Το Σάββατον, 22αν Απριλίου /5ην Μαΐου 2012, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων η εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου εις την πόλιν Άκκρην – αρχαίαν Πτολεμαΐδα του βορείου Ισραήλ, αριθμούσαν σήμερον περί τους τεσσαράκοντα χιλιάδας κατοίκων.
Εις την πόλιν ταύτην διατηρεί ανέκαθεν το Πατριαρχείον την Ιεράν Μητρόπολιν Πτολεμαΐδος. Εις ταύτην υπάγονται η Ελληνορθόδοξος Αραβόφωνος Κοινότης της Άκκρης και έτεραι δέκα και τρεις Ελληνορθόδοξοι Αραβόφωνοι Κοινότητες του Πατριαρχείου της βορείου ταύτης περιφερείας της δικαιοδοσίας αυτού. Ηγούμενος των Κοινοτήτων τούτων και αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου τα τελευταία έτη είναι ο φίλεργος Αγιοταφίτης Αρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος, ο ανακαινίσας την εν Άκκρη Ιεράν Μονήν του Αγίου Γεωργίου του Πατριαρχείου και διοργανώσας χορωδίαν Βυζαντινής Μουσικής εις την Άκκρην και άλλας κώμας της περιοχής αυτής.
Εις την πόλιν της Άκκρης έφθασεν ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος την πρωΐαν της ως άνω ρηθείσης ημέρας του Σαββάτου, γενόμενος δεκτός εις την είσοδον της πόλεως υπό του ηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, των ιερέων της περιοχής της Άκκρης, των Προσκόπων και της Αστυνομίας.
Τη συνοδεία τούτων ο Μακαριώτατος έφθασεν εις την παραθαλασσίαν Ιεράν Μονήν του Αγίου Γεωργίου του Πατριαρχείου.
Ενταύθα ενδυθείς μανδύαν ο Μακαριώτατος προεξήρξεν της ακολουθίας του Όρθρου μετ’ αρτοκλασίας και της θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού, του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων, Ιερέων της Μητροπόλεως Άκκρης και ιεροδιακόνων.
Οι πιστοί της πόλεως της Άκκρης και των κωμών της περιοχής αυτής προσέτρεξαν αθρόως και συμμετέσχον εν ευλαβεία εις την θείαν Λειτουργίαν.
Εις ταύτην παρέστη ως αντιπρόσωπος της Πρεσβείας της Ελλάδος εις το Ισραήλ κ. Παναγιώτης Σινάνογλου και ο επίτιμος Πρόξενος της Ελλάδος εις Χάϊφαν κ. Κωνσταντίνος Ζηνόβιος μετά της συζύγου αυτού.
Προς τούτους εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. ελληνιστί έχοντα ως έπεται:
«Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς Ουρανόν Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν επινίκιον άδοντας», ψάλλει ο μελωδός της Εκκλησίας μας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
ευλαβείς Χριστιανοί,
Η μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου συνήγαγε πάντας ημάς εις την ιστορικήν και βιβλικήν υμών πόλιν της Παλαιστινιακής γης Άκκρης, ίνα πανηγυρικώς εορτάσωμεν το μέγα και όντως θαυμαστόν μυστήριον της Αναστάσεως του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού.
«Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν Χριστός ο Θεός ημών ημάς διεβίβασεν», αναφωνεί υμνολογικώς ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Αυτή ακριβώς η εκ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν διαβίβασις της ανθρωπίνης ημών φύσεως εν τω σταυρωθέντι και αναστάντι Χριστώ αποτελεί την ουσίαν της Χριστιανικής ημών πίστεως, αλλά και τον σκοπόν της αγίας ημών Εκκλησίας. Αυτήν την πραγματικότητα καταγγέλλομεν και ομολογούμεν πανηγυρικώς δια της εορτής της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. «Εγώ γαρ», λέγει ο Ιησούς, «ειμί η οδός και η αλήθεια», ( Ιωάν. 14,6), «η ανάστασις και η ζωή, ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται• και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα», (Ιωάν. 11, 25-26).
