12 Αυγούστου. Παγκόσμια ημέρα της Νεολαίας. Γιορτάζουν οι νέοι μας. Τα παιδιά μας. Να έχουν υγείαν αμετάπτωτον, να γιορτάζουν πάντα.
Εδώ όμως οφείλω να εστιάσω την προσοχή μου και να καταχωρήσω στο παρόν κείμενον, τα βιώματα και τις αγωνίες των νέων της Ελλάδος.
Πάντοτε διαχρονικά τα λόγια του ποιητή μας. «Η Ελλάδα μας λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά».
«Να όμως και οι απεγνωσμένες φωνές των νέων μας. S.O.S. Ξυπνήστε. Γιατί σε λίγο θα είναι πιο πολύ αργά ακόμη και για δάκρυα… Αναζητείστε την διέξοδο από το αδιέξοδο στις ρίζες της φυλής μας, στην θρησκεία, στην Πατρίδα, στην οικογένεια, στην χριστιανική ανωτερότητα, στα αγνά έθιμα του λαού μας. Πάψτε να μιμήσθε τους ξένους. Δεν έχουμε ανάγκη να αντιγράφουμε ξένα ήθη και έθιμα. Αυτή η ξενομανία μας έφαγε. Ας γυρίσουμε στην απλότητα και αγνότητα της Ελληνικής ζωής. Στην ομορφιά της ψυχής του ορθόδοξου λαού μας.
Βοηθήστε εμάς τους νέους και τις νέες. «ΠΝΙΓΟΜΑΣΤΕ».
Όντως συγκινητικά τα λόγια βγαλμένα μέσα από τα μύχια της ψυχής των νέων μας.
Είναι μεγάλη και αδίρητος η ανάγκη να ζεστάνει κανείς τις παγωμένες καρδιές, να διαλύσει τα θλιβερά σκοτάδια που την κυκλώνουν. Να μοιραστεί την αγωνία των νέων μας, να γίνει ένα μαζί τους, να πονέσει μαζί τους, να χαρεί μαζί τους. Να τους δώσει καινούργιον αέρα να αναπνεύσουν, μακριά από τον μολυσμένο αέρα μιας ασφυκτικής κοινωνίας. Να τους ελευθερώσει από τις κακές σκέψεις που τους ταλαιπωρούν. Να τους χαράξει έναν καινούργιο τρόπο ζωής, μακριά από την ξεφτισμένη σημερινή κοινωνία. Να τους ανοίξει διάπλατα τα μάτια για να γνωρίσει το αληθινό από το ψεύτικο. Το όμορφο από το άσχημο της ζωής. Να τους δώσει φτερά να πετάξουν ψηλά. Να ζήσουν κοντά στο Χριστό. Να μην τους φοβίζουν οι καταστάσεις.
Δώστε νέοι μας την ψυχή σας στον Χριστό και εις την Εκκλησία.
Νέοι μας.
Όταν απουσιάζει η αγάπη από τις καρδιές, αλλοιώνονται οι ηθικές αξίες και προβάλλουν πολλοί απειλητικοί κίνδυνοι.
Όταν δεν ανθίζει η πνευματική ζωή και δεν αγγίζει τις ψυχές Θεία ακτινοβολία, το κακό παίρνει διαστάσεις.
Όταν απουσιάζει το οξυγόνο του ουρανού τότε είναι το μεγαλύτερο δράμα. Πνίγεται ο άνθρωπος μέσα στην τρικυμία της ψυχής του και υποφέρει. Τότε δυστυχώς έρχεται η ψυχική ασθένεια που θα είναι μεγαλύτερη από τη σωματική.
Η λάμψη της αγάπης έχει την δύναμιν να εμπνέει και να γλυκαίνει τη ζωή.
Πρέπει λοιπόν να αναζητούμε το φως και τη χαρά του Ιησού Χριστού και να νοιώθουμε την απέραντη στοργή Του, να μας δίνει δύναμη και ανακούφιση.
Η Ελλάδα μας πληγωμένη γιατί έτσι το θέλουν οι δήθεν ισχυροί της γης. Θέλουν να εξοντώσουν τον πολιτισμόν μας, να αφανίσουν τα ιδανικά μας. Πολιτισμόν χιλιετιών. Μια Ελλάδα που έδωσε τα φώτα από των αρχαιοτάτων χρόνον εις όλον τον γνωστόν τότε κόσμον. Είναι ο μόνος τρόπς γι’ αυτούς να μας πληγώσουν, αλλά όμως δεν θα μας εξαφανίσουν, γιατί κρατάμε γερά στην ψυχή μας τις εικόνες της Ιστορίας μας.
Ο έξυπνος τούτος λαός, ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ λαός, ο ψυχόπονος που άντεξε αιώνες την σκλαβιά, και στάθηκε όρθιος, προστατεύοντας μέσα στον κόρφο του την γλώσσα του που την κατακρεουργούνε, την ιστορίαν του που του την κλέβουνε, και την εξαφανίζουν, την τέχνη του που την αρπάζουν, την θρησκείαν του που ζητούν να την απαλείψουν, και τέλος την πατρίδα του που καραδοκούν να την κατακτήσουν, δεν γονατίζει.
Στην θύμισή μου, ήλθαν εκείνα τα απεχθή λόγια του Υπουργού των Εξωτερικών των Η.Π.Α. HENRYKISSINGER, ότι εάν θέλετε να εξοντώσετε την Ελλάδα, να την κτυπήσετε σε τρία καίρια σημεία. Στην Θρησκεία – στην γλώσσα – στην Ιστορία.
Δυστυχώς αυτά τα αποτρόπαια λόγια του ανθέλληνα KISSINGER, έρχονται πολέμιοι ενάντια της δοξασμένης μας Ελλάδος, και τα επεξεργάζονται παντιοτρόπως και ποικιλοτρόπως, νομίζοντας ότι θα κατορθώσουν το ακατόρθωτον.
