Υψηλά ιστάμενο εκκλησιαστικό πρόσωπο, με το οποίο μας συνδέουν άρρηκτοι πνευματικοί δεσμοί, καθώς μόλις είχαμε επιστρέψει από το Detroit των ΗΠΑ, με μια πικρόχολη διάθεση μας ερώτησε: «Πως πήγε το μπαλέτο»; Επειδή λοιπόν είναι πιθανόν καί άλλοι εκκλησιαστικοί παράγοντες να έκαμαν τον ίδιο συλλογισμό, γι αυτό προβαίνουμε στη σημερινή μας ανάρτηση. Ελπίζουμε πως και οι μη καλής πίστεως αδελφοί μας να πεισθούν, ότι η μετάβασή μας στο Detroit υπαγορεύθηκε από ιεραποστολική διάθεση. " Τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω" ( Απ. Παύλοσ Α΄Κορινθ. 9, 22).
Εμείς, λοιπόν, από τις 22 έως τις 29 Μαρτίου 2012 είχαμε συνοδεύσει μία Ομάδα νέων και νεανίδων - Μέλη του Χορευτικού Ομίλου Αιγίου, επιστημόνων κατά το πλείστον- στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, έπειτα από πρόσκληση των Παραγόντων της Ελληνικής Παροικίας του Detroit, για να γιορτάσουμε εκεί την επέτειο του 1821, με πρωταρχικό -γιατί δε όχι και μοναδικό- κίνητρο να πλησιάσουμε τα νέα αυτά παιδιά και να τους δώσουμε το στίγμα, ότι η Εκκλησία είναι μια ζεστή αγκαλιά για όλους μικρούς και μεγάλους!
Αίγιον, 14 Μαΐου 2012
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Εμείς, λοιπόν, από τις 22 έως τις 29 Μαρτίου 2012 είχαμε συνοδεύσει μία Ομάδα νέων και νεανίδων - Μέλη του Χορευτικού Ομίλου Αιγίου, επιστημόνων κατά το πλείστον- στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, έπειτα από πρόσκληση των Παραγόντων της Ελληνικής Παροικίας του Detroit, για να γιορτάσουμε εκεί την επέτειο του 1821, με πρωταρχικό -γιατί δε όχι και μοναδικό- κίνητρο να πλησιάσουμε τα νέα αυτά παιδιά και να τους δώσουμε το στίγμα, ότι η Εκκλησία είναι μια ζεστή αγκαλιά για όλους μικρούς και μεγάλους!
Δευτερευόντως, το ταξίδι στο Detroit, προσωπικά για τον χαράσσοντα αυτές τις γραμμές, ήταν και μία πρόκληση, μια δοκιμή, ένα τέστ πνευματικής ισχύος και αντοχής, για το «άν και κατά πόσο περνάει ακόμη ή μπογιά του στη νεολαία!». Μπορεί άραγε ένας κληρικός -πού έχει περάσει πια τα εβδομήντα τρία χρόνια της ζωής του- να προσεγγίζει και να εμπνέει πειστικά τους σημερινούς νέους των είκοσι, είκοσι δύο και είκοσι πέντε ετών; Θα είχε άραγε να τους προσφέρει κάτι και μάλιστα ζώντας τόσο κοντά μαζί τους από το πρωΐ μέχρι το βράδυ»;
Επιστρέφοντας, λοιπόν, από μία ιδιότυπη ιεραποστολική αποστολή, θα περίμενε να ερωτηθή από τον εκκλησιαστικό του περίγυρο για το αν και κατά πόσον ή παρουσία του εκεί ήταν αποδεκτή από αυτά τα νέα παιδιά, για την κατάσταση του ελληνικού στοιχείου στο Detroit, για το έργο της Εκκλησίας εκεί κ.ά. Αντί όλων αυτών απ’ αυτό το υψηλά ιστάμενο εκκλησιαστικό πρόσωπο δέχθηκε την πικρόχολη ερώτηση«πως πήγε το μπαλέτο στην Αμερική»; Η αναπάντεχη αυτή ερώτηση σαν δηλητηριώδες βέλος πλήγωσε την ευαίσθητη ψυχή μας!
