Ο Όρθρος της Κυριακής 23 Σεπτεμβρίου - Κυριακή A´ Λουκά

Ἡ σύλληψις τοῦ Προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Ῥαΐδος μάρτυρος, Ξανθίππης καὶ Πολυξένης ὁσίων (†109), Νικολάου νεομ. τοῦ Καρπενησιώτου (†1672), Ἰωάννου νεομάρτ. τοῦ ἐκ Κονίτσης (†1814).
Ἦχος βαρύς. Ἑωθινὸν ε´.
Ὁ ἥλιος εἰσέρχεται εἰς τὸν Ζυγόν. Ἀρχὴ τοῦ φθινοπώ­ρου.
* * * * *
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον,
Συναπτὴ μεγάλη,
μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις·
Ὅτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα...

Ἦ­χος βα­ρύς.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν· εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου.

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. β´. Πάν­τα τὰ ἔ­θνη ἐ­κύ­κλω­σάν με, καὶ τῷ ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου ἠ­μυ­νά­μην αὐ­τούς.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. γ´. Πα­ρὰ Κυ­ρί­ου ἐ­γέ­νε­το αὕ­τη, καί ἐ­στι θαυ­μα­στὴ ἐν ὀ­φθαλ­μοῖς ἡ­μῶν.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος βα­ρύς.

Κα­τέ­λυ­σας τῷ Σταυ­ρῷ σου τὸν θά­να­τον· ἠ­νέ­ῳ­ξας τῷ λῃ­στῇ τὸν Πα­ρά­δει­σον· τῶν Μυ­ρο­φό­ρων τὸν θρῆ­νον με­τέ­βα­λες, καὶ τοῖς σοῖς Ἀ­πο­στό­λοις κη­ρύτ­τειν ἐ­πέ­τα­ξας, ὅ­τι ἀ­νέ­στης Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα. Τοῦ Προ­δρό­μου.

Ἦ­χος δ´. Τα­χὺ προ­κα­τά­λα­βε.

Ἡ πρῴ­ην οὐ τί­κτου­σα, στεῖ­ρα εὐ­φράν­θη­τι· ἰ­δοὺ γὰρ συ­νέ­λα­βες, Ἡ­λί­ου λύ­χνον σα­φῶς, φω­τί­ζειν τὸν μέλ­λον­τα, πᾶ­σαν τὴν οἰ­κου­μέ­νην, ἀ­βλε­ψί­αν νο­σοῦ­σαν· χό­ρευ­ε Ζα­χα­ρί­α, ἐκ­βο­ῶν παῤ­ῥη­σί­ᾳ· Προ­φή­της τοῦ Ὑ­ψί­στου ἐ­στίν, ὁ μέλ­λον τί­κτε­σθαι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τὸ ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος ἀ­πό­κρυ­φον, καὶ Ἀγ­γέ­λοις ἄ­γνω­στον μυ­στή­ρι­ον, δι­ὰ σοῦ Θε­ο­τό­κε τοῖς ἐ­πὶ γῆς πε­φα­νέ­ρω­ται, Θε­ὸς ἐν ἀ­συγ­χύ­τῳ ἑ­νώ­σει σαρ­κού­με­νος, καὶ Σταυ­ρὸν ἑ­κου­σί­ως ὑ­πὲρ ἡ­μῶν κα­τα­δε­ξά­με­νος· δι᾿ οὗ ἀ­να­στή­σας τὸν πρω­τό­πλα­στον, ἔ­σω­σεν ἐκ θα­νά­του τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

* * *

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

[Τὸ Ψαλ­τή­ρι­ον καὶ ὁ Ἄ­μω­μος]

Με­τὰ τὴν α´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος βα­ρύς.

Ἡ ζω­ὴ ἐν τῷ τά­φῳ ἀ­νέ­κει­το, καὶ σφρα­γὶς ἐν τῷ λί­θῳ ἐ­πέ­κει­το· ὡς βα­σι­λέ­α ὑ­πνοῦν­τα, στρα­τι­ῶ­ται ἐ­φύ­λατ­τον Χρι­στόν, καὶ Ἄγ­γε­λοι ἐ­δό­ξα­ζον, ὡς Θε­ὸν ἀ­θά­να­τον· γυ­ναῖ­κες δὲ ἐ­κραύ­γα­ζον· Ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα.

Τῇ τρι­η­μέ­ρῳ τα­φῇ σου σκυ­λεύ­σας τὸν θά­να­τον, καὶ φθα­ρέν­τα τὸν ἄν­θρω­πον, τῇ ζω­η­φό­ρῳ ἐ­γέρ­σει σου, ἀ­να­στή­σας Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, ὡς φι­λάν­θρω­πος· δό­ξα σοι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὡς τῆς ἡ­μῶν ἀ­να­στά­σε­ως θη­σαύ­ρι­σμα, τοὺς ἐ­πὶ σοὶ πε­ποι­θό­τας Πα­νύ­μνη­τε, ἐκ λάκ­κου καὶ βυ­θοῦ πται­σμά­των ἀ­νά­γα­γε· σὺ γὰρ τοὺς ὑ­πευ­θύ­νους τῇ ἁ­μαρ­τί­ᾳ, ἔ­σω­σας τε­κοῦ­σα τὴν σω­τη­ρί­αν, ἡ πρὸ τό­κου παρ­θέ­νος, καὶ ἐν τό­κῳ παρ­θέ­νος, καὶ με­τὰ τό­κον πά­λιν οὖ­σα παρ­θέ­νος.

Με­τὰ τὴν β´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἦ­χος βα­ρύς.

Ἐ­σφρα­γι­σμέ­νου τοῦ μνή­μα­τος, ἡ ζω­ὴ ἐκ τά­φου ἀ­νέ­τει­λας Χρι­στὲ ὁ Θε­ός· καὶ τῶν θυ­ρῶν κε­κλει­σμέ­νων, τοῖς Μα­θη­ταῖς ἐ­πέ­στης, ἡ πάν­των ἀ­νά­στα­σις· Πνεῦ­μα εὐ­θὲς δι᾿ αὐ­τῶν ἐγ­και­νί­ζων ἡ­μῖν, κα­τὰ τὸ μέ­γα σου ἔ­λε­ος.

Δό­ξα.

Ἐ­πὶ τὸ μνῆ­μα ἔ­δρα­μον γυ­ναῖ­κες, με­τὰ δα­κρύ­ων μύ­ρα φέ­ρου­σαι, καὶ στρα­τι­ω­τῶν φυ­λασ­σόν­των σε, τὸν τῶν ὅ­λων Βα­σι­λέ­α, ἔ­λε­γον πρὸς ἑ­αυ­τάς· Τίς ἀ­πο­κυ­λί­σει ἡ­μῖν τὸν λί­θον; καὶ φω­νῆς Ἀ­σω­μά­των ἤ­κου­ον λε­γού­σης. Ἀ­νέ­στη ὁ με­γά­λης βου­λῆς Ἄγ­γε­λος, πα­τή­σας τὸν θά­να­τον. Παν­το­δύ­να­με Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Χαῖ­ρε Κε­χα­ρι­τω­μέ­νη Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε, λι­μὴν καὶ προ­στα­σί­α τοῦ γέ­νους τῶν ἀν­θρώ­πων· ἐκ σοῦ γὰρ ἐ­σαρ­κώ­θη ὁ Λυ­τρω­τὴς τοῦ κό­σμου· μό­νη γὰρ ὑ­πάρ­χεις Μή­τηρ καὶ Παρ­θέ­νος· ἀ­εὶ εὐ­λο­γη­μέ­νη, καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νη, πρέ­σβευ­ε Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ, εἰ­ρή­νην δω­ρή­σα­σθαι, πά­σῃ τῇ οἰ­κου­μέ­νῃ.

* * *

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

[Με­τὰ τὸν Ἄ­μω­μον, τὰ Εὐ­λο­γη­τά­ρι­α]

Ἦ­χος πλ. α´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τῶν ἀγ­γέ­λων ὁ δῆ­μος * κα­τε­πλά­γη ὁ­ρῶν σε * ἐν νε­κροῖς λο­γι­σθέν­τα, * τοῦ θα­νά­του δέ, Σῶ­τερ, * τὴν ἰ­σχὺν κα­θε­λόν­τα * καὶ σὺν ἑ­αυ­τῷ * τὸν Ἀ­δὰμ ἐ­γεί­ραν­τα * καὶ ἐξ ᾅ­δου * πάν­τας ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τα.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τί τὰ μύ­ρα * συμ­πα­θῶς τοῖς δά­κρυ­σιν, * ὦ μα­θή­τρι­αι, κιρ­νᾶ­τε; * ὁ ἀ­στρά­πτων * ἐν τῷ τά­φῳ ἄγ­γε­λος * προ­σε­φθέγ­γε­το ταῖς μυ­ρο­φό­ροις· * Ἴ­δε­τε ὑ­μεῖς * τὸν τά­φον καὶ ἥ­σθη­τε· * ὁ Σω­τὴρ γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Λί­αν πρω­ῒ * μυ­ρο­φό­ροι ἔ­δρα­μον * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου θρη­νο­λο­γοῦ­σαι· * ἀλλ᾿ ἐ­πέ­στη * πρὸς αὐ­τὰς ὁ ἄγ­γε­λος καὶ εἶ­πε· * Θρή­νου ὁ και­ρὸς * πέ­παυ­ται· μὴ κλαί­ε­τε· * τὴν ἀ­νά­στα­σιν δὲ * ἀ­πο­στό­λοις εἴ­πα­τε.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Μυ­ρο­φό­ροι γυ­ναῖ­κες * με­τὰ μύ­ρων ἐλ­θοῦ­σαι * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου, Σῶ­τερ, * ἐ­νη­χοῦν­το ἀγ­γέ­λου * πρὸς αὐ­τὰς φθεγ­γο­μέ­νου· * Τί με­τὰ νε­κρῶν * τὸν ζῶν­τα λο­γί­ζε­σθε; * ὡς Θε­ὸς γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Προ­σκυ­νοῦ­μεν Πα­τέ­ρα * καὶ τὸν τού­του Υἱ­όν τε * καὶ τὸ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, * τὴν ἁ­γί­αν Τρι­ά­δα * ἐν μι­ᾷ τῇ οὐ­σί­ᾳ, * σὺν τοῖς Σε­ρα­φὶμ * κρά­ζον­τες τὸ Ἅ­γι­ος, * ἅ­γι­ος, ἅ­γι­ος εἶ, Κύ­ρι­ε.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ζω­ο­δό­την τε­κοῦ­σα, * ἐ­λυ­τρώ­σω, Παρ­θέ­νε, * τὸν Ἀ­δὰμ ἁ­μαρ­τί­ας· * χαρ­μο­νὴν δὲ τῇ Εὔ­ᾳ * ἀν­τὶ λύ­πης πα­ρέ­σχες· * ῥεύ­σαν­τα ζω­ῆς, * ἴ­θυ­νε πρὸς ταύ­την δὲ * ὁ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θεὶς * Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α· δό­ξα σοι ὁ Θε­ός. (ἐκ γ´)

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ταί Σου...

