Ο Όρθρος της Κυριακής 1 Ιουλίου - Δ´ Ματθαίου - Κο­σμᾶ καὶ Δα­μι­α­νοῦ τῶν ἀ­ναρ­γύ­ρων

akolouthies.wordpress.com

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Με­τὰ τὸν Ἑ­ξά­ψαλ­μον,
Συ­να­πτὴ με­γά­λη, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα...
Ἦ­χος γ´.
Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν· εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου.
Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.
Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...
Στίχ. β´. Πάν­τα τὰ ἔ­θνη ἐ­κύ­κλω­σάν με, καὶ τῷ ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου ἠ­μυ­νά­μην αὐ­τούς.
Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...
Στίχ. γ´. Πα­ρὰ Κυ­ρί­ου ἐ­γέ­νε­το αὕ­τη, καί ἐ­στι θαυ­μα­στὴ ἐν ὀ­φθαλ­μοῖς ἡ­μῶν.
Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος γ´.

Εὐ­φραι­νέ­σθω τὰ οὐ­ρά­νι­α, ἀ­γαλ­λι­ά­σθω τὰ ἐ­πί­γει­α, ὅ­τι ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, ὁ Κύ­ρι­ος· ἐ­πά­τη­σε τῷ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον· πρω­τό­το­κος τῶν νε­κρῶν ἐ­γέ­νε­το· ἐκ κοι­λί­ας ᾅ­δου ἐρ­ρύ­σα­το ἡ­μᾶς, καὶ πα­ρέ­σχε τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα. Τῶν Ἁ­γί­ων. Ἦ­χος πλ. δ´.

Ἅ­γι­οι Ἀ­νάρ­γυ­ροι καὶ θαυ­μα­τουρ­γοί, ἐ­πι­σκέ­ψα­σθε τὰς ἀ­σθε­νεί­ας ἡ­μῶν· δω­ρε­ὰν ἐ­λά­βε­τε, δω­ρε­ὰν δό­τε ἡ­μῖν.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὁ δι᾿ ἡ­μᾶς γεν­νη­θεὶς ἐκ Παρ­θέ­νου, καὶ σταύ­ρω­σιν ὑ­πο­μεί­νας Ἀ­γα­θέ, ὁ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον σκυ­λεύ­σας, καὶ ἔ­γερ­σιν δεί­ξας ὡς Θε­ός, μὴ πα­ρί­δῃς οὓς ἔ­πλα­σας τῇ χει­ρί σου· δεῖ­ξον τὴν φι­λαν­θρω­πί­αν σου Ἐ­λε­ῆ­μον· δέ­ξαι τὴν τε­κοῦ­σάν σε Θε­ο­τό­κον, πρε­σβεύ­ου­σαν ὑ­πὲρ ἡ­μῶν, καὶ σῶ­σον Σω­τὴρ ἡ­μῶν, λα­ὸν ἀ­πε­γνω­σμέ­νον.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· 

Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

* * *

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

[Τὸ Ψαλ­τή­ρι­ον καὶ ὁ Ἄ­μω­μος]

Με­τὰ τὴν α´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος γ´.

Χρι­στὸς ἐκ νε­κρῶν ἐ­γή­γερ­ται, ἡ ἀ­παρ­χὴ τῶν κε­κοι­μη­μέ­νων· ὁ Πρω­τό­το­κος τῆς κτί­σε­ως, καὶ δη­μι­ουρ­γὸς πάν­των τῶν γε­γο­νό­των, τὴν κα­τα­φθα­ρεῖ­σαν φύ­σιν τοῦ γέ­νους ἡ­μῶν, ἐν ἑ­αυ­τῷ ἀ­νε­καί­νι­σεν. Οὐ­κέ­τι θά­να­τε κυ­ρι­εύ­εις· ὁ γὰρ τῶν ὅ­λων Δε­σπό­της, τὸ κρά­τος σου κα­τέ­λυ­σε.

Δό­ξα.

Σαρ­κὶ τοῦ θα­νά­του γευ­σά­με­νος Κύ­ρι­ε, τὸ πι­κρὸν τοῦ θα­νά­του, ἐ­ξέ­τε­μες τῇ ἐ­γέρ­σει σου, καὶ τὸν ἄν­θρω­πον κατ᾿ αὐ­τοῦ ἐ­νί­σχυ­σας, τῆς ἀρ­χαί­ας κα­τά­ρας τὴν ἧτ­ταν ἀ­να­κα­λού­με­νος. Ὁ ὑ­πε­ρα­σπι­στὴς τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν, Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Σὲ τὴν με­σι­τεύ­σα­σαν τὴν σω­τη­ρί­αν τοῦ γέ­νους ἡ­μῶν, ἀ­νυ­μνοῦ­μεν Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· ἐν τῇ σαρ­κὶ γὰρ τῇ ἐκ σοῦ προσ­λη­φθεί­σῃ, ὁ Υἱ­ός σου καὶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, τὸ δι­ὰ σταυ­ροῦ κα­τα­δε­ξά­με­νος πά­θος, ἐ­λυ­τρώ­σα­το ἡ­μᾶς, ἐκ φθο­ρᾶς ὡς φι­λάν­θρω­πος.

Με­τὰ τὴν β´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἦ­χος γ´. Τὴν ὡ­ραι­ό­τη­τα.

Τὸ ἀ­ναλ­λοί­ω­τον τὸ τῆς θε­ό­τη­τος, καὶ τὸ ἑ­κού­σι­ον πά­θος σου Κύ­ρι­ε, εἰς ἑ­αυ­τὸν κα­τα­πλα­γείς, ὁ ᾅ­δης ἐ­πω­δύ­ρε­το· Τρέ­μω τὴν τοῦ σώ­μα­τος, μὴ φθα­ρεῖ­σαν ὑ­πό­στα­σιν· βλέ­πω τὸν ἀ­ό­ρα­τον, μυ­στι­κῶς πο­λε­μοῦν­τά με· δι­ὸ καὶ οὓς κα­τέ­χω κραυ­γά­ζου­σι· Δό­ξα Χρι­στὲ τῇ ἀ­να­στά­σει σου.

Δό­ξα.

Τὸ ἀ­κα­τά­λη­πτον τὸ τῆς σταυ­ρώ­σε­ως, καὶ ἀ­νερ­μή­νευ­τον τὸ τῆς ἐ­γέρ­σε­ως, θε­ο­λο­γοῦ­μεν οἱ πι­στοί, ἀ­πόρ­ρη­τον μυ­στή­ρι­ον· σή­με­ρον γὰρ θά­να­τος, καὶ ὁ ᾅ­δης ἐ­σκύ­λευ­ται, γέ­νος δὲ ἀν­θρώ­πι­νον, ἀ­φθαρ­σί­αν ἐν­δέ­δυ­ται· δι­ὸ καὶ εὐ­χα­ρί­στως κραυ­γά­ζο­μεν· Δό­ξα Χρι­στὲ τῇ ἀ­να­στά­σει σου.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τὸν ἀ­κα­τά­λη­πτον καὶ ἀ­πε­ρί­γρα­πτον, τὸν ὁ­μο­ού­σι­ον, Πα­τρὶ καὶ Πνεύ­μα­τι, ἐν τῇ γα­στρί σου μυ­στι­κῶς, ἐ­χώ­ρη­σας Θε­ο­μῆ­τορ· μί­αν καὶ ἀ­σύγ­χυ­τον, τῆς Τρι­ά­δος ἐ­νέρ­γει­αν, ἔ­γνω­μεν τῷ τό­κῳ σου, ἐν τῷ κό­σμῳ δο­ξά­ζε­σθαι· δι­ὸ καὶ εὐ­χα­ρί­στως βο­ῶ­μέν σοι· Χαῖ­ρε ἡ Κε­χα­ρι­τω­μέ­νη.

* * *

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

[Με­τὰ τὸν Ἄ­μω­μον, τὰ Εὐ­λο­γη­τά­ρι­α]

Ἦ­χος πλ. α´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τῶν ἀγ­γέ­λων ὁ δῆ­μος * κα­τε­πλά­γη ὁ­ρῶν σε * ἐν νε­κροῖς λο­γι­σθέν­τα, * τοῦ θα­νά­του δέ, Σῶ­τερ, * τὴν ἰ­σχὺν κα­θε­λόν­τα * καὶ σὺν ἑ­αυ­τῷ * τὸν Ἀ­δὰμ ἐ­γεί­ραν­τα * καὶ ἐξ ᾅ­δου * πάν­τας ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τα.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τί τὰ μύ­ρα * συμ­πα­θῶς τοῖς δά­κρυ­σιν, * ὦ μα­θή­τρι­αι, κιρ­νᾶ­τε; * ὁ ἀ­στρά­πτων * ἐν τῷ τά­φῳ ἄγ­γε­λος * προ­σε­φθέγ­γε­το ταῖς μυ­ρο­φό­ροις· * Ἴ­δε­τε ὑ­μεῖς * τὸν τά­φον καὶ ἥ­σθη­τε· * ὁ Σω­τὴρ γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Λί­αν πρω­ῒ * μυ­ρο­φό­ροι ἔ­δρα­μον * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου θρη­νο­λο­γοῦ­σαι· * ἀλλ᾿ ἐ­πέ­στη * πρὸς αὐ­τὰς ὁ ἄγ­γε­λος καὶ εἶ­πε· * Θρή­νου ὁ και­ρὸς * πέ­παυ­ται· μὴ κλαί­ε­τε· * τὴν ἀ­νά­στα­σιν δὲ * ἀ­πο­στό­λοις εἴ­πα­τε.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Μυ­ρο­φό­ροι γυ­ναῖ­κες * με­τὰ μύ­ρων ἐλ­θοῦ­σαι * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου, Σῶ­τερ, * ἐ­νη­χοῦν­το, ἀγ­γέ­λου * πρὸς αὐ­τὰς φθεγ­γο­μέ­νου· * Τί με­τὰ νε­κρῶν * τὸν ζῶν­τα λο­γί­ζε­σθε; * ὡς Θε­ὸς γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Προ­σκυ­νοῦ­μεν Πα­τέ­ρα * καὶ τὸν τού­του Υἱ­όν τε * καὶ τὸ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, * τὴν ἁ­γί­αν Τρι­ά­δα * ἐν μι­ᾷ τῇ οὐ­σί­ᾳ, * σὺν τοῖς Σε­ρα­φὶμ * κρά­ζον­τες τὸ Ἅ­γι­ος, * ἅ­γι­ος, ἅ­γι­ος εἶ, Κύ­ρι­ε.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ζω­ο­δό­την τε­κοῦ­σα, * ἐ­λυ­τρώ­σω, Παρ­θέ­νε, * τὸν Ἀ­δὰμ ἁ­μαρ­τί­ας· * χαρ­μο­νὴν δὲ τῇ Εὔ­ᾳ * ἀν­τὶ λύ­πης πα­ρέ­σχες· * ῥεύ­σαν­τα ζω­ῆς, * ἴ­θυ­νε πρὸς ταύ­την δὲ * ὁ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θεὶς * Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α· δό­ξα σοι ὁ Θε­ός. (ἐκ γ´)

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· 

Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ταί Σου...

