προσωπικότητα τοῦ ἀειμνήστου παπα-Φώτη Λαυριώτη, τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ τῆς Μυτιλήνης στοὺς φιλόξενους χώρους τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγ. Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν.
Τὸ Σάββατο 31 Μαϊου 2014 τελέσθηκε Θεία Λειτουργία μὲ προεξάρχοντα τὸν Πανοσιολ. Ἀρχιμ. π. Γαβριὴλ Ἀσπρολοῦπο, Πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καὶ Πετρουπόλεως. Μαζί του συλλειτούργησαν οἱ ἱερεῖς: Πρωτ. Χρυσοβαλάντης Θεοδώρου, Προϊστάμενος τοῦ Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, ὁ Πρεσβ. Γεώργιος Ζούπινας ἀπὸ τὸ Ἱ. Παρεκκλήσιο τοῦ Ὀρφανοτροφείου Βουλιαγμένης Ἁγ. Φανούριο Ἰλίου, ὁ Πρωτ. Κων/νος Παναγιωτόπουλος, Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγ. Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν καὶ ὁ Πρωτ. Θεμιστοκλῆς Χριστοδούλου, Ὑπεύθυνος Ε.Ν.Ε. τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν.
Κατὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε μνημόσυνο ὑπὲρ ἀναπαύσεως τοῦ ἀειμνήστου παπα-Φώτη εἰς τὸ ὁποῖον ἔλαβαν μέρος ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρω κληρικῶν καὶ οἱ κάτωθι: Πρωτ. Βασίλειος Πόπης, Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνος Πειραιῶς, ὁ Πρωτ. Εὐστράτιος Μανωλέλλης, πρ. Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος Πλωμαρίου, ὁ Πρωτ. Γεώργιος Καλποῦζος, Ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν.
Εἰς τὴν Ἡμερίδα προσεκλήθησαν οἱ Σεβ. Μητροπολίτες: Μυτιλήνης κ. Ἰάκωβος, Νέας Σμύρνης κ. Συμεὼν καὶ Ἐλευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομος οἵτινες δὲν μπόρεσαν νὰ παραστοῦν λόγῳ ἀνειλημένων ὑποχρεώσεών τους.
Ἀκολούθησε δεξίωση σὲ ὅλους τοὺς παρευρισκομένους πιστούς.
Ἡ Ἡμερίδα μὲ τίτλο: «Παπα-Φώτης Λαυριώτης, ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς τῆς Μυτιλήνης» ξεκίνησε στὶς 10:45 π.μ. καὶ ἐπερατώθη στὶς 14:30 μ.μ. Τὸν συντονισμὸ τῆς Ἡμερίδας εἶχε ὁ κ. Λυκοῦργος Μαρκούδης ἀπὸ τὸν Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας.
Κατὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε μνημόσυνο ὑπὲρ ἀναπαύσεως τοῦ ἀειμνήστου παπα-Φώτη εἰς τὸ ὁποῖον ἔλαβαν μέρος ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρω κληρικῶν καὶ οἱ κάτωθι: Πρωτ. Βασίλειος Πόπης, Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνος Πειραιῶς, ὁ Πρωτ. Εὐστράτιος Μανωλέλλης, πρ. Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος Πλωμαρίου, ὁ Πρωτ. Γεώργιος Καλποῦζος, Ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν.
Εἰς τὴν Ἡμερίδα προσεκλήθησαν οἱ Σεβ. Μητροπολίτες: Μυτιλήνης κ. Ἰάκωβος, Νέας Σμύρνης κ. Συμεὼν καὶ Ἐλευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομος οἵτινες δὲν μπόρεσαν νὰ παραστοῦν λόγῳ ἀνειλημένων ὑποχρεώσεών τους.
Ἀκολούθησε δεξίωση σὲ ὅλους τοὺς παρευρισκομένους πιστούς.
Ἡ Ἡμερίδα μὲ τίτλο: «Παπα-Φώτης Λαυριώτης, ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς τῆς Μυτιλήνης» ξεκίνησε στὶς 10:45 π.μ. καὶ ἐπερατώθη στὶς 14:30 μ.μ. Τὸν συντονισμὸ τῆς Ἡμερίδας εἶχε ὁ κ. Λυκοῦργος Μαρκούδης ἀπὸ τὸν Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ κ. Μαρκούδης ἐν πρώτοις ἀναφέρθηκε στὴ σημασία τοῦ ὅρου «σαλός-σαλότητα» καὶ κατόπιν τόνισε τὴ ἀναγκαιότητα τῶν νέων ἁγίων στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ δὴ στὶς δύσκολες ἡμέρες ποὺ διερχόμεθα.
Κατόπιν ὁ συντονιστὴς κ. Μαρκούδης ἀνέγνωσε τὰ μηνύματα τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Ἐλευθερουπόλεως κ. Χρυσοστόμου καὶ Νέας Σμύρνης κ. Συμεών.
Κατόπιν ὁ συντονιστὴς κ. Μαρκούδης ἀνέγνωσε τὰ μηνύματα τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Ἐλευθερουπόλεως κ. Χρυσοστόμου καὶ Νέας Σμύρνης κ. Συμεών.
