Ο Όρθρος της Κυριακής 7 Οκτωβρίου - Κυριακή Γ´ Λουκά

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον,
Συναπτὴ μεγάλη, μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις·
Ὅτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα...
Ἦ χος πλ. δ´.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β´. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνά μην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ´. Παρὰ Κυρίου ἐ γένετο αὕτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ
Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος α´.

Τοῦ λί­θου σφρα­γι­σθέν­τος ὑ­πὸ τῶν Ἰ­ου­δαί­ων, καὶ στρα­τι­ω­τῶν φυ­λασ­σόν­των τὸ ἄ­χραν­τόν σου σῶ­μα, ἀ­νέ­στης τρι­ή­με­ρος Σω­τήρ, δω­ρού­με­νος τῷ κό­σμῳ τὴν ζω­ήν. Δι­ὰ τοῦ­το αἱ Δυ­νά­μεις τῶν οὐ­ρα­νῶν ἐ­βό­ων σοι Ζω­ο­δό­τα· Δό­ξα τῇ ἀ­να­στά­σει σου Χρι­στέ, δό­ξα τῇ Βα­σι­λεί­ᾳ σου, δό­ξα τῇ οἰ­κο­νο­μί­ᾳ σου, μό­νε Φι­λάν­θρω­πε.
Δό­ξα. Τῶν Μαρ­τύ­ρων.
Ἦ­χος δ´. Τα­χὺ προ­κα­τά­λα­βε.

Οἱ Μάρ­τυ­ρές σου, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ ἀ­θλή­σει αὐ­τῶν, στε­φά­νους ἐ­κο­μί­σαν­το τῆς ἀ­φθαρ­σί­ας, ἐκ σοῦ τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν· σχόν­τες γὰρ τὴν ἰ­σχύν σου, τοὺς τυ­ράν­νους κα­θεῖ­λον· ἔ­θραυ­σαν καὶ δαι­μό­νων, τὰ ἀ­νί­σχυ­ρα θρά­ση. Αὐ­τῶν ταῖς ἱ­κε­σί­αις, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, σῶ­σον τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.
Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τὸ ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος ἀ­πό­κρυ­φον, καὶ Ἀγ­γέ­λοις ἄ­γνω­στον μυ­στή­ρι­ον, δι­ὰ σοῦ Θε­ο­τό­κε τοῖς ἐ­πὶ γῆς πε­φα­νέ­ρω­ται, Θε­ὸς ἐν ἀ­συγ­χύ­τῳ ἑ­νώ­σει σαρ­κού­με­νος, καὶ Σταυ­ρὸν ἑ­κου­σί­ως ὑ­πὲρ ἡ­μῶν κα­τα­δε­ξά­με­νος· δι᾿ οὗ ἀ­να­στή­σας τὸν πρω­τό­πλα­στον, ἔ­σω­σεν ἐκ θα­νά­του τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.
Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...
* * *
ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ
[Τὸ Ψαλ­τή­ρι­ον καὶ ὁ Ἄ­μω­μος]
Με­τὰ τὴν α´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.
Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος α´.

Τὸν τά­φον σου Σω­τήρ, στρα­τι­ῶ­ται τη­ροῦν­τες, νε­κροὶ τῇ ἀ­στρα­πῇ, τοῦ ὀ­φθέν­τος Ἀγ­γέ­λου, ἐ­γέ­νον­το κη­ρύτ­τον­τος, γυ­ναι­ξὶ τὴν ἀ­νά­στα­σιν. Σὲ δο­ξά­ζο­μεν, τὸν τῆς φθο­ρᾶς κα­θαι­ρέ­την, σοὶ προ­σπί­πτο­μεν, τῷ ἀ­να­στάν­τι ἐκ τά­φου, καὶ μό­νῳ Θε­ῷ ἡ­μῶν.

Δό­ξα.

Σταυ­ρῷ προ­ση­λω­θείς, ἑ­κου­σί­ως Οἰ­κτίρ­μον, ἐν μνή­μα­τι τε­θείς, ὡς θνη­τὸς Ζω­ο­δό­τα, τὸ κρά­τος συ­νέ­τρι­ψας, Δυ­να­τὲ τῷ θα­νά­τῳ σου. Σὲ γὰρ ἔ­φρι­ξαν, οἱ πυ­λω­ροὶ οἱ τοῦ ᾅ­δου· σὺ συ­νή­γει­ρας, τοὺς ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος θα­νόν­τας, ὡς μό­νος φι­λάν­θρω­πος.
Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τοῦ Γα­βρι­ὴλ φθεγ­ξα­μέ­νου σοι Παρ­θέ­νε τὸ Χαῖ­ρε, σὺν τῇ φω­νῇ ἐ­σαρ­κοῦ­το ὁ τῶν ὅ­λων Δε­σπό­της, ἐν σοὶ τῇ ἁ­γί­ᾳ κι­βω­τῷ, ὡς ἔ­φη ὁ δί­και­ος Δαυ­ΐδ. Ἐ­δεί­χθης Πλα­τυ­τέ­ρα τῶν οὐ­ρα­νῶν, βα­στά­σα­σα τὸν Κτί­στην σου. Δό­ξα τῷ ἐ­νοι­κή­σαν­τι ἐν σοί· δό­ξα τῷ προ­ελ­θόν­τι ἐκ σοῦ· δό­ξα τῷ ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τι ἡ­μᾶς, δι­ὰ τοῦ τό­κου σου.
Με­τὰ τὴν β´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.
Ἦ­χος α´. Τοῦ λί­θου σφρα­γι­σθέν­τος.

Γυ­ναῖ­κες πρὸς τὸ μνῆ­μα, πα­ρε­γέ­νον­το ὄρ­θρι­αι, καὶ ἀγ­γε­λι­κὴν ὀ­πτα­σί­αν θε­α­σά­με­ναι ἔ­τρε­μον· ὁ τά­φος ἐ­ξή­στρα­πτε ζω­ήν, τὸ θαῦ­μα κα­τέ­πλητ­τεν αὐ­τάς· δι­ὰ τοῦ­το ἀ­πελ­θοῦ­σαι, τοῖς Μα­θη­ταῖς ἐ­κή­ρυτ­τον τὴν ἔ­γερ­σιν. Τὸν ᾅ­δην ἐ­σκύ­λευ­σε Χρι­στός, ὡς μό­νος κρα­ται­ὸς καὶ δυ­να­τός, καὶ φθα­ρέν­τας συ­νή­γει­ρε πάν­τας, τὸν τῆς κα­τα­κρί­σε­ως φό­βον, λύ­σας δυ­νά­μει σταυ­ροῦ.

Δό­ξα.

Ἐν τῷ Σταυ­ρῷ προ­ση­λω­θείς, ἡ ζω­ὴ τῶν ἁ­πάν­των, καὶ ἐν νε­κροῖς λο­γι­σθείς, ὁ ἀ­θά­να­τος Κύ­ρι­ος, ἀ­νέ­στης τρι­ή­με­ρος Σω­τήρ, καὶ ἤ­γει­ρας Ἀ­δὰμ ἐκ τῆς φθο­ρᾶς. Δι­ὰ τοῦ­το αἱ Δυ­νά­μεις τῶν οὐ­ρα­νῶν ἐ­βό­ων σοι Ζω­ο­δό­τα. Δό­ξα τοῖς σοῖς πα­θή­μα­σι Χρι­στέ· δό­ξα τῇ ἀ­να­στά­σει σου· δό­ξα τῇ συγ­κα­τα­βά­σει σου, μό­νε Φι­λάν­θρω­πε.
Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον. Τὸν τά­φον σου Σω­τήρ.

Μα­ρί­α τὸ σε­πτόν, τοῦ Δε­σπό­του δο­χεῖ­ον, ἀ­νά­στη­σον ἡ­μᾶς, πε­πτω­κό­τας εἰς χά­ος δει­νῆς ἀ­πο­γνώ­σε­ως, καὶ πται­σμά­των καὶ θλί­ψε­ων. Σὺ γὰρ πέ­φυ­κας, ἁ­μαρ­τω­λῶν σω­τη­ρί­α, καὶ βο­ή­θει­α, καὶ κρα­ται­ὰ προ­στα­σί­α, καὶ σώ­ζεις τοὺς δού­λους σου.
* * *
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
[Με­τὰ τὸν Ἄ­μω­μον, τὰ Εὐ­λο­γη­τά­ρι­α]
Ἦ­χος πλ. α´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τῶν ἀγ­γέ­λων ὁ δῆ­μος * κα­τε­πλά­γη ὁ­ρῶν σε * ἐν νε­κροῖς λο­γι­σθέν­τα, * τοῦ θα­νά­του δέ, Σῶ­τερ, * τὴν ἰ­σχὺν κα­θε­λόν­τα * καὶ σὺν ἑ­αυ­τῷ * τὸν Ἀ­δὰμ ἐ­γεί­ραν­τα * καὶ ἐξ ᾅ­δου * πάν­τας ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τα.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τί τὰ μύ­ρα * συμ­πα­θῶς τοῖς δά­κρυ­σιν, * ὦ μα­θή­τρι­αι, κιρ­νᾶ­τε; * ὁ ἀ­στρά­πτων * ἐν τῷ τά­φῳ ἄγ­γε­λος * προ­σε­φθέγ­γε­το ταῖς μυ­ρο­φό­ροις· * Ἴ­δε­τε ὑ­μεῖς * τὸν τά­φον καὶ ἥ­σθη­τε· * ὁ Σω­τὴρ γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Λί­αν πρω­ῒ * μυ­ρο­φό­ροι ἔ­δρα­μον * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου θρη­νο­λο­γοῦ­σαι· * ἀλλ᾿ ἐ­πέ­στη * πρὸς αὐ­τὰς ὁ ἄγ­γε­λος καὶ εἶ­πε· * Θρή­νου ὁ και­ρὸς * πέ­παυ­ται· μὴ κλαί­ε­τε· * τὴν ἀ­νά­στα­σιν δὲ * ἀ­πο­στό­λοις εἴ­πα­τε.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Μυ­ρο­φό­ροι γυ­ναῖ­κες * με­τὰ μύ­ρων ἐλ­θοῦ­σαι * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου, Σῶ­τερ, * ἐ­νη­χοῦν­το ἀγ­γέ­λου * πρὸς αὐ­τὰς φθεγ­γο­μέ­νου· * Τί με­τὰ νε­κρῶν * τὸν ζῶν­τα λο­γί­ζε­σθε; * ὡς Θε­ὸς γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Προ­σκυ­νοῦ­μεν Πα­τέ­ρα * καὶ τὸν τού­του Υἱ­όν τε * καὶ τὸ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, * τὴν ἁ­γί­αν Τρι­ά­δα * ἐν μι­ᾷ τῇ οὐ­σί­ᾳ, * σὺν τοῖς Σε­ρα­φὶμ * κρά­ζον­τες τὸ Ἅ­γι­ος, * ἅ­γι­ος, ἅ­γι­ος εἶ, Κύ­ρι­ε.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ζω­ο­δό­την τε­κοῦ­σα, * ἐ­λυ­τρώ­σω, Παρ­θέ­νε, * τὸν Ἀ­δὰμ ἁ­μαρ­τί­ας· * χαρ­μο­νὴν δὲ τῇ Εὔ­ᾳ * ἀν­τὶ λύ­πης πα­ρέ­σχες· * ῥεύ­σαν­τα ζω­ῆς, * ἴ­θυ­νε πρὸς ταύ­την δὲ * ὁ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θεὶς * Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α· δό­ξα σοι ὁ Θε­ός. (ἐκ γ´)
Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ταί Σου...
* * *
ΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ
Ἡ Ὑ­πα­κο­ή. Ἦ­χος α´.