* * *

ΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ

Ἡ Ὑ­πα­κο­ή. Ἦ­χος γ´.

Ἐκ­πλήτ­των τῇ ὁ­ρά­σει, δρο­σί­ζων τοῖς ῥή­μα­σιν, ὁ ἀ­στρά­πτων Ἄγ­γε­λος, ταῖς Μυ­ρο­φό­ροις ἔ­λε­γε· Τὸν ζῶν­τα τί ζη­τεῖ­τε ἐν μνή­μα­τι; ἠ­γέρ­θη κε­νώ­σας τὰ μνή­μα­τα· τῆς φθο­ρᾶς ἀλ­λοι­ω­τήν, γνῶ­τε τὸν ἀ­ναλ­λοί­ω­τον· εἴ­πα­τε τῷ Θε­ῷ· Ὡς φο­βε­ρὰ τὰ ἔρ­γα σου! ὅ­τι τὸ γέ­νος ἔ­σω­σας τῶν ἀν­θρώ­πων.

Οἱ Ἀ­να­βαθ­μοί. Ἦ­χος γ´.

Ἀν­τί­φω­νον Α´.

Τὴν αἰχ­μα­λω­σί­αν Σι­ών, σὺ ἐ­ξεί­λου ἐκ Βα­βυ­λῶ­νος, κἀ­μὲ ἐκ τῶν πα­θῶν, πρὸς ζω­ὴν ἕλ­κυ­σον Λό­γε.

Ἐν τῷ νό­τῳ οἱ σπεί­ρον­τες, δά­κρυ­σιν ἐν­θέ­οις, θε­ρι­οῦ­σι στά­χυ­ας, ἐν χα­ρᾷ ἀ­ει­ζω­ΐ­ας.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, πᾶ­σα ἀ­γα­θο­δω­ρί­α, ὡς Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ συ­να­στρά­πτει· ἐν ᾧ τὰ πάν­τα ζῇ καὶ κι­νεῖ­ται.

Ἀν­τί­φω­νον Β´.

Ἐ­ὰν μὴ Κύ­ρι­ος οἰ­κο­δο­μή­σῃ οἶ­κον τῶν ἀ­ρε­τῶν, μά­την κο­πι­ῶ­μεν· τὴν δὲ ψυ­χὴν σκέ­πον­τος, οὐ­δεὶς ἡ­μῶν πορ­θεῖ­ται τὴν πό­λιν.

Τοῦ καρ­ποῦ τῆς γα­στρός, τῷ Πνεύ­μα­τι υἱ­ο­ποι­η­τῶς σοι τῷ Χρι­στῷ, ὡς Πα­τρὶ οἱ Ἅ­γι­οι πάν­το­τε εἰ­σί.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, ἐν­θε­ω­ρεῖ­ται πᾶ­σα ἁ­γι­ό­της, σο­φί­α· οὐ­σι­οῖ πᾶ­σαν γὰρ κτί­σιν· αὐ­τῷ λα­τρεύ­σω­μεν, Θε­ὸς γὰρ ὡς Πα­τρί τε, καὶ Λό­γῳ.

Ἀν­τί­φω­νον Γ´.

Οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, μα­κά­ρι­οι, τρί­βους βα­δι­οῦν­ται τῶν ἐν­το­λῶν, φά­γον­ται, ζω­η­ρὰν γὰρ παγ­καρ­πί­αν.

Κύ­κλῳ τῆς τρα­πέ­ζης σου εὐ­φράν­θη­τι, κα­θο­ρῶν σου ποι­με­νάρ­χα, τὰ ἔκ­γο­να φέ­ρον­τα, κλά­δους ἀ­γα­θο­ερ­γί­ας.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, ὁ πᾶς πλοῦ­τος τῆς δό­ξης, ἐξ οὗ χά­ρις καὶ ζω­ὴ πά­σῃ τῇ κτί­σει· σὺν Πα­τρὶ γάρ, ἀ­νυ­μνεῖ­ται καὶ τῷ Λό­γῳ.

Προ­κεί­με­νον. Ψαλ­μὸς Ϟε´ (95).

Εἴ­πα­τε ἐν τοῖς ἔ­θνε­σιν, ὅ­τι Κύ­ρι­ος ἐ­βα­σί­λευ­σε· καὶ γὰρ κα­τώρ­θω­σε τὴν οἰ­κου­μέ­νην, ἥ­τις οὐ σα­λευ­θή­σε­ται. (δίς)

Στίχ. ᾌ­σα­τε τῷ Κυ­ρί­ῳ ᾆ­σμα και­νόν, ᾄ­σα­τε τῷ Κυ­ρί­ῳ πᾶ­σα ἡ γῆ.

Εἴ­πα­τε ἐν τοῖς ἔ­θνε­σιν...

* * *

ΤΑΞΙΣ ΕΩΘΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ...

Ἀ­μήν. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Στίχ. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Αἰ­νε­σά­τω πνο­ὴ… πᾶ­σα τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Καὶ ὑ­πὲρ τοῦ κα­τα­ξι­ω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς τῆς ἀ­κρο­ά­σε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σω­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (γ´)

Ὁ δι­ά­κο­νος· Σο­φί­α· ὀρ­θοί· ἀ­κού­σω­μεν τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Καὶ τῷ Πνεύ­μα­τί σου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Πρό­σχω­μεν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἀ­να­γι­νώ­σκει 

τὸ ἐν­δι­ά­τα­κτον ἑ­ω­θι­νὸν Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.

Ἑ­ωθινὸν Δ´

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν (κδ´ 1-12).

Τῇ μι­ᾷ τῶν σαβ­βά­των ὄρ­θρου βα­θέ­ος ἦλ­θον γυ­ναῖ­κες ἐ­πὶ τὸ μνῆ­μα φέ­ρου­σαι ἃ ἡ­τοί­μα­σαν ἀ­ρώ­μα­τα, καί τι­νες σὺν αὐ­ταῖς. Εὗ­ρον δὲ τὸν λί­θον ἀ­πο­κε­κυ­λι­σμέ­νον ἀ­πὸ τοῦ μνη­μεί­ου, καὶ εἰ­σελ­θοῦ­σαι οὐχ εὗ­ρον τὸ σῶ­μα τοῦ Κυ­ρί­ου Ἰ­η­σοῦ. Καὶ ἐ­γέ­νε­το ἐν τῷ δι­α­πο­ρεῖ­σθαι αὐ­τὰς πε­ρὶ τού­του καὶ ἰ­δοὺ ἄν­δρες δύ­ο ἐ­πέ­στη­σαν αὐ­ταῖς ἐν ἐ­σθή­σε­σιν ἀ­στρα­πτού­σαις. Ἐμ­φό­βων δὲ γε­νο­μέ­νων αὐ­τῶν καὶ κλι­νου­σῶν τὸ πρό­σω­πον εἰς τὴν γῆν εἶ­πον πρὸς αὐ­τάς· Τί ζη­τεῖ­τε τὸν ζῶν­τα με­τὰ τῶν νε­κρῶν; Οὐκ ἔ­στιν ὧ­δε, ἀλλ᾿ ἠ­γέρ­θη· μνή­σθη­τε ὡς ἐ­λά­λη­σεν ὑ­μῖν ἔ­τι ὢν ἐν τῇ Γα­λι­λαί­ᾳ, λέ­γων ὅ­τι δεῖ τὸν υἱ­ὸν τοῦ ἀν­θρώ­που πα­ρα­δο­θῆ­ναι εἰς χεῖ­ρας ἀν­θρώ­πων ἁ­μαρ­τω­λῶν καὶ σταυ­ρω­θῆ­ναι, καὶ τῇ τρί­τῃ ἡ­μέ­ρᾳ ἀ­να­στῆ­ναι. Καὶ ἐ­μνή­σθη­σαν τῶν ῥη­μά­των αὐ­τοῦ, καὶ ὑ­πο­στρέ­ψα­σαι ἀ­πὸ τοῦ μνη­μεί­ου ἀ­πήγ­γει­λαν ταῦ­τα πάν­τα τοῖς ἕν­δε­κα καὶ πᾶ­σι τοῖς λοι­ποῖς. Ἦ­σαν δὲ ἡ Μα­γδα­λη­νὴ Μα­ρί­α καὶ Ἰ­ω­άν­να καὶ Μα­ρί­α Ἰ­α­κώ­βου καὶ αἱ λοι­παὶ σὺν αὐ­ταῖς, αἳ ἔ­λε­γον πρὸς τοὺς ἀ­πο­στό­λους ταῦ­τα. Καὶ ἐ­φά­νη­σαν ἐ­νώ­πι­ον αὐ­τῶν ὡ­σεὶ λῆ­ρος τὰ ῥή­μα­τα αὐ­τῶν, καὶ ἠ­πί­στουν αὐ­ταῖς. Ὁ δὲ Πέ­τρος ἀ­να­στὰς ἔ­δρα­μεν ἐ­πὶ τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ πα­ρα­κύ­ψας βλέ­πει τὰ ὀ­θό­νι­α κεί­με­να μό­να, καὶ ἀ­πῆλ­θε πρὸς ἑ­αυ­τὸν θαυ­μά­ζων τὸ γε­γο­νός.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ Προ­ε­στὼς ἢ ὁ Ἀ­να­γνώ­στης·

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, * προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, * τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. * Τὸν σταυ­ρόν σου, Χρι­στέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν * καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­μνοῦ­μεν καὶ δο­ξά­ζο­μεν· * σὺ γὰρ εἶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν, * τὸ ὄ­νο­μά σου ὀ­νο­μά­ζο­μεν. * Δεῦ­τε πάν­τες οἱ πι­στοὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν * τὴν τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­αν ἀ­νά­στα­σιν· * ἰ­δοὺ γὰρ ἦλ­θε δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ * χα­ρὰ ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ. * Δι­ὰ παν­τὸς εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦ­μεν τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ. * Σταυ­ρὸν γὰρ ὑ­πο­μεί­νας δι᾿ ἡ­μᾶς, * θα­νά­τῳ θά­να­τον ὤ­λε­σεν.

