Η 13η Σεπτεμβρίου αποτελεί για την Κέρκυρα και ειδικά για το ιστορικό προάστειο του Ποταμού, τραγική επέτειος καθώς κατ΄αυτήν την ημέρα του 1943 επλήγη ο ιστορικός Ναός της Υπερ. Θεοτόκου Ελεούσης.
Ήταν ημέρα Δευτέρα, όταν ο εφημέριος του Ποταμού μακαριστός Ιερεύς π. Κωνσταντίνος Σαββάτης ετοιμαζόταν να βγεί από το κατάλυμά του, που βρισκόταν στο ισόγειο του παλαιού Δημοτικού Σχολείου, παραπλεύρως του Ι. Ναού, προκειμένου να τελέσει την Θεία Λειτουργία και το μνημόσυνο του Παύλου Σπυρ. Περούλη. Ξαφνικά την 8:00ην πρωινήν ώραν ακούστηκε ένας φοβερός θόρυβος. Τι είχε συμβεί;
Λίγα λεπτά πριν τρία γερμανικά πολεμικά αεροσκάφη είχαν απογειωθεί από το αεροδρόμιο του νησιού. 'Ενα από αυτά εβλήθη από ιταλικά αντιαεροπορικά πάνω από την νησίδα Βίδο, και κατέπεσε φλεγόμενο στο μικρό κωδωνοστάσιο αλλά και στην άκρη της στέγης του Ναού. Αποτέλεσμα: το κωδωνοστάσιο διελύθη και ο ιστορικός Ναός κατεστράφη ολοσχερώς. Οι δεκάδες χρυσές και αργυρές κανδήλες, οι ανυπολόγιστης αξίας φορητές ιερές εικόνες, τα δεκάδες αργυρά ιερά σκεύη και εκκλησιαστικά βιβλία έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Τα μόνα που γλίτωσαν είναι ένα ασημένιο "ντορτσόνι", ένα Μ. Ωρολόγιον (εκκλ. βιβλίον) εκδόσεως 1876, στο πίσω μέρος του οποίου αναγράφεται χειρογράφως το περιστατικό καθώς και η τοιχογραφία της Παναγίας της Ελεούσας.
Μετά από λίγες ώρες τον Ναό επισκέφθηκε με δάκρυα στα μάτια ο μαρτυρικός γέρων Μητροπολίτης Κερκύρας, Μεθόδιος Κοντοστάνος, ο Κερκυραίος.
Οι κάτοικοι μετά αμέσως την πτώση του αεροσκάφους "περιποιήθηκαν" τις σωρούς των νεκρών γερμανών και τις ενταφίασαν στο παραπλεύρως ευρισκόμενο Ενοριακό Κοιμητήριο. Μετά δε από χρόνια συγγενείς των νεκρών ήλθαν στο νησί προκειμένου να παραλάβουν τα οστά τους. Μάλιστα ως ένδειξη ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης προς τους κατοίκους, παρέδωσαν στον Ναό δύο καινούργιες καμπάνες.
Έκτοτε οι Ποταμίτες αγωνίσθηκαν και ξαναέφτιαξαν τον Ναό της Ελεούσης και τον στόλισαν με τα δώρα της αγάπης και της ευσέβειάς τους. Ολοκλήρωσαν το ,ήδη από πολλών ετών πριν θεμελιωμένο και μέχρι ενός σημείου ανυψωμένο, μεγαλοπρεπέστατο πυργοειδές κωδωνοστάσιο, ύψους 25 μέτρων. Στην θέση του παλαιού έχει τοποθετηθεί ένα πέτρινο, της εποχής εκείνης, στρογγυλό λιθάρι.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία οτι η πτώση του γερμανικού αεροσκάφους από τα ιταλικά πυρά υπήρξε ο προάγγελος της μετέπειτα ολίγων ωρών καταστροφής της πόλεως της Κερκύρας και των περιχώρων της από τις γερμανικές εκρηκτικές και εμπρηστικές βόμβες.
Η νύχτα της 13ης Σεπτεμβρίου του 1943 υπήρξε η χειρότερη νύχτα στην ιστορία του ακριτικού νησιού.
Από τριετίας έχει καθιερωθεί την 8:00ην πρωινήν της 13ης Σεπτεμβρίου εκάστου έτους οι καμπάνες του Ναού της Ελεούσης να ηχούν πένθιμα επί τρίλεπτον, προκειμένου οι νεώτεροι να ενθυμούνται το τραγικό εκείνο γεγονός που σημάδεψε τον τόπο τους. Η δε εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού εορτάζεται με κάθε μεγαλοπρέπεια στον ανακαινισμένο πλέον Ναό.
Ήταν ημέρα Δευτέρα, όταν ο εφημέριος του Ποταμού μακαριστός Ιερεύς π. Κωνσταντίνος Σαββάτης ετοιμαζόταν να βγεί από το κατάλυμά του, που βρισκόταν στο ισόγειο του παλαιού Δημοτικού Σχολείου, παραπλεύρως του Ι. Ναού, προκειμένου να τελέσει την Θεία Λειτουργία και το μνημόσυνο του Παύλου Σπυρ. Περούλη. Ξαφνικά την 8:00ην πρωινήν ώραν ακούστηκε ένας φοβερός θόρυβος. Τι είχε συμβεί;
Λίγα λεπτά πριν τρία γερμανικά πολεμικά αεροσκάφη είχαν απογειωθεί από το αεροδρόμιο του νησιού. 'Ενα από αυτά εβλήθη από ιταλικά αντιαεροπορικά πάνω από την νησίδα Βίδο, και κατέπεσε φλεγόμενο στο μικρό κωδωνοστάσιο αλλά και στην άκρη της στέγης του Ναού. Αποτέλεσμα: το κωδωνοστάσιο διελύθη και ο ιστορικός Ναός κατεστράφη ολοσχερώς. Οι δεκάδες χρυσές και αργυρές κανδήλες, οι ανυπολόγιστης αξίας φορητές ιερές εικόνες, τα δεκάδες αργυρά ιερά σκεύη και εκκλησιαστικά βιβλία έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Τα μόνα που γλίτωσαν είναι ένα ασημένιο "ντορτσόνι", ένα Μ. Ωρολόγιον (εκκλ. βιβλίον) εκδόσεως 1876, στο πίσω μέρος του οποίου αναγράφεται χειρογράφως το περιστατικό καθώς και η τοιχογραφία της Παναγίας της Ελεούσας.
Μετά από λίγες ώρες τον Ναό επισκέφθηκε με δάκρυα στα μάτια ο μαρτυρικός γέρων Μητροπολίτης Κερκύρας, Μεθόδιος Κοντοστάνος, ο Κερκυραίος.
Οι κάτοικοι μετά αμέσως την πτώση του αεροσκάφους "περιποιήθηκαν" τις σωρούς των νεκρών γερμανών και τις ενταφίασαν στο παραπλεύρως ευρισκόμενο Ενοριακό Κοιμητήριο. Μετά δε από χρόνια συγγενείς των νεκρών ήλθαν στο νησί προκειμένου να παραλάβουν τα οστά τους. Μάλιστα ως ένδειξη ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης προς τους κατοίκους, παρέδωσαν στον Ναό δύο καινούργιες καμπάνες.
Έκτοτε οι Ποταμίτες αγωνίσθηκαν και ξαναέφτιαξαν τον Ναό της Ελεούσης και τον στόλισαν με τα δώρα της αγάπης και της ευσέβειάς τους. Ολοκλήρωσαν το ,ήδη από πολλών ετών πριν θεμελιωμένο και μέχρι ενός σημείου ανυψωμένο, μεγαλοπρεπέστατο πυργοειδές κωδωνοστάσιο, ύψους 25 μέτρων. Στην θέση του παλαιού έχει τοποθετηθεί ένα πέτρινο, της εποχής εκείνης, στρογγυλό λιθάρι.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία οτι η πτώση του γερμανικού αεροσκάφους από τα ιταλικά πυρά υπήρξε ο προάγγελος της μετέπειτα ολίγων ωρών καταστροφής της πόλεως της Κερκύρας και των περιχώρων της από τις γερμανικές εκρηκτικές και εμπρηστικές βόμβες.
Η νύχτα της 13ης Σεπτεμβρίου του 1943 υπήρξε η χειρότερη νύχτα στην ιστορία του ακριτικού νησιού.
Από τριετίας έχει καθιερωθεί την 8:00ην πρωινήν της 13ης Σεπτεμβρίου εκάστου έτους οι καμπάνες του Ναού της Ελεούσης να ηχούν πένθιμα επί τρίλεπτον, προκειμένου οι νεώτεροι να ενθυμούνται το τραγικό εκείνο γεγονός που σημάδεψε τον τόπο τους. Η δε εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού εορτάζεται με κάθε μεγαλοπρέπεια στον ανακαινισμένο πλέον Ναό.