Ἡ τοῦ λῃ­στοῦ με­τά­νοι­α, τὸν Πα­ρά­δει­σον ἐ­σύ­λη­σεν, ὁ δὲ θρῆ­νος τῶν Μυ­ρο­φό­ρων τὴν χα­ρὰν ἐ­μή­νυ­σεν· ὅ­τι ἀ­νέ­στης Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.
Οἱ Ἀ­να­βαθ­μοί. Ἦ­χος α´.
Ἀν­τί­φω­νον Α´.

Ἐν τῷ θλί­βε­σθαί με, εἰ­σά­κου­σόν μου τῶν ὀ­δυ­νῶν, Κύ­ρι­ε σοὶ κρά­ζω.

Τοῖς ἐ­ρη­μι­κοῖς, ἄ­παυ­στος ὁ θεῖ­ος πό­θος ἐγ­γί­νε­ται, κό­σμου οὖ­σι τοῦ μα­ταί­ου ἐ­κτός.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, τι­μὴ καὶ δό­ξα, ὥ­σπερ Πα­τρί, πρέ­πει ἅ­μα καὶ Υἱ­ῷ· δι­ὰ τοῦ­το ᾄ­σω­μεν τῇ τρι­α­δι­κῇ μο­νο­κρα­το­ρί­ᾳ.
Ἀν­τί­φω­νον Β´.

Εἰς τὰ ὄ­ρη τῶν σῶν, ὕ­ψω­σάς με νό­μων, ἀ­ρε­ταῖς ἐ­κλάμ­πρυ­νον, ὁ Θε­ός, ἵ­να ὑ­μνῶ σε.

Δε­ξι­ᾷ σου χει­ρὶ λα­βὼν σὺ Λό­γε, φύ­λα­ξόν με, φρού­ρη­σον, μὴ πῦρ με φλέ­ξῃ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, πᾶ­σα ἡ κτί­σις και­νουρ­γεῖ­ται, πα­λιν­δρο­μοῦ­σα εἰς τὸ πρῶ­τον· ἰ­σο­σθε­νὲς γάρ ἐ­στι Πα­τρὶ καὶ Λό­γῳ.
Ἀν­τί­φω­νον Γ´.

Ἐ­πὶ τοῖς εἰ­ρη­κό­σι μοι· Ὁ­δεύ­σω­μεν εἰς τὰς αὐ­λὰς τοῦ Κυ­ρί­ου· εὐ­φράν­θη μου τὸ πνεῦ­μα, συγ­χαί­ρει ἡ καρ­δί­α.

Ἐ­πὶ οἶ­κον Δαυ­ΐδ, φό­βος μέ­γας· ἐ­κεῖ γὰρ θρό­νων ἐ­κτε­θέν­των, κρι­θή­σον­ται, ἅ­πα­σαι αἱ φυ­λαὶ τῆς γῆς καὶ γλῶσ­σαι.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, τι­μὴν προ­σκύ­νη­σιν, δό­ξαν καὶ κρά­τος, ὡς Πα­τρί τε ἄ­ξι­ον, καὶ τῷ Υἱ­ῷ δεῖ προ­σφέ­ρειν· Μο­νὰς γάρ ἐ­στιν ἡ Τρι­ὰς τῇ φύ­σει, ἀλλ᾿ οὐ προ­σώ­ποις.
Προ­κεί­με­νον. Ψαλμὸς ια´ (11).

Νῦν ἀ­να­στή­σο­μαι, λέ­γει Κύ­ρι­ος, θή­σο­μαι ἐν σω­τη­ρί­ῳ, παῤ­ῥη­σι­ά­σο­μαι ἐν αὐ­τῷ. (δίς)

Στίχ. Τὰ λό­γι­α Κυ­ρί­ου λό­γι­α ἁ­γνά, ἀρ­γύ­ρι­ον πε­πυ­ρω­μέ­νον, δο­κί­μι­ον τῇ γῇ, κε­κα­θα­ρι­σμέ­νον ἑ­πτα­πλα­σί­ως.

Νῦν ἀ­να­στή­σο­μαι, λέ­γει Κύ­ρι­ος...
* * *
ΤΑΞΙΣ ΕΩΘΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ...

Ἀ­μήν. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Στίχ. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Αἰ­νε­σά­τω πνο­ὴ… πᾶ­σα τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Καὶ ὑ­πὲρ τοῦ κα­τα­ξι­ω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς τῆς ἀ­κρο­ά­σε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σω­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (γ´)

Ὁ δι­ά­κο­νος· Σο­φί­α· ὀρ­θοί· ἀ­κού­σω­μεν τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Καὶ τῷ Πνεύ­μα­τί σου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ἰ­ω­άν­νην ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Πρό­σχω­μεν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.
Ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἀ­να­γι­νώ­σκει
τὸ ἐν­δι­ά­τα­κτον ἑ­ω­θι­νὸν Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.
Ἑ­ωθινὸν Ζ´
Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ἰ­ω­άν­νην (κ´ 1-10).

Τῇ μι­ᾷ τῶν σαβ­βά­των, Μα­ρί­α ἡ Μα­γδα­λη­νὴ ἔρ­χε­ται πρω­ὶ σκο­τί­ας ἔ­τι οὔ­σης εἰς τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ βλέ­πει τὸν λί­θον ἠρ­μέ­νον ἐκ τοῦ μνη­μεί­ου. Τρέ­χει οὖν καὶ ἔρ­χε­ται πρὸς Σί­μω­να Πέ­τρον καὶ πρὸς τὸν ἄλ­λον μα­θη­τὴν ὃν ἐ­φί­λει ὁ Ἰ­η­σοῦς, καὶ λέ­γει αὐ­τοῖς· Ἦ­ραν τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τοῦ μνη­μεί­ου, καὶ οὐκ οἴ­δα­μεν ποῦ ἔ­θη­καν αὐ­τόν. Ἐ­ξῆλ­θεν οὖν ὁ Πέ­τρος καὶ ὁ ἄλ­λος μα­θη­τὴς καὶ ἤρ­χον­το εἰς τὸ μνη­μεῖ­ον. Ἔ­τρε­χον δὲ οἱ δύ­ο ὁ­μοῦ· καὶ ὁ ἄλ­λος μα­θη­τὴς προ­έ­δρα­με τά­χι­ον τοῦ Πέ­τρου καὶ ἦλ­θε πρῶ­τος εἰς τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ πα­ρα­κύ­ψας βλέ­πει κεί­με­να τὰ ὀ­θό­νι­α· οὐ μέν­τοι εἰ­σῆλ­θεν. Ἔρ­χε­ται οὖν Σί­μων Πέ­τρος ἀ­κο­λου­θῶν αὐ­τῷ, καὶ εἰ­σῆλ­θεν εἰς τὸ μνη­μεῖ­ον καὶ θε­ω­ρεῖ τὰ ὀ­θό­νι­α κεί­με­να, καὶ τὸ σου­δά­ρι­ον, ὃ ἦν ἐ­πὶ τῆς κε­φα­λῆς αὐ­τοῦ, οὐ με­τὰ τῶν ὀ­θο­νί­ων κεί­με­νον, ἀλ­λὰ χω­ρὶς ἐν­τε­τυ­λιγ­μέ­νον εἰς ἕ­να τό­πον. Τό­τε οὖν εἰ­σῆλ­θε καὶ ὁ ἄλ­λος μα­θη­τὴς ὁ ἐλ­θὼν πρῶ­τος εἰς τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ εἶ­δε καὶ ἐ­πί­στευ­σεν· οὐ­δέ­πω γὰρ ᾔ­δει­σαν τὴν γρα­φὴν ὅ­τι δεῖ αὐ­τὸν ἐκ νε­κρῶν ἀ­να­στῆ­ναι. Ἀ­πῆλ­θον οὖν πά­λιν πρὸς ἑ­αυ­τοὺς οἱ μα­θη­ταί.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.
Ὁ Προ­ε­στὼς ἢ ὁ Ἀ­να­γνώ­στης·

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, * προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, * τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. * Τὸν σταυ­ρόν σου, Χρι­στέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν * καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­μνοῦ­μεν καὶ δο­ξά­ζο­μεν· * σὺ γὰρ εἶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν, * τὸ ὄ­νο­μά σου ὀ­νο­μά­ζο­μεν. * Δεῦ­τε πάν­τες οἱ πι­στοὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν * τὴν τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­αν ἀ­νά­στα­σιν· * ἰ­δοὺ γὰρ ἦλ­θε δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ * χα­ρὰ ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ. * Δι­ὰ παν­τὸς εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦ­μεν τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ. * Σταυ­ρὸν γὰρ ὑ­πο­μεί­νας δι᾿ ἡ­μᾶς, * θα­νά­τῳ θά­να­τον ὤ­λε­σεν.

Οἱ χο­ροὶ ψάλ­λουν ἀν­τι­φω­νι­κῶς κα­τὰ στί­χον τὸν ν´ ψαλ­μόν, προ­τάσ­σον­τες (ἐν Κυ­ρι­α­κῇ) τὴν προ­φώ­νη­σιν Ἐ­λε­ῆ­μον.
Ἦ­χος β´.

Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νόν με ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σόν με.

Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός.

Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πι­όν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῇς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαί σε.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σέ με ἡ μή­τηρ μου.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θει­αν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φι­α τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι.

Ῥαν­τι­εῖς με ὑσ­σώ­πῳ, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς με, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι.

