Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

ΙΘ΄ Παύλεια: «Θρησκεία - Εξουσία - Άνθρωπος». Δ΄Πανελλήνιο Διεπιστημονικό Συνέδριο του Συλλόγου Μεταπτυχιακών και Υποψηφίων Διδακτόρων «Απόστολος Ιάσων ο Θεσσαλονικεύς».

Στο πλαίσιο των ΙΘ΄ Παυλείων πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 21 Ιουνίου στο Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας
η 2η μέρα του Δ΄ Πανελληνίου Διεπιστημονικού Συνεδρίου με θέμα «Εξουσία - Θρησκεία - Άνθρωπος» που διοργανώθηκε από το Σύλλογο Μεταπτυχιακών και Υποψηφίων Διδακτόρων «Απόστολος Ιάσων ο Θεσσαλονικεύς.

Η πρώτη ημέρα του Συνεδρίου έγινε την Πέμπτη 20 Ιουνίου στο Α΄Αμφιθέατρο της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ με τέσσερις συνολικά συνεδρίες και 11 εισηγήσεις.

Η δεύτερη ημέρα που πραγματοποιήθηκε στη Βέροια περιλάμβανε 4 συνεδρίες με 10 εισηγήσεις. Το πρωί χαιρέτισε το Συνέδριο ο πρωτοσύγκελλος της Ιέρας Μητροπόλεως αρχιμ. Γεώργιος Χρυσοστόμου και καθηγητής Α.Ε.Α.Θ. ενώ το απόγευμα χαιρετισμό απηύθυνε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος απένειμε και τις τιμητικές διακρίσεις στους συντελεστές.

Ο χαιρετισμός του σεβασμιωτάτου: «Ἡ σημερινή Ἡμερίδα ἀποτελεῖ μία ξεχωριστή ἐκδήλωση τῆς Ἱε­ρᾶς Μητροπόλεώς μας καθώς ἀποτελεῖ προϊόν συνεργασίας μέ τόν Σύλλογο μεταπτυχιακῶν Φοι­τητῶν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ­σαλονίκης.

Λόγω ἀνειλημμένων ὑποχρεώ­σεων δέν ἦταν δυνατόν νά βρί­σκομαι κατά τήν ἔναρξη τῆς Ἡμε­ρίδος σήμερα τό πρωί· θά ἤθελα ὅμως νά σᾶς καλωσορίσω ἐγ­κάρδια στήν Ἱερά Μητρόπολή μας καί στήν πόλη μας.

Ἡ πόλη τῆς Βεροίας, ἄλλωστε, συνδέεται γιά πολλούς λόγους μέ τή Θεσσαλονίκη, τήν ἕδρα τοῦ Πανεπιστημίου σας, ἀπό τήν ὁποία ἤρθατε σήμερα ἐδῶ. Ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι ὅτι τήν ἴδια διαδρομή μέ σᾶς, ἀπό τή Θεσσαλονίκη στή Βέροια, ἔκανε καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου πραγματοποιεῖται καί ἡ Ἡμερίδα αὐτή.

Ἀσφαλῶς ἡ διαδρομή τοῦ πρω­τοκορυφαίου ἀποστόλου δέν ἔγινε ὑπό τίς ἴδιες προϋποθέσεις ὑπό τίς ὁποῖες ἔγινε ἡ δική σας.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔφθασε στή Βέροια διωκόμενος ἀπό ἀν­θρώπους οἱ ὁποῖοι στό ὄνομα μιᾶς θρησκείας διεκδικοῦσαν προνόμια ἐξουσίας.

Ἦταν ἐκεῖνοι πού θεω­ροῦσαν ὅτι ἡ νέα θρησκεία, πού κήρυττε ὁ Παῦλος, κατέλυε τήν ἐξουσία πού εἶχαν μέ ἐπι­μέλεια οἰκοδομήσει γιά τόν ἑαυτό τους καί τούς στε­ροῦσε ἀπό τούς ἀν­θρώπους στούς ὁποίους στήριζαν τήν ἐξουσία τους. Γι᾽ αὐτό καί ἐξοργίζονται, γι᾽ αὐτό καί ἀν­θί­στανται, γι᾽ αὐτό κα­ταδιώ­κουν τόν ἀπόστολο καί τόν φυ­λακίζουν, γιατί νομίζουν ὅτι ἔτσι θά κάνουν τή φωνή του νά σι­γήσει, θά στα­ματήσουν τό κή­ρυγ­μά του πού κερδίζει μαθητές στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ καί ἀπο­μακρύνει ἀπό τή δική του ἐπή­ρεια, ἐξασθενῶντας τήν ἐξουσία τους.

