Η Κάιλι γεννήθηκε τον Ιούνιο του 2008. Είναι καρκίνος στο ζώδιο και την ημέρα της γέννησης της οι γιατροί ήταν κατηγορηματικοί: “Το κοριτσάκι δεν θα ζήσει.” Ζύγιζε μόλις μια λίβρα, δηλαδή 323 γραμμάρια. Ήταν ότι μικρότερο είχαν συναντήσει σε νεογέννητο ποτέ. Το πλάνο με ολόκληρο το χεράκι της να χωράει και να περισσεύει μέσα σε ένα δαχτυλίδι, τα λέει όλα. Και σαν να μη έφταναν όλα αυτά τα πρώτα 24ωρα, το βάρος της έπεσε από τη 1 λίβρα στις 13 ουγιές, δηλαδή κοντά στα 290 γραμμάρια. Όλα έδειχναν ότι δυστυχώς οι γιατροί θα επιβεβαιωθούν.
Αλλά μετά από λίγες εβδομάδες στην θερμοκοιτίδα, η Κάιλι, άρχισε να διαψεύδει όχι μόνο τους γιατρούς, αλλά και την ίδια τη φύση. Η Κάιλι, άρχισε να παίρνει γραμμάρια. Λίγα στην αρχή, πιο πολλά όσο περνούσαν οι μέρες. Οι γιατροί χαρούμενοι, έτριβαν τα μάτια τους. Οι γονείς της άρχιζαν να χαμογελούν.
Τότε εμφανίσθηκε το πρώτο πρόβλημα. Η Κάιλι, άρχισε να παρουσιάζει σημαντική επιδείνωση στις ζωτικές της λειτουργίες. Μια ασθένεια που χτυπάει τα πρόωρα μωρά, χτύπησε και τη μικροκαμωμένη Κάιλι. Η retinopathy of prematurity, κατά την οποία τα αγγεία του αμφιβληστροειδούς δεν λειτουργούν καλά και μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση. Έπρεπε να χειρουργηθεί, άμεσα αφού ήταν ήδη 3ου βαθμού. Κανείς δεν ήξερε εάν θα τα κατάφερνε. Και όμως η Κάιλι βγήκε από το χειρουργείο ζωντανή.
Η μικρή ανάρρωνε και οι γιατροί άναψαν το πράσινο φως για να πάει στο σπίτι της. Το δωματιάκι της την περίμενε. Οι γονείς το είχαν ετοιμάσει, αλλά και διαμορφώσει ανάλογα. Ήταν γεμάτο μηχανήματα. Έμοιαζε με μια μικρή Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Ένα βράδυ ο καθετήρας που βοηθούσε την καρδιά να λειτουργεί, σταμάτησε. Πάλι η ζωή της Κάιλι κρεμόταν από μια κλωστή. Η καρδιά σταμάτησε. Οι γονείς της που σχεδόν είχαν αποδεχτεί ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα, την πήγαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Νόμιζαν ότι ο άγγελος τους είχε ήδη φύγει.
Οι γιατροί είπαν ότι η μικρή “αντέχει ακόμη. Δύσκολα, αλλά αντέχει.” Έπρεπε όμως να υποβληθεί σε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς. Οι γονείς δεν έχασαν το κουράγιο τους. Στο δωμάτιο του νοσοκομείου, γιόρτασαν το Χάλοουιν, έντυσαν τη μικρή, με τη στολή μιας μαύρης γάτας, και μετά την έκαναν μπάνιο. Την επόμενη ημέρα θα γινόταν για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής των ΗΠΑ, επέμβαση ανοιχτής καρδιάς σε τόσο μικρό μωρό. Η Κάιλι, κατάφερε να επιβιώσει και μετά από αυτή την επέμβαση. Ο οργανισμός της όμως πραγματικά είχε φτάσει στα όρια του...
Στις 11 Μαΐου του 2009 οι γονείς της Κάιλι θα έφευγαν από το νοσοκομείο με το καλαθάκι του αγαπημένου τους μωρού άδειο...
Ο πατέρας της θα γράψει στο blog του: “Μπήκαμε σε ένα σπίτι άδειο, μαύρο και ψυχρό. Σε αποχαιρετούμε για λίγο μέχρι να συναντηθούμε όλοι μαζί στους ουρανούς.
http://kayleighannefreeman.blogspot.com/