Ἀ­κου­τι­εῖς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην· ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να.

Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τὰς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον.

Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σου, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξόν με.

Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τὰς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι.

Ῥῦ­σαί με ἐξ αἱ­μά­των, ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου.

Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου.

Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις.

Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον· καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει.

Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ών, καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ.

Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.

Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ρι­όν σου μό­σχους.

Ἐν Κυ­ρι­α­κῇ προ­στί­θε­ται εἰς τὸν τε­λευ­ταῖ­ον στί­χον τὸ ἐ­φύ­μνι­ον· Καὶ ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός.

Δό­ξα.

Ταῖς τῶν Ἀ­πο­στό­λων * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θε­ο­τό­κου * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.
Καὶ τὸ πεν­τη­κο­στά­ρι­ον. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἀ­να­στὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, * κα­θὼς προ­εῖ­πεν, * ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * τὴν αἰ­ώ­νι­ον ζω­ὴν * καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Σῶ­σον, ὁ Θε­ός, τὸν λα­όν Σου... Κύριε, ἐ­λέ­η­σον (ιβ´). Ἐ­λέ­ει καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς... Ἀμήν.
* * *
ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος καὶ ὁ τοῦ Μη­ναί­ου.
ᾨ­δὴ α´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος εἰς δ´.
Ποί­η­μα Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Δα­μα­σκη­νοῦ.
Ἦ­χος α´. Ὁ Εἱρ­μός.

Σοῦ ἡ τρο­παι­οῦ­χος δε­ξι­ά, θε­ο­πρε­πῶς ἐν ἰ­σχύ­ϊ δε­δό­ξα­σται· αὕ­τη γὰρ Ἀ­θά­να­τε, ὡς παν­σθε­νὴς ὑ­πε­ναν­τί­ους ἔ­θραυ­σε, τοῖς Ἰσ­ρα­η­λί­ταις, ὁ­δὸν βυ­θοῦ και­νουρ­γή­σα­σα.
Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ὁ χερ­σὶν ἀ­χράν­τοις ἐκ χο­ός, θε­ουρ­γι­κῶς κατ᾿ ἀρ­χὰς δι­α­πλά­σας με, χεῖ­ρας δι­ε­πέ­τα­σας ἐν τῷ Σταυ­ρῷ, ἐκ γῆς ἀ­να­κα­λού­με­νος, τὸ φθα­ρέν μου σῶ­μα, ὃ ἐκ Παρ­θέ­νου προ­σεί­λη­φας.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Νέ­κρω­σιν ὑ­πέ­στη δι᾿ ἐ­μέ, καὶ τὴν ψυ­χὴν τῷ θα­νά­τῳ προ­δί­δω­σιν, ὁ ἐμ­πνεύ­σει θεί­ᾳ ψυ­χήν μοι ἐν­θείς· καὶ λύ­σας αἰ­ω­νί­ων δε­σμῶν, καὶ συ­να­να­στή­σας, τῇ ἀ­φθαρ­σί­ᾳ ἐ­δό­ξα­σε.
Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Χαῖ­ρε ἡ τῆς χά­ρι­τος Πη­γή· χαῖ­ρε ἡ κλῖ­μαξ καὶ πύ­λη οὐ­ρά­νι­ος· χαῖ­ρε ἡ λυ­χνί­α καὶ στά­μνος χρυ­σῆ, καὶ ὄ­ρος ἀ­λα­τό­μη­τον, ἡ τὸν Ζω­ο­δό­την, Χρι­στὸν τῷ κό­σμῳ κυ­ή­σα­σα.
Καὶ τῶν Ἁ­γί­ων ὁ πα­ρών, οὗ ἡ Ἀ­κρο­στι­χίς· Σέρ­γι­ον ἀ­θλο­φό­ρον καὶ Βάκ­χον ἀ­οί­δι­μον ᾄ­δω. Ποί­η­μα Θε­ο­φά­νους.
Ἦ­χος α´. Σοῦ ἡ τρο­παι­οῦ­χος δε­ξι­ά.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Σέρ­γι­ε θε­ρά­πον τοῦ Χρι­στοῦ, συμ­πρε­σβευ­τὴν προσ­λα­βὼν καὶ συλ­λή­πτο­ρα, Βάκ­χον τὸν ἀ­οί­δι­μον, μεθ᾿ οὗ τοὺς ἄ­θλους θε­ο­φρό­νως ἤ­νυ­σας, λό­γον μοι σο­φί­ας, ἡ­μᾶς ὑ­μνοῦν­τι βρα­βεύ­σα­τε.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ἐ­πὶ τὴν ἀ­σά­λευ­τον Χρι­στοῦ, πέ­τραν τῆς πί­στε­ως ἅ­γι­οι Μάρ­τυ­ρες, θέν­τες τὸν θε­μέ­λι­ον, ἐπ᾿ ἀ­σφα­λοῦς ἐ­ρη­ρει­σμέ­νοι πί­στε­ως, πρό­βο­λοι καὶ πύρ­γοι, τῆς εὐ­σε­βεί­ας ἐ­δεί­χθη­τε.

Δό­ξα.

Ῥή­μα­σι πι­στεύ­σαν­τες Χρι­στοῦ, καὶ πρὸς αὐ­τὸν ἀ­κλι­νῶς ἀ­τε­νί­ζον­τες, πᾶ­σαν δι­ε­πτύ­σα­τε, πα­ρερ­χο­μέ­νην εὐ­δο­ξί­αν Ἅ­γι­οι, δό­ξης ἀ­ϊ­δί­ου, κα­τα­σχε­θέν­τες τῷ ἔ­ρω­τι.
Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ἵ­λε­ων γε­νέ­σθαι τοῖς πι­στοῖς, καὶ εὐ­με­νῆ Θε­ο­μῆ­τορ δυ­σώ­πη­σον, Λό­γον ὃν ἐ­γέν­νη­σας, σω­μα­τι­κῶς ἡ­μῖν ἐ­πι­δη­μή­σαν­τα· σὲ γὰρ προ­στα­σί­αν, καὶ σω­τη­ρί­αν κε­κτή­με­θα.
ᾨ­δὴ γ´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος.
Ἦ­χος α´. Ὁ Εἱρ­μός.

Ὁ μό­νος εἰ­δὼς τῆς τῶν βρο­τῶν, οὐ­σί­ας τὴν ἀ­σθέ­νει­αν, καὶ συμ­πα­θῶς αὐ­τὴν μορ­φω­σά­με­νος, πε­ρί­ζω­σόν με ἐξ ὕ­ψους δύ­να­μιν, τοῦ βο­ᾶν σοι. Ἅ­γι­ος, ὁ να­ὸς ὁ ἔμ­ψυ­χος, τῆς ἀ­φρά­στου σου δό­ξης Φι­λάν­θρω­πε.
Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Θε­ός μου ὑ­πάρ­χων Ἀ­γα­θέ, πε­σόν­τα κα­τῳ­κτεί­ρη­σας, καὶ κα­τα­βῆ­ναι πρός με ηὐ­δό­κη­σας, ἀ­νύ­ψω­σάς με δι­ὰ σταυ­ρώ­σε­ως, τοῦ βο­ᾶν σοι· Ἅ­γι­ος, ὁ τῆς δό­ξης Κύ­ρι­ος, ὁ ἀ­νεί­κα­στος ἐν ἀ­γα­θό­τη­τι.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ζω­ὴ ἐ­νυ­πό­στα­τος Χρι­στέ, ὑ­πάρ­χων καὶ φθα­ρέν­τα με, ὡς συμ­πα­θὴς Θε­ὸς ἐν­δυ­σά­με­νος, εἰς χοῦν θα­νά­του κα­τα­βὰς Δέ­σπο­τα, τὸ θνη­τὸν δι­έῤ­ῥη­ξας, καὶ νε­κροὺς τρι­ή­με­ρος, ἀ­να­στὰς ἀ­φθαρ­σί­αν ἠμ­φί­α­σας.
Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Θε­ὸν συλ­λα­βοῦ­σα ἐν γα­στρί, Παρ­θέ­νε δι­ὰ Πνεύ­μα­τος, τοῦ πα­να­γί­ου ἔ­μει­νας ἄ­φλε­κτος· ἐ­πεί σε βά­τος τῷ νο­μο­θέ­τῃ Μω­σῇ, φλε­γο­μέ­νη ἄ­καυ­στα, σα­φῶς προ­ε­μή­νυ­σε, τὴν τὸ πῦρ δε­ξα­μέ­νην τὸ ἄ­στε­κτον.
Καὶ τῶν Ἁ­γί­ων. Ἦ­χος α´. Ὁ μό­νος εἰ­δώς.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ὁ μό­νος γι­νώ­σκων ὡς Θε­ός, τὰ πάν­τα πρὶν γε­νέ­σε­ως, τὴν πρὸς αὐ­τὸν ὁ­ρῶν ὑ­μῶν πρό­θε­σιν, σο­φί­ας λό­γων καὶ θεί­ας γνώ­σε­ως, καὶ στεῤ­ῥοῦ φρο­νή­μα­τος, δα­ψι­λῶς ἐ­νέ­πλη­σεν, ὡς αὐ­τοῦ στρα­τι­ώ­τας μα­κά­ρι­οι.

Στίχ. Ἅ­γι­οι τοῦ Θε­οῦ, πρε­σβεύ­σα­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Νο­μί­μως θε­ρά­πον­τες Χρι­στοῦ, ἀ­θλῆ­σαι προ­ε­λό­με­νοι, τὴν φθει­ρο­μέ­νην δό­ξαν καὶ ῥέ­ου­σαν, καὶ κό­σμον πάν­τα καὶ κο­σμο­κρά­το­ρα, λο­γι­σμῷ θε­ό­φρο­νι, ἀ­θλο­φό­ροι Μάρ­τυ­ρες, ἐ­βδε­λύ­ξα­σθε πό­θῳ τοῦ κτί­σαν­τος.

Δό­ξα.

Ἀ­χράν­τοις νο­ὸς ἐ­πι­βο­λαῖς, Θε­ῷ νῦν πα­ρι­στά­με­νοι, καὶ τῆς ἐ­κεῖ­θεν αἴ­γλης πλη­ρού­με­νοι, καὶ τῆς ἀ­φρά­στου μα­κα­ρι­ό­τη­τος, σα­φῶς ἀ­πο­λαύ­ον­τες, πει­ρα­σμῶν καὶ θλί­ψε­ων, Ἀ­θλο­φό­ροι Κυ­ρί­ου λυ­τρώ­σα­σθε.
Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Θα­νά­τῳ κρα­τού­με­νος τὸ πρίν, Ἀ­δὰμ νῦν ἠ­λευ­θέ­ρω­ται, τῇ σῇ γεν­νή­σει μό­νη Θε­ό­νυμ­φε· ζω­ὴν γὰρ ὄν­τως τὴν ἐ­νυ­πό­στα­τον, ἑ­νω­θεῖ­σαν σώ­μα­τι, ἁ­γνὴ καθ᾿ ὑ­πό­στα­σιν, ὑ­πὲρ φύ­σιν καὶ λό­γον ἐ­κύ­η­σας.


Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν...
* * *
ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ
Ἐκ τοῦ Μη­ναί­ου. Κά­θι­σμα.
Ἦ­χος πλ. δ´. Τὴν Σο­φί­αν καὶ Λό­γον.

Τὰ τῆς πί­στε­ως ἄν­θη τοὺς νο­η­τούς, μαρ­γα­ρί­τας Κυ­ρί­ου καὶ ἀ­θλη­τάς, Σέρ­γι­ον τι­μή­σω­μεν, καὶ τὸν Βάκ­χον τοὺς Μάρ­τυ­ρας, ὡς τοῦ ἐ­χθροῦ τὴν πλά­νην, ἐν­θέ­ως πα­τή­σαν­τας, καὶ τῶν εἰ­δώ­λων πᾶ­σαν, ἰ­σχὺν ἐ­δα­φί­σαν­τας· ὅ­θεν ἐ­πα­ξί­ως, οὐ­ρα­νό­θεν τὸ στέ­φος, τῆς νί­κης δε­ξά­με­νοι, σὺν Ἀγ­γέ­λοις χο­ρεύ­ου­σι· δι­ὸ πί­στει βο­ή­σω­μεν· Πρε­σβεύ­σα­τε Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ, τῶν πται­σμά­των ἄ­φε­σιν δω­ρή­σα­σθαι, τοῖς ἑ­ορ­τά­ζου­σι πό­θῳ, τὴν ἁ­γί­αν μνή­μην ὑ­μῶν.
Δό­ξα. Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ἐν­θυ­μοῦ­μαι τὴν κρί­σιν καὶ δει­λι­ῶ, ἔρ­γα πρά­ξας αἰ­σχύ­νης ὁ τα­πει­νός, ἄ­ξι­α καὶ δέ­ο­μαι, Θε­ο­τό­κε πα­νύ­μνη­τε· Πρὶν τὰς πύ­λας φθά­σω, θα­νά­του ἐ­πί­στρε­ψον, πρὸς τὴν τῆς με­τα­νοί­ας, ὁ­δὸν ὁ­δη­γοῦ­σά με, ἵ­να εὐ­χα­ρί­στως, προ­σκυ­νῶν ἀ­νυ­μνῶ σου, τὴν ἄ­με­τρον δύ­να­μιν, καὶ τὴν θεί­αν ἀν­τί­λη­ψιν, Πα­να­γί­α Θε­ό­νυμ­φε, πρε­σβεύ­ου­σα Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ, ὑ­πὲρ οὗ αἰ­τοῦ­μαί σε δο­θῆ­ναί μοι, ἱ­λα­σμὸν ἁ­μαρ­τι­ῶν, καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.
Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βα­σι­λεύς...
* * *
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τὰ Ἀ­να­στά­σι­μα.
Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος α´. Ὅ­ταν ἔλ­θῃς ὁ Θε­ός.

Ἐ­ξα­νέ­στης ὡς Θε­ός, ἐκ τοῦ τά­φου ἐν δό­ξῃ, καὶ κό­σμον συ­να­νέ­στη­σας, καὶ ἡ φύ­σις τῶν βρο­τῶν, ὡς Θε­όν σε ἀ­νύ­μνη­σε, καὶ θά­να­τος ἠ­φά­νι­σται, καὶ ὁ Ἀ­δὰμ χο­ρεύ­ει, Δέ­σπο­τα, καὶ ἡ Εὔ­α νῦν ἐκ τῶν δε­σμῶν λυ­τρου­μέ­νη, χαί­ρει κρά­ζου­σα· Σὺ εἶ ὁ πᾶ­σι πα­ρέ­χων, Χρι­στὲ τὴν ἀ­νά­στα­σιν.
Ὁ Οἶ­κος.

Τὸν ἀ­να­στάν­τα τρι­ή­με­ρον ἀ­νυ­μνή­σω­μεν, ὡς Θε­ὸν παν­το­δύ­να­μον, καὶ πύ­λας τοῦ ᾅ­δου συν­τρί­ψαν­τα, καὶ τοὺς ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος ἐκ τά­φου ἐ­γεί­ραν­τα, Μυ­ρο­φό­ροις ὀ­φθέν­τα, κα­θὼς ηὐ­δό­κη­σε, πρώ­ταις ταύ­ταις τό, Χαί­ρε­τε, φή­σας· καὶ Ἀ­πο­στό­λοις χα­ρὰν μη­νύ­ων, ὡς μό­νος ζω­ο­δό­της. Ὅ­θεν πί­στει αἱ γυ­ναῖ­κες, Μα­θη­ταῖς σύμ­βο­λα νί­κης εὐ­αγ­γε­λί­ζον­ται, καὶ ᾅ­δης στε­νά­ζει, καὶ θά­να­τος ὀ­δύ­ρε­ται, καὶ κό­σμος ἀ­γάλ­λε­ται, καὶ πάν­τες συγ­χαί­ρου­σι· Σὺ γὰρ πα­ρέ­σχες πᾶ­σι Χρι­στέ, τὴν ἀ­νά­στα­σιν.
Συ­να­ξά­ρι­ον.

Τῇ Ζ´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νός, μνή­μη τῶν ἁ­γί­ων με­γά­λων Μαρ­τύ­ρων, Σερ­γί­ου καὶ Βάκ­χου.

Στίχ. Χαλ­κᾶ σὰ νεῦ­ρα, Βάκ­χε, πρὸς νεύ­ρων βί­αν,
Καὶ πρὸς ξί­φος, Σέρ­γι­ε, πῦρ σὴ καρ­δί­α.

Σέρ­γι­ον ἑ­βδο­μά­τῃ ξί­φος ἔ­κτα­νε, νεῦ­ρα δὲ Βάκ­χον.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῶν ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων Ἰ­ου­λι­α­νοῦ Πρε­σβυ­τέ­ρου, καὶ Και­σα­ρί­ου Δι­α­κό­νου.

Στίχ. Σάκ­κῳ δο­θεῖ­σι καὶ βυ­θῷ, Θε­ὸς Λό­γος,
Διτ­τοῖς ἀ­θλη­ταῖς, σάκ­κον εἰς χα­ρὰν στρέ­φει.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου Ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Πο­λυ­χρο­νί­ου.

Στίχ. Κτεί­νου­σι πολ­λὰ Πο­λυ­χρό­νι­ον ξί­φη,
Πρὸς τὰ ξί­φη δέ, λή­ψε­ται καὶ τὰ γέ­ρα.

Ὁ ἅ­γι­ος Λε­όν­τι­ος ὁ Ὑ­πα­τι­κός, τῷ Χρι­στῷ πι­στεύ­σας καὶ ἐ­πευ­ξά­με­νος, ἐν εἰ­ρή­νῃ τε­λει­οῦ­ται.

Στίχ. Λι­πὼν ὁ Λε­όν­τι­ος ἀρ­χὴν τὴν κά­τω,
Εἰ­ρη­νι­κῶς ἐ­φεῦ­ρε τι­μὴν τὴν ἄ­νω.

Οἱ ἅ­γι­οι Μάρ­τυ­ρες Εὐ­σέ­βι­ος πρε­σβύ­τε­ρος καὶ Φῆ­λιξ ξί­φει τε­λει­οῦν­ται.

Στίχ. Εὐ­σέ­βι­ος, Φῆ­λίξ τε Μαρ­τύ­ρων χά­ριν,
Δι­ὰ ξί­φους εὕ­ραν­το Μαρ­τύ­ρων χά­ριν.

Οἱ Ὅ­σι­οι ἐ­νε­νή­κον­τα ἐν­νέ­α Πα­τέ­ρες, οἱ ἐν τῇ νή­σῳ Κρή­τῃ ἀ­σκή­σαν­τες, ἐν εἰ­ρή­νῃ τε­λει­οῦν­ται. Μετ᾿ αὐ­τῶν συμ­με­τρᾶ­ται ὁ Ὅ­σι­ος Ἰ­ω­άν­νης ὁ Ἐ­ρη­μί­της.

Στίχ. Τέ­λος εἴ­λη­φαν οἱ Πα­τέ­ρες ἐν Κρή­τῃ
ἀ­στέ­ρες λάμ­ψαν­τες ἐν τῇ ἐ­ρή­μῳ.

Δεῦ­τε πρὸς ἡ­μᾶς, εἰς τὰ τερ­πνὰ τοῦ πό­λου,
Τῶν πα­τέ­ρων λέ­γου­σιν οἱ τερ­πνοὶ νό­ες.

Τίς ἡ κο­σμο­φα­νὴς πα­ρεμ­βο­λὴ αὕ­τη;
Τῶν ἐν Κρή­τῃ Ὁ­σί­ων. Ὤ, τῆς δό­ξης!

Εἰς τὸν Ἰ­ω­άν­νην. Ἔ­λαμ­ψεν ὡς ἥ­λι­ος ἐν τῇ Ἐ­ρή­μῳ,
Ἀ­κτῖ­σιν ἰ­ά­σε­ων παν­τοί­ων νό­σων.

Ἐ­ρη­μι­κῶς βι­ώ­σας, ὦ Ἰ­ω­άν­νη,
Ἐ­ρη­μι­κοὺς ἄν­θρα­κας πα­θῶν σβεν­νύ­εις.

Ἑ­βδο­μά­τῳ Ὀ­κτω­βρί­ου ἔ­μυ­σε χα­ρι­τώ­νυ­μος Ἰ­ω­άν­νης.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Σερ­γί­ου τοῦ Ἕλ­λη­νος και Ἁ­γι­ο­ρεί­του, ἐν Νουρ­μᾶ τῆς Ῥωσ­σί­ας δι­α­λάμ­ψαν­τος.

Στίχ. Σύ­ρει Χρι­στῷ Σέρ­γι­ος ἀ­ρε­τῶν πλῆ­θος,
Ἃς συ­νή­γα­γεν ἐν τῇ Νουρ­μᾷ ἀ­σκή­σας.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Σερ­γί­ου τοῦ Ὑ­πη­κό­ου, τῆς Λαύ­ρας τῶν Σπη­λαί­ων τοῦ Κι­έ­βου.

