Ο Όρθρος της Κυριακής 30 Σεπτεμβρίου - Κυριακή Β´ Λουκά

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον,
Συναπτὴ μεγάλη, μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις·
Ὅτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα...
Ἦ χος πλ. δ´.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β´. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνά μην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ´. Παρὰ Κυρίου ἐ γένετο αὕτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος πλ. δ´.

Ἐξ ὕ­ψους κα­τῆλ­θες ὁ Εὔ­σπλαγ­χνος, τα­φὴν κα­τε­δέ­ξω τρι­ή­με­ρον, ἵ­να ἡ­μᾶς ἐ­λευ­θε­ρώ­σῃς τῶν πα­θῶν. Ἡ ζω­ὴ καὶ ἡ ἀ­νά­στα­σις ἡ­μῶν, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Δό­ξα. Τοῦ Ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος.

Ἦ­χος δ´. Τα­χὺ προ­κα­τά­λα­βε.

Καὶ τρό­πων μέ­το­χος, καὶ θρό­νων δι­ά­δο­χος, τῶν Ἀ­πο­στό­λων γε­νό­με­νος, τὴν πρᾶ­ξιν εὗ­ρες Θε­ό­πνευ­στε, εἰς θε­ω­ρί­ας ἐ­πί­βα­σιν, δι­ὰ τοῦ­το τὸν λό­γον τῆς ἀ­λη­θεί­ας ὀρ­θο­το­μῶν, καὶ τῇ πί­στει ἐ­νή­θλη­σας μέ­χρις αἵ­μα­τος, Ἱ­ε­ρο­μάρ­τυς Γρη­γό­ρι­ε, πρέ­σβευ­ε Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ, σω­θῆ­ναι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τὸ ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος ἀ­πό­κρυ­φον, καὶ Ἀγ­γέ­λοις ἄ­γνω­στον μυ­στή­ρι­ον, δι­ὰ σοῦ Θε­ο­τό­κε τοῖς ἐ­πὶ γῆς πε­φα­νέ­ρω­ται, Θε­ὸς ἐν ἀ­συγ­χύ­τῳ ἑ­νώ­σει σαρ­κού­με­νος, καὶ Σταυ­ρὸν ἑ­κου­σί­ως ὑ­πὲρ ἡ­μῶν κα­τα­δε­ξά­με­νος· δι᾿ οὗ ἀ­να­στή­σας τὸν πρω­τό­πλα­στον, ἔ­σω­σεν ἐκ θα­νά­του τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

* * *

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

[Τὸ Ψαλ­τή­ρι­ον καὶ ὁ Ἄ­μω­μος]

Με­τὰ τὴν α´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος πλ. δ´.

Ἀ­νέ­στης ἐκ νε­κρῶν, ἡ ζω­ὴ τῶν ἁ­πάν­των, καὶ Ἄγ­γε­λος φω­τός, ταῖς γυ­ναι­ξὶν ἐ­βό­α· Παύ­σα­σθε τῶν δα­κρύ­ων, τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις εὐ­αγ­γε­λί­σα­σθε· κρά­ξα­τε ἀ­νυ­μνοῦ­σαι· Ὅ­τι ἀ­νέ­στη Χρι­στὸς ὁ Κύ­ρι­ος, ὁ εὐ­δο­κή­σας σῶ­σαι ὡς Θε­ός, τὸ γέ­νος τῶν ἀν­θρώ­πων.

Δό­ξα. Τὴν Σο­φί­αν καὶ Λό­γον.

Ἀ­να­στὰς ἐκ τοῦ τά­φου ὡς ἀ­λη­θῶς, ταῖς ὁ­σί­αις προ­σέ­τα­ξας γυ­ναι­ξί, κη­ρῦ­ξαι τὴν ἔ­γερ­σιν, Ἀ­πο­στό­λοις ὡς γέ­γρα­πται· καὶ δρο­μαῖ­ος ὁ Πέ­τρος, ἐ­πέ­στη τῷ μνή­μα­τι, καὶ τὸ φῶς ἐν τῷ τά­φῳ, ὁ­ρῶν κα­τε­πλήτ­τε­το· ὅ­θεν καὶ κα­τεῖ­δε, τὰ ὀ­θό­νι­α μό­να, χω­ρὶς τοῦ θεί­ου σώ­μα­τος, ἐν αὐ­τῷ κα­τα­κεί­με­να· καὶ πι­στεύ­σας ἐ­βό­η­σε· Δό­ξα σοι Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, ὅ­τι σώ­ζεις ἅ­παν­τας Σω­τὴρ ἡ­μῶν· τοῦ Πα­τρὸς γὰρ ὑ­πάρ­χεις ἀ­παύ­γα­σμα.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὁ δι᾿ ἡ­μᾶς γεν­νη­θεὶς ἐκ Παρ­θέ­νου, καὶ σταύ­ρω­σιν ὑ­πο­μεί­νας Ἀ­γα­θέ, ὁ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον σκυ­λεύ­σας, καὶ ἔ­γερ­σιν δεί­ξας ὡς Θε­ός, μὴ πα­ρί­δῃς οὓς ἔ­πλα­σας τῇ χει­ρί σου· δεῖ­ξον τὴν φι­λαν­θρω­πί­αν σου Ἐ­λε­ῆ­μον· δέ­ξαι τὴν τε­κοῦ­σάν σε Θε­ο­τό­κον, πρε­σβεύ­ου­σαν ὑ­πὲρ ἡ­μῶν, καὶ σῶ­σον Σω­τὴρ ἡ­μῶν, λα­ὸν ἀ­πε­γνω­σμέ­νον.

Με­τὰ τὴν β´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἦ­χος πλ. δ´.

Ἄν­θρω­ποι τὸ μνῆ­μά σου, Σω­τὴρ ἐ­σφρα­γί­σαν­το, Ἄγ­γε­λος τὸν λί­θον, ἐκ τῆς θύ­ρας ἀ­πε­κύ­λι­σε. Γυ­ναῖ­κες ἐ­θε­ά­σαν­το, ἐ­γη­γερ­μέ­νον ἐκ νε­κρῶν, καὶ αὗ­ται εὐ­ηγ­γε­λί­σαν­το, τοῖς Μα­θη­ταῖς σου ἐν Σι­ών· Ὅ­τι ἀ­νέ­στης ἡ ζω­ὴ τῶν ἁ­πάν­των, καὶ δι­ε­λύ­θη τὰ δε­σμὰ τοῦ θα­νά­του. Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Δό­ξα.

Τὰ μύ­ρα τῆς τα­φῆς, αἱ γυ­ναῖ­κες κο­μί­σα­σαι, φω­νῆς ἀγ­γε­λι­κῆς, ἐκ τοῦ τά­φου ἤ­κου­ον· Παύ­σα­σθε τῶν δα­κρύ­ων, καὶ ἀν­τὶ λύ­πης χα­ρὰν κο­μί­σα­σθε· κρά­ξα­τε ἀ­νυ­μνοῦ­σαι, ὅ­τι ἀ­νέ­στη Χρι­στὸς ὁ Κύ­ρι­ος, ὁ εὐ­δο­κή­σας σῶ­σαι ὡς Θε­ός, τὸ γέ­νος τῶν ἀν­θρώ­πων.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ἐ­πὶ σοὶ χαί­ρει, Κε­χα­ρι­τω­μέ­νη, πᾶ­σα ἡ κτί­σις, Ἀγ­γέ­λων τὸ σύ­στη­μα, καὶ ἀν­θρώ­πων τὸ γέ­νος, ἡ­γι­α­σμέ­νε να­έ, καὶ Πα­ρά­δει­σε λο­γι­κέ, παρ­θε­νι­κὸν καύ­χη­μα· ἐξ ἧς Θε­ὸς ἐ­σαρ­κώ­θη, καὶ παι­δί­ον γέ­γο­νεν, ὁ πρὸ αἰ­ώ­νων ὑ­πάρ­χων Θε­ὸς ἡ­μῶν. Τὴν γὰρ σὴν μή­τραν, θρό­νον ἐ­ποί­η­σε, καὶ τὴν σὴν γα­στέ­ρα, πλα­τυ­τέ­ραν οὐ­ρα­νῶν ἀ­πειρ­γά­σα­το. Ἐ­πὶ σοὶ χαί­ρει, Κε­χα­ρι­τω­μέ­νη, πᾶ­σα ἡ κτί­σις· δό­ξα σοι.

* * *

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

[Με­τὰ τὸν Ἄ­μω­μον, τὰ Εὐ­λο­γη­τά­ρι­α]

Ἦ­χος πλ. α´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τῶν ἀγ­γέ­λων ὁ δῆ­μος * κα­τε­πλά­γη ὁ­ρῶν σε * ἐν νε­κροῖς λο­γι­σθέν­τα, * τοῦ θα­νά­του δέ, Σῶ­τερ, * τὴν ἰ­σχὺν κα­θε­λόν­τα * καὶ σὺν ἑ­αυ­τῷ * τὸν Ἀ­δὰμ ἐ­γεί­ραν­τα * καὶ ἐξ ᾅ­δου * πάν­τας ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τα.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τί τὰ μύ­ρα * συμ­πα­θῶς τοῖς δά­κρυ­σιν, * ὦ μα­θή­τρι­αι, κιρ­νᾶ­τε; * ὁ ἀ­στρά­πτων * ἐν τῷ τά­φῳ ἄγ­γε­λος * προ­σε­φθέγ­γε­το ταῖς μυ­ρο­φό­ροις· * Ἴ­δε­τε ὑ­μεῖς * τὸν τά­φον καὶ ἥ­σθη­τε· * ὁ Σω­τὴρ γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Λί­αν πρω­ῒ * μυ­ρο­φό­ροι ἔ­δρα­μον * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου θρη­νο­λο­γοῦ­σαι· * ἀλλ᾿ ἐ­πέ­στη * πρὸς αὐ­τὰς ὁ ἄγ­γε­λος καὶ εἶ­πε· * Θρή­νου ὁ και­ρὸς * πέ­παυ­ται· μὴ κλαί­ε­τε· * τὴν ἀ­νά­στα­σιν δὲ * ἀ­πο­στό­λοις εἴ­πα­τε.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Μυ­ρο­φό­ροι γυ­ναῖ­κες * με­τὰ μύ­ρων ἐλ­θοῦ­σαι * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου, Σῶ­τερ, * ἐ­νη­χοῦν­το ἀγ­γέ­λου * πρὸς αὐ­τὰς φθεγ­γο­μέ­νου· * Τί με­τὰ νε­κρῶν * τὸν ζῶν­τα λο­γί­ζε­σθε; * ὡς Θε­ὸς γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Προ­σκυ­νοῦ­μεν Πα­τέ­ρα * καὶ τὸν τού­του Υἱ­όν τε * καὶ τὸ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, * τὴν ἁ­γί­αν Τρι­ά­δα * ἐν μι­ᾷ τῇ οὐ­σί­ᾳ, * σὺν τοῖς Σε­ρα­φὶμ * κρά­ζον­τες τὸ Ἅ­γι­ος, * ἅ­γι­ος, ἅ­γι­ος εἶ, Κύ­ρι­ε.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ζω­ο­δό­την τε­κοῦ­σα, * ἐ­λυ­τρώ­σω, Παρ­θέ­νε, * τὸν Ἀ­δὰμ ἁ­μαρ­τί­ας· * χαρ­μο­νὴν δὲ τῇ Εὔ­ᾳ * ἀν­τὶ λύ­πης πα­ρέ­σχες· * ῥεύ­σαν­τα ζω­ῆς, * ἴ­θυ­νε πρὸς ταύ­την δὲ * ὁ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θεὶς * Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α· δό­ξα σοι ὁ Θε­ός. (ἐκ γ´)

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ταί Σου...