Σχολιάζων τους Κυριακούς τούτους λόγους ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει: «Καρπός γε μην και τιμή της εις Χριστόν πίστεως η αιώνιος ζωή…. ει γαρ δια Χριστόν πάντες ανιστάμεθα, αλλά ζωή αύτη εστίν αληθής το ατελευτήτως εν μακαριότητι ζην• ουδέν γαρ διαφέρει θανάτου το εις κόλασιν αναβιώναι μόνον».
Όντως, αγαπητοί μου, ο καρπός της εις Χριστόν πίστεως είναι η αιώνιος ζωή, την οποίαν εχαρίσατο εις ημάς Αυτός ούτος ο Χριστός, ο Κύριος και Θεός ημών δια της Αναστάσεως Αυτού. Αυτόν τον καρπόν της πίστεως εις Χριστόν, δηλονότι την αιώνιον ζωήν εδήλωσαν και οι μάρτυρες της αγάπης του Χριστού, ιδιαιτέρως ο σήμερον τιμώμενος Άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος, ως λέγει ο μελωδός αυτού: «Της αληθείας το έαρ λαμπρώς εφέστηκε, και νεουργεί την κτίσιν ευσεβεί επιγνώσει, Χριστού του ζωοδότου, όθεν σαφώς, φωτισθείς την διάνοιαν, ο αθλητής του Κυρίου, την εκ διαβολικής πλάνης χερσωθείσαν γην, εκαλλιέργησας και την ακανθώδη θρησκείαν των ειδώλων εκριζώσας της Ορθοδόξου πίστεως κλήμα κατεφύτευσας».
Την πλάνην της θρησκείας των ειδώλων εξέθεσε προφητικώς και ο μαγαλοφωνώτατος Ησαΐας λέγων: «Τις αναγγελεί ταύτα υμίν; αγαγέτωσαν τους μάρτυρας αυτών και δικαιωθήτωσαν και ειπάτωσαν αληθή» (τις εκ των θεών των ειδωλολατρών προεφήτευσε τούτο; η τις εκ των θεών των ειδωλολατρών είπε προφητείαν τινά εν τω παρελθόντι εις υμάς (ω είδωλολάτραι) ;
Ας φέρουν εκείνοι τους μάρτυρας αυτών (δια τας προφητείας των) και ας αποδείξουν ταύτας, ότι ήσαν αληθείς, ότι επηλήθευσαν.
Ερμηνεύων την φωνήν την θεόπνευστον του Ησαΐου, ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει: «Αλλ’ ουδείς ο εκείνους μαρτυρήσας εστιν ούτε μην των εσομένων εξαγγελεύς, πεπλάνηνται οι θεούς είναι νομίσαντες• βέβηλοί εισί και απατεώνες». Αυτήν την πλάνην και το ψεύδος της ειδωλολατρείας κατήγγειλεν μετά παρρησίας λόγω τε και έργω δια του υπέρ της αληθείας του Χριστού μαρτυρικού αίματος αυτού ο Άγιος ημών Γεώργιος, γενόμενος ούτω κοινωνός του θείου και ανεσπέρου φωτός του Χριστού, λέγοντος: «Εγώ ειμι το φως του κόσμου. Ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής», ( Ιωάν. 8,12). Σημειωτέον ότι εδώ, ως ερμηνεύει ο Αμμώνιος, ο Ιησούς «δείκνυσιν ότι αυτός εστι περί ου προανεφωνήθη, ιδού τέθεικά σε εις φως εθνών και ουχ εις των προφητών, αλλά δεσπότης». (Ησαΐου, 42,6).
Ο Γεώργιος, αγαπητοί μου άδελφοί, αναδεικνύεται μέγας της αγάπης του Χριστού μάρτυς, διότι, ως λέγει ο υμνωδός αυτού, «εχάλκευσαν αυτόν κίνδυνοι, εστόμωσαν βάσανοι και ποικίλαι κολάσεις ανήλωσαν σώμα το φύσει φθειρόμενον• ενίκα γαρ ο πόθος την φύσιν (την ανθρωπίνην), δια θανάτου πείθων τον εραστήν διαβήναι προς τον ποθούμενον, Χριστόν τον Θεόν, και Σωτήρα των ψυχών ημών».
