σήμερα, αλλά περίσσευαν όμως το κέφι, το μεράκι, το γλέντι έξω καρδιά.
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο με πολύχρωμα κεράκια, βαμβάκι για χιόνι, και κουκουνάρια. Λίγες χριστουγεννιάτικες κάρτες ανάμεσα στα κλαδιά τους. η χάρτινη φάτνη που την φτιάχναμε εμείς τ6α παιδιά δίπλα στο δέντρο.
Χριστουγεννιάτικο τραπέζι με το λινό τραπεζομάντηλο. Στη πρώτη θέση το χριστόψωμο, το κρασί και το λικέρ. Το κύριο φαγητό ήταν το χοιρινό, που για την σφαγή του γουρουνιού στο χωριό γινόταν ολόκληρη ιεροτελεστία.
Να, ξεπρόβαλε και ο ταχυδρόμος με τα πόδια μέσα σε ένα μέτρο χιόνι με την σάκα στον ώμο, να φέρει το γράμμα από τα μακρινά ξένα (Αμερική, Καναδά, Αυστραλία) από τους μετανάστες. Εκεί επάνω στο άσπρο χαρτί καμιά φορά λίγο λερωμένο, που έπλεναν τα χιλιάδες πιάτα στα εστιατόρια οι μετανάστες, που τύπωναν τον πόνο τους, για την μάνα Ελλάδα που την είχαν μακριά τους.
Έγραφαν με δάκρυα στα μάτια που υγραινόταν το χαρτί, τις ευχές για τα Χριστούγεννα και το Νέο Έτος, στους γονείς, στην γυναίκα τους, με μια λάκα παιδιά από 6-12 τον αριθμό, στα αδέρφια, στους παππούδες και γιαγιές. Στα χωριά δε και στους γείτονες, γιατί όλοι μαζί αποτελούσαν μια μεγάλη οικογένεια.
Θυμάμαι αχάραγα τα παιδάκια με τα σκουφάκια τους, με τις κοκκινισμένες μυτούλες τους από το κρύο, ξεπετάγονταν στους δρόμους για να φέρουν το εόρτιο μήνυμα. Καλήν ημέρα άρχοντες..., Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά.., Σήμερα τα φώτα και ο φωτισμός....
Το φιλοδώρημα ήταν λίγες σταφίδες, καρύδια, καραμέλες και μελομακάρονα. Τα λίγα φράγκα που μάζευαν τα έριχναν κατευθείαν στον πήλινο κουμπαρά, για να τον σπάσουν την Πρωτοχρονιά, και να αγοράσουν βόλους, μπαλόνια, τσίγκινα παιχνίδια.
Αυτά ήταν τα χρόνια εκείνα τα παλιά. ''Όμορφη Αθήνα που είν' τα χρόνια εκείνα τα παλιά...''.
Γυρίζομε την μηχανή του χρόνου και φθάνουμε στο σήμερα.
Μετά από μια εικονική ευμάρεια που μας ενέπλεξε η Ευρωπαϊκή Ένωσις μετά από την ψεύτικη καλοπέραση, φθάσαμε σήμερα σε μια κατάσταση άκρως τραγική και επώδυνη, με άστεγους, με φτωχούς, με πεινασμένους, με το να παρακαλούν για ένα κομμάτι κρέας στην Βαρβάκειον αγορά της Αθήνας και αλλαχού. Να στέκονται στους πάγκους της λαϊκής αγοράς, με τα φρούτα και τα λαχανικά και να μην μπορούν να αγοράσουν.
Είναι κανείς να δακρύζει, όταν διαβάζει στον τύπο : ''Προσφέροντας σε άστεγους, αισθάνομαι ότι ζω ....''. ''Βλέπεις τα μάτια των ανθρώπων θλιμμένα, να απλώνουν τα χέρια τους, και με αξιοπρέπεια να παίρνουν τα πράγματα, που τους φέρνω'', μας λέγει αξιότιμος κυρία, που χρόνια προσφέρει.
21ος αιώνας. Η εποχή της αλματώδους εξελίξεως. Η τεχνολογία στον κολοφώνα της. τα αγαθά πλούσια. Να όμως που ήλθε ο καιρός, να μην μπορεί να τα πλησιάσει τόσο εύκολα ο Έλληνας καταναλωτής.
Αν τις προηγούμενες 357 μέρες του χρόνου περάσαμε δύσκολα, οι τελευταίες οκτώ, είναι οι δυσκολότερες για να κλείσει ο χρόνος.
Τα παιδάκια παραπονεμένα κοιτάζουν στα χέρια τους γονείς τους, προσμένοντας το δώρο τους. Οι μεγάλοι με τα χέρια στις άδειες τσέπες τους, με βλέμμα απελπισίας, άνεργοι, απολυμένοι, χωρίς τα στοιχειώδη, για να περάσουν τις γιορτινές μέρες.
Ας βοηθήσουμε λοιπόν όσο και όπως μπορούμε, γιατί αυτή η κρίσις είναι πρωτόγνωρη. Ο κόσμος υποφέρει. Ο Έλληνας δεν αντέχει άλλο. Εξαντλήθησαν οι δυνάμεις του. Τρομάζει η εξαθλίωσις. Η φτώχεια αυξάνει συνεχώς. 950.000 είναι οι άνεργοι Έλληνας. Τρομάζουν τα στοιχεία που αφορούν τους πολίτες, που λόγω οικονομικής δυσπραγίας καταφεύγουν στα συσσίτια του Δήμου Αθηναίων, Αρχιεπισκοπής Αθηνών, λοιπών Ιερών Μητροπόλεων και ενοριών, ως και λοιπών Δήμων, και φιλανθρωπικών φορέων.
Αυτά είναι δυστυχώς τα φετινά Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά.
Κουράγιο Έλληνα πατριώτη, και θα ανατείλει μια καινούργια μέρα και για μας.
Έτσι και εφέτος κύλισαν οι Άγιες μέρες των Χριστουγέννων και σε λίγο θα αποχαιρετήσουμε τον παλιό χρόνο που φεύγει.
Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά . Ας πάρει μαζί του κάθε τι που πλήγωσε ανθρώπινες ψυχές, ως επίσης και τον πλανήτη γη, που δεν έχει φωνή για να αντισταθεί στις ανθρώπινες παρεμβάσεις, με αποτέλεσμα όμως να αρχίζει να διαμαρτύρεται με τα ακραία φαινόμενα που πλήττουν αρκετά διαμερίσματά του.
Ο Νέος Χρόνος που σε λίγα εικοσιτετράωρα θα ανατείλει, να είναι ένας χρόνος ειρηνικός, άλυπος και φόρος πάσις αγαθοσύνης. Να είναι ένας χρόνος δημιουργικός. Ένας χρόνος χωρίς πολεμικές συρράξεις. Χωρίς βία, χωρίς εγκληματικότητα. Να είναι ένας χρόνος που θα διακρίνεται και θα χαρακτηρίζεται δια την ίση μεταχείριση των ανθρώπων. Να μην υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ των. Να μην υπάρχει πια δυστυχία στο κοινωνικό σύνολο. Να μην υπάρχουν πια ανέστιοι και άπολεις, άοικοι και άστεγοι. Να μην κοιμώνται πια σε παγκάκια σταθμών λεοφωρείων και τραίνων συνάνθρωποί μας, που ποιος ξέρει πια μοίρα τους έφτασε έως εκεί, χρησιμοποιώντας για μαξιλάρι ένα κουβαριασμένο, μαύρο από την απλησιά μπουφάν, και για στρώμα ένα κομμένο χαρτόκουτο.
- Ποτέ πια να μην αργοπεθαίνουν χιλιάδες παιδιά στην μακρινή Αφρική.
- Ποτέ πια να μην υπάρξουν φοβισμένα και κλαμμένα ματάκια μικρών παιδιών από την φρίκη του πολέμου.
- Ποτέ πια να μην υπάρξουν αποστεωμένα κορμάκια λόγω έλλειψης, και αυτού ακόμη του επιουσίου.
- Ποτέ πια να μην ωθούνται στην παιδική πορνεία αγνές ψυχές λόγω πενίας.
Όχι η εγκατάλειψη και η αποστροφή. Αλλά η ελπίδα, η στοργή, η γαλήνη, να τα συνοδεύουν στο διάβα της ζωής τους. Το σύνθημα να είναι, ότι όλα τα παιδιά του κόσμου, έχουν δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή.
- Ας σταματήσει λοιπόν αυτός ο αργός θάνατος νέων παιδιών από χρήση ναρκωτικών ουσιών.
- Ας προτάξωμεν λοιπόν τα στήθη μας ασπίδα σ' αυτούς που με την μολυσμένη σαγήνη τους αγρεύουν αγνές ψυχές, με αποτέλεσμα να τις οδηγούν στον θάνατο.
- Ο Νέος Χρόνος λαμπρός και Φωτεινός να φωτίσει ψυχές σκοτεινιασμένες, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να είναι οι κινητήριες δυνάμεις προς επίτευξιν οραμάτων για μια ποιοτική ανθρώπινη δυναμική.
Με φάρο την ελπίδα ας ξεκινήσουμε όλοι μαζί για έναν κόσμο όμορφο, χαρούμενο, γελαστό.
Ας αρχίσει ένας μεγάλος αγώνας για πλήρη δικαίωση, που δυστυχώς κάθε τι το ανθρώπινον συμπνίγεται κάτω από την αιμοσταγή σπάθη των δήθεν ισχυρών της γης, που είναι ίδιον των αδυνάτων, των δειλών, και των τυραννικών κυβερνήσεων, ''οσάκις δεν δύνανται να εκδικώνται τους πταίσαντας, να παιδεύουσι τους αθώους''.
Απώτερος σκοπός όλων μας, να είναι η ανθρώπινη ακεραιότητα και η κοινωνική ευημερία.
Με πυξίδα την αγάπη, την θέληση, την πίστη, όλα μπορούν να βρουν τον δρόμο, για έναν προορισμό που εναγωνίως επιζητεί ολόκληρη η ανθρωπότητα, μέσα σε μια ασθμαίνουσα δραστηριότητα και βιασύνη.
Εμπρός λοιπόν δυνατοί και ανθρώπινοι, για να δρέψωμε καρπούς αγλαείς.
Υπό Αιδεσιμολ. Δημητρίου Λυμπεροπούλου, Εφημερίου Ι. Ναού Προφ. Ηλιού Τριπόλεως