Ο Έλληνας όμως πατριώτης κρατά γερά. Περιμένει η σπίθα να γίνει φλόγα, να κάψει την καρδιά του, και να ξεσηκωθεί.
Είναι οι νέοι μας. Τα παιδιά μας που αντέχουν γιατί μέσα στην ψυχή τους, υπάρχει η φωνή που τους προστάζει με αγάπη, να μην λυγίσουν και να μην απογοητευθούν.
Είναι τα παιδιά μας, που μέσα τους, στις φλέβες τους ρέει αίμα, αίμα ελληνικό. Τα παιδιά μας, που ποτέ δεν θα υποστείλουν την Σημαία του ΓΕΝΟΥΣ μας, το χιλιοτραγουδισμένο και ιερό αυτό πανί, το λάβαρο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, κάτω από το οποίον ορκίστηκαν τα φλογερά παλικάρια το 1821, για τον μεγάλο αγώνα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, για την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού.
Τα γενναία εκείνα παλικάρια μας, που όταν τα πρόσταξε η ΜΑΝΑ μας ΕΛΛΑΔΑ, έδιναν το αγωνιστικό τους παρόν με πίστη στο Θεό, και αγάπη για την Πατρίδα, μη φειδόμενα κόπων και θυσιών ευκλεώς αγωνισάμενα και ηρωικώς πεσόντα. Των παλληκαριών μας των οποίων «οι τύμβοι των οστέων αυτών τα όρια της Πατρίδος γης φυλάττουσι, και τα τίμια αυτών αίματα της Ελευθερίας ημών τον δένδρον αρδεύουσιν».
Κοντολαγίς και θα βγει ο αυγερινός, για να γεννηθεί η μέρα, να γεννηθούνε τα όνειρα, να γεννηθεί η ελπίδα, να κρατηθεί στην ζωή τούτος ο τόπος, ο βασανισμένος, που του έτυχε τέτοια κακομοιριά από τους κρατούντες.
Εδώ μου έρχονται στο νου τα μεστά εκείνα λόγια του μεγάλου Φιλέλληνα Λόρδου Βύρωνα που έλεγε:
«Πέστε μου τα ιδανικά της νεολαίας σας, και θα σας πω το μέλλον της χώρας σας.
Ευρωπαίος Φιλόσοφος μας δίνει το νόημα της υπάρξεως του νέου. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν, και τούτο πνευματικά, όταν εμπνέονται από ένα μεγάλο ιδανικό, όταν δηλαδή ατενίζουν πλατιούς ορίζοντες. Δεν είναι δύσκολη η θυσία του εαυτού μας, και δεν υπάρχει πιο ωραία περιπέτεια, και πιο επικίνδυνη από την ανανέωση του σύγχρονου ανθρώπου.
Η κοινωνία μας δυστυχώς στην σημερινή της διαδρομή κληροδοτεί στην νεότητα, πίκρες, απογοητεύσεις, υποκρισία, βία, αβεβαιότητα, χάος, και γενικά μια απαξίωση θρησκείας, ιστορίας και πολιτισμού. Θέλει την νεολαία μας πραγματικά πιόνια, να άγονται και να φέρονται σύμφωνα με τις προσταγές των ανθελλήνων και άθρησκων ιδεολόγων. Δεκαετίες πριν οι διδάσκοντες και διδασκόμενοι εμφορούντο από τας σωτηρίους αρχάς της φυλής μας «ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΠΑΤΡΙΔΑ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ».
Σήμερα όμως δυστυχώς που έχουν πληθυνθεί οι λεγόμενοι νεωτερισταί, ή άτομα της κουλτούρας, ιδιοτελώς- σκοπίμως, ή άθελά των, έχουν καταντήσει ως επί το πλείστον όργανα των σκοτεινών δυνάμεων, και δεν διστάζουν να αμβλύνουν την πίστιν εις τας ανεκτιμήτους αξίας. Θρησκεία – Πατρίδα – Οικογένεια, χαρακτηρίζοντας αυτάς ως ‘‘σκουριασμένας ιδέας’’ και εις αυτούς που πιστεύουν εις αυτάς γραφικούς, ρατσιστάς, και εθνικιστάς.
Υπάρχει όμως και η μαγιά, κρυμμένη και η ποιότητα που πρέπει να αντιδράσει. Υπάρχει η πνευματική δεξαμενή που οφείλομεν να θρέψωμεν το πνεύμα μας με εκλεκτό υλικό, να το ταΐσουμε όπως έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης «με μπουκιές από λιονταρίσιο μυαλό», τονίζοντας ότι : «μάθε να σπας τα σύνορα του ανθρώπου».
Αγαπητά μας παιδιά,
Νειάτα δημιουργίας. Νέοι μας. Νέος, που σημαίνει το όμορφον, το ωραίον, το ανθρώπινον. Χρειάζεται όμως μια αυτοσυγκράτισις για να ζήσετε και να ζήσωμεν όλοι μαζί στα πλούσια, στα ορθά, τα Χριστιανικά, και να μην γίνομε ευάλωτοι σε κάθε είδους δέλεαρ, ικανόν να μας αποσπάση από την ευθείαν οδόν, και να μας οδηγήσει στο σκότος. Στην σύγχυση, και τέλος εις την απώλειαν.
Προσοχή λοιπόν μην μας και σας εξαπατήσουν σκοτεινές δυνάμεις, που σκοπόν έχουν την αλλοίωσιν, την στρέβλωσιν του Ηθικού Νόμου, και μη μας καταστήσουν πρόβατα απολωλότα, χωρίς ποιμένα και οδηγόν.
