Ο Όρθρος της Κυριακής 8 Ιουλίου - Ε´ Ματθαίου

akolouthies.wordpress.com
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Με­τὰ τὸν Ἑ­ξά­ψαλ­μον, Συ­να­πτὴ με­γά­λη, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα...
Ἦ­χος δ´.
Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ
ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν· εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου.
Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.
Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...
Στίχ. β´. Πάν­τα τὰ ἔ­θνη ἐ­κύ­κλω­σάν με, καὶ τῷ ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου ἠ­μυ­νά­μην αὐ­τούς.
Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...
Στίχ. γ´. Πα­ρὰ Κυ­ρί­ου ἐ­γέ­νε­το αὕ­τη, καί ἐ­στι θαυ­μα­στὴ ἐν ὀ­φθαλ­μοῖς ἡ­μῶν.
Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ
Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος δ´.

Τὸ φαι­δρὸν τῆς ἀ­να­στά­σε­ως κή­ρυγ­μα, ἐκ τοῦ Ἀγ­γέ­λου μα­θοῦ­σαι αἱ τοῦ Κυ­ρί­ου μα­θή­τρι­αι, καὶ τὴν προ­γο­νι­κὴν ἀ­πό­φα­σιν ἀ­πορ­ρί­ψα­σαι, τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις καυ­χώ­με­ναι ἔ­λε­γον· Ἐ­σκύ­λευ­ται ὁ θά­να­τος, ἠ­γέρ­θη Χρι­στὸς ὁ Θε­ός, δω­ρού­με­νος τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.
Δό­ξα. Τοῦ Ἁ­γί­ου. Τα­χὺ προ­κα­τά­λα­βε.

Ὁ Μάρ­τυς σου Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ ἀ­θλή­σει αὐ­τοῦ, τὸ στέ­φος ἐ­κο­μί­σα­το τῆς ἀ­φθαρ­σί­ας, ἐκ σοῦ τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν· ἔ­χων γὰρ τὴν ἰ­σχύν σου, τοὺς τυ­ράν­νους κα­θεῖ­λεν· ἔ­θραυ­σε καὶ δαι­μό­νων τὰ ἀ­νί­σχυ­ρα θρά­ση· αὐ­τοῦ ταῖς ἱ­κε­σί­αις Χρι­στέ, ὁ Θε­ός, σῶ­σον τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.
Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τὸ ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος ἀ­πό­κρυ­φον, καὶ Ἀγ­γέ­λοις ἄ­γνω­στον μυ­στή­ρι­ον, δι­ὰ σοῦ Θε­ο­τό­κε τοῖς ἐ­πὶ γῆς πε­φα­νέ­ρω­ται, Θε­ὸς ἐν ἀ­συγ­χύ­τῳ ἑ­νώ­σει σαρ­κού­με­νος, καὶ Σταυ­ρὸν ἑ­κου­σί­ως ὑ­πὲρ ἡ­μῶν κα­τα­δε­ξά­με­νος· δι᾿ οὗ ἀ­να­στή­σας τὸν πρω­τό­πλα­στον, ἔ­σω­σεν ἐκ θα­νά­του τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.
Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...
* * *
ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ
[Τὸ Ψαλ­τή­ρι­ον καὶ ὁ Ἄ­μω­μος]
Με­τὰ τὴν α´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.
Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος δ´.

Ἀ­να­βλέ­ψα­σαι τοῦ τά­φου τὴν εἴ­σο­δον, καὶ τὴν φλό­γα τοῦ Ἀγ­γέ­λου μὴ φέ­ρου­σαι, αἱ Μυ­ρο­φό­ροι σὺν τρό­μῳ ἐ­ξί­σταν­το λέ­γου­σαι· Ἆ­ρα ἐ­κλά­πη, ὁ τῷ λῃ­στῇ ἀ­νοί­ξας Πα­ρά­δει­σον; ἆ­ρα ἠ­γέρ­θη, ὁ καὶ πρὸ πά­θους κη­ρύ­ξας τὴν ἔ­γερ­σιν; Ἀ­λη­θῶς ἀ­νέ­στη Χρι­στὸς ὁ Θε­ός, τοῖς ἐν ᾅ­δῃ πα­ρέ­χων ζω­ὴν καὶ ἀ­νά­στα­σιν.
Δό­ξα. Κα­τε­πλά­γη Ἰ­ω­σήφ.

Ἑ­κου­σί­ᾳ σου βου­λῇ, Σταυ­ρὸν ὑ­πέ­μει­νας Σω­τήρ, καὶ ἐν μνή­μα­τι και­νῷ, ἄν­θρω­ποι ἔ­θεν­το θνη­τοί, τὸν δι­ὰ λό­γου τὰ πέ­ρα­τα συ­στη­σά­με­νον· ὅ­θεν δε­σμευ­θεὶς ὁ ἀλ­λό­τρι­ος, θά­να­τος δει­νῶς ἐ­σκυ­λεύ­ε­το, καὶ οἱ ἐν ᾅ­δῃ ἅ­παν­τες ἐ­κραύ­γα­ζον, τῇ ζω­η­φό­ρῳ ἐ­γέρ­σει σου· Χρι­στὸς ἀ­νέ­στη, ὁ ζω­ο­δό­της, μέ­νων εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.
Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον. Αὐ­τό­με­λον.

Κα­τε­πλά­γη Ἰ­ω­σήφ, τὸ ὑ­πὲρ φύ­σιν θε­ω­ρῶν, καὶ ἐ­λάμ­βα­νεν εἰς νοῦν, τὸν ἐ­πὶ πό­κον ὑ­ε­τόν, ἐν τῇ ἀ­σπό­ρῳ συλ­λή­ψει σου Θε­ο­τό­κε, βά­τον ἐν πυ­ρὶ ἀ­κα­τά­φλε­κτον, ῥά­βδον Ἀ­α­ρὼν τὴν βλα­στή­σα­σαν· καὶ μαρ­τυ­ρῶν ὁ μνή­στωρ σου καὶ φύ­λαξ, τοῖς ἱ­ε­ρεῦ­σιν ἐ­κραύ­γα­ζε· Παρ­θέ­νος τί­κτει, καὶ με­τὰ τό­κον, πά­λιν μέ­νει παρ­θέ­νος.
Με­τὰ τὴν β´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.
Ἦ­χος δ´. Τα­χὺ προ­κα­τά­λα­βε.

Ἀ­νέ­στης ὡς ἀ­θά­να­τος, ἀ­πὸ τοῦ ᾅ­δου Σω­τήρ· συ­νή­γει­ρας τὸν κό­σμον σου, τῇ ἀ­να­στά­σει τῇ σῇ, Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν· ἔ­θραυ­σας ἐν ἰ­σχύ­ϊ, τοῦ θα­νά­του τὸ κρά­τος· ἔ­δει­ξας Ἐ­λε­ῆ­μον, τὴν ἀ­νά­στα­σιν πᾶ­σι· δι­ό σε καὶ δο­ξά­ζο­μεν, μό­νε Φι­λάν­θρω­πε.
Δό­ξα. Κα­τε­πλά­γη Ἰ­ω­σήφ.

Ἐκ τῶν ἄ­νω κα­τελ­θών, τῶν ὑ­ψω­μά­των Γα­βρι­ήλ, καὶ τῇ πέ­τρᾳ προ­σελ­θών, ἔν­θα ἡ πέ­τρα τῆς ζω­ῆς, λευ­χει­μο­νῶν ἀ­νε­κραύ­γα­ζε ταῖς κλαι­ού­σαις· Παύ­σα­σθε ὑ­μεῖς, τῆς θρη­νώ­δους κραυ­γῆς, ἔ­χου­σαι ἀ­εὶ τὸ εὐ­συμ­πά­θη­τον· ὃν γὰρ ζη­τεῖ­τε κλαί­ου­σαι, θαρ­σεῖ­τε, ὡς ἀ­λη­θῶς ἐ­ξε­γή­γερ­ται· δι­ὸ βο­ᾶ­τε, τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις, ὅ­τι ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος.
Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον, ὅ­μοι­ον.

Κα­τε­πλά­γη­σαν Ἁ­γνή, πάν­τες Ἀγ­γέ­λων οἱ χο­ροί, τὸ μυ­στή­ρι­ον τῆς σῆς, κυ­ο­φο­ρί­ας τὸ φρι­κτόν· πῶς ὁ τὰ πάν­τα συ­νέ­χων νεύ­μα­τι μό­νῳ, ἀγ­κά­λαις ὡς βρο­τός, ταῖς σαῖς συ­νέ­χε­ται, καὶ δέ­χε­ται ἀρ­χὴν ὁ προ­αι­ώ­νι­ος, καὶ γα­λου­χεῖ­ται σύμ­πα­σαν ὁ τρέ­φων, πνο­ὴν ἀ­φά­τῳ χρη­στό­τη­τι! καὶ σὲ ὡς ὄν­τως, Θε­οῦ Μη­τέ­ρα, εὐ­φη­μοῦν­τες δο­ξά­ζου­σιν.
* * *
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
[Με­τὰ τὸν Ἄ­μω­μον, τὰ Εὐ­λο­γη­τά­ρι­α]
Ἦ­χος πλ. α´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τῶν ἀγ­γέ­λων ὁ δῆ­μος * κα­τε­πλά­γη ὁ­ρῶν σε * ἐν νε­κροῖς λο­γι­σθέν­τα, * τοῦ θα­νά­του δέ, Σῶ­τερ, * τὴν ἰ­σχὺν κα­θε­λόν­τα * καὶ σὺν ἑ­αυ­τῷ * τὸν Ἀ­δὰμ ἐ­γεί­ραν­τα * καὶ ἐξ ᾅ­δου * πάν­τας ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τα.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τί τὰ μύ­ρα * συμ­πα­θῶς τοῖς δά­κρυ­σιν, * ὦ μα­θή­τρι­αι, κιρ­νᾶ­τε; * ὁ ἀ­στρά­πτων * ἐν τῷ τά­φῳ ἄγ­γε­λος * προ­σε­φθέγ­γε­το ταῖς μυ­ρο­φό­ροις· * Ἴ­δε­τε ὑ­μεῖς * τὸν τά­φον καὶ ἥ­σθη­τε· * ὁ Σω­τὴρ γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Λί­αν πρω­ῒ * μυ­ρο­φό­ροι ἔ­δρα­μον * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου θρη­νο­λο­γοῦ­σαι· * ἀλλ᾿ ἐ­πέ­στη * πρὸς αὐ­τὰς ὁ ἄγ­γε­λος καὶ εἶ­πε· * Θρή­νου ὁ και­ρὸς * πέ­παυ­ται· μὴ κλαί­ε­τε· * τὴν ἀ­νά­στα­σιν δὲ * ἀ­πο­στό­λοις εἴ­πα­τε.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Μυ­ρο­φό­ροι γυ­ναῖ­κες * με­τὰ μύ­ρων ἐλ­θοῦ­σαι * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου, Σῶ­τερ, * ἐ­νη­χοῦν­το, ἀγ­γέ­λου * πρὸς αὐ­τὰς φθεγ­γο­μέ­νου· * Τί με­τὰ νε­κρῶν * τὸν ζῶν­τα λο­γί­ζε­σθε; * ὡς Θε­ὸς γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Προ­σκυ­νοῦ­μεν Πα­τέ­ρα * καὶ τὸν τού­του Υἱ­όν τε * καὶ τὸ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, * τὴν ἁ­γί­αν Τρι­ά­δα * ἐν μι­ᾷ τῇ οὐ­σί­ᾳ, * σὺν τοῖς Σε­ρα­φὶμ * κρά­ζον­τες τὸ Ἅ­γι­ος, * ἅ­γι­ος, ἅ­γι­ος εἶ, Κύ­ρι­ε.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ζω­ο­δό­την τε­κοῦ­σα, * ἐ­λυ­τρώ­σω, Παρ­θέ­νε, * τὸν Ἀ­δὰμ ἁ­μαρ­τί­ας· * χαρ­μο­νὴν δὲ τῇ Εὔ­ᾳ * ἀν­τὶ λύ­πης πα­ρέ­σχες· * ῥεύ­σαν­τα ζω­ῆς, * ἴ­θυ­νε πρὸς ταύ­την δὲ * ὁ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θεὶς * Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α· δό­ξα σοι ὁ Θε­ός. (ἐκ γ´)
Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ταί Σου...
* * *
ΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ
Ἡ Ὑ­πα­κο­ή. Ἦ­χος δ´.