* * *

ΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ

Ἡ Ὑ­πα­κο­ή. Ἦ­χος βα­ρύς.

Ὁ ἡ­με­τέ­ραν μορ­φὴν ἀ­να­λα­βών, καὶ ὑ­πο­μεί­νας Σταυ­ρὸν σω­μα­τι­κῶς, σῶ­σόν με τῇ ἀ­να­στά­σει σου, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, ὡς φι­λάν­θρω­πος.

Οἱ Ἀ­να­βαθ­μοί. Ἦ­χος βα­ρύς.

Ἀν­τί­φω­νον Α´.

Τὴν αἰχ­μα­λω­σί­αν Σι­ών, ἐκ πλά­νης ἐ­πι­στρέ­ψας, κἀ­μὲ Σω­τὴρ ζώ­ω­σον, ἐ­ξαί­ρων δου­λο­πα­θεί­ας.

Ἐν τῷ νό­τῳ ὁ σπεί­ρων θλί­ψεις, νη­στεί­ας με­τὰ δα­κρύ­ων, οὗ­τος χα­ρᾶς δρέ­ψε­ται, δράγ­μα­τα ἀ­ει­ζω­ο­τρο­φί­ας.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, πη­γὴ τῶν θεί­ων θη­σαυ­ρι­σμά­των, ἐξ οὗ σο­φί­α, σύ­νε­σις, φό­βος· αὐ­τῷ αἴ­νε­σις, δό­ξα, τι­μή, καὶ κρά­τος.

Ἀν­τί­φω­νον Β´.

Ἐ­ὰν μὴ Κύ­ρι­ος οἰ­κο­δο­μή­σῃ οἶ­κον τὸν τῆς ψυ­χῆς, μά­την κο­πι­ῶ­μεν· πλὴν γὰρ αὐ­τοῦ, οὐ πρᾶ­ξις, οὐ λό­γος τε­λεῖ­ται.

Τοῦ καρ­ποῦ τῆς γα­στρός, οἱ Ἅ­γι­οι πνευ­μα­το­κι­νή­τως, ἀ­να­βλα­στοῦ­σι, πα­τρῷ­α δόγ­μα­τα υἱ­ο­θε­σί­ας.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, τὰ σύμ­παν­τα τὸ εἶ­ναι ἔ­χει· πρὸ πάν­των γὰρ Θε­ός, τῶν ὅ­λων κυ­ρι­ό­της, φῶς ἀ­πρό­σι­τον, ζω­ὴ τῶν πάν­των.

Ἀν­τί­φω­νον Γ´.

Οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, ὁ­δοὺς ζω­ῆς εὑ­ρόν­τες, νῦν καὶ ἀ­εὶ μα­κα­ρι­οῦν­ται, δό­ξῃ ἀ­κη­ρά­τῳ.

Κύ­κλῳ τῆς τρα­πέ­ζης σου, ὡς στε­λέ­χη βλέ­πων τὰ ἔκ­γο­νά σου, χαῖ­ρε εὐ­φραί­νου, προ­σά­γων ταῦ­τα, τῷ Χρι­στῷ ποι­με­νάρ­χα.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, βυ­θὸς χα­ρι­σμά­των, πλοῦ­τος δό­ξης, κρι­μά­των βά­θος μέ­γα· ὁ­μό­δο­ξον Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ, λα­τρευ­τὸν γάρ.

Προ­κεί­με­νον. Ψαλ­μὸς θ´ (9).

Ἀ­νά­στη­θι, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου, ὑ­ψω­θή­τω ἡ χείρ σου, μὴ ἐ­πι­λά­θῃ τῶν πε­νή­των σου εἰς τέ­λος. (δίς)

Στίχ. Ἐ­ξο­μο­λο­γή­σο­μαί σοι, Κύ­ρι­ε, ἐν ὅ­λῃ καρ­δί­ᾳ μου, δι­η­γή­σο­μαι πάν­τα τὰ θαυ­μά­σι­ά σου.

Ἀ­νά­στη­θι, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου...

* * *

ΤΑΞΙΣ ΕΩΘΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ...

Ἀ­μήν. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Στίχ. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Αἰ­νε­σά­τω πνο­ὴ… πᾶ­σα τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Καὶ ὑ­πὲρ τοῦ κα­τα­ξι­ω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς τῆς ἀ­κρο­ά­σε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σω­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (γ´)

Ὁ δι­ά­κο­νος· Σο­φί­α· ὀρ­θοί· ἀ­κού­σω­μεν τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Καὶ τῷ Πνεύ­μα­τί σου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Πρό­σχω­μεν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἀ­να­γι­νώ­σκει
τὸ ἐν­δι­ά­τα­κτον ἑ­ω­θι­νὸν Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.

Ἑ­ωθινὸν Ε´
Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν (κδ´ 12-35).

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, ὁ Πέ­τρος ἀ­να­στὰς ἔ­δρα­μεν ἐ­πὶ τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ πα­ρα­κύ­ψας βλέ­πει τὰ ὀ­θό­νι­α κεί­με­να μό­να, καὶ ἀ­πῆλ­θε πρὸς ἑ­αυ­τὸν θαυ­μά­ζων τὸ γε­γο­νός. Καὶ ἰ­δοὺ δύ­ο ἐξ αὐ­τῶν ἦ­σαν πο­ρευ­ό­με­νοι ἐν αὐ­τῇ τῇ ἡ­μέ­ρᾳ εἰς κώ­μην ἀ­πέ­χου­σαν στα­δί­ους ἑ­ξή­κον­τα ἀ­πὸ Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, ᾗ ὄ­νο­μα Ἐμ­μα­ούς. Καὶ αὐ­τοὶ ὡ­μί­λουν πρὸς ἀλ­λή­λους πε­ρὶ πάν­των τῶν συμ­βε­βη­κό­των τού­των. Καὶ ἐ­γέ­νε­το ἐν τῷ ὁ­μι­λεῖν αὐ­τοὺς καὶ συ­ζη­τεῖν καὶ αὐ­τὸς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἐγ­γί­σας συ­νε­πο­ρεύ­ε­το αὐ­τοῖς· οἱ δὲ ὀ­φθαλ­μοὶ αὐ­τῶν ἐ­κρα­τοῦν­το τοῦ μὴ ἐ­πι­γνῶ­ναι αὐ­τόν. Εἶ­πε δὲ πρὸς αὐ­τούς· Τί­νες οἱ λό­γοι οὗ­τοι οὓς ἀν­τι­βάλ­λε­τε πρὸς ἀλ­λή­λους πε­ρι­πα­τοῦν­τες, καί ἐ­στε σκυ­θρω­ποί; Ἀ­πο­κρι­θεὶς δὲ ὁ εἷς, ᾧ ὄ­νο­μα Κλε­ό­πας, εἶ­πε πρὸς αὐ­τόν· Σὺ μό­νος πα­ροι­κεῖς ἐν Ἱ­ε­ρου­σα­λὴμ καὶ οὐκ ἔ­γνως τὰ γε­νό­με­να ἐν αὐ­τῇ ἐν ταῖς ἡ­μέ­ραις ταύ­ταις; Καὶ εἶ­πεν αὐ­τοῖς· Ποῖ­α; Οἱ δὲ εἶ­πον αὐ­τῷ· Τὰ πε­ρὶ Ἰ­η­σοῦ τοῦ Να­ζω­ραί­ου, ὃς ἐ­γέ­νε­το ἀ­νὴρ προ­φή­της δυ­να­τὸς ἐν ἔρ­γῳ καὶ λό­γῳ ἐ­ναν­τί­ον τοῦ Θε­οῦ, καὶ παν­τὸς τοῦ λα­οῦ, ὅ­πως τε πα­ρέ­δω­καν αὐ­τὸν οἱ ἀρ­χι­ε­ρεῖς καὶ οἱ ἄρ­χον­τες ἡ­μῶν εἰς κρῖ­μα θα­νά­του καὶ ἐ­σταύ­ρω­σαν αὐ­τόν· ἡ­μεῖς δὲ ἠλ­πί­ζο­μεν ὅ­τι αὐ­τός ἐ­στιν ὁ μέλ­λων λυ­τροῦ­σθαι τὸν Ἰσ­ρα­ήλ· ἀλ­λά γε σὺν πᾶ­σι τού­τοις τρί­την ταύ­την ἡ­μέ­ραν ἄ­γει σή­με­ρον, ἀφ᾿ οὗ ταῦ­τα ἐ­γέ­νε­το. Ἀλ­λὰ καὶ γυ­ναῖ­κές τι­νες ἐξ ἡ­μῶν ἐ­ξέ­στη­σαν ἡ­μᾶς, γε­νό­με­ναι ὄρ­θρι­αι ἐ­πὶ τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ μὴ εὑ­ροῦ­σαι τὸ σῶ­μα αὐ­τοῦ ἦλ­θον, λέ­γου­σαι καὶ ὀ­πτα­σί­αν ἀγ­γέ­λων ἑ­ω­ρα­κέ­ναι, οἳ λέ­γου­σιν αὐ­τὸν ζῆν. Καὶ ἀ­πῆλ­θόν τι­νες τῶν σὺν ἡ­μῖν ἐ­πὶ τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ εὗ­ρον οὕ­τω, κα­θὼς καὶ αἱ γυ­ναῖ­κες εἶ­πον, αὐ­τὸν δὲ οὐκ εἶ­δον. Καὶ αὐ­τὸς εἶ­πε πρὸς αὐ­τούς· Ὦ ἀ­νό­η­τοι καὶ βρα­δεῖς τῇ καρ­δί­ᾳ τοῦ πι­στεύ­ειν ἐ­πὶ πᾶ­σιν οἷς ἐ­λά­λη­σαν οἱ προ­φῆ­ται! Οὐ­χὶ ταῦ­τα ἔ­δει πα­θεῖν τὸν Χρι­στὸν καὶ εἰ­σελ­θεῖν εἰς τὴν δό­ξαν αὐ­τοῦ; Καὶ ἀρ­ξά­με­νος ἀ­πὸ Μω­ϋ­σέ­ως καὶ ἀ­πὸ πάν­των τῶν προ­φη­τῶν, δι­ηρ­μή­νευ­εν αὐ­τοῖς ἐν πά­σαις ταῖς γρα­φαῖς τὰ πε­ρὶ ἑ­αυ­τοῦ. Καὶ ἤγ­γι­σαν εἰς τὴν κώ­μην, οὗ ἐ­πο­ρεύ­ον­το, καὶ αὐ­τὸς προ­σε­ποι­εῖ­το πορ­ρω­τέ­ρω πο­ρεύ­ε­σθαι. Καὶ πα­ρε­βι­ά­σαν­το αὐ­τὸν λέ­γον­τες· Μεῖ­νον μεθ᾿ ἡ­μῶν, ὅ­τι πρὸς ἑ­σπέ­ραν ἐ­στὶ καὶ κέ­κλι­κεν ἡ ἡ­μέ­ρα. Καὶ εἰ­σῆλ­θε τοῦ μεῖ­ναι σὺν αὐ­τοῖς. Καὶ ἐ­γέ­νε­το ἐν τῷ κα­τα­κλι­θῆ­ναι αὐ­τὸν μετ᾿ αὐ­τῶν, λα­βὼν τὸν ἄρ­τον, εὐ­λό­γη­σε, καὶ κλά­σας ἐ­πε­δί­δου αὐ­τοῖς. Αὐ­τῶν δὲ δι­η­νοί­χθη­σαν οἱ ὀ­φθαλ­μοί, καὶ ἐ­πέ­γνω­σαν αὐ­τόν· καὶ αὐ­τὸς ἄ­φαν­τος ἐ­γέ­νε­το ἀπ᾿ αὐ­τῶν. Καὶ εἶ­πον πρὸς ἀλ­λή­λους· Οὐ­χὶ ἡ καρ­δί­α ἡ­μῶν και­ο­μέ­νη ἦν ἐν ἡ­μῖν, ὡς ἐ­λά­λει ἡ­μῖν ἐν τῇ ὁ­δῷ καὶ ὡς δι­ή­νοι­γεν ἡ­μῖν τὰς γρα­φάς; Καὶ ἀ­να­στάν­τες αὐ­τῇ τῇ ὥ­ρᾳ ὑ­πέ­στρε­ψαν εἰς Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, καὶ εὗ­ρον συ­νη­θροι­σμέ­νους τοὺς ἕν­δε­κα καὶ τοὺς σὺν αὐ­τοῖς, λέ­γον­τας· Ὅ­τι ἠ­γέρ­θη ὁ Κύ­ρι­ος ὄν­τως καὶ ὤ­φθη Σί­μω­νι. Καὶ αὐ­τοὶ ἐ­ξη­γοῦν­το τὰ ἐν τῇ ὁ­δῷ καὶ ὡς ἐ­γνώ­σθη αὐ­τοῖς ἐν τῇ κλά­σει τοῦ ἄρ­του.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ Προ­ε­στὼς ἢ ὁ Ἀ­να­γνώ­στης·