Με άλλα λόγια ο θείος ούτος πόθος, ο οποίος ενίκα την ανθρωπίνην φύσιν των φίλων του Χριστού δια θανάτου πείθων αυτούς διαβήναι προς Αυτόν τον Χριστόν, απέβλεπεν ουχί εις αυτόν τούτον τον φυσικόν θάνατον, αλλά εις τον θάνατον του θανάτου, δηλονότι εις την Ανάστασιν του Χριστού. Αφεώρα εις την τελείωσιν της αγάπης του Χριστού, ως παρατηρεί ο Άγιος Κλήμης ο Αλεξανδρεύς: «Τελείωσιν το μαρτύριον καλούμεν ουχ ότι τέλος του βίου ο άνθρωπος έλαβεν, ως οι λοιποί, αλλ’ ότι τέλειον έργον αγάπης ενεδείξατο, (Κλημ. Στρωμ. 4,4), κατά δε τον ιερόν Χρυσόστομον: «μαρτύριον δε χωρίς αγάπης ου μόνον μαθητάς ου ποιεί, αλλ’ ουδέν ωφελεί τι τον υπομένοντα».
Το σταυρικόν πάθος του Χριστού αποτελεί το αποκορύφωμα της αγάπης του Θεού Πατρός προς τον άνθρωπον. Η δε Ανάστασις του Χριστού επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ο άνθρωπος επλάσθη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού. Τούτο δε σημαίνει ότι ο άνθρωπος της φθοράς, δηλαδή της αμαρτίας εν Χριστώ τω αναστάντι ενδύεται αφθαρσίαν και το θνητόν αυτού σώμα αθανασίαν, ως λέγει ο θείος Παύλος: «Δει γαρ το φθαρτόν τούτο σώμα ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν• όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδύσηται αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσηται αθανασίαν, τότε γενήσεται ο λόγος ο γεγραμμένος κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος. Που σου, θάνατε, το κέντρον; που σου άδη το νίκος; το δε κέντρον του θανάτου η αμαρτία, η δε δύναμις της αμαρτίας ο νόμος• τω δε Θεώ χάρις τω διδόντι ημίν το νίκος δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», ( Α’ Κορ. 15, 53-57).
Μάρτυρες αψευδείς του Παυλείου τούτου κηρύγματος αναδεικνύονται οι άγιοι μάρτυρες, οι υπέρ Χριστού αθλήσαντες και στεφανωθέντες, μεταξύ δε αυτών διακρίνεται ο Άγιος Γεώργιος, το καύχημα της αγίας Γης της Παλαιστίνης. Ούτος ο μέγας μάρτυς Γεώργιος κοινωνός γενόμενος του πάθους του απαθούς και της Αναστάσεως του Χριστού μετέσχε της βασιλείας Αυτού, εμπνεόμενος υπό του θείου Παύλου, λέγοντος: « Ημών γαρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, εξ ου και σωτήρα απεκδεχόμεθα, Κύριον Ιησούν Χριστόν, ος μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών εις το γενέσθαι αυτό σύμμορφον τω σώματι της δόξης Αυτού…», (Φιλιππησίους 3, 20-21), ου την εις ετέραν μορφήν μεταποίησιν λέγων διδάσκει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός -άπαγε- την εκ φθοράς δε μάλλον εις αφθαρσίαν εναλλαγήν.
«Θερμοτάτη όθεν πίστει και στοργή τους προσκαλουμένους σε, μάρτυς του Χριστού, στεφηφόρε Γεώργιε, παρεστώς ολόφωτος σεπτώ βήματι του των όλων δεσπόζοντος, σου ταις ικεσίαις και ταις προστασίαις διαφύλαξον τη δυνάμει του Τιμίου Σταυρού και ταις πρεσβείαις της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. Αμήν». Χριστός Ανέστη!
Μετά την θείαν Λειτουργίαν ηκολούθησε η λιτανεία της εικόνος του Αγίου Γεωργίου, των Προσκόπων μετά των τυμπάνων και της μουσικής ακολουθούντων, τρις πέριξ του Ναού, διελθούσα και προ του τάφου του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Άκκρη του Κυπρίου (†1752), υπεράνω του οποίου είναι σκαλισμένον και το εύστοχον επίγραμμα: «Γεώργιος νυν τω Γεωργίω άμα, νέος παλαιώ συνετάχθη ενθάδε».