Να όμως, ότι ο Πανάγαθος Θεός δεν αφήνει απαρηγόρητα τα παιδιά Του! Εκτός από την προσωπική του βαθμολόγηση, ο χαράσσων τις γραμμές αυτές είχε την ευλογία να λάβει από το Θεό και την «έξωθεν καλήν μαρτυρίαν» (Α΄Τιμοθ. 3,7), τόσον αναγκαία για τον κληρικό, μάλιστα δε για τον Επίσκοπο. Η καλή αυτή μαρτυρία είχε τέσσερες (4) πτυχές ή εκφάνσεις:
α) πρώτη ήλθε η από 12ης Απριλίου εγκάρδια επιστολή της Αντιδημάρχου Πολιτισμού του Δήμου Αιγιαλείας κυρίας Βασιλικής Ψυχράμη, η οποία είχε συνοδεύσει την αποστολή στο Detroit ως εκπρόσωπος του κ. Δημάρχου,
β) έπειτα ήλθε η από 30ής Απριλίου επίσης πολύ συγκινητική ευχαριστήρια επιστολή της Διοικήσεως του Χορευτικού Ομίλου Αιγίου, την οποίαν υπογράφουν η Πρόεδρος του Σωματείου κυρία Ελένη Αρβανίτη-Καφεντζή, η οποία ωσαύτως είχε συνοδεύσει το Χορευτικό Όμιλο, και του Γραμματέως κ. Σπ. Αργυροπούλου,
γ) ακολoύθησε η από το Detroit επιστολή του Γραμματέως της Μητροπόλεως κ. Αlex Radulescu και, τέλος,
δ) ως κορυφαία μαρτυρία ήλθε το δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδος «ΤΥΠΟΣ της Αιγιάλειας» της 10ης Μαΐου με τίτλο «Ο Αμβρόσιος κοντά στη νεολαία!», όπου δημοσιεύεται σχετική έρευνα από τα νεανικά πρόσωπα, τους Χορευτές. Από το ρεπορτάζ της κυρίας Μαρίας Στιβακτοπούλου-Προδρομάκη συνάγεται το συμπέρασμα, ότι «το ταξίδι στην Αμερική ήταν μια εμπειρία για όλους».
α) πρώτη ήλθε η από 12ης Απριλίου εγκάρδια επιστολή της Αντιδημάρχου Πολιτισμού του Δήμου Αιγιαλείας κυρίας Βασιλικής Ψυχράμη, η οποία είχε συνοδεύσει την αποστολή στο Detroit ως εκπρόσωπος του κ. Δημάρχου,
β) έπειτα ήλθε η από 30ής Απριλίου επίσης πολύ συγκινητική ευχαριστήρια επιστολή της Διοικήσεως του Χορευτικού Ομίλου Αιγίου, την οποίαν υπογράφουν η Πρόεδρος του Σωματείου κυρία Ελένη Αρβανίτη-Καφεντζή, η οποία ωσαύτως είχε συνοδεύσει το Χορευτικό Όμιλο, και του Γραμματέως κ. Σπ. Αργυροπούλου,
γ) ακολoύθησε η από το Detroit επιστολή του Γραμματέως της Μητροπόλεως κ. Αlex Radulescu και, τέλος,
δ) ως κορυφαία μαρτυρία ήλθε το δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδος «ΤΥΠΟΣ της Αιγιάλειας» της 10ης Μαΐου με τίτλο «Ο Αμβρόσιος κοντά στη νεολαία!», όπου δημοσιεύεται σχετική έρευνα από τα νεανικά πρόσωπα, τους Χορευτές. Από το ρεπορτάζ της κυρίας Μαρίας Στιβακτοπούλου-Προδρομάκη συνάγεται το συμπέρασμα, ότι «το ταξίδι στην Αμερική ήταν μια εμπειρία για όλους».
Για την ιστορία και μόνο δημοσιεύουμε τα προαναφερθέντα στοιχεία, όχι βέβαια για να προβάλλουμε την αναξιότητά μας, αλλά για να διδαχθούν και άλλοι, ότι όταν οι άνθρωποι μας πληγώνουν, τότε ο Θεός μας παρηγορεί με το δικό Του τρόπο. Από τα στοιχεία αυτά αντλήσαμε νέες δυνάμεις για την περαιτέρω ιερή διακονία μας. Ο Θεός μας ελέησε! Αλλά και οι άνθρωποι με το δικό τους τρόπο μας είπαν «ΝΑΙ! η μπογιά σου, Δεσπότη μας, περνάει ακόμη και σήμερα, περνάει στην νεολαία και όχι μόνο! Ο λόγος σου και η παρουσία σου, με την Χάρη Κυρίου, μπορούν ακόμη να μας διδάσκουν και να μας εμπνέουν»!
'Επειτα από όλα αυτά, αγαπητοί μου φίλοι, ο Αμβρόσιος παραμένει ένας ευτελής και ανάξιος δούλος του Ιησού Χριστού και συγχρόνως ένας διάκονος του παρά Κυρίου εμπιστευθέντος εις αυτόν ποιμνίου. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μαζί τον καλόν αγώνα της πίστεως για να βιώνουμε την εν Χριστώ ζωή. «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νύν και έως του αιώνος» Αμήν.
Αίγιον, 14 Μαΐου 2012
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