Τὰ τῆς σῆς πα­ρα­δό­ξου ἐ­γέρ­σε­ως, προ­δρα­μοῦ­σαι αἱ Μυ­ρο­φό­ροι, τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις ἐ­κή­ρυτ­τον Χρι­στέ, ὅ­τι ἀ­νέ­στης ὡς Θε­ός, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.
Οἱ Ἀ­να­βαθ­μοί. Ἦ­χος δ´.
Ἀν­τί­φω­νον Α´.

Ἐκ νε­ό­τη­τός μου πολ­λὰ πο­λε­μεῖ με πά­θη· ἀλλ᾿ αὐ­τὸς ἀν­τι­λα­βοῦ, καὶ σῶ­σον Σω­τήρ μου.

Οἱ μι­σοῦν­τες Σι­ών, αἰ­σχύν­θη­τε ἀ­πὸ τοῦ Κυ­ρί­ου· ὡς χόρ­τος γάρ, πυ­ρὶ ἔ­σε­σθε ἀ­πε­ξη­ρα­μέ­νοι.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι πᾶ­σα ψυ­χὴ ζω­οῦ­ται, καὶ κα­θάρ­σει ὑ­ψοῦ­ται, λαμ­πρύ­νε­ται, τῇ τρι­α­δι­κῇ μο­νά­δι ἱ­ε­ρο­κρυ­φί­ως.
Ἀν­τί­φω­νον Β´.

Ἐ­κέ­κρα­ξά σοι Κύ­ρι­ε, θερ­μῶς ἐκ βά­θους ψυ­χῆς μου· Κἀ­μοὶ γε­νέ­σθω, πρὸς ὑ­πα­κο­ὴν τὰ θεῖ­ά σου ὦ­τα.

Ἐ­πὶ τὸν Κύ­ρι­ον ἐλ­πί­δα πᾶς τις κε­κτη­μέ­νος, ὑ­ψη­λό­τε­ρός ἐ­στι, πάν­των τῶν λυ­πούν­των.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, ἀ­να­βλύ­ζει τὰ τῆς χά­ρι­τος ῥεῖ­θρα, ἀρ­δεύ­ον­τα, ἅ­πα­σαν τὴν κτί­σιν πρὸς ζω­ο­γο­νί­αν.
Ἀν­τί­φω­νον Γ´.

Ἡ καρ­δί­α μου πρὸς σὲ Λό­γε ὑ­ψω­θή­τω, καὶ οὐ­δὲν θέλ­ξει με, τῶν τοῦ κό­σμου τερ­πνῶν πρὸς χα­μαι­ζη­λί­αν.

Ἐ­πὶ τὴν μη­τέ­ρα αὐ­τοῦ, ὡς ἔ­χει τις στορ­γήν, ἐ­πὶ τῷ Κυ­ρί­ῳ, θερ­μό­τε­ρον φίλ­τρον χρε­ω­στοῦ­μεν.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, θε­ο­γνω­σί­ας πλοῦ­τος, θε­ω­ρί­ας καὶ σο­φί­ας· πάν­τα γὰρ ἐν τού­τῳ, τὰ πα­τρῷ­α δόγ­μα­τα, ὁ Λό­γος ἐκ­κα­λύ­πτει.
Προ­κεί­με­νον. Ψαλ­μὸς μγ´ (43).

Ἀ­νά­στα Κύ­ρι­ε, βο­ή­θη­σον ἡ­μῖν, καὶ λύ­τρω­σαι ἡ­μᾶς, ἕ­νε­κεν τῆς δό­ξης τοῦ ὀ­νό­μα­τός σου. (δίς)

Στίχ. Ὁ Θε­ός, ἐν τοῖς ὠ­σὶν ἡ­μῶν ἠ­κού­σα­μεν, καὶ οἱ πα­τέ­ρες ἡ­μῶν ἀ­νήγ­γει­λαν ἡ­μῖν ἔρ­γον, ὃ εἰρ­γά­σω ἐν ταῖς ἡ­μέ­ραις αὐ­τῶν, ἐν ἡ­μέ­ραις ἀρ­χαί­αις.

Ἀ­νά­στα Κύ­ρι­ε, βο­ή­θη­σον ἡ­μῖν...
* * *
ΤΑΞΙΣ ΕΩΘΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ...

Ἀ­μήν. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Στίχ. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Αἰ­νε­σά­τω πνο­ὴ… πᾶ­σα τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Καὶ ὑ­πὲρ τοῦ κα­τα­ξι­ω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς τῆς ἀ­κρο­ά­σε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σω­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (γ´)

Ὁ δι­ά­κο­νος· Σο­φί­α· ὀρ­θοί· ἀ­κού­σω­μεν τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Καὶ τῷ Πνεύ­μα­τί σου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Πρό­σχω­μεν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.
Ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἀ­να­γι­νώ­σκει
τὸ ἐν­δι­ά­τα­κτον ἑ­ω­θι­νὸν Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.
Ἑ­ωθινὸν Ε´
Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν (κδ´ 12-35).

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, ὁ Πέ­τρος ἀ­να­στὰς ἔ­δρα­μεν ἐ­πὶ τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ πα­ρα­κύ­ψας βλέ­πει τὰ ὀ­θό­νι­α κεί­με­να μό­να, καὶ ἀ­πῆλ­θε πρὸς ἑ­αυ­τὸν θαυ­μά­ζων τὸ γε­γο­νός. Καὶ ἰ­δοὺ δύ­ο ἐξ αὐ­τῶν ἦ­σαν πο­ρευ­ό­με­νοι ἐν αὐ­τῇ τῇ ἡ­μέ­ρᾳ εἰς κώ­μην ἀ­πέ­χου­σαν στα­δί­ους ἑ­ξή­κον­τα ἀ­πὸ Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, ᾗ ὄ­νο­μα Ἐμ­μα­ούς. Καὶ αὐ­τοὶ ὡ­μί­λουν πρὸς ἀλ­λή­λους πε­ρὶ πάν­των τῶν συμ­βε­βη­κό­των τού­των. Καὶ ἐ­γέ­νε­το ἐν τῷ ὁ­μι­λεῖν αὐ­τοὺς καὶ συ­ζη­τεῖν καὶ αὐ­τὸς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἐγ­γί­σας συ­νε­πο­ρεύ­ε­το αὐ­τοῖς· οἱ δὲ ὀ­φθαλ­μοὶ αὐ­τῶν ἐ­κρα­τοῦν­το τοῦ μὴ ἐ­πι­γνῶ­ναι αὐ­τόν. Εἶ­πε δὲ πρὸς αὐ­τούς· Τί­νες οἱ λό­γοι οὗ­τοι οὓς ἀν­τι­βάλ­λε­τε πρὸς ἀλ­λή­λους πε­ρι­πα­τοῦν­τες, καί ἐ­στε σκυ­θρω­ποί; Ἀ­πο­κρι­θεὶς δὲ ὁ εἷς, ᾧ ὄ­νο­μα Κλε­ό­πας, εἶ­πε πρὸς αὐ­τόν· Σὺ μό­νος πα­ροι­κεῖς ἐν Ἱ­ε­ρου­σα­λὴμ καὶ οὐκ ἔ­γνως τὰ γε­νό­με­να ἐν αὐ­τῇ ἐν ταῖς ἡ­μέ­ραις ταύ­ταις; Καὶ εἶ­πεν αὐ­τοῖς· Ποῖ­α; Οἱ δὲ εἶ­πον αὐ­τῷ· Τὰ πε­ρὶ Ἰ­η­σοῦ τοῦ Να­ζω­ραί­ου, ὃς ἐ­γέ­νε­το ἀ­νὴρ προ­φή­της δυ­να­τὸς ἐν ἔρ­γῳ καὶ λό­γῳ ἐ­ναν­τί­ον τοῦ Θε­οῦ, καὶ παν­τὸς τοῦ λα­οῦ, ὅ­πως τε πα­ρέ­δω­καν αὐ­τὸν οἱ ἀρ­χι­ε­ρεῖς καὶ οἱ ἄρ­χον­τες ἡ­μῶν εἰς κρῖ­μα θα­νά­του καὶ ἐ­σταύ­ρω­σαν αὐ­τόν· ἡ­μεῖς δὲ ἠλ­πί­ζο­μεν ὅ­τι αὐ­τός ἐ­στιν ὁ μέλ­λων λυ­τροῦ­σθαι τὸν Ἰσ­ρα­ήλ· ἀλ­λά γε σὺν πᾶ­σι τού­τοις τρί­την ταύ­την ἡ­μέ­ραν ἄ­γει σή­με­ρον, ἀφ᾿ οὗ ταῦ­τα ἐ­γέ­νε­το. Ἀλ­λὰ καὶ γυ­ναῖ­κές τι­νες ἐξ ἡ­μῶν ἐ­ξέ­στη­σαν ἡ­μᾶς, γε­νό­με­ναι ὄρ­θρι­αι ἐ­πὶ τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ μὴ εὑ­ροῦ­σαι τὸ σῶ­μα αὐ­τοῦ ἦλ­θον, λέ­γου­σαι καὶ ὀ­πτα­σί­αν ἀγ­γέ­λων ἑ­ω­ρα­κέ­ναι, οἳ λέ­γου­σιν αὐ­τὸν ζῆν. Καὶ ἀ­πῆλ­θόν τι­νες τῶν σὺν ἡ­μῖν ἐ­πὶ τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ εὗ­ρον οὕ­τω, κα­θὼς καὶ αἱ γυ­ναῖ­κες εἶ­πον, αὐ­τὸν δὲ οὐκ εἶ­δον. Καὶ αὐ­τὸς εἶ­πε πρὸς αὐ­τούς· Ὦ ἀ­νό­η­τοι καὶ βρα­δεῖς τῇ καρ­δί­ᾳ τοῦ πι­στεύ­ειν ἐ­πὶ πᾶ­σιν οἷς ἐ­λά­λη­σαν οἱ προ­φῆ­ται! Οὐ­χὶ ταῦ­τα ἔ­δει πα­θεῖν τὸν Χρι­στὸν καὶ εἰ­σελ­θεῖν εἰς τὴν δό­ξαν αὐ­τοῦ; Καὶ ἀρ­ξά­με­νος ἀ­πὸ Μω­ϋ­σέ­ως καὶ ἀ­πὸ πάν­των τῶν προ­φη­τῶν, δι­ηρ­μή­νευ­εν αὐ­τοῖς ἐν πά­σαις ταῖς γρα­φαῖς τὰ πε­ρὶ ἑ­αυ­τοῦ. Καὶ ἤγ­γι­σαν εἰς τὴν κώ­μην, οὗ ἐ­πο­ρεύ­ον­το, καὶ αὐ­τὸς προ­σε­ποι­εῖ­το πορ­ρω­τέ­ρω πο­ρεύ­ε­σθαι. Καὶ πα­ρε­βι­ά­σαν­το αὐ­τὸν λέ­γον­τες· Μεῖ­νον μεθ᾿ ἡ­μῶν, ὅ­τι πρὸς ἑ­σπέ­ραν ἐ­στὶ καὶ κέ­κλι­κεν ἡ ἡ­μέ­ρα. Καὶ εἰ­σῆλ­θε τοῦ μεῖ­ναι σὺν αὐ­τοῖς. Καὶ ἐ­γέ­νε­το ἐν τῷ κα­τα­κλι­θῆ­ναι αὐ­τὸν μετ᾿ αὐ­τῶν, λα­βὼν τὸν ἄρ­τον, εὐ­λό­γη­σε, καὶ κλά­σας ἐ­πε­δί­δου αὐ­τοῖς. Αὐ­τῶν δὲ δι­η­νοί­χθη­σαν οἱ ὀ­φθαλ­μοί, καὶ ἐ­πέ­γνω­σαν αὐ­τόν· καὶ αὐ­τὸς ἄ­φαν­τος ἐ­γέ­νε­το ἀπ᾿ αὐ­τῶν. Καὶ εἶ­πον πρὸς ἀλ­λή­λους· Οὐ­χὶ ἡ καρ­δί­α ἡ­μῶν και­ο­μέ­νη ἦν ἐν ἡ­μῖν, ὡς ἐ­λά­λει ἡ­μῖν ἐν τῇ ὁ­δῷ καὶ ὡς δι­ή­νοι­γεν ἡ­μῖν τὰς γρα­φάς; Καὶ ἀ­να­στάν­τες αὐ­τῇ τῇ ὥ­ρᾳ ὑ­πέ­στρε­ψαν εἰς Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, καὶ εὗ­ρον συ­νη­θροι­σμέ­νους τοὺς ἕν­δε­κα καὶ τοὺς σὺν αὐ­τοῖς, λέ­γον­τας· Ὅ­τι ἠ­γέρ­θη ὁ Κύ­ρι­ος ὄν­τως καὶ ὤ­φθη Σί­μω­νι. Καὶ αὐ­τοὶ ἐ­ξη­γοῦν­το τὰ ἐν τῇ ὁ­δῷ καὶ ὡς ἐ­γνώ­σθη αὐ­τοῖς ἐν τῇ κλά­σει τοῦ ἄρ­του.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.
Ὁ Προ­ε­στὼς ἢ ὁ Ἀ­να­γνώ­στης·