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, * προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, * τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. * Τὸν σταυ­ρόν σου, Χρι­στέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν * καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­μνοῦ­μεν καὶ δο­ξά­ζο­μεν· * σὺ γὰρ εἶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν, * τὸ ὄ­νο­μά σου ὀ­νο­μά­ζο­μεν. * Δεῦ­τε πάν­τες οἱ πι­στοὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν * τὴν τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­αν ἀ­νά­στα­σιν· * ἰ­δοὺ γὰρ ἦλ­θε δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ * χα­ρὰ ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ. * Δι­ὰ παν­τὸς εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦ­μεν τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ. * Σταυ­ρὸν γὰρ ὑ­πο­μεί­νας δι᾿ ἡ­μᾶς, * θα­νά­τῳ θά­να­τον ὤ­λε­σεν.

Οἱ χο­ροὶ ψάλ­λουν ἀν­τι­φω­νι­κῶς κα­τὰ στί­χον τὸν ν´ ψαλ­μόν, προ­τάσ­σον­τες (ἐν Κυ­ρι­α­κῇ) τὴν προ­φώ­νη­σιν Ἐ­λε­ῆ­μον.

Ἦ­χος β´.

Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νόν με ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σόν με.

Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός.

Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πι­όν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῇς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαί σε.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σέ με ἡ μή­τηρ μου.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θει­αν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φι­α τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι.

Ῥαν­τι­εῖς με ὑσ­σώ­πῳ, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς με, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι.

Ἀ­κου­τι­εῖς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην· ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να.

Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τὰς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον.

Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σου, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξόν με.

Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τὰς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι.

Ῥῦ­σαί με ἐξ αἱ­μά­των, ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου.

Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου.

Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις.

Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον· καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει.

Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ών, καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ.

Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.

Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ρι­όν σου μό­σχους.

Ἐν Κυ­ρι­α­κῇ προ­στί­θε­ται εἰς τὸν τε­λευ­ταῖ­ον στί­χον τὸ ἐ­φύ­μνι­ον· Καὶ ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός.

Δό­ξα.

Ταῖς τῶν Ἀ­πο­στό­λων * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θε­ο­τό­κου * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ τὸ πεν­τη­κο­στά­ρι­ον. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἀ­να­στὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, * κα­θὼς προ­εῖ­πεν, * ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * τὴν αἰ­ώ­νι­ον ζω­ὴν * καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Σῶ­σον, ὁ Θε­ός, τὸν λα­όν Σου... Κύριε, ἐ­λέ­η­σον (ιβ´). Ἐ­λέ­ει καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς... Ἀμήν.

* * *

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος  καὶ ὁ τοῦ Προ­δρό­μου.

ᾨ­δὴ α´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος εἰς δ´.

Ἦ­χος βα­ρύς. Ὁ Εἱρ­μός.

Νεύ­σει σου πρὸς γε­ώ­δη, ἀν­τι­τυ­πί­αν με­τή­χθη, ἡ πρὶν εὐ­δι­ά­χυ­τος, ὑ­δά­των φύ­σις Κύ­ρι­ε· ὅ­θεν ἀ­βρό­χως πε­ζεύ­σας, ᾄ­δει Ἰσ­ρα­ήλ σοι, ᾠ­δὴν ἐ­πι­νί­κι­ον.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Κέ­κρι­ται τοῦ θα­νά­του, ἡ τυ­ραν­νὶς δι­ὰ ξύ­λου, ἀ­δί­κῳ θα­νά­τῳ σου, κα­τα­κρι­θέν­τος Κύ­ρι­ε· ὅ­θεν ὁ ἄρ­χων τοῦ σκό­τους, σοῦ μὴ κα­τι­σχύ­σας, δι­καί­ως ἐκ­βέ­βλη­ται.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

ᾍ­δης σοι προ­σπε­λά­σας, καὶ τοῖς ὀ­δοῦ­σι μὴ σθέ­νων, συν­τρῖ­ψαι τὸ σῶ­μά σου, τὰς σι­α­γό­νας τέ­θλα­σται· ὅ­θεν Σω­τὴρ τὰς ὀ­δύ­νας, λύ­σας τοῦ θα­νά­του, ἀ­νέ­στης τρι­ή­με­ρος.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Λέ­λυν­ται αἱ ὀ­δύ­ναι, αἱ τῆς προ­μή­το­ρος Εὔ­ας· ὠ­δῖ­νας λα­θοῦ­σα γάρ, ἀ­πει­ρο­γά­μως τέ­το­κας· ὅ­θεν σα­φῶς Θε­ο­τό­κον, Πά­να­γνε εἰ­δό­τες, σὲ πάν­τες δο­ξά­ζο­μεν.

Καὶ τοῦ Προ­δρό­μου.

Ποί­η­μα Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Δα­μα­σκη­νοῦ.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος πλ.β´. Ὡς ἐν ἠ­πεί­ρῳ πε­ζεύ­σας.

Στίχ. Βα­πτι­στὰ τοῦ Χρι­στοῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Τῆς στει­ρευ­ού­σης ψυ­χῆς μου τοὺς λο­γι­σμούς, τοὺς ἀ­κάρ­πους ἔ­κτι­λον, στει­ρευ­ού­σης ὁ βλα­στός, εὐ­φη­μεῖν ὁρ­μή­σαν­τος τὴν σήν, ἐν νη­δύ­ι μη­τρι­κῇ, ἁ­γί­αν σύλ­λη­ψιν.

Στίχ. Βα­πτι­στὰ τοῦ Χρι­στοῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ὁ ἱ­ε­ρὸς Ζα­χα­ρί­ας ἐν τῷ να­ῷ, εἰ­σελ­θὼν τε­θέ­α­ται, θεῖ­ον Ἄγ­γε­λον αὐ­τῷ, ἐμ­φα­νῶς μη­νύ­ον­τα· Υἱ­όν, με­τὰ γῆ­ρας Ἱ­ε­ρεῦ, ἕ­ξεις τὸν Πρό­δρο­μον.

Δό­ξα.