Οἱ χο­ροὶ ψάλ­λουν ἀν­τι­φω­νι­κῶς κα­τὰ στί­χον τὸν ν´ ψαλ­μόν, προ­τάσ­σον­τες (ἐν Κυ­ρι­α­κῇ) τὴν προ­φώ­νη­σιν Ἐ­λε­ῆ­μον.

Ἦ­χος β´.

Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νόν με ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σόν με.

Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός.

Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πι­όν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῇς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαί σε.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σέ με ἡ μή­τηρ μου.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θει­αν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φι­α τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι.

Ῥαν­τι­εῖς με ὑσ­σώ­πῳ, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς με, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι.

Ἀ­κου­τι­εῖς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην· ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να.

Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τὰς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον.

Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σου, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξόν με.

Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τὰς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι.

Ῥῦ­σαί με ἐξ αἱ­μά­των, ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου.

Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου.

Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις.

Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον· καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει.

Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ών, καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ.

Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.

Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ρι­όν σου μό­σχους.

Ἐν Κυ­ρι­α­κῇ προ­στί­θε­ται εἰς τὸν τε­λευ­ταῖ­ον στί­χον τὸ ἐ­φύ­μνι­ον· Καὶ ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός.

Δό­ξα.

Ταῖς τῶν Ἀ­πο­στό­λων * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θε­ο­τό­κου * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ τὸ πεν­τη­κο­στά­ρι­ον. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἀ­να­στὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, * κα­θὼς προ­εῖ­πεν, * ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * τὴν αἰ­ώ­νι­ον ζω­ὴν * καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Σῶ­σον, ὁ Θε­ός, τὸν λα­όν Σου... Κύριε, ἐ­λέ­η­σον (ιβ´). Ἐ­λέ­ει καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς... Ἀμήν.

* * *

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Οἱ Κα­νό­νες· ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος καὶ τῶν Ἁ­γί­ων.

ᾨ­δὴ α´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος εἰς δ´.

Ἦ­χος γ´. Ὁ Εἱρ­μός.

Ὁ τὰ ὕ­δα­τα πά­λαι, νεύ­μα­τι θεί­ῳ, εἰς μί­αν συ­να­γω­γὴν συ­να­θροί­σας, καὶ τε­μὼν θά­λασ­σαν, Ἰσ­ρα­η­λί­τῃ λα­ῷ, οὗ­τος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δε­δο­ξα­σμέ­νος ὑ­πάρ­χει· αὐ­τῷ μό­νῳ ᾄ­σω­μεν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ὁ τὴν γῆν κα­τα­κρί­νας τῷ πα­ρα­βάν­τι, ἱ­δρῶ­τος φέ­ρειν καρ­πὸν τὰς ἀ­κάν­θας, ἀ­καν­θῶν στέ­φα­νον ἐκ πα­ρα­νό­μου χει­ρός, οὗ­τος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, σω­μα­τι­κῶς δε­δεγ­μέ­νος, τὴν κα­τά­ραν ἔ­λυ­σεν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Νι­κη­τὴς τρο­παι­οῦ­χος κα­τὰ θα­νά­του, ὁ θά­να­τον δε­δυ­κὼς ἀ­νε­δεί­χθη· πα­θη­τὴν σάρ­κα γὰρ ἐμ­ψυ­χω­μέ­νην λα­βών, οὗ­τος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, καὶ συμ­πλα­κεὶς τῷ τυ­ράν­νῳ, πάν­τας συ­να­νέ­στη­σεν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ἀ­λη­θῆ Θε­ο­τό­κον πάν­τα τὰ ἔ­θνη, δο­ξά­ζει σε τὴν ἀ­σπό­ρως τε­κοῦ­σαν· ὑ­πο­δὺς μή­τραν γὰρ ἡ­γι­α­σμέ­νην τὴν σήν, οὗ­τος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, τὸ καθ᾿ ἡ­μᾶς οὐ­σι­ώ­θη, καὶ Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος, ἐκ σοῦ γε­γέν­νη­ται.

Ὁ Κα­νὼν τῶν Ἁ­γί­ων, οὗ ἡ Ἀ­κρο­στι­χίς· 

Κλει­νοὺς ἰ­α­τροὺς τῶν βρο­τῶν μέλ­πειν θέ­μις. Ἰ­ω­σήφ.

Ἦ­χος πλ. β´. Ὡς ἐν ἠ­πεί­ρῳ πε­ζεύ­σας.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Κα­τα­στρα­πτό­με­νοι δό­ξῃ τῇ θε­ϊ­κῇ, φω­ταυ­γεῖς Ἀ­νάρ­γυ­ροι, κα­ταυ­γά­σα­τε ἡ­μῶν, τὰς ψυ­χὰς σκε­δά­ζον­τες πα­θῶν, τὴν ἀ­χλὺν ὅ­πως ὑ­μᾶς πί­στει γε­ραί­ρω­μεν.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Λυ­μαν­τι­κῶν κα­θαρ­θέν­τες πρώ­ην πα­θῶν, πό­νων ἐ­πι­δό­σε­σιν, ἐκ­κα­θαί­ρε­τε ἡ­μῶν, χα­λε­πὰ νο­σή­μα­τα σο­φοί, καὶ τοὺς πό­νους τῶν ψυ­χῶν ἐ­πι­κου­φί­ζε­τε.

Δό­ξα.

Ἐκ τοῦ τῶν ὅ­λων Δε­σπό­του τὰς δω­ρε­άς, εἰ­λη­φό­τες Ἅ­γι­οι, τῶν θαυ­μά­των δω­ρε­άν, τὰ ἡ­μῶν ἰ­ά­σα­σθε πολ­λά, καὶ δυ­σί­α­τα σαρ­κὸς πά­θη δε­ό­με­θα.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Νό­μου τῆς φύ­σε­ως δί­χα τί­κτεις Ἁ­γνή, τὸν τοῦ νό­μου πά­ρο­χον, Ἰ­η­σοῦν τὸν λυ­τρω­τήν· ὃν δυ­σώ­πει ῥύ­σα­σθαι ἡ­μᾶς, Θε­ο­τό­κε τῶν πολ­λῶν ἀ­νο­μι­ῶν ἡ­μῶν.

ᾨ­δὴ γ´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος.

Ἦ­χος γ´. Ὁ Εἱρ­μός.

Ὁ ἐκ μὴ ὄν­των τὰ πάν­τα πα­ρα­γα­γών, τῷ Λό­γῳ κτι­ζό­με­να, τε­λει­ού­με­να Πνεύ­μα­τι, Παν­το­κρά­τορ ὕ­ψι­στε, ἐν τῇ ἀ­γά­πῃ τῇ σῇ στε­ρέ­ω­σόν με.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Δι­ὰ Σταυ­ροῦ σου ᾐ­σχύν­θη ὁ ἀ­σε­βής· εἰρ­γά­σα­το βό­θρον γάρ, ὃν ὀ­ρύ­ξας εἰ­σπέ­πτω­κε· τα­πει­νῶν ὑ­ψώ­θη δέ, Χρι­στὲ τὸ κέ­ρας ἐν τῇ σῇ ἀ­να­στά­σει.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Τῆς εὐ­σε­βεί­ας τὸ κή­ρυγ­μα τῶν ἐ­θνῶν, ὡς ὕ­δωρ ἐ­κά­λυ­ψε τὰς θα­λάσ­σας Φι­λάν­θρω­πε· ἀ­να­στὰς ἐκ τά­φου γάρ, τὸ τῆς Τρι­ά­δος ἀ­πε­κά­λυ­ψας φέγ­γος.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Δε­δο­ξα­σμέ­να λε­λά­λην­ται πε­ρὶ σοῦ, ἡ πό­λις ἡ ἔμ­ψυ­χος, τοῦ ἀ­εὶ βα­σι­λεύ­ον­τος· δι­ὰ σοῦ γὰρ Δέ­σποι­να, τοῖς ἐ­πὶ γῆς Θε­ὸς συ­να­νε­στρά­φη.

Τῳν Ἁ­γί­ων. Οὐκ ἔ­στιν ἅ­γι­ος ὡς σύ.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ὁ κό­σμος ᾄ­δει τὰς ὑ­μῶν, Ἅ­γι­οι καθ᾿ ἑ­κά­στην, πολ­λὰς εὐ­ερ­γε­σί­ας, καὶ θαυ­μά­των τὴν πλη­θύν, θαυ­μα­τουρ­γοὶ ἰ­α­τροί, τῶν Ἀγ­γέ­λων, ὄν­τως ἰ­σο­στά­σι­οι.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ὑ­μᾶς τοὺς δύ­ο φω­ταυ­γεῖς, δυ­σω­ποῦ­μεν ἀ­στέ­ρας, τοὺς ἐν ὕ­ψει κει­μέ­νους, Ἐκ­κλη­σί­ας μυ­στι­κῶς, Κο­σμᾶ καὶ Δα­μι­α­νέ, τὰς καρ­δί­ας, πάν­των κα­ταυ­γά­ζε­τε.

