Δεῦτε πρὸ τέλους πάντες Ἀδελφοί,
τὸν χοῦν ἡμῶν βλέποντες,
καὶ τῆς φύσεως ἡμῶν τὸ ἀσθενές,
καὶ τὴν εὐτέλειαν ἡμῶν,
καὶ τὸ τέλος ὀψώμεθα, καὶ τὰ ὄργανα τοῦ σκεύους τῆς σαρκός,
καὶ ὅτι κόνις ὁ ἄνθρωπος, βρῶμα σκωλήκων καὶ φθορά·
ὅτι ξηρὰ τὰ ὀστᾶ ἡμῶν, ὅλως μὴ ἔχοντα πνοήν·
τοὺς τάφους κατίδωμεν,
ποῦ ἡ δόξα; ποῦ τὸ κάλλος τῆς μορφῆς; ποῦ ἡ εὔλαλος γλῶσσα; ποῦ ἡ ὀφρύς; ἢ ποῦ ὁ ὀφθαλμός; πάντα κόνις καὶ σκιά·
διὸ φεῖσαι Σωτὴρ πάντων ἡμῶνΟι χριστιανοί είχαν πάντα και έχουν ένα δυνατό όπλο το οποίο τους βοηθάει σε κάθε βήμα της ζωής τους. Αυτό το όπλο δεν είναι ένα συνηθισμένο όπλο το οποίο αφαιρεί ζωές, είναι ένα ξεχωριστό όπλο που στηρίζει τους χριστιανούς δίνει ζωή και δίνει δύναμη στην καθημερινότητά μας έχοντας πολλά θετικά αποτελέσματα για όσους το επικαλούνται και δέχονται τις ευεργεσίες αυτού.
Αυτό το όπλο είναι η ΠΡΟΣΕΥΧΗ. «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε», λέει ο Kύριος Ημών Ιησούς Χριστός. Προσεύχεται η Εκκλησία μας, προσεύχονται οι Αρχιερείς, οι Ιερείς και οι Μοναχοί μας διαρκώς. Προσευχόμαστε στις δύσκολες στιγμές μας, προσευχόμαστε σε όλες τις καθημερινές εορτές προς τους εορτάζοντας Αγίους, προσευχόμαστε τα Ψυχοσάββατα που έχουν οριστεί από την Εκκλησία μας, Προσεύχεται η Εκκλησία από την αρχή της ημέρας, στον όρθρο, στην Θ. Λειτουργία, στις ώρες, στον εσπερινό, στο απόδειπνο, στο μεσονυκτικό. Προσεύχεται όλες τις ημέρες. Κάθε ημέρα της εβδομάδος είναι αφιερωμένη σε κάποια Ιερά μνήμη Αγίου. Κάθε Σάββατο οι Ιερείς προσεύχονται υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως των νεκρών. Προσευχόμαστε καθημερινά ότι ώρα να είναι και σε όποιο χώρο και να βρισκόμαστε.
Έτσι κατανοούμε την δύναμη της προσευχής μας, αλλά καλό να είναι να σταθούμε κατά την ημέρα του Ψυχοσάββατου που όλοι προσευχόμαστε για τους δικούς μας ανθρώπους που έχουν φύγει για τον ουρανό.
Γιατί ονομάζεται Ψυχοσάββατο και τι σημαίνει αυτή η ορολογία.
Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω, λέγεται - «Σάββατο των Ψυχών» ή Ψυχοσάββατο. Είναι το πρώτο από τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το δεύτερο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής).
Ο λόγος που το καθιέρωσε η Εκκλησία μας, παρ' ότι κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους κεκοιμημένους, είναι ο εξής: Επειδή πολλοί κατά καιρούς απέθαναν μικροί ή στην ξενιτιά ή στη θάλασσα ή στα όρη και τους κρημνούς ή και μερικοί, λόγω πτώχειας, δεν αξιώθηκαν των διατεταγμένων μνημοσυνών, «οι θείοι Πατέρες φιλανθρώπως κινούμενοι θέσπισαν το μνημόσυνο αυτό υπέρ πάντων των άπ' αιώνος εύσεβώς τελευτησάντων Χριστιανών».
Επειδή την Κυριακή της Απόκρεω ποιούμε ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και οι κεκοιμημένοι μας ακόμη δεν κρίθηκαν, τους μνημονεύουμε σήμερα και, επικαλούμενοι το άπειρο έλεος Του, παρακαλούμε τον Θεό με το μνημόσυνο πού κάνουμε, να τους αναπαύσει. Συγχρόνως δε, ενθυμούμενοι και εμείς το θάνατο και «διεγειρόμεθα προς μετάνοιαν...».