Μετά την λήξιν της λιτανείας ο Μακαριώτατος, κλήρος και λαός εισήλθον εις το αρχαίον και ανεκαινισμένον ηγουμενείον, ένθα εξεφωνήθησαν αι εόρτιοι προσφωνήσεις, ως του δικαστού κ. Δαούδ Ζένη, του Αναπληρωτού Δημάρχου του Μααλότ και Ταρσίχας κ. Γεωργίου Αμπελίνη, του Αρχηγού της Ισλαμικής Κινήσεως εις Άκκρην κ. Μαχμούδ Σαλάχ, του εκπροσώπου του Εμπορικού Επιμελητηρίου κ. Μουχάμαδ Όδε, του Εκπροσώπου των Προσκόπων κ. Σαφίκ Άμπντο, όστις προσέφερε πίνακα με την παραλίαν της πόλεως της Άκκρης, του κ. Νάσερ Μανάσα εκπροσώπου του Μάτζλις Μίλι -ήτοι του Κοινοτικού Συμβουλίου, όστις και προσέφερε εικόνα της Θεοτόκου εις την Α.Θ.Μ., και του π. Δαούδ, Οικονόμου της κώμης Πκέα, εκπροσώπου των ιερέων της περιοχής Άκκρης.
Επί τούτοις ο Μακαριώτατος επέδωσε δώρον εις τα μέλη της χορωδίας της ιδρυθείσης υπό του Αρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου.
Περαίνων ο Μακαριώτατος, είπεν ότι αύτη είναι μεγάλη ημέρα δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν όλην, ιδία αυτήν της Άκκρης, της εχούσης ως πολιούχον αυτής την Άγιον Γεώργιον και ηυχαρίστησε πάντας τους συμβαλόντας εις την τέλεσιν της πανδήμου εορτής ταύτης της πόλεως, ιδία δε τον Πατριαρχικόν Αυτού Εκπρόσωπον Αρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον.
Μετά ταύτα εις τους άνω χώρους της Μονής, τους καταλλήλως ανακαινισθέντας, ο ηγούμενος Αρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος παρέθεσε πλουσίαν τράπεζαν εξ ιχθύων της πόλεως Άκκρης και εξ άλλων ευγεύστων εδεσμάτων, παρέχων και την υλικήν και σωματικήν ενίσχυσιν και ευφροσύνην εις την προηγηθείσαν πνευματικήν πλουσίαν εκκλησιαστικήν και λειτουργικήν πανδαισίαν
Εις την πόλιν ταύτην διατηρεί ανέκαθεν το Πατριαρχείον την Ιεράν Μητρόπολιν Πτολεμαΐδος. Εις ταύτην υπάγονται η Ελληνορθόδοξος Αραβόφωνος Κοινότης της Άκκρης και έτεραι δέκα και τρεις Ελληνορθόδοξοι Αραβόφωνοι Κοινότητες του Πατριαρχείου της βορείου ταύτης περιφερείας της δικαιοδοσίας αυτού. Ηγούμενος των Κοινοτήτων τούτων και αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου τα τελευταία έτη είναι ο φίλεργος Αγιοταφίτης Αρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος, ο ανακαινίσας την εν Άκκρη Ιεράν Μονήν του Αγίου Γεωργίου του Πατριαρχείου και διοργανώσας χορωδίαν Βυζαντινής Μουσικής εις την Άκκρην και άλλας κώμας της περιοχής αυτής.
Εις την πόλιν της Άκκρης έφθασεν ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος την πρωΐαν της ως άνω ρηθείσης ημέρας του Σαββάτου, γενόμενος δεκτός εις την είσοδον της πόλεως υπό του ηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, των ιερέων της περιοχής της Άκκρης, των Προσκόπων και της Αστυνομίας.
Τη συνοδεία τούτων ο Μακαριώτατος έφθασεν εις την παραθαλασσίαν Ιεράν Μονήν του Αγίου Γεωργίου του Πατριαρχείου.
Ενταύθα ενδυθείς μανδύαν ο Μακαριώτατος προεξήρξεν της ακολουθίας του Όρθρου μετ’ αρτοκλασίας και της θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού, του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων, Ιερέων της Μητροπόλεως Άκκρης και ιεροδιακόνων.
Οι πιστοί της πόλεως της Άκκρης και των κωμών της περιοχής αυτής προσέτρεξαν αθρόως και συμμετέσχον εν ευλαβεία εις την θείαν Λειτουργίαν.
