«Τέκνα μου αγαπητά και περιπόθητα, Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε!
Θόρυβος πολύς ξέσπασε τον τελευταίο καιρό, σχετικά με την κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Ως συνήθως δε, η Εκκλησία μας, η αγία και φιλόστοργος μήτηρ, ετέθη στο κέντρο των αντιπαραθέσεων, όχι από γνήσιο ενδιαφέρον των διϊσταμένων για την άποψή της, που άλλωστε είναι γνωστή σε όλους, αλλ’ απλώς για δημιουργία εντυπώσεων! Είναι αυτό μια μεγάλη αμαρτία, κυρίως των τελευταίων ετών, και νομίζω πως δεν αξίζει η μητέρα μας τέτοια συμπεριφορά από κανένα μας.
Μετά τα όσα διαδραματίσθηκαν, επικοινωνώ μαζί σας, καίτοι ουδέποτε έπαυσα ομιλών μετά παρρησίας περί του θέματος, προκειμένου να σας θυμίσω, πως αγιάζεται εκ μέρους μας και προς όφελός μας η ημέρα του Κυρίου.
Δίχως περιστροφές, διακηρύσσουμε και πάλιν και δια πολλοστήν φοράν ότι, διαφωνούμε με την κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Σε τι επικεντρώνεται η διαφωνία μας; Μήπως στο ότι χάθηκε μία ευκαιρία αναπαύσεως του δεινώς ταλαιπωρημένου σύγχρονου ανθρώπου η στον κίνδυνο, που όπως επισημαίνουν οι ενδιαφερόμενοι, απειλεί τους μικρούς επαγγελματίες εκ μέρους των μεγάλων και πολυεθνικών εταιρειών; Ναι, και αυτά μας απασχολούν, αφού ειλικρινά συμπάσχουμε, μα δεν αποτελούν αυτά την κυριότερη αιτία της διαφοράς μας. Το σπουδαιότερο είναι ότι, παρά την ληφθείσα τελικά πρόνοια, που αφορά το άνοιγμα των καταστημάτων μετά τη Θεία Λειτουργία, ουσιαστικά ένα άλλο εμπόδιο τέθηκε στον εκκλησιασμό του ανθρώπου.
Η Κυριακή είναι η ημέρα του Κυρίου! Έτσι ονομάζεται από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και πολύ σωστά, γιατί εορτάζεται πανηγυρικά αυτή την ημέρα η Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και η συντριβή του χειρότερου εχθρού μας του διαβόλου, ο οποίος έχει το κράτος του θανάτου. Αυτό το θαύμα της Αναστάσεως είναι το ακατανίκητο «σημείο» της θεότητος του αρχηγού της πίστεώς μας και τελειωτού μας Ιησού Χριστού. Αυτό το μεγάλο και πρωτοφανές και βεβαιωμένο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία ζούμε στην Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία και αποκτούμε εμπειρία της αναστάσεως και της αιωνίου ζωής. Ομολογούμε την προσδοκία μας στην ανάσταση των νεκρών, συνεπώς και στη δική μας ανάσταση και την ζωή του μέλλοντος αιώνος. Ο Χριστός είναι το κατώφλι και η θύρα για να περάσουμε από το θάνατό στη ζωή. Συλλειτουργούμε με τους αγγέλους και συνδοξολογούμε τον της ζωής χορηγό.
Στην αγία τράπεζα του Θεού είμαστε όντως μακαριστοί δαιτημόνες, αφού είμαστε προσκεκλημένοι του λατρευτού μας Οικοδεσπότου Χριστού, του ενανθρωπήσαντος Θεού. Αυτός μας τρέφει με το Λόγο του˙ θυσιάζεται υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας και μας προσφέρεται μέσα από το άγιο Ποτήριο, προς βρώσιν και πόσιν. Πράγματι, στη Θεία Λειτουργία κοινωνούμε το ζωοποιό Σώμα και Αίμα του λυτρωτού και Θεού μας «εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον» και καταλαβαίνουμε, όσο μας είναι δυνατόν, ότι ο Θεός αγάπη εστί.
Στην τράπεζα αυτή δεν είμαστε μόνοι˙ συνδαιτημόνες είναι και οι άλλοι αδελφοί μας, οι πιστοί της ορθοδόξου Εκκλησίας, με τους οποίους -ουσιαστικά και όχι τυπικά- είμαστε ενωμένοι με δεσμό αγάπης, τον οποίο δημιουργεί και αγιάζει ο Κύριος της δόξης.
Ταυτόχρονα η Θεία Λειτουργία είναι προσφορά της Εκκλησίας υπέρ όλης της οικουμένης!
Η λειτουργία είναι πάσχα, είναι λαμπρή, είναι πανηγύρι, είναι χαρά, είναι ανακαίνιση, είναι ελπίδα, είναι αγκαλιά και ασπασμός με το Θεό μας, τον λατρευτό και όντως αξιολάτρευτο, και τους συνανθρώπους μας, με τους οποίους νοιώθουμε ίσοι και αδελφωμένοι.