Νέοι μας.
Μέσα στον ενιαυτόν υπάρχουν τέσσερις περίοδοι που λέγονται εποχές. Είναι τα χρονικά διαστήματα το κάθε ένα με τα δικά του χαρακτηριστικά. Υπάρχει όμως και ένας ξενόφερτος όρος που λέγεται NEW EPOCH, που σημαίνει κάτι το ξεχωριστό, κάτι το μοντέρνο, κάτι που έρχεται να αποδείξει, κάτι το πρωτόγνωρο – ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ. Όταν έχει την σωστή κατεύθυνση, καλώς έχει, όταν όμως αρχίζουν οι πειραματισμοί, οι αναζητήσεις, χωρίς πολλές φορές με την λογικήν του ανθρώπου, πέρα από την ηθικήν, που αποτελεί τον φραγμόν για την μη εισδοχήν, κάτι το άγνωστο, που πολλές φορές επιφυλάσσει παγίδες, τότε είναι δυνατόν να οδηγήσει τον άνθρωπο στον όλεθρο και εις αυτόν τούτον τον θάνατον.
Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή, σε αυτήν την νεοεποχίστικην περίοδον, για να μην αλλοιώσουν τον κοινωνικόν ιστόν, και καταστούν ψεγάδια στο ‘‘κοινωνικόν γίγνεσθαι’’.
Ζούμε σε μια εποχή που η επιστήμη έχει φτάσει στον κολοφώνα της δόξας της. Παρ’ όλες όμως τις προόδους της επιστήμης, παρ’ όλα τα τεχνικά και ηλεκτρονικά επιτεύγματα, ο άνθρωπος είναι μικρός και μετέωρος, όταν στηρίζεται «σε ανθρώπινες μόνον δυνάμεις».
Εμπρός λοιπόν νέοι μας αυθόρμητα να φθάσετε στις πηγές της ζωής. Τολμήστε να κάνετε κάτι που δεν κάνουν οι άλλοι. Αρχίστε να δημιουργείτε, γιατί η δημιουργία είναι άθλημα. Γιατί κάθε άθλημα είναι αγώνισμα. Αγωνιστείτε γερά και τολμηρά. Ζήστε την ορθή ελευθερία.
Διδαχθείτε από το παρελθόν και το παρόν, για να γίνετε όχι απλώς καλύτεροι από εμάς, αλλά ικανοί να διακόψετε την κατολίσθησιν της χώρας μας από την παρακμή.
«Γιατί τα νειάτα είναι πλασμένα για τον ηρωισμό». Λόγια ευρωπαίου φιλοσόφου. Ο δικός μας Ελευθέριος Βενιζέλος το μεγάλο εκείνο πολιτικό ανάστημα είχε τονίσει λέγοντας : «Αλοίμονον στην χώρα που δεν διαθέτει επαναστατημένα Νειάτα».Νέος, που θα πει να μην κοιμάται αγκαλιά με την ήττα.
Νέοι μας. Προτιμήσατε την τραχεία ανηφορική, και δύσκολη οδό, και να σκέπτεστε πάντοτε ελληνικά.
«Θέλω να είμαι ωραίο δείγμα Έλληνος. Να ο σκοπός μιας ζωής». Αυτά έλεγε ο Ίων Δραγούμης.
Νέοι μας. Εσείς είστε η ελπίδα της Μάνας μας Ελλάδος. Ο δυναμισμός σας να γίνει η χειρουργική επέμβασις, και να καθαρίσει την κοινωνία μας από τα δηλητηριασμένα σάπια αποστήματα που την έχουν μολύνει, και τείνει να πάθει γάγγραινα.
Να γνωρίζετε ότι η τύχη ενός έθνους εξαρτάται από τις ιδέες που έχουν οι νέοι ως συνεχιστές της ζωής.
Αντισταθείτε λοιπόν με φιλότιμο, με απόλυτη προσοχή, με σύνεση, με μεθοδικότητα, με ελληνική ορθόδοξη λεβεντιά, με τη φλόγα να καίει στη καρδιά σας για μια επανάσταση πνευματική, για μια καλύτερη κοινωνία. Έτσι θα σας καμαρώνουμε και θα σας χαιρόμαστε.
Εσείς που θα μπορείτε να βλέπετε τόσον με τα μάτια του σώματος, όσον και με τα πνευματικά σας μάτια, πίσω από την ομίχλη της ανθρωπότητος, κοιτάζοντας το ακέραιον, το γνήσιον, το αδιάβλητον.
Με τέτοιες λοιπόν αρχές, θα έχομεν ισορροπημένους πολίτες της Ελληνικής πολιτείας, και της Ευρωπαϊκής Κοινοπολιτείας που δεν θα έχουν ανάγκη να καταφεύγουν σε υποκατάστατα για την απόκτησιν των προηγμένων «δώρων», ούτε θα προσφεύγουν σε ψυχοφθόρα και σωματοκτόνα μέσα και κέντρα, για την κατάκτησιν παραδεισένιων κολάσεων ή χαρώνειων παραδείσων, ενώ συγχρόνως θα είναι απηλλαγμένοι και απελευθερωμένοι, από ανώμαλες και επιθετικές αντικοινοτικές και αντικοινωνικές τάσεις και πράξεις.
