"Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε" !
Στό δεύτερο Κεφάλαιο τοῦ Βιβλίου τῆς Γενέσεως, ἐκεῖ ὅπου περιγράφεται ἡ δημιουργία τοῦΚόσμου ἀπό τήν Ἁγία Τριάδα, ἡ Θεόπνευστος γραφίδα σημειώνει: "Καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν».
Ὁ Προφήτης Δαβίδ, ἐνθυμούμενος μέ πολλή εὐγνωμοσύνη τό μέγα θαῦμα τῆς δημιουργίας διαλαλεῖ· «αἱ χεῖρές σου ἐποίησάν με καί ἔπλασάν με», ἐνῶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, συνοψίζει μέ τόν ποιητικόν ὑμνογραφικό λόγο του «γῆθέν μου τό σῶμα διέπλασας, δέδωκάς δέ μοι ψυχήν τῇ θείᾳ σου καί ζωοποιῷ ἐμπνεύσει».
Ἄν καί οἱ παραπάνω Ἁγιογραφικές ἐκφράσεις, εἶναι συμβολικές καί εἰκονικές, ἐν τούτοιςἀποδίδουν τήν μεγαλωσύνη τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀπέραντη ἀγάπη του πρός τό τελειότερο δημιούργημά του, τόν ἄνθρωπο.
Ἡ κατάχρηση ὡστόσο τῆς ἐλευθερίας, μέ τήν ὁποία ὁ Θεός ἐστόλισε τό πλάσμα του, προκάλεσε τήν πτώση καί τήν ἔξωσή του, ἀπό τήν Παραδεισένια κατάσταση, μέσα στήν ὁποία ἡ Θεϊκή εὐσπαλγχνία τόν τοποθέτησε. Ἡ φθορά εἰσέρχεται στά κύτταρά του, ὁ πόνος ἐγκαθίσταται στή ζωή του, καί ἀκολουθεῖ ὁ θάνατος. Ὁ μεταπτωτικός ἄνθρωπος, ἐνδύεται καί πάλι οὐράνια χαρίσματα, ὅταν ζῆ ἀληθινά μέσα στή χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ἐσχάτως, ἀπό τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ μέχρι σήμερα, ὅποιος ζῆ τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ μας, ἀπολαμβάνει τήν ὑπέρβαση τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου. Οἱ Ἅγιοί μας, πλήρεις οὐρανίων δωρεῶν καί κοινωνοί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου, δείχνουν μέ τό παράδειγμα τοῦ βίου τους, τόν τρόπο, πού ὁ θάνατος καταργεῖται καί δέν ὑπάρχει πιά.
Ὡστόσο, οἱ ἀρχάριοι περί τήν πίστη καί χλιαροί κατά τήν καρδίαν ἄνθρωποι, ζοῦμε καίἀγωνιζόμεθα μέ χίλιους τρόπους, γιά νά ὑποτάξουμε τήν φθοροποιό ἐξέλιξη τῆς βραχύβιας ἐπί γῆς παρουσίας μας. Ἐπιδίωξη πάντων τῶν παροικούντων τήν γῆν ἀνθρώπων, φαίνεται νά εἶναι ἡἐπιμήκυνση τοῦ χρόνου τῆς ἐφήμερης ζωῆς μας.
Βεβαίως, ἡ θεμιτή προσφυγή τῶν ἀσθενούντων εἰς τούς ἰατρούς καί τήν Ἐπιστήμη τῆς Ὑγείας,ὠφελεῖ πολλαπλῶς τόν ἐνδεδυμένο τόν δερμάτινο χιτῶνα ἄνθρωπο καί σαφῶς παρέχει εὐκαιρίες, γιά περαιτέρω μετάνοια καί σωτηρία τῆς ψυχῆς ἑνός ἐκάστου. Ἐξ ἄλλου, ὁ Ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χρειάζεται ἀγάπη, συντήρηση, φροντίδα καί ἐπιδιορθώσεις.
Μά κάποτε, τό τέλος ἐγγίζει, καί ὁ Ἀρχάγγελος θά πλησιάσει, προκειμένου νά παραλάβει τήν, πολυτιμότερη ἀπ΄ ὅλο τόν κόσμο ψυχή, καί νά τήν προσφέρει στόν Θρόνο τοῦ δημιουργοῦ της. Ἐδῶἀκριβῶς, τίθενται ὁρισμένα ἀπό τά ἐρωτήματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν κατά τήν σημερινή ἡμερίδα.