* * *

ΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ

Ἡ Ὑ­πα­κο­ή. Ἦ­χος πλ. δ´.

Αἱ Μυ­ρο­φό­ροι τοῦ ζω­ο­δό­του, ἐ­πι­στᾶ­σαι τῷ μνή­μα­τι, τὸν Δε­σπό­την ἐ­ζή­τουν, ἐν νε­κροῖς τὸν ἀ­θά­να­τον· καὶ χα­ρᾶς εὐ­αγ­γέ­λι­α, ἐκ τοῦ Ἀγ­γέ­λου δε­ξά­με­ναι, τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις ἐ­μή­νυ­ον· Ὅ­τι ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Οἱ Ἀ­να­βαθ­μοί. Ἦ­χος πλ. δ´.

Ἀν­τί­φω­νον Α´.

Ἐκ νε­ό­τη­τός μου, ὁ ἐ­χθρός με πει­ρά­ζει, ταῖς ἡ­δο­ναῖς φλέ­γει με· ἐ­γὼ δὲ πε­ποι­θώς, ἐν σοὶ Κύ­ρι­ε, τρο­ποῦ­μαι τοῦ­τον.

Οἱ μι­σοῦν­τες Σι­ών, γε­νη­θή­τω­σαν δή, πρὶν ἐκ­σπα­σθῆ­ναι ὡς χόρ­τος· συγ­κό­ψει γὰρ Χρι­στός, αὐ­χέ­νας αὐ­τῶν, το­μῇ βα­σά­νων.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, τὸ ζῆν τὰ πάν­τα, φῶς ἐκ φω­τός, Θε­ὸς μέ­γας· σὺν Πα­τρὶ ὑ­μνοῦ­μεν αὐ­τὸ καὶ τῷ Λό­γῳ.

Ἀν­τί­φω­νον Β´.

Ἡ καρ­δί­α μου, τῷ φό­βῳ σου σκε­πέ­σθω, τα­πει­νο­φρο­νοῦ­σα· μὴ ὑ­ψω­θεῖ­σα ἀ­πο­πέ­σῃ, ἐκ σοῦ Πα­νοι­κτίρ­μον.

Ἐ­πὶ τὸν Κύ­ρι­ον, ὁ ἐ­σχη­κὼς ἐλ­πί­δα, οὐ δεί­σει τό­τε, ὅ­τε πυ­ρὶ τὰ πάν­τα, κρι­νεῖ καὶ κο­λά­σει.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, πᾶς τις θεῖ­ος βλέ­πει καὶ προ­λέ­γει, τε­ρα­τουρ­γεῖ ὕ­ψι­στα, ἐν τρι­σὶν ἕ­να Θε­ὸν μέλ­πων· εἰ γὰρ καὶ τρι­λαμ­πεῖ, μο­ναρ­χεῖ τὸ θεῖ­ον.

Ἀν­τί­φω­νον Γ´.

Ἐ­κέ­κρα­ξά σοι Κύ­ρι­ε, πρό­σχες, κλῖ­νόν μοι τὸ οὖς σου βο­ῶν­τι, καὶ κά­θα­ρον πρὶν ἄ­ρῃς με, ἀ­πὸ τῶν ἐν­θέν­δε.

Ἐ­πὶ τὴν μη­τέ­ρα αὐ­τοῦ γῆν, δύ­νων πᾶς αὖ­θις ἀ­να­λύ­σει, τοῦ λα­βεῖν βα­σά­νους, ἢ γέ­ρα τῶν βε­βι­ω­μέ­νων.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, θε­ο­λο­γί­α μο­νὰς τρι­σα­γί­α· ὁ Πα­τὴρ γὰρ ἄ­ναρ­χος, ἐξ οὗ ἔ­φυ ὁ Υἱ­ὸς ἀ­χρό­νως, καὶ τὸ Πνεῦ­μα σύμ­μορ­φον, σύν­θρο­νον, ἐκ Πα­τρὸς συ­νε­κλάμ­ψαν.

Ἀν­τί­φω­νον Δ´.

Ἰ­δοὺ δὴ τί κα­λόν, ἢ τί τερ­πνόν, ἀλλ᾿ ἢ τὸ κα­τοι­κεῖν ἀ­δελ­φοὺς ἅ­μα; ἐν τού­τῳ γὰρ Κύ­ρι­ος, ἐ­πηγ­γεί­λα­το ζω­ὴν αἰ­ω­νί­αν.

Τοῦ ἐν­δύ­μα­τος αὐ­τοῦ, ὁ τὰ κρί­να τοῦ ἀ­γροῦ κο­σμῶν, κε­λεύ­ει μὴ δεῖν φρον­τί­ζειν.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, ἑ­νο­ει­δεῖ αἰ­τί­ᾳ, πάν­τα ἔ­χε­ται εἰ­ρη­νο­βρα­βεύ­τως· Θε­ὸς τοῦ­το γάρ ἐ­στι, Πα­τρί τε καὶ Υἱ­ῷ, ὁ­μο­ού­σι­ον κυ­ρί­ως.

Προ­κεί­με­νον. Ψαλμὸς ρβ´ (102).

Bα­σι­λεύ­σει Κύ­ρι­ος εἰς τὸν αἰ­ῶ­να, ὁ Θε­ός σου Σι­ών, εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­άν. (δίς)

Στίχ. Αἴ­νει ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον· αἰ­νέ­σω Κύ­ρι­ον ἐν τῇ ζω­ῇ μου, ψα­λῶ τῷ Θε­ῷ μου ἕ­ως ὑ­πάρ­χω.

Bα­σι­λεύ­σει Κύ­ρι­ος εἰς τὸν αἰ­ῶ­να...

* * *

ΤΑΞΙΣ ΕΩΘΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ...

Ἀ­μήν. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Στίχ. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Αἰ­νε­σά­τω πνο­ὴ… πᾶ­σα τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Καὶ ὑ­πὲρ τοῦ κα­τα­ξι­ω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς τῆς ἀ­κρο­ά­σε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σω­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (γ´)

Ὁ δι­ά­κο­νος· Σο­φί­α· ὀρ­θοί· ἀ­κού­σω­μεν τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Καὶ τῷ Πνεύ­μα­τί σου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Πρό­σχω­μεν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἀ­να­γι­νώ­σκει
τὸ ἐν­δι­ά­τα­κτον ἑ­ω­θι­νὸν Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.

Ἑ­ωθινὸν Ϛ´
Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν (κδ´ 36-53).