Στίχ. Δι᾿ ὑ­πα­κο­ῆς χρι­στο­μι­μή­του, Πά­τερ,
Τῷ ὑ­πη­κό­ῳ Πα­τρὶ συ­νή­φθης Λό­γῳ.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, ἡ Εὕ­ρε­σις τοῦ Τι­μί­ου λει­ψά­νου τοῦ Ὁ­σί­ου Μαρ­τι­νι­α­νοῦ, Ἡ­γου­μέ­νου τῆς Μο­νῆς τῆς Λευ­κῆς Λί­μνης.

Στίχ. Τῆς Λευ­κῆς Λί­μνης λεί­ψα­να Ἡ­γου­μέ­νου,
Μαρ­τι­νι­α­νοῦ ὤ­φθη­σαν ἡ­μῖν γῆ­θεν.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Ἰ­ω­νᾶ, Ἐ­πι­σκό­που Μαν­τζου­ρί­ας.

Στίχ. Ἀ­πο­στο­λι­κῶς ὁ Ἰ­ω­νᾶς βα­δί­σας,
Νυμ­φα­γω­γὸς ὤ­φθη Χρι­στῷ Μαν­τζου­ρί­ας.
*

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, πρώ­τῃ Κυ­ρι­α­κῇ τοῦ Ὀ­κτω­βρί­ου, Σύ­να­ξιν ἐ­πι­τε­λοῦ­μεν πάν­των τῶν δυ­σε­ξα­ριθ­μή­των Ἁ­γί­ων τῆς Κύ­πρου, τῶν ἀ­θλή­σει καὶ ἀ­σκή­σει ἢ ἐν Ἀ­πο­στο­λι­κῇ κλή­σει καὶ Ἱ­ε­ρα­τι­κῇ λει­τουρ­γί­ᾳ καὶ ἐν θαύ­μα­σι πλεί­στοις δι­α­λαμ­ψάν­των.

Στίχ. Ἡ Κύ­προς ἑ­όρ­τα­ζε εὐ­φραι­νο­μέ­νη,
Ἐν σοὶ γὰρ δι­έ­λαμ­ψε πλη­θὺς Ἁ­γί­ων.

Κύ­προς θε­ο­ει­δῆ ὁ­μή­γυ­ριν Χρι­στοῦ ἑ­ταί­ρων κυ­δαί­νει.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, πρώ­τῃ Κυ­ρι­α­κῇ τοῦ Ὀ­κτω­βρί­ου Σύ­να­ξιν ἐ­πι­τε­λοῦ­μεν καὶ τῶν πέν­τε Ἁ­γί­ων τῆς πε­ρι­πύ­στου Ἀ­θω­νι­ά­δος Σχο­λῆς, ἤ­τοι Κο­σμᾶ τοῦ Αἰ­τω­λοῦ, Μα­κα­ρί­ου τοῦ Νο­τα­ρᾶ, Ἐ­πι­σκό­που Κο­ρίν­θου, Ἀ­θα­να­σί­ου τοῦ Πα­ρί­ου, Νι­κο­δή­μου τοῦ Ἁ­γι­ο­ρεί­του καὶ Ἀ­θα­να­σί­ου Νε­ο­μάρ­τυ­ρος, τοῦ Κου­λα­κι­ώ­του.

Στίχ. Πεν­τά­ριθ­μον σύ­στη­μα δε­δο­ξα­σμέ­νον
Τὴν θεί­αν χρη­στό­τη­τα ἡ­μῖν αἰ­τεῖ­σθε.

Χο­ρὸν θε­ου­δῆ ἀ­νέ­ρων ἱ­ε­ρῶν χρε­ὼν ὕ­δειν.

Ταῖς τῶν Ἁ­γί­ων σου πρε­σβεί­αις, ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.
* * *
ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ
Τῆς Θε­ο­τό­κου.
Ψάλ­λον­ται ἀ­πὸ τῆς 22ας Σε­πτεμ­βρί­ου μέ­χρι τῆς 7ης Νο­εμ­βρί­ου, ἀ­πὸ τῆς 10ης Φε­βρου­α­ρί­ου μέ­χρι τῆς ἐ­νάρ­ξε­ως τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου, τῇ Β´, Δ´ καὶ Ε´ Κυ­ρι­α­κῇ τῶν νη­στει­ῶν καὶ ἀ­πὸ τῆς Κυ­ρι­α­κῆς τῶν ἁ­γί­ων Πάν­των μέ­χρι τῆς 26ης Ἰ­ου­λί­ου.
ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος δ´.

Ἀ­νοί­ξω τὸ στό­μα μου * καὶ πλη­ρω­θή­σε­ται Πνεύ­μα­τος * καὶ λό­γον ἐ­ρεύ­ξο­μαι * τῇ βα­σι­λί­δι Μη­τρί· * καὶ ὀ­φθή­σο­μαι * φαι­δρῶς πα­νη­γυ­ρί­ζων * καὶ ᾄ­σω γη­θό­με­νος * ταύ­της τὰ θαύ­μα­τα.
ᾨ­δὴ γ´.

Τοὺς σοὺς ὑ­μνο­λό­γους, Θε­ο­τό­κε, * ἡ ζῶ­σα καὶ ἄ­φθο­νος πη­γή, * θί­α­σον συγ­κρο­τή­σαν­τας * πνευ­μα­τι­κόν, στε­ρέ­ω­σον· * καὶ ἐν τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου * στε­φά­νων δό­ξης ἀ­ξί­ω­σον.
ᾨ­δὴ δ´.

Τὴν ἀ­νε­ξι­χνί­α­στον θεί­αν βου­λὴν * τῆς ἐκ τῆς Παρ­θέ­νου σαρ­κώ­σε­ως * σοῦ τοῦ ὑ­ψί­στου * ὁ προ­φή­της Ἀβ­βα­κοὺμ * κα­τα­νο­ῶν ἐ­κραύ­γα­ζε· * Δό­ξα τῇ δυ­νά­μει σου, Κύ­ρι­ε.
ᾨ­δὴ ε´.

Ἐ­ξέ­στη τὰ σύμ­παν­τα * ἐ­πὶ τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου· * σὺ γάρ, ἀ­πει­ρό­γα­με Παρ­θέ­νε, * ἔ­σχες ἐν μή­τρᾳ * τὸν ἐ­πὶ πάν­των Θε­ὸν * καὶ τέ­το­κας ἄ­χρο­νον Υἱ­όν, * πᾶ­σι τοῖς ὑ­μνοῦ­σί σε * σω­τη­ρί­αν βρα­βεύ­ον­τα.
ᾨ­δὴ ς´.

Τὴν θεί­αν ταύ­την καὶ πάν­τι­μον * τε­λοῦν­τες ἑ­ορ­τὴν οἱ θε­ό­φρο­νες * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος * δεῦ­τε τὰς χεῖ­ρας κρο­τή­σω­μεν, * τὸν ἐξ αὐ­τῆς τε­χθέν­τα * Θε­ὸν δο­ξά­ζον­τες.
ᾨ­δὴ ζ´.

Οὐκ ἐ­λά­τρευ­σαν * τῇ κτί­σει οἱ θε­ό­φρο­νες * πα­ρὰ τὸν κτί­σαν­τα· * ἀλ­λὰ πυ­ρὸς ἀ­πει­λὴν * ἀν­δρεί­ως πα­τή­σαν­τες * χαί­ρον­τες ἔ­ψαλ­λον· * Ὑ­πε­ρύ­μνη­τε, * ὁ τῶν πα­τέ­ρων Κύ­ρι­ος * καὶ Θε­ός, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.
ᾨ­δὴ η´.

Αἰ­νοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ προ­σκυ­νοῦ­μεν τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦν­τες καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦν­τες αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Παῖ­δας εὐ­α­γεῖς ἐν τῇ κα­μί­νῳ * ὁ τό­κος τῆς Θε­ο­τό­κου δι­ε­σώ­σα­το, * τό­τε μὲν τυ­πού­με­νος· * νῦν δὲ ἐ­νερ­γού­με­νος * τὴν οἰ­κου­μέ­νην ἅ­πα­σαν * ἀ­γεί­ρει ψάλ­λου­σαν· * Τὸν Κύ­ρι­ον ὑ­μνεῖ­τε τὰ ἔρ­γα * καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε * εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶ­νας.
* * *

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τὴν Θε­ο­τό­κον καὶ μη­τέ­ρα τοῦ φω­τός, ἐν ὕ­μνοις τι­μῶν­τες με­γα­λύ­νο­μεν.
Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Στίχ. α´. Με­γα­λύ­νει ἡ ψυ­χή μου τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ ἠ­γαλ­λί­α­σε τὸ πνεῦ­μά μου ἐ­πὶ τῷ Θε­ῷ τῷ σω­τῆ­ρί μου.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Στίχ. β´. Ὅ­τι ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν τῆς δού­λης αὐ­τοῦ· ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­πὸ τοῦ νῦν μα­κα­ρι­οῦ­σί με πᾶ­σαι αἱ γε­νε­αί.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. γ´. Ὅ­τι ἐ­ποί­η­σέ μοι με­γα­λεῖ­α ὁ δυ­να­τός, καὶ ἅ­γι­ον τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ· καὶ τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν τοῖς φο­βου­μέ­νοις αὐ­τόν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. δ´. Ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, δι­ε­σκόρ­πι­σεν ὑ­πε­ρη­φά­νους δι­α­νοί­ᾳ καρ­δί­ας αὐ­τῶν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. ε.´ Κα­θεῖ­λε δυ­νά­στας ἀ­πὸ θρό­νων καὶ ὕ­ψω­σε τα­πει­νούς· πει­νῶν­τας ἐ­νέ­πλη­σεν ἀ­γα­θῶν καὶ πλου­τοῦν­τας ἐ­ξα­πέ­στει­λε κε­νούς.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. Ϛ´. Ἀν­τε­λά­βε­το Ἰσ­ρα­ὴλ παι­δὸς αὐ­τοῦ μνη­σθῆ­ναι ἐ­λέ­ους, κα­θὼς ἐ­λά­λη­σε πρὸς τοὺς πα­τέ­ρας ἡ­μῶν, τῷ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ τῷ σπέρ­μα­τι αὐ­τοῦ ἕ­ως αἰ­ῶ­νος.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...
Κα­τα­βα­σί­α. ᾨ­δὴ θ´.

