Το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου δεν ήταν καλή μέρα για μάζεμα. Από το πρωί ψιλόβρεχε και αυτό εμπόδιζε τους "συμμαζευτές" να δράσουν όπως τα υπόλοιπα Σάββατα. Ήταν όμως πολύ καλή ημέρα για το τραπέζι που είχε ετοιμαστεί για χάρη όλων όσων είχαν εργαστί στο λιομάζεμα. Μαζευτήκαμε, λοιπόν, πάνω από είκοσι συνεργάτες στα γραφεία του Συνεταιρισμού "Βλαστός" στην Αργυρούπολη και συμφάγαμε από κοινού φασολάδα και άλλα εδέσματα ταιριαστά στη δροσιά της ημέρας και ήπιαμε και ένα υπέροχο βιολογικό κρασάκι από τους αμπελώνες που προμηθεύουν τον συνεταιρισμό με τα προϊόντα τους. Η σύναξη πλαισιώθηκε και με παραδοσιακή μουσική που έδωσε το έναυσμα για να σηκωθούν όσοι ήθελαν και να χορέψουν.
Η όλη εκδήλωση φανέρωσε ξεκάθαρα το ομαδικό πνεύμα των συνεργατών και την διάθεσή τους να συναντηθούν μεταξύ τους ουσιαστικά, με τρόπο που θύμισε τα αρχαία κοινοβιακά δείπνα της πρώτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων και τη σημερινή παράδοση των κοινόβιων μοναστηριών.
Στο τέλος μοιράστηκε το λάδι στους "συμμαζευτές", αφού πρώτα ξεχωρίστηκε το μισό για την κοινωνική υπηρεσία του Δήμου και για τα συσσίτια της ενορίας της Αγίας Βαρβάρας Αργυρουπόλεως. Στον καθένα δόθηκε από ενάμισυ λίτρο για κάθε μέρα εργασίας, σχετικά μικρή ανταμοιβή για τις κοπιαστικές ώρες που προηγήθηκαν αλλά και σπουδαίο αντίδωρο για την εθελοντική δράση που ενεργήθηκε. Περισσότερο απ' όλα το κέρδος ήταν ψυχικό και συναισθηματικό, μια και αποδείχτηκε ότι όλοι μαζί έχουμε τη δύναμη να ξεπεράσουμε την κρίση, να προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας αλλά και να συνυπάρξουμε ουσιαστικά σε συνθήκες συνεργασίας και αλληλεγγύης, αδιάφορα από την φυλετική προέλευσή μας ή την θρησκευτική ή πολιτική μας τοποθέτηση.
Η όλη εκδήλωση φανέρωσε ξεκάθαρα το ομαδικό πνεύμα των συνεργατών και την διάθεσή τους να συναντηθούν μεταξύ τους ουσιαστικά, με τρόπο που θύμισε τα αρχαία κοινοβιακά δείπνα της πρώτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων και τη σημερινή παράδοση των κοινόβιων μοναστηριών.
Στο τέλος μοιράστηκε το λάδι στους "συμμαζευτές", αφού πρώτα ξεχωρίστηκε το μισό για την κοινωνική υπηρεσία του Δήμου και για τα συσσίτια της ενορίας της Αγίας Βαρβάρας Αργυρουπόλεως. Στον καθένα δόθηκε από ενάμισυ λίτρο για κάθε μέρα εργασίας, σχετικά μικρή ανταμοιβή για τις κοπιαστικές ώρες που προηγήθηκαν αλλά και σπουδαίο αντίδωρο για την εθελοντική δράση που ενεργήθηκε. Περισσότερο απ' όλα το κέρδος ήταν ψυχικό και συναισθηματικό, μια και αποδείχτηκε ότι όλοι μαζί έχουμε τη δύναμη να ξεπεράσουμε την κρίση, να προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας αλλά και να συνυπάρξουμε ουσιαστικά σε συνθήκες συνεργασίας και αλληλεγγύης, αδιάφορα από την φυλετική προέλευσή μας ή την θρησκευτική ή πολιτική μας τοποθέτηση.
