Αυτό θα πει Αγάπη. Να σκέπτομαι το καλό αυτού που αγαπώ. Και αφού το καλό στην περίπτωση αυτή είναι να μην αναστατώνεις μια καρδιά, να σέβεσαι την ελευθερία του άλλου έστω και με το ρίσκο να μην σε αγαπήσει μέσα στην καρδιά σου, τότε γίνεται το εξής παράδοξο. Να διευρύνεσαι, να μετατρέπεται η ύπαρξή σου σε ευαίσθητη καρδιά σε ποιητική οντότητα.
Η αγάπη όμως δεν πρέπει να μετατρέπεται σε εξάρτηση και ανάγκη.
Δυστυχώς πολλές φορές λέμε “σε αγαπώ” όταν πραγματικά θα έπρεπε να πούμε “σε χρειάζομαι”.
Η αγάπη όμως δεν πρέπει να μετατρέπεται σε εξάρτηση και ανάγκη.
Δυστυχώς πολλές φορές λέμε “σε αγαπώ” όταν πραγματικά θα έπρεπε να πούμε “σε χρειάζομαι”.
Η ανάγκη είναι η έκφραση του πόνου, της στεναχώριας και της εγκατάλειψης. Λέμε πως δε μπορούμε να ζήσουμε χωρίς κάποιο συγκεκριμένο άτομο στη ζωή μας γιατί το αγαπάμε.
Η πραγματικότητα όμως μας φέρνει αντιμέτωπους με τον εαυτό μας γιατί η αγάπη συνήθως αποτελεί την επιθυμία μας να δώσουμε, να προσφέρουμε στο άτομο που αγαπάμε ενώ η ανάγκη και η εξάρτηση θέλουν μόνο να παίρνουν αγάπη, να παίρνουν ενδιαφέρον, να παίρνουν προσοχή.
Μία ομιλία την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014 ,του Κλινικού Ψυχοθεραπευτή – Παιδοψυχοθεραπευτή- Ευαγγέλου Ρέντα στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας στη πρόνοια Ναυπλίου. Σε μία κατάμεστη αίθουσα ο Ιατρός ανάπτυξε το θέμα του με κάθε λεπτομέρεια. Το παρών του στην ομιλία έδωσε κι ο δημοτικός σύμβουλος Χ. Γραμματικόπουλος .