Είναι γεύση γλυκειά της ουράνιας και ατελεύτητης Βασιλείας, της οποίας η αγάπη του Θεού μας κατέστησε κληρονόμους και πολίτες.
Η λειτουργία είναι έργο του λαού του Θεού, ο οποίος συνάγεται και προσεύχεται για όλα τα θέματα της ζωής, τα οποία τα παραθέτει με εμπιστοσύνη στην στοργική αγάπη του Χριστού μας. Στη Λειτουργία νοιώθει αυτό που είναι ως Εκκλησία, γι' αυτό καθόλου τυχαίο δεν είναι αυτό που λέγει ο χριστιανός "πάω στην Εκκλησία". Εκεί, κυρίως, αισθάνεται μέλος του αγίου σώματος του Χριστού και έτσι, ως μέλος Χριστού, σώζεται, κοινωνών μετ' Αυτού και μετά των άλλων μελών. Και πάλι δεν είναι τυχαίο, το ότι ονομάζει ο λαός, στην καθημερινότητά του, α-κοινώνητο, αυτόν που δεν βιώνει αυτό τον σύνδεσμο της αγάπης.
Η Χάρη του Θεού πλημμυρίζει και μεταμορφώνει τον εκκλησιαζόμενο. Ποιός δεν κατάλαβε ποτέ αυτήν «την καλήν αλλοίωσιν»; Εισέρχεται ο άνθρωπος στην Εκκλησία με την αιμοβόρα διάθεση του λύκου και εξέρχεται ήρεμος σαν το πρόβατο· εισέρχεται με την αρπακτική μανία του γερακιού και εξέρχεται αγνός και ακέραιος σαν το περιστέρι.
Κι' αυτήν την κατάσταση της χάριτος αγωνίζεται να την φυλάξει και μετά τη Θεία Λειτουργία, υπακούοντας τις εντολές του Θεού και βαδίζοντας στα ίχνη του Ιησού Χριστού, ευεργετών αδιακρίτως τους πάντες.
Τελικά, όποιος εκκλησιάζεται μπορεί να διαπιστώσει, από την πείρα του, ότι η λειτουργία είναι όχι απλή εκτέλεση καθήκοντος, που ενδεχομένως να το δει κάποιος και «ως αγγαρεία», αλλά δώρο ουράνιο και πηγή αναστάσεως και χαράς. Μόνο οι άγευστοι της εμπειρίας αυτής, μπορούν να προκρίνουν και να προτιμήσουν κάτι άλλο της Θείας Λειτουργίας και μόνο όσοι δεν πιστεύουν στην Ανάσταση και κατ' επέκταση στην θεότητα του Χριστού και την Εκκλησία, είναι δυνατόν να πολεμούν και να εφευρίσκουν τρόπους να εμποδίζουν τον εκκλησιασμό. Όμως αδικούν τον εαυτό τους. Η Εκκλησία τους προσφέρει Ανάσταση και εκείνοι λένε όχι! Προτιμούν τα πρόσκαιρα αγαθά, τη γη, το χώμα, τον θάνατο, τον τάφο....
Τέκνα μου αγαπητά,
Οι πιστοί είμαστε πλούσιοι αληθινά. Ευρήκαμε θησαυρό, ανεκτίμητο και αδαπάνητο! Την πίστη μας την αληθινή, τον Κύριο και Θεό μας. Εμείς, όχι μόνο δεν πρέπει χωρίς σοβαρή αιτία να απουσιάζουμε από τη Θεία Λειτουργία, αλλά οφείλουμε να κάνουμε και ιεραποστολή. Την εμπειρία μας να την κάνουμε γνωστή στους γύρω μας, προσκαλώντας με το «έρχου και ίδε» όσους δεν γεύθηκαν και αγνοούν την χρηστότητα του Κυρίου. Η εκ μέρους μας αδιαφορία προς αυτούς είναι μεγάλη αμαρτία, αφού εμείς δεν επιτρέπεται να είμαστε εγωϊστές, απολαμβάνοντες ατομικά τα αγαθά που ο Φιλάνθρωπος Θεός χαρίζει σε όλους.
Ταύτα γνωρίζων και υπενθυμίζων στην αγάπη σας, εύχομαι εγκαρδίως, να αντιμετωπίζουμε με περισσότερη σύνεση και σεβασμό αυτά τα σοβαρά θέματα της ζωής και της σωτηρίας μας, κυρίως όσοι ζούμε σ' αυτόν τον τόπο, που τόσο πλουσίως ευλογήθηκε από το Θεό των Πατέρων μας, και διατελώ
Μετά πατρικών ευχών και αγάπης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†ο Χαλκίδος ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ»