Ἀκολούθησε ἡ ὁμιλία τοῦ Αἰδεσιμολ. Πρωτ. π. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου μὲ θέμα: «Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης, μιὰ ἀκραία μορφὴ μοναχισμοῦ». Μεταξὺ τῶν ἄλλων σημείωσε τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ Ε.Ν.Ε. τοῦ Ἁγ. Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν ἐπέλεξε νὰ διοργανώσει τὴν Ἡμερίδα:
«Μέσα σὲ κλίμα πνευματικοῦ αὐχμοῦ καὶ πνευματικῆς ἀναισθησίας ἔζησε ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης, πιστὸς στὶς ἀρχές του. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἡ Ἐνοριακὴ Νεανικὴ Σύναξη τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγ. Ἐλευθερίου -ὁδοῦ Ἀχαρνῶν, ἀνταποκρινόμενη στὶς πνευματικὲς ἀπαιτήσεις καὶ καθάριες ἀναζητήσεις πολλῶν νέων τῆς παραπαίουσας κοινωνίας ποὺ ζοῦμε ἀπεφάσισε νὰ προβάλει αὐτὴν τὴν σύγχρονη μορφὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τοὺς ἑξῆς ἐπιπρόσθετους λόγους:
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης ἀπετέλεσε μιὰ σύγχρονη ἀσκητικὴ μορφὴ τοῦ αἰῶνα μας. Εἴχαμε τὴν χαρὰ νὰ τὸν γνωρίσουμε ἀπὸ κοντὰ καὶ νὰ γίνουμε μάρτυρες τῆς ὁσιακῆς καὶ ἀσκητικῆς καθάριας μορφῆς του, τὸ ἀνεπιτήδευτο καὶ ἀφτιασίδοτο τοῦ χαρακτήρος του. Μᾶς ἄγγιξε ψυχικὰ καὶ σωματικά. Μᾶς χάρισε τὶς πολλὲς εὐλογίες του, εἴτε μὲ τὸν λόγο του εἴτε μὲ τὰ δῶρα τῆς Ἀγάπης του.
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης μᾶς ἄφησε μνῆμες ἀγαθοῦ ἀκτήμονος ἱερέα, ὁ ὁποῖος ξεχώριζε ἀπ’ ὅλους τοὺς λοιποὺς κληρικούς, γιὰ τὸ χάρισμα τῆς πλήρους ἐγκαταλείψεώς του στὸν ἐν Τριάδι Θεό μας. Χαρακτηριστικὰ μᾶς ἔλεγε ὅτι δὲν χρειάζεσθε νὰ φοβᾶσθε κανέναν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Θεό μας. Στὸ πρόσωπό του ξεχωρίσαμε τὸν προφητικό του λόγο καὶ ἀντιληφθήκαμε ἐκ τῶν πράξεών του πῶς περίπου ζοῦσαν οἱ Προφῆτες στὰ χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης ὑπῆρξε τὸ ζύγι τῆς ἀσκητικῆς παλαίστρας μέσα στὸν κόσμο. Παρότι ζοῦσε μέσα στὸν κόσμο, ἡ ὅλη βιοτή του ἦταν ἐκτὸς τοῦ κόσμου τούτου. Ἡ μορφή του σὲ μετέφερε κάπου ἀλλοῦ. Ἡ ὅλη φυσιογνωμία του δὲν ἔμοιαζε μὲ τὶς ἄλλες μορφὲς τοῦ συνήθους κόσμου.
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης δὲν στήριζε τὸν βίο του στὶς γνωριμίες καὶ στὴ διπλωματία. Αὐτὰ ἀναδεικνύουν στὶς ἡμέρες μας μορφὲς τύπου φασὸν ποὺ κυκλοφοροῦν μεταξύ μας. Αὐτὸ ποὺ μᾶς τράβηξε τὴν προσοχὴ στὸ πρόσωπό του ἦταν ἡ ἁπλότητα, ἡ ἀγαθότητα, τὸ ἀνεπιτήδευτο, τὸ προσηνὲς τοῦ χαρακτῆρός του, ἡ ἐμπειρική του θεολογία. Δὲν θὰ ξεχάσουμε τὴ συνεχὴ ἐπανάληψη τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας μας στὰ χείλη του. Ἄπειρες φορὲς εἰπωμένες ποὺ δύσκολα μποροῦσε ὁ συνομιλητής του νὰ μετρήσει.
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης δὲν συσχηματιζόταν μὲ τὰ σχήματα τοῦ αἰῶνος τούτου. Ζοῦσε ὡς ἕνας ἀληθινὸς καὶ ἀφοσιωμένος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ μας. Αὐτὸ μᾶς τράβηξε πολύ. Αὐτὸ μᾶς ἔκανε νὰ τὸν ἀγαπήσουμε περισσότερο καὶ νὰ τὸν περιμένουμε νὰ ἔλθει πρὸς συνάντησίν μας.