Ἅ­πας γη­γε­νὴς * σκιρ­τά­τω τῷ πνεύ­μα­τι * λαμ­πα­δου­χού­με­νος· * πα­νη­γυ­ρι­ζέ­τω δὲ * ἀ­ΰ­λων νό­ων * φύ­σις, γε­ραί­ρου­σα * τὴν ἱ­ε­ρὰν πα­νή­γυ­ριν * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος, * καὶ βο­ά­τω· * Χαί­ροις, παμ­μα­κά­ρι­στε * Θε­ο­τό­κε ἁ­γνή, ἀ­ει­πάρ­θε­νε.
Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὲ αἰ­νοῦ­σι πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις...
* * *
ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ
Ἦ­χος β´.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ, … ὅ­τι ἅ­γι­ός ἐ­στιν.
Ἀ­να­στά­σι­μον Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ρι­ον Ζ´.

Ὅ­τι ἦ­ραν τὸν Κύ­ρι­ον, τῆς Μα­ρί­ας εἰ­πού­σης, ἐ­πὶ τὸν τά­φον ἔ­δρα­μον, Σί­μων Πέ­τρος, καὶ ἄλ­λος, μύ­στης Χρι­στοῦ, ὃν ἠ­γά­πα· ἔ­τρε­χον δὲ οἱ δύ­ο, καὶ εὗ­ρον τὰ ὀ­θό­νι­α, ἔν­δον κεί­με­να μό­να, καὶ κε­φα­λῆς, ἦν δὲ τὸ σου­δά­ρι­ον χω­ρὶς τού­των· δι­ὸ πά­λιν ἡ­σύ­χα­σαν, τὸν Χρι­στὸν ἕ­ως εἶ­δον.
Τοῦ Μη­ναί­ου. Τοῖς Μα­θη­ταῖς συ­νέλ­θω­μεν.

Ἀ­δελ­φι­κῇ συν­δού­με­νοι, τῇ στορ­γῇ καὶ τῇ πί­στει, οἱ ἀ­θλο­φό­ροι Μάρ­τυ­ρες, Σέρ­γι­ος ὁ θε­ό­φρων, καὶ Βάκ­χος ὁ ἀ­οί­δι­μος, σὲ Χρι­στὲ δυ­σω­ποῦ­σιν, εἰ­ρή­νην σὴν δω­ρή­σα­σθαι, κό­σμῳ καὶ τοῖς ἐν κό­σμῳ, καὶ βα­σι­λεῖ, κατ᾿ ἐ­χθρῶν βαρ­βά­ρων τρό­παι­α νί­κης, ἡ­μῖν πται­σμά­των ἄ­φε­σιν, καὶ ψυ­χῶν σω­τη­ρί­αν.
Θε­ο­το­κί­ον. Ὅ­μοι­ον.

Τὸν σαρ­κω­θέν­τα Κύ­ρι­ον, ἐξ ἁ­γνῶν σου αἱ­μά­των, Παρ­θε­νο­μῆ­τορ ἄ­χραν­τε, δυ­σω­ποῦ­σα μὴ παύ­σῃ, ὑ­πὲρ ἀ­χρεί­ων σου δού­λων, ὅ­πως εὕ­ρω­μεν χά­ριν, καὶ εὔ­και­ρον βο­ή­θει­αν, ἐν ἡ­μέ­ρᾳ ᾗ κρί­νῃ, γέ­νος βρο­τῶν, ὡς Θε­ὸς πα­ρέ­χων τὰ κατ᾿ ἀ­ξί­αν· σὲ γὰρ προ­στά­τιν ἅ­παν­τες, ἔ­χο­μεν ἐν ἀ­νάγ­καις.
* * *
ΑΙΝΟΙ
Ἦ­χος α´.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τοῖς ὑ­ψί­στοις. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.
Ἡ Στι­χο­λο­γί­α (Ψαλ­μοὶ ρμη´, ρμθ´) καί·
Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα. Ἦ­χος α´.

Στίχ. α´. Τοῦ ποι­ῆ­σαι ἐν αὐ­τοῖς κρῖ­μα ἔγ­γρα­πτον· δό­ξα αὕ­τη ἔ­σται πᾶ­σι τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ.

Ὑ­μνοῦ­μέν σου Χρι­στέ, τὸ σω­τή­ρι­ον πά­θος, καὶ δο­ξά­ζο­μέν σου τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Ὁ Σταυ­ρὸν ὑ­πο­μεί­νας, καὶ τὸν θά­να­τον κα­ταρ­γή­σας, καὶ ἀ­να­στὰς ἐκ τῶν νε­κρῶν, εἰ­ρή­νευ­σον ἡ­μῶν τὴν ζω­ὴν Κύ­ρι­ε, ὡς μό­νος παν­το­δύ­να­μος.

Στίχ. γ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐ­πὶ ταῖς δυ­να­στεί­αις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῆς με­γα­λω­σύ­νης αὐ­τοῦ.

Ὁ τὸν ᾅ­δην σκυ­λεύ­σας, καὶ τὸν ἄν­θρω­πον ἀ­να­στή­σας, τῇ ἀ­να­στά­σει σου Χρι­στέ, ἀ­ξί­ω­σον ἡ­μᾶς ἐν κα­θα­ρᾷ καρ­δί­ᾳ, ὑ­μνεῖν καὶ δο­ξά­ζειν σε.

Στίχ. δ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ἤ­χῳ σάλ­πιγ­γος· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ψαλ­τη­ρί­ῳ καὶ κι­θά­ρᾳ.

Τὴν θε­ο­πρε­πῆ σου συγ­κα­τά­βα­σιν δο­ξά­ζον­τες, ὑ­μνοῦ­μέν σε Χρι­στέ· ἐ­τέ­χθης ἐκ Παρ­θέ­νου, καὶ ἀ­χώ­ρι­στος ὑ­πῆρ­χες τῷ Πα­τρί· ἔ­πα­θες ὡς ἄν­θρω­πος, καὶ ἑ­κου­σί­ως ὑ­πέ­μει­νας Σταυ­ρόν· ἀ­νέ­στης ἐκ τοῦ τά­φου, ὡς ἐκ πα­στά­δος προ­ελ­θών, ἵ­να σώ­σῃς τὸν κό­σμον· Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.
Καὶ τῶν Μαρτύρων, Ἰδιόμελα δ´.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.
Ἦ­χος α´. Γερ­μα­νοῦ.

Δαυ­ϊ­τι­κῶς ἀ­νε­βό­ων, Σέρ­γι­ος καὶ Βάκ­χος οἱ Μάρ­τυ­ρες. Ἰ­δοὺ δὴ τί κα­λόν, ἢ τί τερ­πνόν, ἀλλ᾿ ἢ τὸ κα­τοι­κεῖν ἀ­δελ­φοὺς ἐ­πὶ τὸ αὐ­τό; οὐ δε­σμού­με­νοι φύ­σε­ως σχέ­σει, ἀλ­λὰ πί­στε­ως τρό­πῳ. Ὅ­θεν οἱ Ἅ­γι­οι, τὸν ἐ­χθρὸν κα­τε­πά­τη­σαν· καὶ τὸν σταυ­ρὸν ἀ­ρά­με­νοι, τῷ Χρι­στῷ ἠ­κο­λού­θη­σαν· καὶ πρε­σβεύ­ου­σι τῷ Βα­σι­λεῖ καὶ Θε­ῷ, δω­ρη­θῆ­ναι ταῖς ψυ­χαῖς ἡ­μῶν τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.
Ἦ­χος γ´.

Εἴ τι κα­λόν, εἴ τι τερ­πνόν, ἡ αὐ­τά­δελ­φος γνώ­μη τῶν Μαρ­τύ­ρων σου Κύ­ρι­ε· οὓς γὰρ ἡ φύ­σις σαρ­κι­κοὺς ἀ­δελ­φοὺς οὐκ ἐ­γνώ­ρι­σε, τού­τους ἡ πί­στις ἀ­δελ­φά, φρο­νεῖν μέ­χρις αἵ­μα­τος κα­τη­νάγ­κα­σεν. Ὁ Θε­ός, ταῖς εὐ­χαῖς αὐ­τῶν, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. ζ´. Δί­και­ος ὡς φοί­νιξ ἀν­θή­σει καὶ ὡ­σεὶ κέ­δρος ἡ ἐν τῷ Λι­βά­νῳ πλη­θυν­θή­σε­ται.
Ἦ­χος δ´. Ἀ­να­το­λί­ου.

Προ­φη­τι­κῶς τοῖς Ἁ­γί­οις συ­νελ­θόν­τες, τὸν ὕ­μνον βο­ή­σω­μεν. Ἰ­δοὺ δὴ τί κα­λόν, ἢ τί τερ­πνόν, ἀλλ᾿ ἢ τὸ κα­τοι­κεῖν ἀ­δελ­φοὺς ἐ­πὶ τὸ αὐ­τό; οὐ φύ­σε­ως ἀ­κο­λου­θί­ᾳ, ἀλ­λὰ πί­στε­ως ἑ­νώ­σει τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος· τὰ γὰρ φθαρ­τὰ βδε­λυ­ξά­με­νοι πάν­τα, ἦ­ραν τὸν σταυ­ρὸν ἐπ᾿ ὤ­μων, καὶ ἠ­κο­λού­θη­σαν τῷ Χρι­στῷ, Σέρ­γι­ος καὶ Βάκ­χος οἱ γεν­ναῖ­οι Μάρ­τυ­ρες· καὶ παῤ­ῥη­σί­αν ἐν οὐ­ρα­νοῖς κε­κτη­μέ­νοι, πρε­σβεύ­ου­σιν αὐ­τῷ ὑ­πὲρ ἡ­μῶν, τοῦ κα­τα­πεμ­φθῆ­ναι ἡ­μῖν τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Στίχ. η´. Τοῖς ἁ­γί­οις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐ­τοῦ ἐ­θαυ­μά­στω­σεν ὁ Κύ­ρι­ος.
Ἦ­χος δ´.

Ὑ­πο­δη­σά­με­νος Σέρ­γι­ος, ἐν ἑ­τοι­μα­σί­ᾳ τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου τῆς εἰ­ρή­νης, τὰ τῶν ἥ­λων ὑ­πο­δή­μα­τα, τῷ αἵ­μα­τι τῷ τῶν πο­δῶν ἀ­ποῤ­ῥέ­ον­τι, τὸν ὄ­φιν τὸν ἐ­πι­τη­ροῦν­τα τὴν πτέρ­ναν ἡ­μῶν ἐ­ξε­τύ­φλω­σε, καὶ τὸν τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου στέ­φα­νον ἐ­κο­μί­σα­το. Δι­ὸ εὐ­χαῖς αὐ­τοῦ Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, κα­θή­λω­σον ἐκ τοῦ φό­βου σου τὰς σάρ­κας ἡ­μῶν, καὶ ἡ­μᾶς ἐ­λέ­η­σον.
Δό­ξα. Ἑ­ωθινὸν Ζ´. Ἦ­χος βα­ρύς.