Να πως λοιπόν θα έχομεν την ισορροπίαν, η οποία είναι τόσον βασική δια την διαμόρφωσιν ενός όσον τον δυνατόν καλύτερου κόσμου. Με το να δώσωμεν την πνευματικήν τροφήν εις τας ψυχάς των νέων ως επί το πλείστον που τα νοσηρά συνθήματα της συγχρόνου καταναλωτικής και ευδαινονιστικής κοινωνίας, η αλλοτρίωσις του ήθους, και η ποικίλη κρίσις της εποχής μας μειώνουν το ενδιαφέρον και οδηγούν σχεδόν στην απομάκρυνσιν των νέων από την Εκκλησίαν. Βεβαίως ως μέλη της Εκκλησίας δεν πτοούμεθα και δεν δειλιάζομεν εναντίον των δυσκολιών και των αντιξοοτήτων που κάθε φορά η κοινωνική πραγματικότητα παρουσιάζει, διότι « ου γαρ έδωκεν υμίν ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως, αγάπης και σωφρονισμού».
Η Εκκλησία μας, καλεί τους νέους να συνεχίζουν με ζήλον τις σπουδές τους, και να μην αφήσουν τα οράματά τους να μαραθούν, Οι νέοι μας αποτελούν αναμφισβήτητα το πιο λαμπρό, το πιο αξιαγάπητο, το πιο ιερό θα έλεγα κομμάτι της κοινωνίας μας, το οποίο κατέχει και πρέπει να κατέχει κυρίαρχη θέση στην καρδιά της Εκκλησίας. Αυτοί συγκροτούν την ελπίδα αυτού του τόπου, το πιο αυθεντικό, αληθινό και πλέον ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας μας. Σήμερα επιβάλλεται να στοχασθούμε ερευνητικά αναζητώντας τους νέους μας. Χρειάζεται να εγκαταλείψωμεν για λίγο τους θώκους και τις έδρες μας, και να κατηφορίσουμε στα γνώριμα στέκια των νέων μας, ιχνηλάτες των ανέκφραστων πόθων και των ανεκπλήρωτων ονείρων τους. Πολλοί νέοι στην σημερινήν εποχήν, στην ανάγκη κάπου να ακουμπήσουν, και κάπως να εκφρασθούν, γαντζώνονται πρόχειρα πάνω σε ιδεολογίες και φιλοσοφίες που φαντάζουν σαν πανάκεια στην δυστυχία του κόσμου, αλλά που τελικά τους απογοητεύουν οικτρά, με αποτέλεσμα είτε να κλεισθούν ερμητικά στον εαυτό τους, και να συμβιβαστούν στην μοναξιά, είτε να στραφούν στον αναρχισμό, τη βία, που κινούν σε αντικοινωνικές πράξεις. Οι νέοι πολλές φορές αρνούνται το δικαίωμα να είμαστε οδηγοί τους στον δρόμο που εμείς βαδίζουμε. Μιλάμε αλλά δεν μας ακούν. Ενίοτε και να μας μυκτηρίζουν. Είναι καιρός λοιπόν να αλλάξουμε πορεία πλεύσης και να γίνωμε συνοδοιπόροι τους. Να αναγεννηθούμε ως πρόσωπα και βιώσωμε τον Χριστιανισμό, γιατί τότε θα αλλάξωμε την πορεία του κόσμου, και οι νέοι μας θα γνωρίσουν την εμπειρία της πίστεως που ανοίγει δρόμους για κοινωνικές κατακτήσεις.
Οι εκπαιδευτικοί μας με αγάπη Χριστού και πνεύμα θυσίας πρέπει να πλησιάσουν τους νέους, να συζητήσουν μαζί τους και να αποκαλύψουν με ειλικρίνεια και πιστότητα την χριστιανική αλήθεια. Επίσης οι κληρικοί να ανασκουμπωθούν προκειμένου να διαπλάσουν και να αναγεννήσουν την ανθρώπινη ψυχή. Οι άμβωνες να γεμίσουν, και οι ιεροκήρυκες με το εύλαλον στόμα τους, να ενσταλλάξουν στις διψασμένες ψυχές των ανθρώπων τον Θείον Λόγον και να σπείρουν τις χριστιανικές αλήθειες. Η Εκκλησία μας παρά τις όποιες δικές της αστοχίες και αντινομίες, παραμένει ο μόνος αυθεντικός χώρος που διαθέτει πρότυπα, όραμα ζωής και ικανό οπλοστάσιο, ώστε οι νέοι μας να οπλισθούν και να εξέλθουν πανέτοιμοι στον κοινωνικό στίβο και να νικήσουν. Θέλει τους νέους μας αληθινούς επαναστάτες με την καλή έννοια του όρου, στα κακώς κείμενα της σημερινής κοινωνίας, ασυμβίβαστους με τον εκτραχηλισμό και την διαφθορά, γενναίους και αποφασισμένος να κερδίσουν, και να κατευνάσουν τα αχθηφόρα κύματα της συγχρόνου κοινωνίας, που υψώνωνται απειλητικά και προκλητικά μπροστά τους.
Εμπιστευτείτε λοιπόν νέοι μας τον Χριστό, αγαπήστε την Εκκλησία, ανταποκριθείτε με εμπιστοσύνη στο κάλεσμά της, που γίνεται με ειλικρίνεια και άδολη αγάπη. Η εκκλησία μας θα σταθεί δίπλα σας με πιστότητα, με υπομονή και επιμονή και με αγάπη τέτοια, που μόνο μια μάνα διαθέτει για τα παιδιά της. Δώστε λοιπόν τα χέρια σας και με μπροστάρη τον Χριστό, να πορευθούμε μαζί τον ανηφορικό και τραχύ και απαγορευτικό πολλές φορές – για τις ευαισθησίες σας – δρόμο της ζωής. Χρειάζεται τώρα να γίνει η σύσφιξις των σχέσεων της εκκλησίας με τους νέους, τώρα που η γενιά μας αυτή μέλλει να διαχειρισθεί τις τύχες του Ελληνισμού και της Εκκλησίας σε μια Ευρώπη χωρίς όραμα και ψυχή. Σε μια Ευρώπη που βρίσκεται στις ημέρες μας ενώπιον σημαντικών εξελίξεων και κρίσιμων ερωτημάτων.
