Οι εργασίες της καλύφθηκαν ραδιοφωνικά από την Πειραϊκή Εκκλησία.
Μετά τις προσφωνήσεις του προέδρου του Συλλόγου και του εκπροσώπου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου, παρουσιάστηκαν με τη σειρά οι εισηγήσεις:
• Του Σεβασμ. Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, με θέμα: «Οικογένεια, ιερός θεσμός».
• Του πανοσιολογιωτάτου αρχιμ. Αστερίου Χατζηνικολάου, προϊσταμένου της Αδελφ. «Σωτήρ», με θέμα: «Ο πνευματικός και το ζήτημα της τεκνογονίας».
• Της κ. Θεοδώρας Κονιτσιώτου-Μαρινάκη, παιδιάτρου, με θέμα: «Ανάπτυξις και αγωγή του παιδιού στην πολύτεκνη οικογένεια».
• Του κ. Γεωργίου Τσακαλίδου, δρ. Θεολογίας και σχολικού συμβούλου, με θέμα: «Το δημογραφικό, φρικτός εφιάλτης».
• Του αιδεσιμολογιωτάτου πρωτοπρ. Στυλιανού Καρπαθίου, με θέμα: «Η αυτονόμηση του έρωτα».
Έγιναν πολλές ερωτήσεις. Όσο ο χρόνος επέτρεπε, απαντήθηκαν από τους εισηγητές.
Έγιναν πολλές ερωτήσεις. Όσο ο χρόνος επέτρεπε, απαντήθηκαν από τους εισηγητές.
Την ημερίδα έκλεισε ο ιεροκήρυκας αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης, που είχε και την όλη ευθύνη για το συντονισμό της Ημερίδας. Είπε, μεταξύ άλλων, ο πατήρ Δανιήλ:
«Αν αφήσουμε στο μέλλον να μιλήσουμε «για το μέλλον», πιθανόν να μας προκάμη απίθανο μέλλον. Απαριθμούμε τις τέσσερις εκτάσεις του. Έχουμε:
• Το προσωπικό μέλλον.
• Το οικογενειακό μέλλον. Κάθε οικογένεια είναι ένα δέντρο. Μέλλον της δεν είναι το ξερίζωμα, η διάλυσις, το διαζύγιο, η ξηρασιά. Μέλλον είναι η πλούσια δροσερή φυλλωσιά σ' αυτό το δέντρο και οι όμορφοι και άφθονοι καρποί.
• Το εκκλησιαστικό μέλλον. Τοπική εκκλησία χωρίς κούνιες είναι καταδικασμένη να γίνη αρχαιολογικός χώρος. Το μέλλον της Εκκλησίας είναι η οικογένεια, είναι τα παιδιά.
• Και το εθνικό μας μέλλον. Ελλάδα δεν είναι το ένδοξο παρελθόν της. Είναι κυρίως το χριστιανικό της παρόν και το ελπιδοφόρο μέλλον.
Είναι φρικτό να είναι η γενιά μας από τους τελευταίους νεκροθάφτες του Γένους. Η Ελλάδα πρέπει να ζήση. Και θα ζήση, αν η πίστις μας δεν σβήση, αν η καρδιά μετανοήση κι αν, κλήρο και λαό, ο Θεός ευδοκήση να φωτίση».
Το μήνυμα, που αβίαστα βγήκε από την Ημερίδα, είναι, ότι η τήρηση του θελήματος του Θεού αποτελεί τη σωστη επιλογή στά επί μέρους ζητήματα των συζυγικών σχέσεων. Η γραμμή της Εκκλησίας είναι η ελεύθερη σχέσις μέσα στο γάμο, μέ σεβασμό πάντοτε στό θαύμα της τεκνογονίας.
«Αν αφήσουμε στο μέλλον να μιλήσουμε «για το μέλλον», πιθανόν να μας προκάμη απίθανο μέλλον. Απαριθμούμε τις τέσσερις εκτάσεις του. Έχουμε:
• Το προσωπικό μέλλον.
• Το οικογενειακό μέλλον. Κάθε οικογένεια είναι ένα δέντρο. Μέλλον της δεν είναι το ξερίζωμα, η διάλυσις, το διαζύγιο, η ξηρασιά. Μέλλον είναι η πλούσια δροσερή φυλλωσιά σ' αυτό το δέντρο και οι όμορφοι και άφθονοι καρποί.
• Το εκκλησιαστικό μέλλον. Τοπική εκκλησία χωρίς κούνιες είναι καταδικασμένη να γίνη αρχαιολογικός χώρος. Το μέλλον της Εκκλησίας είναι η οικογένεια, είναι τα παιδιά.
• Και το εθνικό μας μέλλον. Ελλάδα δεν είναι το ένδοξο παρελθόν της. Είναι κυρίως το χριστιανικό της παρόν και το ελπιδοφόρο μέλλον.
Είναι φρικτό να είναι η γενιά μας από τους τελευταίους νεκροθάφτες του Γένους. Η Ελλάδα πρέπει να ζήση. Και θα ζήση, αν η πίστις μας δεν σβήση, αν η καρδιά μετανοήση κι αν, κλήρο και λαό, ο Θεός ευδοκήση να φωτίση».
Το μήνυμα, που αβίαστα βγήκε από την Ημερίδα, είναι, ότι η τήρηση του θελήματος του Θεού αποτελεί τη σωστη επιλογή στά επί μέρους ζητήματα των συζυγικών σχέσεων. Η γραμμή της Εκκλησίας είναι η ελεύθερη σχέσις μέσα στο γάμο, μέ σεβασμό πάντοτε στό θαύμα της τεκνογονίας.