Ποιό πλάσμα τοῦ Θεοῦ, ἀποφαίνεται πρίν ἀπό τό Θεό -καί ἴσως χωρίς φόβο Θεοῦ-, πότε τελειώνει τό μυστήριο τῆς ζωῆς, πού ὁ πάνσοφος Δημιουργός δώρισε στό κορυφαῖο δημιούργημά του, καί πότεἀρχίζει τό μυστήριο τοῦ θανάτου;
Πότε ὁ ἄνθρωπος νεκρώνεται καί παύει νά λειτουργεῖ, ὡς ζῶν ὀργανισμός;
Ἐάν διαγνωσθεῖ ἀπό κάποιους ἰατρούς, μιά κατάσταση ζωῆς, πού μόλις κατά τά τελευταῖα χρόνια, προσδιορίσθηκε ὡς "Ἐγκεφαλικός θάνατος", τότε ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται στό κρεβάτι τοῦ πόνου, θεωρεῖται νεκρός;
Ποιός ἔχει τό δικαίωμα, νά διακόψει τό νῆμα τῆς ζωῆς, ἔπειτα ἀπό μία ἰατρική, διαβλητή μάλιστα, γνωμάτευση;
Ἡ Ἱερά Μητρόπολίς μας ἀπό ἐτῶν εὐαισθητοποιημένη πάνω στό θέμα, ἔχει προβεῖ σέ διάφορες κινήσεις, προκειμένου νά διατυπώσει μέ σαφήνεια τίς ἀπόψεις της, ἀλλά καί νά ἐνημερώσει μέὑπευθυνότητα τόν πιστό λαό Της. Ἐνδεικτικά ἀναφέρονται αὐτή τή στιγμή, ἡ πολυσέλιδη Ἐπιστολή μας πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν Μάρτιο τοῦ 2008, οἱ δεκάδες σχετικέςἀναρτήσεις στήν Ἰστοσελίδα τῆς Μητροπόλεως μας καί ἡ ἔκδοση τόμου μέ τόν τίτλο "Προβληματισμοί περί μεταμοσχεύσεων".
Μέ τή διοργάνωση τῆς σημερινῆς ἡμερίδας, ἐπιδιώκεται μιά σφαιρική καί οὐσιαστική ἐνημέρωσηἀπό πρόσωπα φερέγγυα καί μέ βαθύτατη γνώση τοῦ ἀντικειμένου. Καλοσωρίζουμε λοιπόν, τόν κ.Ἀθανάσιο Ἀβραμίδη, Καθηγητή Παθολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, τόν κ. Κωνσταντῖνο Καρακατσάνη, Καθηγητή Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τόν κ. Ἐμμανουήλ Παναγόπουλο, Ἄμισθο Ἐπίκουρο Καθηγητή τῆς Χειρουργικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὅσο καί τούς ἀδελφούς συλλειτουργούς, τόν Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Στέφανο Στεφόπουλο, κληρικό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος καί τόν Αἰδεσιμολογιωτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Κωνσταντῖνο Στρατηγόπουλο, ἐφημέριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.
Εὐελπιστοῦμε, ὅτι μέ τίς εἰσηγήσεις τῶν ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν, κάθε ἀκροατής, θά κατανοήσει τήν πραγματική εἰκόνα τοῦ λεγομένου "Ἐγκεφαλικοῦ Θανάτου" καί θά ἀποκομίσει ὅσα ἐφόδια τοῦχρειάζονται, ὥστε μέ στέρεη πεποίθηση, νά γνωρίζει τήν ὀρθή ἰατρική καί θεολογική θέση.
Ὁ ἄνθρωπος, κατέχοντας μοναδική θέση καί ἀξεπέραστη ἀξία μέσα στήν πλάση τοῦ σύμπαντος, παραδίδεται ὁλοκληρωτικά στά χέρια τοῦ Δημιουργοῦ του. Ἐκεῖνος, ὡς Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦθανάτου, ἔχει τό δικαίωμα τοῦ χρονικοῦ σημείου μεταβάσεως ἑκάστου ἀνθρώπου ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν, καί οὐσιαστικά τῆς προσκλήσεώς του, στήν ἀτελεύτητη χαρά τοῦ Παραδείσου.
Μέ τή διοργάνωση τῆς σημερινῆς ἡμερίδας, ἐπιδιώκεται μιά σφαιρική καί οὐσιαστική ἐνημέρωσηἀπό πρόσωπα φερέγγυα καί μέ βαθύτατη γνώση τοῦ ἀντικειμένου. Καλοσωρίζουμε λοιπόν, τόν κ.Ἀθανάσιο Ἀβραμίδη, Καθηγητή Παθολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, τόν κ. Κωνσταντῖνο Καρακατσάνη, Καθηγητή Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τόν κ. Ἐμμανουήλ Παναγόπουλο, Ἄμισθο Ἐπίκουρο Καθηγητή τῆς Χειρουργικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὅσο καί τούς ἀδελφούς συλλειτουργούς, τόν Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Στέφανο Στεφόπουλο, κληρικό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος καί τόν Αἰδεσιμολογιωτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Κωνσταντῖνο Στρατηγόπουλο, ἐφημέριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.
Εὐελπιστοῦμε, ὅτι μέ τίς εἰσηγήσεις τῶν ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν, κάθε ἀκροατής, θά κατανοήσει τήν πραγματική εἰκόνα τοῦ λεγομένου "Ἐγκεφαλικοῦ Θανάτου" καί θά ἀποκομίσει ὅσα ἐφόδια τοῦχρειάζονται, ὥστε μέ στέρεη πεποίθηση, νά γνωρίζει τήν ὀρθή ἰατρική καί θεολογική θέση.
Ὁ ἄνθρωπος, κατέχοντας μοναδική θέση καί ἀξεπέραστη ἀξία μέσα στήν πλάση τοῦ σύμπαντος, παραδίδεται ὁλοκληρωτικά στά χέρια τοῦ Δημιουργοῦ του. Ἐκεῖνος, ὡς Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦθανάτου, ἔχει τό δικαίωμα τοῦ χρονικοῦ σημείου μεταβάσεως ἑκάστου ἀνθρώπου ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν, καί οὐσιαστικά τῆς προσκλήσεώς του, στήν ἀτελεύτητη χαρά τοῦ Παραδείσου.
