Σήμερα, όπως κάθε πρώτη του έτους, το μέλλον έχει την τιμητική του. Και ο καθένας από μας επιστρατεύει την ελπίδα και την αισιοδοξία, προκειμένου να ανταποκριθεί στην πρόσκληση του νέου χρόνου και να ανοίξει αυτόν τον νέο κύκλο της ζωής με ανανεωμένες δυνάμεις.
Αποτελεί ανθρώπινη ανάγκη το άνοιγμα νέων και άγραφων σελίδων στη ζωή μας. Διψάμε
για καινούργια ξεκινήματα και ελπίζουμε, με τις παλιές σελίδες, να κλείσουν οριστικά λάθη και παραλείψεις του παρελθόντος. Καλή και ευλογημένη αυτή η επιθυμία. Άλλωστε, τι άλλο είναι ο χρόνος, παρά μία διαρκής ευκαιρία για διόρθωση πορείας, μία διαρκής ευκαιρία μετάνοιας; Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει να έχει οριστεί ο προορισμός. Και προορισμός δεν μπορεί να είναι άλλος, από τον ερχομό της Βασιλείας του Θεού στη γη, την αληθινή αγάπη, την αληθινή ειρήνη και την αληθινή δικαιοσύνη.
Λίγες μοιάζουν οι δυνάμεις μας για ένα τέτοιο στόχο. Και μάλιστα, οι αντιξοότητες της εποχής μας, τις κάνουν να φαντάζουν ακόμη λιγότερες. Δεν φταίνε όμως μόνον οι δύσκολες εποχές. Φταίει και η δική μας αδράνεια, που επέτρεψε το ξεθώριασμα αυτού του οράματος.
Πριν λίγες εβδομάδες, στην παραβολή του δείπνου, ακούσαμε τον οικοδεσπότη-Χριστό να μας καλεί στο δείπνο της Βασιλείας του. Η πρόσκλησή του είναι διαρκής και διαχρονική. Κι όμως, τα τελευταία χρόνια, άλλοι από μας βρεθήκαμε να του απαντούμε: «Αγρόν ηγόρασα». Άλλοι, να αδιαφορούμε, και άλλοι, να έχουμε απομονωθεί στον μικρόκοσμο της στενής μας οικογένειας. Όλοι μας όμως, λίγο ως πολύ, έχουμε υποπέσει σε ένα κοινό λάθος: Νομίσαμε, πως η αφθονία των υλικών αγαθών, θα υποκαθιστούσε όλες μας τις ανάγκες και θα απαντούσε σε όλα μας τα ερωτήματα. Πιστέψαμε, πως έφτασε το τέλος της ιστορίας, και πως φέραμε τον παράδεισο στη γη, αναφωνώντας μαζί με τον άφρονα πλούσιο, αλλά και πολλούς σοφούς των καιρών μας: «Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά κείμενα εις έτη πολλά. αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου» (Λουκ. 12,19).
Χορτάσαμε και ξεδιψάσαμε το σώμα μας. Η δίψα όμως για τα πανανθρώπινα, τα διαρκή και τα αιώνια χάθηκε. Η αναζήτηση διεκόπη. Και μαζί της χάθηκε και η συντροφικότητα της συνοδοιπορίας. Ο καθένας, περιέφραξε την προσωπική του ζωή, αποκόπηκε από κάθε συλλογικότητα και βάλθηκε να φροντίζει μόνον ένα εαυτό με ακόρεστες ανάγκες και απέραντη μοναξιά. Ακόμη και η πίστη μας έγινε κομμάτι της ατομικότητάς μας. Ακόμη και ο Θεός φάνηκε στα χέρια μας σαν ένα διακοσμητικό στοιχείο του αυτοαποκλεισμού μας.
Έτσι, η νέα χρονιά που ανατέλλει, βρίσκει μοναχικούς ανθρώπους να ανεβαίνουν τον προσωπικό τους Γολγοθά, χωρίς να βρίσκεται ένας Κυρηναίος να ελαφρώσει το βάρος. Απομόνωση και αδιαφορία, εγωισμός και έπαρση. Αυτά είναι τα λάθη, που πρέπει οριστικά να παραμείνουν κλεισμένα στη σελίδα του περασμένου χρόνου και να μην σφραγίσουν τον καινούργιο. Η νέα, η ολόλευκη σελίδα, που βρίσκεται ανοιγμένη μπροστά μας, περιμένει από μας αποφάσεις λυτρωτικές: Απόφαση αναζωπύρωσης του πόθου για ένα καινούργιο κόσμο αγάπης και δικαιοσύνης. Απόφαση απεγκλωβισμού από την νοσηρή αδράνεια και την εγωκεντρική ραθυμία μας.
Αδελφοί μου,
Ο νέος χρόνος δεν θα είναι χωρίς δυσκολίες. Σας καλώ, όχι μόνον να τις αντιμετωπίσουμε με θάρρος και αισιοδοξία, αλλά και να διδαχτούμε απ' αυτές. Δεν αποτελούν μόνο συνέπεια μίας γενικευμένης χρεοκοπίας. Αποτελούν και αποκάλυψη μίας ξεχασμένης αλήθειας: Πως η ανθρώπινη ιστορία συνεχίζει να πορεύεται μέσα από τη σύγκρουση της αδικίας με τη δικαιοσύνη, της πλεονεξίας με την αγάπη, της απομόνωσης με την ενότητα και την αλληλεγγύη. Και ίσως, περισσότερο παρά ποτέ, αυτή η ενότητα να αναδεικνύεται ως η πιο αποτελεσματική απάντηση, απέναντι σε ένα σύστημα οικονομικών μεγεθών και αξιών, που φαντάζει παντοδύναμο και αδηφάγο.
Ως πνευματικός σας πατέρας, αλλά και ως θεματοφύλακας της ενότητας της τοπικής μας Εκκλησίας, σας καλώ να μην αποδεχτούμε αυτήν την παντοδυναμία. Η ζωντανή εκκλησιαστική και πνευματική μας ζωή θα αποτελέσει την απάντηση στην κρίση ανθρωπιάς που απειλεί τον κόσμο, αλλά και το αλάτι που θα τον κρατήσει όρθιο και δεν θα τον αφήσει να σαπίσει.
Αυτό το όραμα θέτω ενώπιόν σας και σας καλώ, όλοι μαζί, να το υπηρετήσουμε τη νέα χρονιά, με όλες μας τις δυνάμεις. Προς δόξαν Θεού και ευεργεσία των αδελφών μας.
Καλή χρονιά, ελπιδοφόρα και πλημμυρισμένη από το φως και την αγάπη του Χριστού.
Με όλη μου την πατρική αγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ
