Καί βέβαια κάποιος θά πεῖ ὅτι ἀναφέρεται στήν ἐποχή ἐκείνη πού ἀκόμη οἱ ἄνθρωποι δέν εἴχαν γνωρίσει τόν Χριστό ὡς Υἱό τοῦ Θεοῦ. Παρ' ὅλα αὐτά εἶχαν ἐνδείξεις γιά μιά παρουσία ξεχωριστή ἀφοῦ πολλοί ὁμολογοῦσαν ὅτι μέχρι τότε κανείς δέν μιλοῦσε καί δέν ἐνεργοῦσε ὅπως Αὐτός ὁ ἄνθρωπος.
Ἔτσι, λοιπόν, ὁ Κύριός μας, βρισκόμενος στήν χώρα τῶν Γεργεσηνῶν ἐθεράπευσε τούς δύο δαιμονιζομένους πού βασάνιζαν τούς ἀνθρώπους τῆς περιοχῆς μέ τά καμώματά τους. Μέ τή θεραπεία τους ἐπῆλθε ἡ ἡρεμία ἀλλά καί ἡ παιδαγωγική τιμωρία τῶν κατοίκων πού ἀγαπώντας τό κέρδος ἔκαναν παράνομη ἐκτροφή χοίρων καί ἀνάγκασαν τόν Κύριό μας νά δώσει ἐντολή στά δαιμόνια νά πᾶνε ἀπό τούς δύο ἀνθρώπους στά ζῶα καί ἔτσι αὐτά νά κατακρημνηστοῦν στή θάλασσα.
Ἀποτέλεσμα οἱ κενοί ἄνθρωποι τῶν Γεργεσηνῶν ἀπό πνευματικές ἀναζητήσεις καί ὑποδουλωμένοι στό πάθος τῆς φιλοχρηματίας νά μήν μποροῦν νά δοῦν τό θαῦμα τῆς θεραπείας τῶν δύο ἀσθενῶν ἀνθρώπων καί νά εὐχαριστηθοῦν ἀπό τήν παρουσία τοῦ Ἰησοῦ ἀνάμεσά τους. Ἀντίθετα, ζήτησαν τήν ἀπομάκρυνσή τους καί προτίμησαν τή ζωή τῆς παρανομίας πού εἶχαν συνηθίσει νά ζοῦν.
Σήμερα, ὡς χριστιανοί ὀρθόδοξοι, ἀναγνωρίζουμε τήν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί εἴμαστε βέβαιοι γιά τήν ἐπί γῆς παρουσία του.
Παρ' ὅλα αὐτά πολλές φορές καί μεῖς ζητοῦμε τήν ἀπομάκρυνσή του καί ἐπιθυμοῦμε νά ζοῦμε ἀμετανόητοι τή ζωή της ἁμαρτίας καί τῆς παρανομίας. Καί διώχνουμε τόν Χριστό ὅταν ἀδικοῦμε καί ἐκμεταλλευόμαστε τό συνάνθρωπό μας, ὅταν ἐξαπατοῦμε καί ἐμπαίζουμε τούς ἄλλους, ὅταν συκοφαντοῦμε καί κατακρίνουμε, ὅταν βλασφημοῦμε ὅταν ζοῦμε στήν ἀνηθικότητα, ὅταν ἀκόμα καί αὐτή τήν ἡμέρα τοῦ Κυρίου, τήν Κυριακή, τήν περιφρονοῦμε καί μόνο στόν Κύριο δέν τήν προσφέρουμε. Θά κοιμηθοῦμε ὡς τό μεσημέρι γιατί γυρίσαμε χαράματα ἀπό τή διασκέδαση τοῦ Σαββατόβραδου, θά πᾶμε ἐκδρομή ἤ σέ κάποια παραλία, ἤ ἀκόμα θά ἐργαστοῦμε.
Χριστιανοί μου, ἄν θέλουμε τόν Χριστό κοντά μας ἄς μετανοοῦμε, ἄς ἐξομολογούμαστε, ἄς κοινωνᾶμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ἄς συγχωροῦμε, ἄς ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Κυρίου μας.ΑΜΗΝ.
Πρωτ.π.Π.Μεγ.