Λύ­χνος Ἡ­λί­ου τῆς δό­ξης ὁ φω­ταυ­γής, ἐν νη­δύ­ι ἄρ­χε­ται, ἀ­να­λάμ­πειν μη­τρι­κῇ, δι᾿ οὗ σκό­τος λέ­λυ­ται πα­θῶν, καὶ στει­ρώ­σε­ως δε­σμά, ὁ μέ­γας Πρό­δρο­μος.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τὸν ἐν γα­στρί σου Δε­σπό­την ἐν μη­τρι­κῇ, Θε­ο­τό­κε πά­να­γνε, βα­στα­ζό­με­νον γα­στρί, κα­τι­δὼν ἐ­σκίρ­τη­σε σα­φῶς, Ἰ­ω­άν­νης ὡς αὐ­τοῦ, ὑ­πάρ­χων Πρό­δρο­μος.

ᾨ­δὴ γ´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος.

Ἦ­χος βα­ρύς. Ὁ Εἱρ­μός.

Ὁ κατ᾿ ἀρ­χὰς τοὺς οὐ­ρα­νούς, παν­το­δυ­νά­μῳ σου Λό­γῳ, στε­ρε­ώ­σας Κύ­ρι­ε Σω­τήρ, καὶ τῷ παν­τουρ­γῷ καὶ θεί­ῳ Πνεύ­μα­τι, πᾶ­σαν τὴν δύ­να­μιν αὐ­τῶν, ἐν ἀ­σα­λεύ­τῳ με πέ­τρᾳ, τῆς ὁ­μο­λο­γί­ας σου στε­ρέ­ω­σον.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Σὺ ἀ­νελ­θὼν ἐ­πὶ ξύ­λου, ὑ­πὲρ ἡ­μῶν ὀ­δυ­νᾶ­σαι, ἑ­κου­σί­ως εὔ­σπλαγ­χνε Σω­τήρ, καὶ φέ­ρεις πλη­γὴν εἰ­ρή­νης πρό­ξε­νον, καὶ σω­τη­ρί­ας τοῖς πι­στοῖς, δι᾿ ἧς τῷ σῷ Ἐ­λε­ῆ­μον, πάν­τες κα­τηλ­λά­γη­μεν Γεν­νή­το­ρι.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Σύ με κα­θῇ­ρας τῆς πλη­γῆς, τὸν τῇ ψυ­χῇ τε­τρω­μέ­νον, δρα­κον­τί­ῳ δήγ­μα­τι Χρι­στέ, καὶ ἔ­δει­ξας φῶς ἐν σκό­τει πά­λαι μοι, κα­τῳ­κι­σμέ­νῳ καὶ φθο­ρᾷ· δι­ὰ Σταυ­ροῦ γὰρ εἰς ᾅ­δην, κα­τα­βε­βη­κώς με συ­να­νέ­στη­σας.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Τῆς ἀ­πει­ράν­δρου σου Μη­τρός, ταῖς ἱ­κε­σί­αις τῷ κό­σμῳ, τὴν εἰ­ρή­νην βρά­βευ­σον Σω­τήρ, καὶ τῷ βα­σι­λεῖ τὴν νί­κην δώ­ρη­σαι, κα­τὰ βαρ­βά­ρων δυ­σμε­νῶν, καὶ τῆς ἀ­φρά­στου σου δό­ξης, τοὺς δο­ξο­λο­γοῦν­τάς σε ἀ­ξί­ω­σον.

Καὶ τοῦ Προδ­ρό­μου.

Ἦ­χος πλ. β´. Οὐκ ἔ­στιν ἅ­γι­ος.

Στίχ. Βα­πτι­στὰ τοῦ Χρι­στοῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ἡ στεῖ­ρα σή­με­ρον καρ­πόν, ἱ­ε­ρὸν συλ­λαμ­βά­νει, τὸν με­τέ­πει­τα πᾶ­σαν, ἀ­καρ­πί­αν τῶν ψυ­χῶν, ἀ­ξί­νῃ τῇ νο­η­τῇ, ἀ­πο­τέ­μνειν μέλ­λον­τα ἐν χά­ρι­τι.

Στίχ. Βα­πτι­στὰ τοῦ Χρι­στοῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Κω­φεύ­σας ἔν­δον τοῦ να­οῦ, Ζα­χα­ρί­ας ὁ μέ­γας, τὴν φω­νὴν τὴν τοῦ Λό­γου, ἀγ­γε­λί­ᾳ φο­βε­ρᾷ, κο­μί­ζε­ται καὶ λαμ­πρῶς, με­γα­λύ­νει Κύ­ρι­ον τὸν εὔ­σπλαγ­χνον.

Δό­ξα.

Ὁ δεί­ξας τρί­βον ἀ­σφα­λῆ, τοῖς πι­στοῖς με­τα­νοί­ας, προ­τρο­πῇ τοῦ Ἀγ­γέ­λου, ἐν νη­δύ­ι μη­τρι­κῇ, βλα­στά­νει θεί­ᾳ βου­λῇ, παρ᾿ ἐλ­πί­δα ὁ ἔν­δο­ξος Πρό­δρο­μος.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Γα­στρὶ φε­ρό­με­νον Χρι­στόν, τῆς Παρ­θέ­νου ὡς ἔ­γνω, ὁ ἐκ στεί­ρας ἐ­σκίρ­τα, προ­μη­νύ­ων τὴν χα­ράν, ἐ­πι­δη­μοῦ­σαν ἐν γῇ, κα­τη­φεί­ας πάν­τας ἐ­κλυ­τρώ­σα­σθαι.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν...

* * *

ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Ἐκ τοῦ Μη­ναί­ου.

[Κον­τά­κι­ον τοῦ Προδρόμου.

Ἦ­χος α´. Χο­ρὸς ἀγ­γε­λι­κός.

Εὐ­φραί­νε­ται λαμ­πρῶς, Ζα­χα­ρί­ας ὁ μέ­γας, καὶ ἡ πα­νευ­κλε­ής, Ἐ­λι­σά­βετ ἡ σύ­ζυξ, ἀ­ξί­ως συλ­λαμ­βά­νου­σα, Ἰ­ω­άν­νην τὸν Πρό­δρο­μον· ὃν Ἀρ­χάγ­γε­λος, εὐ­ηγ­γε­λί­σα­το χαί­ρων, καὶ οἱ ἄν­θρω­ποι, ἀ­ξι­ο­χρέ­ως τι­μῶ­μεν, ὡς μύ­στην τῆς χά­ρι­τος.

Ὁ Οἶ­κος.

Τὸ ἱ­ε­ρὸν Εὐ­αγ­γέ­λι­ον ἀ­να­πτύ­ξω­μεν, ὁ Λου­κᾶς ἡ­μῖν ἔ­γρα­ψεν ὁ ἱ­ε­ρὸς καὶ θαυ­μά­σι­ος, καὶ τὴν τοῦ Προ­δρό­μου θε­α­σώ­με­θα σύλ­λη­ψιν τὴν φαι­δρὰν καὶ ἐ­πί­ση­μον· φη­σὶ γάρ, ὡς εἰ­σῆλ­θεν ὁ πρε­σβύ­της καὶ δί­και­ος Ζα­χα­ρί­ας εἰς τὰ Ἅ­γι­α τῶν Ἁ­γί­ων τοῦ θυ­μι­ᾶ­σαι, τῷ τῆς ἐ­φη­με­ρί­ας και­ρῷ, ἐ­πέ­στη αὐ­τῷ Γα­βρι­ήλ, εὐ­αγ­γε­λι­ζό­με­νος καὶ λέ­γων· Ἕ­ξεις Ἱ­ε­ράρ­χα υἱ­ὸν ἐν τῷ γή­ρᾳ, Προ­φή­την τε καὶ Πρό­δρο­μον, φω­νήν τε καὶ κή­ρυ­κα, καὶ λύ­χνον ἀ­εί­φω­τον, τὸν μύ­στην τῆς χά­ρι­τος.]

Κά­θι­σμα. Ἦ­χος δ´. Κα­τε­πλά­γη Ἰ­ω­σήφ.

Θυ­μι­ῶν­τι ἐν να­ῷ, τῷ Ζα­χα­ρί­ᾳ ἱ­ε­ρεῖ, Γα­βρι­ὴλ ἐξ οὐ­ρα­νοῦ, ἐ­πέ­στη λέ­γων πρὸς αὐ­τόν· Ὅ­τι ἐν γή­ρᾳ σου ἕ­ξεις καρ­πὸν εὐ­κλε­ῆ· καὶ στεί­ρω­σις ἡ πρίν, τῆς Ἐ­λι­σά­βετ νυ­νί, λυ­θή­σε­ται εὐ­θύς, καὶ ἀ­καρ­πί­α γο­νῆς, καὶ συλ­λα­βοῦ­σα τέ­ξε­ται τὸν κή­ρυ­κα, τοῦ Ἰ­η­σοῦ τε καὶ Πρό­δρο­μον. Αὐ­τῶν πρε­σβεί­αις, Σω­τὴρ τοῦ κό­σμου, σῶ­σον τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Κα­τε­πλά­γη Ἰ­ω­σήφ, τὸ ὑ­πὲρ φύ­σιν θε­ω­ρῶν, καὶ ἐ­λάμ­βα­νεν εἰς νοῦν, τὸν ἐ­πὶ πό­κον ὑ­ε­τόν, ἐν τῇ ἀ­σπό­ρῳ συλ­λή­ψει σου Θε­ο­τό­κε· βά­τον ἐν πυ­ρὶ ἀ­κα­τά­φλε­κτον· ῥά­βδον Ἀ­α­ρὼν τὴν βλα­στή­σα­σαν· καὶ μαρ­τυ­ρῶν ὁ μνή­στωρ σου καὶ φύ­λαξ, τοῖς ἱ­ε­ρεῦ­σιν ἐ­κραύ­γα­ζε· Παρ­θέ­νος τί­κτει, καὶ με­τὰ τό­κον, πά­λιν μέ­νει παρ­θέ­νος.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βα­σι­λεύς...

* * *

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τὰ Ἀ­να­στά­σι­μα.

Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος βα­ρύς.
Οὐ­κέ­τι φλο­γί­νη ῥομ­φαί­α.