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, ἀ­να­στὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἐκ νε­κρῶν ἔ­στη ἐν μέ­σῳ τῶν μα­θη­τῶν αὐ­τοῦ καὶ λέ­γει αὐ­τοῖς· Εἰ­ρή­νη ὑ­μῖν. Πτο­η­θέν­τες δὲ καὶ ἔμ­φο­βοι γε­νό­με­νοι ἐ­δό­κουν πνεῦ­μα θε­ω­ρεῖν. Καὶ εἶ­πεν αὐ­τοῖς· Τί τε­τα­ραγ­μέ­νοι ἐ­στέ, καὶ δι­α­τί δι­α­λο­γι­σμοὶ ἀ­να­βαί­νου­σιν ἐν ταῖς καρ­δί­αις ὑ­μῶν; ἴ­δε­τε τὰς χεῖ­ράς μου καὶ τοὺς πό­δας μου, ὅ­τι αὐ­τὸς ἐ­γώ εἰ­μι· ψη­λα­φή­σα­τέ με καὶ ἴ­δε­τε, ὅ­τι πνεῦ­μα σάρ­κα καὶ ὀ­στέ­α οὐκ ἔ­χει κα­θὼς ἐ­μὲ θε­ω­ρεῖ­τε ἔ­χον­τα. Καὶ τοῦ­το εἰ­πὼν ἐ­πέ­δει­ξεν αὐ­τοῖς τὰς χεῖ­ρας καὶ τοὺς πό­δας. Ἔ­τι δὲ ἀ­πι­στούν­των αὐ­τῶν ἀ­πὸ τῆς χα­ρᾶς καὶ θαυ­μα­ζόν­των εἶ­πεν αὐ­τοῖς· Ἔ­χε­τέ τι βρώ­σι­μον ἐν­θά­δε; Οἱ δὲ ἐ­πέ­δω­καν αὐ­τῷ ἰ­χθύ­ος ὀ­πτοῦ μέ­ρος καὶ ἀ­πὸ με­λισ­σί­ου κη­ρί­ου· καὶ λα­βὼν ἐ­νώ­πι­ον αὐ­τῶν ἔ­φα­γεν. Εἶ­πε δὲ αὐ­τοῖς· Οὗ­τοι οἱ λό­γοι οὓς ἐ­λά­λη­σα πρὸς ὑ­μᾶς ἔ­τι ὢν σὺν ὑ­μῖν, ὅ­τι δεῖ πλη­ρω­θῆ­ναι πάν­τα τὰ γε­γραμ­μέ­να ἐν τῷ νό­μῳ Μω­ϋ­σέ­ως καὶ προ­φή­ταις καὶ ψαλ­μοῖς πε­ρὶ ἐ­μοῦ. Τό­τε δι­ή­νοι­ξεν αὐ­τῶν τὸν νοῦν τοῦ συ­νι­έ­ναι τὰς γρα­φάς, καὶ εἶ­πεν αὐ­τοῖς· Ὅ­τι οὕ­τω γέ­γρα­πται καὶ οὕ­τως ἔ­δει πα­θεῖν τὸν Χρι­στὸν καὶ ἀ­να­στῆ­ναι ἐκ νε­κρῶν τῇ τρί­τῃ ἡ­μέ­ρᾳ, καὶ κη­ρυ­χθῆ­ναι ἐ­πὶ τῷ ὀ­νό­μα­τι αὐ­τοῦ με­τά­νοι­αν καὶ ἄ­φε­σιν ἁ­μαρ­τι­ῶν εἰς πάν­τα τὰ ἔ­θνη, ἀρ­ξά­με­νον ἀ­πὸ Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ. Ὑ­μεῖς δέ ἐ­στε μάρ­τυ­ρες τού­των. Καὶ ἰ­δοὺ ἐ­γὼ ἀ­πο­στέλ­λω τὴν ἐ­παγ­γε­λί­αν τοῦ πα­τρός μου ἐφ᾿ ὑ­μᾶς· ὑ­μεῖς δὲ κα­θί­σα­τε ἐν τῇ πό­λει Ἱ­ε­ρου­σα­λὴμ ἕ­ως οὗ ἐν­δύ­ση­σθε δύ­να­μιν ἐξ ὕ­ψους. Ἐ­ξή­γα­γε δὲ αὐ­τοὺς ἔ­ξω ἕ­ως εἰς Βη­θα­νί­αν, καὶ ἐ­πά­ρας τὰς χεῖ­ρας αὐ­τοῦ εὐ­λό­γη­σεν αὐ­τούς. Καὶ ἐ­γέ­νε­το ἐν τῷ εὐ­λο­γεῖν αὐ­τὸν αὐ­τοὺς δι­έ­στη ἀπ᾿ αὐ­τῶν καὶ ἀ­νε­φέ­ρε­το εἰς τὸν οὐ­ρα­νόν. Καὶ αὐ­τοὶ προ­σκυ­νή­σαν­τες αὐ­τὸν ὑ­πέ­στρε­ψαν εἰς Ἱ­ε­ρου­σα­λὴμ με­τὰ χα­ρᾶς με­γά­λης, καὶ ἦ­σαν δι­ὰ παν­τὸς ἐν τῷ ἱ­ε­ρῷ αἰ­νοῦν­τες καὶ εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Θε­όν. Ἀ­μήν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ Προ­ε­στὼς ἢ ὁ Ἀ­να­γνώ­στης·

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, * προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, * τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. * Τὸν σταυ­ρόν σου, Χρι­στέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν * καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­μνοῦ­μεν καὶ δο­ξά­ζο­μεν· * σὺ γὰρ εἶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν, * τὸ ὄ­νο­μά σου ὀ­νο­μά­ζο­μεν. * Δεῦ­τε πάν­τες οἱ πι­στοὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν * τὴν τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­αν ἀ­νά­στα­σιν· * ἰ­δοὺ γὰρ ἦλ­θε δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ * χα­ρὰ ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ. * Δι­ὰ παν­τὸς εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦ­μεν τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ. * Σταυ­ρὸν γὰρ ὑ­πο­μεί­νας δι᾿ ἡ­μᾶς, * θα­νά­τῳ θά­να­τον ὤ­λε­σεν.

Οἱ χο­ροὶ ψάλ­λουν ἀν­τι­φω­νι­κῶς κα­τὰ στί­χον τὸν ν´ ψαλ­μόν, προ­τάσ­σον­τες (ἐν Κυ­ρι­α­κῇ) τὴν προ­φώ­νη­σιν Ἐ­λε­ῆ­μον.

Ἦ­χος β´.

Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νόν με ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σόν με.

Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός.

Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πι­όν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῇς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαί σε.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σέ με ἡ μή­τηρ μου.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θει­αν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φι­α τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι.

Ῥαν­τι­εῖς με ὑσ­σώ­πῳ, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς με, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι.

Ἀ­κου­τι­εῖς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην· ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να.

Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τὰς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον.

Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σου, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξόν με.

Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τὰς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι.

Ῥῦ­σαί με ἐξ αἱ­μά­των, ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου.

Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου.

Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις.

Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον· καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει.

Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ών, καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ.

Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.

Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ρι­όν σου μό­σχους.

Ἐν Κυ­ρι­α­κῇ προ­στί­θε­ται εἰς τὸν τε­λευ­ταῖ­ον στί­χον τὸ ἐ­φύ­μνι­ον· Καὶ ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός.

Δό­ξα.

Ταῖς τῶν Ἀ­πο­στό­λων * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θε­ο­τό­κου * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ τὸ πεν­τη­κο­στά­ρι­ον. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἀ­να­στὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, * κα­θὼς προ­εῖ­πεν, * ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * τὴν αἰ­ώ­νι­ον ζω­ὴν * καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Σῶ­σον, ὁ Θε­ός, τὸν λα­όν Σου... Κύριε, ἐ­λέ­η­σον (ιβ´). Ἐ­λέ­ει καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς... Ἀμήν.

* * *

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος καὶ ὁ τοῦ Μη­ναί­ου.

ᾨ­δὴ α´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος εἰς δ´.

Ἦ­χος πλ. δ´. Ὁ Εἱρ­μός.

Ἁρ­μα­τη­λά­την Φα­ρα­ὼ ἐ­βύ­θι­σε, τε­ρα­τουρ­γοῦ­σα πο­τέ, Μω­σα­ϊ­κὴ ῥά­βδος, σταυ­ρο­τύ­πως πλή­ξα­σα, καὶ δι­ε­λοῦ­σα θά­λασ­σαν· Ἰσ­ρα­ὴλ δὲ φυ­γά­δα, πε­ζὸν ὁ­δί­την δι­έ­σω­σεν, ᾆ­σμα τῷ Θε­ῷ ἀ­να­μέλ­πον­τα.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Τὴν παν­το­δύ­να­μον Χρι­στοῦ θε­ό­τη­τα, πῶς μὴ θαυ­μά­σω­μεν! ἐκ μὲν πα­θῶν πᾶ­σι, τοῖς πι­στοῖς ἀ­πά­θει­αν, καὶ ἀ­φθαρ­σί­αν βλύ­ζου­σαν· ἐκ πλευ­ρᾶς δὲ ἁ­γί­ας, πη­γὴν ἀ­θά­να­τον στά­ζου­σαν, καὶ ζω­ὴν ἐκ τά­φου ἀ­ΐ­δι­ον.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ὡς εὐ­πρε­πὴς ταῖς γυ­ναι­ξὶν ὁ Ἄγ­γε­λος, νῦν ἐμ­πε­φά­νι­σται, καὶ τη­λαυ­γῆ φέ­ρων, τῆς ἐμ­φύ­του σύμ­βο­λα, ἀ­ΰ­λου κα­θα­ρό­τη­τος, τῇ μορ­φῇ δὲ μη­νύ­ων, τὸ φέγ­γος τῆς ἀ­να­στά­σε­ως, κρά­ζει· Ἐ­ξη­γέρ­θη ὁ Κύ­ρι­ος.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Δε­δο­ξα­σμέ­να πε­ρὶ σοῦ λε­λά­λην­ται, ἐν γε­νε­αῖς γε­νε­ῶν, ἡ τὸν Θε­ὸν Λό­γον, ἐν γα­στρὶ χω­ρή­σα­σα, ἁ­γνὴ δὲ δι­α­μεί­να­σα, Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· δι­ό σε πάν­τες γε­ραί­ρο­μεν, τὴν με­τὰ Θε­ὸν προ­στα­σί­αν ἡ­μῶν.

Καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου ὁ πα­ρών, οὗ ἡ Ἀ­κρο­στι­χίς·
Τὸν γρή­γο­ρον μέλ­πω σε, Μάρ­τυς, ποι­μέ­να.
Ὁ Ἰ­ω­σήφ.

Ἦ­χος δ´. Τρι­στά­τας κρα­ται­ούς.

Τρι­ά­δι τῇ σε­πτῇ, πα­ρε­στὼς στε­φη­φό­ρος, ὡς γρή­γο­ρος ποι­μήν, ὡς Μάρ­τυς ἱ­ε­ρός, ἱ­ε­ραῖς σου δε­ή­σε­σι, κοί­μη­σον τὰ τῶν πα­θῶν μου, ἀ­χλυ­ώ­δη ἰν­δάλ­μα­τα, εὐ­φη­μοῦν­τός σε, μά­καρ Γρη­γό­ρι­ε.

Ὁ ἄ­δυ­τος λαμ­πτήρ, ἱ­ε­ράρ­χης ὁ μέ­γας, ὁ πο­λύ­α­θλος ποι­μήν, ἀ­γώ­νων ἡ τρι­βή, Ἀρ­με­νί­ας τὸ καύ­χη­μα, σή­με­ρον πρὸς εὐ­ω­χί­αν, τοὺς πι­στοὺς συ­νε­κά­λε­σε· συ­νελ­θόν­τες αὐ­τὸν μα­κα­ρί­σω­μεν.

Δό­ξα.

Να­μά­των ζω­η­ρῶν, τῶν τοῦ Πνεύ­μα­τος μά­καρ, ἐμ­πλη­σθεὶς ὡς πο­τα­μός, Ἐ­δὲμ τῆς νο­η­τῆς, ἐκ­πε­πό­ρευ­σαι πρό­σω­πον, ἄρ­δων τὸ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, καὶ ξη­ραί­νων τὸ πέ­λα­γος, τῆς εἰ­δω­λο­μα­νί­ας Γρη­γό­ρι­ε.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Γυ­ναῖ­κες τῷ Σταυ­ρῷ, τοῦ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τος, κρα­ται­ού­με­ναι Ἁ­γνή, ἐ­νή­θλη­σαν στεῤ­ῥῶς, καὶ αὐ­τῷ προ­ση­νέ­χθη­σαν ὄ­πι­σθέν σου τῆς Παρ­θέ­νου, παρ­θε­νί­ας λαμ­πρό­τη­σι, καὶ Μαρ­τύ­ρων ἐν αἵ­μα­τι λάμ­που­σαι.