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, * προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, * τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. * Τὸν σταυ­ρόν σου, Χρι­στέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν * καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­μνοῦ­μεν καὶ δο­ξά­ζο­μεν· * σὺ γὰρ εἶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν, * τὸ ὄ­νο­μά σου ὀ­νο­μά­ζο­μεν. * Δεῦ­τε πάν­τες οἱ πι­στοὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν * τὴν τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­αν ἀ­νά­στα­σιν· * ἰ­δοὺ γὰρ ἦλ­θε δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ * χα­ρὰ ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ. * Δι­ὰ παν­τὸς εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦ­μεν τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ. * Σταυ­ρὸν γὰρ ὑ­πο­μεί­νας δι᾿ ἡ­μᾶς, * θα­νά­τῳ θά­να­τον ὤ­λε­σεν.

Οἱ χο­ροὶ ψάλ­λουν ἀν­τι­φω­νι­κῶς κα­τὰ στί­χον τὸν ν´ ψαλ­μόν, προ­τάσ­σον­τες (ἐν Κυ­ρι­α­κῇ) τὴν προ­φώ­νη­σιν Ἐ­λε­ῆ­μον.
Ἦ­χος β´.

Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νόν με ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σόν με.

Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός.

Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πι­όν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῇς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαί σε.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σέ με ἡ μή­τηρ μου.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θει­αν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φι­α τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι.

Ῥαν­τι­εῖς με ὑσ­σώ­πῳ, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς με, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι.

Ἀ­κου­τι­εῖς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην· ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να.

Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τὰς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον.

Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σου, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξόν με.

Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τὰς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι.

Ῥῦ­σαί με ἐξ αἱ­μά­των, ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου.

Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου.

Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις.

Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον· καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει.

Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ών, καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ.

Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.

Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ρι­όν σου μό­σχους.

Ἐν Κυ­ρι­α­κῇ προ­στί­θε­ται εἰς τὸν τε­λευ­ταῖ­ον στί­χον τὸ ἐ­φύ­μνι­ον· Καὶ ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός.

Δό­ξα.

Ταῖς τῶν Ἀ­πο­στό­λων * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θε­ο­τό­κου * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.
Καὶ τὸ πεν­τη­κο­στά­ρι­ον. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἀ­να­στὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, * κα­θὼς προ­εῖ­πεν, * ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * τὴν αἰ­ώ­νι­ον ζω­ὴν * καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Σῶ­σον, ὁ Θε­ός, τὸν λα­όν Σου... Κύριε, ἐ­λέ­η­σον (ιβ´). Ἐ­λέ­ει καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς... Ἀμήν.
* * *
ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
Οἱ Κα­νό­νες· ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος καὶ τοῦ Μη­ναί­ου.
ᾨ­δὴ α´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος εἰς δ´.
Ποί­η­μα Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Δα­μα­σκη­νοῦ.
Ἦ­χος δ´. Ὁ Εἱρ­μός.

Θα­λάσ­σης τὸ ἐ­ρυ­θραῖ­ον πέ­λα­γος, ἀ­βρό­χοις ἴ­χνε­σιν, ὁ πα­λαι­ὸς πε­ζεύ­σας Ἰσ­ρα­ήλ, σταυ­ρο­τύ­ποις Μω­σέ­ως χερ­σί, τοῦ Ἀ­μα­λὴκ τὴν δύ­να­μιν, ἐν τῇ ἐ­ρή­μῳ ἐ­τρο­πώ­σα­το.
Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ὑ­ψώ­θης τὴν ἡ­με­τέ­ραν ἔκ­πτω­σιν, ἐ­πα­νορ­θού­με­νος, ἐν τῷ ἀ­χράν­τῳ ξύ­λῳ τοῦ Σταυ­ροῦ, τὴν ἐν ξύ­λῳ ἰ­ώ­με­νος, πα­νω­λε­θρί­αν Δέ­σπο­τα, ὡς ἀ­γα­θὸς καὶ παν­το­δύ­να­μος.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ἐν τά­φῳ σω­μα­τι­κῶς, ἐν ᾅ­δῃ δὲ με­τὰ ψυ­χῆς ὡς Θε­ός· ἐν Πα­ρα­δεί­σῳ δὲ με­τὰ λῃ­στοῦ, καὶ ἐν θρό­νῳ ὑ­πῆρ­χες Χρι­στέ, με­τὰ Πα­τρὸς καὶ Πνεύ­μα­τος, πάν­τα πλη­ρῶν ὁ ἀ­πε­ρί­γρα­πτος.
Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ἀ­σπό­ρως τῷ τοῦ Πα­τρὸς βου­λή­μα­τι, ἐκ θεί­ου Πνεύ­μα­τος, τὸν τοῦ Θε­οῦ συ­νεί­λη­φας Υἱ­όν, καὶ σαρ­κὶ ἀ­πε­κύ­η­σας, τὸν ἐκ Πα­τρὸς ἀ­μή­το­ρα, καὶ δι᾿ ἡ­μᾶς ἐκ σοῦ ἀ­πά­το­ρα.
Καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου οὗ­τος. Ποί­η­μα Θε­ο­φά­νους.
Ἦ­χος καὶ εἱρ­μὸς ὁ αὐ­τός.

Στίχ. Ἅ­γι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Πλου­σί­αις, μαρ­μα­ρυ­γαῖς τοῦ Πνεύ­μα­τος, πε­ρι­χε­ό­με­νος, τοὺς τὴν φω­σφό­ρον ταύ­την καὶ σε­πτήν, ἑ­ορ­τήν σου γε­ραί­ρον­τας, πα­θῶν ἀ­χλύ­ος λύ­τρω­σαι, καὶ πει­ρα­σμῶν Μάρ­τυς Προ­κό­πι­ε.

Στίχ. Ἅ­γι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ἡ κλῆ­σις, οὐκ ἀπ᾿ ἀν­θρώ­πων γέ­γο­νεν, ἡ σὴ Προ­κό­πι­ε, ἀλλ᾿ οὐ­ρα­νό­θεν Παῦ­λον ὡς τὸ πρίν, ὁ Χρι­στὸς ἐ­σα­γή­νευ­σε, πα­θῶν οἰ­κεί­ων Μάρ­τυ­ρα, πα­να­λη­θῆ σε ἐρ­γα­ζό­με­νος.

Δό­ξα.