Οὐ­κέ­τι τὸ κρά­τος τοῦ θα­νά­του, ἰ­σχύ­σει κα­τέ­χειν τοὺς βρο­τούς· Χρι­στὸς γὰρ κα­τῆλ­θε συν­τρί­βων, καὶ λύ­ων τὰς δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ· δε­σμεῖ­ται ὁ ᾅ­δης, Προ­φῆ­ται συμ­φώ­νως ἀ­γάλ­λον­ται· Ἐ­πέ­στη, λέ­γον­τες, Σω­τὴρ τοῖς ἐν σκό­τει· ἐ­ξέρ­χε­σθε οἱ πι­στοὶ εἰς τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Ὁ Οἶ­κος.

Ἔ­τρε­με κά­τω­θεν τὰ κα­τα­χθό­νι­α σή­με­ρον, ὁ ᾅ­δης καὶ ὁ θά­να­τος τὸν Ἕ­να τῆς Τρι­ά­δος· ἡ γῆ ἐ­κλο­νεῖ­το, πυ­λω­ροὶ δὲ ᾅ­δου ἰ­δόν­τες σε ἔ­πτη­ξαν· ἡ κτί­σις δὲ πᾶ­σα σὺν τοῖς Προ­φή­ταις χαί­ρου­σα ψάλ­λει σοι, ἐ­πι­νί­κι­ον ᾠ­δὴν τῷ λυ­τρω­τῇ ἡ­μῶν Θε­ῷ, τῷ κα­τα­λύ­σαν­τι νῦν θα­νά­του τὴν δύ­να­μιν. Ἀ­λα­λά­ξω­μεν καὶ βο­ή­σω­μεν τῷ Ἀ­δάμ, καὶ τοῖς ἐξ Ἀ­δάμ· Ξύ­λον τοῦ­τον εἰ­σή­γα­γεν· ἐ­ξέρ­χε­σθε οἱ πι­στοὶ εἰς τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Συ­να­ξά­ρι­ον.

Τῇ ΚΓ´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νός, ἡ Σύλ­λη­ψις τοῦ ἁ­γί­ου καὶ ἐν­δό­ξου Προ­φή­του, Προ­δρό­μου καὶ Βα­πτι­στοῦ Ἰ­ω­άν­νου.

Στίχ. Ἀν­δρὶ Προ­φή­τῃ χρη­σμὸς ἐξ Ἀρ­χαγ­γέ­λου,
Τε­κεῖν Προ­φή­την, καὶ Προ­φή­του τι πλέ­ον.

Εἰ­κά­δι τῇ τρι­τά­τῃ γα­στὴρ λά­βε Πρό­δρο­μον εἴ­σω.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῶν ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων Ἀν­δρέ­ου, Ἰ­ω­άν­νου, Πέ­τρου καὶ Ἀν­τω­νί­ου, τῶν ἐν Ἀ­φρι­κῇ τε­λει­ω­θέν­των.

Στίχ. Ὑ­πὲρ νυ­γέν­τος πρὶν μι­ᾷ λόγ­χῃ Λό­γου,
Λόγ­χαις νυ­γείς, ἤ­νεγ­κε διτ­ταῖς Ἀν­δρέ­ας.

Ἔ­χθραν πλά­νῃ θείς, καὶ σφα­γεὶς Ἰ­ω­άν­νης,
Σφάτ­τει τὸν ἐ­χθρόν, καὶ σὺν αὐ­τῷ τὴν πλά­νην.

Ἀν­τώ­νι­ος καὶ Πέ­τρος, ὡς στεῤ­ῥαὶ πέ­τραι,
Πρὸς τὰς με­λη­δὸν ἐκ­κο­πὰς ἐ­καρ­τέ­ρουν.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς ἁ­γί­ας Μάρ­τυ­ρος Ῥα­ΐ­δος τῆς παρ­θέ­νου.

Στίχ. Πο­θοῦ­σα κάλ­λος ἡ Ῥα­ΐς Θε­οῦ βλέ­πειν,
Σαρ­κὸς τὸ κάλ­λος ἐκ­δί­δω­σι τῷ ξί­φει.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῶν ὁ­σί­ων γυ­ναι­κῶν Ξαν­θίπ­πης καὶ Πο­λυ­ξέ­νης, τῶν αὐ­τα­δέλ­φων.

Στίχ. Τὰς συγ­γό­νους Ξαν­θίπ­πην καὶ Πο­λυ­ξέ­νην,
Χο­ροὶ συ­νοί­κους λαμ­βά­νου­σιν Ἀγ­γέ­λων.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, ὁ ἅ­γι­ος Νε­ο­μάρ­τυς Νι­κό­λα­ος ὁ παν­το­πώ­λης, ὁ ἐν Κων­σταν­τι­νου­πό­λει μαρ­τυ­ρή­σας κα­τὰ τῷ ͵αχοβ´ (1672), ξί­φει τε­λει­οῦ­ται.

Στίχ. Ὁ Νι­κό­λα­ος πάν­τα πω­λή­σας κά­τω,
Ἐ­ξη­γό­ρα­σε Χρι­στὸν ἄ­νω ἐκ ξί­φους.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ἁ­γί­ου ἐν­δό­ξου Νε­ο­μάρ­τυ­ρος Ἰ­ω­άν­νου τοῦ ἐξ Ἀ­γα­ρη­νῶν, τοῦ ἐν Βρα­χω­ρί­ῳ (Ἀ­γρι­νί­ῳ) μαρ­τυ­ρή­σαν­τος.

Στίχ. Πλά­νην πα­τή­σας Μω­ά­μεθ Ἰ­ω­άν­νης,
Χρι­στοῦ υἱ­ὸς γέ­γο­νε δι­ὰ τοῦ ξί­φους.

Ταῖς αὐ­τῶν ἁ­γί­αις πρε­σβεί­αις, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.

* * *

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ

Τῆς Θε­ο­τό­κου.

Ψάλ­λον­ται ἀ­πὸ τῆς 22ας Σε­πτεμ­βρί­ου μέ­χρι τῆς 7ης Νο­εμ­βρί­ου, ἀ­πὸ τῆς 10ης Φε­βρου­α­ρί­ου μέ­χρι τῆς ἐ­νάρ­ξε­ως τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου, τῇ Β´, Δ´ καὶ Ε´ Κυ­ρι­α­κῇ τῶν νη­στει­ῶν καὶ ἀ­πὸ τῆς Κυ­ρι­α­κῆς τῶν ἁ­γί­ων Πάν­των μέ­χρι τῆς 26ης Ἰ­ου­λί­ου.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος δ´.

Ἀ­νοί­ξω τὸ στό­μα μου * καὶ πλη­ρω­θή­σε­ται Πνεύ­μα­τος * καὶ λό­γον ἐ­ρεύ­ξο­μαι * τῇ βα­σι­λί­δι Μη­τρί· * καὶ ὀ­φθή­σο­μαι * φαι­δρῶς πα­νη­γυ­ρί­ζων * καὶ ᾄ­σω γη­θό­με­νος * ταύ­της τὰ θαύ­μα­τα.

ᾨ­δὴ γ´.

Τοὺς σοὺς ὑ­μνο­λό­γους, Θε­ο­τό­κε, * ἡ ζῶ­σα καὶ ἄ­φθο­νος πη­γή, * θί­α­σον συγ­κρο­τή­σαν­τας * πνευ­μα­τι­κόν, στε­ρέ­ω­σον· * καὶ ἐν τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου * στε­φά­νων δό­ξης ἀ­ξί­ω­σον.

ᾨ­δὴ δ´.

Τὴν ἀ­νε­ξι­χνί­α­στον θεί­αν βου­λὴν * τῆς ἐκ τῆς Παρ­θέ­νου σαρ­κώ­σε­ως * σοῦ τοῦ ὑ­ψί­στου * ὁ προ­φή­της Ἀβ­βα­κοὺμ * κα­τα­νο­ῶν ἐ­κραύ­γα­ζε· * Δό­ξα τῇ δυ­νά­μει σου, Κύ­ρι­ε.

ᾨ­δὴ ε´.

Ἐ­ξέ­στη τὰ σύμ­παν­τα * ἐ­πὶ τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου· * σὺ γάρ, ἀ­πει­ρό­γα­με Παρ­θέ­νε, * ἔ­σχες ἐν μή­τρᾳ * τὸν ἐ­πὶ πάν­των Θε­ὸν * καὶ τέ­το­κας ἄ­χρο­νον Υἱ­όν, * πᾶ­σι τοῖς ὑ­μνοῦ­σί σε * σω­τη­ρί­αν βρα­βεύ­ον­τα.

ᾨ­δὴ ς´.

Τὴν θεί­αν ταύ­την καὶ πάν­τι­μον * τε­λοῦν­τες ἑ­ορ­τὴν οἱ θε­ό­φρο­νες * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος * δεῦ­τε τὰς χεῖ­ρας κρο­τή­σω­μεν, * τὸν ἐξ αὐ­τῆς τε­χθέν­τα * Θε­ὸν δο­ξά­ζον­τες.

ᾨ­δὴ ζ´.

Οὐκ ἐ­λά­τρευ­σαν * τῇ κτί­σει οἱ θε­ό­φρο­νες * πα­ρὰ τὸν κτί­σαν­τα· * ἀλ­λὰ πυ­ρὸς ἀ­πει­λὴν * ἀν­δρεί­ως πα­τή­σαν­τες * χαί­ρον­τες ἔ­ψαλ­λον· * Ὑ­πε­ρύ­μνη­τε, * ὁ τῶν πα­τέ­ρων Κύ­ρι­ος * καὶ Θε­ός, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

ᾨ­δὴ η´.

Αἰ­νοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ προ­σκυ­νοῦ­μεν
τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦν­τες καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦν­τες αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Παῖ­δας εὐ­α­γεῖς ἐν τῇ κα­μί­νῳ * ὁ τό­κος τῆς Θε­ο­τό­κου δι­ε­σώ­σα­το, * τό­τε μὲν τυ­πού­με­νος· * νῦν δὲ ἐ­νερ­γού­με­νος * τὴν οἰ­κου­μέ­νην ἅ­πα­σαν * ἀ­γεί­ρει ψάλ­λου­σαν· * Τὸν Κύ­ρι­ον ὑ­μνεῖ­τε τὰ ἔρ­γα * καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε * εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶ­νας.