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης μὲ τὸν τρόπο του μᾶς ἔλεγχε γιὰ τὴ σπατάλη, γιὰ τὸ περιττὸ ξόδεμα τῶν χρημάτων μας, γιὰ τὴν καταναλωτική μας μανία, γιὰ τὴν ἀταξία στὴν προσευχὴ καὶ τὴν λατρεία, γιὰ τὸν ἐφησυχασμό μας καὶ τὴν ἀμεριμνησία μας στὰ θέματα τῆς πίστεώς μας, γιὰ τὴν πνευματική μας ραστώνη καὶ τὸν ὠχαδελφισμό, γιὰ τὴν ὑποκρισία καὶ τὴν κατάκριση, γιὰ τὴ συκοφαντία καὶ τὴν ἱεροκατηγορία, γιὰ τὴν ἀνύπαρκτη ψευδαίσθηση τῆς ἐγκράτειάς μας, γιὰ τὸ ψεῦδος, τὴν ξέφρενη ἁμαρτωλὴ διασκέδασή μας, τὶς προγαμιαίες ἁμαρτωλὲς συνευρέσεις μας, τὸν τίμιο γάμο, τὴν εὐλογημένη συζυγία, τὴ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴν ἀξία τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνα, τὴν στήριξη τῶν πτωχῶν, τῶν ὀρφανῶν, τονίζοντάς μας πάλιν καὶ πολλάκις γιὰ τὴν εὐεργεσία τῆς ἐλεημοσύνης. Ἐκεῖνος μᾶς ἔμαθε ὅτι ὁ ἐργάτης τοῦ Θεοῦ δὲν ἀξίζει νὰ ζητήσει μισθό, γιατὶ ὁ μισθαποδότης Κύριός μας γνωρίζει τὶς ἀνάγκες μας καὶ δίδει ὅλα τὰ ἀπαραίτητα, ὄχι ὅμως ἄχρηστα.
Γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς λόγους στὶς μεταξύ μας συζητήσεις στὶς Συνάξεις μας ἀποφασίσαμε νὰ κάνουμε ἐμεῖς οἱ νέοι τὴν ἀντίστασή μας σὲ ὅτι σερβίρεται ὡς νέο, μοντέρνο καὶ ξένο, τὴν ἀνάδειξη τῆς μορφῆς τοῦ παπα-Φώτη Λαυριώτη ὡς μορφὴ χαρισματικὴ καὶ ἄξια πρὸς μίμησιν. Δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ τὸν ἀναδείξουμε ἐμεῖς, οἱ μάλιστα μακρὰν τοῦ νησιοῦ του ὡς ἅγιο, μὲ τὴ συγκεκριμένη ἡμερίδα ποὺ γίνεται πρὸς τιμήν του. Ἡ ἁγιότητά του δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς ἀλλὰ ἀπὸ τὴ συνείδηση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς γιὰ τοὺς λόγους ποὺ προαναφέραμε ἐπιιθυμοῦμε νὰ τὸν προβάλουμε ὡς ἕνα δεῖγμα γνήσιου ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου, ὡς μιὰ μορφὴ ποὺ μᾶς ἐκφράζει καὶ μᾶς προκαλεῖ γιὰ ἀγῶνες καὶ θυσίες γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας. Θὰ μείνει ἀνεξίτηλα χαραγμένη ἡ μορφή του, ἡ σαλότητά του μὲ τὴν ὁποία σκέπαζε τοὺς ἀγῶνες του ἀκόμη καὶ τοὺς προσωπικούς του ἀγῶνες γιὰ τοὺς ὁποίους Κύριος ὁ Θεὸς ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφρούς, ὡς γνήσιος μισθαποδότης θὰ ἀνταμείψει ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ φοβερᾶ κατὰ τὴν Δευτέρα Του παρουσία. Πάντως ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης μᾶς ἄφησε βαρειὰ παρακαταθήκη πνευματικῶν ὑποθηκῶν ὡς γνήσιο τέκνο τῆς Ἐκκλησίας, παραμένοντας σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ κάτω ἀπὸ τὴν ὑπακοὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὲ φρόνημα γνήσιο καὶ παραδοσιακό, μὲ πνεῦμα καθάριο καὶ ζωηρό, μὲ ζωὴ ἀσκήσεως καὶ ἁγιότητος ἀνεπαναλήπτου. Εἴθε νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του καὶ τὴν ἀπ’ οὐρανοῖς ἀσταμάτητη προσευχή του. Ἀμήν».
Κατόπιν ὁ συντονιστὴς τῆς Ἡμερίδας κ. Μαρκούδης ἀνέγνωσε μηνύματα τῶν: α. Πανοσιολ. Ἀρχιμ. Ἰακώβου Καραμούζη, Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μυτιλήνης (κείμενο), β. Πρωτ. Δημητρίου Ἀφαλωνιάτη, Ἐφημερίου Τρίγωνος Πλωμαρίου, διαδόχου ἐφημερίου τοῦ παπα-Φώτη Λαυριώτη, (μικρὸ λογίδριο), γ. Πρωτ. Σταύρου Σακλαμάκη, Ἐφημερίου Ἁγ. Μαρίνας Μυτιλήνης, (μικρὸ λογίδριο) δ. Πρωτ. Ἀθανασίου Γιουσμᾶ, Προϊσταμένου τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Θεράποντος Μυτιλήνης, ὅστις καὶ συνέγραψε δύο βιβλία ἀφιερωμένα στὴ μορφὴ τοῦ παπα-Φώτη Λαυριώτη. Τὸ δὲ πρῶτο βιβλίο ἔτυχε καὶ δευτέρας ἐκδόσεως μέσα σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα ἀπὸ τὴν κυκλοφορία του, (χαιρετισμός). ε. Πρωτ. Εὐστρατίου Μανωλέλλη, πρ. Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Πλωμαρίου (κειμένο ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ Ἐνορία).