H Εκκλησία μας λέγει ότι ο Θάνατος είναι ένα καθολικό γεγονός και στέκετε με δέος στο άκουσμα αυτού, στρεφόμαστε πάντες με συγκίνηση μπρός στους τάφους των νεκρών μας, των νεκρών που είναι θαμμένοι στα κοιμητήρια των Χωριών και των Πόλεών μας. Ξέρουμε καλά ότι η Εκκλησία μας είναι χωρισμένη σε δύο κατηγορίες την Στρατευομένη και την Θριαμβέβουσα. Στρατευομένη Εκκλησία είμαστε όλοι εμείς οι ζώντες και η Θριαμβέβουσα αποτελείτε από τις ψυχές πάντων των κεκοιμημένων αδελφών και προγόνων μας από του Αδάμ και της Εύας μέχρι και την σήμερον. Αυτούς λοιπόν τους νεκρούς που καθένας με διαφορετικό τρόπο απήλθε από τον κόσμο τούτο, μνημονεύει σήμερα η Εκκλησία μας την ημέρα του Ψυχοσάββατου και για αυτούς εμείς προσευχόμεθα αναξίως αυτήν την ημέρα. Τον κάθε άνθρωπο ο Θεός τον κάλεσε κοντά του με ξεχωριστό τρόπο νέο η γέροντα, άντρα ή γυναίκα, ασθενεί η υγιή, όπου γης εβρισκόμενο, απρόοπτα και αναπάντεχα ή με φυσιολογικό θάνατο. Όλα αυτά μας κάνουν να αισθανόμαστε την ανάγκη να προσευχόμαστε για τους νεκρούς και ιδίως για τους νεκρούς εκείνους τους οποίους λησμόνησαν οι συγγενείς των και δεν τελούν μνημόσυνα.
Αλλά κ’ εμείς οι ζώντες με την προσευχή για τους νεκρούς προετοιμαζόμαστε για την ημέρα εκείνη, την ημέρα του θανάτου μας.
Την μνήμη λοιπόν του θανάτου υπενθυμίζει σήμερα η Eκκλησία μας σ’ εκείνους που έρχονται για το Ψυχοσάββατο στην Εκκλησία σε κάθε γωνία της Ελληνικής γης! Στην Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας με πρωτοπόρο τον Σεβασμιώτατο μας κ. κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ, τους Ιερείς μας και τους ευσεβείς χριστιανούς μας βρεθήκαμε στους Ιερούς Ναούς και τα κοιμητήριά μας, με μόνο μέλημα την προσευχή για τους νεκρούς μας.
Όλοι την ημέρα αυτή από νωρίς προστρέξαμε με τα κόλλυβα στις εκκλησίες. Τελειώνοντας ευχηθήκαμε σε όλους· N’ αναπαύσει ο Θεός «εν σκηναίς δικαίων» όλους τους νεκρούς, κ’ εμάς να μας αξιώσει τέλους χριστιανικού, σύμφωνα με την ωραία ευχή της Eκκλησίας μας «Xριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Xριστού». Aμήν.
τὸν χοῦν ἡμῶν βλέποντες,
καὶ τῆς φύσεως ἡμῶν τὸ ἀσθενές,
καὶ τὴν εὐτέλειαν ἡμῶν,
καὶ τὸ τέλος ὀψώμεθα, καὶ τὰ ὄργανα τοῦ σκεύους τῆς σαρκός,
καὶ ὅτι κόνις ὁ ἄνθρωπος, βρῶμα σκωλήκων καὶ φθορά·
ὅτι ξηρὰ τὰ ὀστᾶ ἡμῶν, ὅλως μὴ ἔχοντα πνοήν·
τοὺς τάφους κατίδωμεν,
ποῦ ἡ δόξα; ποῦ τὸ κάλλος τῆς μορφῆς; ποῦ ἡ εὔλαλος γλῶσσα; ποῦ ἡ ὀφρύς; ἢ ποῦ ὁ ὀφθαλμός; πάντα κόνις καὶ σκιά·
διὸ φεῖσαι Σωτὴρ πάντων ἡμῶνΟι χριστιανοί είχαν πάντα και έχουν ένα δυνατό όπλο το οποίο τους βοηθάει σε κάθε βήμα της ζωής τους. Αυτό το όπλο δεν είναι ένα συνηθισμένο όπλο το οποίο αφαιρεί ζωές, είναι ένα ξεχωριστό όπλο που στηρίζει τους χριστιανούς δίνει ζωή και δίνει δύναμη στην καθημερινότητά μας έχοντας πολλά θετικά αποτελέσματα για όσους το επικαλούνται και δέχονται τις ευεργεσίες αυτού.
Αυτό το όπλο είναι η ΠΡΟΣΕΥΧΗ. «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε», λέει ο Kύριος Ημών Ιησούς Χριστός. Προσεύχεται η Εκκλησία μας, προσεύχονται οι Αρχιερείς, οι Ιερείς και οι Μοναχοί μας διαρκώς. Προσευχόμαστε στις δύσκολες στιγμές μας, προσευχόμαστε σε όλες τις καθημερινές εορτές προς τους εορτάζοντας Αγίους, προσευχόμαστε τα Ψυχοσάββατα που έχουν οριστεί από την Εκκλησία μας, Προσεύχεται η Εκκλησία από την αρχή της ημέρας, στον όρθρο, στην Θ. Λειτουργία, στις ώρες, στον εσπερινό, στο απόδειπνο, στο μεσονυκτικό. Προσεύχεται όλες τις ημέρες. Κάθε ημέρα της εβδομάδος είναι αφιερωμένη σε κάποια Ιερά μνήμη Αγίου. Κάθε Σάββατο οι Ιερείς προσεύχονται υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως των νεκρών. Προσευχόμαστε καθημερινά ότι ώρα να είναι και σε όποιο χώρο και να βρισκόμαστε.