Εις ταύτην παρέστη ως αντιπρόσωπος της Πρεσβείας της Ελλάδος εις το Ισραήλ κ. Παναγιώτης Σινάνογλου και ο επίτιμος Πρόξενος της Ελλάδος εις Χάϊφαν κ. Κωνσταντίνος Ζηνόβιος μετά της συζύγου αυτού.
Προς τούτους εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. ελληνιστί έχοντα ως έπεται:
«Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς Ουρανόν Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν επινίκιον άδοντας», ψάλλει ο μελωδός της Εκκλησίας μας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
ευλαβείς Χριστιανοί,
Η μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου συνήγαγε πάντας ημάς εις την ιστορικήν και βιβλικήν υμών πόλιν της Παλαιστινιακής γης Άκκρης, ίνα πανηγυρικώς εορτάσωμεν το μέγα και όντως θαυμαστόν μυστήριον της Αναστάσεως του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού.
«Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν Χριστός ο Θεός ημών ημάς διεβίβασεν», αναφωνεί υμνολογικώς ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Αυτή ακριβώς η εκ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν διαβίβασις της ανθρωπίνης ημών φύσεως εν τω σταυρωθέντι και αναστάντι Χριστώ αποτελεί την ουσίαν της Χριστιανικής ημών πίστεως, αλλά και τον σκοπόν της αγίας ημών Εκκλησίας. Αυτήν την πραγματικότητα καταγγέλλομεν και ομολογούμεν πανηγυρικώς δια της εορτής της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. «Εγώ γαρ», λέγει ο Ιησούς, «ειμί η οδός και η αλήθεια», ( Ιωάν. 14,6), «η ανάστασις και η ζωή, ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται• και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα», (Ιωάν. 11, 25-26).
Σχολιάζων τους Κυριακούς τούτους λόγους ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει: «Καρπός γε μην και τιμή της εις Χριστόν πίστεως η αιώνιος ζωή…. ει γαρ δια Χριστόν πάντες ανιστάμεθα, αλλά ζωή αύτη εστίν αληθής το ατελευτήτως εν μακαριότητι ζην• ουδέν γαρ διαφέρει θανάτου το εις κόλασιν αναβιώναι μόνον».
Όντως, αγαπητοί μου, ο καρπός της εις Χριστόν πίστεως είναι η αιώνιος ζωή, την οποίαν εχαρίσατο εις ημάς Αυτός ούτος ο Χριστός, ο Κύριος και Θεός ημών δια της Αναστάσεως Αυτού. Αυτόν τον καρπόν της πίστεως εις Χριστόν, δηλονότι την αιώνιον ζωήν εδήλωσαν και οι μάρτυρες της αγάπης του Χριστού, ιδιαιτέρως ο σήμερον τιμώμενος Άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος, ως λέγει ο μελωδός αυτού: «Της αληθείας το έαρ λαμπρώς εφέστηκε, και νεουργεί την κτίσιν ευσεβεί επιγνώσει, Χριστού του ζωοδότου, όθεν σαφώς, φωτισθείς την διάνοιαν, ο αθλητής του Κυρίου, την εκ διαβολικής πλάνης χερσωθείσαν γην, εκαλλιέργησας και την ακανθώδη θρησκείαν των ειδώλων εκριζώσας της Ορθοδόξου πίστεως κλήμα κατεφύτευσας».
Την πλάνην της θρησκείας των ειδώλων εξέθεσε προφητικώς και ο μαγαλοφωνώτατος Ησαΐας λέγων: «Τις αναγγελεί ταύτα υμίν; αγαγέτωσαν τους μάρτυρας αυτών και δικαιωθήτωσαν και ειπάτωσαν αληθή» (τις εκ των θεών των ειδωλολατρών προεφήτευσε τούτο; η τις εκ των θεών των ειδωλολατρών είπε προφητείαν τινά εν τω παρελθόντι εις υμάς (ω είδωλολάτραι) ;
Ας φέρουν εκείνοι τους μάρτυρας αυτών (δια τας προφητείας των) και ας αποδείξουν ταύτας, ότι ήσαν αληθείς, ότι επηλήθευσαν.