Εδώ όμως οφείλω να εστιάσω την προσοχή μου και να καταχωρήσω στο παρόν κείμενον, τα βιώματα και τις αγωνίες των νέων της Ελλάδος.
Πάντοτε διαχρονικά τα λόγια του ποιητή μας. «Η Ελλάδα μας λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά».
«Να όμως και οι απεγνωσμένες φωνές των νέων μας. S.O.S. Ξυπνήστε. Γιατί σε λίγο θα είναι πιο πολύ αργά ακόμη και για δάκρυα… Αναζητείστε την διέξοδο από το αδιέξοδο στις ρίζες της φυλής μας, στην θρησκεία, στην Πατρίδα, στην οικογένεια, στην χριστιανική ανωτερότητα, στα αγνά έθιμα του λαού μας. Πάψτε να μιμήσθε τους ξένους. Δεν έχουμε ανάγκη να αντιγράφουμε ξένα ήθη και έθιμα. Αυτή η ξενομανία μας έφαγε. Ας γυρίσουμε στην απλότητα και αγνότητα της Ελληνικής ζωής. Στην ομορφιά της ψυχής του ορθόδοξου λαού μας.
Βοηθήστε εμάς τους νέους και τις νέες. «ΠΝΙΓΟΜΑΣΤΕ».
Όντως συγκινητικά τα λόγια βγαλμένα μέσα από τα μύχια της ψυχής των νέων μας.
Είναι μεγάλη και αδίρητος η ανάγκη να ζεστάνει κανείς τις παγωμένες καρδιές, να διαλύσει τα θλιβερά σκοτάδια που την κυκλώνουν. Να μοιραστεί την αγωνία των νέων μας, να γίνει ένα μαζί τους, να πονέσει μαζί τους, να χαρεί μαζί τους. Να τους δώσει καινούργιον αέρα να αναπνεύσουν, μακριά από τον μολυσμένο αέρα μιας ασφυκτικής κοινωνίας. Να τους ελευθερώσει από τις κακές σκέψεις που τους ταλαιπωρούν. Να τους χαράξει έναν καινούργιο τρόπο ζωής, μακριά από την ξεφτισμένη σημερινή κοινωνία. Να τους ανοίξει διάπλατα τα μάτια για να γνωρίσει το αληθινό από το ψεύτικο. Το όμορφο από το άσχημο της ζωής. Να τους δώσει φτερά να πετάξουν ψηλά. Να ζήσουν κοντά στο Χριστό. Να μην τους φοβίζουν οι καταστάσεις.
Δώστε νέοι μας την ψυχή σας στον Χριστό και εις την Εκκλησία.
Νέοι μας.
Όταν απουσιάζει η αγάπη από τις καρδιές, αλλοιώνονται οι ηθικές αξίες και προβάλλουν πολλοί απειλητικοί κίνδυνοι.
Όταν δεν ανθίζει η πνευματική ζωή και δεν αγγίζει τις ψυχές Θεία ακτινοβολία, το κακό παίρνει διαστάσεις.
Όταν απουσιάζει το οξυγόνο του ουρανού τότε είναι το μεγαλύτερο δράμα. Πνίγεται ο άνθρωπος μέσα στην τρικυμία της ψυχής του και υποφέρει. Τότε δυστυχώς έρχεται η ψυχική ασθένεια που θα είναι μεγαλύτερη από τη σωματική.
Η λάμψη της αγάπης έχει την δύναμιν να εμπνέει και να γλυκαίνει τη ζωή.
Πρέπει λοιπόν να αναζητούμε το φως και τη χαρά του Ιησού Χριστού και να νοιώθουμε την απέραντη στοργή Του, να μας δίνει δύναμη και ανακούφιση.
Η Ελλάδα μας πληγωμένη γιατί έτσι το θέλουν οι δήθεν ισχυροί της γης. Θέλουν να εξοντώσουν τον πολιτισμόν μας, να αφανίσουν τα ιδανικά μας. Πολιτισμόν χιλιετιών. Μια Ελλάδα που έδωσε τα φώτα από των αρχαιοτάτων χρόνον εις όλον τον γνωστόν τότε κόσμον. Είναι ο μόνος τρόπς γι’ αυτούς να μας πληγώσουν, αλλά όμως δεν θα μας εξαφανίσουν, γιατί κρατάμε γερά στην ψυχή μας τις εικόνες της Ιστορίας μας.
Ο έξυπνος τούτος λαός, ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ λαός, ο ψυχόπονος που άντεξε αιώνες την σκλαβιά, και στάθηκε όρθιος, προστατεύοντας μέσα στον κόρφο του την γλώσσα του που την κατακρεουργούνε, την ιστορίαν του που του την κλέβουνε, και την εξαφανίζουν, την τέχνη του που την αρπάζουν, την θρησκείαν του που ζητούν να την απαλείψουν, και τέλος την πατρίδα του που καραδοκούν να την κατακτήσουν, δεν γονατίζει.
Στην θύμισή μου, ήλθαν εκείνα τα απεχθή λόγια του Υπουργού των Εξωτερικών των Η.Π.Α. HENRYKISSINGER, ότι εάν θέλετε να εξοντώσετε την Ελλάδα, να την κτυπήσετε σε τρία καίρια σημεία. Στην Θρησκεία – στην γλώσσα – στην Ιστορία.
Δυστυχώς αυτά τα αποτρόπαια λόγια του ανθέλληνα KISSINGER, έρχονται πολέμιοι ενάντια της δοξασμένης μας Ελλάδος, και τα επεξεργάζονται παντιοτρόπως και ποικιλοτρόπως, νομίζοντας ότι θα κατορθώσουν το ακατόρθωτον.