ᾨ­δὴ γ´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος.

Ἦ­χος πλ. δ´. Ὁ Εἱρ­μός.

Ὁ στε­ρε­ώ­σας κατ᾿ ἀρ­χάς, τοὺς οὐ­ρα­νοὺς ἐν συ­νέ­σει, καὶ τὴν γῆν ἐ­πὶ ὑ­δά­των ἑ­δρά­σας, ἐν τῇ πέ­τρᾳ με Χρι­στέ, τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας στή­ρι­ξον, ὅ­τι οὐκ ἔ­στι πλήν σου, ἅ­γι­ος μό­νε Φι­λάν­θρω­πε.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Κα­τα­κρι­θέν­τα τὸν Ἀ­δάμ, τῇ γεύ­σει τῆς ἁ­μαρ­τί­ας, τῆς σαρ­κός σου τὸ σω­τή­ρι­ον πά­θος, ἐ­δι­καί­ω­σε Χρι­στέ· αὐ­τὸς γὰρ οὐχ ὑ­πεύ­θυ­νος, τῇ τοῦ θα­νά­του πεί­ρᾳ, πέ­φη­νας ὁ ἀ­να­μάρ­τη­τος.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Τῆς ἀ­να­στά­σε­ως τὸ φῶς, ἐ­ξέ­λαμ­ψε τοῖς ἐν σκό­τει, τοῦ θα­νά­του καὶ σκι­ᾷ κα­θη­μέ­νοις, ὁ Θε­ός μου Ἰ­η­σοῦς, καὶ τῇ αὑ­τοῦ θε­ό­τη­τι, τὸν ἰ­σχυ­ρὸν δε­σμεύ­σας, τού­του τὰ σκεύ­η δι­ήρ­πα­σε.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Τῶν Χε­ρου­βὶμ καὶ Σε­ρα­φίμ, ἐ­δεί­χθης ὑ­ψη­λο­τέ­ρα, Θε­ο­τό­κε· σὺ γὰρ μό­νη ἐ­δέ­ξω, τὸν ἀ­χώ­ρη­τον Θε­όν, ἐν σῇ γα­στρὶ Ἀ­μό­λυν­τε· δι­ὸ πι­στοί σε πάν­τες, ὕ­μνοις ἀ­εὶ μα­κα­ρί­ζο­μεν.

Καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου. Ἦ­χος δ´. Ὅ­τι στεῖ­ρα ἔ­τε­κεν.

Ῥα­πι­σμοῖς σι­α­γό­νων σου, μύ­λας συν­τρί­βεις λε­όν­των, καὶ ὀ­χε­τοῖς αἱ­μά­των, δαι­μό­νων λύ­θρον ἐ­κμει­οῖς, εἰ­δω­λι­κὰς προῤ­ῥί­ζους τε, κα­τα­στρέ­φεις στή­λας ἀ­ξι­ά­γα­στε.

Οὐ δει­νῶν ἐ­πί­τα­σις, οὐ χα­λε­παὶ τι­μω­ρί­αι, οὐ ζο­φω­τά­τη λάκ­κου, κά­θειρ­ξις χρό­νι­ος τὴν σήν, ἀ­δα­μαν­τί­νην ἔ­τρε­ψε, δι­ά­νοι­αν Μάρ­τυς ἀ­ξι­ά­γα­στε.

Δό­ξα.

Νυ­σταγ­μὸν σοῖς ὄμ­μα­σι, Μάρ­τυς οὐκ ἔ­δω­κας ἕ­ως τοὺς νυ­σταγ­μῷ κα­κί­ας, κε­κρα­τη­μέ­νους δυσ­σε­βῶς, υἱ­οὺς ἡ­μέ­ρας ἔ­δει­ξας, κραυ­γά­ζον­τας· Ἅ­γι­ος εἶ Κύ­ρι­ε.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Μη­τρο­πάρ­θε­νον Κό­ρην, σὲ Ῥι­ψι­μί­α ἡ Μάρ­τυς, ἐ­πι­στα­μέ­νη μό­νην, ἐ­θέλ­χθη σοῦ ταῖς καλ­λο­ναῖς, καὶ τῷ Χρι­στῷ ὀ­πί­σω σου, προ­σή­νε­κται, ἄ­θλοις δι­α­λάμ­που­σα.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν...

* * *

ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Ἐκ τοῦ Μη­ναί­ου.

Κά­θι­σμα. Ἦ­χος γ´. Θεί­ας πί­στε­ως.

Βλέμ­μα γρή­γο­ρον τῆς δι­α­νοί­ας, Μάρ­τυς ἔν­δο­ξε προ­κε­κτη­μέ­νος, ὁ­μω­νύ­μως καὶ κα­ταλ­λή­λως δι­έ­πρε­ψας· ὑ­πὲρ Χρι­στοῦ τῇ ἀ­θλή­σει στρε­βλού­με­νος, ἐν προ­σευ­χαῖς ἀ­νεν­δό­τως ἠ­γρύ­πνη­σας. Ὅ­θεν εἴ­λη­φας, ἱ­ε­ραρ­χι­κῶς δι᾿ αἵ­μα­τος, βρα­βεῖ­ον κατ᾿ ἄμ­φω παμ­μά­καρ Γρη­γό­ρι­ε.

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Θεί­α γέ­γο­νας σκη­νὴ τοῦ Λό­γου, μό­νη πά­να­γνε Παρ­θε­νο­μῆ­τορ, τῇ κα­θα­ρό­τη­τι Ἀγ­γέ­λους ὑ­πε­ρέ­χου­σα· τὸν ὑ­πὲρ πάν­τας ἐ­μὲ γοῦν γε­νό­με­νον, ῥε­ρυ­πω­μέ­νον σαρ­κὸς πλημ­με­λή­μα­σιν, ἀ­πο­κά­θα­ρον, πρε­σβει­ῶν σου ἐν­θέ­οις νά­μα­σι, πα­ρέ­χου­σα σε­μνὴ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βα­σι­λεύς...

* * *

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τὰ Ἀ­να­στά­σι­μα.

Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος πλ. δ´.
Ὡς ἀ­παρ­χὰς τῆς φύ­σε­ως.

Ἐ­ξα­να­στὰς τοῦ μνή­μα­τος, τοὺς τε­θνε­ῶ­τας ἤ­γει­ρας, καὶ τὸν Ἀ­δὰμ ἀ­νέ­στη­σας· καὶ ἡ Εὔ­α χο­ρεύ­ει, ἐν τῇ σῇ ἀ­να­στά­σει, καὶ κό­σμου τὰ πέ­ρα­τα πα­νη­γυ­ρί­ζου­σι, τῇ ἐκ νε­κρῶν ἐ­γέρ­σει σου Πο­λυ­έ­λε­ε.

Ὁ Οἶ­κος.

Τὰ τοῦ ᾅ­δου σκυ­λεύ­σας βα­σί­λει­α, καὶ νε­κροὺς ἀ­να­στή­σας Μα­κρό­θυ­με, γυ­ναι­ξὶ Μυ­ρο­φό­ροις συ­νήν­τη­σας, ἀν­τὶ λύ­πης χα­ρὰν κο­μι­σά­με­νος· καὶ Ἀ­πο­στό­λοις σου ἐ­μή­νυ­σας, τὰ τῆς νί­κης σύμ­βο­λα, Σω­τήρ μου ζω­ο­δό­τα, καὶ τὴν κτί­σιν ἐ­φώ­τι­σας Φι­λάν­θρω­πε· δι­ὰ τοῦ­το καὶ κό­σμος συγ­χαί­ρει, τῇ ἐκ νε­κρῶν ἐ­γέρ­σει σου Πο­λυ­έ­λε­ε.

Συ­να­ξά­ρι­ον.

Τῇ Λ´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νὸς μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου Ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Γρη­γο­ρί­ου τῆς με­γά­λης Ἀρ­με­νί­ας.

Στίχ. Εἰ­δὼς τό, Γρη­γο­ρεῖ­τε, τοῦ Θε­οῦ Λό­γου,
Θε­οῦ κα­λοῦν­τος, γρη­γο­ρῶν ὤ­φθης, Πά­τερ.

Ἀρ­με­νί­ης με­γά­λης θά­νε Γρη­γό­ρι­ος τρι­α­κο­στῇ.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ μνή­μη τῶν ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων γυ­ναι­κῶν Ῥι­ψι­μί­ας, Γα­ϊ­α­νῆς καὶ ἑ­τέ­ρων λβ´ Ὁ­σι­ο­μαρ­τύ­ρων γυ­ναι­κῶν καὶ παρ­θέ­νων.

Στίχ. Ἤλ­γει σπα­θι­σμοῖς οὐ­δα­μῶς Ῥι­ψι­μί­α,
Ἄ­πει­ρα τού­τοις ἀν­τα­ριθ­μοῦ­σα στέ­φη.

Γα­ϊ­α­νὴν ἔ­στε­ψεν ἄ­σκη­σις πά­λαι·
Καὶ νῦν ἄ­θλη­σις ἡ δι­ὰ ξί­φους στέ­φει.

Τι­μᾷ, Τρι­άς, δε­κάς σε τρι­πλῆ Μαρ­τύ­ρων,
Σὺν ταῖς δυ­σὶ θνῄ­σκου­σα σοῦ χά­ριν ξί­φει.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ μνή­μη τῶν ἁ­γί­ων ἑ­βδο­μή­κον­τα Μαρ­τύ­ρων, τῶν συ­να­ναι­ρε­θέν­των τῇ Ἁ­γί­ᾳ Ῥι­ψι­μί­ᾳ, καὶ μνή­μη τῶν Ὁ­σί­ων δύ­ο γυ­ναι­κῶν.

Στίχ. Τέ­θνη­κεν ἀν­δρῶν ἑ­βδο­μη­κον­τὰς ξί­φει,
θνῄ­σκειν ἑ­τοί­μων εἰ δέ­οι καὶ πολ­λά­κις.

Δυ­ὰς γυ­ναι­κῶν, ἀ­ρε­ταῖς τε­θραμ­μέ­νων,
Ἀ­θλη­τι­κῷ τμη­θεῖ­σα κο­σμεῖ­ται ξί­φει.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου Μάρ­τυ­ρος Στρα­το­νί­κου.