Δό­ξα.

Ἰ­δοὺ συ­νή­θροι­σται λα­ός, Ἅ­γι­οι παν­τα­χό­θεν, τοῦ ὑ­μῶν ἀ­νυ­μνῆ­σαι, τὰς με­γί­στας δω­ρε­άς, ἐν τῷ τε­μέ­νει ὑ­μῶν· ἀλ­λὰ πάν­των, τὰς εὐ­χὰς πλη­ρώ­σα­τε.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ἁ­γί­α Δέ­σποι­να ἁ­γνή, ὑ­πε­ρά­γι­ον Λό­γον, σω­μα­τώ­σα­σα λό­γῳ, τῶν ἀ­λό­γων με πα­θῶν, ὑ­μνοῦν­τά σε εὐ­σε­βῶς, θεί­οις λό­γοις, λύ­τρω­σαι πα­νά­μω­με.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· 

Ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν...

* * *

ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τῶν Ἁ­γί­ων.

Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος β´.

Οἱ τὴν χά­ριν λα­βόν­τες τῶν ἰ­α­μά­των, ἐ­φα­πλοῦ­τε τὴν ῥῶ­σιν τοῖς ἐν ἀ­νάγ­καις, Ἰ­α­τροὶ θαυ­μα­τουρ­γοὶ ἔν­δο­ξοι. Ἀλ­λὰ τῇ ὑ­μῶν ἐ­πι­σκέ­ψει, καὶ τῶν πο­λε­μί­ων τὰ θρά­ση κα­τα­βάλ­λε­τε, τὸν κό­σμον ἰ­ώ­με­νοι ἐν τοῖς θαύ­μα­σι.

Ὁ Οἶ­κος.

Πά­σης συ­νέ­σε­ως καὶ σο­φί­ας, ὑ­πέρ­κει­ται ὁ λό­γος τῶν σο­φῶν ἰ­α­τρῶν, καὶ πᾶ­σι γνῶ­σιν πα­ρέ­χου­σι· τοῦ γὰρ Ὑ­ψί­στου χά­ριν λα­βόν­τες, ἀ­ο­ρά­τως τὴν ῥῶ­σιν δω­ροῦν­ται πᾶ­σιν· ὅ­θεν κἀ­μοὶ δι­η­γή­σε­ως χά­ριν δε­δώ­ρην­ται, ὑ­μνῆ­σαι ὡς θε­ο­φό­ρους, εὐ­α­ρέ­στους Χρι­στοῦ καὶ θε­ρά­πον­τας, ἰ­α­μά­των πλή­θη πα­ρέ­χον­τας· ἀλ­γη­δό­νων γὰρ πάν­τας λυ­τροῦν­ται, τὸν κό­σμον ἰ­ώ­με­νοι ἐν τοῖς θαύ­μα­σι.

Με­σῴ­δι­ον Κά­θι­σμα ἐκ τοῦ Μη­ναί­ου.

Ἦ­χος πλ. δ´. Τὴν Σο­φί­αν καὶ Λό­γον.

Ἰ­α­μά­των δο­τῆ­ρες θαυ­μα­τουρ­γοί, καὶ θαυ­μά­των λαμ­πτῆ­ρες φω­τα­γω­γοί, πᾶ­σιν ἀ­νε­δεί­χθη­τε, τῇ τοῦ Πνεύ­μα­τος χά­ρι­τι· τῶν γὰρ πα­θῶν τὴν φλό­γα, τῇ πί­στει δρο­σί­ζον­τες, τῶν πι­στῶν ἐν ταύ­τῃ, τὸ φρό­νη­μα θάλ­πε­τε· ὅ­θεν ἰ­α­τρεῖ­ον, τῶν ψυ­χῶν κε­κτη­μέ­νοι, τὸν θεῖ­ον να­ὸν ὑ­μῶν, ἐν αὐ­τῷ κα­τα­φεύ­γο­μεν, θε­ο­φό­ροι Ἀ­νάρ­γυ­ροι. Πρε­σβεύ­σα­τε Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ, τῶν πται­σμά­των ἄ­φε­σιν δω­ρή­σα­σθαι, τοῖς ἑ­ορ­τά­ζου­σι πό­θῳ, τὴν ἁ­γί­αν μνή­μην ὑ­μῶν.

Δό­ξα. Τὸ αὐ­τό. Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Πει­ρα­σμοῖς πο­λυ­πλό­κοις πε­ρι­πε­σών, ἐξ ἐ­χθρῶν ἀ­ο­ρά­των καί ὁ­ρα­τῶν, τῷ σά­λῳ συ­νέ­χο­μαι, τῶν ἀ­μέ­τρων πται­σμά­των μου, καὶ ὡς ἔ­χων ἀν­τί­λη­ψιν, καὶ σκέ­πην σε ἄ­χραν­τε, τῷ λι­μέ­νι προ­στρέ­χω, τῆς σῆς ἀ­γα­θό­τη­τος· ὅ­θεν Πα­να­γί­α, τὸν ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τα, ἀ­σπό­ρως ἱ­κέ­τευ­ε, ὑ­πὲρ πάν­των τῶν δού­λων σου, τῶν ἀ­παύ­στως ὑ­μνούν­των σε, πρε­σβεύ­ου­σα αὐ­τῷ ἐ­κτε­νῶς, τῶν πται­σμά­των ἄ­φε­σιν δω­ρή­σα­σθαι, τοῖς προ­σκυ­νοῦ­σιν ἐν πί­στει, τὸν τό­κον σου Ἄ­χραν­τε.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· 

Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βα­σι­λεύς...

* * *

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τὰ Ἀ­να­στά­σι­μα.

Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος γ´. Ἡ παρ­θέ­νος σή­με­ρον.

Ἐ­ξα­νέ­στης σή­με­ρον, ἀ­πὸ τοῦ τά­φου Οἰ­κτίρ­μον, καὶ ἡ­μᾶς ἐ­ξή­γα­γες, ἐκ τῶν πυ­λῶν τοῦ θα­νά­του· σή­με­ρον Ἀ­δὰμ χο­ρεύ­ει, καὶ χαί­ρει Εὔ­α, ἅ­μα δέ, καὶ οἱ Προ­φῆ­ται σὺν Πα­τρι­άρ­χαις, ἀ­νυ­μνοῦ­σιν ἀ­κα­τα­παύ­στως, τὸ θεῖ­ον κρά­τος τῆς ἐ­ξου­σί­ας σου.

Ὁ Οἶ­κος.

Ὁ οὐ­ρα­νὸς καὶ ἡ γῆ σή­με­ρον χο­ρευ­έ­τω­σαν, καὶ Χρι­στὸν τὸν Θε­ὸν ὁ­μο­φρό­νως ὑ­μνεί­τω­σαν, ὅ­τι τοὺς δε­σμί­ους ἐκ τῶν τά­φων ἀ­νέ­στη­σε. Συγ­χαί­ρει πᾶ­σα ἡ κτί­σις, προ­σφέ­ρου­σα ἐ­πά­ξι­α ᾄ­σμα­τα, τῷ πάν­των Κτί­στῃ καὶ Λυ­τρω­τῇ ἡ­μῶν· ὅ­τι τοὺς βρο­τοὺς ἐξ ᾅ­δου σή­με­ρον, ὡς ζω­ο­δό­της συ­να­νελ­κύ­σας, πρὸς οὐ­ρα­νοὺς συ­να­νυ­ψοῖ, καὶ κα­ταρ­ράσ­σει τοῦ ἐ­χθροῦ τὰς ἐ­πάρ­σεις, καὶ πύ­λας τοῦ ᾅ­δου δι­α­θλάτ­τει, τῷ θεί­ῳ κρά­τει τῆς ἐ­ξου­σί­ας αὑ­τοῦ.

Συ­να­ξά­ρι­ον.

Μὴν Ἰ­ού­λι­ος, ἔ­χων ἡ­μέ­ρας λα´.

Ἡ ἡ­μέ­ρα ἔ­χει ὥ­ρας ιδ´ καὶ ἡ νὺξ ὥ­ρας ι´.

Τῇ Α´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νός, μνή­μη τῶν Ἁ­γί­ων καὶ θαυ­μα­τουρ­γῶν Ἀ­ναρ­γύ­ρων Κο­σμᾶ καὶ Δα­μι­α­νοῦ, τῶν ἐν Ῥώ­μῃ τε­λει­ω­θέν­των.

Στίχ. Βο­λαῖς ἀ­δελ­φοὺς οὐ δι­έ­σπων οἱ λί­θοι,
Ὡς εἰς ἓν ἄμ­φω συμ­πε­πη­γό­τας λί­θον.

Πρώ­τη Ἰ­ου­λί­οι­ο λί­θοι­σιν Ἀ­νάρ­γυ­ροι ἤ­θλουν.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Βα­σι­λεί­ου, τοῦ συ­στη­σα­μέ­νου τὴν Μο­νὴν τοῦ Βα­θέ­ος Ῥύ­α­κος.

Στίχ. Ὤ­φθης ἀ­λη­θῶς Βα­σί­λει­ος πράγ­μα­τι,
Ὡς βα­σι­λεύ­σας τῶν πα­θῶν τῶν ἀ­λό­γων.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου Πέ­τρου, πα­τρι­κί­ου γε­νο­μέ­νου, τοῦ ἐν τοῖς Εὐ­άν­δρου.

Στίχ. Δό­ξαν λι­πὼν γῆς καὶ τὰ τῆς γῆς ἡ­δέ­α,
Θα­νὼν με­τέ­σχεν οὐ­ρα­νοῦ δό­ξης Πέ­τρος.

Ὁ Ὅ­σι­ος Λέ­ων ὁ ἐ­ρη­μί­της, γυ­μνὸς δι­ά­γων, ἐν εἰ­ρή­νῃ τε­λει­οῦ­ται.