Ἀκολούθησε ἐμπειρικὴ ὁμιλία ἀπὸ τὸν Πανοσιολ. Ἀρχιμ. π. Γαβριὴλ Ἀσπρολοῦπο, Πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καὶ Πετρουπόλεως μὲ θέμα: «Παπα-Φώτης Λαυριώτης, ὅπως τὸν γνώρισα ἀπὸ τὰ μαθητικά μου χρόνια μέχρι τὴν τελευτή του». Ὁ π. Γαβριὴλ ἀναφέρθηκε σὲ ζωηρὲς ἐμπειρίες ποὺ εἶχε ἀπὸ τὸν παπα-Φώτη. Κατέληξε δὲ τὴν ὁμιλία του τονίζοντας: «Ἔχω γυρίσει πολλὰ μέρη καὶ πολλὰ μοναστήρια, ἀκόμη καὶ ὅλο τὸ Ἅγιον Ὄρος, τέτοιον ἀσκητισμὸ ὅπως τοῦ παπα-Φώτη δὲν συνάντησα!».
Ἐν συνεχείᾳ τὸν λόγον ἔλαβε ὁ Αἰδεσιμολ. Πρωτ. π. Βασίλειος Πόπης, Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνος Πειραιῶς μὲ θέμα: «Ἡ γνωριμία μου μὲ τὸν παπα-Φώτη. Διακονία Φυλακῶν. Μιὰ ἄλλη κρυφὴ πτυχὴ τοῦ παπα-Φώτη». Ὁ π. Βασίλειος μὲ βιώματα πολλὰ ἀπὸ τὴν δεκαπενταετὴ γνωριμία του μὲ τὸν παπα-Φώτη κατέθεσε πολλὲς προσωπικές του ἐμπειρίες. Δὲν παρέλειψε νὰ τονίσει ὅτι κάθε φορὰ ποὺ ἑτοιμάζονταν ὡς ἐνορία νὰ ἐπισκεφθεῖ τὶς φυλακὲς ὁ παπα-Φώτης ἦταν δίπλα του. Ἐτόνισε ἀκόμη τὴν μυστηριακὴ καὶ λειτουργικὴ ζωὴ τοῦ παπα-Φώτη καθὼς καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι κάθε φορὰ ποὺ λειτουργοῦσε μεταρσιωνόταν.
Τῶν ὁμιλιῶν ἀκολούθησε διάλογος καὶ τοποθετήσεις γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀειμνήστου παπα-Φώτη. Κατέθεσαν προσωπικὲς μαρτυρίες ὁ Πρωτ. Κων/νος Παναγιωτόπουλος, Προϊστάμενος τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν, ὁ ἐν ἀποστρατίᾳ Στρατηγὸς κ. Εὐθύμιος Φασιᾶς, ὅστις καὶ ἦτο πνευματικὸ τέκνο τοῦ παπα-Φώτη, ἡ κ. Σοφία Καπέδρα, ἡ ὁποία ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἦταν πνευματικὸ τέκνο τοῦ παπα-Φώτη, ὑπῆρξε ἐκείνη ποὺ μὲ τὸν σύζυγό της καὶ τὰ παιδιά της γηροκόμησαν τὸν παπα-Φώτη μέχρι τῆς τελευταίας του ἀναπνοῆς στὸ σπίτι τους στὸν Ὑμηττό. Ἀκόμη καὶ ἄλλες τοποθετήσεις ἔγιναν ἀπὸ πολλοὺς ποὺ συνέβη νὰ γνωρίσουν τὸν παπα-Φώτη. Μερικοὶ κατέθεσαν καὶ πειστήρια τῶν γνωριμιῶν τους ποὺ κατεῖχαν ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν παπα-Φώτη.
Τὴν Ἡμερίδα παρακολούθησαν ἀπνευστὶ ἄνω τῶν τριακοσίων ἀνθρώπων, ἐνῶ κληρικοὶ καὶ ἐκπρόσωποι μονῶν ἀπὸ τὸ νησὶ τῆς Ὕδρας ἦσαν παρόντες. Ἐπίσης συμμετεῖχαν σύλλογοι, φορεῖς καὶ σωματεῖα Λεσβίων μὲ ἐκπροσώπους καθὼς τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν Ἡμερίδα ἐκδήλωσε ποικιλοτρόπως καὶ ὁ Ραδιοφωνικὸς Σταθμὸς τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ.
Πρὸ τοῦ τέλους τῆς Ἡμερίδας ὁ συντονιστὴς κ. Μαρκούδης ἀνεφέρθη στὰ μέχρι σήμερα ἐκδοθέντα βιβλία γιὰ τὸν παπα-Φώτη Λαυριώτη, πέντε τὸν ἀριθμό, ἀναφερόμενος ὅτι τελικὰ οἱ ἐμπειρίες τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ παπα-Φώτη Λαυριώτη μπορεῖ νὰ ὁδηγήσουν σὲ χρονικὸ διάστημα ποὺ θὰ κριθεῖ ἐπιβεβλημένο γιὰ τὴν ἁγιοκατάταξή του, ἀφοῦ πρῶτα ὁ πιστὸς λαὸς ποὺ ἤδη τὸν τιμᾶ καὶ τὸν σέβεται τὸν ἀναδείξει στὶς συνειδήσεις του ὡς ἅγιο. Ἐκεῖνο ποὺ σίγουρα θὰ ἀκολουθήσει εἶναι ἡ τυπικὴ πράξη τῆς μητέρας Ἐκκλησίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κων/πόλεως.
Τὴν Ἡμερίδα ἔκλεισε ὁ ὀργανωτὴς αὐτῆς Αἰδεσιμολ. Πρωτ. π. Θεμιστοκλῆς Χριστοδούλου, Ὑπεύθυνος τῆς Ε.Ν.Ε. τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγ. Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν μὲ λόγους πρωτίστως εὐχαριστίας πρὸς ὅλους ὅσους συνέβαλαν στὴν καλὴ ὀργάνωση καὶ ἐπιτυχία αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος, ἡ ὁποία ὅπως σημείωσε εἶναι μόνο ἡ ἀρχή, γιατὶ τὸ αἴτημα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ εἶναι νὰ ξαναγίνει κάποια ἄλλη παρόμοια Ἡμερίδα γιὰ νὰ ἀναδειχθοῦν καὶ πολλὲς ἄλλες κρυφὲς πτυχὲς τοῦ παπα-Φώτη ἄγνωστες μέχρι σήμερα σὲ πολλούς. Ἀκόμη εὐχαρίστησε τοὺς ὁμιλητάς, τὸν συντονιστὴ τῆς Ἡμερίδος κ. Λυκούργο Μαρκούδη γιὰ τὴν ἀγάπη μὲ τὴν ὁποία περιέβαλε ἐξ ἀρχῆς τὴν ἀνάδειξη σὲ ὅλους τοὺς πιστοὺς τὰ περὶ τῆς προσωπικότητος τοῦ παπα-Φώτη. Τέλος εὐχαρίστησε ὅλους ὅσους συμμετεῖχαν στὴν Ἡμερίδα καὶ ἐπιφυλάχθηκε νὰ ἐκδόσει ἐν καιρῷ τῷ δέοντι τὰ Πρακτικὰ τῆς Ἡμερίδας.
«Μέσα σὲ κλίμα πνευματικοῦ αὐχμοῦ καὶ πνευματικῆς ἀναισθησίας ἔζησε ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης, πιστὸς στὶς ἀρχές του. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἡ Ἐνοριακὴ Νεανικὴ Σύναξη τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγ. Ἐλευθερίου -ὁδοῦ Ἀχαρνῶν, ἀνταποκρινόμενη στὶς πνευματικὲς ἀπαιτήσεις καὶ καθάριες ἀναζητήσεις πολλῶν νέων τῆς παραπαίουσας κοινωνίας ποὺ ζοῦμε ἀπεφάσισε νὰ προβάλει αὐτὴν τὴν σύγχρονη μορφὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τοὺς ἑξῆς ἐπιπρόσθετους λόγους:
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης ἀπετέλεσε μιὰ σύγχρονη ἀσκητικὴ μορφὴ τοῦ αἰῶνα μας. Εἴχαμε τὴν χαρὰ νὰ τὸν γνωρίσουμε ἀπὸ κοντὰ καὶ νὰ γίνουμε μάρτυρες τῆς ὁσιακῆς καὶ ἀσκητικῆς καθάριας μορφῆς του, τὸ ἀνεπιτήδευτο καὶ ἀφτιασίδοτο τοῦ χαρακτήρος του. Μᾶς ἄγγιξε ψυχικὰ καὶ σωματικά. Μᾶς χάρισε τὶς πολλὲς εὐλογίες του, εἴτε μὲ τὸν λόγο του εἴτε μὲ τὰ δῶρα τῆς Ἀγάπης του.
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης μᾶς ἄφησε μνῆμες ἀγαθοῦ ἀκτήμονος ἱερέα, ὁ ὁποῖος ξεχώριζε ἀπ’ ὅλους τοὺς λοιποὺς κληρικούς, γιὰ τὸ χάρισμα τῆς πλήρους ἐγκαταλείψεώς του στὸν ἐν Τριάδι Θεό μας. Χαρακτηριστικὰ μᾶς ἔλεγε ὅτι δὲν χρειάζεσθε νὰ φοβᾶσθε κανέναν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Θεό μας. Στὸ πρόσωπό του ξεχωρίσαμε τὸν προφητικό του λόγο καὶ ἀντιληφθήκαμε ἐκ τῶν πράξεών του πῶς περίπου ζοῦσαν οἱ Προφῆτες στὰ χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης ὑπῆρξε τὸ ζύγι τῆς ἀσκητικῆς παλαίστρας μέσα στὸν κόσμο. Παρότι ζοῦσε μέσα στὸν κόσμο, ἡ ὅλη βιοτή του ἦταν ἐκτὸς τοῦ κόσμου τούτου. Ἡ μορφή του σὲ μετέφερε κάπου ἀλλοῦ. Ἡ ὅλη φυσιογνωμία του δὲν ἔμοιαζε μὲ τὶς ἄλλες μορφὲς τοῦ συνήθους κόσμου.