Έτσι κατανοούμε την δύναμη της προσευχής μας, αλλά καλό να είναι να σταθούμε κατά την ημέρα του Ψυχοσάββατου που όλοι προσευχόμαστε για τους δικούς μας ανθρώπους που έχουν φύγει για τον ουρανό.
Γιατί ονομάζεται Ψυχοσάββατο και τι σημαίνει αυτή η ορολογία.
Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω, λέγεται - «Σάββατο των Ψυχών» ή Ψυχοσάββατο. Είναι το πρώτο από τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το δεύτερο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής).
Ο λόγος που το καθιέρωσε η Εκκλησία μας, παρ' ότι κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους κεκοιμημένους, είναι ο εξής: Επειδή πολλοί κατά καιρούς απέθαναν μικροί ή στην ξενιτιά ή στη θάλασσα ή στα όρη και τους κρημνούς ή και μερικοί, λόγω πτώχειας, δεν αξιώθηκαν των διατεταγμένων μνημοσυνών, «οι θείοι Πατέρες φιλανθρώπως κινούμενοι θέσπισαν το μνημόσυνο αυτό υπέρ πάντων των άπ' αιώνος εύσεβώς τελευτησάντων Χριστιανών».
Επειδή την Κυριακή της Απόκρεω ποιούμε ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και οι κεκοιμημένοι μας ακόμη δεν κρίθηκαν, τους μνημονεύουμε σήμερα και, επικαλούμενοι το άπειρο έλεος Του, παρακαλούμε τον Θεό με το μνημόσυνο πού κάνουμε, να τους αναπαύσει. Συγχρόνως δε, ενθυμούμενοι και εμείς το θάνατο και «διεγειρόμεθα προς μετάνοιαν...».
H Εκκλησία μας λέγει ότι ο Θάνατος είναι ένα καθολικό γεγονός και στέκετε με δέος στο άκουσμα αυτού, στρεφόμαστε πάντες με συγκίνηση μπρός στους τάφους των νεκρών μας, των νεκρών που είναι θαμμένοι στα κοιμητήρια των Χωριών και των Πόλεών μας. Ξέρουμε καλά ότι η Εκκλησία μας είναι χωρισμένη σε δύο κατηγορίες την Στρατευομένη και την Θριαμβέβουσα. Στρατευομένη Εκκλησία είμαστε όλοι εμείς οι ζώντες και η Θριαμβέβουσα αποτελείτε από τις ψυχές πάντων των κεκοιμημένων αδελφών και προγόνων μας από του Αδάμ και της Εύας μέχρι και την σήμερον. Αυτούς λοιπόν τους νεκρούς που καθένας με διαφορετικό τρόπο απήλθε από τον κόσμο τούτο, μνημονεύει σήμερα η Εκκλησία μας την ημέρα του Ψυχοσάββατου και για αυτούς εμείς προσευχόμεθα αναξίως αυτήν την ημέρα. Τον κάθε άνθρωπο ο Θεός τον κάλεσε κοντά του με ξεχωριστό τρόπο νέο η γέροντα, άντρα ή γυναίκα, ασθενεί η υγιή, όπου γης εβρισκόμενο, απρόοπτα και αναπάντεχα ή με φυσιολογικό θάνατο. Όλα αυτά μας κάνουν να αισθανόμαστε την ανάγκη να προσευχόμαστε για τους νεκρούς και ιδίως για τους νεκρούς εκείνους τους οποίους λησμόνησαν οι συγγενείς των και δεν τελούν μνημόσυνα.
Αλλά κ’ εμείς οι ζώντες με την προσευχή για τους νεκρούς προετοιμαζόμαστε για την ημέρα εκείνη, την ημέρα του θανάτου μας.
Την μνήμη λοιπόν του θανάτου υπενθυμίζει σήμερα η Eκκλησία μας σ’ εκείνους που έρχονται για το Ψυχοσάββατο στην Εκκλησία σε κάθε γωνία της Ελληνικής γης! Στην Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας με πρωτοπόρο τον Σεβασμιώτατο μας κ. κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ, τους Ιερείς μας και τους ευσεβείς χριστιανούς μας βρεθήκαμε στους Ιερούς Ναούς και τα κοιμητήριά μας, με μόνο μέλημα την προσευχή για τους νεκρούς μας.
Όλοι την ημέρα αυτή από νωρίς προστρέξαμε με τα κόλλυβα στις εκκλησίες. Τελειώνοντας ευχηθήκαμε σε όλους· N’ αναπαύσει ο Θεός «εν σκηναίς δικαίων» όλους τους νεκρούς, κ’ εμάς να μας αξιώσει τέλους χριστιανικού, σύμφωνα με την ωραία ευχή της Eκκλησίας μας «Xριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Xριστού». Aμήν.