Στίχ. Οὐ σαρ­κὶ πει­σθεὶς πρὶν θα­νεῖν Εὔ­ᾳ, Λέ­ων,
Ὡς πρῶ­τος Ἀ­δάμ, γυ­μνὸς ὤν, οὐκ ᾐ­σχύ­νου.

Οἱ Ἅ­γι­οι Δι­σχί­λι­οι Μάρ­τυ­ρες, ξί­φει τε­λει­οῦν­ται.

Στίχ. Ξί­φος πα­τάσ­σει χι­λι­αν­δρί­ας δύ­ο,
Σε­πτῶν ἀ­θλη­τῶν, ὧν μα­κρὰν δει­λαν­δρί­α.

Ὁ Ἅ­γι­ος Μάρ­τυς Μαυ­ρί­κι­ος, μέ­λι­τι χρι­σθεὶς καὶ ὑ­πὸ με­λισ­σῶν δα­κνό­με­νος, τε­λει­οῦ­ται.

Στίχ. Ὁ Μαυ­ρί­κι­ος γυ­μνὸς ἐγ­χρι­σθεὶς μέ­λι,
Κρί­νει με­λισ­σῶν ἡ­δὺ τὰς τρώ­σεις μέ­λι.

Οἱ Ἅ­γι­οι Εἴ­κο­σι Πέν­τε Μάρ­τυ­ρες οἱ ἐν Νι­κο­μη­δεί­ᾳ, πυ­ρὶ τε­λει­οῦν­ται.

Στίχ. Ἀ­ριθ­μὸς ἀν­δρῶν ἠν­θρα­κω­μέ­νων κύ­κλος.
Τὸ πεν­τά­κις γὰρ πέν­τε δῆ­λον ὡς κύ­κλος.

Ὁ Ἅ­γι­ος Μάρ­τυς Κων­σταν­τῖ­νος καὶ οἱ σὺν αὐ­τῷ ξί­φει τε­λει­οῦν­ται.

Στίχ. Εἰ καὶ πα­τάσ­σει, Κων­σταν­τῖ­νε, τῷ ξί­φει,
Καὶ νε­κρὸς ἐ­χθρὸν σὺ πα­τάσ­σεις Κυ­ρί­ου.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Λε­ον­τί­ου τοῦ Ῥαν­τα­ούτς.

Στίχ. Τὸν μυρ­μη­κο­λέ­ον­τα νι­κή­σας Λέ­ων,
Ἐξ Ἰ­ού­δα λέ­ον­τος Χρι­στοῦ ἐ­στέ­φθης.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, πρώ­τῃ Κυ­ρι­α­κῇ τοῦ Ἰ­ου­λί­ου, ἐν τῇ Ἱ­ε­ρᾷ Ἀρ­χι­ε­πι­σκο­πῇ Κρή­της, Σύ­να­ξις τε­λεῖ­ται πάν­των τῶν ἐν τῇ Με­γα­λο­νή­σῳ ταύ­τῃ δι­α­λαμ­ψάν­των Ἁ­γί­ων.

Στίχ. Κρή­τη χο­ρεύ­ει τι­μῶ­σα ἐγ­κω­μί­οις,
Τί­μι­ον δῆ­μον Ἁ­γί­ων θε­ο­φό­ρων.

Κρή­τη λι­γαί­νει χο­ρὸν Ἁ­γί­ων πα­νευ­κλε­ῶν.

Ταῖς αὐ­τῶν πρε­σβεί­αις, ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.

* * *

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ

Τῆς Θε­ο­τό­κου.

Ψάλ­λον­ται ἀ­πὸ τῆς 22ας Σε­πτεμ­βρί­ου μέ­χρι τῆς 7ης Νο­εμ­βρί­ου, ἀ­πὸ τῆς 10ης Φε­βρου­α­ρί­ου μέ­χρι τῆς ἐ­νάρ­ξε­ως τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου, τῇ Β´, Δ´ καὶ Ε´ Κυ­ρι­α­κῇ τῶν νη­στει­ῶν καὶ ἀ­πὸ τῆς Κυ­ρι­α­κῆς τῶν ἁ­γί­ων Πάν­των μέ­χρι τῆς 26ης Ἰ­ου­λί­ου.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος δ´.

Ἀ­νοί­ξω τὸ στό­μα μου * καὶ πλη­ρω­θή­σε­ται Πνεύ­μα­τος * καὶ λό­γον ἐ­ρεύ­ξο­μαι * τῇ βα­σι­λί­δι Μη­τρί· * καὶ ὀ­φθή­σο­μαι * φαι­δρῶς πα­νη­γυ­ρί­ζων * καὶ ᾄ­σω γη­θό­με­νος * ταύ­της τὰ θαύ­μα­τα.

ᾨ­δὴ γ´.

Τοὺς σοὺς ὑ­μνο­λό­γους, Θε­ο­τό­κε, * ἡ ζῶ­σα καὶ ἄ­φθο­νος πη­γή, * θί­α­σον συγ­κρο­τή­σαν­τας * πνευ­μα­τι­κόν, στε­ρέ­ω­σον· * καὶ ἐν τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου * στε­φά­νων δό­ξης ἀ­ξί­ω­σον.

ᾨ­δὴ δ´.

Τὴν ἀ­νε­ξι­χνί­α­στον θεί­αν βου­λὴν * τῆς ἐκ τῆς Παρ­θέ­νου σαρ­κώ­σε­ως * σοῦ τοῦ ὑ­ψί­στου * ὁ προ­φή­της Ἀβ­βα­κοὺμ * κα­τα­νο­ῶν ἐ­κραύ­γα­ζε· * Δό­ξα τῇ δυ­νά­μει σου, Κύ­ρι­ε.

ᾨ­δὴ ε´.

Ἐ­ξέ­στη τὰ σύμ­παν­τα * ἐ­πὶ τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου· * σὺ γάρ, ἀ­πει­ρό­γα­με Παρ­θέ­νε, * ἔ­σχες ἐν μή­τρᾳ * τὸν ἐ­πὶ πάν­των Θε­ὸν * καὶ τέ­το­κας ἄ­χρο­νον Υἱ­όν, * πᾶ­σι τοῖς ὑ­μνοῦ­σί σε * σω­τη­ρί­αν βρα­βεύ­ον­τα.

ᾨ­δὴ ς´.

Τὴν θεί­αν ταύ­την καὶ πάν­τι­μον * τε­λοῦν­τες ἑ­ορ­τὴν οἱ θε­ό­φρο­νες * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος * δεῦ­τε τὰς χεῖ­ρας κρο­τή­σω­μεν, * τὸν ἐξ αὐ­τῆς τε­χθέν­τα * Θε­ὸν δο­ξά­ζον­τες.

ᾨ­δὴ ζ´.

Οὐκ ἐ­λά­τρευ­σαν * τῇ κτί­σει οἱ θε­ό­φρο­νες * πα­ρὰ τὸν κτί­σαν­τα· * ἀλ­λὰ πυ­ρὸς ἀ­πει­λὴν * ἀν­δρεί­ως πα­τή­σαν­τες * χαί­ρον­τες ἔ­ψαλ­λον· * Ὑ­πε­ρύ­μνη­τε, * ὁ τῶν πα­τέ­ρων Κύ­ρι­ος * καὶ Θε­ός, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

ᾨ­δὴ η´.

Αἰ­νοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ προ­σκυ­νοῦ­μεν 

τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦν­τες καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦν­τες αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Παῖ­δας εὐ­α­γεῖς ἐν τῇ κα­μί­νῳ * ὁ τό­κος τῆς Θε­ο­τό­κου δι­ε­σώ­σα­το, * τό­τε μὲν τυ­πού­με­νος· * νῦν δὲ ἐ­νερ­γού­με­νος * τὴν οἰ­κου­μέ­νην ἅ­πα­σαν * ἀ­γεί­ρει ψάλ­λου­σαν· * Τὸν Κύ­ρι­ον ὑ­μνεῖ­τε τὰ ἔρ­γα * καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε * εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶ­νας.

* * *

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τὴν Θε­ο­τό­κον καὶ μη­τέ­ρα τοῦ φω­τός, ἐν ὕ­μνοις τι­μῶν­τες με­γα­λύ­νο­μεν.

Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Στίχ. α´. Με­γα­λύ­νει ἡ ψυ­χή μου τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ ἠ­γαλ­λί­α­σε τὸ πνεῦ­μά μου ἐ­πὶ τῷ Θε­ῷ τῷ σω­τῆ­ρί μου.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Στίχ. β´. Ὅ­τι ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν τῆς δού­λης αὐ­τοῦ· ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­πὸ τοῦ νῦν μα­κα­ρι­οῦ­σί με πᾶ­σαι αἱ γε­νε­αί.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. γ´. Ὅ­τι ἐ­ποί­η­σέ μοι με­γα­λεῖ­α ὁ δυ­να­τός, καὶ ἅ­γι­ον τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ· καὶ τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν τοῖς φο­βου­μέ­νοις αὐ­τόν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. δ´. Ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, δι­ε­σκόρ­πι­σεν ὑ­πε­ρη­φά­νους δι­α­νοί­ᾳ καρ­δί­ας αὐ­τῶν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. ε.´ Κα­θεῖ­λε δυ­νά­στας ἀ­πὸ θρό­νων καὶ ὕ­ψω­σε τα­πει­νούς· πει­νῶν­τας ἐ­νέ­πλη­σεν ἀ­γα­θῶν καὶ πλου­τοῦν­τας ἐ­ξα­πέ­στει­λε κε­νούς.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. Ϛ´. Ἀν­τε­λά­βε­το Ἰσ­ρα­ὴλ παι­δὸς αὐ­τοῦ μνη­σθῆ­ναι ἐ­λέ­ους, κα­θὼς ἐ­λά­λη­σε πρὸς τοὺς πα­τέ­ρας ἡ­μῶν, τῷ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ τῷ σπέρ­μα­τι αὐ­τοῦ ἕ­ως αἰ­ῶ­νος.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Κα­τα­βα­σί­α. ᾨ­δὴ θ´.

