Πριν από λίγες μέρες, στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ, ο Θεός εισήλθε στην παγκόσμια ιστορία και, προκαλώντας την μεγάλη ρωγμή στην ανθρώπινη απελπισία, άφησε τις πρώτες αχτίδες φωτός από το άστρο της ελπίδας να φτάσουν σε όλους εμάς, «τους εν σκότει και σκιά».
Σήμερα, την ιερή ημέρα των Θεοφανείων, αποκαλύπτεται πλήρως το σχέδιο της Θείας Αγάπης για τον άνθρωπο. Ο Θεός δεν επιτρέπει πλέον στην ανθρώπινη φύση να κηλιδώνεται και να πληγώνεται όλο και περισσότερο, χωρίς διέξοδο και ελπίδα καθαρμού και αποκατάστασης. Ο Θεός Λόγος, το δεύτερο πρόσωπο της Παναγίας Τριάδος, φορεί την φθαρτότητα της πτωτικής μας φύσης και την εξαγνίζει στα νερά του Ιορδάνη. Ο απολύτως ανενδεής και Πάναγνος Θεός-Λόγος, προκειμένου να ενδύσει τον άνθρωπο «με την πρώτην στολήν», επωμίζεται όλη την ανθρώπινη αποτυχία και αποκαθιστά το «κατ' εικόνα». Από τί να πρωτοσυγκινηθούμε και από τί να μην μείνει εκστατικός ο νους μας; Από ευγνωμοσύνη, ενώπιον της ανοικτής εκ νέου πύλης της Εδέμ; Από θαυμασμό, ενώπιον της άπειρης αγάπης και ανοχής του Δημιουργού μας; Ή μήπως, από τη συντριβή της καρδιάς μας, ενώπιον της άκρας ταπείνωσης και συγκατάβασης του Θεανθρώπου Λυτρωτή μας, ο οποίος καταδέχεται «δούλου μορφήν ενδύσασθαι»;
Δεν είναι, όμως, μόνον η επανάκλησις του Αδάμ στην προπτωτική μακαριότητα. Σήμερα αποκαλύπτεται και η οδός που οδηγεί στον ανοικτό ουρανό. Εκεί, απ' όπου η φωνή του Θεού επιβεβαιώνει την αποκατάσταση της σχέσης Του μαζί μας. Διότι, αδελφοί μου, την ώρα που ακούγεται το «Συ ει ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ηυδόκησα», ο πανάγαθος Θεός δεν απευθύνεται, βεβαίως, μόνον στον Υιό Του τον Μονογενή, τον αιωνίως αναπαυόμενον «εν τοις κόλποις του Πατρός» (Ιω. 1,8). Απευθύνεται στον καθένα και την καθεμιά από εμάς. Τί μάς διαμηνύει η διαβεβαίωση αυτή, που σήμερα πλημμυρίζει τα σύμπαντα και τις καρδιές μας; Πως, όποιος έβαλε μοναδικό οδηγό στη ζωή και τις πράξεις του τον Χριστό, που από άκρα ταπείνωση και άπειρη αγάπη σήμερα βαπτίζεται στα νερά του Ιορδάνη, ξαναβρίσκει τον δρόμο προς την αγκαλιά του Θεού και ξαναβρίσκεται ο ίδιος άξιος να αποκαλείται υιός και θυγατέρα Του. Μετά από αιώνες δουλείας και απομόνωσης του ανθρώπου στην πικρή φυλακή της αποκοπής του από τη φωνή του Πλάστη του, σήμερα ξανά «τα κάτω τοις άνω συνομιλεί». Μεγαλοφώνως των Ορθοδόξων η σύναξις δοξάζει και ευγνωμονεί, πατρικώς και με άπειρη τρυφερότητα και αγάπη απαντά ο Θεός, καλωσορίζοντάς μας εκ νέου στην πατρίδα την πρώτη. Και εγώ, ο πνευματικός σας πατέρας και έσχατος αδελφός σας, τη δική Του ευδοκία σάς μεταφέρω, στηριγμένη, όχι μόνο στη θεία προαίρεση, αλλά και στη δική σας έμπρακτη ανταπόκριση στο κάλεσμά Του.