Στρα­τεί­ας, τῆς ἐ­πι­κή­ρου πάν­σο­φε, τὴν αἰ­ω­νί­ζου­σαν, ὡς νου­νε­χὴς ἠλ­λά­ξω καὶ θνη­τοῦ, βα­σι­λέ­ως ἀ­θά­να­τον, καὶ βα­σι­λεί­αν ἄ­φθο­ρον, σοὶ πα­ρε­χό­με­νον Προ­κό­πι­ε.
Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τὸν φύ­σει, Δη­μι­ουρ­γὸν ἐ­κύ­η­σας, ἡ­μᾶς θε­ώ­σαν­τα, τῇ ὑ­πὲρ νοῦν ἑ­νώ­σει ἀ­λη­θῶς, Θε­ο­τό­κε πα­νύ­μνη­τε· ὃν ἐ­κτε­νῶς ἱ­κέ­τευ­ε, φω­τα­γω­γῆ­σαι τοὺς ὑ­μνοῦν­τάς σε.
ᾨ­δὴ γ´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος.
Ἦ­χος δ´. Ὁ Εἱρ­μός.

Εὐ­φραί­νε­ται ἐ­πὶ σοί, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α σου Χρι­στὲ κρά­ζου­σα· Σύ μου ἰ­σχὺς Κύ­ρι­ε, καὶ κα­τα­φυ­γὴ καὶ στε­ρέ­ω­μα.
Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Τὸ ξύ­λον τὸ τῆς ζω­ῆς, ἡ νο­η­τὴ καὶ ἀ­λη­θὴς Ἄμ­πε­λος, ἐ­πὶ Σταυ­ροῦ κρέ­μα­ται, πᾶ­σιν ἀμ­βρο­σί­αν πη­γά­ζου­σα.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ὡς μέ­γας ὡς φο­βε­ρός, ὡς τοῦ ᾅ­δου κα­θε­λὼν φρύ­αγ­μα, καὶ ὡς Θε­ὸς ἄ­φθαρ­τος, νῦν σω­μα­τι­κῶς ἐ­ξε­γή­γερ­ται.
Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Σὺ μό­νη τοῖς ἐ­πὶ γῆς, τῶν ὑ­πὲρ φύ­σιν ἀ­γα­θῶν πρό­ξε­νος, Μή­τηρ Θε­οῦ γέ­γο­νας· ὅ­θεν σοι τὸ Χαῖ­ρε προ­σά­γο­μεν.
Καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου. Ὁ αὐ­τός. Οὐκ ἐν σο­φί­ᾳ.

Στίχ. Ἅ­γι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Σταυ­ροῦ ἐν μέ­σῳ, πα­ρα­δό­ξως Χρι­στός σοι ὀ­πτά­νε­ται, ἐκ­δι­δά­σκων ἐμ­φα­νῶς, τὴν πρὸς ἡ­μᾶς συγ­κα­τά­βα­σιν, καὶ σὲ πρὸς τὴν ἄ­θλη­σιν, προ­σεκ­κα­λού­με­νος.

Στίχ. Ἅ­γι­ε τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Να­ὸν καὶ στή­λην, ἀ­νε­γεί­ρας σαυ­τὸν θεί­ου Πνεύ­μα­τος, ζή­λου πνέ­ων θε­ϊ­κοῦ, να­οὺς καὶ ἄ­ψυ­χα ξό­α­να, δαι­μό­νων κα­τέ­α­ξας, Μάρ­τυς Προ­κό­πι­ε.

Δό­ξα.

Συ­να­πε­βά­λου, δερ­μα­τί­νους χι­τῶ­νας τῷ ξέ­ε­σθαι· ἀ­φθαρ­σί­ας δὲ στο­λήν, πε­ρι­ε­βά­λου Προ­κό­πι­ε, καὶ τὸν πο­λυ­μή­χα­νον, Μάρ­τυς ἐ­γύ­μνω­σας.
Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ῥῦ­σαί με πά­σης, προ­σβο­λῆς ἐ­ναν­τί­ας τοῦ ὄ­φε­ως, Μη­τρο­πάρ­θε­νε ἁ­γνή, καὶ τὴν καρ­δί­αν μου φώ­τι­σον, πί­στει σε δο­ξά­ζον­τος, τὴν πα­να­μώ­μη­τον.
Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν...
* * *
ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ
Με­σῴ­δι­ον Κά­θι­σμα ἐκ τοῦ Μη­ναί­ου.
Ἦ­χος α´. Τὸν τά­φον σου Σω­τήρ.

Τὸν Παῦ­λον ὡς τὸ πρίν, ὁ Χρι­στὸς οὐ­ρα­νό­θεν, Προ­κό­πι­ε σο­φέ, σὲ κα­λεῖ πρὸς τὴν πί­στιν, τὸ κάλ­λος τὸ ἔν­θε­ον, προ­ει­δὼς τῆς καρ­δί­ας σου· ὅ­θεν ἤ­θλη­σας, ἀν­δρει­ο­τά­τως κη­ρύτ­των, τὰ πα­θή­μα­τα, καὶ τὴν αὐ­τοῦ πρὸς ἀν­θρώ­πους, παμ­μά­καρ ἐ­πέ­λευ­σιν.
Δό­ξα. Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ἐλ­πὶς χρι­στι­α­νῶν, Πα­να­γί­α Παρ­θέ­νε, ὃν ἔ­τε­κες Θε­όν, ὑ­πὲρ νοῦν τε καὶ λό­γον, ἀ­παύ­στως ἱ­κέ­τευ­ε, σὺν ταῖς ἄ­νω Δυ­νά­με­σι, δοῦ­ναι ἄ­φε­σιν, ἁ­μαρ­τι­ῶν ἡ­μῖν πᾶ­σι, καὶ δι­όρ­θω­σιν, βί­ου τοῖς πί­στει καὶ πό­θῳ, ἀ­εί σε δο­ξά­ζου­σιν.
Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βα­σι­λεύς...
* * *
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τὰ Ἀ­να­στά­σι­μα.
Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος δ´. Ἐ­πε­φά­νης σή­με­ρον.

Ὁ Σω­τὴρ καὶ ῥύ­στης μου, ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, ὡς Θε­ὸς ἀ­νέ­στη­σεν, ἐκ τῶν δε­σμῶν τοὺς γη­γε­νεῖς, καὶ πύ­λας ᾅ­δου συ­νέ­τρι­ψε, καὶ ὡς Δε­σπό­της, ἀ­νέ­στη τρι­ή­με­ρος.
Ὁ Οἶ­κος.

Τὸν ἀ­να­στάν­τα ἐκ νε­κρῶν, Χρι­στὸν τὸν ζω­ο­δό­την, τρι­ή­με­ρον ἐκ τά­φου καὶ πύ­λας τοῦ θα­νά­του σή­με­ρον συν­θλά­σαν­τα, τῇ δυ­νά­μει τῇ αὑ­τοῦ, τὸν ᾅ­δην τε νε­κρώ­σαν­τα, καὶ τὸ κέν­τρον τοῦ θα­νά­του συν­τρί­ψαν­τα, καὶ τὸν Ἀ­δὰμ σὺν τῇ Εὔ­ᾳ ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τα, ὑ­μνή­σω­μεν πάν­τες οἱ γη­γε­νεῖς, εὐ­χα­ρί­στως βο­ῶν­τες αἶ­νον ἐ­κτε­νῶς· Αὐ­τὸς γὰρ ὡς μό­νος κρα­ται­ὸς Θε­ὸς καὶ Δε­σπό­της, ἀ­νέ­στη τρι­ή­με­ρος.
Συ­να­ξά­ρι­ον.

Τῇ Η´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νός, μνή­μη τοῦ Ἁ­γί­ου Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος Προ­κο­πί­ου.

Στί­χ. Ἔ­οι­κε Προ­κό­πι­ος, αὐ­χέ­να κλί­νων,
Λέ­γειν· Κο­πεί­τω· τῇ πλά­νῃ γὰρ οὐ θύ­ω.

Ὀ­γδο­ά­τῃ Προ­κο­πί­ου ἀ­ρη­ι­θό­ου κρά­τα κέρ­σαν.

Ἡ Ἁ­γί­α Θε­ο­δο­σί­α, ἡ μή­τηρ τοῦ ἁ­γί­ου Προ­κο­πί­ου, ξί­φει τε­λει­οῦ­ται.

Στί­χ. Ἀ­θλο­μή­τωρ οὖ­σα Θε­ο­δο­σί­α,
Ἔ­σπευ­σεν εἶ­ναι κἀκ­ξί­φους ἀ­θλη­φό­ρος.

Αἱ Ἅ­γι­αι Δώ­δε­κα γυ­ναῖ­κες αἱ Συγ­κλη­τι­καί, ξί­φει τε­λει­οῦν­ται.

Στί­χ. Δὶς ἓξ ἀ­νεῖ­λεν εὐ­κλε­εῖς κό­ρας ξί­φος,
Ἡ­γου­μέ­νας σκύ­βα­λα τῆς γῆς τὰ κλέ­η.

Οἱ Ἅ­γι­οι Μάρ­τυ­ρες Ἀν­τί­ο­χος, Νι­κό­στρα­τος, Ἀ­βδᾶς καὶ Σάβ­βας, ξί­φει τε­λει­οῦν­ται.

Στί­χ. Ὁ Νι­κό­στρα­τος τὴν το­μὴν οἴ­σω λέ­γει
Ὡς Ἀν­τί­ο­χος· μὴ γὰρ οὐ κἀ­μοὶ κά­ρα;

Ἅ­παξ ἐ­μαυ­τὸν πρὸς τὸ πά­σχειν θρα­σύ­νας,
Χα­ρὰν τὸ πά­σχειν ἐκ ξί­φους Ἀ­βδᾶς ἔ­χει.

Ὁ Ὅ­σι­ος Θε­ό­φι­λος, ὁ κα­τὰ τὸ Ἅ­γι­ον Ὄ­ρος τοῦ Ἄ­θω ἀ­σκή­σας, ἐν εἰ­ρή­νῃ τε­λει­οῦ­ται.

Στί­χ. Θε­ὸν φι­λή­σας Θε­ό­φι­λος γεν­νά­δας,
Ἤ­δη σύ­νε­στι τῷ φι­λου­μέ­νῳ ἄ­νω.

Ὁ Ἅ­γι­ος Νέ­ος Ἱ­ε­ρο­μάρ­τυς Ἀ­να­στά­σι­ος, ὁ ἐξ Ἁ­γί­ου Βλα­σί­ου Ἡ­γου­με­νίτ­σης, ὁ ἐν Κων­σταν­τι­νου­πό­λει μαρ­τυ­ρή­σας ἐν ἔ­τει ‚αψμγ´ (1743), ξί­φει τε­λει­οῦ­ται.

Στί­χ. Ἀ­να­στα­σί­ῳ ἐ­πλά­κη δι­πλοῦν στέ­φος,
Αἵ­μα­σι κο­σμή­σαν­τι ἱ­ε­ρω­σύ­νην.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ἁ­γί­ου Προ­κο­πί­ου τοῦ ἐ­φορ­κι­στοῦ, τοῦ ἐν Και­σα­ρεί­ᾳ τῆς Πα­λαι­στί­νης.