Ο Έλληνας όμως πατριώτης κρατά γερά. Περιμένει η σπίθα να γίνει φλόγα, να κάψει την καρδιά του, και να ξεσηκωθεί.
Είναι οι νέοι μας. Τα παιδιά μας που αντέχουν γιατί μέσα στην ψυχή τους, υπάρχει η φωνή που τους προστάζει με αγάπη, να μην λυγίσουν και να μην απογοητευθούν.
Είναι τα παιδιά μας, που μέσα τους, στις φλέβες τους ρέει αίμα, αίμα ελληνικό. Τα παιδιά μας, που ποτέ δεν θα υποστείλουν την Σημαία του ΓΕΝΟΥΣ μας, το χιλιοτραγουδισμένο και ιερό αυτό πανί, το λάβαρο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, κάτω από το οποίον ορκίστηκαν τα φλογερά παλικάρια το 1821, για τον μεγάλο αγώνα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, για την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού.
Τα γενναία εκείνα παλικάρια μας, που όταν τα πρόσταξε η ΜΑΝΑ μας ΕΛΛΑΔΑ, έδιναν το αγωνιστικό τους παρόν με πίστη στο Θεό, και αγάπη για την Πατρίδα, μη φειδόμενα κόπων και θυσιών ευκλεώς αγωνισάμενα και ηρωικώς πεσόντα. Των παλληκαριών μας των οποίων «οι τύμβοι των οστέων αυτών τα όρια της Πατρίδος γης φυλάττουσι, και τα τίμια αυτών αίματα της Ελευθερίας ημών τον δένδρον αρδεύουσιν».
Κοντολαγίς και θα βγει ο αυγερινός, για να γεννηθεί η μέρα, να γεννηθούνε τα όνειρα, να γεννηθεί η ελπίδα, να κρατηθεί στην ζωή τούτος ο τόπος, ο βασανισμένος, που του έτυχε τέτοια κακομοιριά από τους κρατούντες.
Εδώ μου έρχονται στο νου τα μεστά εκείνα λόγια του μεγάλου Φιλέλληνα Λόρδου Βύρωνα που έλεγε:
«Πέστε μου τα ιδανικά της νεολαίας σας, και θα σας πω το μέλλον της χώρας σας.
Ευρωπαίος Φιλόσοφος μας δίνει το νόημα της υπάρξεως του νέου. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν, και τούτο πνευματικά, όταν εμπνέονται από ένα μεγάλο ιδανικό, όταν δηλαδή ατενίζουν πλατιούς ορίζοντες. Δεν είναι δύσκολη η θυσία του εαυτού μας, και δεν υπάρχει πιο ωραία περιπέτεια, και πιο επικίνδυνη από την ανανέωση του σύγχρονου ανθρώπου.
Η κοινωνία μας δυστυχώς στην σημερινή της διαδρομή κληροδοτεί στην νεότητα, πίκρες, απογοητεύσεις, υποκρισία, βία, αβεβαιότητα, χάος, και γενικά μια απαξίωση θρησκείας, ιστορίας και πολιτισμού. Θέλει την νεολαία μας πραγματικά πιόνια, να άγονται και να φέρονται σύμφωνα με τις προσταγές των ανθελλήνων και άθρησκων ιδεολόγων. Δεκαετίες πριν οι διδάσκοντες και διδασκόμενοι εμφορούντο από τας σωτηρίους αρχάς της φυλής μας «ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΠΑΤΡΙΔΑ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ».
Σήμερα όμως δυστυχώς που έχουν πληθυνθεί οι λεγόμενοι νεωτερισταί, ή άτομα της κουλτούρας, ιδιοτελώς- σκοπίμως, ή άθελά των, έχουν καταντήσει ως επί το πλείστον όργανα των σκοτεινών δυνάμεων, και δεν διστάζουν να αμβλύνουν την πίστιν εις τας ανεκτιμήτους αξίας. Θρησκεία – Πατρίδα – Οικογένεια, χαρακτηρίζοντας αυτάς ως ‘‘σκουριασμένας ιδέας’’ και εις αυτούς που πιστεύουν εις αυτάς γραφικούς, ρατσιστάς, και εθνικιστάς.
Υπάρχει όμως και η μαγιά, κρυμμένη και η ποιότητα που πρέπει να αντιδράσει. Υπάρχει η πνευματική δεξαμενή που οφείλομεν να θρέψωμεν το πνεύμα μας με εκλεκτό υλικό, να το ταΐσουμε όπως έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης «με μπουκιές από λιονταρίσιο μυαλό», τονίζοντας ότι : «μάθε να σπας τα σύνορα του ανθρώπου».
Αγαπητά μας παιδιά,
Νειάτα δημιουργίας. Νέοι μας. Νέος, που σημαίνει το όμορφον, το ωραίον, το ανθρώπινον. Χρειάζεται όμως μια αυτοσυγκράτισις για να ζήσετε και να ζήσωμεν όλοι μαζί στα πλούσια, στα ορθά, τα Χριστιανικά, και να μην γίνομε ευάλωτοι σε κάθε είδους δέλεαρ, ικανόν να μας αποσπάση από την ευθείαν οδόν, και να μας οδηγήσει στο σκότος. Στην σύγχυση, και τέλος εις την απώλειαν.
Προσοχή λοιπόν μην μας και σας εξαπατήσουν σκοτεινές δυνάμεις, που σκοπόν έχουν την αλλοίωσιν, την στρέβλωσιν του Ηθικού Νόμου, και μη μας καταστήσουν πρόβατα απολωλότα, χωρίς ποιμένα και οδηγόν.
Νέοι μας.