Ερμηνεύων την φωνήν την θεόπνευστον του Ησαΐου, ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει: «Αλλ’ ουδείς ο εκείνους μαρτυρήσας εστιν ούτε μην των εσομένων εξαγγελεύς, πεπλάνηνται οι θεούς είναι νομίσαντες• βέβηλοί εισί και απατεώνες». Αυτήν την πλάνην και το ψεύδος της ειδωλολατρείας κατήγγειλεν μετά παρρησίας λόγω τε και έργω δια του υπέρ της αληθείας του Χριστού μαρτυρικού αίματος αυτού ο Άγιος ημών Γεώργιος, γενόμενος ούτω κοινωνός του θείου και ανεσπέρου φωτός του Χριστού, λέγοντος: «Εγώ ειμι το φως του κόσμου. Ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής», ( Ιωάν. 8,12). Σημειωτέον ότι εδώ, ως ερμηνεύει ο Αμμώνιος, ο Ιησούς «δείκνυσιν ότι αυτός εστι περί ου προανεφωνήθη, ιδού τέθεικά σε εις φως εθνών και ουχ εις των προφητών, αλλά δεσπότης». (Ησαΐου, 42,6).
Ο Γεώργιος, αγαπητοί μου άδελφοί, αναδεικνύεται μέγας της αγάπης του Χριστού μάρτυς, διότι, ως λέγει ο υμνωδός αυτού, «εχάλκευσαν αυτόν κίνδυνοι, εστόμωσαν βάσανοι και ποικίλαι κολάσεις ανήλωσαν σώμα το φύσει φθειρόμενον• ενίκα γαρ ο πόθος την φύσιν (την ανθρωπίνην), δια θανάτου πείθων τον εραστήν διαβήναι προς τον ποθούμενον, Χριστόν τον Θεόν, και Σωτήρα των ψυχών ημών».
Με άλλα λόγια ο θείος ούτος πόθος, ο οποίος ενίκα την ανθρωπίνην φύσιν των φίλων του Χριστού δια θανάτου πείθων αυτούς διαβήναι προς Αυτόν τον Χριστόν, απέβλεπεν ουχί εις αυτόν τούτον τον φυσικόν θάνατον, αλλά εις τον θάνατον του θανάτου, δηλονότι εις την Ανάστασιν του Χριστού. Αφεώρα εις την τελείωσιν της αγάπης του Χριστού, ως παρατηρεί ο Άγιος Κλήμης ο Αλεξανδρεύς: «Τελείωσιν το μαρτύριον καλούμεν ουχ ότι τέλος του βίου ο άνθρωπος έλαβεν, ως οι λοιποί, αλλ’ ότι τέλειον έργον αγάπης ενεδείξατο, (Κλημ. Στρωμ. 4,4), κατά δε τον ιερόν Χρυσόστομον: «μαρτύριον δε χωρίς αγάπης ου μόνον μαθητάς ου ποιεί, αλλ’ ουδέν ωφελεί τι τον υπομένοντα».
Το σταυρικόν πάθος του Χριστού αποτελεί το αποκορύφωμα της αγάπης του Θεού Πατρός προς τον άνθρωπον. Η δε Ανάστασις του Χριστού επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ο άνθρωπος επλάσθη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού. Τούτο δε σημαίνει ότι ο άνθρωπος της φθοράς, δηλαδή της αμαρτίας εν Χριστώ τω αναστάντι ενδύεται αφθαρσίαν και το θνητόν αυτού σώμα αθανασίαν, ως λέγει ο θείος Παύλος: «Δει γαρ το φθαρτόν τούτο σώμα ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν• όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδύσηται αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσηται αθανασίαν, τότε γενήσεται ο λόγος ο γεγραμμένος κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος. Που σου, θάνατε, το κέντρον; που σου άδη το νίκος; το δε κέντρον του θανάτου η αμαρτία, η δε δύναμις της αμαρτίας ο νόμος• τω δε Θεώ χάρις τω διδόντι ημίν το νίκος δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», ( Α’ Κορ. 15, 53-57).