Ἰ­δοὺ σκο­τί­α καὶ πρω­ί· καὶ τί πρὸς τὸ μνη­μεῖ­ον Μα­ρί­α ἕ­στη­κας, πο­λὺ σκό­τος ἔ­χου­σα ταῖς φρε­σίν; ὑφ᾿ οὗ ποῦ τέ­θει­ται ζη­τεῖς ὁ Ἰ­η­σοῦς· ἀλλ᾿ ὅ­ρα τοὺς συν­τρέ­χον­τας Μα­θη­τάς, πῶς τοῖς ὀ­θο­νί­οις καὶ τῷ σου­δα­ρί­ῳ, τὴν ἀ­νά­στα­σιν ἐ­τε­κμή­ραν­το, καὶ ἀ­νε­μνή­σθη­σαν τῆς πε­ρὶ τού­του Γρα­φῆς. Μεθ᾿ ὧν καὶ δι᾿ ὧν, καὶ ἡ­μεῖς πι­στεύ­σαν­τες, ἀ­νυ­μνοῦ­μέν σε τὸν ζω­ο­δό­την Χρι­στόν.
Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νη ὑ­πάρ­χεις, * Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· * δι­ὰ γὰρ τοῦ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τος, * ὁ ᾅ­δης ᾐχ­μα­λώ­τι­σται, * ὁ Ἀ­δὰμ ἀ­να­κέ­κλη­ται, * ἡ κα­τά­ρα νε­νέ­κρω­ται, * ἡ Εὔ­α ἠ­λευ­θέ­ρω­ται, * ὁ θά­να­τος τε­θα­νά­τω­ται, * καὶ ἡ­μεῖς ἐ­ζω­ο­ποι­ή­θη­μεν· * δι­ὸ ἀ­νυ­μνοῦν­τες βο­ῶ­μεν· * Εὐ­λο­γη­τὸς Χρι­στὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ὁ οὕ­τως εὐ­δο­κή­σας, δό­ξα σοι.
* * *
Καὶ εὐ­θὺς ψάλ­λε­ται
εἰς τὸν ἦ­χον τῆς Κυ­ρι­α­κῆς
Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. * Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ * καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, * ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, * εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, * προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, * δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, * εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι * δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, * ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, * Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· * Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, * ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, * ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, * ὁ αἴ­ρων τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, * ὁ αἴ­ρων τὰς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, * ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, * καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἶ μό­νος ἅ­γι­ος, * σὺ εἶ μό­νος Κύ­ρι­ος, * Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, * εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Καθ᾿ ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σε * καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να * καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, * ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ * ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, * καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου * εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, * τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, * κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· * δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἐκ γ´)

Κύ­ρι­ε, * κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν * ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ᾷ. * Ἐ­γὼ εἶ­πα· * Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν με· * ἴ­α­σαι τὴν ψυ­χήν μου, * ὅ­τι ἥ­μαρ­τόν σοι.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· * δί­δα­ξόν με τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, * ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς· * ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου * τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.
Καὶ πά­λιν ἰ­σχυ­ρο­τέ­ρᾳ φω­νῇ·

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.
Καὶ τὸ ἀ­να­στά­σι­μον τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος δ´.

Σή­με­ρον σω­τη­ρί­α τῷ κό­σμῳ γέ­γο­νεν· * ᾄ­σω­μεν τῷ ἀ­να­στάν­τι ἐκ τά­φου * καὶ ἀρ­χη­γῷ τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν· * κα­θε­λὼν γὰρ τῷ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον * τὸ νῖ­κος ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.
* * * * *
ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Ὁ δι­ά­κο­νος τὰ εἰ­ρη­νι­κὰ
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…
Τὰ τυ­πι­κά, οἱ μα­κα­ρι­σμοὶ τοῦ ἤ­χου εἰς δ´ & δ´ ἐκ τῆς Ϛ´ ᾠ­δῆς τοῦ κα­νό­νος τῶν Ἁ­γί­ων.
Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀν­τί­φω­να.
Ἀν­τί­φω­νον Α´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρβ´ (102).

Στίχ. α´. Εὐ­λό­γει ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ πάν­τα τὰ ἐν­τός μου τὸ ὄ­νο­μα τὸ ἅ­γι­ον αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, * Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Εὐ­λό­γει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ μὴ ἐ­πι­λαν­θά­νου πά­σας τὰς ἀν­τα­πο­δό­σεις αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. γ´. Κύ­ρι­ος ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ ἡ­τοί­μα­σε τὸν θρό­νον αὐ­τοῦ, καὶ ἡ βα­σι­λεί­α αὐ­τοῦ πάν­των δε­σπό­ζει.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. δ´. Εὐ­λο­γεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον, πάν­τα τὰ ἔρ­γα αὐ­τοῦ, ἐν παν­τὶ τό­πῳ τῆς δε­σπο­τεί­ας αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...
Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...
Ἀν­τί­φω­νον Β´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρμε´ (145).

Στίχ. α´. Αἴ­νει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον· αἰ­νέ­σω Κύ­ρι­ον ἐν τῇ ζω­ῇ μου· ψα­λῷ τῷ Θε­ῷ μου ἕ­ως ὑ­πάρ­χω.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, * ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, * ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. β´. Μα­κά­ρι­ος, οὗ ὁ Θε­ὸς Ἰ­α­κὼβ βο­η­θὸς αὐ­τοῦ, ἡ ἐλ­πὶς αὐ­τοῦ ἐ­πὶ Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν αὐ­τοῦ.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. γ´. Τὸν ποι­ή­σαν­τα τὸν οὐ­ρα­νὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θά­λασ­σαν καὶ πάν­τα τὰ ἐν αὐ­τοῖς.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. δ´. Βα­σι­λεύ­σει Κύ­ρι­ος εἰς τὸν αἰ­ῶ­να, ὁ Θε­ός σου, Σι­ών, εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­άν.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ὁ μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, * ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων * καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος * δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν * σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου * καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, * ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, * σταυ­ρω­θείς τε, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, * θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, * εἷς ὢν τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, * συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ * καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, * σῶ­σον ἡ­μᾶς.
Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος...
Ἀν­τί­φω­νον Γ´. Ἦ­χος ὁ τυ­χών. Ψ. ριζ´ (117).

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.
Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ ἤ­χου.

Στίχ. β´. Εἰ­πά­τω­σαν δὴ πάν­τες οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.
Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

Στίχ. γ´. Αὕ­τη ἡ ἡ­μέ­ρα, ἣν ἐ­ποί­η­σεν ὁ Κύ­ρι­ος· ἀ­γαλ­λι­α­σώ­με­θα καὶ εὐ­φραν­θῶ­μεν ἐν αὐ­τῇ.
Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.
* * *
ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ
Εἰ­σο­δι­κόν. Ἦ­χος β´.
(Ἐ­ὰν εἰ­σο­δεύ­ουν πολ­λοὶ ἱ­ε­ρεῖς, ψάλ­λουν αὐ­τοὶ τὸ εἰ­σο­δι­κόν).

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ. Σῶ­σον ἡ­μᾶς Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.
* * *
Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.
(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)
Τὸ Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τῶν Ἁ­γί­ων.
Ἐ­ναλ­λα­κτι­κῶς τὸ ἑ­ξῆς. Ἦ­χος α´.
Τοῦ λί­θου σφρα­γι­σθέν­τος. Γε­ρα­σί­μου.

Τρι­ά­δος τῆς Ἁ­γί­ας ὁ­πλῖ­ται τρο­παι­οῦ­χοι, ἡ λαμ­πρὰ δυ­ὰς τῶν Μαρ­τύ­ρων, ὡ­ρά­θη­τε ἐν ἄ­θλοις, Σέρ­γι­ος ὁ θεῖ­ος ἀ­ρι­στεύς, καὶ Βάκ­χος ὁ γεν­ναῖ­ος ἀ­θλη­τής· δι­ὰ τοῦ­το δο­ξα­σθέν­τες πε­ρι­φα­νῶς, προ­ΐ­στα­σθε τῶν βο­ών­των· Δό­ξα τῷ ἐ­νι­σχύ­σαν­τι ὑ­μᾶς, δό­ξα τῷ στε­φα­νώ­σαν­τι, δό­ξα τῷ ἐ­νερ­γοῦν­τι δι᾿ ὑ­μῶν, πᾶ­σιν ἰ­ά­μα­τα.
Εἶ­τα τὸ τοῦ Ἁ­γί­ου τοῦ Να­οῦ.
Κον­τά­κι­ον τῆς Θεοτόκου. Ἦχος β´.
(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Προ­στα­σί­α * τῶν Χρι­στι­α­νῶν ἀ­κα­ταί­σχυν­τε, * με­σι­τεί­α * πρὸς τὸν ποι­η­τὴν ἀ­με­τά­θε­τε, * μὴ πα­ρί­δῃς * ἁ­μαρ­τω­λῶν δε­ή­σε­ων φω­νάς, * ἀλ­λὰ πρό­φθα­σον ὡς ἀ­γα­θὴ * εἰς τὴν βο­ή­θει­αν ἡ­μῶν, * τῶν πι­στῶς κραυ­γα­ζόν­των σοι· * Τά­χυ­νον εἰς πρε­σβεί­αν * καὶ σπεῦ­σον εἰς ἱ­κε­σί­αν, * ἡ προ­στα­τεύ­ου­σα ἀ­εί, * Θε­ο­τό­κε, τῶν τι­μών­των σε.
* * *
ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ
* * *
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
Κυ­ρι­α­κῆς ΙΗ´ ἑ­βδο­μά­δος ἐ­πι­στο­λῶν.
Προ­κεί­με­νον καὶ Ἀλ­λη­λού­ϊ­α τοῦ ἤ­χου.
Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος α´. (Ψαλ­μὸς λβ´).

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Στίχ. Ἀ­γαλ­λι­ᾶ­σθε, δί­και­οι, ἐν Κυ­ρί­ῳ, τοῖς εὐ­θέ­σι πρέ­πει αἴ­νε­σις.

Πρὸς Κο­ριν­θί­ους Β´ Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.
(Β´ Κορ θ´ 6-11).

