Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία τελέσθηκε το βράδυ της Τετάρτης 19 Μαρτίου στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, από τον Αρχιμανδρίτη της Ιεράς Μητροπόλεως
Δημητριάδος π. Επιφάνιο Δημητρίου.
Η συμμετοχή του π. Επιφανίου στη λειτουργική σύναξη της ενορίας, καθώς και η ομιλία που απηύθυνε προς τους πιστούς μετά το πέρας της, εντάσσονται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «Ευαγγελίστρια 2014», που θα ολοκληρωθούν στις 30 Μαρτίου.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ακολουθίας, οι πιστοί είχαν τη δυνατότητα και ευλογία να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Αγίας Ζώνης από την Ιερά Μονή Βλαμαρής Σάμου και την Τιμία Κάρα του Αγίου Νικολάου Πλανά που φιλοξενούνται στο Ναό μέχρι την ολοκλήρωση των εορταστικών εκδηλώσεων..
Μετά το πέρας της Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας, ο π. Επιφάνιος αναφέρθηκε στον ειλικρινή και σταθερό αγώνα που μας καλεί η Εκκλησία μας την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, για να βιώσουμε τη χαρά της Βασιλείας του Θεού. Όπως είπε:
«Η Βασιλεία του Θεού είναι κάτι που κατακτάται. Δεν δίνεται σε εκείνους που χαλαρά και τεμπέλικα την περιμένουν. Θα έρθει τα μεσάνυχτα, θα έρθει με τη μορφή της Κρίσεως, σαν τον κλέφτη που μπαίνει τότε που δεν τον περιμένουν, σαν τον Νυμφίο που φτάνει την ώρα που οι μωρές παρθένες έχουν αποκοιμηθεί. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι είμαστε τυφλοί, χωρίς να έχουμε επίγνωση της τυφλότητάς μας, βρισκόμαστε στο σκοτάδι και δεν γνωρίζουμε ότι αυτό το σκοτάδι είναι και μέσα και γύρω μας. Ο μόνος που μπορεί να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε το σκοτάδι μας και την κατάντια μας, είναι ο Χριστός».
Και συνέχισε ο π. Επιφάνιος:
«Που θα βρούμε όμως το Χριστό; Πως θα τον συναντήσουμε; Πως θα ενωθούμε μαζί του; Σε κάθε Θεία Λειτουργία. Ιδιαίτερα όμως τώρα, τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, πολλοί από μας θα προσέλθουμε στο Άγιο Ποτήριο για να γίνουμε ένα με τον Χριστό και έτσι να λάβει χώρα η μεγάλη συνάντηση μαζί Του. Το καταλαβαίνουμε αυτό; Μας πιάνει δέος μπροστά σε αυτό το μεγάλο θαύμα; Αν όντως πιστεύουμε ότι με τη Θεία Κοινωνία ενωνόμαστε με το Χριστό, τότε πως πρέπει να προετοιμαζόμαστε γι’ αυτό; Με πόση ευλάβεια και ταπείνωση; Με πόση λαχτάρα; Με πόση πίστη πρέπει να προσερχόμαστε;
Σε αυτό μας το ταξίδι μέσα στο πέλαγος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής χρειαζόμαστε βοήθεια, ενίσχυση, δύναμη και ανακούφιση. Μέσα στο στάδιο, στον πόλεμο εναντίον του διαβόλου και των παθών μας, η βασική μας βοήθεια και παρηγοριά, είναι ακριβώς το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, «ουσιαστική τροφή» που μας διατηρεί πνευματικά ζωντανούς. Αλλά για να επιτύχουμε όλα αυτά και να φτάσουμε στην ένωσή μας με τον Χριστό, πρέπει πρωτίστως να μισήσουμε την αμαρτία και να αγαπήσουμε την αρετή, να προσεγγίσουμε δηλαδή το μυστήριο της μετανοίας και αυτό συνίσταται στο να καταδικάσουμε τον εαυτό μας μόνο, για τα λάθη μας, να πέσουμε στο πέλαγος της ευσπλαχνίας του Θεού με καρδιά συντετριμένη και τεταπεινωμένη».
Ακολούθως, ο π. Επιφάνιος αναφέρθηκε στον αγώνα ενάντια στην κατάκριση και είπε χαρακτηριστικά:
«Αυτό το σαράκι που τρώει την ψυχή μας και είναι η πηγή του κακού, οι Πατέρες το ονομάζουν υπερηφάνεια .Έτσι πολλές φορές καλυμμένοι με τη μάσκα της ψευτοευσέβειας, γινόμαστε κριτές της οικουμένης και τέλος αληθινά οδηγούμαστε σε μία δαιμονική υπερηφάνεια.
Πόσες φορές δεν προσερχόμαστε στο Άγιο Ποτήριο, μη έχοντας συγχωρήσει τους αδελφούς μας, αλλά και κρίνοντας την δική τους ζωή χωρίς να βλέπουμε τα δικά μας χάλια. Η καταλλαγή και συμφιλίωση με τους ανθρώπους που μας λύπησαν και πολύ περισσότερο με όσους εμείς λυπήσαμε, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να προσέλθουμε ακατακρίτως στη Θεία Μετάληψη. Δεν υπάρχει χειρότερο απ’ όταν οι πιστοί προσέρχονται να κοινωνήσουν, είναι χωρισμένοι μεταξύ τους με την ψυχρότητα και τη μνησικακία. Πως είναι δυνατόν τότε να ενωθεί ο Χριστός μαζί τους;»
Και ο π. Επιφάνιος ολοκληρώνοντας την ομιλία του, τόνισε:
«Τις μέρες που έρχονται δεν θα θυμηθούμε απλώς, αλλά θα παρασταθούμε στα Πάθη του Χριστού. Θα είμαστε μέσα στο πλήθος που θα περικυκλώσει τον Χριστό. Και τότε θα πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας ένα ερώτημα: Μέσα σε αυτό το πλήθος, που βρίσκομαι εγώ; Ποιός είμαι; Ένας φαρισαίος, ένας γραμματέας, ένας προδότης, ένας δειλός, ποιός;
Είμαστε με την ελπίδα ή με την απόγνωση; Και εάν είμαστε με την αδιαφορία, τότε είμαστε και εμείς μέρος του πλήθους που περικύκλωνε τον Χριστό, που Τον ακολουθούσε, που Τον άκουγε, που έβλεπε τα θαύματα, αλλά μετά έφυγε, όπως θα φύγουμε κι εμείς από το Ναό.
Ας τα σκεφθούμε όλα αυτά και εάν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, τουλάχιστον ας μιμηθούμε τον ευγνώμονα ληστή που κυριολεκτικά επάνω στον Γολγοθά, λήστεψε τον Παράδεισο και ας στραφούμε προς τον Χριστό έστω και την τελευταία στιγμή με την κραυγή του ληστή και ας Τον παρακαλέσουμε να θυμηθεί και όλους εμάς στη Βασιλεία Του».
Δημητριάδος π. Επιφάνιο Δημητρίου.
Η συμμετοχή του π. Επιφανίου στη λειτουργική σύναξη της ενορίας, καθώς και η ομιλία που απηύθυνε προς τους πιστούς μετά το πέρας της, εντάσσονται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «Ευαγγελίστρια 2014», που θα ολοκληρωθούν στις 30 Μαρτίου.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ακολουθίας, οι πιστοί είχαν τη δυνατότητα και ευλογία να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Αγίας Ζώνης από την Ιερά Μονή Βλαμαρής Σάμου και την Τιμία Κάρα του Αγίου Νικολάου Πλανά που φιλοξενούνται στο Ναό μέχρι την ολοκλήρωση των εορταστικών εκδηλώσεων..
Μετά το πέρας της Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας, ο π. Επιφάνιος αναφέρθηκε στον ειλικρινή και σταθερό αγώνα που μας καλεί η Εκκλησία μας την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, για να βιώσουμε τη χαρά της Βασιλείας του Θεού. Όπως είπε:
«Η Βασιλεία του Θεού είναι κάτι που κατακτάται. Δεν δίνεται σε εκείνους που χαλαρά και τεμπέλικα την περιμένουν. Θα έρθει τα μεσάνυχτα, θα έρθει με τη μορφή της Κρίσεως, σαν τον κλέφτη που μπαίνει τότε που δεν τον περιμένουν, σαν τον Νυμφίο που φτάνει την ώρα που οι μωρές παρθένες έχουν αποκοιμηθεί. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι είμαστε τυφλοί, χωρίς να έχουμε επίγνωση της τυφλότητάς μας, βρισκόμαστε στο σκοτάδι και δεν γνωρίζουμε ότι αυτό το σκοτάδι είναι και μέσα και γύρω μας. Ο μόνος που μπορεί να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε το σκοτάδι μας και την κατάντια μας, είναι ο Χριστός».