* * *

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τὴν Θε­ο­τό­κον καὶ μη­τέ­ρα τοῦ φω­τός, ἐν ὕ­μνοις τι­μῶν­τες με­γα­λύ­νο­μεν.

Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Στίχ. α´. Με­γα­λύ­νει ἡ ψυ­χή μου τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ ἠ­γαλ­λί­α­σε τὸ πνεῦ­μά μου ἐ­πὶ τῷ Θε­ῷ τῷ σω­τῆ­ρί μου.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Στίχ. β´. Ὅ­τι ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν τῆς δού­λης αὐ­τοῦ· ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­πὸ τοῦ νῦν μα­κα­ρι­οῦ­σί με πᾶ­σαι αἱ γε­νε­αί.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. γ´. Ὅ­τι ἐ­ποί­η­σέ μοι με­γα­λεῖ­α ὁ δυ­να­τός, καὶ ἅ­γι­ον τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ· καὶ τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν τοῖς φο­βου­μέ­νοις αὐ­τόν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. δ´. Ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, δι­ε­σκόρ­πι­σεν ὑ­πε­ρη­φά­νους δι­α­νοί­ᾳ καρ­δί­ας αὐ­τῶν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. ε.´ Κα­θεῖ­λε δυ­νά­στας ἀ­πὸ θρό­νων καὶ ὕ­ψω­σε τα­πει­νούς· πει­νῶν­τας ἐ­νέ­πλη­σεν ἀ­γα­θῶν καὶ πλου­τοῦν­τας ἐ­ξα­πέ­στει­λε κε­νούς.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. Ϛ´. Ἀν­τε­λά­βε­το Ἰσ­ρα­ὴλ παι­δὸς αὐ­τοῦ μνη­σθῆ­ναι ἐ­λέ­ους, κα­θὼς ἐ­λά­λη­σε πρὸς τοὺς πα­τέ­ρας ἡ­μῶν, τῷ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ τῷ σπέρ­μα­τι αὐ­τοῦ ἕ­ως αἰ­ῶ­νος.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Κα­τα­βα­σί­α. ᾨ­δὴ θ´.

Ἅ­πας γη­γε­νὴς * σκιρ­τά­τω τῷ πνεύ­μα­τι * λαμ­πα­δου­χού­με­νος· * πα­νη­γυ­ρι­ζέ­τω δὲ * ἀ­ΰ­λων νό­ων * φύ­σις, γε­ραί­ρου­σα * τὴν ἱ­ε­ρὰν πα­νή­γυ­ριν * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος, * καὶ βο­ά­τω· * Χαί­ροις, παμ­μα­κά­ρι­στε * Θε­ο­τό­κε ἁ­γνή, ἀ­ει­πάρ­θε­νε.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὲ αἰ­νοῦ­σι πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις...

* * *

ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Ἦ­χος β´.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ, … ὅ­τι ἅ­γι­ός ἐ­στιν.

Ἀ­να­στά­σι­μον Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ρι­ον Ε´.

Ἡ ζω­ὴ καὶ ὁ­δὸς Χρι­στός, ἐκ νε­κρῶν τῷ Κλε­ό­πᾳ καὶ τῷ Λου­κᾷ συ­νώ­δευ­σεν, οἷς περ καὶ ἐ­πε­γνώ­σθη, εἰς Ἐμ­μα­οὺς κλῶν τὸν ἄρ­τον· ὧν ψυ­χαὶ καὶ καρ­δί­αι, και­ό­με­ναι ἐ­τύγ­χα­νον, ὅ­τε τού­τοις ἐ­λά­λει ἐν τῇ ὁ­δῷ, καὶ Γρα­φαῖς ἡρ­μή­νευ­εν, ἃ ὑ­πέ­στη· μεθ᾿ ὧν, Ἠ­γέρ­θη, κρά­ξω­μεν, ὤ­φθη τε καὶ τῷ Πέ­τρῳ.

Τοῦ Προ­δρό­μου. Τοῖς Μα­θη­ταῖς συ­νέλ­θω­μεν.

Ἡ τοῦ Προ­δρό­μου ἔν­δο­ξος, σύλ­λη­ψις προ­μη­νύ­ει, τὸν ἐκ Παρ­θέ­νου μέλ­λον­τα, τί­κτε­σθαι Βα­σι­λέ­α, ὡς οὗ­τος ἐξ Ἐ­λι­σά­βετ, τῆς ἀ­κάρ­που καὶ στεί­ρας, πρε­σβύ­του ἱ­ε­ρέ­ως τε, Ζα­χα­ρί­ου τοῦ πά­νυ· ὧν ταῖς εὐ­χαῖς, καὶ τῆς Θε­ο­τό­κου καὶ Ἰ­ω­άν­νου, τοῦ Βα­πτι­στοῦ σου Κύ­ρι­ε, σῶ­σον οἴ­κτει­ρον πάν­τας.

Θε­ο­το­κί­ον. Ὅ­μοι­ον.

Χαρ­μο­νι­κῶς τὸ Χαῖ­ρέ σοι, τοῦ σε­πτοῦ Ἀρ­χαγ­γέ­λου, οἱ λυ­τρω­θέν­τες πά­να­γνε, τῆς ἀρ­χαί­ας κα­τά­ρας, δι­ὰ τοῦ θεί­ου σου τό­κου, εὐ­χα­ρί­στως βο­ῶ­μεν· Χαῖ­ρε Ἀ­δὰμ ἡ λύ­τρω­σις, Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· χαῖ­ρε σε­μνή, δι᾿ ἧς ἀ­πηλ­λά­γη­μεν τοῦ θα­νά­του· χαῖ­ρε, δι᾿ ἧς ἐ­τύ­χο­μεν, οὐ­ρα­νῶν Βα­σι­λεί­ας.

* * *

ΑΙΝΟΙ

Ἦ­χος βα­ρύς.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τοῖς ὑ­ψί­στοις. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Ἡ Στι­χο­λο­γί­α (Ψαλ­μοὶ ρμη´, ρμθ´) καί·

Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα. Ἦ­χος βα­ρύς.

Στίχ. α´. Τοῦ ποι­ῆ­σαι ἐν αὐ­τοῖς κρῖ­μα ἔγ­γρα­πτον· δό­ξα αὕ­τη ἔ­σται πᾶ­σι τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ.

Ἀ­νέ­στη Χρι­στὸς ἐκ νε­κρῶν, λύ­σας θα­νά­του τὰ δε­σμά· εὐ­αγ­γε­λί­ζου γῆ χα­ρὰν με­γά­λην· αἰ­νεῖ­τε οὐ­ρα­νοὶ Θε­οῦ τὴν δό­ξαν.

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον, Ἰ­η­σοῦν τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον.

Στίχ. γ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐ­πὶ ταῖς δυ­να­στεί­αις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῆς με­γα­λω­σύ­νης αὐ­τοῦ.

Χρι­στοῦ τὴν ἀ­νά­στα­σιν, προ­σκυ­νοῦν­τες οὐ παυ­ό­με­θα· αὐ­τὸς γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν, ἐκ τῶν ἀ­νο­μι­ῶν ἡ­μῶν· ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος Ἰ­η­σοῦς, ὁ δεί­ξας τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Στίχ. δ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ἤ­χῳ σάλ­πιγ­γος· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ψαλ­τη­ρί­ῳ καὶ κι­θά­ρᾳ.

Τί ἀν­τα­πο­δώ­σω­μεν τῷ Κυ­ρί­ῳ, πε­ρὶ πάν­των ὧν ἀν­τα­πέ­δω­κεν ἡ­μῖν; δι᾿ ἡ­μᾶς Θε­ὸς ἐν ἀν­θρώ­ποις· δι­ὰ τὴν κα­τα­φθα­ρεῖ­σαν φύ­σιν, ὁ Λό­γος σὰρξ ἐ­γέ­νε­το, καὶ ἐ­σκή­νω­σεν ἐν ἡ­μῖν· πρὸς τοὺς ἀ­χα­ρί­στους ὁ εὐ­ερ­γέ­της· πρὸς τοὺς αἰχ­μα­λώ­τους ὁ ἐ­λευ­θε­ρω­τής· πρὸς τοὺς ἐν σκό­τει κα­θη­μέ­νους, ὁ Ἥ­λι­ος τῆς δι­και­ο­σύ­νης· ἐ­πὶ τὸν Σταυ­ρὸν ὁ ἀ­πα­θής· ἐ­πὶ τὸν ᾅ­δην τὸ φῶς· ἐ­πὶ τὸν θά­να­τον ἡ ζω­ή· ἡ ἀ­νά­στα­σις δι­ὰ τοὺς πε­σόν­τας· πρὸς ὃν βο­ή­σω­μεν· Ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν δό­ξα σοι.

Καὶ τοῦ Προ­δρό­μου,
Στι­χη­ρὰ Προ­σό­μοι­α γ´ εἰς δ´.

Ἦ­χος α´. Τῶν οὐ­ρα­νί­ων ταγ­μά­των.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Ἀ­γαλ­λι­ᾶ­ται ἡ κτί­σις ἐν τῇ συλ­λή­ψει σου, Πρό­δρο­με καὶ Προ­φῆ­τα, Βα­πτι­στὰ Ἰ­ω­άν­νη· ὁ θεῖ­ος γάρ σου τό­κος, ση­μαί­νει ἡ­μῖν, τοῦ Δε­σπό­του τὴν γέν­νη­σιν· καὶ δι­ὰ τοῦ­το συμ­φώ­νως οἱ ἐ­πὶ γῆς, ἐ­πα­ξί­ως εὐ­φη­μοῦ­μέν σε.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Ἀ­γαλ­λι­ᾶ­ται ἡ κτί­σις …

Στίχ. ζ´. Καὶ σύ, παι­δί­ον, προ­φή­της ὑ­ψί­στου κλη­θή­σῃ, προ­πο­ρεύ­σῃ γὰρ πρὸ προ­σώ­που Κυ­ρί­ου ἑ­τοι­μά­σαι ὁ­δοὺς αὐ­τοῦ.