Καί αὐτό δέν συμβαίνει μόνο στή Βέροια· συνέβη καί στούς Φιλίπ­πους μέ τή μαντευομένη παιδί­σκη καί τούς κυρίους της, συνέβη καί στήν Ἔφεσο μέ τόν ἀργυροκόπο Δημήτριο πού κατασκεύαζε τούς ναούς τῆς Ἀρτέμιδος, καί σέ ὅλες τίς πόλεις ἀπό ὅπου πέρασε καί κή­ρυξε ὁ ἀπόστολος Παῦλο.

Τό κήρυγμα τοῦ ἀποστόλου πού ἔκανε λόγο γιά τήν ἰσότητα τῶν ἀν­­θρώπων, δούλων καί ἐλευθέ­ρων, ἀνδρῶν καί γυναικῶν στό ὄνομα τοῦ Χρι­στοῦ, καί ἀντι­κα­θιστοῦσε τήν ἐξουσία μέ τή διακο­νία, ἀφοῦ ὀνόμαζε τόν ἑαυτό του ὄχι μόνο διάκονο τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί διάκονο τῶν ἀνθρώπων, τούς ὁποίους δέν διακόνησε μόνο σέ πνευματικό ἐπίπεδο ἀλλά καί σέ ὑλικό, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστο­λος ὁμολογεῖ: «ταῖς χρείαις μου καί τοῖς οὖσιν μετ᾽ ἐμοῦ ὑπη­ρέ­τησαν αἱ χεῖρες αὗται».

Καί αὐτό τό κήρυγμα καί αὐτή ἡ στάση ζωῆς τοῦ ἀποστόλου Παύ­λου δείχνουν ἀκριβῶς τό πλαίσιο τῶν σχέσεων μεταξύ θρησκείας, ἐξουσίας καί ἀνθρώπου, ὅπως ἀναπροσδιορίσθηκε μέ τήν ἐναν­θρώ­πηση τοῦ Χριστοῦ καί μέ τή διάδοση τοῦ εὐαγγελίου ἀπό τούς ἀποστόλους.

Ἀσφαλῶς ὑφίσταται πάντοτε ὁ πειρασμός τῆς ἐξουσίας καί γιά τίς θρησκεῖες καί γιά τούς ἀνθρώ­πους· ἡ ὑποχωρητική ὅμως στάση ἔ­ναντι τοῦ πειρασμοῦ τῆς ἐξου­σίας, ἰδίως ἐν ὀνόματι τῆς θρη­σκείας, εἶ­ναι ἄκρως ἐπικίνδυνη καί συνήθως καταστροφική, κατά συνέπεια καί ἀποφευκτέα.

Καί αὐτό δέν μπορεῖ νά δια­φεύ­γει τήν προσοχή ὅλων, καί ὅσων διακονοῦμε τήν Ἐκκλησία ἀπό ὑπεύθυνες θέσεις, ἀλλά καί ὅσων, ὅπως ἐσεῖς, τήν διακονεῖτε μέσω τῆς ἐπιστήμης καί τῆς διδα­σκα­λί­ας, ἰδίως σέ μία ἐποχή στήν ὁποία τό θέμα τῆς ἐξουσίας ἐπανέρχεται σέ πολλά ἐπίπεδα.

Τό παράδειγμα ὅμως τοῦ ἀπο­στό­λου Παύλου ὑποδεικνύει σέ ὅσους θέλουν νά το ἀκολουθή­σουν τόν δρόμο τῆς ἀληθινῆς ἐξου­σίας πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό αὐτόν τῆς διακονίας τοῦ ἀνθρώ­που.

Μέ αὐτές τίς λίγες σκέψεις σᾶς κα­λωσορίζω καί πάλι καί εὔχομαι ἐπιτυχία καί στίς ἐργασίες τῆς Ἡμερίδος καί στίς σπουδές σας.










Πηγή εδώ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...