Η προσευχή ξεκινά ως μία προσπάθεια να στρέψουμε τον Θεό στο δικό μας θέλημα. Η πρώτιστη και κύρια λειτουργία της είναι να αλλάξει την πραγματικότητα που βρίσκεται έξω από εμάς. Ξεκινά ως ομιλία προς τον Θεό και όχι με τον Θεό. Με το πέρασμα του χρόνου όμως και καθώς η προσευχή ωριμάζει, γίνεται ο τρόπος με τον οποίο ανακαλύπτουμε και διαμορφώνουμε τους εαυτούς μας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, γίνεται ο τρόπος με τον οποίο νιώθουμε συνδεδεμένοι με το Θεό ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε ή να αλλάξουμε τα συναισθήματα που μας προκαλούν αναστάτωση, ή ακόμη και να βιώσουμε την εγγύτητα και την ένωση με το Θεό χάριν αυτού του σκοπού και μόνο.
W. George Scarlett και Lucy Perriello, Η ανάπτυξη της προσευχής στην εφηβεία. ‘Ψυχής δρόμοι’, τεύχος 4.
Ψυχής δρόμοι: εκεί που οι ψυχολογικές επιστήμες συναντώνται με την πίστη.
Περιοδικό που κυκλοφορεί κάθε Μάϊο και Νοέμβριο από τις εκδόσεις Αρμός.