Στίχ. Ὁ Στρα­τό­νι­κος τῷ δι­ὰ ξί­φους τέ­λει,
Ἅ­παν στρά­τευ­μα δαι­μό­νων νι­κᾷ μό­νος.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ὁ ἅ­γι­ος Μάρ­τυς Μαρ­δό­νι­ος, ἄν­θρα­κας ἐ­πὶ τοῦ ὀμ­φα­λοῦ δε­ξά­με­νος, τε­λει­οῦ­ται (με­τὰ τῶν συ­να­θλη­σάν­των αὐ­τῷ Μυ­γδο­νί­ου, Γορ­γο­νί­ου, Ἰν­δοῦ, Γλυ­κε­ρί­ου τοῦ πρε­σβυ­τέ­ρου, Θε­ο­φί­λου τοῦ δι­α­κό­νου καὶ τῶν σὺν αὐ­τοῖς Ἁ­γί­ων γυ­ναι­κῶν).

Στίχ. Γνώ­ρι­σμα, Μαρ­δό­νι­ε, τοῦ πά­θους φέ­ρεις,
Ἐπ᾿ ὀμ­φα­λοῦ σφρά­γι­σμα καύ­σε­ως φέ­ρων.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ οἱ ἅ­γι­οι χί­λι­οι Μάρ­τυ­ρες ξί­φει τε­λει­οῦν­ται.

Στίχ. Χι­λι­ά­ριθ­μος αὐ­χε­νο­τμή­των φά­λαγξ,
Ἔ­πα­θλον εὗ­ρεν οὐκ ἀ­ριθ­μη­τὰ στέ­φη.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῶν ἐν Ἁ­γί­οις Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν Ἀ­ρι­στά­κου, Βαρ­τάν, Χου­σίκ, Ναρ­σῆ καὶ Ἰ­σα­ὰκ τοῦ με­γά­λου, ἀ­πο­γό­νων τοῦ Ἁ­γί­ου Γρη­γο­ρί­ου τοῦ Φω­τι­στοῦ καὶ Κα­θο­λι­κῶν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἀρ­με­νί­ας.

Στίχ. Γό­νοι ὡς ὄν­τες Γρη­γο­ρί­ου με­γά­λου,
Αὐ­τὸν μι­μεῖ­σθε ἀ­ρε­ταῖς κο­σμη­θέν­τες.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν Ἁ­γί­οις Πα­τρὸς ἡ­μῶν Μι­χα­ήλ, πρώ­του Μη­τρο­πο­λί­του Κι­έ­βου.

Στίχ. Ἀγ­γε­λο­ει­δῶς τὸ Κί­ε­βον ποι­μά­νας,
Σὺν ἀγ­γέ­λοις νῦν, Μι­χα­ήλ, ἀ­να­παύ­ῃ.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Γρη­γο­ρί­ου, τοῦ ἀ­σκή­σαν­τος πα­ρὰ τὸν πο­τα­μὸν Πέλ­σμα τῆς Ῥωσ­σί­ας.

Στίχ. Γρή­γο­ρον τὸν νοῦν Γρη­γό­ρι­ος πλου­τή­σας,
Γρη­γό­ρως δι­έ­φυ­γεν ἡ­δο­νῶν γεῦ­σιν.

Ταῖς αὐ­τῶν ἁ­γί­αις πρε­σβεί­αις, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.

* * *

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ

Τῆς Θε­ο­τό­κου.

Ψάλ­λον­ται ἀ­πὸ τῆς 22ας Σε­πτεμ­βρί­ου μέ­χρι τῆς 7ης Νο­εμ­βρί­ου, ἀ­πὸ τῆς 10ης Φε­βρου­α­ρί­ου μέ­χρι τῆς ἐ­νάρ­ξε­ως τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου, τῇ Β´, Δ´ καὶ Ε´ Κυ­ρι­α­κῇ τῶν νη­στει­ῶν καὶ ἀ­πὸ τῆς Κυ­ρι­α­κῆς τῶν ἁ­γί­ων Πάν­των μέ­χρι τῆς 26ης Ἰ­ου­λί­ου.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος δ´.

Ἀ­νοί­ξω τὸ στό­μα μου * καὶ πλη­ρω­θή­σε­ται Πνεύ­μα­τος * καὶ λό­γον ἐ­ρεύ­ξο­μαι * τῇ βα­σι­λί­δι Μη­τρί· * καὶ ὀ­φθή­σο­μαι * φαι­δρῶς πα­νη­γυ­ρί­ζων * καὶ ᾄ­σω γη­θό­με­νος * ταύ­της τὰ θαύ­μα­τα.

ᾨ­δὴ γ´.

Τοὺς σοὺς ὑ­μνο­λό­γους, Θε­ο­τό­κε, * ἡ ζῶ­σα καὶ ἄ­φθο­νος πη­γή, * θί­α­σον συγ­κρο­τή­σαν­τας * πνευ­μα­τι­κόν, στε­ρέ­ω­σον· * καὶ ἐν τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου * στε­φά­νων δό­ξης ἀ­ξί­ω­σον.

ᾨ­δὴ δ´.

Τὴν ἀ­νε­ξι­χνί­α­στον θεί­αν βου­λὴν * τῆς ἐκ τῆς Παρ­θέ­νου σαρ­κώ­σε­ως * σοῦ τοῦ ὑ­ψί­στου * ὁ προ­φή­της Ἀβ­βα­κοὺμ * κα­τα­νο­ῶν ἐ­κραύ­γα­ζε· * Δό­ξα τῇ δυ­νά­μει σου, Κύ­ρι­ε.

ᾨ­δὴ ε´.

Ἐ­ξέ­στη τὰ σύμ­παν­τα * ἐ­πὶ τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου· * σὺ γάρ, ἀ­πει­ρό­γα­με Παρ­θέ­νε, * ἔ­σχες ἐν μή­τρᾳ * τὸν ἐ­πὶ πάν­των Θε­ὸν * καὶ τέ­το­κας ἄ­χρο­νον Υἱ­όν, * πᾶ­σι τοῖς ὑ­μνοῦ­σί σε * σω­τη­ρί­αν βρα­βεύ­ον­τα.

ᾨ­δὴ ς´.

Τὴν θεί­αν ταύ­την καὶ πάν­τι­μον * τε­λοῦν­τες ἑ­ορ­τὴν οἱ θε­ό­φρο­νες * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος * δεῦ­τε τὰς χεῖ­ρας κρο­τή­σω­μεν, * τὸν ἐξ αὐ­τῆς τε­χθέν­τα * Θε­ὸν δο­ξά­ζον­τες.

ᾨ­δὴ ζ´.

Οὐκ ἐ­λά­τρευ­σαν * τῇ κτί­σει οἱ θε­ό­φρο­νες * πα­ρὰ τὸν κτί­σαν­τα· * ἀλ­λὰ πυ­ρὸς ἀ­πει­λὴν * ἀν­δρεί­ως πα­τή­σαν­τες * χαί­ρον­τες ἔ­ψαλ­λον· * Ὑ­πε­ρύ­μνη­τε, * ὁ τῶν πα­τέ­ρων Κύ­ρι­ος * καὶ Θε­ός, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

ᾨ­δὴ η´.

Αἰ­νοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ προ­σκυ­νοῦ­μεν τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦν­τες καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦν­τες αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Παῖ­δας εὐ­α­γεῖς ἐν τῇ κα­μί­νῳ * ὁ τό­κος τῆς Θε­ο­τό­κου δι­ε­σώ­σα­το, * τό­τε μὲν τυ­πού­με­νος· * νῦν δὲ ἐ­νερ­γού­με­νος * τὴν οἰ­κου­μέ­νην ἅ­πα­σαν * ἀ­γεί­ρει ψάλ­λου­σαν· * Τὸν Κύ­ρι­ον ὑ­μνεῖ­τε τὰ ἔρ­γα * καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε * εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶ­νας.

* * *

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τὴν Θε­ο­τό­κον καὶ μη­τέ­ρα τοῦ φω­τός, ἐν ὕ­μνοις τι­μῶν­τες με­γα­λύ­νο­μεν.

Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Στίχ. α´. Με­γα­λύ­νει ἡ ψυ­χή μου τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ ἠ­γαλ­λί­α­σε τὸ πνεῦ­μά μου ἐ­πὶ τῷ Θε­ῷ τῷ σω­τῆ­ρί μου.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Στίχ. β´. Ὅ­τι ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν τῆς δού­λης αὐ­τοῦ· ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­πὸ τοῦ νῦν μα­κα­ρι­οῦ­σί με πᾶ­σαι αἱ γε­νε­αί.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. γ´. Ὅ­τι ἐ­ποί­η­σέ μοι με­γα­λεῖ­α ὁ δυ­να­τός, καὶ ἅ­γι­ον τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ· καὶ τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν τοῖς φο­βου­μέ­νοις αὐ­τόν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. δ´. Ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, δι­ε­σκόρ­πι­σεν ὑ­πε­ρη­φά­νους δι­α­νοί­ᾳ καρ­δί­ας αὐ­τῶν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. ε.´ Κα­θεῖ­λε δυ­νά­στας ἀ­πὸ θρό­νων καὶ ὕ­ψω­σε τα­πει­νούς· πει­νῶν­τας ἐ­νέ­πλη­σεν ἀ­γα­θῶν καὶ πλου­τοῦν­τας ἐ­ξα­πέ­στει­λε κε­νούς.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. Ϛ´. Ἀν­τε­λά­βε­το Ἰσ­ρα­ὴλ παι­δὸς αὐ­τοῦ μνη­σθῆ­ναι ἐ­λέ­ους, κα­θὼς ἐ­λά­λη­σε πρὸς τοὺς πα­τέ­ρας ἡ­μῶν, τῷ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ τῷ σπέρ­μα­τι αὐ­τοῦ ἕ­ως αἰ­ῶ­νος.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Κα­τα­βα­σί­α. ᾨ­δὴ θ´.