Ἀ­δελ­φοί, ὁ σπεί­ρων φει­δο­μέ­νως φει­δο­μέ­νως καὶ θε­ρί­σει, καὶ ὁ σπεί­ρων ἐπ᾿ εὐ­λο­γί­αις ἐπ᾿ εὐ­λο­γί­αις καὶ θε­ρί­σει. Ἕ­κα­στος κα­θὼς προ­αι­ρεῖ­ται τῇ καρ­δί­ᾳ, μὴ ἐκ λύ­πης ἢ ἐξ ἀ­νάγ­κης· ἱ­λα­ρὸν γὰρ δό­την ἀ­γα­πᾷ ὁ Θε­ός. Δυ­να­τὸς δὲ ὁ Θε­ὸς πᾶ­σαν χά­ριν πε­ρισ­σεῦ­σαι εἰς ὑ­μᾶς, ἵ­να ἐν παν­τὶ πάν­το­τε πᾶ­σαν αὐ­τάρ­κει­αν ἔ­χον­τες πε­ρισ­σεύ­η­τε εἰς πᾶν ἔρ­γον ἀ­γα­θόν, κα­θὼς γέ­γρα­πται· «Ἐ­σκόρ­πι­σεν, ἔ­δω­κε τοῖς πέ­νη­σιν· ἡ δι­και­ο­σύ­νη αὐ­τοῦ μέ­νει εἰς τὸν αἰ­ῶ­να». Ὁ δὲ ἐ­πι­χο­ρη­γῶν σπέρ­μα τῷ σπεί­ρον­τι καὶ ἄρ­τον εἰς βρῶ­σιν χο­ρη­γή­σαι καὶ πλη­θύ­ναι τὸν σπό­ρον ὑ­μῶν, καὶ αὐ­ξή­σαι τὰ γε­νή­μα­τα τῆς δι­και­ο­σύ­νης ὑ­μῶν· ἐν παν­τὶ πλου­τι­ζό­με­νοι εἰς πᾶ­σαν ἁ­πλό­τη­τα, ἥ­τις κα­τερ­γά­ζε­ται δι᾿ ἡ­μῶν εὐ­χα­ρι­στί­αν τῷ Θε­ῷ.
Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος α´. (Ψαλ­μὸς ιζ´).

Στίχ. Ὁ Θε­ὸς ὁ δι­δοὺς ἐκ­δι­κή­σεις ἐ­μοὶ καὶ ὑ­πο­τά­ξας λα­οὺς ὑπ᾿ ἐ­μέ.

Με­γα­λύ­νων τὰς σω­τη­ρί­ας τοῦ βα­σι­λέ­ως καὶ ποι­ῶν ἔ­λε­ος τῷ Δαυ­ῒδ καὶ τῷ σπέρ­μα­τι αὐ­τοῦ ἕ­ως αἰ­ῶ­νος.
* * *
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
Κυ­ρι­α­κῆς Γ´ Λου­κᾶ.
Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν (ζ´ 11-16).

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, ἐ­πο­ρεύ­ε­το ὁ Ἰ­η­σοῦς εἰς πό­λιν κα­λου­μέ­νην Να­ΐν· καὶ συ­νε­πο­ρεύ­ον­το αὐ­τῷ οἱ μα­θη­ταὶ αὐ­τοῦ ἱ­κα­νοὶ καὶ ὄ­χλος πο­λύς. Ὡς δὲ ἤγ­γι­σε τῇ πύ­λῃ τῆς πό­λε­ως, καὶ ἰ­δοὺ ἐ­ξε­κο­μί­ζε­το τε­θνη­κὼς υἱ­ὸς μο­νο­γε­νὴς τῇ μη­τρὶ αὐ­τοῦ, καὶ αὕ­τη ἦν χή­ρα, καὶ ὄ­χλος τῆς πό­λε­ως ἱ­κα­νὸς ἦν σὺν αὐ­τῇ. Καὶ ἰ­δὼν αὐ­τὴν ὁ Κύ­ρι­ος ἐ­σπλαγ­χνί­σθη ἐπ᾿ αὐ­τῇ καὶ εἶ­πεν αὐ­τῇ· Μὴ κλαῖ­ε· καὶ προ­σελ­θὼν ἥ­ψα­το τῆς σο­ροῦ, οἱ δὲ βα­στά­ζον­τες ἔ­στη­σαν, καὶ εἶ­πε· Νε­α­νί­σκε, σοὶ λέ­γω, ἐ­γέρ­θη­τι. Καὶ ἀ­νε­κά­θι­σεν ὁ νε­κρὸς καὶ ἤρ­ξα­το λα­λεῖν, καὶ ἔ­δω­κεν αὐ­τὸν τῇ μη­τρὶ αὐ­τοῦ. Ἔ­λα­βε δὲ φό­βος πάν­τας, καὶ ἐ­δό­ξα­ζον τὸν Θε­ὸν, λέ­γον­τες ὅ­τι Προ­φή­της μέ­γας ἠ­γή­γερ­ται ἐν ἡ­μῖν, καὶ ὅ­τι ἐ­πε­σκέ­ψα­το ὁ Θε­ὸς τὸν λα­ὸν αὐ­τοῦ.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.
Καὶ γί­νε­ται τὸ κή­ρυγ­μα τοῦ θεί­ου λό­γου.
* * *
Καὶ κα­θε­ξῆς ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α
τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου.
* * *
Εἰς τό· Ἐ­ξαι­ρέ­τω­ς τῆς Πα­να­γί­ας…

Ἄ­ξι­όν ἐ­στιν ὡς ἀ­λη­θῶς * μα­κα­ρί­ζειν σε τὴν Θε­ο­τό­κον, * τὴν ἀ­ει­μα­κά­ρι­στον καὶ πα­να­μώ­μη­τον * καὶ μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. * Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως * Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.
* * *
Κοι­νω­νι­κόν.

Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.
Με­τὰ τὴν με­τά­δο­σιν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­δο­μεν τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν, * ἐ­λά­βο­μεν Πνεῦ­μα ἐ­που­ρά­νι­ον, * εὕ­ρο­μεν πί­στιν ἀ­λη­θῆ, * ἀ­δι­αί­ρε­τον Τρι­ά­δα προ­σκυ­νοῦν­τες· * αὕ­τη γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν.
Εἰς τό· Πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εί…
Ἦ­χος β´.

Πλη­ρω­θή­τω τὸ στό­μα ἡ­μῶν * αἰ­νέ­σε­ώς σου, Κύ­ρι­ε, * ὅ­πως ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὴν δό­ξαν σου, * ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας ἡ­μᾶς * τῶν ἁ­γί­ων σου με­τα­σχεῖν μυ­στη­ρί­ων· * τή­ρη­σον ἡ­μᾶς ἐν τῷ σῷ ἁ­γι­α­σμῷ, * ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν * με­λε­τῶν­τας τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. * Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α.
Με­τὰ τὴν ὀ­πι­σθάμ­βω­νον εὐ­χήν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον * ἀ­πὸ τοῦ νῦν καὶ ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (ἐκ γ´)

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.
* * * * *

Εἰς τοὺς Αἴ­νους, ἐ­ναλ­λα­κτι­κῶς, Ἀ­να­στά­σι­μα δ´ καὶ τῶν Ἁ­γί­ων Στι­χη­ρὰ Προ­σό­μοι­α δ´ ἐκ τῆς φυλ­λά­δος. Ποί­η­μα Γε­ρα­σί­μου Μο­να­χοῦ Μι­κρα­γι­αν­να­νί­του.
Ἦ­χος α´. Τῶν οὐ­ρα­νί­ων ταγ­μά­των.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Ἀ­κα­τα­πλή­κτῳ καρ­δί­ᾳ ὁ­μο­λο­γή­σαν­τες, ἐ­νώ­πι­ον τυ­ράν­νων, τὸν Σω­τῆ­ρα τῶν ὅ­λων, ὑ­πέ­στη­τε βα­σά­νους πο­λυ­ει­δεῖς, ἀ­πτο­ή­τῳ φρο­νή­μα­τι· δι­ὸ λαμ­πρῶς ἐ­δο­ξά­σθη­τε πρὸς Χρι­στοῦ, σὺν τῷ Βάκ­χῳ Μάρ­τυς Σέρ­γι­ε.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Τὰς ἐ­πι­γεί­ους ἀ­ξί­ας καὶ δό­ξαν πρό­σκαι­ρον, τρω­θέν­τες θεί­ῳ πό­θῳ, Ἀ­θλο­φό­ροι Κυ­ρί­ου, ὦ Σέρ­γι­ε καὶ Βάκ­χε γνώ­μῃ στεῤ­ῥᾷ, νου­νε­χῶς ἀ­πω­σά­με­νοι, μαρ­τυ­ρι­κῶς ἠ­γω­νί­σα­σθε ἐ­πὶ γῆς καὶ Χρι­στὸν ἐ­με­γα­λύ­να­τε.

Στίχ. ζ´. Δί­και­ος ὡς φοί­νιξ ἀν­θή­σει καὶ ὡ­σεὶ κέ­δρος ἡ ἐν τῷ Λι­βά­νῳ πλη­θυν­θή­σε­ται.

Κα­θη­λω­θείς σου τοὺς πό­δας κρη­πῖ­σι Σέρ­γι­ε, δι­ή­νυ­σας ἀν­δρεί­ως, Μαρ­τυ­ρί­ου τὸν δρό­μον, βου­νεύ­ροις δὲ τυ­πτό­με­νος ἀ­πη­νῶς, Βάκ­χε χαί­ρων ἐ­νή­θλη­σας· δι­ὸ ὑ­μᾶς ἐ­θαυ­μά­στω­σεν ὁ Χρι­στός, ὡς κλει­νοὺς Αὐ­τοῦ θε­ρά­πον­τας.

Στίχ. η´. Τοῖς ἁ­γί­οις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐ­τοῦ ἐ­θαυ­μά­στω­σεν ὁ Κύ­ρι­ος.

Λε­λαμ­πρυ­σμέ­νοι τῇ δό­ξῃ Ἅ­γι­οι Μάρ­τυ­ρες, τῆς ἄ­νω Βα­σι­λεί­ας καὶ Ἀγ­γέ­λοις συ­νόν­τες, ἀ­παύ­στως δυ­σω­πεῖ­τε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν, Βάκ­χε ἅ­μα καὶ Σέρ­γι­ε, ὡς ἂν ῥυ­σθεί­η­μεν πά­σης ἐ­πι­βου­λῆς καὶ σκαν­δά­λων τῶν τοῦ ὄ­φε­ως.
* * * * *

Πηγή εδώ