Μάρτυρες αψευδείς του Παυλείου τούτου κηρύγματος αναδεικνύονται οι άγιοι μάρτυρες, οι υπέρ Χριστού αθλήσαντες και στεφανωθέντες, μεταξύ δε αυτών διακρίνεται ο Άγιος Γεώργιος, το καύχημα της αγίας Γης της Παλαιστίνης. Ούτος ο μέγας μάρτυς Γεώργιος κοινωνός γενόμενος του πάθους του απαθούς και της Αναστάσεως του Χριστού μετέσχε της βασιλείας Αυτού, εμπνεόμενος υπό του θείου Παύλου, λέγοντος: « Ημών γαρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, εξ ου και σωτήρα απεκδεχόμεθα, Κύριον Ιησούν Χριστόν, ος μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών εις το γενέσθαι αυτό σύμμορφον τω σώματι της δόξης Αυτού…», (Φιλιππησίους 3, 20-21), ου την εις ετέραν μορφήν μεταποίησιν λέγων διδάσκει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός -άπαγε- την εκ φθοράς δε μάλλον εις αφθαρσίαν εναλλαγήν.
«Θερμοτάτη όθεν πίστει και στοργή τους προσκαλουμένους σε, μάρτυς του Χριστού, στεφηφόρε Γεώργιε, παρεστώς ολόφωτος σεπτώ βήματι του των όλων δεσπόζοντος, σου ταις ικεσίαις και ταις προστασίαις διαφύλαξον τη δυνάμει του Τιμίου Σταυρού και ταις πρεσβείαις της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. Αμήν». Χριστός Ανέστη!
Μετά την θείαν Λειτουργίαν ηκολούθησε η λιτανεία της εικόνος του Αγίου Γεωργίου, των Προσκόπων μετά των τυμπάνων και της μουσικής ακολουθούντων, τρις πέριξ του Ναού, διελθούσα και προ του τάφου του Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Άκκρη του Κυπρίου (†1752), υπεράνω του οποίου είναι σκαλισμένον και το εύστοχον επίγραμμα: «Γεώργιος νυν τω Γεωργίω άμα, νέος παλαιώ συνετάχθη ενθάδε».
Μετά την λήξιν της λιτανείας ο Μακαριώτατος, κλήρος και λαός εισήλθον εις το αρχαίον και ανεκαινισμένον ηγουμενείον, ένθα εξεφωνήθησαν αι εόρτιοι προσφωνήσεις, ως του δικαστού κ. Δαούδ Ζένη, του Αναπληρωτού Δημάρχου του Μααλότ και Ταρσίχας κ. Γεωργίου Αμπελίνη, του Αρχηγού της Ισλαμικής Κινήσεως εις Άκκρην κ. Μαχμούδ Σαλάχ, του εκπροσώπου του Εμπορικού Επιμελητηρίου κ. Μουχάμαδ Όδε, του Εκπροσώπου των Προσκόπων κ. Σαφίκ Άμπντο, όστις προσέφερε πίνακα με την παραλίαν της πόλεως της Άκκρης, του κ. Νάσερ Μανάσα εκπροσώπου του Μάτζλις Μίλι -ήτοι του Κοινοτικού Συμβουλίου, όστις και προσέφερε εικόνα της Θεοτόκου εις την Α.Θ.Μ., και του π. Δαούδ, Οικονόμου της κώμης Πκέα, εκπροσώπου των ιερέων της περιοχής Άκκρης.
Επί τούτοις ο Μακαριώτατος επέδωσε δώρον εις τα μέλη της χορωδίας της ιδρυθείσης υπό του Αρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου.
Περαίνων ο Μακαριώτατος, είπεν ότι αύτη είναι μεγάλη ημέρα δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν όλην, ιδία αυτήν της Άκκρης, της εχούσης ως πολιούχον αυτής την Άγιον Γεώργιον και ηυχαρίστησε πάντας τους συμβαλόντας εις την τέλεσιν της πανδήμου εορτής ταύτης της πόλεως, ιδία δε τον Πατριαρχικόν Αυτού Εκπρόσωπον Αρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον.
Μετά ταύτα εις τους άνω χώρους της Μονής, τους καταλλήλως ανακαινισθέντας, ο ηγούμενος Αρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος παρέθεσε πλουσίαν τράπεζαν εξ ιχθύων της πόλεως Άκκρης και εξ άλλων ευγεύστων εδεσμάτων, παρέχων και την υλικήν και σωματικήν ενίσχυσιν και ευφροσύνην εις την προηγηθείσαν πνευματικήν πλουσίαν εκκλησιαστικήν και λειτουργικήν πανδαισίαν
