Άνωθεν της πέτρας εστέκετο

Του Βασίλη Χαραλάμπους

Τη νυχτιά εκείνη
καθώς επλησίαζεν
η των Χριστουγέννων εορτή
ο Όσιος εκείνος Σίμων
έξω από το σπήλαιον
θέαμα ηξιώθη
φοβερόν
« κι ηγάσθη ατενίζων »
αντικρύ εις την πέτραν
όπου ολόλαμπρος αστήρ
ωσεί του ουρανού χωριζόμενος
άνωθεν της πέτρας εστέκετο
και η θεία εκείνη φωνή
« ώδε το Μοναστήριον θεμελιώσαι ».

Από την ποιητική συλλογή «Αγιονορείτικο διαβατικό»