Στίχ. Πρὸς τὴν το­μὴν ὥρ­μη­σεν οἷ­α πρὸς πά­λην,
Καὶ Προ­κό­πι­ος θρέμ­μα τῆς Πα­λαι­στί­νης.

Ὁ Ὅ­σι­ος Προ­κό­πι­ος, ὁ δι­ὰ Χρι­στὸν σα­λός, ὁ ἐν Οὔ­σι­α Βό­λογ­κτα ἀ­σκή­σας, ἐν ἔ­τει ατγ´ (1303) τε­λει­οῦ­ται.

Στίχ. Σα­λοῦ τὸν βί­ον Προ­κό­πι­ος προ­κρί­νας,
Σύ­νε­στι Χρι­στῷ τῷ χο­ρη­γῷ σο­φί­ας.
*

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, Κυ­ρι­α­κῇ τε­τάρ­τῃ τοῦ Ματ­θαί­ου, ἤ­τοι τρί­τῃ με­τὰ τῶν Ἁ­γί­ων Πάν­των, μνή­μην ἐ­πι­τε­λοῦ­μεν πάν­των τῶν ἐν Χί­ῳ ἀ­θλή­σει καὶ ἀ­σκή­σει δι­α­λαμ­ψά­των Ἁ­γί­ων. Μαρ­τύ­ρων μὲν δέ­κα καὶ ἕξ· Ἀν­δρέ­ου, Ἀρ­γέν­τη, Ἰ­σι­δώ­ρου, Ἀγ­γε­λῆ, Ὀ­νου­φρί­ου, Νι­κο­λά­ου, Νι­κή­τα, Στα­μα­τί­ου, Ἰ­ω­άν­νου, Νι­κο­λά­ου, Μάρ­κου, Γε­ωρ­γί­ου, Δη­μη­τρί­ου, Θε­ο­φί­λου, Μα­νου­ήλ, Μυ­ρό­πης καὶ Μαρ­κέλ­λης. Ὁ­σί­ων δὲ ἕξ· Μα­κα­ρί­ου Κο­ρίν­θου, Νι­κή­τα, Ἰ­ω­άν­νου, Ἰ­ω­σήφ, Νι­κη­φό­ρου καὶ Μα­τρώ­νης.
Στί­χοι.
Εἰς τοὺς Μάρ­τυ­ρας.

Χρι­στοῦ ἀ­θλη­τὰς ἡ Χί­ος γε­ραι­ρέ­τω,
ταύ­της γὰρ φρου­ροὶ τυγ­χά­νου­σι καὶ δό­ξα.
Εἰς τοὺς Ὁ­σί­ους.

Κέ­κτη­ται ὑ­μᾶς ἡ Χί­ος μα­κα­ρί­ως,
Ὅ­σι­οι Χρι­στοῦ, ἑ­ξά­φω­τον λυ­χνί­αν.

Αἰ­γλή­εσ­σαν ὁ­μή­γυ­ριν θε­ο­ει­δῆ Χί­ος τι­μᾷ.

Ταῖς αὐ­τῶν πρε­σβεί­αις, ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.
* * *
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ
Τῆς Θε­ο­τό­κου.
Ψάλ­λον­ται ἀ­πὸ τῆς 22ας Σε­πτεμ­βρί­ου μέ­χρι τῆς 7ης Νο­εμ­βρί­ου, ἀ­πὸ τῆς 10ης Φε­βρου­α­ρί­ου μέ­χρι τῆς ἐ­νάρ­ξε­ως τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου, τῇ Β´, Δ´ καὶ Ε´ Κυ­ρι­α­κῇ τῶν νη­στει­ῶν καὶ ἀ­πὸ τῆς Κυ­ρι­α­κῆς τῶν ἁ­γί­ων Πάν­των μέ­χρι τῆς 26ης Ἰ­ου­λί­ου.
ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος δ´.

Ἀ­νοί­ξω τὸ στό­μα μου * καὶ πλη­ρω­θή­σε­ται Πνεύ­μα­τος * καὶ λό­γον ἐ­ρεύ­ξο­μαι * τῇ βα­σι­λί­δι Μη­τρί· * καὶ ὀ­φθή­σο­μαι * φαι­δρῶς πα­νη­γυ­ρί­ζων * καὶ ᾄ­σω γη­θό­με­νος * ταύ­της τὰ θαύ­μα­τα.
ᾨ­δὴ γ´.

Τοὺς σοὺς ὑ­μνο­λό­γους, Θε­ο­τό­κε, * ἡ ζῶ­σα καὶ ἄ­φθο­νος πη­γή, * θί­α­σον συγ­κρο­τή­σαν­τας * πνευ­μα­τι­κόν, στε­ρέ­ω­σον· * καὶ ἐν τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου * στε­φά­νων δό­ξης ἀ­ξί­ω­σον.
ᾨ­δὴ δ´.

Τὴν ἀ­νε­ξι­χνί­α­στον θεί­αν βου­λὴν * τῆς ἐκ τῆς Παρ­θέ­νου σαρ­κώ­σε­ως * σοῦ τοῦ ὑ­ψί­στου * ὁ προ­φή­της Ἀβ­βα­κοὺμ * κα­τα­νο­ῶν ἐ­κραύ­γα­ζε· * Δό­ξα τῇ δυ­νά­μει σου, Κύ­ρι­ε.
ᾨ­δὴ ε´.

Ἐ­ξέ­στη τὰ σύμ­παν­τα * ἐ­πὶ τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου· * σὺ γάρ, ἀ­πει­ρό­γα­με Παρ­θέ­νε, * ἔ­σχες ἐν μή­τρᾳ * τὸν ἐ­πὶ πάν­των Θε­ὸν * καὶ τέ­το­κας ἄ­χρο­νον Υἱ­όν, * πᾶ­σι τοῖς ὑ­μνοῦ­σί σε * σω­τη­ρί­αν βρα­βεύ­ον­τα.
ᾨ­δὴ ς´.

Τὴν θεί­αν ταύ­την καὶ πάν­τι­μον * τε­λοῦν­τες ἑ­ορ­τὴν οἱ θε­ό­φρο­νες * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος * δεῦ­τε τὰς χεῖ­ρας κρο­τή­σω­μεν, * τὸν ἐξ αὐ­τῆς τε­χθέν­τα * Θε­ὸν δο­ξά­ζον­τες.
ᾨ­δὴ ζ´.

Οὐκ ἐ­λά­τρευ­σαν * τῇ κτί­σει οἱ θε­ό­φρο­νες * πα­ρὰ τὸν κτί­σαν­τα· * ἀλ­λὰ πυ­ρὸς ἀ­πει­λὴν * ἀν­δρεί­ως πα­τή­σαν­τες * χαί­ρον­τες ἔ­ψαλ­λον· * Ὑ­πε­ρύ­μνη­τε, * ὁ τῶν πα­τέ­ρων Κύ­ρι­ος * καὶ Θε­ός, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.
ᾨ­δὴ η´.

Αἰ­νοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ προ­σκυ­νοῦ­μεν
τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦν­τες καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦν­τες αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Παῖ­δας εὐ­α­γεῖς ἐν τῇ κα­μί­νῳ * ὁ τό­κος τῆς Θε­ο­τό­κου δι­ε­σώ­σα­το, * τό­τε μὲν τυ­πού­με­νος· * νῦν δὲ ἐ­νερ­γού­με­νος * τὴν οἰ­κου­μέ­νην ἅ­πα­σαν * ἀ­γεί­ρει ψάλ­λου­σαν· * Τὸν Κύ­ρι­ον ὑ­μνεῖ­τε τὰ ἔρ­γα * καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε * εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶ­νας.
* * *

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τὴν Θε­ο­τό­κον καὶ μη­τέ­ρα τοῦ φω­τός, ἐν ὕ­μνοις τι­μῶν­τες με­γα­λύ­νο­μεν.
Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Στίχ. α´. Με­γα­λύ­νει ἡ ψυ­χή μου τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ ἠ­γαλ­λί­α­σε τὸ πνεῦ­μά μου ἐ­πὶ τῷ Θε­ῷ τῷ σω­τῆ­ρί μου.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Στίχ. β´. Ὅ­τι ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν τῆς δού­λης αὐ­τοῦ· ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­πὸ τοῦ νῦν μα­κα­ρι­οῦ­σί με πᾶ­σαι αἱ γε­νε­αί.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. γ´. Ὅ­τι ἐ­ποί­η­σέ μοι με­γα­λεῖ­α ὁ δυ­να­τός, καὶ ἅ­γι­ον τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ· καὶ τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν τοῖς φο­βου­μέ­νοις αὐ­τόν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. δ´. Ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, δι­ε­σκόρ­πι­σεν ὑ­πε­ρη­φά­νους δι­α­νοί­ᾳ καρ­δί­ας αὐ­τῶν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. ε.´ Κα­θεῖ­λε δυ­νά­στας ἀ­πὸ θρό­νων καὶ ὕ­ψω­σε τα­πει­νούς· πει­νῶν­τας ἐ­νέ­πλη­σεν ἀ­γα­θῶν καὶ πλου­τοῦν­τας ἐ­ξα­πέ­στει­λε κε­νούς.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. Ϛ´. Ἀν­τε­λά­βε­το Ἰσ­ρα­ὴλ παι­δὸς αὐ­τοῦ μνη­σθῆ­ναι ἐ­λέ­ους, κα­θὼς ἐ­λά­λη­σε πρὸς τοὺς πα­τέ­ρας ἡ­μῶν, τῷ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ τῷ σπέρ­μα­τι αὐ­τοῦ ἕ­ως αἰ­ῶ­νος.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...
Κα­τα­βα­σί­α. ᾨ­δὴ θ´.

Ἅ­πας γη­γε­νὴς * σκιρ­τά­τω τῷ πνεύ­μα­τι * λαμ­πα­δου­χού­με­νος· * πα­νη­γυ­ρι­ζέ­τω δὲ * ἀ­ΰ­λων νό­ων * φύ­σις, γε­ραί­ρου­σα * τὴν ἱ­ε­ρὰν πα­νή­γυ­ριν * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος, * καὶ βο­ά­τω· * Χαί­ροις, παμ­μα­κά­ρι­στε * Θε­ο­τό­κε ἁ­γνή, ἀ­ει­πάρ­θε­νε.
Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὲ αἰ­νοῦ­σι πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις...
* * *
ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ
Ἦ­χος β´.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ, … ὅ­τι ἅ­γι­ός ἐ­στιν.
Ἀ­να­στά­σι­μον Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ρι­ον Ε´.