Ἅ­πας γη­γε­νὴς * σκιρ­τά­τω τῷ πνεύ­μα­τι * λαμ­πα­δου­χού­με­νος· * πα­νη­γυ­ρι­ζέ­τω δὲ * ἀ­ΰ­λων νό­ων * φύ­σις, γε­ραί­ρου­σα * τὴν ἱ­ε­ρὰν πα­νή­γυ­ριν * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος, * καὶ βο­ά­τω· * Χαί­ροις, παμ­μα­κά­ρι­στε * Θε­ο­τό­κε ἁ­γνή, ἀ­ει­πάρ­θε­νε.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὲ αἰ­νοῦ­σι πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις...

* * *

ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Ἦ­χος β´.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ, … ὅ­τι ἅ­γι­ός ἐ­στιν.

Ἀ­να­στά­σι­μον Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ρι­ον Ϛ´.

Δει­κνύ­ων ὅ­τι ἄν­θρω­πος, Σῶ­τερ εἶ κατ᾿ οὐ­σί­αν, ἀ­να­στὰς ἐκ τοῦ μνή­μα­τος, βρώ­σε­ως συμ­με­τέ­σχες, καὶ μέ­σον στὰς ἐ­δί­δα­σκες, με­τά­νοι­αν κη­ρύσ­σειν· εὐ­θὺς δὲ πρὸς οὐ­ρά­νι­ον, ἀ­νε­λή­φθης Πα­τέ­ρα, καὶ Μα­θη­ταῖς, πέμ­πειν τὸν Πα­ρά­κλη­τον ἐ­πηγ­γεί­λω. Ὑ­πέρ­θε­ε, Θε­άν­θρω­πε, δό­ξα τῇ σῇ ἐ­γέρ­σει.

Τοῦ Μη­ναί­ου. Γυ­ναῖ­κες ἀ­κου­τί­σθη­τε.

Φρι­κτὸν ἰ­δόν­τες θέ­α­μα, ἐ­ξέ­στη­σαν οἱ ἄ­πι­στοι· ὃν γὰρ ἐ­νό­μι­ζον εἶ­ναι, νε­κρὸν ἐν λάκ­κῳ θη­ρί­ων, ζῶν­τα ἀ­να­βι­βά­σαν­τες, προ­σπί­πτου­σι κραυ­γά­ζον­τες· Μέ­γας Θε­ὸς Γρη­γο­ρί­ου, ὁ τοῦ­τον δεί­ξας φω­στῆ­ρα.

Θε­ο­το­κί­ον. Ὅ­μοι­ον.

Ὁ νώ­τοις ἐ­πο­χού­με­νος, χε­ρου­βι­κοῖς Πα­νά­χραν­τε, ἐν ταῖς ἀγ­κά­λαις σου θέ­λων, σάρ­κα λα­βὼν ἀ­νε­κλί­θη, ὅ­πως ἡ­μᾶς ἐρ­γά­ση­ται, υἱ­οὺς Θε­οῦ τῇ χά­ρι­τι, τοὺς εἰς αὐ­τὸν πι­στεύ­ον­τας, καὶ σὲ ἀ­εὶ εὐ­φη­μοῦν­τας, τὴν πρό­ξε­νον σω­τη­ρί­ας.

* * *

ΑΙΝΟΙ

Ἦ­χος πλ. δ´.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τοῖς ὑ­ψί­στοις. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Ἡ Στι­χο­λο­γί­α (Ψαλ­μοὶ ρμη´, ρμθ´) καί·

Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα. Ἦ­χος πλ. δ´.

Στίχ. α´. Τοῦ ποι­ῆ­σαι ἐν αὐ­τοῖς κρῖ­μα ἔγ­γρα­πτον· δό­ξα αὕ­τη ἔ­σται πᾶ­σι τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ.

Κύ­ρι­ε, εἰ καὶ κρι­τη­ρί­ῳ πα­ρέ­στης, ὑ­πὸ Πι­λά­του κρι­νό­με­νος, ἀλλ᾿ οὐκ ἀ­πε­λεί­φθης τοῦ θρό­νου, τῷ Πα­τρὶ συγ­κα­θε­ζό­με­νος· καὶ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, τὸν κό­σμον ἠ­λευ­θέ­ρω­σας, ἐκ τῆς δου­λεί­ας τοῦ ἀλ­λο­τρί­ου, ὡς οἰ­κτίρ­μων καὶ φι­λάν­θρω­πος.

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Κύ­ρι­ε, εἰ καὶ ὡς θνη­τὸν ἐν μνη­μεί­ῳ, Ἰ­ου­δαῖ­οί σε κα­τέ­θεν­το, ἀλλ᾿ ὡς βα­σι­λέ­α ὑ­πνοῦν­τα στρα­τι­ῶ­ταί σε ἐ­φύ­λατ­τον, καὶ ὡς ζω­ῆς θη­σαυ­ρόν, σφρα­γί­δι ἐ­σφρα­γί­σαν­το· ἀλ­λὰ ἀ­νέ­στης καὶ πα­ρέ­σχες, ἀ­φθαρ­σί­αν ταῖς ψυ­χαῖς ἡ­μῶν.

Στίχ. γ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐ­πὶ ταῖς δυ­να­στεί­αις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῆς με­γα­λω­σύ­νης αὐ­τοῦ.

Κύ­ρι­ε, ὅ­πλον κα­τὰ τοῦ δι­α­βό­λου, τὸν Σταυ­ρόν σου ἡ­μῖν δέ­δω­κας· φρίτ­τει γὰρ καὶ τρέ­μει, μὴ φέ­ρων κα­θο­ρᾶν αὐ­τοῦ τὴν δύ­να­μιν, ὅ­τι νε­κροὺς ἀ­νι­στᾷ, καὶ θά­να­τον κα­τήρ­γη­σε· δι­ὰ τοῦ­το προ­σκυ­νοῦ­μεν, τὴν τα­φήν σου καὶ τὴν ἔ­γερ­σιν.

Στίχ. δ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ἤ­χῳ σάλ­πιγ­γος· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ψαλ­τη­ρί­ῳ καὶ κι­θά­ρᾳ.

Ὁ Ἄγ­γε­λός σου Κύ­ρι­ε, ὁ τὴν ἀ­νά­στα­σιν κη­ρύ­ξας, τοὺς μὲν φύ­λα­κας ἐ­φό­βη­σε, τὰ δὲ γύ­ναι­α ἐ­φώ­νη­σε λέ­γων· Τί ζη­τεῖ­τε τὸν ζῶν­τα με­τὰ τῶν νε­κρῶν; ἀ­νέ­στη Θε­ὸς ὤν, καὶ τῇ οἰ­κου­μέ­νῃ ζω­ὴν ἐ­δω­ρή­σα­το.

Ἕ­τε­ρα Στι­χη­ρά, Ἀ­να­το­λι­κά.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Ἔ­πα­θες δι­ὰ σταυ­ροῦ, ὁ ἀ­πα­θὴς τῇ θε­ό­τη­τι· τα­φὴν κα­τε­δέ­ξω τρι­ή­με­ρον, ἵ­να ἡ­μᾶς ἐ­λευ­θε­ρώ­σῃς, τῆς δου­λεί­ας τοῦ ἐ­χθροῦ· καὶ ἀ­θα­να­τί­σας, ζω­ο­ποι­ή­σῃς ἡ­μᾶς Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, δι­ὰ τῆς ἀ­να­στά­σε­ώς σου Φι­λάν­θρω­πε.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Προ­σκυ­νῶ καὶ δο­ξά­ζω, καὶ ἀ­νυ­μνῶ Χρι­στέ, τὴν σὴν ἐκ τά­φου ἀ­νά­στα­σιν· δι᾿ ἧς ἠ­λευ­θέ­ρω­σας ἡ­μᾶς, ἐκ τῶν τοῦ ᾅ­δου ἀ­λύ­των δε­σμῶν, καὶ ἐ­δω­ρή­σω τῷ κό­σμῳ ὡς Θε­ός, ζω­ὴν αἰ­ώ­νι­ον, καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Στίχ. ζ´. Ἀ­νά­στη­θι, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου, ὑ­ψω­θή­τω ἡ χείρ σου, μὴ ἐ­πι­λά­θῃ τῶν πε­νή­των σου εἰς τέ­λος.

Τὸ ζω­ο­δό­χον σου μνῆ­μα, φρου­ροῦν­τες πα­ρά­νο­μοι, σὺν τῇ κου­στω­δί­ᾳ ἐ­σφρα­γί­σαν­το τοῦ­το· σὺ δὲ ὡς ἀ­θά­να­τος Θε­ός, καὶ παν­το­δύ­να­μος, ἀ­νέ­στης τρι­ή­με­ρος.

Στίχ. η´. Ἐ­ξο­μο­λο­γή­σο­μαί σοι, Κύ­ρι­ε, ἐν ὅ­λῃ καρ­δί­ᾳ μου, δι­η­γή­σο­μαι πάν­τα τὰ θαυ­μά­σι­ά σου.

Πο­ρευ­θέν­τος σου, ἐν πύ­λαις ᾅ­δου Κύ­ρι­ε, καὶ ταύ­τας συν­τρί­ψαν­τος, ὁ αἰχ­μά­λω­τος οὕ­τως ἐ­βό­α· Τίς ἐ­στιν οὗ­τος, ὅ­τι οὐ κα­τα­δι­κά­ζε­ται, ἐν τοῖς κα­τω­τά­τοις τῆς γῆς, ἀλ­λὰ καὶ ὡς σκη­νὴν κα­τέ­λυ­σε, τοῦ θα­νά­του τὸ δε­σμω­τή­ρι­ον; ἐ­δε­ξά­μην αὐ­τὸν ὡς θνη­τόν, καὶ τρέ­μω ὡς Θε­όν. Παν­το­δύ­να­με Σω­τὴρ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Δό­ξα. Ἑ­ωθινὸν Ϛ´. Ἦ­χος πλ. β´.