Και συνέχισε ο π. Επιφάνιος:
«Που θα βρούμε όμως το Χριστό; Πως θα τον συναντήσουμε; Πως θα ενωθούμε μαζί του; Σε κάθε Θεία Λειτουργία. Ιδιαίτερα όμως τώρα, τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, πολλοί από μας θα προσέλθουμε στο Άγιο Ποτήριο για να γίνουμε ένα με τον Χριστό και έτσι να λάβει χώρα η μεγάλη συνάντηση μαζί Του. Το καταλαβαίνουμε αυτό; Μας πιάνει δέος μπροστά σε αυτό το μεγάλο θαύμα; Αν όντως πιστεύουμε ότι με τη Θεία Κοινωνία ενωνόμαστε με το Χριστό, τότε πως πρέπει να προετοιμαζόμαστε γι’ αυτό; Με πόση ευλάβεια και ταπείνωση; Με πόση λαχτάρα; Με πόση πίστη πρέπει να προσερχόμαστε;
Σε αυτό μας το ταξίδι μέσα στο πέλαγος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής χρειαζόμαστε βοήθεια, ενίσχυση, δύναμη και ανακούφιση. Μέσα στο στάδιο, στον πόλεμο εναντίον του διαβόλου και των παθών μας, η βασική μας βοήθεια και παρηγοριά, είναι ακριβώς το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, «ουσιαστική τροφή» που μας διατηρεί πνευματικά ζωντανούς. Αλλά για να επιτύχουμε όλα αυτά και να φτάσουμε στην ένωσή μας με τον Χριστό, πρέπει πρωτίστως να μισήσουμε την αμαρτία και να αγαπήσουμε την αρετή, να προσεγγίσουμε δηλαδή το μυστήριο της μετανοίας και αυτό συνίσταται στο να καταδικάσουμε τον εαυτό μας μόνο, για τα λάθη μας, να πέσουμε στο πέλαγος της ευσπλαχνίας του Θεού με καρδιά συντετριμένη και τεταπεινωμένη».
Ακολούθως, ο π. Επιφάνιος αναφέρθηκε στον αγώνα ενάντια στην κατάκριση και είπε χαρακτηριστικά:
«Αυτό το σαράκι που τρώει την ψυχή μας και είναι η πηγή του κακού, οι Πατέρες το ονομάζουν υπερηφάνεια .Έτσι πολλές φορές καλυμμένοι με τη μάσκα της ψευτοευσέβειας, γινόμαστε κριτές της οικουμένης και τέλος αληθινά οδηγούμαστε σε μία δαιμονική υπερηφάνεια.
Πόσες φορές δεν προσερχόμαστε στο Άγιο Ποτήριο, μη έχοντας συγχωρήσει τους αδελφούς μας, αλλά και κρίνοντας την δική τους ζωή χωρίς να βλέπουμε τα δικά μας χάλια. Η καταλλαγή και συμφιλίωση με τους ανθρώπους που μας λύπησαν και πολύ περισσότερο με όσους εμείς λυπήσαμε, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να προσέλθουμε ακατακρίτως στη Θεία Μετάληψη. Δεν υπάρχει χειρότερο απ’ όταν οι πιστοί προσέρχονται να κοινωνήσουν, είναι χωρισμένοι μεταξύ τους με την ψυχρότητα και τη μνησικακία. Πως είναι δυνατόν τότε να ενωθεί ο Χριστός μαζί τους;»
Και ο π. Επιφάνιος ολοκληρώνοντας την ομιλία του, τόνισε:
«Τις μέρες που έρχονται δεν θα θυμηθούμε απλώς, αλλά θα παρασταθούμε στα Πάθη του Χριστού. Θα είμαστε μέσα στο πλήθος που θα περικυκλώσει τον Χριστό. Και τότε θα πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας ένα ερώτημα: Μέσα σε αυτό το πλήθος, που βρίσκομαι εγώ; Ποιός είμαι; Ένας φαρισαίος, ένας γραμματέας, ένας προδότης, ένας δειλός, ποιός;
Είμαστε με την ελπίδα ή με την απόγνωση; Και εάν είμαστε με την αδιαφορία, τότε είμαστε και εμείς μέρος του πλήθους που περικύκλωνε τον Χριστό, που Τον ακολουθούσε, που Τον άκουγε, που έβλεπε τα θαύματα, αλλά μετά έφυγε, όπως θα φύγουμε κι εμείς από το Ναό.
Ας τα σκεφθούμε όλα αυτά και εάν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, τουλάχιστον ας μιμηθούμε τον ευγνώμονα ληστή που κυριολεκτικά επάνω στον Γολγοθά, λήστεψε τον Παράδεισο και ας στραφούμε προς τον Χριστό έστω και την τελευταία στιγμή με την κραυγή του ληστή και ας Τον παρακαλέσουμε να θυμηθεί και όλους εμάς στη Βασιλεία Του».