Ἡ ζω­ὴ καὶ ὁ­δὸς Χρι­στός, ἐκ νε­κρῶν τῷ Κλε­ό­πᾳ καὶ τῷ Λου­κᾷ συ­νώ­δευ­σεν, οἷς περ καὶ ἐ­πε­γνώ­σθη, εἰς Ἐμ­μα­οὺς κλῶν τὸν ἄρ­τον· ὧν ψυ­χαὶ καὶ καρ­δί­αι, και­ό­με­ναι ἐ­τύγ­χα­νον, ὅ­τε τού­τοις ἐ­λά­λει ἐν τῇ ὁ­δῷ, καὶ Γρα­φαῖς ἡρ­μή­νευ­εν, ἃ ὑ­πέ­στη· μεθ᾿ ὧν, Ἠ­γέρ­θη, κρά­ξω­μεν, ὤ­φθη τε καὶ τῷ Πέ­τρῳ.
Τὸ τοῦ Μη­ναί­ου. Φῶς ἀ­ναλ­λοί­ω­τον Λό­γε.

Ἐξ οὐ­ρα­νοῦ ὡς τῷ Παύ­λῳ, ἐ­γέ­νε­τό σοι ἡ κλῆ­σις· ᾗ φε­ρω­νύ­μως προ­κό­πτων, Προ­κό­πι­ε τῷ Κυ­ρί­ῳ, χο­ροὺς προ­σῆ­ξας Μαρ­τύ­ρων· μεθ᾿ ὧν πρε­σβεύ­εις, ὑ­πὲρ τῶν σὲ εὐ­φη­μούν­των.
Θε­ο­το­κί­ον, ὅ­μοι­ον.

Σοῦ τὸ πο­λί­τευ­μα Λό­γε, κρα­ταί­ω­σον ἐν πο­λέ­μοις, τοῖς βα­σι­λεῦ­σι τὸ νῖ­κος, κα­τὰ βαρ­βά­ρων πα­ρέ­χων, τῆς Θε­ο­τό­κου πρε­σβεί­αις, ἣν ἐ­δω­ρή­σω, χρι­στι­α­νοῖς προ­στα­σί­αν.
* * *
ΑΙΝΟΙ
Ἦ­χος δ´.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τοῖς ὑ­ψί­στοις. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.
Ἡ Στι­χο­λο­γί­α (Ψαλ­μοὶ ρμη´, ρμθ´) καί·
Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα. Ἦ­χος δ´.

Στίχ. α´. Τοῦ ποι­ῆ­σαι ἐν αὐ­τοῖς κρῖ­μα ἔγ­γρα­πτον· δό­ξα αὕ­τη ἔ­σται πᾶ­σι τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ.

Ὁ Σταυ­ρὸν ὑ­πο­μεί­νας καὶ θά­να­τον, καὶ ἀ­να­στὰς ἐκ τῶν νε­κρῶν, παν­το­δύ­να­με Κύ­ρι­ε, δο­ξά­ζο­μέν σου τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Ἐν τῷ Σταυ­ρῷ σου Χρι­στέ, τῆς ἀρ­χαί­ας κα­τά­ρας, ἠ­λευ­θέ­ρω­σας ἡ­μᾶς, καὶ ἐν τῷ θα­νά­τῳ σου, τὸν τὴν φύ­σιν ἡ­μῶν τυ­ραν­νή­σαν­τα, δι­ά­βο­λον κα­τήρ­γη­σας· ἐν δὲ τῇ ἐ­γέρ­σει σου, χα­ρᾶς τὰ πάν­τα ἐ­πλή­ρω­σας· δι­ὸ βο­ῶ­μέν σοι· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ τῶν νε­κρῶν, Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Στίχ. γ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐ­πὶ ταῖς δυ­να­στεί­αις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῆς με­γα­λω­σύ­νης αὐ­τοῦ.

Τῷ σῷ Σταυ­ρῷ Χρι­στὲ Σω­τήρ, ὁ­δή­γη­σον ἡ­μᾶς ἐ­πὶ τὴν ἀ­λή­θει­άν σου, καὶ ῥῦ­σαι ἡ­μᾶς, τῶν πα­γί­δων τοῦ ἐ­χθροῦ· ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ τῶν νε­κρῶν, ἀ­νά­στη­σον ἡ­μᾶς πε­σόν­τας τῇ ἁ­μαρ­τί­ᾳ, ἐ­κτεί­νας τὴν χεῖ­ρά σου, φι­λάν­θρω­πε Κύ­ρι­ε, τῇ πρε­σβεί­ᾳ τῶν Ἁ­γί­ων σου.

Στίχ. δ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ἤ­χῳ σάλ­πιγ­γος· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ψαλ­τη­ρί­ῳ καὶ κι­θά­ρᾳ.

Τῶν πα­τρι­κῶν σου κόλ­πων, μὴ χω­ρι­σθεὶς μο­νο­γε­νὲς Λό­γε τοῦ Θε­οῦ, ἦλ­θες ἐ­πὶ γῆς δι­ὰ φι­λαν­θρω­πί­αν, ἄν­θρω­πος γε­νό­με­νος ἀ­τρέ­πτως, καὶ Σταυ­ρὸν καὶ θά­να­τον ὑ­πέ­μει­νας σαρ­κί, ὁ ἀ­πα­θὴς τῇ θε­ό­τη­τι· ἀ­να­στὰς δὲ ἐκ νε­κρῶν, ἀ­θα­να­σί­αν πα­ρέ­σχες τῷ γέ­νει τῶν ἀν­θρώ­πων, ὡς μό­νος παν­το­δύ­να­μος.
Καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου Στι­χη­ρὰ Ἰ­δι­ό­με­λα δ´.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.
Ἦ­χος β´. Βυ­ζαν­τί­ου.

Ὡς προ­κό­πτων ἐν Θε­ῷ, πάν­τας πρέ­σβευ­ε ἀ­θλο­φό­ρε, προ­κό­πτειν ἐν αὐ­τῷ, Μαρ­τύ­ρων κλέ­ος μέ­γι­στε Προ­κό­πι­ε, ὡς παῤ­ῥη­σί­αν ἔ­χων πρὸς αὐ­τόν, καὶ τῷ τού­του θρό­νῳ ἀ­εὶ πα­ρι­στά­με­νος, ἐν θε­α­ρέ­στοις ὁ­δοῖς, καὶ θεί­αις πρά­ξε­σιν, εὐ­α­ρε­στοῦν­τας αὐ­τῷ, καὶ σὲ μα­κα­ρί­ζον­τας.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.
Ἦ­χος γ´. Γερ­μα­νοῦ.

Νε­α­νι­κὴν ἄ­γων τὴν ἡ­λι­κί­αν, ὥ­σπερ ὁ θε­σπέ­σι­ος Παῦ­λος, ἐκ τῶν ὑ­ψί­στων τὸ θεῖ­ον χά­ρι­σμα ἐ­δέ­ξω, καὶ τοῦ δει­νοῦ πο­λε­μή­το­ρος τὰ θρά­ση, τῇ πα­νο­πλί­ᾳ τοῦ Σταυ­ροῦ κα­τέ­βα­λες. Μαρ­τύ­ρων τὸ καύ­χη­μα, ἀ­θλο­φό­ρε Προ­κό­πι­ε, ὑ­πὲρ ἡ­μῶν πρὸς Κύ­ρι­ον ἱ­κέ­τευ­ε, τοῦ σω­θῆ­ναι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Στίχ.ζ´. Θαυ­μα­στὸς ὁ Θε­ὸς ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ.
Ἦ­χος δ´. Κυ­πρι­α­νοῦ.

Αἶ­νος τῷ Θε­ῷ, ἐκ χο­ϊ­κῶν χει­λέ­ων προ­σᾴ­δε­ται, ἐ­πὶ τῇ θεί­ᾳ μνή­μῃ σου, Προ­κό­πι­ε πο­λύ­α­θλε· σὺ γὰρ ὤ­φθης ἀ­κραιφ­νὴς στρα­τι­ώ­της, τοῦ λό­γου τῆς πί­στε­ως, φαυ­λί­σας ἐν τῷ σκάμ­μα­τι, τῶν εἰ­δώ­λων τὰς μορ­φάς· καὶ νῦν προ­σε­ρεί­σθης τῷ φέγ­γει τῆς Τρι­ά­δος, κα­τα­πυρ­σεύ­ων ἡ­μῶν, τὰς δι­α­νοί­ας ταῖς πρε­σβεί­αις σου.

Στίχ.η´. Τοῖς ἁ­γί­οις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐ­τοῦ ἐ­θαυ­μά­στω­σεν ὁ Κύ­ρι­ος.
Ἦ­χος πλ. α´.

Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α σή­με­ρον, στο­λι­σα­μέ­νη τοῖς ἄ­θλοις σου, Μάρ­τυς τοῦ Χρι­στοῦ, εὐ­φραί­νε­ται, καὶ τὴν σὴν παγ­γέ­ρα­στον μνή­μην, κατ᾿ ἀ­ξί­αν εὐ­φή­μως κραυ­γά­ζει γε­ραί­ρου­σα· Χαί­ροις ὁ τὸν Παῦ­λον ζη­λώ­σας, καὶ τὸν Σταυ­ρὸν τοῦ Χρι­στοῦ ἀ­ρά­με­νος, καὶ τὰς πα­γί­δας συν­τρί­ψας τοῦ ἀν­τι­πά­λου. Χαί­ροις Μαρ­τύ­ρων τὸ καύ­χη­μα, καὶ βα­σι­λέ­ων κρα­ταί­ω­μα, Προ­κό­πι­ε πο­λύ­α­θλε, ὑ­πὲρ ἡ­μῶν πρὸς Κύ­ρι­ον, μὴ δι­α­λί­πῃς πρε­σβεύ­ων, ὡς παῤ­ῥη­σί­αν ἔ­χων, ἀ­θλο­φό­ρων ἐγ­καλ­λώ­πι­σμα.
Δό­ξα. Ἑ­ωθινὸν Ε´. Ἦ­χος πλ. α´.

