τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν Μουσικῆς, λόγῳ τῆς ἐξ ὑπαιτιότητος ὡρισμένων Ἱεροψαλτῶν ἐφαρμοζομένης θεωρητικῆς ἐργασίας κατ᾿ ἀρχήν μέν ἀνεπαισθήτως, σύν τῷ χρόνῳ δέ συστηματικώτερον, κυκλοφορησάσης δέ ἐν ἔτει 1982 ὑπό τήν ὀνομασίαν «Μέθοδος τῆς Ἑλληνικῆς Μουσικῆς-Θεωρητικόν» καί δημιουργησάσης ἀνήσυχον κατάστασιν, δηλοῖ ὅτι:
1. Ἀπορρίπτει καί καταδικάζει τάς εἰς βάρος τοῦ κύρους τῶν ἀποφάσεων τῆς Μητρός Ἐκκλησίας διενεργουμένας αὐτοβούλους, ἀνευθύνους καί κραυγαλέας παλινῳδίας, ὡς καί προσπαθείας διαδόσεως τοῦ ὡς ἄνω χαρακτηρισθέντος παρῳχημένου καί ὀθνείου πρός τήν ἐπικρατοῦσαν κανονικήν τάξιν τῆς θεωρίας καί πράξεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν Μουσικῆς «Θεωρητικοῦ».
2. Καταγγέλλει πᾶσαν παράνομον καί ξένην πρός τά κρατοῦντα ἐνέργειαν ἀλλοιώσεως, παραποιήσεως καί παραχαράξεως κατά τό δοκοῦν ἀρχαίων μουσικῶν ἔργων μουσουργῶν, ἐπισήμως ἀνεγνωρισμένων ὑπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, καί
3. Ὡς μουσικόν σύστημα ἐν τῇ Ἐκκλησιαστικῇ ἡμῶν Μουσικῇ ἀναγνωρίζει, ἐφαρμόζει καί διδάσκει κατά τήν τε θεωρίαν, τήν πρᾶξιν καί τήν παράδοσιν, τό ἐν ἔτεσι 1812-1814, ὑπό τῶν Τριῶν Διδασκάλων, Χρυσάνθου Μητροπολίτου Προύσης, Γρηγορίου Πρωτοψάλτου καί Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος, ὡς «Νέαν Μέθοδον Ἀναλυτικῆς Σημειογραφίας τῶν μουσικῶν μελῶν», θεμελιωθέν καί ὑπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ἐγκριθέν.
Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 28ῃ Μαΐου 2012
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου
