«Οι ασφαλείς και θεοφθόγγοι κήρυκες της Εκκλησίας»
Με τη δράση τους οι απόστολοι και σύμφωνα με το παράγγελμα του διδασκάλου τους, διέδωσαν την αλήθεια του ευαγγελίου στα πέρατα της οικουμένης. Έλαμψαν με τη μαρτυρία τους και καταξιώθηκαν ως οι θεμέλιοι λίθοι της ζωής της Εκκλησίας. Επικεφαλής των αποστόλων αναδείχθηκαν οι Πέτρος και Παύλος, οι οποίοι δικαιολογημένα χαρακτηρίζονται πρωτοκορυφαίοι. Αυτό μπορεί κανείς να το κατανοήσει μέσα από τα κείμενα των Ευαγγελίων, των Πράξεων των Αποστόλων αλλά και από τις Επιστολές τους που διασώζονται στην Καινή Διαθήκη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ιερός συναξαριστής, δεν επινοείται «μείζονα τούτοις εγκωμίων υπόθεσιν, παρά την του Κυρίου μαρτυρίαν και ανακήρυξιν. Τον μέν (δηλαδή τον Πέτρον) μακαρίσαντος και πέτραν καλέσαντος, εφ’ ής ιδρύσαι την Εκκλησίαν φησί. Τον δε (δηλαδή τον Παύλον) σκεύος εκλογής έσεσθαι προειπόντος, του βαστάσαι το όνομα αυτού (δηλαδή του Χριστού) ενώπιον τυράννων και βασιλέων».
Ομολογία πίστεως
Η Εκκλησία, λοιπόν, τιμά σήμερα τη μνήμη των πρωτοκορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου, για την ισχυρή μαρτυρία που έδωσαν με τη ζωή, το έργο και τη διδασκαλία τους για τον Χριστό. Όχι τυχαία, αντλεί τη σημερινή ευαγγελική περικοπή από το ευαγγέλιο του Ματθαίου, αναδεικνύοντας τη σημασία της ομολογίας του αποστόλου Πέτρου, ότι «ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού του ζώντος». Σ’ αυτήν ακριβώς την ομολογία του Πέτρου για τη θεότητα του Χριστού στηρίζεται το όλο οικοδόμημα της Εκκλησίας. Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι η ομολογία αυτή συνοψίζει την πεμπτουσία της αλήθειας της Εκκλησίας και συνιστά την πιο αυθεντική έκφρασή της.
Με την ομολογία του ο Πέτρος στο ερώτημα που απηύθυνε ο Χριστός στους μαθητές «υμείς δε τίνα με λέγετε είναι;», δίνει το στίγμα της πίστης που θα πρέπει να χαρακτηρίζει τον κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να είναι ζωντανό μέλος της Εκκλησίας του Χριστού. Φαίνεται πως πριν την ομολογία του είχε ανοίξει τον εαυτό του για να δεχθεί τον φωτισμό του Θεού. Είχε υπερβεί τις οποιεσδήποτε εγωκεντρικές προθέσεις και διαθέσεις που αφήνουν τον άνθρωπο καθηλωμένο να ασφυκτιά στο εγώ του. Στο θεμέλιο, λοιπόν, της μεγάλης αλήθειας ότι ο Κύριος είναι «ο Υιός του Θεού του ζώντος» οικοδομείται η Εκκλησία ως άνοιγμα που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο και τους ανθρώπους και τους προσκαλεί σε γεύσεις θείας εμπειρίας.
Ευλογημένη ύπαρξη
Ο Κύριος επιβραβεύει τον Πέτρο για την φωτισμένη όντως ομολογία του και τον χαρακτηρίζει «μακάριο», δηλαδή ευλογημένο. Πρόκειται για την ευλογημένη εκείνη διάσταση κατά την οποία ο άνθρωπος ανοίγει τον εαυτό του και τον καθιστά δέκτη του θείου φωτισμού και κυρίως ικανό να δέχεται και ν’ αποδέχεται τις αποκαλυπτόμενες αλήθειες για το πρόσωπο του Χριστού.
Η ύπαρξη του Πέτρου θεμελιώνεται πλέον στην πέτρα της ομολογίας του, που είναι ο ίδιος ο Χριστός. Αποκαλύπτει έτσι ότι η βάση, το θεμέλιο της σωτηρίας των ανθρώπων είναι το Σώμα του Χριστού, δηλαδή η Εκκλησία, ως θεανθρώπινη κοινωνία ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο.
Στο πρόσωπο, βέβαια, του Πέτρου, ο Χριστός μακαρίζει και όλους εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι, διά μέσου των αιώνων, θεμελιώνουν την ύπαρξή τους στη γιγαντιαία αυτή ομολογία, ότι δηλαδή ο Χριστός είναι η αλήθεια και η ζωή που σώζει πραγματικά τον άνθρωπο και τον αναδεικνύει αιώνια ύπαρξη, ανεκτίμητης αξίας και εμβέλειας. Σ’ αυτήν ακριβώς την προοπτική εστιάζεται και η υπέρβαση της αμαρτίας, η οποία θρυμματίζει την ενότητα σε όλα τα επίπεδα της ζωής και αποσπά τον άνθρωπο από την προσφερόμενη αγάπη του Θεού.
Αγαπητοί αδελφοί, ας εγκολπωθούμε κι εμείς στη ζωή μας το περιεχόμενο της ομολογίας του Πέτρου και ας το αφήσουμε να γίνει ισχυρός δείκτης στην καθημερινή μας ζωή. Η αλήθεια ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός που σώζει τον άνθρωπο, όπως την εξέφρασε ο Πέτρος αλλά και τη μετουσίωσε σε πράξη ζωής ο Παύλος, δεν αφήνουν άλλη επιλογή παρά να ανοίξουμε κι εμείς τον εαυτό μας για να σφραγίσει και τη δική μας ύπαρξη. Μόνο έτσι μπορούμε να τιμήσουμε πραγματικά και ειλικρινά τις πρωτοκορυφαίες μορφές του Πέτρου και του Παύλου, τις οποίες με τόση λαμπρότητα τιμά η Εκκλησία. Γένοιτο.
Ομολογία πίστεως
Η Εκκλησία, λοιπόν, τιμά σήμερα τη μνήμη των πρωτοκορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου, για την ισχυρή μαρτυρία που έδωσαν με τη ζωή, το έργο και τη διδασκαλία τους για τον Χριστό. Όχι τυχαία, αντλεί τη σημερινή ευαγγελική περικοπή από το ευαγγέλιο του Ματθαίου, αναδεικνύοντας τη σημασία της ομολογίας του αποστόλου Πέτρου, ότι «ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού του ζώντος». Σ’ αυτήν ακριβώς την ομολογία του Πέτρου για τη θεότητα του Χριστού στηρίζεται το όλο οικοδόμημα της Εκκλησίας. Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι η ομολογία αυτή συνοψίζει την πεμπτουσία της αλήθειας της Εκκλησίας και συνιστά την πιο αυθεντική έκφρασή της.
Με την ομολογία του ο Πέτρος στο ερώτημα που απηύθυνε ο Χριστός στους μαθητές «υμείς δε τίνα με λέγετε είναι;», δίνει το στίγμα της πίστης που θα πρέπει να χαρακτηρίζει τον κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να είναι ζωντανό μέλος της Εκκλησίας του Χριστού. Φαίνεται πως πριν την ομολογία του είχε ανοίξει τον εαυτό του για να δεχθεί τον φωτισμό του Θεού. Είχε υπερβεί τις οποιεσδήποτε εγωκεντρικές προθέσεις και διαθέσεις που αφήνουν τον άνθρωπο καθηλωμένο να ασφυκτιά στο εγώ του. Στο θεμέλιο, λοιπόν, της μεγάλης αλήθειας ότι ο Κύριος είναι «ο Υιός του Θεού του ζώντος» οικοδομείται η Εκκλησία ως άνοιγμα που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο και τους ανθρώπους και τους προσκαλεί σε γεύσεις θείας εμπειρίας.
Ευλογημένη ύπαρξη
Ο Κύριος επιβραβεύει τον Πέτρο για την φωτισμένη όντως ομολογία του και τον χαρακτηρίζει «μακάριο», δηλαδή ευλογημένο. Πρόκειται για την ευλογημένη εκείνη διάσταση κατά την οποία ο άνθρωπος ανοίγει τον εαυτό του και τον καθιστά δέκτη του θείου φωτισμού και κυρίως ικανό να δέχεται και ν’ αποδέχεται τις αποκαλυπτόμενες αλήθειες για το πρόσωπο του Χριστού.
Η ύπαρξη του Πέτρου θεμελιώνεται πλέον στην πέτρα της ομολογίας του, που είναι ο ίδιος ο Χριστός. Αποκαλύπτει έτσι ότι η βάση, το θεμέλιο της σωτηρίας των ανθρώπων είναι το Σώμα του Χριστού, δηλαδή η Εκκλησία, ως θεανθρώπινη κοινωνία ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο.
Στο πρόσωπο, βέβαια, του Πέτρου, ο Χριστός μακαρίζει και όλους εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι, διά μέσου των αιώνων, θεμελιώνουν την ύπαρξή τους στη γιγαντιαία αυτή ομολογία, ότι δηλαδή ο Χριστός είναι η αλήθεια και η ζωή που σώζει πραγματικά τον άνθρωπο και τον αναδεικνύει αιώνια ύπαρξη, ανεκτίμητης αξίας και εμβέλειας. Σ’ αυτήν ακριβώς την προοπτική εστιάζεται και η υπέρβαση της αμαρτίας, η οποία θρυμματίζει την ενότητα σε όλα τα επίπεδα της ζωής και αποσπά τον άνθρωπο από την προσφερόμενη αγάπη του Θεού.
Αγαπητοί αδελφοί, ας εγκολπωθούμε κι εμείς στη ζωή μας το περιεχόμενο της ομολογίας του Πέτρου και ας το αφήσουμε να γίνει ισχυρός δείκτης στην καθημερινή μας ζωή. Η αλήθεια ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός που σώζει τον άνθρωπο, όπως την εξέφρασε ο Πέτρος αλλά και τη μετουσίωσε σε πράξη ζωής ο Παύλος, δεν αφήνουν άλλη επιλογή παρά να ανοίξουμε κι εμείς τον εαυτό μας για να σφραγίσει και τη δική μας ύπαρξη. Μόνο έτσι μπορούμε να τιμήσουμε πραγματικά και ειλικρινά τις πρωτοκορυφαίες μορφές του Πέτρου και του Παύλου, τις οποίες με τόση λαμπρότητα τιμά η Εκκλησία. Γένοιτο.