Ὢ τῶν σο­φῶν σου κρι­μά­των Χρι­στέ! πῶς Πέ­τρῳ μὲν τοῖς ὀ­θο­νί­οις μό­νοις, ἔ­δω­κας ἐν­νο­ῆ­σαί σου τὴν ἀ­νά­στα­σιν; Λου­κᾷ δὲ καὶ Κλε­ό­πᾳ, συμ­πο­ρευ­ό­με­νος ὡ­μί­λεις, καὶ ὁ­μι­λῶν, οὐκ εὐ­θέ­ως σε­αυ­τὸν φα­νε­ροῖς; Δι­ὸ καὶ ὀ­νει­δί­ζῃ, ὡς μό­νος πα­ροι­κῶν ἐν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, καὶ μὴ με­τέ­χων τῶν ἐν τέ­λει βου­λευ­μά­των αὐ­τῆς. Ἀλλ᾿ ὁ πάν­τα πρὸς τὸ τοῦ πλά­σμα­τος συμ­φέ­ρον οἰ­κο­νο­μῶν, καὶ τὰς πε­ρὶ σοῦ προ­φη­τεί­ας ἀ­νέ­πτυ­ξας, καὶ ἐν τῷ εὐ­λο­γεῖν τὸν ἄρ­τον, ἐ­γνώ­σθης αὐ­τοῖς· ὧν καὶ πρὸ τού­του αἱ καρ­δί­αι, πρὸς γνῶ­σίν σου ἀ­νε­φλέ­γον­το· οἳ καὶ τοῖς Μα­θη­ταῖς συ­νη­θροι­σμέ­νοις, ἤ­δη τρα­νῶς ἐ­κή­ρυτ­τόν σου τὴν ἀ­νά­στα­σιν· δι᾿ ἧς ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.
Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νη ὑ­πάρ­χεις, * Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· * δι­ὰ γὰρ τοῦ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τος, * ὁ ᾅ­δης ᾐχ­μα­λώ­τι­σται, * ὁ Ἀ­δὰμ ἀ­να­κέ­κλη­ται, * ἡ κα­τά­ρα νε­νέ­κρω­ται, * ἡ Εὔ­α ἠ­λευ­θέ­ρω­ται, * ὁ θά­να­τος τε­θα­νά­τω­ται, * καὶ ἡ­μεῖς ἐ­ζω­ο­ποι­ή­θη­μεν· * δι­ὸ ἀ­νυ­μνοῦν­τες βο­ῶ­μεν· * Εὐ­λο­γη­τὸς Χρι­στὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ὁ οὕ­τως εὐ­δο­κή­σας, δό­ξα σοι.
* * *
Καὶ εὐ­θὺς ψάλ­λε­ται
εἰς τὸν ἦ­χον τῆς Κυ­ρι­α­κῆς
Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. * Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ * καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, * ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, * εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, * προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, * δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, * εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι * δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, * ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, * Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· * Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, * ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, * ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, * ὁ αἴ­ρων τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, * ὁ αἴ­ρων τὰς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, * ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, * καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἶ μό­νος ἅ­γι­ος, * σὺ εἶ μό­νος Κύ­ρι­ος, * Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, * εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Καθ᾿ ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σε * καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να * καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, * ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ * ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, * καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου * εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, * τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, * κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· * δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἐκ γ´)

Κύ­ρι­ε, * κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν * ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ᾷ. * Ἐ­γὼ εἶ­πα· * Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν με· * ἴ­α­σαι τὴν ψυ­χήν μου, * ὅ­τι ἥ­μαρ­τόν σοι.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· * δί­δα­ξόν με τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, * ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς· * ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου * τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.
Καὶ πά­λιν ἰ­σχυ­ρο­τέ­ρᾳ φω­νῇ·

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.
Καὶ τὸ ἀ­να­στά­σι­μον τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος δ´.

Σή­με­ρον σω­τη­ρί­α τῷ κό­σμῳ γέ­γο­νεν· * ᾄ­σω­μεν τῷ ἀ­να­στάν­τι ἐκ τά­φου * καὶ ἀρ­χη­γῷ τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν· * κα­θε­λὼν γὰρ τῷ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον * τὸ νῖ­κος ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.
* * * * *
ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Ὁ δι­ά­κο­νος τὰ εἰ­ρη­νι­κὰ
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…
Τὰ Τυ­πι­κά, οἱ Μα­κα­ρι­σμοί,
καὶ ἐκ τῶν Κα­νό­νων ἡ γ´ καὶ ἡ Ϛ´ ᾠ­δή.
Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀν­τί­φω­να.
Ἀν­τί­φω­νον Α´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρβ´ (102).

Στίχ. α´. Εὐ­λό­γει ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ πάν­τα τὰ ἐν­τός μου τὸ ὄ­νο­μα τὸ ἅ­γι­ον αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, * Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Εὐ­λό­γει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ μὴ ἐ­πι­λαν­θά­νου πά­σας τὰς ἀν­τα­πο­δό­σεις αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. γ´. Κύ­ρι­ος ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ ἡ­τοί­μα­σε τὸν θρό­νον αὐ­τοῦ, καὶ ἡ βα­σι­λεί­α αὐ­τοῦ πάν­των δε­σπό­ζει.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. δ´. Εὐ­λο­γεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον, πάν­τα τὰ ἔρ­γα αὐ­τοῦ, ἐν παν­τὶ τό­πῳ τῆς δε­σπο­τεί­ας αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...
Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...
Ἀν­τί­φω­νον Β´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρμε´ (145).

Στίχ. α´. Αἴ­νει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον· αἰ­νέ­σω Κύ­ρι­ον ἐν τῇ ζω­ῇ μου· ψα­λῷ τῷ Θε­ῷ μου ἕ­ως ὑ­πάρ­χω.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, * ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, * ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. β´. Μα­κά­ρι­ος, οὗ ὁ Θε­ὸς Ἰ­α­κὼβ βο­η­θὸς αὐ­τοῦ, ἡ ἐλ­πὶς αὐ­τοῦ ἐ­πὶ Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν αὐ­τοῦ.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. γ´. Τὸν ποι­ή­σαν­τα τὸν οὐ­ρα­νὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θά­λασ­σαν καὶ πάν­τα τὰ ἐν αὐ­τοῖς.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. δ´. Βα­σι­λεύ­σει Κύ­ρι­ος εἰς τὸν αἰ­ῶ­να, ὁ Θε­ός σου, Σι­ών, εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­άν.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ὁ μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, * ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων * καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος * δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν * σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου * καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, * ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, * σταυ­ρω­θείς τε, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, * θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, * εἷς ὢν τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, * συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ * καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, * σῶ­σον ἡ­μᾶς.
Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος...
Ἀν­τί­φω­νον Γ´. Ἦ­χος ὁ τυ­χών. Ψ. ριζ´ (117).

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.
Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ ἤ­χου.

Στίχ. β´. Εἰ­πά­τω­σαν δὴ πάν­τες οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.
Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

Στίχ. γ´. Αὕ­τη ἡ ἡ­μέ­ρα, ἣν ἐ­ποί­η­σεν ὁ Κύ­ρι­ος· ἀ­γαλ­λι­α­σώ­με­θα καὶ εὐ­φραν­θῶ­μεν ἐν αὐ­τῇ.
Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.
* * *
ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ
Εἰ­σο­δι­κόν. Ἦ­χος β´.
(Ἐ­ὰν εἰ­σο­δεύ­ουν πολ­λοὶ ἱ­ε­ρεῖς, ψάλ­λουν αὐ­τοὶ τὸ εἰ­σο­δι­κόν).

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ. Σῶ­σον ἡ­μᾶς Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.
* * *
Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.
(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)
Τὸ Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ Ἁ­γί­ου Προ­κο­πί­ου.
Εἶ­τα τὸ Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ Ἁ­γί­ου τοῦ Να­οῦ.
Κον­τά­κι­ον τῆς Θεοτόκου. Ἦχος β´.
(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Προ­στα­σί­α * τῶν Χρι­στι­α­νῶν ἀ­κα­ταί­σχυν­τε, * με­σι­τεί­α * πρὸς τὸν ποι­η­τὴν ἀ­με­τά­θε­τε, * μὴ πα­ρί­δῃς * ἁ­μαρ­τω­λῶν δε­ή­σε­ων φω­νάς, * ἀλ­λὰ πρό­φθα­σον ὡς ἀ­γα­θὴ * εἰς τὴν βο­ή­θει­αν ἡ­μῶν, * τῶν πι­στῶς κραυ­γα­ζόν­των σοι· * Τά­χυ­νον εἰς πρε­σβεί­αν * καὶ σπεῦ­σον εἰς ἱ­κε­σί­αν, * ἡ προ­στα­τεύ­ου­σα ἀ­εί, * Θε­ο­τό­κε, τῶν τι­μών­των σε.
* * *
ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ
* * *
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
Ἀ­πό­στο­λον Κυ­ρι­α­κῆς Ε´ ἑ­βδ. (Ῥωμ. ι´ 1-10).
Προ­κεί­με­νον καὶ Ἀλ­λη­λού­ϊ­α τοῦ ἤ­χου.
Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος δ´. (Ψαλ­μὸς ργ´­).

Ὡς ἐ­με­γα­λύν­θη τὰ ἔρ­γα σου, Κύ­ρι­ε· πάν­τα ἐν σο­φί­ᾳ ἐ­ποί­η­σας.

Στίχ. Εὐ­λό­γει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον· Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου, ἐ­με­γα­λύν­θης σφό­δρα.

Πρὸς Ῥω­μαί­ους Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

Ἀ­δελ­φοί, ἡ μὲν εὐ­δο­κί­α τῆς ἐ­μῆς καρ­δί­ας καὶ ἡ δέ­η­σις ἡ πρὸς τὸν Θε­ὸν ὑ­πὲρ τοῦ Ἰσ­ρα­ήλ ἐ­στιν εἰς σω­τη­ρί­αν· μαρ­τυ­ρῶ γὰρ αὐ­τοῖς ὅ­τι ζῆ­λον Θε­οῦ ἔ­χου­σιν, ἀλλ᾿ οὐ κατ᾿ ἐ­πί­γνω­σιν. Ἀ­γνο­οῦν­τες γὰρ τὴν τοῦ Θε­οῦ δι­και­ο­σύ­νην, καὶ τὴν ἰ­δί­αν δι­και­ο­σύ­νην ζη­τοῦν­τες στῆ­σαι, τῇ δι­και­ο­σύ­νῃ τοῦ Θε­οῦ οὐχ ὑ­πε­τά­γη­σαν. Τέ­λος γὰρ νό­μου Χρι­στὸς εἰς δι­και­ο­σύ­νην παν­τὶ τῷ πι­στεύ­ον­τι. Μω­ϋ­σῆς γὰρ γρά­φει τὴν δι­και­ο­σύ­νην τὴν ἐκ τοῦ νό­μου, ὅ­τι «ὁ ποι­ή­σας αὐ­τὰ ἄν­θρω­πος ζή­σε­ται ἐν αὐ­τοῖς»· ἡ δὲ ἐκ πί­στε­ως δι­και­ο­σύ­νη οὕ­τω λέ­γει· «Μὴ εἴ­πῃς ἐν τῇ καρ­δί­ᾳ σου, τίς ἀ­να­βή­σε­ται εἰς τὸν οὐ­ρα­νόν;­». Τοῦτ᾿ ἔ­στι Χρι­στὸν κα­τα­γα­γεῖν· ἢ «τίς κα­τα­βή­σε­ται εἰς τὴν ἄ­βυσ­σον;­». Τοῦτ᾿ ἔ­στι Χρι­στὸν ἐκ νε­κρῶν ἀ­να­γα­γεῖν. Ἀλ­λὰ τί λέ­γει; «Ἐγ­γύς σου τὸ ῥῆ­μά ἐ­στιν, ἐν τῷ στό­μα­τί σου καὶ ἐν τῇ καρ­δί­ᾳ σου»· τοῦτ᾿ ἔ­στι τὸ ῥῆ­μα τῆς πί­στε­ως ὃ κη­ρύσ­σο­μεν. Ὅ­τι ἐ­ὰν ὁ­μο­λο­γή­σῃς ἐν τῷ στό­μα­τί σου Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, καὶ πι­στεύ­σῃς ἐν τῇ καρ­δί­ᾳ σου ὅ­τι ὁ Θε­ὸς αὐ­τὸν ἤ­γει­ρεν ἐκ νε­κρῶν, σω­θή­σῃ· καρ­δί­ᾳ γὰρ πι­στεύ­ε­ται εἰς δι­και­ο­σύ­νην, στό­μα­τι δὲ ὁ­μο­λο­γεῖ­ται εἰς σω­τη­ρί­αν.
Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος δ´. (Ψαλ­μὸς μδ´).