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης δὲν στήριζε τὸν βίο του στὶς γνωριμίες καὶ στὴ διπλωματία. Αὐτὰ ἀναδεικνύουν στὶς ἡμέρες μας μορφὲς τύπου φασὸν ποὺ κυκλοφοροῦν μεταξύ μας. Αὐτὸ ποὺ μᾶς τράβηξε τὴν προσοχὴ στὸ πρόσωπό του ἦταν ἡ ἁπλότητα, ἡ ἀγαθότητα, τὸ ἀνεπιτήδευτο, τὸ προσηνὲς τοῦ χαρακτῆρός του, ἡ ἐμπειρική του θεολογία. Δὲν θὰ ξεχάσουμε τὴ συνεχὴ ἐπανάληψη τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας μας στὰ χείλη του. Ἄπειρες φορὲς εἰπωμένες ποὺ δύσκολα μποροῦσε ὁ συνομιλητής του νὰ μετρήσει.
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης δὲν συσχηματιζόταν μὲ τὰ σχήματα τοῦ αἰῶνος τούτου. Ζοῦσε ὡς ἕνας ἀληθινὸς καὶ ἀφοσιωμένος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ μας. Αὐτὸ μᾶς τράβηξε πολύ. Αὐτὸ μᾶς ἔκανε νὰ τὸν ἀγαπήσουμε περισσότερο καὶ νὰ τὸν περιμένουμε νὰ ἔλθει πρὸς συνάντησίν μας.
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης μὲ τὸν τρόπο του μᾶς ἔλεγχε γιὰ τὴ σπατάλη, γιὰ τὸ περιττὸ ξόδεμα τῶν χρημάτων μας, γιὰ τὴν καταναλωτική μας μανία, γιὰ τὴν ἀταξία στὴν προσευχὴ καὶ τὴν λατρεία, γιὰ τὸν ἐφησυχασμό μας καὶ τὴν ἀμεριμνησία μας στὰ θέματα τῆς πίστεώς μας, γιὰ τὴν πνευματική μας ραστώνη καὶ τὸν ὠχαδελφισμό, γιὰ τὴν ὑποκρισία καὶ τὴν κατάκριση, γιὰ τὴ συκοφαντία καὶ τὴν ἱεροκατηγορία, γιὰ τὴν ἀνύπαρκτη ψευδαίσθηση τῆς ἐγκράτειάς μας, γιὰ τὸ ψεῦδος, τὴν ξέφρενη ἁμαρτωλὴ διασκέδασή μας, τὶς προγαμιαίες ἁμαρτωλὲς συνευρέσεις μας, τὸν τίμιο γάμο, τὴν εὐλογημένη συζυγία, τὴ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴν ἀξία τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνα, τὴν στήριξη τῶν πτωχῶν, τῶν ὀρφανῶν, τονίζοντάς μας πάλιν καὶ πολλάκις γιὰ τὴν εὐεργεσία τῆς ἐλεημοσύνης. Ἐκεῖνος μᾶς ἔμαθε ὅτι ὁ ἐργάτης τοῦ Θεοῦ δὲν ἀξίζει νὰ ζητήσει μισθό, γιατὶ ὁ μισθαποδότης Κύριός μας γνωρίζει τὶς ἀνάγκες μας καὶ δίδει ὅλα τὰ ἀπαραίτητα, ὄχι ὅμως ἄχρηστα.
Γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς λόγους στὶς μεταξύ μας συζητήσεις στὶς Συνάξεις μας ἀποφασίσαμε νὰ κάνουμε ἐμεῖς οἱ νέοι τὴν ἀντίστασή μας σὲ ὅτι σερβίρεται ὡς νέο, μοντέρνο καὶ ξένο, τὴν ἀνάδειξη τῆς μορφῆς τοῦ παπα-Φώτη Λαυριώτη ὡς μορφὴ χαρισματικὴ καὶ ἄξια πρὸς μίμησιν. Δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ τὸν ἀναδείξουμε ἐμεῖς, οἱ μάλιστα μακρὰν τοῦ νησιοῦ του ὡς ἅγιο, μὲ τὴ συγκεκριμένη ἡμερίδα ποὺ γίνεται πρὸς τιμήν του. Ἡ ἁγιότητά του δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς ἀλλὰ ἀπὸ τὴ συνείδηση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς γιὰ τοὺς λόγους ποὺ προαναφέραμε ἐπιιθυμοῦμε νὰ τὸν προβάλουμε ὡς ἕνα δεῖγμα γνήσιου ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου, ὡς μιὰ μορφὴ ποὺ μᾶς ἐκφράζει καὶ μᾶς προκαλεῖ γιὰ ἀγῶνες καὶ θυσίες γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας. Θὰ μείνει ἀνεξίτηλα χαραγμένη ἡ μορφή του, ἡ σαλότητά του μὲ τὴν ὁποία σκέπαζε τοὺς ἀγῶνες του ἀκόμη καὶ τοὺς προσωπικούς του ἀγῶνες γιὰ τοὺς ὁποίους Κύριος ὁ Θεὸς ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφρούς, ὡς γνήσιος μισθαποδότης θὰ ἀνταμείψει ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ φοβερᾶ κατὰ τὴν Δευτέρα Του παρουσία. Πάντως ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης μᾶς ἄφησε βαρειὰ παρακαταθήκη πνευματικῶν ὑποθηκῶν ὡς γνήσιο τέκνο τῆς Ἐκκλησίας, παραμένοντας σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ κάτω ἀπὸ τὴν ὑπακοὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὲ φρόνημα γνήσιο καὶ παραδοσιακό, μὲ πνεῦμα καθάριο καὶ ζωηρό, μὲ ζωὴ ἀσκήσεως καὶ ἁγιότητος ἀνεπαναλήπτου. Εἴθε νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του καὶ τὴν ἀπ’ οὐρανοῖς ἀσταμάτητη προσευχή του. Ἀμήν».
Κατόπιν ὁ συντονιστὴς τῆς Ἡμερίδας κ. Μαρκούδης ἀνέγνωσε μηνύματα τῶν: α. Πανοσιολ. Ἀρχιμ. Ἰακώβου Καραμούζη, Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μυτιλήνης (κείμενο), β. Πρωτ. Δημητρίου Ἀφαλωνιάτη, Ἐφημερίου Τρίγωνος Πλωμαρίου, διαδόχου ἐφημερίου τοῦ παπα-Φώτη Λαυριώτη, (μικρὸ λογίδριο), γ. Πρωτ. Σταύρου Σακλαμάκη, Ἐφημερίου Ἁγ. Μαρίνας Μυτιλήνης, (μικρὸ λογίδριο) δ. Πρωτ. Ἀθανασίου Γιουσμᾶ, Προϊσταμένου τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Θεράποντος Μυτιλήνης, ὅστις καὶ συνέγραψε δύο βιβλία ἀφιερωμένα στὴ μορφὴ τοῦ παπα-Φώτη Λαυριώτη. Τὸ δὲ πρῶτο βιβλίο ἔτυχε καὶ δευτέρας ἐκδόσεως μέσα σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα ἀπὸ τὴν κυκλοφορία του, (χαιρετισμός). ε. Πρωτ. Εὐστρατίου Μανωλέλλη, πρ. Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Πλωμαρίου (κειμένο ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ Ἐνορία).
Ἀκολούθησε ἐμπειρικὴ ὁμιλία ἀπὸ τὸν Πανοσιολ. Ἀρχιμ. π. Γαβριὴλ Ἀσπρολοῦπο, Πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καὶ Πετρουπόλεως μὲ θέμα: «Παπα-Φώτης Λαυριώτης, ὅπως τὸν γνώρισα ἀπὸ τὰ μαθητικά μου χρόνια μέχρι τὴν τελευτή του». Ὁ π. Γαβριὴλ ἀναφέρθηκε σὲ ζωηρὲς ἐμπειρίες ποὺ εἶχε ἀπὸ τὸν παπα-Φώτη. Κατέληξε δὲ τὴν ὁμιλία του τονίζοντας: «Ἔχω γυρίσει πολλὰ μέρη καὶ πολλὰ μοναστήρια, ἀκόμη καὶ ὅλο τὸ Ἅγιον Ὄρος, τέτοιον ἀσκητισμὸ ὅπως τοῦ παπα-Φώτη δὲν συνάντησα!».
Ἐν συνεχείᾳ τὸν λόγον ἔλαβε ὁ Αἰδεσιμολ. Πρωτ. π. Βασίλειος Πόπης, Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνος Πειραιῶς μὲ θέμα: «Ἡ γνωριμία μου μὲ τὸν παπα-Φώτη. Διακονία Φυλακῶν. Μιὰ ἄλλη κρυφὴ πτυχὴ τοῦ παπα-Φώτη». Ὁ π. Βασίλειος μὲ βιώματα πολλὰ ἀπὸ τὴν δεκαπενταετὴ γνωριμία του μὲ τὸν παπα-Φώτη κατέθεσε πολλὲς προσωπικές του ἐμπειρίες. Δὲν παρέλειψε νὰ τονίσει ὅτι κάθε φορὰ ποὺ ἑτοιμάζονταν ὡς ἐνορία νὰ ἐπισκεφθεῖ τὶς φυλακὲς ὁ παπα-Φώτης ἦταν δίπλα του. Ἐτόνισε ἀκόμη τὴν μυστηριακὴ καὶ λειτουργικὴ ζωὴ τοῦ παπα-Φώτη καθὼς καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι κάθε φορὰ ποὺ λειτουργοῦσε μεταρσιωνόταν.
