«Ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ»

Του Προεσβυτέρου Παναγιώτη Γκέζου

O θάνατος είναι πράγματι ένα αναπόφευκτο γεγονός,
που ο κάθε άνθρωπος θα αντιμετωπίσει μιὰ μέρα.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ο θάνατος είναι κάτι,
που θα έλθει την τελευταία ημέρα
της επίγειας ζωής μας μόνο,
είναι κάτι που αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα.
Η ζωὴ μας εξαρτάται από τον τρόπο,
που ζούμε και αντιμετωπίζουμε
καταστάσεις της καθημερινότητας.
O πιστός βλέπει τον θάνατο
όχι σαν την τελευταία πράξη της ζωής του,
αλλά σαν το προοίμιο της αιωνιότητας.
H ελπίδα της αιωνιότητας έχει βασική
και θεμελιώδη σημασία για την παρούσα ζωή.
O άνθρωπος,
επειδή ακριβώς έχασε την ἐλπίδα στην αιώνια ζωή
προσπαθεί νὰ γαντζωθεί
και να κρατηθεί
μέσα στα περιορισμένα όρια αυτής
της χρονικής ζωής.
Αυτή η εναγώνια ανυπομονησία
να πετύχει ο άνθρωπος όσο το δυνατὸν
περισσότερα, σχετίζεται μόνο
με την δημιουργία
υλικών αγαθών και την ικανοποίηση
των παθών.
Προσωπικότητες επιτυχημένες
και κοινωνίες ευτυχισμένες
μόνο μέσα στο ανέσπερο φως της αιωνιότητας
μπορούν
να ζήσουν και ν' αναπτυχθούν.
Για τους πιστούς ανθρώπους λέγεται
πως αφήνουν την ψυχή τους στα χέρια του Θεού,
όπως και ο Ιησούς μας στον Σταυρό.
Την ψυχή των αφρόνων την απαιτούν
οι δαίμονες και όλα τα θηρία.
Πόσο τραγικό!
Το Άγιο Πνεύμα το έργο της σωτηρίας μας
πραγματοποιεί
και μέσα στους πιστούς Χριστιανούς κατοικεί.
Όποιος είναι ζωντανό και υγιές μέλος
της Εκκλησιάς του Χριστού στη γη,
αυτός, ένδοξο μέλος στὴν ουράνια
θριαμβεύουσα Ἐκκλησία θα αναδειχθεί.
Ας αγωνιζόμαστε, λοιπόν,
μὲ πίστη δυνατή
και ας ανανεώνουμε την ελπίδα μας
στην αιώνια ζωή,
ώστε η επίγεια παρουσία μας
να μην είναι μιὰ πορεία προς τον θάνατο,
αλλά για τη σωτηρία μας.