Πειραιώς.
Ανέφερε προσωπικές του εμπειρίες από την εκταφή Ελλήνων στρατιωτών, οι οποίοι είχαν ταφεί στο Αλβανικό μέτωπο.
Ξεκινώντας την ομιλία του ο κ. Ροδόπουλος περιέγραψε τα πρώτα του συναισθήματα: «Ο αέρας εκεί, τα πανύψηλα κακοτράχαλα βουνά, οι βαθιές στενές κοιλάδες, τα ερημωμένα χωριά, οι κωμοπόλεις και δίπλα σε όλα αυτά εκείνοι οι καταπληκτικοί γέροντες και γερόντισσες που έχουν απομείνει σιωπηλοί φύλακες, συνθέτουν ένα σκηνικό που παρά τη νεκρική σιγή που καλύπτει τα πάντα, κάνει το αίμα να κυλά γρηγορότερα στις φλέβες, δημιουργεί ένα ανεξήγητο σφίξιμο στην καρδιά, ξεσηκώνει διαπεραστικά ρίγη».
Αναφερόμενος στο μεγάλο έπος του 1940 και στην τόλμη των Ελλήνων, υπογράμμισε πως «οι απόγονοι ηρώων γίνονται και αυτοί με τη σειρά τους ήρωες», συμπληρώνοντας πως «πολέμησαν σκληρά ενάντια στη λογική, απέναντι στους σκληρούς της εποχής. Απέναντι σε σιδερόφρακτες αυτοκρατορίες. Ενάντια στο κακό».
Έκανε λόγο για τα «59 χρόνια ησυχίας, αλλά όχι λησμονιάς», για «τους 7.948 καταγεγραμμένους νεκρούς», ενώ περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο οδηγήθηκαν στην εκταφή των οστών του Ταγματάρχη Ζώη Ζακυνθινού.
«Κλεισούρα κι αργότερα Κορυτσά… η τρεμάμενη φωνή του Ιερέως μας, που παρίστατο και προσευχόταν ψάλλοντας για την ανάπαυση των ψυχών των ηρώων, ηχούσε στα αυτιά μας σαν ουράνια μελωδία», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Για να έχουμε μέλλον, πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας στο παρελθόν, στην ιστορία μας», επεσήμανε ο κ. Ροδόπουλος υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας να κάνουν το παρελθόν… παρών και μέλλον.
Μέσα σε μία ατμόσφαιρα συγκινισιακά φορτισμένη που τη διαπερνούσε ο εθνικός παλμός και οι ηρωικές αναμνήσεις ο κ. Ροδόπουλος κατέληξε: «τελικά ιστορία είναι όλα αυτά που θυμόμαστε».
Τη συζήτηση που ακολούθησε συντόνισε ο Δημοσιογράφος κ. Κωνσταντίνος Δαντίλης.
Την ομιλία μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ.http://www.youtube.com/watch?v=LrqmAp8AzOY