Ὡς θαυ­μα­στὴν μαρ­τυ­ρί­αν, εὑ­ρὼν ὁ Ἄγ­γε­λος, τὴν σύλ­λη­ψιν τῆς στεί­ρας, τῇ Μα­ρί­ᾳ προ­σά­γει, πρὸς πί­στω­σιν προ­σφέ­ρων· δι­ὸ καὶ ἡ­μεῖς, Ἐ­λι­σά­βετ πρὶν ἄ­γο­νον, καὶ Ζα­χα­ρί­αν ὁ­μό­ζυ­γον τὸν αὐ­τῆς, καὶ Ἰ­ω­άν­νην εὐ­φη­μή­σω­μεν.

Στίχ. η´. Λα­τρεύ­ειν αὐ­τῷ ἐν ὁ­σι­ό­τη­τι καὶ δι­και­ο­σύ­νῃ ἐ­νώ­πι­ον αὐ­τοῦ, πά­σας τὰς ἡ­μέ­ρας τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν.

Ὁ θε­ο­σκεύ­α­στος λύ­χνος, τοῦ ἀι­δί­ου φω­τός, ὁ τοῦ Νυμ­φί­ου φί­λος, τοῦ Ἡ­λί­ου τῆς δό­ξης, ὁ μέ­γας Ἑ­ω­σφό­ρος, ἡ ζῶ­σα φω­νή, Θε­οῦ Λό­γου ὁ Πρό­δρο­μος, τῆς πα­ρου­σί­ας Κυ­ρί­ου ἀγ­γε­λι­κῇ, προ­σφω­νή­σει νῦν συ­νεί­λη­πται.

Δό­ξα. Ἑ­ωθινὸν Ε´. Ἦ­χος πλ. α´.

Ὢ τῶν σο­φῶν σου κρι­μά­των Χρι­στέ! πῶς Πέ­τρῳ μὲν τοῖς ὀ­θο­νί­οις μό­νοις, ἔ­δω­κας ἐν­νο­ῆ­σαί σου τὴν ἀ­νά­στα­σιν; Λου­κᾷ δὲ καὶ Κλε­ό­πᾳ, συμ­πο­ρευ­ό­με­νος ὡ­μί­λεις, καὶ ὁ­μι­λῶν, οὐκ εὐ­θέ­ως σε­αυ­τὸν φα­νε­ροῖς; Δι­ὸ καὶ ὀ­νει­δί­ζῃ, ὡς μό­νος πα­ροι­κῶν ἐν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, καὶ μὴ με­τέ­χων τῶν ἐν τέ­λει βου­λευ­μά­των αὐ­τῆς. Ἀλλ᾿ ὁ πάν­τα πρὸς τὸ τοῦ πλά­σμα­τος συμ­φέ­ρον οἰ­κο­νο­μῶν, καὶ τὰς πε­ρὶ σοῦ προ­φη­τεί­ας ἀ­νέ­πτυ­ξας, καὶ ἐν τῷ εὐ­λο­γεῖν τὸν ἄρ­τον, ἐ­γνώ­σθης αὐ­τοῖς· ὧν καὶ πρὸ τού­του αἱ καρ­δί­αι, πρὸς γνῶ­σίν σου ἀ­νε­φλέ­γον­το· οἳ καὶ τοῖς Μα­θη­ταῖς συ­νη­θροι­σμέ­νοις, ἤ­δη τρα­νῶς ἐ­κή­ρυτ­τόν σου τὴν ἀ­νά­στα­σιν· δι᾿ ἧς ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νη ὑ­πάρ­χεις, * Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· * δι­ὰ γὰρ τοῦ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τος, * ὁ ᾅ­δης ᾐχ­μα­λώ­τι­σται, * ὁ Ἀ­δὰμ ἀ­να­κέ­κλη­ται, * ἡ κα­τά­ρα νε­νέ­κρω­ται, * ἡ Εὔ­α ἠ­λευ­θέ­ρω­ται, * ὁ θά­να­τος τε­θα­νά­τω­ται, * καὶ ἡ­μεῖς ἐ­ζω­ο­ποι­ή­θη­μεν· * δι­ὸ ἀ­νυ­μνοῦν­τες βο­ῶ­μεν· * Εὐ­λο­γη­τὸς Χρι­στὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ὁ οὕ­τως εὐ­δο­κή­σας, δό­ξα σοι.

* * *

Καὶ εὐ­θὺς ψάλ­λε­ται
εἰς τὸν ἦ­χον τῆς Κυ­ρι­α­κῆς

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. * Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ * καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, * ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, * εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, * προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, * δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, * εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι * δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, * ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, * Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· * Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, * ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, * ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, * ὁ αἴ­ρων τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, * ὁ αἴ­ρων τὰς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, * ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, * καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἶ μό­νος ἅ­γι­ος, * σὺ εἶ μό­νος Κύ­ρι­ος, * Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, * εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Καθ᾿ ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σε * καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να * καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, * ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ * ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, * καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου * εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, * τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, * κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· * δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἐκ γ´)

Κύ­ρι­ε, * κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν * ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ᾷ. * Ἐ­γὼ εἶ­πα· * Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν με· * ἴ­α­σαι τὴν ψυ­χήν μου, * ὅ­τι ἥ­μαρ­τόν σοι.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· * δί­δα­ξόν με τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, * ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς· * ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου * τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ πά­λιν ἰ­σχυ­ρο­τέ­ρᾳ φω­νῇ·

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ τὸ ἀ­να­στά­σι­μον τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος β´.

Ἀ­να­στὰς ἐκ τοῦ μνή­μα­τος * καὶ τὰ δε­σμὰ δι­αρ­ρή­ξας τοῦ ᾅ­δου, * ἔ­λυ­σας τὸ κα­τά­κρι­μα τοῦ θα­νά­του, Κύ­ρι­ε, * πάν­τας ἐκ τῶν πα­γί­δων τοῦ ἐ­χθροῦ ῥυ­σά­με­νος· * ἐμ­φα­νί­σας σε­αυ­τὸν τοῖς ἀ­πο­στό­λοις σου * ἐ­ξα­πέ­στει­λας αὐ­τοὺς ἐ­πὶ τὸ κή­ρυγ­μα * καὶ δι᾿ αὐ­τῶν τὴν εἰ­ρή­νην * πα­ρέ­σχες τῇ οἰ­κου­μέ­νῃ, * μό­νε πο­λυ­έ­λε­ε.

* * * * *

ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ὁ δι­ά­κο­νος τὰ εἰ­ρη­νι­κὰ
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…

Τὰ τυ­πι­κά, οἱ μα­κα­ρι­σμοὶ τοῦ ἤ­χου εἰς δ´ & δ´ ἐκ τῆς Ϛ´ ᾠ­δῆς τοῦ κα­νό­νος τοῦ Προ­δρό­μου.

Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀν­τί­φω­να.

Ἀν­τί­φω­νον Α´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρβ´ (102).

Στίχ. α´. Εὐ­λό­γει ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ πάν­τα τὰ ἐν­τός μου τὸ ὄ­νο­μα τὸ ἅ­γι­ον αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, * Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Εὐ­λό­γει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ μὴ ἐ­πι­λαν­θά­νου πά­σας τὰς ἀν­τα­πο­δό­σεις αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. γ´. Κύ­ρι­ος ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ ἡ­τοί­μα­σε τὸν θρό­νον αὐ­τοῦ, καὶ ἡ βα­σι­λεί­α αὐ­τοῦ πάν­των δε­σπό­ζει.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. δ´. Εὐ­λο­γεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον, πάν­τα τὰ ἔρ­γα αὐ­τοῦ, ἐν παν­τὶ τό­πῳ τῆς δε­σπο­τεί­ας αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

Ἀν­τί­φω­νον Β´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρμε´ (145).

Στίχ. α´. Αἴ­νει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον· αἰ­νέ­σω Κύ­ρι­ον ἐν τῇ ζω­ῇ μου· ψα­λῷ τῷ Θε­ῷ μου ἕ­ως ὑ­πάρ­χω.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, * ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, * ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. β´. Μα­κά­ρι­ος, οὗ ὁ Θε­ὸς Ἰ­α­κὼβ βο­η­θὸς αὐ­τοῦ, ἡ ἐλ­πὶς αὐ­τοῦ ἐ­πὶ Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν αὐ­τοῦ.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. γ´. Τὸν ποι­ή­σαν­τα τὸν οὐ­ρα­νὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θά­λασ­σαν καὶ πάν­τα τὰ ἐν αὐ­τοῖς.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. δ´. Βα­σι­λεύ­σει Κύ­ρι­ος εἰς τὸν αἰ­ῶ­να, ὁ Θε­ός σου, Σι­ών, εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­άν.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ὁ μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, * ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων * καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος * δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν * σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου * καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, * ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, * σταυ­ρω­θείς τε, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, * θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, * εἷς ὢν τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, * συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ * καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, * σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος...

Ἀν­τί­φω­νον Γ´. Ἦ­χος ὁ τυ­χών. Ψ. ριζ´ (117).

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ ἤ­χου.

Στίχ. β´. Εἰ­πά­τω­σαν δὴ πάν­τες οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

Στίχ. γ´. Αὕ­τη ἡ ἡ­μέ­ρα, ἣν ἐ­ποί­η­σεν ὁ Κύ­ρι­ος· ἀ­γαλ­λι­α­σώ­με­θα καὶ εὐ­φραν­θῶ­μεν ἐν αὐ­τῇ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

* * *

ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ

Εἰ­σο­δι­κόν. Ἦ­χος β´.
(Ἐ­ὰν εἰ­σο­δεύ­ουν πολ­λοὶ ἱ­ε­ρεῖς, ψάλ­λουν αὐ­τοὶ τὸ εἰ­σο­δι­κόν).

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ. Σῶ­σον ἡ­μᾶς Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

* * *

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.
(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Τὸ Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ Προ­δρό­μου.

Εἶ­τα τὸ τοῦ Ἁ­γί­ου τοῦ Να­οῦ.