Ἡ ὄν­τως εἰ­ρή­νη σὺ Χρι­στέ, πρὸς ἀν­θρώ­πους Θε­οῦ, εἰ­ρή­νην τὴν σὴν δι­δούς, με­τὰ τὴν ἔ­γερ­σιν Μα­θη­ταῖς, ἐμ­φό­βους ἔ­δει­ξας αὐ­τούς, δό­ξαν­τας πνεῦ­μα ὁ­ρᾶν· ἀλ­λὰ κα­τέ­στει­λας τὸν τά­ρα­χον αὐ­τῶν τῆς ψυ­χῆς, δεί­ξας τὰς χεῖ­ρας καὶ τοὺς πό­δας σου· πλὴν ἀ­πι­στούν­των ἔ­τι, τῇ τῆς τρο­φῆς με­τα­λή­ψει, καὶ δι­δα­χῶν ἀ­να­μνή­σει, δι­ή­νοι­ξας αὐ­τῶν τὸν νοῦν, τοῦ συ­νι­έ­ναι τὰς Γρα­φάς· οἷς καὶ τὴν πα­τρι­κὴν ἐ­παγ­γε­λί­αν κα­θυ­πο­σχό­με­νος, καὶ εὐ­λο­γή­σας αὐ­τούς, δι­έ­στης πρὸς οὐ­ρα­νόν. Δι­ὸ σὺν αὐ­τοῖς προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νη ὑ­πάρ­χεις, * Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· * δι­ὰ γὰρ τοῦ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τος, * ὁ ᾅ­δης ᾐχ­μα­λώ­τι­σται, * ὁ Ἀ­δὰμ ἀ­να­κέ­κλη­ται, * ἡ κα­τά­ρα νε­νέ­κρω­ται, * ἡ Εὔ­α ἠ­λευ­θέ­ρω­ται, * ὁ θά­να­τος τε­θα­νά­τω­ται, * καὶ ἡ­μεῖς ἐ­ζω­ο­ποι­ή­θη­μεν· * δι­ὸ ἀ­νυ­μνοῦν­τες βο­ῶ­μεν· * Εὐ­λο­γη­τὸς Χρι­στὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ὁ οὕ­τως εὐ­δο­κή­σας, δό­ξα σοι.

* * *

Καὶ εὐ­θὺς ψάλ­λε­ται
εἰς τὸν ἦ­χον τῆς Κυ­ρι­α­κῆς

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. * Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ * καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, * ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, * εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, * προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, * δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, * εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι * δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, * ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, * Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· * Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, * ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, * ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, * ὁ αἴ­ρων τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, * ὁ αἴ­ρων τὰς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, * ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, * καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἶ μό­νος ἅ­γι­ος, * σὺ εἶ μό­νος Κύ­ρι­ος, * Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, * εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Καθ᾿ ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σε * καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να * καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, * ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ * ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, * καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου * εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, * τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, * κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· * δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἐκ γ´)

Κύ­ρι­ε, * κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν * ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ᾷ. * Ἐ­γὼ εἶ­πα· * Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν με· * ἴ­α­σαι τὴν ψυ­χήν μου, * ὅ­τι ἥ­μαρ­τόν σοι.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· * δί­δα­ξόν με τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, * ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς· * ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου * τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ πά­λιν ἰ­σχυ­ρο­τέ­ρᾳ φω­νῇ·

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ τὸ ἀ­να­στά­σι­μον τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος πλ. δ´.

Ἀ­να­στὰς ἐκ τοῦ μνή­μα­τος * καὶ τὰ δε­σμὰ δι­αρ­ρή­ξας τοῦ ᾅ­δου, * ἔ­λυ­σας τὸ κα­τά­κρι­μα τοῦ θα­νά­του, Κύ­ρι­ε, * πάν­τας ἐκ τῶν πα­γί­δων τοῦ ἐ­χθροῦ ῥυ­σά­με­νος· * ἐμ­φα­νί­σας σε­αυ­τὸν τοῖς ἀ­πο­στό­λοις σου * ἐ­ξα­πέ­στει­λας αὐ­τοὺς ἐ­πὶ τὸ κή­ρυγ­μα * καὶ δι᾿ αὐ­τῶν τὴν εἰ­ρή­νην * πα­ρέ­σχες τῇ οἰ­κου­μέ­νῃ, * μό­νε πο­λυ­έ­λε­ε.

* * * * *

ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ὁ δι­ά­κο­νος τὰ εἰ­ρη­νι­κὰ
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…

Τὰ τυ­πι­κά, οἱ μα­κα­ρι­σμοὶ τοῦ ἤ­χου εἰς δ´ & δ´ ἐκ τῆς Ϛ´ ᾠ­δῆς τοῦ κα­νό­νος τοῦ Ἁ­γί­ου.

Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀν­τί­φω­να.

Ἀν­τί­φω­νον Α´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρβ´ (102).

Στίχ. α´. Εὐ­λό­γει ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ πάν­τα τὰ ἐν­τός μου τὸ ὄ­νο­μα τὸ ἅ­γι­ον αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, * Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Εὐ­λό­γει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ μὴ ἐ­πι­λαν­θά­νου πά­σας τὰς ἀν­τα­πο­δό­σεις αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. γ´. Κύ­ρι­ος ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ ἡ­τοί­μα­σε τὸν θρό­νον αὐ­τοῦ, καὶ ἡ βα­σι­λεί­α αὐ­τοῦ πάν­των δε­σπό­ζει.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. δ´. Εὐ­λο­γεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον, πάν­τα τὰ ἔρ­γα αὐ­τοῦ, ἐν παν­τὶ τό­πῳ τῆς δε­σπο­τεί­ας αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

Ἀν­τί­φω­νον Β´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρμε´ (145).

Στίχ. α´. Αἴ­νει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον· αἰ­νέ­σω Κύ­ρι­ον ἐν τῇ ζω­ῇ μου· ψα­λῷ τῷ Θε­ῷ μου ἕ­ως ὑ­πάρ­χω.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, * ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, * ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. β´. Μα­κά­ρι­ος, οὗ ὁ Θε­ὸς Ἰ­α­κὼβ βο­η­θὸς αὐ­τοῦ, ἡ ἐλ­πὶς αὐ­τοῦ ἐ­πὶ Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν αὐ­τοῦ.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. γ´. Τὸν ποι­ή­σαν­τα τὸν οὐ­ρα­νὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θά­λασ­σαν καὶ πάν­τα τὰ ἐν αὐ­τοῖς.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. δ´. Βα­σι­λεύ­σει Κύ­ρι­ος εἰς τὸν αἰ­ῶ­να, ὁ Θε­ός σου, Σι­ών, εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­άν.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ὁ μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, * ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων * καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος * δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν * σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου * καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, * ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, * σταυ­ρω­θείς τε, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, * θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, * εἷς ὢν τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, * συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ * καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, * σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος...

Ἀν­τί­φω­νον Γ´. Ἦ­χος ὁ τυ­χών. Ψ. ριζ´ (117).

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ ἤ­χου.

Στίχ. β´. Εἰ­πά­τω­σαν δὴ πάν­τες οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

Στίχ. γ´. Αὕ­τη ἡ ἡ­μέ­ρα, ἣν ἐ­ποί­η­σεν ὁ Κύ­ρι­ος· ἀ­γαλ­λι­α­σώ­με­θα καὶ εὐ­φραν­θῶ­μεν ἐν αὐ­τῇ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

* * *

ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ

Εἰ­σο­δι­κόν. Ἦ­χος β´.
(Ἐ­ὰν εἰ­σο­δεύ­ουν πολ­λοὶ ἱ­ε­ρεῖς, ψάλ­λουν αὐ­τοὶ τὸ εἰ­σο­δι­κόν).

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ. Σῶ­σον ἡ­μᾶς Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

* * *

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.
(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Τὸ Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ Ἁ­γί­ου.

Ἐ­ναλ­λα­κτι­κῶς τὸ ἑ­ξῆς.
Ἦ­χος γ´. Θεί­ας πί­στε­ως. Γε­ρα­σί­μου.

Θεί­ας πί­στε­ως, τῇ γε­ωρ­γί­ᾳ, ἐ­νε­ούρ­γη­σας, βρο­τῶν καρ­δί­ας, κα­τα­σπεί­ρας τὴν τοῦ Λό­γου ἐ­πί­γνω­σιν, καὶ λαμ­πρυν­θεὶς μαρ­τυ­ρί­ου τοῖς στίγ­μα­σιν, ἱ­ε­ραρ­χί­ᾳ Γρη­γό­ρι­ε ἔ­φα­νας. Πά­τερ Ὅ­σι­ε, Χρι­στὸν τὸν Θε­ὸν ἱ­κέ­τευ­ε, δω­ρή­σα­σθαι ἡ­μῖν τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Εἶ­τα τὸ τοῦ Ἁ­γί­ου τοῦ Να­οῦ.

Κον­τά­κι­ον τῆς Θεοτόκου. Ἦχος β´.
(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Προ­στα­σί­α * τῶν Χρι­στι­α­νῶν ἀ­κα­ταί­σχυν­τε, * με­σι­τεί­α * πρὸς τὸν ποι­η­τὴν ἀ­με­τά­θε­τε, * μὴ πα­ρί­δῃς * ἁ­μαρ­τω­λῶν δε­ή­σε­ων φω­νάς, * ἀλ­λὰ πρό­φθα­σον ὡς ἀ­γα­θὴ * εἰς τὴν βο­ή­θει­αν ἡ­μῶν, * τῶν πι­στῶς κραυ­γα­ζόν­των σοι· * Τά­χυ­νον εἰς πρε­σβεί­αν * καὶ σπεῦ­σον εἰς ἱ­κε­σί­αν, * ἡ προ­στα­τεύ­ου­σα ἀ­εί, * Θε­ο­τό­κε, τῶν τι­μών­των σε.

* * *

ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ

* * *

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Κυ­ρι­α­κῆς ΙΖ´ ἑ­βδο­μά­δος ἐ­πι­στο­λῶν.

Προ­κεί­με­νον καὶ Ἀλ­λη­λού­ϊ­α τοῦ ἤ­χου.

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος πλ. δ´. (Ψαλ­μὸς ο­ε´).

Εὔ­ξα­σθε καὶ ἀ­πό­δο­τε Κυ­ρί­ῳ τῷ Θε­ῷ ἡ­μῶν.

Στίχ. Γνω­στὸς ἐν τῇ Ἰ­ου­δαί­ᾳ ὁ Θε­ός, ἐν τῷ Ἰσ­ρα­ὴλ μέ­γα τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ.