Ἅ­πας γη­γε­νὴς * σκιρ­τά­τω τῷ πνεύ­μα­τι * λαμ­πα­δου­χού­με­νος· * πα­νη­γυ­ρι­ζέ­τω δὲ * ἀ­ΰ­λων νό­ων * φύ­σις, γε­ραί­ρου­σα * τὴν ἱ­ε­ρὰν πα­νή­γυ­ριν * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος, * καὶ βο­ά­τω· * Χαί­ροις, παμ­μα­κά­ρι­στε * Θε­ο­τό­κε ἁ­γνή, ἀ­ει­πάρ­θε­νε.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· 

Ὅ­τι σὲ αἰ­νοῦ­σι πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις...

* * *

ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Ἦ­χος β´.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ, … ὅ­τι ἅ­γι­ός ἐ­στιν.

Ἀ­να­στά­σι­μον Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ρι­ον Δ´.

Ταῖς ἀ­ρε­ταῖς ἀ­στρά­ψαν­τες, ἴ­δω­μεν ἐ­πι­στάν­τας, ἐν ζω­η­φό­ρῳ μνή­μα­τι, ἄν­δρας ἐν ἀ­στρα­πτού­σαις, ἐ­σθή­σε­σι Μυ­ρο­φό­ροις, κλι­νού­σαις εἰς γῆν ὄ­ψιν· τοῦ οὐ­ρα­νοῦ δε­σπό­ζον­τος, ἔ­γερ­σιν δι­δα­χθῶ­μεν, καὶ πρὸς ζω­ήν, ἐν μνη­μεί­ῳ δρά­μω­μεν σὺν τῷ Πέ­τρῳ, καὶ τὸ πρα­χθὲν θαυ­μά­σαν­τες, μεί­νω­μεν Χρι­στὸν βλέ­ψαι.

Τῶν Ἁ­γί­ων. Ἐν Πνεύ­μα­τι τῷ ἱ­ε­ρῷ.

Τὴν χά­ριν τῶν ἰ­ά­σε­ων, ἐκ Θε­οῦ εἰ­λη­φό­τες, Ἀ­νάρ­γυ­ροι μα­κά­ρι­οι, ἰ­α­τρεύ­ε­τε νό­σους, καὶ θε­ρα­πεύ­ε­τε πάν­τας, τοὺς πι­στῶς προ­στρέ­χον­τας, τῷ θεί­ῳ ὑ­μῶν τε­μέ­νει· δι­ὰ τοῦ­το συμ­φώ­νως, μα­κα­ρί­ζο­μεν ἀ­ξί­ως, τὴν σε­πτὴν ὑ­μῶν μνή­μην.

Θε­ο­το­κί­ον, ὅμοιον.

Ἐ­κύ­η­σας Πα­νά­χραν­τε, τὸν Θε­οῦ Θε­ὸν Λό­γον, τῷ κό­σμῳ τὴν σω­τή­ρι­ον, ἐ­κτε­λοῦν­τα παν­σό­φως, οἰ­κο­νο­μί­αν ἀ­ρί­στην· δι­ὰ τοῦ­τό σε πάν­τες, ὑ­μνο­λο­γοῦ­μεν ἀ­ξί­ως, ὡς πρε­σβεύ­ου­σαν τού­τῳ, λυ­τρω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς νό­σων, καὶ παν­τοί­ων κιν­δύ­νων.

* * *

ΑΙΝΟΙ

Ἦ­χος γ´.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τοῖς ὑ­ψί­στοις. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Ἡ Στι­χο­λο­γί­α (Ψαλ­μοὶ ρμη´, ρμθ´) καί·

Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα. Ἦ­χος γ´.

Στίχ. α´. Τοῦ ποι­ῆ­σαι ἐν αὐ­τοῖς κρῖ­μα ἔγ­γρα­πτον· δό­ξα αὕ­τη ἔ­σται πᾶ­σι τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ.

Δεῦ­τε πάν­τα τὰ ἔ­θνη, γνῶ­τε τοῦ φρι­κτοῦ μυ­στη­ρί­ου τὴν δύ­να­μιν· Χρι­στὸς γὰρ ὁ Σω­τὴρ ἡ­μῶν, ὁ ἐν ἀρ­χῇ Λό­γος, ἐ­σταυ­ρώ­θη δι᾿ ἡ­μᾶς, καὶ ἑ­κὼν ἐ­τά­φη, καὶ ἀ­νέ­στη ἐκ νε­κρῶν, τοῦ σῶ­σαι τὰ σύμ­παν­τα. Αὐ­τὸν προ­σκυ­νή­σω­μεν.

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Δι­η­γή­σαν­το πάν­τα τὰ θαυ­μά­σι­α, οἱ φύ­λα­κές σου Κύ­ρι­ε· ἀλ­λὰ τὸ συ­νέ­δρι­ον τῆς μα­ται­ό­τη­τος, πλη­ρῶ­σαν δώ­ρων τὴν δε­ξι­ὰν αὐ­τῶν, κρύ­πτειν ἐ­νό­μι­ζον τὴν ἀ­νά­στα­σίν σου, ἣν ὁ κό­σμος δο­ξά­ζει. Ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. γ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐ­πὶ ταῖς δυ­να­στεί­αις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῆς με­γα­λω­σύ­νης αὐ­τοῦ.

Χα­ρᾶς τὰ πάν­τα πε­πλή­ρω­ται, τῆς ἀ­να­στά­σε­ως τὴν πεῖ­ραν εἰ­λη­φό­τα· Μα­ρί­α γὰρ ἡ Μα­γδα­λη­νή, ἐ­πὶ τὸ μνῆ­μα ἦλ­θεν, εὗ­ρεν Ἄγ­γε­λον ἐ­πὶ τὸν λί­θον κα­θή­με­νον, τοῖς ἱ­μα­τί­οις ἐ­ξα­στρά­πτον­τα, καὶ λέ­γον­τα· Τί ζη­τεῖ­τε τὸν ζῶν­τα με­τὰ τῶν νε­κρῶν; οὐκ ἔ­στιν ᾧ­δε, ἀλλ᾿ ἐ­γή­γερ­ται, κα­θὼς εἶ­πε, προ­ά­γων ἐν τῇ Γα­λι­λαί­ᾳ.

Στίχ. δ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ἤ­χῳ σάλ­πιγ­γος· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ψαλ­τη­ρί­ῳ καὶ κι­θά­ρᾳ.

Ἐν τῷ φω­τί σου Δέ­σπο­τα, ὀ­ψό­με­θα φῶς φι­λάν­θρω­πε· ἀ­νέ­στης γὰρ ἐκ τῶν νε­κρῶν, σω­τη­ρί­αν τῷ γέ­νει τῶν ἀν­θρώ­πων δω­ρού­με­νος, ἵ­να σε πᾶ­σα κτί­σις δο­ξο­λο­γῇ, τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. Ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ τῶν Ἁ­γί­ων, Προ­σό­μοι­α γ´ εἰς δ´.

Ἦ­χος δ´. Ἔ­δω­κας ση­μεί­ω­σιν.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Νά­μα­σι τοῦ Πνεύ­μα­τος, ὡς πο­τα­μοὶ προ­σκλυ­ζό­με­νοι, καὶ σα­φῶς πε­λα­γί­ζον­τες, τὴν κτί­σιν ἀρ­δεύ­ε­τε, ταῖς θε­ο­ση­μεί­αις, καὶ ταῖς πα­ρα­δό­ξοις, τῶν ἰ­α­μά­των πα­ρο­χαῖς, καὶ ψυ­χο­φθό­ρα πά­θη ξη­ραί­νε­τε, καὶ νό­σους θε­ρα­πεύ­ε­τε, καὶ φυ­γα­δεύ­ε­τε πνεύ­μα­τα, θε­ο­φό­ροι Ἀ­νάρ­γυ­ροι, πρε­σβευ­ταὶ τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Νά­μα­σι τοῦ Πνεύ­μα­τος, …

ἢ τὸ ἑξῆς ἐκ τῆς φυλλάδος τῶν Ἁγίων.

Ἀ­νάρ­γυ­ροι ἔν­δο­ξοι, Ὀρ­θο­δο­ξί­ας ὑ­πέρ­μα­χοι, καὶ νο­σούν­των ἀ­κέ­στο­ρες, δυ­νά­μει τοῦ πνεύ­μα­τος, τὴν χά­ριν λα­βόν­τες, τὴν τῶν ἰ­α­μά­των, πᾶ­σι προ­φθά­νε­τε ἀ­εί, καὶ τὴν ὑ­γεί­αν ἐ­πι­βρα­βεύ­ε­τε· δι­ὸ ὑ­μᾶς γε­ραί­ρο­μεν, καὶ τὴν παν­σέ­βα­στον ἄ­θλη­σιν, εὐ­σε­βῶς ἑ­ορ­τά­ζο­μεν, τὴν ὑ­μῶν εὐ­κλε­έ­στα­τοι.

Στίχ. ζ´. Τοῖς ἁ­γί­οις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐ­τοῦ ἐ­θαυ­μά­στω­σεν ὁ Κύ­ρι­ος.

Πά­θη ἀ­λο­γώ­τα­τα, κα­θυ­πο­τά­ξαν­τες Ἅ­γι­οι, ψυ­χι­καῖς ταῖς δυ­νά­με­σιν, ἀν­θρώ­ποις καὶ κτή­νε­σι, τὰς εὐ­ερ­γε­σί­ας, ἐ­πι­χο­ρη­γεῖ­τε, πα­ρὰ Χρι­στοῦ τὴν δω­ρε­άν, τῶν ἰ­α­μά­των κα­τα­πλου­τή­σαν­τες· δι­ὸ τὴν ἱ­ε­ρὰν ὑ­μῶν, καὶ φω­το­φό­ρον πα­νή­γυ­ριν, ἐ­κτε­λοῦν­τες αἰ­τού­με­θα, φω­τι­σμὸν ταῖς ψυ­χαῖς ἡ­μῶν.

