Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος Β΄ είδε το φώς της ζωής στην πόλη της Ζακύνθου, στις 6 Απριλίου του 1916, ημέρα Τετάρτη. Οι καλοί και ενάρετοι γονείς του Ιωάννης Δεληγιαννόπουλος και Αδαμαντία, το γένος Παναγιώτη Ιερέως Πυριόχου, απέκτησαν οκτώ παιδιά, αλλά επέζησαν τα πέντε. Ο Διονύσιος, ο Σπυρίδων, ο Νικόλαος, ο Ανδρέας και η Αικατερίνη. Ο Νικόλαος έμελλε να ανέλθει την ιερατική κλίμακα και να ποιμάνει τον φιλόχριστο λαό της Αργολίδας.
Από παιδικής ηλικίας υπηρέτησε πλησίον πολλών Ιερομονάχων της Ι. Μονής Αγίου Διονυσίου και εφημερίων της πόλης. Το πτυχίο της Θεολογίας απέκτησε το 1939. Κατά την διάρκεια των σπουδών του εκάρη μοναχός και διάκονος την 1/1/ 1938 οπό τον αείμνηστο Μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομο (Δημητρίου), λαμβάνοντας και το εκκλησιαστικό όνομα Χρυσόστομος. Το έτος 1939 διορίστηκε Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου και το 1940 τακτικός Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Τριφυλίας και Ολυμπίας.
Σε ηλικία μόλις 24 ετών, συνοδευόμενος οπό τον ιερέα παππού του Παναγιώτη Πυριόχο και τον θείο του ιερέα επίσης Αντώνιο Πυριόχο, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και κατά την κήρυξη του ελληνοΐταλικού πολέμου κατετάγη ως Στρατιωτικός Ιερέας με τον βαθμό του Υπολοχαγού καθ΄ όλη την διάρκεια του πολέμου.
Το 1941 τοποθετήθηκε ως Ιεροκήρυκας στην Ιερά Μητρόπολη Αργολίδος. Στην κατοχή ίδρυσε ορφανοτροφείο και οργάνωσε καθημερινά συσσίτια για τα πεινασμένα παιδιά του Άργους στο προαύλιο του Ιερού Ναού του Τιμίου Προδρόμου.
Εκεί, κατά τον μεγάλο βομβαρδισμό της πόλης, στις 14 -10 -1943, προστάτεψε πάνω από 100 παιδιά, βάζοντάς τα μέσα στην Εκκλησία, για να μη δίνουν στόχο στα αεροπλάνα και μιλώντας τους προσπάθησε να αμβλύνει τον τρόμο και να απαλύνει την αγωνία τους. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1960 πού διορίστηκε Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου.
Στις 19 Νοεμβρίου 1965 εξελέγη Μητροπολίτης Αργολίδος. Έκτοτε αφοσιώθηκε στο ποιμαντορικό του έργο, αναπτύσσοντας αξιόλογη κοινωνική και φιλανθρωπική δραστηριότητα. Ίδρυσε οικοτροφείο και ορφανοτροφείο θηλέων στο Άργος και αρρένων στο Ναύπλιο, έκτισε τα αντίστοιχα κτίρια, έκτισε το μοναστηριακό συγκρότημα Αναβάλου μετά το Κιβέρι, τον Άγιο Βασίλειο Άργους και έδειξε μεγάλη επιμέλεια για τις μονές και πολλές ακόμα εκκλησίες της Μητρόπολης. Οργάνωσε τα κατηχητικά σχολεία, ενίσχυε οικονομικά τους άπορους και πάσχοντες και τις πολύτεκνες οικογένειες, ίδρυσε τη Χριστιανική Εστία και οργάνωσε τις κατασκηνώσεις στον Ανάβαλο.
Μελετητής και ερευνητής, με φωτισμένη την διάνοια και την σκέψη, φιλάνθρωπος και ελεήμων, χάραξε ανεξίτηλα τα ίχνη του στην ιστορία της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος. Έγραψε την Ιστορία της Μητροπόλεως Αργολίδος, την Ιστορία των Μονών, τούς βίους των Αργείων Αγίων, μελέτη περί του μοναχικού βίου, περί του παρθενικού βίου κ.ἄ. Έφυγε από τα εγκόσμια στις 4.7.1985 στον «Ερυθρό Σταυρό» από οξύ έμφραγμα και ενταφιάστηκε, σύμφωνα με την επιθυμία του, στον Άγιο Θεοδόσιο, όπου τοποθετήθηκε και η προτομή του. Επίσης, άλλη μια προτομή του εκλιπόντος υπάρχει πριν από τη δυτική πύλη του Αγίου Πέτρου δεξιά.
ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΔΕΙΓΜΑ ΤΙΜΗΣ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΜΗΤΡΟΣΥΛΗΣ
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ
ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ Ι.Ν ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ-ΜΙΔΕΑΣ
ΠΗΓΗ:
Διονύσιος Χ. Στραβόλεμος, «Ο Αργολίδος Χρυσόστομος ο Β’ Δεληγιαννόπουλος / Βίος και προσφορές του », Έκδοσις Χριστιανικής Αδελφότητος Άργους «Η ΑΓΙΑ ΜΑΚΡΙΝΑ», Θεσσαλονίκη, 1985.
Διονύσιος Χ. Στραβόλεμος, «Ο Αργολίδος Χρυσόστομος ο Β’ Δεληγιαννόπουλος / Βίος και προσφορές του », Έκδοσις Χριστιανικής Αδελφότητος Άργους «Η ΑΓΙΑ ΜΑΚΡΙΝΑ», Θεσσαλονίκη, 1985.