Πρὸς Κο­ριν­θί­ους Β´ Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

(Β´ Κορ. Ϛ´ 16-18, ζ´ 1)

Ἀ­δελ­φοί, ὑ­μεῖς ἐ­στε να­ὸς Θε­οῦ ζῶν­τος, κα­θὼς εἶ­πεν ὁ Θε­ὸς «ὅ­τι ἐ­νοι­κή­σω ἐν αὐ­τοῖς καὶ ἐμ­πε­ρι­πα­τή­σω, καὶ ἔ­σο­μαι αὐ­τῶν Θε­ός, καὶ αὐ­τοὶ ἔ­σον­ταί μοι λα­ός. Δι­ὸ ἐ­ξέλ­θα­τε ἐκ μέ­σου αὐ­τῶν καὶ ἀ­φο­ρί­σθη­τε, λέ­γει Κύ­ρι­ος, καὶ ἀ­κα­θάρ­του μὴ ἅ­πτε­σθε, κἀ­γὼ εἰσ­δέ­ξο­μαι ὑ­μᾶς, καὶ ἔ­σο­μαι ὑ­μῖν εἰς πα­τέ­ρα, καὶ ὑ­μεῖς ἔ­σε­σθέ μοι εἰς υἱ­οὺς καὶ θυ­γα­τέ­ρας, λέ­γει Κύ­ρι­ος παν­το­κρά­τωρ». Ταύ­τας οὖν ἔ­χον­τας τὰς ἐ­παγ­γε­λί­ας, ἀ­γα­πη­τοί, κα­θα­ρί­σω­μεν ἑ­αυ­τοὺς ἀ­πὸ παν­τὸς μο­λυ­σμοῦ σαρ­κὸς καὶ πνεύ­μα­τος, ἐ­πι­τε­λοῦν­τες ἁ­γι­ω­σύ­νην ἐν φό­βῳ Θε­οῦ.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος πλ. δ´ (Ψαλ­μὸς δ´).

Στίχ. Δεῦ­τε ἀ­γαλ­λι­α­σώ­με­θα τῷ Κυ­ρί­ῳ, ἀ­λα­λά­ξω­μεν τῷ Θε­ῷ τῷ σω­τῆ­ρι ἡ­μῶν.

Προ­φθά­σω­μεν τὸ πρό­σω­πον αὐ­τοῦ ἐν ἐ­ξο­μο­λο­γή­σει καὶ ἐν ψαλ­μοῖς ἀ­λα­λά­ξω­μεν αὐ­τῷ.

* * *

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κυ­ρι­α­κῆς Β´ Λου­κᾶ.

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν (Ϛ´ 31-36).

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος· κα­θὼς θέ­λε­τε ἵ­να ποι­ῶ­σιν ὑ­μῖν οἱ ἄν­θρω­ποι, καὶ ὑ­μεῖς ποι­εῖ­τε αὐ­τοῖς ὁ­μοί­ως. Καὶ εἰ ἀ­γα­πᾶ­τε τοὺς ἀ­γα­πῶν­τας ὑ­μᾶς, ποί­α ὑ­μῖν χά­ρις ἐ­στί; Καὶ γὰρ οἱ ἁ­μαρ­τω­λοὶ τοὺς ἀ­γα­πῶν­τας αὐ­τοὺς ἀ­γα­πῶ­σι. Καὶ ἐ­ὰν ἀ­γα­θο­ποι­ῆ­τε τοὺς ἀ­γα­θο­ποι­οῦν­τας ὑ­μᾶς, ποί­α ὑ­μῖν χά­ρις ἐ­στί; Καὶ γὰρ οἱ ἁ­μαρ­τω­λοὶ τὸ αὐ­τὸ ποι­οῦ­σι. Καὶ ἐ­ὰν δα­νεί­ζη­τε παρ᾿ ὧν ἐλ­πί­ζε­τε ἀ­πο­λα­βεῖν, ποί­α ὑ­μῖν χά­ρις ἐ­στί; Καὶ γὰρ ἁ­μαρ­τω­λοὶ ἁ­μαρ­τω­λοῖς δα­νεί­ζου­σιν ἵ­να ἀ­πο­λά­βω­σι τὰ ἴ­σα. Πλὴν ἀ­γα­πᾶ­τε τοὺς ἐ­χθροὺς ὑ­μῶν καὶ ἀ­γα­θο­ποι­εῖ­τε καὶ δα­νεί­ζε­τε μη­δὲν ἀ­πελ­πί­ζον­τες, καὶ ἔ­σται ὁ μι­σθὸς ὑ­μῶν πο­λύς, καὶ ἔ­σε­σθε υἱ­οὶ ὑ­ψί­στου, ὅ­τι αὐ­τὸς χρη­στός ἐ­στιν ἐ­πὶ τοὺς ἀ­χα­ρί­στους καὶ πο­νη­ρούς. Γί­νε­σθε οὖν οἰ­κτίρ­μο­νες κα­θὼς καὶ ὁ πα­τὴρ ὑ­μῶν οἰ­κτίρ­μων ἐ­στίν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ γί­νε­ται τὸ κή­ρυγ­μα τοῦ θεί­ου λό­γου.

* * *

Καὶ κα­θε­ξῆς ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α
τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου.

* * *

Εἰς τό· Ἐ­ξαι­ρέ­τω­ς τῆς Πα­να­γί­ας…

Ἄ­ξι­όν ἐ­στιν ὡς ἀ­λη­θῶς * μα­κα­ρί­ζειν σε τὴν Θε­ο­τό­κον, * τὴν ἀ­ει­μα­κά­ρι­στον καὶ πα­να­μώ­μη­τον * καὶ μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. * Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως * Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

* * *

Κοι­νω­νι­κόν.

Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν με­τά­δο­σιν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­δο­μεν τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν, * ἐ­λά­βο­μεν Πνεῦ­μα ἐ­που­ρά­νι­ον, * εὕ­ρο­μεν πί­στιν ἀ­λη­θῆ, * ἀ­δι­αί­ρε­τον Τρι­ά­δα προ­σκυ­νοῦν­τες· * αὕ­τη γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν.

Εἰς τό· Πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εί…

Ἦ­χος β´.

Πλη­ρω­θή­τω τὸ στό­μα ἡ­μῶν * αἰ­νέ­σε­ώς σου, Κύ­ρι­ε, * ὅ­πως ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὴν δό­ξαν σου, * ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας ἡ­μᾶς * τῶν ἁ­γί­ων σου με­τα­σχεῖν μυ­στη­ρί­ων· * τή­ρη­σον ἡ­μᾶς ἐν τῷ σῷ ἁ­γι­α­σμῷ, * ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν * με­λε­τῶν­τας τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. * Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν ὀ­πι­σθάμ­βω­νον εὐ­χήν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον * ἀ­πὸ τοῦ νῦν καὶ ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (ἐκ γ´)

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.

* * * * *

Εἰς τοὺς Αἴ­νους, ἐ­ναλ­λα­κτι­κῶς,
Ἀ­να­στά­σι­μα δ´ καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου δ´ ἐκ φυλ­λά­δος.
Ποί­η­μα Κυ­ρίλ­λου, Μη­τρο­πο­λί­του Ῥό­δου.

Ἦ­χος α´. Πα­νεύ­φη­μοι Μάρ­τυ­ρες.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Πά­τερ Γρη­γό­ρι­ε Χρι­στοῦ, πυ­ρω­θεὶς τῷ ἔ­ρω­τι, τὴν τῶν εἰ­δώ­λων κα­τέ­λι­πες, πι­κρὰν κα­κό­τη­τα, καὶ τοῦ Ζο­ο­ο­δό­του, τὸν Σταυ­ρὸν ἐ­βά­στα­σας, ἐπ᾿ ὤ­μων σου γεν­ναί­ῳ φρο­νή­μα­τι. Ὅ­θεν ἀ­νέ­τει­λας, ἐν τῷ κό­σμῳ ὥ­σπερ ἥ­λι­ος, κα­ταυ­γά­ζων, πι­στῶν τὰ συ­στή­μα­τα.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πά­τερ Γρη­γό­ρι­ε πολ­λῶν, τὰς ψυ­χὰς ὡ­δή­γη­σας, πρὸς τοῦ Θε­οῦ τὴν ἐ­πί­γνω­σιν, τῷ σῷ κη­ρύγ­μα­τι, καὶ τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου, λαμ­πρυν­θεὶς τοῖς στίγ­μα­σι, πα­ρέ­στης λαμ­προ­φό­ρος τῷ Κτί­σαν­τι, ὃν κα­θι­κέ­τευ­ε, δω­ρη­θῆ­ναι ταῖς ψυ­χαῖς ἡ­μῶν, τὴν εἰ­ρή­νην, καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Στίχ. ζ´. Οἱ ἱ­ε­ρεῖς σου ἐν­δύ­σον­ται δι­και­ο­σύ­νην, καὶ οἱ ὅ­σι­οί σου ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται.

Πά­τερ Γρη­γό­ρι­ε Θε­ῷ, ὅ­λος ἀ­να­κεί­με­νος, τοῦ ἀρ­χε­κά­κου δι­έ­λυ­σας, τὰ μη­χα­νή­μα­τα, καὶ δι­πλοῖς κα­μά­τοις, Θε­οῦ ἀ­να­δέ­δει­ξαι, θε­ρά­πων ἀ­λη­θῶς γνη­σι­ώ­τα­τος, ὃν κα­θι­κέ­τευ­ε, ὡς πλου­τή­σας χά­ριν ἄ­φθο­νον, ὑ­πὲρ πάν­των, ἡ­μῶν τῶν τι­μών­των σε.

Στίχ. η´. Τοῖς ἁ­γί­οις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐ­τοῦ ἐ­θαυ­μά­στω­σεν ὁ Κύ­ρι­ος, πάν­τα τὰ θε­λή­μα­τα αὐ­τοῦ ἐν αὐ­τοῖς.

Πά­τερ Γρη­γό­ρι­ε λαμ­πάς, ὤ­φθης τοῖς ἀ­γῶ­σί σου, πιμ­πρῶ­σα πλά­νην πο­λυ­θέ­ον, καὶ κα­ταυ­γά­ζου­σα, γη­γε­νῶν καρ­δί­ας, μυ­στι­καῖς φαι­δρό­τη­σι, τῆς ἄ­νω­θεν δο­θεί­σης σοι χά­ρι­τος. Ὅ­θεν τι­μῶ­μέν σε, ὀρ­θο­δό­ξων τὰ συ­στή­μα­τα, ἐκ­δε­χό­με­νοι πί­στει τὴν χά­ριν σου.

* * * * *

Πηγή εδώ