Τῶν ὁμιλιῶν ἀκολούθησε διάλογος καὶ τοποθετήσεις γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀειμνήστου παπα-Φώτη. Κατέθεσαν προσωπικὲς μαρτυρίες ὁ Πρωτ. Κων/νος Παναγιωτόπουλος, Προϊστάμενος τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν, ὁ ἐν ἀποστρατίᾳ Στρατηγὸς κ. Εὐθύμιος Φασιᾶς, ὅστις καὶ ἦτο πνευματικὸ τέκνο τοῦ παπα-Φώτη, ἡ κ. Σοφία Καπέδρα, ἡ ὁποία ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἦταν πνευματικὸ τέκνο τοῦ παπα-Φώτη, ὑπῆρξε ἐκείνη ποὺ μὲ τὸν σύζυγό της καὶ τὰ παιδιά της γηροκόμησαν τὸν παπα-Φώτη μέχρι τῆς τελευταίας του ἀναπνοῆς στὸ σπίτι τους στὸν Ὑμηττό. Ἀκόμη καὶ ἄλλες τοποθετήσεις ἔγιναν ἀπὸ πολλοὺς ποὺ συνέβη νὰ γνωρίσουν τὸν παπα-Φώτη. Μερικοὶ κατέθεσαν καὶ πειστήρια τῶν γνωριμιῶν τους ποὺ κατεῖχαν ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν παπα-Φώτη.
Τὴν Ἡμερίδα παρακολούθησαν ἀπνευστὶ ἄνω τῶν τριακοσίων ἀνθρώπων, ἐνῶ κληρικοὶ καὶ ἐκπρόσωποι μονῶν ἀπὸ τὸ νησὶ τῆς Ὕδρας ἦσαν παρόντες. Ἐπίσης συμμετεῖχαν σύλλογοι, φορεῖς καὶ σωματεῖα Λεσβίων μὲ ἐκπροσώπους καθὼς τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν Ἡμερίδα ἐκδήλωσε ποικιλοτρόπως καὶ ὁ Ραδιοφωνικὸς Σταθμὸς τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ.
Πρὸ τοῦ τέλους τῆς Ἡμερίδας ὁ συντονιστὴς κ. Μαρκούδης ἀνεφέρθη στὰ μέχρι σήμερα ἐκδοθέντα βιβλία γιὰ τὸν παπα-Φώτη Λαυριώτη, πέντε τὸν ἀριθμό, ἀναφερόμενος ὅτι τελικὰ οἱ ἐμπειρίες τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ παπα-Φώτη Λαυριώτη μπορεῖ νὰ ὁδηγήσουν σὲ χρονικὸ διάστημα ποὺ θὰ κριθεῖ ἐπιβεβλημένο γιὰ τὴν ἁγιοκατάταξή του, ἀφοῦ πρῶτα ὁ πιστὸς λαὸς ποὺ ἤδη τὸν τιμᾶ καὶ τὸν σέβεται τὸν ἀναδείξει στὶς συνειδήσεις του ὡς ἅγιο. Ἐκεῖνο ποὺ σίγουρα θὰ ἀκολουθήσει εἶναι ἡ τυπικὴ πράξη τῆς μητέρας Ἐκκλησίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κων/πόλεως.
Τὴν Ἡμερίδα ἔκλεισε ὁ ὀργανωτὴς αὐτῆς Αἰδεσιμολ. Πρωτ. π. Θεμιστοκλῆς Χριστοδούλου, Ὑπεύθυνος τῆς Ε.Ν.Ε. τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγ. Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν μὲ λόγους πρωτίστως εὐχαριστίας πρὸς ὅλους ὅσους συνέβαλαν στὴν καλὴ ὀργάνωση καὶ ἐπιτυχία αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος, ἡ ὁποία ὅπως σημείωσε εἶναι μόνο ἡ ἀρχή, γιατὶ τὸ αἴτημα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ εἶναι νὰ ξαναγίνει κάποια ἄλλη παρόμοια Ἡμερίδα γιὰ νὰ ἀναδειχθοῦν καὶ πολλὲς ἄλλες κρυφὲς πτυχὲς τοῦ παπα-Φώτη ἄγνωστες μέχρι σήμερα σὲ πολλούς. Ἀκόμη εὐχαρίστησε τοὺς ὁμιλητάς, τὸν συντονιστὴ τῆς Ἡμερίδος κ. Λυκούργο Μαρκούδη γιὰ τὴν ἀγάπη μὲ τὴν ὁποία περιέβαλε ἐξ ἀρχῆς τὴν ἀνάδειξη σὲ ὅλους τοὺς πιστοὺς τὰ περὶ τῆς προσωπικότητος τοῦ παπα-Φώτη. Τέλος εὐχαρίστησε ὅλους ὅσους συμμετεῖχαν στὴν Ἡμερίδα καὶ ἐπιφυλάχθηκε νὰ ἐκδόσει ἐν καιρῷ τῷ δέοντι τὰ Πρακτικὰ τῆς Ἡμερίδας.