Κον­τά­κι­ον τῆς Θεοτόκου. Ἦχος β´.
(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Προ­στα­σί­α * τῶν Χρι­στι­α­νῶν ἀ­κα­ταί­σχυν­τε, * με­σι­τεί­α * πρὸς τὸν ποι­η­τὴν ἀ­με­τά­θε­τε, * μὴ πα­ρί­δῃς * ἁ­μαρ­τω­λῶν δε­ή­σε­ων φω­νάς, * ἀλ­λὰ πρό­φθα­σον ὡς ἀ­γα­θὴ * εἰς τὴν βο­ή­θει­αν ἡ­μῶν, * τῶν πι­στῶς κραυ­γα­ζόν­των σοι· * Τά­χυ­νον εἰς πρε­σβεί­αν * καὶ σπεῦ­σον εἰς ἱ­κε­σί­αν, * ἡ προ­στα­τεύ­ου­σα ἀ­εί, * Θε­ο­τό­κε, τῶν τι­μών­των σε.

* * *

ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ

* * *

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Τοῦ Προ­δρό­μου.

Προ­κεί­με­νον τοῦ Προ­δρό­μου.

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος βα­ρύς. (Ψαλ­μὸς ξγ´).

Εὐ­φραν­θή­σε­ται δί­και­ος ἐν τῷ Κυ­ρί­ῳ καὶ ἐλ­πι­εῖ ἐπ᾿ αὐ­τόν, καὶ ἐ­παι­νε­θή­σον­ται πάν­τες οἱ εὐ­θεῖς τῇ καρ­δί­ᾳ.

Στίχ. Εἰ­σά­κου­σον, ὁ Θε­ός, τῆς φω­νῆς μου ἐν τῷ δέ­ε­σθαί με πρὸς σέ, ἀ­πὸ φό­βου ἐ­χθροῦ ἐ­ξε­λοῦ τὴν ψυ­χήν μου.

Πρὸς Γα­λά­τας Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

(Γαλ. δ´ 22-27)

Ἀ­δελ­φοί, Ἀ­βρα­ὰμ δύ­ο υἱ­οὺς ἔ­σχεν, ἕ­να ἐκ τῆς παι­δί­σκης καὶ ἕ­να ἐκ τῆς ἐ­λευ­θέ­ρας. Ἀλλ᾿ ὁ μὲν ἐκ τῆς παι­δί­σκης κα­τὰ σάρ­κα γε­γέν­νη­ται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐ­λευ­θέ­ρας δι­ὰ τῆς ἐ­παγ­γε­λί­ας. Ἅ­τι­νά ἐ­στιν ἀλ­λη­γο­ρού­με­να. Αὗ­ται γάρ εἰ­σι δύ­ο δι­α­θῆ­και, μί­α μὲν ἀ­πὸ ὄ­ρους Σι­νᾶ, εἰς δου­λεί­αν γεν­νῶ­σα, ἥ­τις ἐ­στὶν Ἄ­γαρ. Τὸ γὰρ Ἄ­γαρ Σι­νᾶ ὄ­ρος ἐ­στὶν ἐν τῇ Ἀ­ρα­βί­ᾳ, συ­στοι­χεῖ δὲ τῇ νῦν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, δου­λεύ­ει δὲ με­τὰ τῶν τέ­κνων αὐ­τῆς· ἡ δὲ ἄ­νω Ἱ­ε­ρου­σα­λὴμ ἐ­λευ­θέ­ρα ἐ­στίν, ἥ­τις ἐ­στὶ μή­τηρ πάν­των ἡ­μῶν. Γέ­γρα­πται γάρ· «Εὐ­φράν­θη­τι στεῖ­ρα ἡ οὐ τί­κτου­σα, ῥῆ­ξον καὶ βό­η­σον ἡ οὐκ ὠ­δί­νου­σα· ὅ­τι πολ­λὰ τὰ τέ­κνα τῆς ἐ­ρή­μου μᾶλ­λον ἢ τῆς ἐ­χού­σης τὸν ἄν­δρα».

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α τοῦ ἤ­χου τῆς Κυ­ρι­α­κῆς.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος βα­ρύς. (Ψαλ­μὸς α´).

Στίχ. Ἀ­γα­θὸν τὸ ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθαι τῷ Κυ­ρί­ῳ καὶ ψάλ­λειν τῷ ὀ­νό­μα­τί σου Ὕ­ψι­στε.

Τοῦ ἀ­ναγ­γέλ­λειν τὸ πρω­ὶ τὸ ἔ­λε­ός σου καὶ τὴν ἀ­λή­θει­άν σου κα­τὰ νύ­κτα.

* * *

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κυ­ρι­α­κῆς Α´ Λου­κᾶ.

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν (ε´ 1-11).

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, ἑ­στὼς ὁ Ἰ­η­σοῦς πα­ρὰ τὴν λί­μνην Γεν­νη­σα­ρέτ, εἶ­δε δύ­ο πλοῖ­α ἑ­στῶ­τα πα­ρὰ τὴν λί­μνην· οἱ δὲ ἁ­λι­εῖς ἀ­πο­βάν­τες ἀπ᾿ αὐ­τῶν ἀ­πέ­πλυ­νον τὰ δί­κτυ­α. Ἐμ­βὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοί­ων, ὃ ἦν Σί­μω­νος, ἠ­ρώ­τη­σεν αὐ­τὸν ἀ­πὸ τῆς γῆς ἐ­πα­να­γα­γεῖν ὀ­λί­γον· καὶ κα­θί­σας ἐ­δί­δα­σκεν ἐκ τοῦ πλοί­ου τοὺς ὄ­χλους. Ὡς δὲ ἐ­παύ­σα­το λα­λῶν, εἶ­πε πρὸς τὸν Σί­μω­να· Ἐ­πα­νά­γα­γε εἰς τὸ βά­θος καὶ χα­λά­σα­τε τὰ δί­κτυ­α ὑ­μῶν εἰς ἄ­γραν. Καὶ ἀ­πο­κρι­θεὶς Σί­μων εἶ­πεν αὐ­τῷ· Ἐ­πι­στά­τα, δι᾿ ὅ­λης νυ­κτὸς κο­πι­ά­σαν­τες οὐ­δὲν ἐ­λά­βο­μεν· ἐ­πὶ δὲ τῷ ῥή­μα­τί σου χα­λά­σω τὸ δί­κτυ­ον. Καὶ τοῦ­το ποι­ή­σαν­τες συ­νέ­κλει­σαν πλῆ­θος ἰ­χθύ­ων πο­λύ· δι­ερ­ρή­γνυ­το δὲ τὸ δί­κτυ­ον αὐ­τῶν. Καὶ κα­τέ­νευ­σαν τοῖς με­τό­χοις τοῖς ἐν τῷ ἑ­τέ­ρῳ πλοί­ῳ τοῦ ἐλ­θόν­τας συλ­λα­βέ­σθαι αὐ­τοῖς· καὶ ἦλ­θον, καὶ ἔ­πλη­σαν ἀμ­φό­τε­ρα τὰ πλοῖ­α, ὥ­στε βυ­θί­ζε­σθαι αὐ­τά. Ἰ­δὼν δὲ Σί­μων Πέ­τρος προ­σέ­πε­σε τοῖς γό­να­σιν Ἰ­η­σοῦ λέ­γων· Ἔ­ξελ­θε ἀπ᾿ ἐ­μοῦ, ὅ­τι ἀ­νὴρ ἁ­μαρ­τω­λός εἰ­μι, Κύ­ρι­ε· θάμ­βος γὰρ πε­ρι­έ­σχεν αὐ­τὸν καὶ πάν­τας τοὺς σὺν αὐ­τῷ ἐ­πὶ τῇ ἄ­γρᾳ τῶν ἰ­χθύ­ων ᾗ συ­νέ­λα­βον, ὁ­μοί­ως δὲ καὶ Ἰ­ά­κω­βον καὶ Ἰ­ω­άν­νην, υἱ­οὺς Ζε­βε­δαί­ου, οἳ ἦ­σαν κοι­νω­νοὶ τῷ Σί­μω­νι. καὶ εἶ­πε πρὸς τὸν Σί­μω­να ὁ Ἰ­η­σοῦς· Μὴ φο­βοῦ· ἀ­πὸ τοῦ νῦν ἀν­θρώ­πους ἔ­σῃ ζω­γρῶν. καὶ κα­τα­γα­γόν­τες τὰ πλοῖ­α ἐ­πὶ τὴν γῆν, ἀ­φέν­τες ἅ­παν­τα ἠ­κο­λού­θη­σαν αὐ­τῷ.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ γί­νε­ται τὸ κή­ρυγ­μα τοῦ θεί­ου λό­γου.

* * *

Καὶ κα­θε­ξῆς ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α
τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου.

* * *

Εἰς τό· Ἐ­ξαι­ρέ­τω­ς τῆς Πα­να­γί­ας…

Ἄ­ξι­όν ἐ­στιν ὡς ἀ­λη­θῶς * μα­κα­ρί­ζειν σε τὴν Θε­ο­τό­κον, * τὴν ἀ­ει­μα­κά­ρι­στον καὶ πα­να­μώ­μη­τον * καὶ μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. * Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως * Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

* * *

Κοι­νω­νι­κόν.

Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν με­τά­δο­σιν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­δο­μεν τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν, * ἐ­λά­βο­μεν Πνεῦ­μα ἐ­που­ρά­νι­ον, * εὕ­ρο­μεν πί­στιν ἀ­λη­θῆ, * ἀ­δι­αί­ρε­τον Τρι­ά­δα προ­σκυ­νοῦν­τες· * αὕ­τη γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν.

Εἰς τό· Πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εί…

Ἦ­χος β´.

Πλη­ρω­θή­τω τὸ στό­μα ἡ­μῶν * αἰ­νέ­σε­ώς σου, Κύ­ρι­ε, * ὅ­πως ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὴν δό­ξαν σου, * ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας ἡ­μᾶς * τῶν ἁ­γί­ων σου με­τα­σχεῖν μυ­στη­ρί­ων· * τή­ρη­σον ἡ­μᾶς ἐν τῷ σῷ ἁ­γι­α­σμῷ, * ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν * με­λε­τῶν­τας τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. * Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν ὀ­πι­σθάμ­βω­νον εὐ­χήν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον * ἀ­πὸ τοῦ νῦν καὶ ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (ἐκ γ´)

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.

* * * * *

Πηγή εδώ