Στίχ. η´. Ἰ­δοὺ δὴ τί κα­λὸν ἢ τί τερ­πνόν, ἀλλ᾿ ἢ τὸ κα­τοι­κεῖν ἀ­δελ­φοὺς ἐ­πὶ τὸ αὐ­τό.

Ὁ θεῖ­ος να­ὸς ὑ­μῶν, ὡς οὐ­ρα­νὸς ἀ­να­δέ­δει­κται, φω­ταυ­γὴς καὶ οὐ­ρά­νι­ος, ὡς ἄ­στρα τὰ θαύ­μα­τα, τὰ σω­τη­ρι­ώ­δη, νῦν προ­σκε­κτη­μέ­νος, καὶ ὥ­σπερ ἥ­λι­ον φαι­δρόν, τῶν ἰ­α­μά­των θεί­αν ἐ­νέρ­γει­αν, Κο­σμᾶ μα­κα­ρι­ώ­τα­τε, Δα­μι­α­νὲ πα­να­οί­δι­με, τοῦ Κυ­ρί­ου θε­ρά­πον­τες, πρε­σβευ­ταὶ τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν.

Δό­ξα. Ἑ­ωθινὸν Δ´. Ἦ­χος δ´.

Ὄρ­θρος ἦν βα­θύς, καὶ αἱ γυ­ναῖ­κες ἦλ­θον ἐ­πὶ τὸ μνῆ­μά σου Χρι­στέ· ἀλ­λὰ τὸ σῶ­μα οὐχ εὑ­ρέ­θη, τὸ πο­θού­με­νον αὐ­ταῖς· δι­ὸ ἀ­πο­ρου­μέ­ναις, οἱ ταῖς ἀ­στρα­πτού­σαις ἐ­σθή­σε­σιν ἐ­πι­στάν­τες. Τί τὸν ζῶν­τα, με­τὰ τῶν νε­κρῶν ζη­τεῖ­τε; ἔ­λε­γον· ἠ­γέρ­θη ὡς προ­εῖ­πε· τί ἀ­μνη­μο­νεῖ­τε τῶν ῥη­μά­των αὐ­τοῦ; Οἷς πει­σθεῖ­σαι, τὰ ὁ­ρα­θέν­τα ἐ­κή­ρυτ­τον· ἀλλ᾿ ἐ­δό­κει λῆ­ρος τὰ εὐ­αγ­γέ­λι­α· οὕ­τως ἦ­σαν ἔ­τι νω­θεῖς οἱ Μα­θη­ταί· ἀλλ᾿ ὁ Πέ­τρος ἔ­δρα­με, καὶ ἰ­δὼν ἐ­δό­ξα­σέ σου, πρὸς ἑ­αυ­τὸν τὰ θαυ­μά­σι­α.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νη ὑ­πάρ­χεις, * Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· * δι­ὰ γὰρ τοῦ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τος, * ὁ ᾅ­δης ᾐχ­μα­λώ­τι­σται, * ὁ Ἀ­δὰμ ἀ­να­κέ­κλη­ται, * ἡ κα­τά­ρα νε­νέ­κρω­ται, * ἡ Εὔ­α ἠ­λευ­θέ­ρω­ται, * ὁ θά­να­τος τε­θα­νά­τω­ται, * καὶ ἡ­μεῖς ἐ­ζω­ο­ποι­ή­θη­μεν· * δι­ὸ ἀ­νυ­μνοῦν­τες βο­ῶ­μεν· * Εὐ­λο­γη­τὸς Χρι­στὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ὁ οὕ­τως εὐ­δο­κή­σας, δό­ξα σοι.

* * *

Καὶ εὐ­θὺς ψάλ­λε­ται 

εἰς τὸν ἦ­χον τῆς Κυ­ρι­α­κῆς

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. * Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ * καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, * ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, * εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, * προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, * δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, * εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι * δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, * ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, * Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· * Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, * ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, * ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, * ὁ αἴ­ρων τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, * ὁ αἴ­ρων τὰς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, * ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, * καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἶ μό­νος ἅ­γι­ος, * σὺ εἶ μό­νος Κύ­ρι­ος, * Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, * εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Καθ᾿ ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σε * καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να * καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, * ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ * ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, * καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου * εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, * τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, * κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· * δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἐκ γ´)

Κύ­ρι­ε, * κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν * ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ᾷ. * Ἐ­γὼ εἶ­πα· * Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν με· * ἴ­α­σαι τὴν ψυ­χήν μου, * ὅ­τι ἥ­μαρ­τόν σοι.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· * δί­δα­ξόν με τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, * ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς· * ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου * τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ πά­λιν ἰ­σχυ­ρο­τέ­ρᾳ φω­νῇ·

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ τὸ ἀ­να­στά­σι­μον τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος δ´.

Σή­με­ρον σω­τη­ρί­α τῷ κό­σμῳ γέ­γο­νεν· * ᾄ­σω­μεν τῷ ἀ­να­στάν­τι ἐκ τά­φου * καὶ ἀρ­χη­γῷ τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν· * κα­θε­λὼν γὰρ τῷ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον * τὸ νῖ­κος ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

* * * * *

ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ὁ δι­ά­κο­νος τὰ εἰ­ρη­νι­κὰ καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· 

Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…

Τὰ Τυ­πι­κά, οἱ Μα­κα­ρι­σμοί, 

καὶ ἐκ τῶν Κα­νό­νων ἡ γ´ καὶ ἡ Ϛ´ ᾠ­δή.

Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀν­τί­φω­να.

Ἀν­τί­φω­νον Α´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρβ´ (102).

Στίχ. α´. Εὐ­λό­γει ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ πάν­τα τὰ ἐν­τός μου τὸ ὄ­νο­μα τὸ ἅ­γι­ον αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, * Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Εὐ­λό­γει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ μὴ ἐ­πι­λαν­θά­νου πά­σας τὰς ἀν­τα­πο­δό­σεις αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. γ´. Κύ­ρι­ος ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ ἡ­τοί­μα­σε τὸν θρό­νον αὐ­τοῦ, καὶ ἡ βα­σι­λεί­α αὐ­τοῦ πάν­των δε­σπό­ζει.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. δ´. Εὐ­λο­γεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον, πάν­τα τὰ ἔρ­γα αὐ­τοῦ, ἐν παν­τὶ τό­πῳ τῆς δε­σπο­τεί­ας αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· 

Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

Ἀν­τί­φω­νον Β´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρμε´ (145).

Στίχ. α´. Αἴ­νει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον· αἰ­νέ­σω Κύ­ρι­ον ἐν τῇ ζω­ῇ μου· ψα­λῷ τῷ Θε­ῷ μου ἕ­ως ὑ­πάρ­χω.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, * ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, * ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. β´. Μα­κά­ρι­ος, οὗ ὁ Θε­ὸς Ἰ­α­κὼβ βο­η­θὸς αὐ­τοῦ, ἡ ἐλ­πὶς αὐ­τοῦ ἐ­πὶ Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν αὐ­τοῦ.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. γ´. Τὸν ποι­ή­σαν­τα τὸν οὐ­ρα­νὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θά­λασ­σαν καὶ πάν­τα τὰ ἐν αὐ­τοῖς.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. δ´. Βα­σι­λεύ­σει Κύ­ρι­ος εἰς τὸν αἰ­ῶ­να, ὁ Θε­ός σου, Σι­ών, εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­άν.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ὁ μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, * ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων * καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος * δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν * σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου * καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, * ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, * σταυ­ρω­θείς τε, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, * θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, * εἷς ὢν τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, * συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ * καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, * σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· 

Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος...

Ἀν­τί­φω­νον Γ´. Ἦ­χος ὁ τυ­χών. Ψ. ριζ´ (117).

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ ἤ­χου.

Στίχ. β´. Εἰ­πά­τω­σαν δὴ πάν­τες οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

Στίχ. γ´. Αὕ­τη ἡ ἡ­μέ­ρα, ἣν ἐ­ποί­η­σεν ὁ Κύ­ρι­ος· ἀ­γαλ­λι­α­σώ­με­θα καὶ εὐ­φραν­θῶ­μεν ἐν αὐ­τῇ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

* * *

ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ

Εἰ­σο­δι­κόν. Ἦ­χος β´. 

(Ἐ­ὰν εἰ­σο­δεύ­ουν πολ­λοὶ ἱ­ε­ρεῖς, ψάλ­λουν αὐ­τοὶ τὸ εἰ­σο­δι­κόν).

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ. Σῶ­σον ἡ­μᾶς Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

* * *

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Τὸ Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­ναρ­γύ­ρων.

Εἶ­τα τὸ Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ Ἁ­γί­ου τοῦ Να­οῦ.

Κον­τά­κι­ον τῆς Θεοτόκου. Ἦχος β´.

(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Προ­στα­σί­α * τῶν Χρι­στι­α­νῶν ἀ­κα­ταί­σχυν­τε, * με­σι­τεί­α * πρὸς τὸν ποι­η­τὴν ἀ­με­τά­θε­τε, * μὴ πα­ρί­δῃς * ἁ­μαρ­τω­λῶν δε­ή­σε­ων φω­νάς, * ἀλ­λὰ πρό­φθα­σον ὡς ἀ­γα­θὴ * εἰς τὴν βο­ή­θει­αν ἡ­μῶν, * τῶν πι­στῶς κραυ­γα­ζόν­των σοι· * Τά­χυ­νον εἰς πρε­σβεί­αν * καὶ σπεῦ­σον εἰς ἱ­κε­σί­αν, * ἡ προ­στα­τεύ­ου­σα ἀ­εί, * Θε­ο­τό­κε, τῶν τι­μών­των σε.

* * *

ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ

* * *

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

 (Τῶν Ἁ­γί­ων, ζή­τει τῇ Α´ Νο­εμ­βρί­ου)

(Ῥωμ. ιγ´ 11-14, ιδ´ 1-4).

Προ­κεί­με­νον καὶ Ἀλ­λη­λού­ϊ­α τῶν Ἁ­γί­ων.

 Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος δ´. (Ψαλ­μὸς ιε´).