Μέσα στον ενιαυτόν υπάρχουν τέσσερις περίοδοι που λέγονται εποχές. Είναι τα χρονικά διαστήματα το κάθε ένα με τα δικά του χαρακτηριστικά. Υπάρχει όμως και ένας ξενόφερτος όρος που λέγεται NEW EPOCH, που σημαίνει κάτι το ξεχωριστό, κάτι το μοντέρνο, κάτι που έρχεται να αποδείξει, κάτι το πρωτόγνωρο – ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ. Όταν έχει την σωστή κατεύθυνση, καλώς έχει, όταν όμως αρχίζουν οι πειραματισμοί, οι αναζητήσεις, χωρίς πολλές φορές με την λογικήν του ανθρώπου, πέρα από την ηθικήν, που αποτελεί τον φραγμόν για την μη εισδοχήν, κάτι το άγνωστο, που πολλές φορές επιφυλάσσει παγίδες, τότε είναι δυνατόν να οδηγήσει τον άνθρωπο στον όλεθρο και εις αυτόν τούτον τον θάνατον.
Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή, σε αυτήν την νεοεποχίστικην περίοδον, για να μην αλλοιώσουν τον κοινωνικόν ιστόν, και καταστούν ψεγάδια στο ‘‘κοινωνικόν γίγνεσθαι’’.
Ζούμε σε μια εποχή που η επιστήμη έχει φτάσει στον κολοφώνα της δόξας της. Παρ’ όλες όμως τις προόδους της επιστήμης, παρ’ όλα τα τεχνικά και ηλεκτρονικά επιτεύγματα, ο άνθρωπος είναι μικρός και μετέωρος, όταν στηρίζεται «σε ανθρώπινες μόνον δυνάμεις».
Εμπρός λοιπόν νέοι μας αυθόρμητα να φθάσετε στις πηγές της ζωής. Τολμήστε να κάνετε κάτι που δεν κάνουν οι άλλοι. Αρχίστε να δημιουργείτε, γιατί η δημιουργία είναι άθλημα. Γιατί κάθε άθλημα είναι αγώνισμα. Αγωνιστείτε γερά και τολμηρά. Ζήστε την ορθή ελευθερία.
Διδαχθείτε από το παρελθόν και το παρόν, για να γίνετε όχι απλώς καλύτεροι από εμάς, αλλά ικανοί να διακόψετε την κατολίσθησιν της χώρας μας από την παρακμή.
«Γιατί τα νειάτα είναι πλασμένα για τον ηρωισμό». Λόγια ευρωπαίου φιλοσόφου. Ο δικός μας Ελευθέριος Βενιζέλος το μεγάλο εκείνο πολιτικό ανάστημα είχε τονίσει λέγοντας : «Αλοίμονον στην χώρα που δεν διαθέτει επαναστατημένα Νειάτα».Νέος, που θα πει να μην κοιμάται αγκαλιά με την ήττα.
Νέοι μας. Προτιμήσατε την τραχεία ανηφορική, και δύσκολη οδό, και να σκέπτεστε πάντοτε ελληνικά.
«Θέλω να είμαι ωραίο δείγμα Έλληνος. Να ο σκοπός μιας ζωής». Αυτά έλεγε ο Ίων Δραγούμης.
Νέοι μας. Εσείς είστε η ελπίδα της Μάνας μας Ελλάδος. Ο δυναμισμός σας να γίνει η χειρουργική επέμβασις, και να καθαρίσει την κοινωνία μας από τα δηλητηριασμένα σάπια αποστήματα που την έχουν μολύνει, και τείνει να πάθει γάγγραινα.
Να γνωρίζετε ότι η τύχη ενός έθνους εξαρτάται από τις ιδέες που έχουν οι νέοι ως συνεχιστές της ζωής.
Αντισταθείτε λοιπόν με φιλότιμο, με απόλυτη προσοχή, με σύνεση, με μεθοδικότητα, με ελληνική ορθόδοξη λεβεντιά, με τη φλόγα να καίει στη καρδιά σας για μια επανάσταση πνευματική, για μια καλύτερη κοινωνία. Έτσι θα σας καμαρώνουμε και θα σας χαιρόμαστε.
Εσείς που θα μπορείτε να βλέπετε τόσον με τα μάτια του σώματος, όσον και με τα πνευματικά σας μάτια, πίσω από την ομίχλη της ανθρωπότητος, κοιτάζοντας το ακέραιον, το γνήσιον, το αδιάβλητον.
Με τέτοιες λοιπόν αρχές, θα έχομεν ισορροπημένους πολίτες της Ελληνικής πολιτείας, και της Ευρωπαϊκής Κοινοπολιτείας που δεν θα έχουν ανάγκη να καταφεύγουν σε υποκατάστατα για την απόκτησιν των προηγμένων «δώρων», ούτε θα προσφεύγουν σε ψυχοφθόρα και σωματοκτόνα μέσα και κέντρα, για την κατάκτησιν παραδεισένιων κολάσεων ή χαρώνειων παραδείσων, ενώ συγχρόνως θα είναι απηλλαγμένοι και απελευθερωμένοι, από ανώμαλες και επιθετικές αντικοινοτικές και αντικοινωνικές τάσεις και πράξεις.
Να πως λοιπόν θα έχομεν την ισορροπίαν, η οποία είναι τόσον βασική δια την διαμόρφωσιν ενός όσον τον δυνατόν καλύτερου κόσμου. Με το να δώσωμεν την πνευματικήν τροφήν εις τας ψυχάς των νέων ως επί το πλείστον που τα νοσηρά συνθήματα της συγχρόνου καταναλωτικής και ευδαινονιστικής κοινωνίας, η αλλοτρίωσις του ήθους, και η ποικίλη κρίσις της εποχής μας μειώνουν το ενδιαφέρον και οδηγούν σχεδόν στην απομάκρυνσιν των νέων από την Εκκλησίαν. Βεβαίως ως μέλη της Εκκλησίας δεν πτοούμεθα και δεν δειλιάζομεν εναντίον των δυσκολιών και των αντιξοοτήτων που κάθε φορά η κοινωνική πραγματικότητα παρουσιάζει, διότι « ου γαρ έδωκεν υμίν ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως, αγάπης και σωφρονισμού».