Προ ημερών απευθύνθηκα στην αγάπη σας, και έκανα έκκληση, να μην αφήσουμε τις αντίξοες συνθήκες να σκληρύνουν τις καρδιές μας. Σήμερα οι Ναοί, οι ενορίες, τα συσσίτια, τα φιλόπτωχα ταμεία, τα ιδρύματα και κάθε χώρος αλληλεγγύης και συμπαράστασης που η Μητρόπολή μας δημιούργησε, είναι γεμάτα από τους καρπούς της αγάπης σας. Ουδέποτε στα χρόνια της ποιμαντορίας μου στον ευλογημένο αυτόν τόπο συνάντησα τέτοια συστράτευση αγάπης. Ακολουθώντας την ευχή του Μεγάλου Αγιασμού, «ομολογώ την χάριν» της αγάπης σας αυτής, «κηρύσσω το έλεος» της καρδίας σας, «δεν κρύβω την ευεργεσίαν» της προσφοράς σας. Τότε εστράφη ο Ιορδάνης εις τα οπίσω και τα νερά του είδαν το πυρ της Θεότητος και εφοβήθησαν. Σήμερα, ενώπιον της φλόγας της αγάπης, εις τα οπίσω στρέφεται η περιβόητη κρίση, η κρίση της αρπαγής, της απάτης και της σκληροκαρδίας. Κάποτε, ως λαός, δώσαμε στην ανθρωπότητα το πρώτο μήνυμα πως η τυραννία δεν είναι παντοδύναμη. Σήμερα, με τα έργα και το φρόνημά μας, διακηρύσσουμε προς κάθε κατεύθυνση πως η κρίση αυτή δεν είναι ανίκητη και πως οι ουρανοί της πατρίδας μας μπορούν και πάλι να ανοίξουν, αποκαλύπτοντας τα εξ αρχής και διαρκώς ανοικτά σπλάχνα οικτιρμών του Θεού, που με το στόμα του προφήτη Ησαΐα διακηρύσσει εκ νέου:
«Εσείς οι δέσμιοι βγείτε στο φως. Εσείς οι ντροπιασμένοι αποκαλύψτε ξανά το πρόσωπό σας. Δεν θα πεινάσετε, δεν θα διψάσετε, η λάβρα δεν θα σάς λυγίσει. Ακόμη και η μητέρα σας εάν σάς ξεχάσει, εγώ δεν σάς ξεχνώ. Είμαι ο Θεός του ελέους και θα σάς οδηγήσω στις πηγές των υδάτων» .
Από αυτές τις πηγές πίνουμε σήμερα. Όπως αναφέρει και η ευχή του μεγάλου Αγιασμού, το επί Μωυσέως πικρόν ύδωρ, σήμερα μετατρέπεται σε γλυκύ, από την παρουσία του Κυρίου αλλά και από το αγιασμένο φιλότιμό σας, το φιλότιμο του λαού του Θεού.
Ναι, αδελφοί μου.
Ατενίζουμε σήμερα τον ουρανό της πατρίδας μας με ταπεινοφροσύνη, αλλά και ευφροσύνη. Ο καθένας και η καθεμία από σάς, κρατώντας στα χέρια του τους καρπούς της αγάπης του, αναλόγως των δυνάμεών του, βρίσκεται άξιος της υιοθεσίας. Εσείς ευφραίνεστε από το ύδωρ του αγιασμού, ο κόσμος, όμως, ένιωσε ανάλογη ευφροσύνη από το ύδωρ της έμπρακτης αγάπης σας. Εμείς όλοι μεταλαβαίνουμε σήμερα τον αγιασμό, «προς ευλογίαν, προς κάθαρσιν, προς υγείαν». Του Θεού η δωρεά, του Θεού και η ευεργεσία. Για να φτάσουν, όμως, οι δωρεές αυτές και στον τελευταίο αναγκεμένο και απελπισμένο αυτού του τόπου, πρέπει να συνεχίσουν να μένουν ανοικτά τα χέρια και οι καρδιές μας. Όλος ο κόσμος περιμένει το αγίασμα της αγάπης και τον αγιασμό των ψυχών. Και αν το μπουκαλάκι με τον αγιασμό θα μείνει για όλη τη χρονιά δίπλα στα εικονίσματα, το νάμα της ψυχής μας θα γλυκαίνει καθ΄ όλη τη διάρκεια της φετινής χρονιάς τις πληγές που αιμορραγούν γύρω μας.
Με αυτή την ελπίδα και αυτή την προσδοκία, σάς ευλογώ εκ βάθους καρδίας και εύχομαι υγεία και εκ Θεού δύναμη και φωτισμό.
Μετά θερμών ευχών και της
εν Χριστώ Επιφανέντι αγάπης