Τοῖς ἁ­γί­οις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐ­τοῦ ἐ­θαυ­μά­στω­σεν ὁ Κύ­ρι­ος.

Στίχ. Προ­ω­ρώ­μην τὸν Κύ­ρι­ον ἐ­νώ­πι­όν μου δι­α­παν­τός.

Πρὸς Κο­ριν­θί­ους Α´ Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

Ἀ­δελ­φοί, ὑ­μεῖς ἐ­στε σῶ­μα Χρι­στοῦ καὶ μέ­λη ἐκ μέ­ρους. Καὶ οὓς μὲν ἔ­θε­το ὁ Θε­ὸς ἐν τῇ ἐκ­κλη­σί­ᾳ πρῶ­τον ἀ­πο­στό­λους, δεύ­τε­ρον προ­φή­τας, τρί­τον δι­δα­σκά­λους, ἔ­πει­τα δυ­νά­μεις, εἶ­τα χα­ρί­σμα­τα ἰ­α­μά­των, ἀν­τι­λή­ψεις, κυ­βερ­νή­σεις, γέ­νη γλωσ­σῶν. Μὴ πάν­τες ἀ­πό­στο­λοι; Μὴ πάν­τες προ­φῆ­ται; Μὴ πάν­τες δι­δά­σκα­λοι; Μὴ πάν­τες δυ­νά­μεις; Μὴ πάν­τες χα­ρί­σμα­τα ἔ­χου­σιν ἰ­α­μά­των; Μὴ πάν­τες γλώσ­σαις λα­λοῦ­σι; Μὴ πάν­τες δι­ερ­μη­νεύ­ου­σι; Ζη­λοῦ­τε δὲ τὰ χα­ρί­σμα­τα τὰ κρείτ­το­να. Καὶ ἔ­τι καθ᾿ ὑ­περ­βο­λὴν ὁ­δὸν ὑ­μῖν δεί­κνυ­μι. Ἐ­ὰν ταῖς γλώσ­σαις τῶν ἀν­θρώ­πων λα­λῶ καὶ τῶν ἀγ­γέ­λων, ἀ­γά­πην δὲ μὴ ἔ­χω, γέ­γο­να χαλ­κὸς ἠ­χῶν ἢ κύμ­βα­λον ἀ­λα­λά­ζον. Καὶ ἐ­ὰν ἔ­χω προ­φη­τεί­αν καὶ εἰ­δῶ τὰ μυ­στή­ρι­α πάν­τα καὶ πᾶ­σαν τὴν γνῶ­σιν, καὶ ἐ­ὰν ἔ­χω πᾶ­σαν τὴν πί­στιν, ὥ­στε ὄ­ρη με­θι­στά­νειν, ἀ­γά­πην δὲ μὴ ἔ­χω, οὐ­δέν εἰ­μι. Καὶ ἐ­ὰν ψω­μί­σω πάν­τα τὰ ὑ­πάρ­χον­τά μου, καὶ ἐ­ὰν πα­ρα­δῶ τὸ σῶ­μά μου ἵ­να καυ­θή­σο­μαι, ἀ­γά­πην δὲ μὴ ἔ­χω, οὐ­δὲν ὠ­φε­λοῦ­μαι. Ἡ ἀ­γά­πη μα­κρο­θυ­μεῖ, χρη­στεύ­ε­ται, ἡ ἀ­γά­πη οὐ ζη­λοῖ, ἡ ἀ­γά­πη οὐ περ­πε­ρεύ­ε­ται, οὐ φυ­σι­οῦ­ται, οὐκ ἀ­σχη­μο­νεῖ, οὐ ζη­τεῖ τὰ ἑ­αυ­τῆς, οὐ πα­ρο­ξύ­νε­ται, οὐ λο­γί­ζε­ται τὸ κα­κόν, οὐ χαί­ρει ἐ­πὶ τῇ ἀ­δι­κί­ᾳ, συγ­χαί­ρει δὲ τῇ ἀ­λη­θεί­ᾳ· πάν­τα στέ­γει, πάν­τα πι­στεύ­ει, πάν­τα ἐλ­πί­ζει, πάν­τα ὑ­πο­μέ­νει. Ἡ ἀ­γά­πη οὐ­δέ­πο­τε ἐκ­πί­πτει.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος γ´. (Ψαλ­μὸς λ´).

Στίχ. Ἐ­πὶ σοί, Κύ­ρι­ε, ἤλ­πι­σα, μὴ κα­ται­σχυν­θεί­ην εἰς τὸν αἰ­ῶ­να.

Γε­νοῦ μοι εἰς Θε­ὸν ὑ­πε­ρα­σπι­στήν.

* * *

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κυ­ρι­α­κῆς Δ´ Ματ­θαί­ου

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ματ­θαῖ­ον (η´ 5-13).

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, ἐλ­θόν­τι τῷ Ἰ­η­σοῦ εἰς Κα­περ­να­οὺμ προ­σῆλ­θεν αὐ­τῷ ἑ­κα­τόν­ταρ­χος πα­ρα­κα­λῶν αὐ­τὸν καὶ λέ­γων· Κύ­ρι­ε, ὁ παῖς μου βέ­βλη­ται ἐν τῇ οἰ­κί­ᾳ πα­ρα­λυ­τι­κός, δει­νῶς βα­σα­νι­ζό­με­νος. Καὶ λέ­γει αὐ­τῷ ὁ Ἰ­η­σοῦς· Ἐ­γὼ ἐλ­θὼν θε­ρα­πεύ­σω αὐ­τόν. Καὶ ἀ­πο­κρι­θεὶς ὁ ἑ­κα­τόν­ταρ­χος ἔ­φη· Κύ­ρι­ε, οὐκ εἰ­μὶ ἱ­κα­νὸς ἵ­να μου ὑ­πὸ τὴν στέ­γην εἰ­σέλ­θῃς· ἀλ­λὰ μό­νον εἰ­πὲ λό­γῳ, καὶ ἰ­α­θή­σε­ται ὁ παῖς μου. Καὶ γὰρ ἐ­γὼ ἄν­θρω­πός εἰ­μι ὑ­πὸ ἐ­ξου­σί­αν, ἔ­χων ὑπ᾿ ἐ­μαυ­τὸν στρα­τι­ώ­τας, καὶ λέ­γω τού­τῳ, πο­ρεύ­θη­τι, καὶ πο­ρεύ­ε­ται, καὶ ἄλ­λῳ, ἔρ­χου, καὶ ἔρ­χε­ται, καὶ τῷ δού­λῳ μου, ποί­η­σον τοῦ­το, καὶ ποι­εῖ. Ἀ­κού­σας δὲ ὁ Ἰ­η­σοῦς ἐ­θαύ­μα­σε καὶ εἶ­πε τοῖς ἀ­κο­λου­θοῦ­σιν· Ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν, οὐ­δὲ ἐν τῷ Ἰσ­ρα­ὴλ το­σαύ­την πί­στιν εὗ­ρον. Λέ­γω δὲ ὑ­μῖν ὅ­τι πολ­λοὶ ἀ­πὸ ἀ­να­το­λῶν καὶ δυ­σμῶν ἥ­ξου­σιν καὶ ἀ­να­κλι­θή­σον­ται με­τὰ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ Ἰ­σα­ὰκ καὶ Ἰ­α­κὼβ ἐν τῇ βα­σι­λεί­ᾳ τῶν οὐ­ρα­νῶν, οἱ δὲ υἱ­οὶ τῆς βα­σι­λεί­ας ἐκ­βλη­θή­σον­ται εἰς τὸ σκό­τος τὸ ἐ­ξώ­τε­ρον· ἐ­κεῖ ἔ­σται ὁ κλαυθ­μὸς καὶ ὁ βρυγ­μὸς τῶν ὀ­δόν­των. Καὶ εἶ­πεν ὁ Ἰ­η­σοῦς τῷ ἑ­κα­τον­τάρ­χῳ· Ὕ­πα­γε, καὶ ὡς ἐ­πί­στευ­σας γε­νη­θή­τω σοι. Καὶ ἰ­ά­θη ὁ παῖς αὐ­τοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ γί­νε­ται τὸ κή­ρυγ­μα τοῦ θεί­ου λό­γου.

* * *

Καὶ κα­θε­ξῆς ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α 

τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου.

* * *

Εἰς τό· Ἐ­ξαι­ρέ­τω­ς τῆς Πα­να­γί­ας…

Ἄ­ξι­όν ἐ­στιν ὡς ἀ­λη­θῶς * μα­κα­ρί­ζειν σε τὴν Θε­ο­τό­κον, * τὴν ἀ­ει­μα­κά­ρι­στον καὶ πα­να­μώ­μη­τον * καὶ μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. * Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως * Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

* * *

Κοι­νω­νι­κόν.

Εἰς μνη­μό­συ­νον αἰ­ώ­νι­ον, ἔ­σται δί­και­ος. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν με­τά­δο­σιν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­δο­μεν τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν, * ἐ­λά­βο­μεν Πνεῦ­μα ἐ­που­ρά­νι­ον, * εὕ­ρο­μεν πί­στιν ἀ­λη­θῆ, * ἀ­δι­αί­ρε­τον Τρι­ά­δα προ­σκυ­νοῦν­τες· * αὕ­τη γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν.

Εἰς τό· Πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εί…

Ἦ­χος β´.

Πλη­ρω­θή­τω τὸ στό­μα ἡ­μῶν * αἰ­νέ­σε­ώς σου, Κύ­ρι­ε, * ὅ­πως ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὴν δό­ξαν σου, * ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας ἡ­μᾶς * τῶν ἁ­γί­ων σου με­τα­σχεῖν μυ­στη­ρί­ων· * τή­ρη­σον ἡ­μᾶς ἐν τῷ σῷ ἁ­γι­α­σμῷ, * ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν * με­λε­τῶν­τας τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. * Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν ὀ­πι­σθάμ­βω­νον εὐ­χήν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον * ἀ­πὸ τοῦ νῦν καὶ ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (ἐκ γ´)

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.

* * * * *