Η Εκκλησία μας, καλεί τους νέους να συνεχίζουν με ζήλον τις σπουδές τους, και να μην αφήσουν τα οράματά τους να μαραθούν, Οι νέοι μας αποτελούν αναμφισβήτητα το πιο λαμπρό, το πιο αξιαγάπητο, το πιο ιερό θα έλεγα κομμάτι της κοινωνίας μας, το οποίο κατέχει και πρέπει να κατέχει κυρίαρχη θέση στην καρδιά της Εκκλησίας. Αυτοί συγκροτούν την ελπίδα αυτού του τόπου, το πιο αυθεντικό, αληθινό και πλέον ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας μας. Σήμερα επιβάλλεται να στοχασθούμε ερευνητικά αναζητώντας τους νέους μας. Χρειάζεται να εγκαταλείψωμεν για λίγο τους θώκους και τις έδρες μας, και να κατηφορίσουμε στα γνώριμα στέκια των νέων μας, ιχνηλάτες των ανέκφραστων πόθων και των ανεκπλήρωτων ονείρων τους. Πολλοί νέοι στην σημερινήν εποχήν, στην ανάγκη κάπου να ακουμπήσουν, και κάπως να εκφρασθούν, γαντζώνονται πρόχειρα πάνω σε ιδεολογίες και φιλοσοφίες που φαντάζουν σαν πανάκεια στην δυστυχία του κόσμου, αλλά που τελικά τους απογοητεύουν οικτρά, με αποτέλεσμα είτε να κλεισθούν ερμητικά στον εαυτό τους, και να συμβιβαστούν στην μοναξιά, είτε να στραφούν στον αναρχισμό, τη βία, που κινούν σε αντικοινωνικές πράξεις. Οι νέοι πολλές φορές αρνούνται το δικαίωμα να είμαστε οδηγοί τους στον δρόμο που εμείς βαδίζουμε. Μιλάμε αλλά δεν μας ακούν. Ενίοτε και να μας μυκτηρίζουν. Είναι καιρός λοιπόν να αλλάξουμε πορεία πλεύσης και να γίνωμε συνοδοιπόροι τους. Να αναγεννηθούμε ως πρόσωπα και βιώσωμε τον Χριστιανισμό, γιατί τότε θα αλλάξωμε την πορεία του κόσμου, και οι νέοι μας θα γνωρίσουν την εμπειρία της πίστεως που ανοίγει δρόμους για κοινωνικές κατακτήσεις.
Οι εκπαιδευτικοί μας με αγάπη Χριστού και πνεύμα θυσίας πρέπει να πλησιάσουν τους νέους, να συζητήσουν μαζί τους και να αποκαλύψουν με ειλικρίνεια και πιστότητα την χριστιανική αλήθεια. Επίσης οι κληρικοί να ανασκουμπωθούν προκειμένου να διαπλάσουν και να αναγεννήσουν την ανθρώπινη ψυχή. Οι άμβωνες να γεμίσουν, και οι ιεροκήρυκες με το εύλαλον στόμα τους, να ενσταλλάξουν στις διψασμένες ψυχές των ανθρώπων τον Θείον Λόγον και να σπείρουν τις χριστιανικές αλήθειες. Η Εκκλησία μας παρά τις όποιες δικές της αστοχίες και αντινομίες, παραμένει ο μόνος αυθεντικός χώρος που διαθέτει πρότυπα, όραμα ζωής και ικανό οπλοστάσιο, ώστε οι νέοι μας να οπλισθούν και να εξέλθουν πανέτοιμοι στον κοινωνικό στίβο και να νικήσουν. Θέλει τους νέους μας αληθινούς επαναστάτες με την καλή έννοια του όρου, στα κακώς κείμενα της σημερινής κοινωνίας, ασυμβίβαστους με τον εκτραχηλισμό και την διαφθορά, γενναίους και αποφασισμένος να κερδίσουν, και να κατευνάσουν τα αχθηφόρα κύματα της συγχρόνου κοινωνίας, που υψώνωνται απειλητικά και προκλητικά μπροστά τους.
Εμπιστευτείτε λοιπόν νέοι μας τον Χριστό, αγαπήστε την Εκκλησία, ανταποκριθείτε με εμπιστοσύνη στο κάλεσμά της, που γίνεται με ειλικρίνεια και άδολη αγάπη. Η εκκλησία μας θα σταθεί δίπλα σας με πιστότητα, με υπομονή και επιμονή και με αγάπη τέτοια, που μόνο μια μάνα διαθέτει για τα παιδιά της. Δώστε λοιπόν τα χέρια σας και με μπροστάρη τον Χριστό, να πορευθούμε μαζί τον ανηφορικό και τραχύ και απαγορευτικό πολλές φορές – για τις ευαισθησίες σας – δρόμο της ζωής. Χρειάζεται τώρα να γίνει η σύσφιξις των σχέσεων της εκκλησίας με τους νέους, τώρα που η γενιά μας αυτή μέλλει να διαχειρισθεί τις τύχες του Ελληνισμού και της Εκκλησίας σε μια Ευρώπη χωρίς όραμα και ψυχή. Σε μια Ευρώπη που βρίσκεται στις ημέρες μας ενώπιον σημαντικών εξελίξεων και κρίσιμων ερωτημάτων.
*Εφημερίου Ιερού Ναού Προφήτου Ηλιού Τριπόλεως
