Μετά από βολτίτσα στην πάντα όμορφη Πλάκα και έχοντας καταβροχθίσει μπροστά στα έκπληκτα μάτια της σερβιτόρας δύο αλμυρά και δύο γλυκά πιάτα του μαγαζιού ταυτοχρόνως- διότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να έρθουν στο τραπέζι μας σε διαφορετικό timing, όπως λέμε σε άπταιστα ελληνικά - και έχοντας για άλλη μια φορά βρει τα άδικα και τα δίκια του εαυτού μας, του κόσμου και των ανθρώπινων ερωτικών σχέσεων,
χωρίζουμε κάπου στα εκδοτήρια του μετρό.
Με μια καλή σχετικά διάθεση, ξέρεις, αυτή που σου δίνει ένα ανεπαίσθητο μυδίαμα στα χείλη, περιμένω στην αποβάθρα. Άνθρωποι γύρω μου περιμένουν, όπως κι εγώ, τον τελευταίο συρμό των ξενύχτηδων της καθημερινής! Ακούγοντας μουσική ο νους μου τρέχει παντού και πουθενά!
Ώσπου, τα βαγόνια πλησιάζουν! Οι πόρτες ανοίγουν και ξαφνικά όλα τα καλοκαιρινά υπονοούμενα γίνονται πια εμφανή και σαφή! Μπαίνεις στο μετρό και είναι σα να βγήκες μόλις από τη θάλασσα. Τα πόδια σου, αλλά και των υπόλοιπων επιβατών, νιώθεις ότι ή καταβρέχονται από τα νερά ή γεμίζουν με άμμο και αφήνουν τα αποτυπώματά τους σε αυτή! Μα είναι δυνατόν! Όλο αυτό στο κέντρο της Αθήνας και μάλιστα στα υπόγειά της;! Κι όμως! Στην αρχή ψάχνεις να βρεις που έχει διαρροή, γιατί δε μπορεί, κάποιος σωλήνας θα έσπασε πάλι! Έλα όμως που το ατάραχο βλέμμα όσων κάθονται και έχουν επιβιβαστεί σε προηγούμενη στάση- και τώρα σε κοιτούν με το βλέμμα "κουτούτσικο, δεν είναι κανονικό νερό, ηρέμησε!"- σε συνεφέρνουν και καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται.
Μπορεί τελικά να μην είναι παρά μια ταπετσαρία και μπορεί να μην είναι ούτε αυτό παρά μια καμπάνια διαφημιστική, αλλά για μένα ήταν μια φρεσκάδα και ένα προμήνυμα καλοκαιριού! Μου έφτιαξε τη διάθεση, με έκανε να χαμογελάσω κι εμένα και άλλους επιβάτες και μας έκανε να συναντηθούμε με τα χαμόγελά μας! Κι ας πρόκειται για ένα απλό - ίσως λίγο πιο επεξεργασμένο!!!- χαρτί, που το κατάφερε όλο αυτό!
χωρίζουμε κάπου στα εκδοτήρια του μετρό.
Με μια καλή σχετικά διάθεση, ξέρεις, αυτή που σου δίνει ένα ανεπαίσθητο μυδίαμα στα χείλη, περιμένω στην αποβάθρα. Άνθρωποι γύρω μου περιμένουν, όπως κι εγώ, τον τελευταίο συρμό των ξενύχτηδων της καθημερινής! Ακούγοντας μουσική ο νους μου τρέχει παντού και πουθενά!
Ώσπου, τα βαγόνια πλησιάζουν! Οι πόρτες ανοίγουν και ξαφνικά όλα τα καλοκαιρινά υπονοούμενα γίνονται πια εμφανή και σαφή! Μπαίνεις στο μετρό και είναι σα να βγήκες μόλις από τη θάλασσα. Τα πόδια σου, αλλά και των υπόλοιπων επιβατών, νιώθεις ότι ή καταβρέχονται από τα νερά ή γεμίζουν με άμμο και αφήνουν τα αποτυπώματά τους σε αυτή! Μα είναι δυνατόν! Όλο αυτό στο κέντρο της Αθήνας και μάλιστα στα υπόγειά της;! Κι όμως! Στην αρχή ψάχνεις να βρεις που έχει διαρροή, γιατί δε μπορεί, κάποιος σωλήνας θα έσπασε πάλι! Έλα όμως που το ατάραχο βλέμμα όσων κάθονται και έχουν επιβιβαστεί σε προηγούμενη στάση- και τώρα σε κοιτούν με το βλέμμα "κουτούτσικο, δεν είναι κανονικό νερό, ηρέμησε!"- σε συνεφέρνουν και καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται.
Μπορεί τελικά να μην είναι παρά μια ταπετσαρία και μπορεί να μην είναι ούτε αυτό παρά μια καμπάνια διαφημιστική, αλλά για μένα ήταν μια φρεσκάδα και ένα προμήνυμα καλοκαιριού! Μου έφτιαξε τη διάθεση, με έκανε να χαμογελάσω κι εμένα και άλλους επιβάτες και μας έκανε να συναντηθούμε με τα χαμόγελά μας! Κι ας πρόκειται για ένα απλό - ίσως λίγο πιο επεξεργασμένο!!!- χαρτί, που το κατάφερε όλο αυτό!