Στίχ. Ἔν­τει­νε καὶ κα­τευ­ο­δοῦ καὶ βα­σί­λευ­ε ἕ­νε­κεν ἀ­λη­θεί­ας καὶ πρᾳ­ό­τη­τος καὶ δικαιοσύνης.

Ἠ­γά­πη­σας δι­και­ο­σύ­νην καὶ ἐ­μί­ση­σας ἀ­νο­μί­αν.
* * *
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
Κυ­ρι­α­κῆς Ε´ Ματ­θαί­ου
Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ματ­θαῖ­ον (η´ 28-34, θ´ 1).

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, ἐλ­θόν­τι τῷ Ἰ­η­σοῦ εἰς τὴν χώ­ραν τῶν Γερ­γε­ση­νῶν ὑ­πήν­τη­σαν αὐ­τῷ δύ­ο δαι­μο­νι­ζό­με­νοι ἐκ τῶν μνη­μεί­ων ἐ­ξερ­χό­με­νοι, χα­λε­ποὶ λί­αν, ὥ­στε μὴ ἰ­σχύ­ειν τι­νὰ πα­ρελ­θεῖν δι­ὰ τῆς ὁ­δοῦ ἐ­κεί­νης. Καὶ ἰ­δοὺ ἔ­κρα­ξαν λέ­γον­τες· Τί ἡ­μῖν καὶ σοί, Ἰ­η­σοῦ υἱ­ὲ τοῦ Θε­οῦ; ἦλ­θες ὧ­δε πρὸ και­ροῦ βα­σα­νί­σαι ἡ­μᾶς; Ἦν δὲ μα­κρὰν ἀπ᾿ αὐ­τῶν ἀ­γέ­λη χοί­ρων πολ­λῶν βο­σκο­μέ­νη. Οἱ δὲ δαί­μο­νες πα­ρε­κά­λουν αὐ­τὸν λέ­γον­τες· Εἰ ἐκ­βάλ­λεις ἡ­μᾶς, ἐ­πί­τρε­ψον ἡ­μῖν ἀ­πελ­θεῖν εἰς τὴν ἀ­γέ­λην τῶν χοί­ρων. Καὶ εἶ­πεν αὐ­τοῖς· Ὑ­πά­γε­τε. οἱ δὲ ἐ­ξελ­θόν­τες ἀ­πῆλ­θον εἰς τὴν ἀ­γέ­λην τῶν χοί­ρων· καὶ ἰ­δοὺ ὥρ­μη­σεν πᾶ­σα ἡ ἀ­γέ­λη τῶν χοί­ρων κα­τὰ τοῦ κρη­μνοῦ εἰς τὴν θά­λασ­σαν, καὶ ἀ­πέ­θα­νον ἐν τοῖς ὕ­δα­σιν. Οἱ δὲ βό­σκον­τες ἔ­φυ­γον, καὶ ἀ­πελ­θόν­τες εἰς τὴν πό­λιν ἀ­πήγ­γει­λαν πάν­τα καὶ τὰ τῶν δαι­μο­νι­ζο­μέ­νων. Καὶ ἰ­δοὺ πᾶ­σα ἡ πό­λις ἐ­ξῆλ­θεν εἰς συ­νάν­τη­σιν τῷ Ἰ­η­σοῦ, καὶ ἰ­δόν­τες αὐ­τὸν πα­ρε­κά­λε­σαν ὅ­πως με­τα­βῇ ἀ­πὸ τῶν ὁ­ρί­ων αὐ­τῶν. Καὶ ἐμ­βὰς εἰς πλοῖ­ον δι­ε­πέ­ρα­σεν καὶ ἦλ­θεν εἰς τὴν ἰ­δί­αν πό­λιν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.
Καὶ γί­νε­ται τὸ κή­ρυγ­μα τοῦ θεί­ου λό­γου.
* * *
Καὶ κα­θε­ξῆς ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α
τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου.
* * *
Εἰς τό· Ἐ­ξαι­ρέ­τω­ς τῆς Πα­να­γί­ας…

Ἄ­ξι­όν ἐ­στιν ὡς ἀ­λη­θῶς * μα­κα­ρί­ζειν σε τὴν Θε­ο­τό­κον, * τὴν ἀ­ει­μα­κά­ρι­στον καὶ πα­να­μώ­μη­τον * καὶ μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. * Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως * Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.
* * *
Κοι­νω­νι­κόν.

Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.
Με­τὰ τὴν με­τά­δο­σιν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­δο­μεν τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν, * ἐ­λά­βο­μεν Πνεῦ­μα ἐ­που­ρά­νι­ον, * εὕ­ρο­μεν πί­στιν ἀ­λη­θῆ, * ἀ­δι­αί­ρε­τον Τρι­ά­δα προ­σκυ­νοῦν­τες· * αὕ­τη γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν.
Εἰς τό· Πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εί…
Ἦ­χος β´.

Πλη­ρω­θή­τω τὸ στό­μα ἡ­μῶν * αἰ­νέ­σε­ώς σου, Κύ­ρι­ε, * ὅ­πως ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὴν δό­ξαν σου, * ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας ἡ­μᾶς * τῶν ἁ­γί­ων σου με­τα­σχεῖν μυ­στη­ρί­ων· * τή­ρη­σον ἡ­μᾶς ἐν τῷ σῷ ἁ­γι­α­σμῷ, * ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν * με­λε­τῶν­τας τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. * Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α.
Με­τὰ τὴν ὀ­πι­σθάμ­βω­νον εὐ­χήν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον * ἀ­πὸ τοῦ νῦν καὶ ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (ἐκ γ´)

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.
* * * * *

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Ἐ­ναλ­λα­κτι­κὰ Στι­χη­ρὰ Προ­σό­μοι­α Αἴ­νων τοῦ Ἁ­γί­ου Προ­κο­πί­ου ἐκ τῆς φυλ­λά­δος. Ποί­η­μα Γε­ρα­σί­μου Μο­να­χοῦ Μι­κρα­γι­αν­να­νί­του.
Ἦ­χος πλ. δ´. Ὢ τοῦ πα­ρα­δό­ξου θαύ­μα­τος.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Ὢ τοῦ πα­ρα­δό­ξου θαύ­μα­τος! ἐξ ἀ­γνω­σί­ας βυ­θοῦ, ὥ­σπερ λί­θον πο­λύ­τι­μον, καὶ λαμ­πρὸν ἀ­δά­μαν­τα, σα­γη­νεύ­σας ἀ­νείλ­κυ­σεν, ὸ φῶς ἐ­ξά­γων ἐκ σκό­τους Κύ­ρι­ος, τὸν φε­ρω­νύ­μως μέ­γαν Προ­κό­πι­ον· ὢ τῆς ἀῤ­ῥή­του σου προ­μη­θεί­ας Δέ­σπο­τα! Δι᾿ ἧς Χρι­στέ, σώ­ζεις ὡς ἐ­πί­στα­σαι, τοὺς προ­σι­όν­τας σοι.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὢ τοῦ πα­ρα­δό­ξου θαύ­μα­τος! ἐν τῇ τοῦ βί­ου νυ­κτί, ὸ θε­ό­φρων Προ­κό­πι­ος, δι­α­τρέ­χων εὔ­ρα­το, ὥ­σπερ ἥ­λι­ον ἄ­δυ­τον, ὃν ἐκ­δι­ώ­κειν Λό­γον πε­πεί­ρα­ται, ὑφ᾿ οὖ ηὐ­γά­σθη καὶ φῶς γε­γέ­νη­ται· ὢ ἧς ἠ­ξί­ω­σαι, κλή­σε­ως πα­νεύ­φη­με! δι᾽ ἧς Χρι­στῷ κα­θω­ρά­θης σύμ­μορ­φος, ἀ­θλή­σας ἄ­ρι­στα.

Στίχ.ζ´. Θαυ­μα­στὸς ὁ Θε­ὸς ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ.

Μάρ­τυς Ἀ­θλη­τὰ Προ­κό­πι­ε, τὴν πα­νο­πλί­αν Χρι­στοῦ, ἱ­ε­ρῶς ἐν­δυ­σά­με­νος, ἰ­σχυ­ρῶς ἐ­χώ­ρη­σας, πρὸς ἀ­γῶ­νας καὶ σκάμ­μα­τα, καὶ ἀ­ρι­στεύ­σας κα­θά­περ ᾶ­σαρ­κος, τῶν ἀ­σω­μά­των ὤ­φθης συ­νό­μι­λος· μεθ᾿ ὦν τὴν ἄ­φρα­στον, χαρ­μο­νὴν κλη­ρού­με­νος, ἁ­μαρ­τι­ῶν, ζό­φου ἐ­λευ­θέ­ρω­σον, τοὺς προ­σι­όν­τας σοι.

Στίχ.η´. Τοῖς ἁ­γί­οις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐ­τοῦ ἐ­θαυ­μά­στω­σεν ὁ Κύ­ρι­ος.

Μάρ­τυς Ἀ­θλη­τὰ Προ­κό­πι­ε, προ­κό­πτων ὤ­φθης ἀ­εί, τοῖς σε­πτοῖς κα­τορ­θὼ­μα­σιν, εὐ­σε­βεί­ας ἔ­ρω­τι, καὶ μυ­χῆς γεν­ναι­ό­τη­τι· ὄ­θεν εἰς μέ­τρον ἔ­φθα­σας ἔν­θε­ον, τῆς ἡ­λι­κί­ας τῆς ἄ­νω λή­ξε­ως, ἧς τῆς φαι­δρό­τη­τος, ἀ­πο­λαύ­ων ἄ­λη­κτα ὑ­πὲρ ή­μῶν, πρέ­σβευ­ε δε­ό­με­θα, τῶν εὐ­φη­μούν­των σε.